|
Mijn volgende mijmering, zijn we allemaal gelijk aan elkaar, ik denk het niet , bij sommige lig je goed in de markt en bij anderen niet en het is niet altijd wat je wil, voor sommige mensen zou je de maan naar beneden willen halen om maar hert onmogelijke mogelijk te maken dat ze jou graag gaan zien, dat ze een schouderklopje geven een gevoel van waardering, ja zelfs van een beetje respect, dit alles zal een droom blijven het is een utopie zucht, zouden die anderen weten dat men er zoveel pijn van kan hebben dat het je de adem beneemt...?
Ik denk het niet als ik op de verschillende karakters verder ga.
Sommigen onder ons worden geboren met een idee dat alle mensen goed zijn , geen jaloezie hebben en ook graag iemand becomplimenteren, wel hoe ouder men wordt hoe meer men er achter komt dat dit bullshit is, als men elkaar kan gebruiken dan zal men vriendelijk zijn en anders niet, ben ik ook zo? Ik weet het eerlijk gezegd niet, mijn liefde voor sommige mensen is zo groot en ik geef graag gratis maar keer op keer wat ik ook doe of zeg ik wordt altijd door bepaalde persoon of in meervoud bestraft, ik krijg zo als ik het over jaren bekijk een haarfijn beeld van de rode draad van negatieve gevoelens dat die persoon of meervoud over mij heeft, niks maar dan ook niks kan er toe leiden dat ik in de gunst van deze laatste kan komen. Mijn knop dan maar weer omdraaien en met de mantel der liefde overdekken, maar OMG het doet zo'n geestelijke pijn.
En toch blijf ik elke dag vechten en hopen dat het tij keert, toch tot de persoon waar ik dit allemaal voor onderga, op eigen benen zal staan en zei de gooedkeuring niet meer nodig heeft om eens op bezoek te mogen komen, ik kijk er naar uit en tot die dag zal ik zij het soms moelijk positieve gedachten en liefde en licht blijven sturen naar deze die mij altijd berispen. Groetjes en tot de volgende G
|
