|
een meisje van een jaar of 6, die af en toe eens op het bed bij haar ouders ging spelen. Maar toen de moeder op stond, nam het spelen met de vader een andere wending aan en werd het intiemer. Deze herinnering werd halvelings verdrongen voor een periode van 30 jaar. U vraagt zich misschien af: Hoezo halvelings?. Wel, de herinneringen dat er waren kwamen af en toe boven onder vorm van fotos, maar gingen snel weg omdat er de gedachten achterkwam, Welke vader zou dit doen aan zijn kind?!.
Toen het meisje een volwassen vrouw was geworden van 32, gingen haar ouders uiteen. En toen kwam haar moeder haar vertellen dat de vader met andere meisje intiem was geweest. Toen ze dit hoorde was het een donderslag bij heldere hemel, want toen besefte ze dat die fotos in haar geheugen realiteit waren. Tot op vandaag heeft ze niets gezegd noch tegen haar moeder, noch tegen haar vader.
Nadat de ouders uiteen gegaan zijn had ze toch nog twijfels over haar vader dus had ze er nog contact mee. Ze heeft ook haar verhaal gedaan bij haar zussen en twee van de drie zeiden Dat verbaast mij niet! en de derde zei dat het ook bij haar gebeurt is.
Dit bevestigde alleen maar haar herinnering en heeft dan elk contact met haar vader gebroken.
Het meisje waarover het hier gaat, ben ik.
Mijn situatie nu is: gelukkig getrouwd met een zalig ventje, dit jaar zijn we 10 jaar getrouwd.
Hij kent dit verhaal ook en hij steunt mij enorm, toch kan ik het niet van mij afzetten en de vraag Waarom heeft hij dat gedaan?! blijft ook spoken in mijn hoofd. Ik weet dat ik het niet aan hem moet vragen en ik weet dat ik hier helemaal niet de schuldige in ben en ik weet dat hij een zieke man is die eigenlijk mijn tijd niet verdient. En toch ...
De reden waarom ik deze blog heb gestart is omdat ik heb gelezen dat als je iets van je af wil zetten dat je het moet neerschrijven. Misschien hoop ik dat ik via deze manier een lotgenoot tegenkom, om er over te kunnen praten of ... ik weet het niet.
Ik weet niet of dit de juiste plek is ervoor, maar het leek mij een begin.
|
