Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Rondvraag / Poll
Bent u zelf ook een minnaar of minnares?
Rondvraag / Poll
Hoelang volg jij deze blog al?
Rondvraag / Poll
Bezoek jij af en toe een sauna met jouw minnaar of minnares?
Dagboek van een minnaar (deel 2)
Wat begon met een onschuldig mailtje, wordt een intense geheime relatie tussen twee gehuwde mensen, een relatie vol passie, sensualiteit, erotiek en seks die het leven van hem maar ook van haar helemaal op zijn kop zet.
02-05-2016
De storm is voorbij en de zon schijnt volop.
Na hele lange tijd niet meer naar mijn blog gekeken te hebben, moest ik eergisteren plots terugdenken aan die woelige periode in mijn leven, die een dikke 5 jaar geleden in februari 2011 begon. Ik weet niet meer wat de aanleiding was maar ik had ineens de behoefte om alle stukjes van het 2de deel van deze blog, inclusief de reacties, te lezen. Wat de laaste jaren 'de ver van mijn bed show' was geworden en een plaatsje had gekregen diep in mijn geheugen, kwam tijdens het lezen terug levendig naar boven en emotioneerde me zodanig dat ik af en toe een traan moest wegpinken. Op het einde van het verhaal voelde ik terug die drang om een stukje te schrijven dus laat me eens proberen of ik het nog kan .....
Mijn leven van de laatste 5 jaar kan ik nog het beste als volgt samenvatten:
De storm die wellicht rond valentijnsdag in 2011 zijn hoogtepunt bereikte, zwakte geleidelijk af. De windstoten verminderden in kracht en langzaam maar zeker verdwenen samen met de regen ook de donkere wolken. De eerste zonnestralen braken het witte wolkendek open en de lucht werd alsmaar blauwer. Nu is het al geruime tijd windstil; er zijn geen wolken meer en de zon, die blijft maar schijnen .....
Achteraf bekeken kan ik begrijpen dat er lezers zijn die denken dat mijn hele verhaal verzonnen is. Deze lezers zouden waarschijnlijk nog meer twijfels krijgen moest ik hen vertellen wat er de laatste 5 jaar nog allemaal gebeurd is want het is echt wel straf en onwaarschijnlijk wat we na onze biecht nog hebben meegemaakt, in ons voordeel dan. Mocht iemand 10 jaar geleden in een glazen bol kunnen kijken hebben en me verteld hebben hoe mijn leven er de volgende 10 jaar zou uitzien, ik zou het zelf nooit geloofd hebben.
Sindy en ik wisten wel wat we aan elkaar hadden en hoe stevig onze band wel was toen we nog minnaars waren. Maar hoe ons leven eruit zou zien op langere termijn na de scheidingen en wanneer we zouden samenwonen, dat was natuurlijk nog een andere vraag. Ik heb me daar nooit echt zorgen over gemaakt, ondanks de toegeslingerde verwijten uit onze omgeving dat het nooit zou blijven duren, maar toch was er ergens die onzekerheid. Nu, 5 jaar verder en zoals ik al liet blijken, schijnt de zon volop en blijft ze maar schijnen. Ik geef toe, er was af en toe wat geluk mee gemoeid dat er voor gezorgd heeft dat we nu in optimale omstandigheden bij mekaar kunnen leven maar ik ben er van overtuigd dat we ook zonder dat extra geluk samen een mooi leven hadden kunnen leiden.
Ik besef dat ik in herhaling val maar het gaat dus nog steeds goed met ons; wat zeg ik? ... Het gaat zéér goed met ons! En we zien mekaar nog steeds zeer graag! ......
Reacties op bericht (10)
25-01-2018
Hoe is het met iedereen
Hallo allemaal, hoe lang gelden al deze blog, nog eens fijn om erdoor te bladeren en dan mijn foto tegen komen en........de herinneringen aan Anne. Wat een prachtvrouw. Hoe zou het met haar zijn? En met de rest? In ieder geval een goed en vooral liefdevol 2018. Mark.
25-01-2018 om 21:38
geschreven door Mark
07-03-2017
Memories
Leuk te horen dat het jullie goed gaat . Deze blog hielp me om mijn gevoelens te uiten en neer te pennen omdat het in het dagelijkse leven niet mogelijk was om dit te doen . Een update van boostie , eerst was er Filip 1 , 9 jaren vol uitdaging , pijn , plezier , sex en meer van dat . Deze relatie liep op zijn einde doordat hij zijn huidige vriendin leerde kennen op het einde van zijn huwelijk. Toen volgde er geheel onverwacht nog een Filip , deze relatie heeft me in de begin jaren zoveel moois gegeven , maar werd geleidelijk aan een vermoeiende , uitgerekte , uitputtende emotionele marteling. Ik bleef getrouwd wetende dat niet goed was . Uiteindelijk is de relatie met mijn man zo geëscaleerd tot een drama . Al van int begin van ons huwelijk dronk hij met alle gevolgen . Natuurlijk had hij vermoedens van wat er speelde in mijn leven . Hierdoor zijnmeermaals de stoppen bij hem,doorgeslagen . Maar ik had het verdiend dacht ik . En toen toch nog alles op alles gezet om de relatie van 19 jaar te redden . Ik geen buitensporige dingen meer en hij niet drinken . Maar dat heeft een week geduurd of mijnheer was sto stom dronken en is toen heel heel ver gegaan. En waar sta ik nu .... Weg bij hem , gelukkig met de liefste man op aarde , geen drank . Wel op alle vlakken gelijkdenkend. Lief , zacht , zorgzaam ... Super voor de kids . Dus deze keer geen tweede relatie niet meer . In deze relatie is alles maar dan ook alles bespreekbaar . Het gaat jullie goed , liefs boostie
07-03-2017 om 19:00
geschreven door Boostie
29-01-2017
mooie tijd
Ik vind het nog altijd een mooie tijd, de periode waarin we hier dagelijks op de blog niet alleen de evoluties konden lezen binnen de relatie Sindy-Ron, maar we maakten vaak ook in de reacties kennis met belevenissen en vragen van de mensen die reageerden. Het geheel was uitgegroeid tot een ontmoetingsplaats van mensen die allen van uit hun eigen vertrekpunt in een situatie beland waren waarbij ze in meer dan 1 relatie verwikkeld zaten. Dit is dus duidelijk 'uit het leven gegrepen' en zeker niet wereldvreemd.
Om het eerste deel van de blog 'pornografie' te noemen, dat vind ik een beetje overdreven. Uiteraard wordt er in onbedekte termen geschreven, maar komaan, het GAAT hier toch over seksbeleving, niet? Iedereen die een nevenrelatie begint doet toch dit soort dingen of gelijkaardige dingen. Het is zo herkenbaar voor velen. En als je seks verkeerd vindt en je keurt heel het gebeuren rond minnares-minnaar avonturen af, dan vraag ik me toch ernstig af hoe je eigenlijk op deze blog terecht gekomen bent? Welk zoekbegrip had ook al weer ingegeven? Waarom heb je de blog aangeklikt als de titel duidelijk maakt waarover het gaat en als je dat verwerpelijk vindt. Laten we niet hypocriet doen: het zou veel fijner zijn mocht er opnieuw leven in deze blog ontstaan, en mochten mensen zich hier terug kunnen treffen om over dingen de praten waar echt wel heel veel mensen in de loop van hun leven mee te maken hebben.
Dus Sindy of Ron, beste groetjes en hopelijk zie ik hier nog eens wat van jullie verschijnen.
29-01-2017 om 23:40
geschreven door Jaak
19-09-2016
Geen wolkje aan de lucht
Het gaat goed met jullie. De zon schijnt en er is geen wolkje in de lucht. Jij voelt je comfortabel met je tien jaar jongere neukertje. Maar hoe gaat het met Els? Jij hebt - in haar onschuld en onwetendheid - háár huwelijk kapot gemaakt. Nee, niet de jouwe. En het gaat me te ver dat jij daar over hebt geweend en gehuild. Als er één moet wenen en huilen is dat Els, die rouwt om haar gestrande huwelijk. Jij hebt haar als grof vuil aan de straat gezet. Ik zou als ik haar was jou nooit meer willen zien. Wat zou jouw reactie zijn geweest als Els had opgebiecht dat zij tijdens jullie huwelijk een intieme vrijer had met veel sexuele uitspattingen ? Trouwens, ik vind jouw deel 1 je reinste pornografie. Dat jouw oorspronkelijke jouw blogs in de categorie 18+ heeft gezet is logisch.
19-09-2016 om 00:42
geschreven door Ronaldhoo
03-07-2016
Teken van leven
Wat fijn, een teken van leven! En vooral: een positief bericht.
Vaak ben ik komen kijken, tevergeefs, geen Ron, geen Sindy te bespeuren. Het voordeel van de twijfel: ze zullen het goed hebben samen. Het kon ook uit gegaan zijn, maar die gedachte leefde niet bij mij. Ik weet als geen ander dat de liefde sterk is.
Ook bij ons is er goed nieuws: alles loopt op liefdesvlak nog steeds op dezelfde wieltjes als in de tijd dat we hier regelmatig op mekaars berichtjes reageerden. Een aantal ingrijpende veranderingen beleeft iedereen in haar of zijn leven. Verlies van een dierbare, kinderen die te groot geworden zijn voor het nest... Dat is het leven. Maar de liefde overleeft het. Met de vrouw. Met de hartsvriendin.
Nu maar hopen dat een aantal andere vaste waarden van de blog ook ontdekken dat weer geschreven werd. Hoe zou het met hen zijn ondertussen?
Lieve groetjes, Jaak
03-07-2016 om 03:08
geschreven door Jaak
18-05-2016
welke weg ?
Beste Ron , van harte dank voor jouw oprechte antwoord. Dit betekent veel voor mij. Ik zit in eenzelfde situatie , soulmate ontmoet , magische click , onvoorstelbare liefde voor elkaar zowel geestelijk as lichamelijk en super sterk vertrouwen dat we voor elkaar moeten gaan ( alsof we voor elkaar geboren zijn ). Zoals je zei , ook wij groeien meer en meer naar elkaar toe en er is geen weg meer terug. We willen ook niet meer terug. Het genieperige gedoe is wel lastig en het is niet leuk om niet te kunnen uitkomen voor je liefde. En dan nog die immense berg voor ons ( verhuizen , andere vrienden , echtscheidingsrompslomp , omgang met kinderen ... ). Het voelt aan als een benji sprong. Hoe langer we wachten, hoe meer je twijfelt en hoe moelijker de sprong wordt. We zijn wel overtuigd dat de sprong alleen kan met een onvoorwaardelijk vertrouwen in de elastiek van onze wederzijdse liefde en die is er ook, maar toch. We weten niet goed welke weg we moeten volgen. Angst voor verdriet remt af om op te biechten. Huidige optie is om voorlopig niets op te biechten maar wel eerst thuis ons huiswerk te maken en van onze partners te scheiden ( omdat het niet goed meer gaat ) en alleen te gaan wonen om dan pas later samen te wonen met mijn lieve zielsvriendin. Is dit niet eerlijker naar de partner toe en minder kwetsbaar voor familie en vrienden. Of ben ik hypocriet ? Of denk je dat het toch beter is de hakbijl erin te zetten ? komt wat egoistisch over , niet ? precies een Gordiaanse knoop ...
18-05-2016 om 14:09
geschreven door matti
13-05-2016
happy!
hey beide! zooo happy eindelijk nog iets van jullie te vernemen en nog meer happy te lezen dat het jullie goed gaat! geniet ervan!! liefs, chantal
13-05-2016 om 12:14
geschreven door chantal
11-05-2016
trigger
Dag Matti,
Om te antwoorden op jouw vraag wat bij ons uiteindelijk de trigger was om er voor te gaan, moet ik zeggen dat er eigenlijk geen echte trigger is geweest. Het is een traag proces geweest waarbij we geleidelijk meer en meer naar elkaar toegroeiden tot er op den duur geen weg terug meer was. Het woord 'verliefdheid' gebruik ik hierbij liever niet omdat verliefd zijn normaal gesproken niet blijft duren en dus geen stevige basis kan vormen voor een langdurige duurzame relatie. Vergeet niet dat we mekaar ondertussen al 10 jaar kennen. Het is de intense liefde voor elkaar én daarboven (en niet minder belangrijk) het gevoel van verbondenheid als soulmates die er samen voor gezorgd hebben dat we de stap hebben kunnen zetten. Vijf jaar geleden wisten we heel goed dat de stap die we gingen zetten, inderdaad zeer zwaar zou zijn en voor veel verdriet en pijn zou zorgen maar nu vijf jaar later, blijkt toch dat we toen de juiste beslissing hebben genomen.
11-05-2016 om 15:08
geschreven door Ron
10-05-2016
gezond jaloers
wat ben ik jaloers op jullie mooie afloop. Zelf ziet mijn verhaal er veel minder mooi uit.... Hij zal nooit beslissen, laat alles afhangen van de omstandigheden. Ik hààt het woord "minnares", ooit noemde hij mij zijn "vrouw". Het voelt aan als een degradatie! Maar het is bemoedigend om te lezen dat het soms ook goed afloopt...
Ik wens jullie alle succes toe!
10-05-2016 om 23:40
geschreven door oog van de orkaan
09-05-2016
zorgen
wat leuk om een reactie te lezen na al die jaren ! Blij dat jullie het fantastisch stellen. Een hart onder de riem voor al degenen die nog twijfelen en/of in hun opbiechtperiode zitten. Ook al voelt alles supergoed en "juist" aan , heb je je zielsvriendje gevonden en voel je intuitief aan dat niets kan misgaan , toch is de stap om te breken met alles wat je hebt opgebouwd in het verleden soms zeer zwaar om nemen. De onzekerheid over de toekomst ( het voelt nu wel super , maar blijft die verliefdheid wel ? ) , angst om mensen in je omgeving te kwetsen en bang om in een zwart gat te vallen , zijn vaak een belangrijke reden om de beslissing uit te stellen of zelfs niet te nemen. Jullie wisten al langer dat jullie echt samen hoorden. Wat was bij jullie uiteindelijk de trigger om na enkele jaren toch de stap te zetten en er samen voor te gaan, in het besef dat dit ook met veel verdriet gepaard gaat ?
