Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Rondvraag / Poll
Bent u zelf ook een minnaar of minnares?
Rondvraag / Poll
Hoelang volg jij deze blog al?
Rondvraag / Poll
Bezoek jij af en toe een sauna met jouw minnaar of minnares?
Dagboek van een minnaar (deel 2)
Wat begon met een onschuldig mailtje, wordt een intense geheime relatie tussen twee gehuwde mensen, een relatie vol passie, sensualiteit, erotiek en seks die het leven van hem maar ook van haar helemaal op zijn kop zet.
15-06-2011
Vragen.
Hoe dikwijls al, heb ik op het punt gestaan van hier opnieuw iets neer te schrijven maar telkens was er iets dat me tegenhield. Er is vanalles gebeurd de laatste weken, zoveel zelfs dat ik er een volledig boek over zou kunnen schrijven. Het is raar maar ik voel me niet meer de Ron van een paar maanden geleden. Ik heb niet meer die behoefte om alles tot in detail te vertellen zoals ik dat in het verleden wel pleegde te doen. Langs de andere kant voel ik toch de morele verplichting om de trouwe lezers onder jullie op de hoogte te houden van het verdere verloop van onze relatie. Daarom dat ik, totdat de zin in schrijven terugkomt, het volgende voorstel:
Waarschijnlijk zullen er wel lezers zijn die bepaalde vragen aan mij (of Sindy) willen stellen. Ik zou zeggen, laat ze maar komen, die vragen. Ik zal ze eerlijk beantwoorden. Als ik op sommige vragen niet reageer, dan is dat omdat ik ze ongepast vind of omdat ik er niet wíl op antwoorden om redenen van privacy en anonimiteit.
Groeten,
Ron
Reacties op bericht (70)
25-07-2015
Nog eens komen kijken
Ja, heeeeeel lang geleden, maar ik ben dus nog eens komen kijken. In de hoop dat er af en toe nog iemand van de 'oude blog-garde' op het zelfde idee komt. Ron, Cindy, en de verschillende medeschrijvers hier op het blog: laat nog eens iets horen. We hebben samen een nagedacht over dingen die voor zoveel mensen in hun leven een belangrijke plaats in nemen. Groetjes aan iedereen!
25-07-2015 om 19:07
geschreven door jaak
25-01-2012
Wederzijds
Dag Fay
Is het al niet sedert mei vorig jaar dat ze minnaars-af zijn? Als ik me goed herinner is het toch die periode dat er beslissende gebeurtenissen vielen in beide gezinnen, niet?
Hoe dan ook, een klein woordje van beiden of één van hen zou in elk geval plezier doen. Maar het zij nu zo. Kunnen we niets aan veranderen nietwaar!
Aan de andere kant hebben we ons lezers... ook wij vervullen een rol in deze blog. Als wij, net als zij, het blog in de steek laten dan zegt dat minstens evenveel over ons als over hen.
25-01-2012 om 17:26
geschreven door Paulien
wat er aan de hand is?
dat ze waarschijnlijk minnaar en minnares 'af' zijn!
25-01-2012 om 16:42
geschreven door anne
23-01-2012
@Ron en Sindy
Af en toe kom ik, net als enkele andere lezers, eens kijken of er hier wat nieuws te lezen valt. Ron, na een half jaar stilte, kom jij nog wel eens lezen op je eigen blog?
Ik hoop dat jullie het goed stellen. Kun je ons iets laten weten?
Groetjes Ria
23-01-2012 om 22:32
geschreven door Ria
22-01-2012
wat is er aan de hand?
Op leven na dood is dit blog. Jammer hoor! Ik ben al jaren trouw lezer en het ontgoochelt me eigenlijk wat om te merken dat het hier zooooo kalm is. En ik probeer echt maar ik blijf het raar vinden dat Ron en Cindy werkelijk niets van zich laten horen. Al maaaaaaanden lang horen we niets.
Hoe zou dat komen? Zou het een bewuste tactiek zijn?
22-01-2012 om 20:33
geschreven door Paulien
29-12-2011
petra@hotmail.com
prettige feesten aan allen van goede wil :p (paulien waarschijnlijk geen nieuws goed nieuws )
29-12-2011 om 14:21
geschreven door petra
26-12-2011
feestdagen
Ook ik wens iedereen prettige feestdagen toe. Maar nog meer dan dat wens ik iedere lezer veel liefde toe...
Tenslotte is liefde de basis van alles. Zonder dat ingrediënt is niets van enige waarde. Allé, dat is alvast mijn visie.
Ria... ben ook nog altijd benieuwd hoe Ron & Sindy het stellen. Jammer genoeg begin ik hoe langs hoe meer minder hoopvol worden, inzake het geïnformeerd worden...
Maar enfin, hoe het ook het zij... ik hoop dat ze het goed stellen. Net zoals ik ieder van ons het allerbeste wens !!!
26-12-2011 om 22:01
geschreven door Paulien
24-12-2011
wensen
Prettige feestdagen aan iedereen, en al de beste wensen voor 2012!
24-12-2011 om 22:32
geschreven door Jaak
11-12-2011
geduld
Geduld is een belangrijke zaak in het leven. Hoe dan ook, in een verborgen relatie of niet.
Iets wat men al te direct bekomt, of al te gemakkelijk verkrijgt, dreigt al snel in appreciatiewaarde te dalen in vergelijking met dingen waar men iets moet voor over hebben om ze te bekomen. Dat geldt in feite in het algemeen, en dus ook voor relaties. Eigenlijk zijn de fijnste momenten die je samen hebt, de momenten die je op een of andere manier moet 'verdienen' (en dat kan door iets stoms of iets eenvoudigs zijn). De kunst bestaat er in, om dat principe in je relatie levendig te houden, ook als de roemruchte sleur er in begint te komen.
@ Ria : ik lees altijd graag jouw reacties. Zo weet ik dat er nog andere mensen op die golflengte zitten die ik gemakshalve de mijne noem :-)
11-12-2011 om 00:44
geschreven door Jaak
06-12-2011
geheim houden
Ik ben ervan overtuigd dat je een relatie net zo lang geheim kunt houden als je zelf wil, in de veronderstelling natuurlijk dat het geheim niet uitkomt door een stom onvoorzienbaar toeval.
De piste van de langzame uitdoving zal zeker ook voorkomen, maar dat betekent eigenlijk dat het vuur stilletjesaan geblust geraakt omdat je waarschijnlijk niet meer de spanning van 'het nieuwe' hebt. Alles hangt er dus weer zeer sterk vanaf vanuit welke situatie en met welke prikkel dat je een relatie begonnen bent.
Als je door de knieën ging voor de spannende nieuwe en avontuurlijke ontdekkingen, is het niet abnormaal dat je na een poos aan een nieuwe uitdaging toe bent. Start je vanuit een ontevredenheid in je vroegere relatie thuis, dan is het misschien wel zo, dat je onbewust uitlokt dat het vroeg of laat uitkomt, omdat je alsmaar meer risico gaat nemen ook, want je hebt in feite niet veel te verliezen. Start je echter vanuit een groeiende liefde, of een diepe vriendschap die je langzaam in liefde voelt overglijden, zonder dat je je onwel voelt in je huidige relatie, dan denk ik dat je in je diepste binnenste wellicht wel zou willen dat je je huidige relatie zou kunnen blijven combineren met die nieuwe liefde. maar dat zal in vele gevallen slecht (of niet) bespreekbaar zijn. Niet iedere partner ziet zoiets zitten. En in dat geval geloof ik dus dat je met enige moeite een verboden relatie in stand kunt houden naast je originele relatie, gedurende vele jaren, of misschien wel definitief.
Het gevoel van oneerlijkheid naar je oorspronkelijke partner toe in een verborgen tweede relatie is een niet zo lineair eenvoudig begrip. Als je je partner thuis nog steeds echt graag ziet, is het ook niet helemaal eerlijk om haar of hem te confronteren met je nieuwe keuze en alles op te biechten met waarschijnlijk een breuk tot gevolg. Zeggen dat je dan maar niets moet beginnen met iemand anders, is een dooddoener. Als de gevoelens gegroeid zijn, kan je die ook niet zo maar wegvegen zonder die ander te kwetsen. Vandaar dat ik gekozen heb voor de oplossing van beide relaties samen, in alle openheid met de originele partners. Maar dat ligt dus bij velen erg moeilijk.
06-12-2011 om 13:30
geschreven door Jaak
05-12-2011
@Ria
Ja, Ria, dat is een vraag die ik me ook dikwijls stelt. Hoe lang kan je een geheime relatie verborgen houden? Ik ben bijna 4 jaar samen met m'n minnaar en we hebben ook al voorvallen gehad die je als gewoon koppel gemakkelijker verwerkt. Ook wij blijven kiezen voor deze situatie, elk een thuis waar we ons wel goed voelen maar dat geen weet heeft van onze affaire. Ik denk dat er maar 3 pistes zijn, of het komt uit met alle gevolgen van dien, of er komt door een bepaald voorval, een bruusk einde aan de affaire of het dooft toch stilletjesaan. We kunnen niet in de toekomst kijken, misschien maar best ook en ik geniet daarom van elk mooi moment dat ons is gegund zonder dat we een hartverscheurende beslissing moeten nemen.
05-12-2011 om 16:53
geschreven door Fien
18-11-2011
@dina
Dina : ik denk het niet. Ik zou eerder geloven dat ze nu pas ingeneukt zijn :-)
18-11-2011 om 12:01
geschreven door Jaak
15-11-2011
:-(
hier zijn ze precies ook uitgeneukt
15-11-2011 om 16:24
geschreven door dina
winter en zomer
He Riatje, dan delen wij om het zo te zeggen eenzelfde gewoonte : wij maken een onderscheid tussen zomerliefde en winterliefde, zoals het zomeruur en winteruur :-)
15-11-2011 om 00:56
geschreven door jaak
11-11-2011
Wandelen
Wandelen in de natuur is heel ontspannend en leent zich uitstekend tot intieme gesprekken, gevolgd door andere intieme taferelen. Ja Jaak, ook wij hebben genoten van de warme herfst... Vandaag is het al heel wat kouder en ik vermoed dat we vanaf nu wat meer zullen opteren voor de binnen-4-muren-toestanden, om jouw term te gebruiken. Dit heeft wel enkele praktische voordelen, vind je niet?
11-11-2011 om 16:14
geschreven door Ria
10-11-2011
Wandelen
In onze buurt, niet ver van Sindy's oude buurt overigens, kan je nog heerlijk door de bossen en langs het water wandelen, en geloof me, daar lachen de muggen je uit, ook als je niet gaat liggen :-) En vermits het heerlijk najaarsweer er zich prima toe leende, is er de laatste weken wel wat afgewandeld. Soms vraag ik me dan stiekem wel eens af hoeveel stelletjes, die hier ook op de blog passeren, eveneens hun wandelschoenen aantrekken in dit seizoen. Ik vind wandelingen uitstekende momenten van quality time, die niet moeten onderdoen voor de klassieke binnen-4-muren toestanden :-)
10-11-2011 om 13:19
geschreven door Jaak
24-10-2011
de week van het bos
Een zalige boswandeling gemaakt en we hebben geen last gehad van diertjes die willen meegenieten. We gaan dan ook niet liggen...
24-10-2011 om 14:30
geschreven door Fien
20-10-2011
Muggen
Geen rozen zonder doornen, denk ik keer op keer als ik insektenbeten ervaar... Muggen, daar kunnen we sedert lang over meespreken maar mieren, dat was de eerste keer. Dus Jaak, een verwittigd man is er twee waard: ze verschuilen zich onder het mooie, groene mos in het bos. Wee, o wee als je hun rust verstoort. En ze pieken serieus en 't blijft lang nazinderen. Maar 'een kermis is een geseling waard' zegt een oud spreekwoord dat ik beaam :).
Liefs
20-10-2011 om 01:02
geschreven door Ria
19-10-2011
@ Ria
Ah, bij jou waren het mierenbeten ? :-) Bij ons waren de muggen aan het meegenieten...
19-10-2011 om 04:22
geschreven door Jaak
18-10-2011
Nazomer
Ja Jaak, die heerlijke momenten in de vrije natuur, dat kan ik ook echt "smaken' Twee weken geleden scheen de najaarszon door het bladerdek. We hadden ons genesteld op een rustig plekje. Geen netels, geen bramen, geen muggen,... Na een poosje voelde ik toch iets pieken op mijn naakte huid. Tiens, toch netels? Maar door de euforie van het moment dacht ik niet echt na en liet gebeuren. Je kent dat wel: het regent en je wordt niet nat... Resultaat: meer dan tien serieuze mierebeten! Gelukkig op onzchtbare plaatsen voor de dagelijkse blikken. Vanwaar die beestjes plots kwamen weet ik niet, maar ze voelden zich wellicht bedreigd in hun territorium. Meestal hebben we een dekentje mee om ons toch wat te beschermen. Deze afspraak was in de vlucht gemaakt en we waren in het bos beland zonder enig gerief behalve onszelf :). Ik geniet in het geniep van mijn rode vlekjes omdat ze me herinneren aan ons zalig moment. Lagzaam zijn ze nu aan het verdwijnen maar we hebben ondertussen al een andere heerlijkheid beleefd om aan terug te denken en met elkaar over na te praten. Na vijf jaar blijft elke ontmoeting nog iets van een ontdekking hebben en dat is zo ongewoon. Ja, ook ik besef het unieke van mijn situatie en beleef daarom alles extra intens. Een gevoel van dankbaarheid overspoelt me soms en dat gevoel deel ik dan met hen waar ik van hou.
Liefs Ria
18-10-2011 om 09:43
geschreven door Ria
@ Ria
Lieve Ria, ondanks het vele werk lukt het nog altijd :-) Sommige avontuurlijke zielen zullen ons onderhand al saai gaan vinden, vrees ik, want alles blijft hier zoals het al een aantal jaartjes is. Periodes van weinig tijd wisselen af met periodes waarin er meer speeltijd is, voor beide relaties. Maar dat hoort bij het leven. En we zien elkaar allemaal zowat elke dag. Te gek voor woorden soms : de dames samen shoppen, en haar man en ik samen op pad :-) Zouden ze dat nu bedoelen met de term partnerruil ?
Erg fijn om te horen dat de dubbele relatie ook bij jou toch al een hele poos stand houdt. Jouw situatie en de mijne zijn anders, maar toch voel ik een zekere virtuele verbondenheid met jouw visie op een dubbelrelatie. Ik blijf het nog altijd formidabel vinden dat dit kan. Misschien dat ik er daardoor juist nog meer van geniet.
Natuurlijk zou ik dikwijls ook meer qulity time in ons leven willen verankeren, maar ik troost me dan met de gedachte dat geen werk veel erger is dan te veel werk. Ondertussen heeft het milde najaarsweertje toch ook al een aantal fijne (wandel)momenten opgeleverd, midden in de natuur. En dat doet zelfs bij niet stiekem verlopende relaties de hormoontjes opspringen :-) En de hond, die keek (jaloers?) aandachtig toe :-) Wie weet wat er voortaan door het beestje zijn hoofd spookt, als hij nog eens het woord 'wandelen' hoort!
18-10-2011 om 04:47
geschreven door Jaak
17-10-2011
Herkenning
We zijn een beetje gelijkgestemde zielen die elkaar hier op het blog ontmoet hebben. Het is als het ware een uitlaatklep om eens in alle veiligheid je hart en ziel bloot te leggen. Wat we in ons ware leven vaak verborgen moeten houden, daar kunnen we hier wel over praten. Zonder beoordeeld te worden. Fijn vind ik dat. Ik hou nog altijd van mijn twee mannen. Soms is het voor mezelf niet gemakkelijk om 'mijn aandacht' evenredig te verdelen, hen beiden even goed te verwennen. Ik kan me daar dan schuldig over voelen. Ik wil niet dat mijn man nadeel ondervindt van mijn tweede relatie. Maar ik moet toegeven, ongewild reik ik soms meer naar mijn minnaar. Wellicht omdat we mekaar niet zo vaak zien en de hunker er steeds blijft om meer tijd met elkaar te kunnen doorbrengen. Als we elkaar kunnen zien, blijft de passie altijd hoog op laaien. We zouden zo graag meer in elkaars dagelijkse leven mogen aanwezig zijn maar heel velen uit onze omgeving zouden dat totaal afkeuren. Dus blijft de geheimdoenerij duren, nu al vijf jaar. Soms begint dit wel te wegen. Er zijn zoveel dingen die we samen willen doen maar die niet mogelijk zijn. Toch wil geen van ons beiden onze relatie thuis op het spel zetten. Niet gemakkelijk, maar toch zeer verrrijkend, dit dubbel leven.
Jaak, lukt het altijd bij jou nog altijd om je beide dames even goed te soigneren?
Lieve groeten Ria
17-10-2011 om 22:47
geschreven door Ria
onttrouw en toch blijven
ik zou graag van jullie je mening willen en uitleg want ik snap mannen soms niet meer,ik heb een relatie gehad met gert uit genemuiden 9 maanden mee naar oostenrijk geweest en hij heeft 2 keer voor me willen gaan 18 keer gevreeen met super veel gevoel weerszijde en hij is verraden door een vriend en nu besta ik niet meer ,hij heeft gekozen voor janka zijn vrouw en zijn kinderen ,zijn vriend wim ook een super vreemdganger net als gert balen alle 2 van hun vrouwen dat ze met elkaar afgesproken hebben over nu 1,5 jaar andere vrouwen te nemen ,alleen dat al ,hij heeft het zo gaaf met me gehad en toch kiest hij voor zijn veiligheid ,ik zou zo graag uitleg willen van mannen hoe dit zit ,als je niet gelukkig en niet ongelukkig bent zoals gert zegt ,en maar door kabbelen en janka die zijn vreemdgaan niet de eerste keer dat ze het ontdekt pikt ??? ik snap er niets meer van graag reacties yvon
17-10-2011 om 22:35
geschreven door yvon
band
Dat is inderdaad merkwaardig, niet? We kennen elkaar hier op de blog niet echt, enkel bij de nicknaam, maar er is door de tijd heen tussen een aantal schrijvers een soort band ontstaan, waar wellicht al een aantal mensen een beetje steun uit gehaald hebben. Misschien was het geen echte steun in de stricte zin van het woord, maar dan heeft allicht een of ander berichtje ons aan het denken gezet, en zo zagen we misschien onze wereld net een ietsje anders. Dat mogen we niet verloren laten gaan!
17-10-2011 om 03:34
geschreven door Jaak
13-10-2011
zelfde gedacht!
hey iedereen! wel jaak, ik ben van dezelfde mening als jij toegedaan: ook ik dacht hier mss zelf een 'belevenisje' te posten maar anderzijds dacht ik direct aan 't blog van duvessa en haar aston: daar is nogal wat ophef geweest over het wel of niet 'echt' zijn van die mensen en ik moet toegeven: 'k zou niet willen dat dat over 'ons' (mij en vriendje, jullie en vriendjes/vriendinnetjes...) gezegd wordt! wel, mss kan ik wel zeggen dat ik het wat lastig heb voor 't moment. ik ben voor 't ogenblik (en dat duurt nu toch wel wat lang, dat 'ogenblik) niet goed in staat om mij vrij te maken voor mijn vriend. 't is al een tijdje geleden dat we mekaar zagen (horen echter niet maar da's natuurlijk ook niet alles...), en ik heb nood aan hem! nood aan zijn warmte, zijn lieve woordjes in mijn oor, zijn armen rond mij, zijn tederheid, zijn kusjes over gans mijn lijf, gewoon aan hem... ben al blij dat het zonnetje zo nu en dan eens door de wolken priemt want mocht het ganse dagen regenen pfff ik zou best wat depri worden vrees ik! bij deze... een postje van mij... Ria, dikke merci voor de warme groetjes, zoals Jaak zegt we kennen elkaar niet eens persoonlijk maar toch voelen ze zooooo fijn aan! aan allen: veel liefs van mij,
13-10-2011 om 12:24
geschreven door tal
12-10-2011
warmte
Ook van hieruit een dankjewel Ria, voor de warmte. Ik stuur jou en de anderen een knuffeltje terug :-) Redelijk anoniem want we kennen mekaar niet persoonlijk, we kunnen niet mailen, enz. Maar de zon kent ons ook niet persoonlijk, en daar hebben we nochtans ook allemaal een warme vriendschapsband mee :-)
Het is hier idd erg stil. We kunnen proberen de blog aan te zwengelen, maar de spilfiguren posten op dit moment natuurlijk geen verhalen waarrond we kunnen praten. Misschien moeten we zelf wat vertellen?
12-10-2011 om 00:29
geschreven door Jaak
09-10-2011
Doodbloeden?
Bedankt voor je warmte Ria ! Voor u hetzelfde :-)
Tja, sedert Ron en Cindy niet meer actief deelnemen aan hun eigen blog... is het niet meer hetzelfde. Als het zo verder gaat zal het vanzelf doodbloeden. En wie weet is dit heel misschien wel de bedoeling.
09-10-2011 om 14:10
geschreven door Paulien
07-10-2011
Herfst
(Wat blijft het hier heel lang stil. Heeft niemand iets te vertellen?)
Het gure herfstweer jaagt ons naar binnen, gezellig dicht bij elkaar. Ik hou van het wisselen van de seizoenen. Ieder seizoen heeft iets aparts.
De wind waait groetjes en een beetje van mijn warmte naar iedere bloglezer.
07-10-2011 om 23:07
geschreven door Ria
16-09-2011
goed nieuws
Blij dat er goed nieuws komt van Sindy! Geniet er van, we horen jullie nog wel :-)
16-09-2011 om 20:10
geschreven door Jaak
Blij
Ik ben blij voor jullie!
16-09-2011 om 19:13
geschreven door Ria
gelukkig
Dat velen zich afvragen hoe het met ons gaat kan ik best inkomen:) Ik heb het de laatste weken echt wel druk en zit amper nog voor de pc. Ben momenteel verhuist naar een schitterend nieuw huisje en heb er samen met Ron een thuis van gemaakt.........samen behangen, schilderen, meubeltjes kiezen. We brengen zoveeel mogelijk tijd met elkaar door, genieten van de avonden gezellig bij elkaar zonder geheimdoenerij. Mijn kinderen heeft hij ondertussen ook al ontmoet en dat viel eigenlijk ook wel mee, wat onwennig langs beide kanten maar dat zal wel normaal zijn denk ik. Ik laat hen de tijd om aan elkaar te wennen. We hebben nog geen moment spijt van onze beslissing! groetje sindy
16-09-2011 om 18:11
geschreven door SINDY
Moeilijk
Ron heeft het wellicht veel moeilijker dan dat hij had verwacht. Hij zei toch van Els te houden. Dan moet een afscheid toch zwaar wegen ook al heb je een nieuwe liefde. Breken met een relatie is veel meer dan kiezen. Er zijn heel wat gevolgen te incasseren. Je moet wel sterk zijn om dit aan te kunnen.
16-09-2011 om 13:16
geschreven door Ria
15-09-2011
tja...
Ach ik eet ook wel dat het nieuwe leven veel aandacht vergt...maar is heel even iets schrijven nu zo tijdrovend???
15-09-2011 om 02:18
geschreven door Anne
14-09-2011
verder verloop
Inderdaad Jaak, er zou nog veel over het verdere verloop kunnen geschreven worden. Het nut van deze blog valt niet weg voor de lezers, dit verhaal is niet ten einde en het is normaal dat we nieuwsgierig zijn naar hun ervaringen met hun nieuwe leven. Maar aangezien het van hun kant stil blijft, ga ik ervan uit dat ze geen zin meer hebben om hier te schrijven, waarschijnlijk omdat het nut voor hén wél weggevallen is. Of er zit toch nog geen haar in de boter :-s
14-09-2011 om 13:32
geschreven door Sheila
@angela
Zo had ik het inderdaad ook begrepen hoor.
Maar nu iedereen in de omgeving van Sindy en Ron op de hoogte is, zou het misschien interessant zijn om een neerslag te kunnen lezen van wat S en R er nu over denken, hoe ze de nieuwe situatie beleven zonder de geheimdoenerij.
Heel wat mensen herkenden zich in de geheime situatie, maar ook heel wat mensen zullen op een of andere manier met de gedachte spelen, hoe het zou zijn als ze de grote nieuwe keuze maakten. Die gedachte gaat toch vrijwel altijd ook gepaard met angst en onzekerheid over wat komen zou. En dan zou het natuurlijk fijn zijn om de getuidenissen te horen van S en R, juist omdat we heel het verhaal hebben kunnen volgen, waardoor we hen al een beetje 'kennen'.
14-09-2011 om 12:44
geschreven door Jaak
13-09-2011
blog
ik heb het blog niet alleen gevolgd vanwege de spannende gebeurtenissen, ik was een volger van dit blog omdat het ging over een verborgen liefde en de tweestrijd waarin je je bevindt en niemand hebt om het mee te delen. Ik bevond mij in een zelfde situatie, vandaar. Door dit blog las je over mensen (ron en sindy en reacties van andere lezers) in een soortgelijke relatie, en kon je met elkaar delen. Nu Sindy en Ron de keuze voor elkaar hebben gemaakt en hun naasten het weten, is het niet meer geheim en heeft het blog waarschijnlijk zijn functie als " uitlaadklep" verloren, dat bedoelde ik ermee. Verder hoop ik ook dat het Ron en Sindy goed vergaat en dat we mettertijd wat van ze horen.
13-09-2011 om 20:36
geschreven door angela
blog
Ik denk dat deze blog niet zozeer zijn nut verloren heeft, maar het opbouwen van een nieuw leven vraagt voorzeker tijd en er vallen wellicht niet direct nog spannende belevenissen te vertellen, zoals vroeger? Ik hoop dat we vroeg of laat toch weer wat van Sindy en Ron horen, want voor velen is het vervolg van hun verhaal een soort spiegel van hoe het kan verder gaan als je 'de grote stap' zet, en dat houdt denkelijk toch wel wat lezers bezig.
13-09-2011 om 00:00
geschreven door Jaak
12-09-2011
einde blog
ja helemaal mee eens, al tijden geen bericht meer..... dat vind ik toch wel erg jammer, want ik denk dat de bloglezers die al die jaren zo meegeleefd hebben nu toch ook wel heel erg nieuwsgierig zijn hoe het Ron en Sindy nu vergaat. Ik hoop dat het ze goed gaat, maar nu alles "out and in the open" is, heeft het blog zijn nut wellicht verloren.
12-09-2011 om 02:29
geschreven door angela
09-09-2011
einde blog?
Wel een beetje jammer dat Ron en Sindy de bloglezers nu in de kou laten staan. In moeilijke momenten hebben ze hier nochtans veel respons gekregen...
09-09-2011 om 12:37
geschreven door Elke
ook even langs lopen :-)
Ik loop hier ook regelmatig even langs, en evenals Ria veronderstel ik 'geen nieuws, goed nieuws'. Vroeg of laat horen we er wel van.
We verliezen ook een beetje het onderlinge contact tussen de posters he. Ik hoop dat het iedereen voor de wind gaat (alhoewel dat laatste, na deze zomer, niet echt een gepaste uitdrukking meer is :-) )
09-09-2011 om 11:06
geschreven door Jaak
07-09-2011
Af en toe
...kom ik nog eens loeren. Geen nieuws te lezen. Geen nieuws is goed nieuws?
Groetjes
07-09-2011 om 17:13
geschreven door Ria
01-09-2011
Stilletjes...
Ron en Sindy, Hoe gaat het met jullie? En met de kids en ex-partners? Laat je eens een seintje? Groetjes,
01-09-2011 om 11:26
geschreven door Tal
23-08-2011
keuzes
Inderdaad Justine, die vraag speelt ook regelmatig door mijn hoofd.
De grootste reden waarom ik nog bij mijn man blijf is omdat ik vrees dat hij het alleen niet zal aankunnen. Wil ik dat op mijn geweten hebben ?
Hij kan bijna niets zonder mij, alles moet eerst mijn handen passeren, nooit eens zelf initiatief nemen.
Huishoudelijke taken kan je leren, maar emotioneel zou hij het ongelooflijk moeilijk hebben. Ook al beken ik dat ik vreemdga, me loslaten zal hij nooit kunnen.
De kinderen zijn groot, die zien ook dat de relatie met mijn man niet optimaal is. Maar ze zouden het wel verstaan.
Het liefst zou ik een tijd alleen willen gaan wonen, maar financieel is dit nu geen optie. De enige oplossing is het huis verkopen, maar iedereen woont er graag.
Pfff wat kan het leven ingewikkeld zijn......... hopelijk valt er binnenkort een oplossing uit de lucht.
23-08-2011 om 17:23
geschreven door Sandra
20-08-2011
Foutje
Sorry, ik bedoel: de ex-partners.
20-08-2011 om 23:31
geschreven door Justine
@Ron en @Sindy
Kunnen jullie ons vertellen hoe het met jullie gaat? Hoe verwerken de kinderen het, en de partners? Deze vraag houdt me bezig. Zelf durven wij de stap niet zetten uit vrees (al of niet gegrond) voor de schade die we zouden aanrichten.
Lieve groeten
20-08-2011 om 23:29
geschreven door Justine
18-08-2011
hallo iedereen,
Lang geleden dat ik nog op de blog gekomen ben. De rede daarvoor is dat ik de stap gezet heb om weg te gaan bij men vrouw. Ik kon het niet meer aan de leugens. Ik woon nu al 6 maand alleen in een appartement. Mijn minnares woond nog steeds bij haar man maar zegd dat ze me ontzettend graag ziet. Ze kan de stap niet zetten zegd ze omwille van haar kinderen. Ik zei haar dat ik zo niet verder wil. Voor diegene die mij niet herinneren een kleine update: Ik zie mijn minnares dagelijks omdat wij samen werken. Onze relatie duurt nu al 3 jaar. Twee maand geleden zei ze dat ze ook niet meer met de leugens kon leven en heeft ze het aan haar man, zus en ouders verteld. Haar ouders en haar man waren natuurlijk kwaad maar ze zei dat ze me graag ziet. Haar man had een reis geboekt en ik vroeg haar niet te vertrekken maar haar ouders zeiden dat ze dit zeker moest doen en moest vechten voor haar gezin. Terug van de reis kon ze me niet vergeten en zei dat ook tegen haar ouders. Die wouden eens kennis maken met mij en ik heb daarin toegestemd. Verleden week woensdag ben ik dus met haar ouders iets gaan drinken en een leuke babbel gehad ivm hoe we dat samen verder zagen evolueren. Dus ik dacht: alles komt goed, maar gisteren heeft ze me gebeld dat haar ouders kwaad zijn op haar en dat ze zo egoïstisch niet mag zijn en aan haar kinderen moet denken. Vandaag heb ik haar gezegd dat ze moet duidelijke taal spreken want ik ben het moe minnaar te zijn. Is er nog hoop voor ons of is het echt game over? Het ergste is dat ik haar ontzettend graag zie. Heeft er iemand raad hoe ik dit verder kan of moet aanpakken?
Groetjes Hans
18-08-2011 om 00:08
geschreven door hans
13-08-2011
@Jaak : dubbelleven
Dag Jaak, sorry voor mijn late reactie, heb eventjes dit blog niet bezocht, te druk bezig met ons eigen blog :-) Aston en ik zijn nog steeds samen en gelukkig :-) We leiden inderdaad een dubbelleven. In de week zijn we erg vaak samen, in het weekend zijn we bij onze eigen partner. We zijn nu op zoek naar een eigen appartementje waar we ONS stekje van kunnen maken...een zeer grote (en misschien risicovolle) stap, maar we hebben na lang denken toch beslist om dit te doen. Onze belevenissen kan je verderlezen op www.bloggen.be/verboden_liefde
Groetjes, Duvessa
13-08-2011 om 22:05
geschreven door duvessa
11-08-2011
Vakantie
Vakantie is voor veel minnaars en minnaressen een tijd van wachten en geduldig aftellen. Onze teller startte op 23 en staat nu op één!... Jaak, heb jij weer het geluk mogen proeven van allen samen uit en samen thuis? Of heb je toch ook wat aftelwerk meegekregen tijdens je verlof? Groetjes
11-08-2011 om 20:49
geschreven door Ria
geen geheim
Ik kan het me voorstellen dat het zalig voelt om niet meer stiekem te moeten afspreken of voorzichtig te zijn in alles wat je tesamen doet.
Daar moet ik niet van dromen of in hopen, dat heeft mijn minnaar van in het begin mij duidelijk gemaakt. Ik merk het ook in kleine dingetjes dat hij het meent. En ja, dan denk ik wel aan stoppen, hij tot voor kort niet. De teleurstelling was bij beide enorm groot omdat ons afspraak niet door kon gaan. We zien het contact wegens omstandigheden enorm verminderen en het ziet er voor de toekomst ook niet zo best uit. Als je niet veel hebt om naar uit te kijken wordt het moeilijk, als we in het dal blijven zitten, we niet meer omhoog kunnen klimmen, tja dan zal het enigszins gedwongen afstand nemen zijn.
11-08-2011 om 08:55
geschreven door Fien
09-08-2011
@Fien
Hey Fien, lang geleden dat ik nog eens de blog heb bezocht maar toen ik je berichtje las kan ik toch niet anders dan ff te reageren. 5 jaar lang hebben Ron en ik het zo volgehouden....afspraakjes die op het laatste nippertje niet konden doorgaan, in tijden van vakantie elkaar maar 1 keer per maand kunnen zien....alles zo herkenbaar. Maar nooit heb ik er aan gedacht nu stop ik ermee! Nu genieten we met volle teugen van elkaar. We wonen welliswaar nog een jaartje apart maar kunnen elkaar zien wanneer we willen...........geen geheimdoenerij meer, hand in hand wandelen, samen gaan eten..........gewoon zalig.
09-08-2011 om 19:55
geschreven door sindy
05-08-2011
bijna einde
Het gaat niet goed, niet door gebrek aan liefde of aantrekkingskracht maar onze situatie begint te wegen. Vroeger zagen mijn minnaar en ik elkaar 3 keer in de week. Sinds januari is dat door allerlei omstandigheden bijna 1 keer om de 14 dagen, soms zit er een maand tussen. En als we de kans krijgen om elkaar te zien en het blijkt op het laatste moment toch niet te gaan dan is de teleurstelling zo groot dat we beiden onze moed verliezen, het moeilijk krijgen om uit te kijken naar het volgende moment dat we bij elkaar kunnen zijn. Vragen worden gesteld of het dan niet beter is om ermee op te houden. Onze situatie doet elkaar verdriet, pijn. De liefde mag dan groot zijn, kan ze dit overwinnen?
05-08-2011 om 10:15
geschreven door fien
02-08-2011
Spijtig
Ron & Sindy,
Spijtig dat het op jullie blog momenteel wat stilletjes is, al begrijp ik het wel. Geniet maar van elkaar!
Ik wilde jullie altijd al vertellen dat jullie blog Duvessa en mezelf over de streep heeft getrokken om zelf ook onze belevenissen te beginnen neerschrijven. Dat is een zeer fijne ervaring gebleken en we zijn nog lang niet van plan ermee te stoppen.
Nog veel succes samen en hopelijk tot gauw,
Aston http://www.bloggen.be/verboden_liefde
02-08-2011 om 16:21
geschreven door Aston
13-07-2011
besluit
Hoi, bedankt voor de reacties. Ik heb gekozen voor mijn man. zie blog 'verboden_liefde'. groetjes, duvessa
13-07-2011 om 15:32
geschreven door duvessa
11-07-2011
duvessa
Hallo, mij lijkt anderhalve maand ook wel kort om zo'n drastische beslissing te nemen hoor. Ron en ik hebben pas na 5 jaar de knoop durven doorhakken (zolang hoef je natuurlijk nu ook weer niet te wachten:)) Het is niet te onderschatten hoor..........opnieuw beginnen! Nu genieten we natuurlijk van alle nieuwe ervaringen, samen koken, boodschappen doen, shoppen, kuisen zelfs:) al is dat soms met de nodige onderbrekingen.
11-07-2011 om 18:51
geschreven door SINDY
10-07-2011
Mening van jullie voor onze situatie...
Ron en Cindy,
Wij zitten in net dezelfde situatie als jullie met het grote verschil dat wij - nadat we elkaar anderhalve maand kennen - het allebei aan onze partners hebben verteld. Ons verhaal kan je lezen op www.bloggen.be/verboden_liefde Even een korte schets. Ik, duvessa , ben 30 jaar en heb 12 een relatie met mijn man die 40 jaar oud is. We hebben geen kinderen, een gelukkig leven samen, maar bij mij begint de kinderwens te komen, bij hem (nog) niet, hoewel hij het 'voor mij' wel wil doen, ... Aston (mijn minnaar) is ook 30 en heeft een relatie van ongeveer 10 jaar met zijn vrouw die 20 jaar ouder is. Ze hebben samen geen kinderen. Aston en ik hebben het gevoel dat we elkaar al jaren kennen, het klikt zo goed en we denken er vaak aan om alles op te geven en voor elkaar te kiezen... wat is jullie meningen hierover? Is het niet te vroeg om zoiets te beslissen nadat je elkaar 'nog maar' anderhalve maand kent? Wij maken nu allebei een erge crisis door...kiezen voor ons huwelijk of voor elkaar.... Duvessa P.S. veel geluk samen, Ron en Sindy.
10-07-2011 om 16:54
geschreven door duvessa
06-07-2011
Super !
Een hele dikke proficiat voor jullie beiden ! Ik ben echt blij voor jullie ... en ook een tikkeltje jaloers. Zou willen dat ik al zo ver stond. Geniet ervan !
06-07-2011 om 18:47
geschreven door niki
'ons' appartementje
Heerlijke eerste dag op ons appartementje doorgebracht. Gewone dingen kunnen doen en genieten van elkaar...zalig de rust gevonden waar we naar verlangden, geen geheimdoenerij meer......... groetjes cindy
06-07-2011 om 12:15
geschreven door cindy
02-07-2011
vakantie
Aftellen tot het weerzien of niet : ik wens toch aan alle bloglezers en -schrijvers een aangename zomervakantie! En uiteraard op de eerste plaats ook aan Sindy en Ron. Laat de zon de harten verwarmen, dat doet dubbel deugd :-)
02-07-2011 om 15:32
geschreven door Jaak
01-07-2011
vakantie
De vakantieperiode voor minnaars en minnaressen een periode uitsluitend voor het thuisfront een periode van gemis, van verlangen naar je geliefde, van aftellen om elkaar weer te kunnen zien afscheid nemen doet pijn, ook al is het voor een maand als je iemand graag ziet lijkt een maand een eeuwigheid er kan veel gebeuren in een maand
ik kan enkel wolkjes kijken en aftellen en er thuis het beste van maken
01-07-2011 om 13:24
geschreven door fien
27-06-2011
@ fien
Op het eerste gezicht wil de gemiddelde bloglezer zich misschien liever herkennen in de minnares-minnaar relatie die Sindy en Ron vroeger hadden, dan in de huidige situatie. Nochtans is deze huidige situatie ook wel interessant genoeg, want velen vragen zich toch wel eens af hoe het nu zou zijn als ze voor elkaar zouden kiezen. Hoe het dan verder zou moeten. In die zin kunnen de toekomstige getuigenissen van S en R hun nut hebben. Zij die het al allemaal eens meegemaakt hebben, zullen de situatie erkennen en er misschien niet veel aan hebben omdat het voor hun allemaal al 'voorbij' is. Maar de twijfelaars, degenen die er enkele nog maar durven over fantaseren, zij kunnen toch waardevolle gedachten opsteken bij het vervolg van dit verhaal.
De berg die je op wil met of zonder je geliefde, is een mooie metafoor. Maar je moet ook verder denken. Zolang je leeft in een situatie die ik als 'typisch' minnares-minnaar zou omschrijven, is het wellicht inderdaad een berg die je op wil en daarbij geef je elkaar een duwtje, zodat je steeds hogerop komt en zodat het alsmaar mooier wordt. Maar elke berg heeft ooit eens een top. En daarachter gaat het weer bergaf.
Echte liefde onderscheidt zich van de "gewone geneugtes van het vreemdgaan" doordat je niet alleen samen de berg opwil, maar doordat je ook samen lachend door een dal kan lopen, op weg naar misschien een nieuwe berg. Lukt dat niet, dan zal de oorspronkelijk spannende minnaarsrelatie afkalven, en dan ontstaat vroeg of laat wel een nieuwe prikkel met alweer een andere relatie. Hoe passioneel dat ook kan zijn, het is anders dan een langdurige blijvende liefde.
27-06-2011 om 03:04
geschreven door Jaak
22-06-2011
omgeving
Knap dat jullie denken aan jullie omgeving. Zij moeten inderdaad wennen aan deze nieuwe situatie, jullie ook trouwens. Hebben de kinderen al kennis gemaakt onderling en met de nieuwe partner van hun mama of papa?
Jullie situatie als minnaar/minnares was voor vele herkenbaar, de huidige niet zo en vele willen daar ook niet naar toe. We kunnen niet in de toekomst kijken, niemand kan je de garantie geven dat je gelukkiger gaat zijn bij je minnaar of minnares en daarom blijft men bij het vertrouwde, bij de thuisbasis die bij vele niet slecht genoeg is om weg te gaan of op te blazen voor iets "onbekend" wat ook gevolgen heeft op je volledige omgeving. Mijn minnaar zal nooit zijn thuis opgeven, hij wandelt momenteel zijn berg omhoog met mij als duwtje in de rug. En ik, ik ben nog wat op zoek naar welke berg die ik wil bewandelen maar het kan niet die van hem zijn. Hij kan enkel een duwtje zijn om die berg omhoog te bewandelen.
22-06-2011 om 14:05
geschreven door fien
20-06-2011
leuk
hey sindy en ron, ben juist terug van drie weken verlof. neem gerust jullie tijd om alles voor te bereiden en aan jullie toekomst te bouwen. Die energie heb je nu wel dubbel en dik verdient. Ik kom af en toe es op de blog kijken.... E @ria passie is zo belangrijk...;en die moet ik nu al geruime tijd missen
20-06-2011 om 09:56
geschreven door honeyponey
18-06-2011
@WIM
Hallo Wim, als je de blog al een tijdje volgt zal je toch al wel weten hoe sterk onze liefde wel niet moet zijn om dit alles te trotseren. Wij zijn zeker niet over één nacht ijs gegaan en onze beslissingen zijn zeker niet in een vlaag van verliefdheid gebeurd. De laatste maanden is echt al een proef geweest voor onze relatie. Ron krijgt niets anders te horen van hoe slecht ik wel niet moet zijn, hoe lelijk, ...........kortom niks goeds en dit van iedereen uit zijn omgeving. Het stormt dus nog in alle hevigheid verder bij hem thuis en hij verlangt er echt naar om ff op adempauze te komen. Een liefdesnestje hebben we al gevonden maar we hebben onszelf, de kinderen, de familie ff de tijd gegund om aan heel de situatie te wennen en er voor gekozen van zeker een jaartje apart te gaan wonen. We gaan wel proberen zoveel als mogelijk bij elkaar te zijn maar wat voor ons zo vanzelfsprekend lijkt heeft wel tijd nodig bij anderen om daaraan te wennen. Ben er zeker van dat het ons gaat lukken ondanks alle negatieve commentaren en moeilijkheden! groetjes sindy
18-06-2011 om 13:18
geschreven door sindy
16-06-2011
@Sindy
Ron zal blij zijn met je reactie!
Bedankt voor je snelle antwoord. Jullie liefde zal wel heel diep zijn en dat is de sleutel tot blijvend geluk...
Ria
16-06-2011 om 23:12
geschreven door Ria
vuur!
@Ria We verlangen al heel lang om bij elkaar te kunnen zijn en ik denk niet dat onze passie voor elkaar zal verminderen. Natuurlijk zal het heel anders zijn maar ben er van overtuigd dat we het heel spannend zullen houden:)
16-06-2011 om 15:31
geschreven door sindy
@Jaak en @Ron en alle lezers
Jaak, ik bedoelde dat ik mijn vraag over passie aan Ron nog even wil uitstellen. Het zelf-beleven van passie stel ik niet uit hoor! Ik zou dit niet kunnen en ook niet willen... Mijn relatie met mijn vriend is zeer passioneel. Zo passioneel dat hij al een paar maal aanhaalde dat een dergelijke passie binnen een 'gewone' relatie niet kan (blijven duren). Vermindert 'het vuur' als je altijd bij elkaar kunt zijn? Als dat zo is, wil ik heel graag minnares blijven want zonder passie leef ik minder intens.
Stelling: Het verlangen onderhoudt de passie. Waar of niet waar?
Lieve groeten
16-06-2011 om 14:39
geschreven door Ria
Succes
Alle begrip voor jouw beslissing hoor. Ik denk dat de meesten die hier regelmatig komen kijken wel al doorhadden dat jij en Sindy momenteel met heel andere dingen bezig zijn dan het bijhouden van de blog.
Ik heb er in elk geval veel aan gehad, ook qua herkenbaarheid en het besef dat er nog veel meer mensen met dezelfde vragen en problemen worstelen.
Hopelijk valt alles voor jou en Sindy heel binnenkort in de plooi.
Ik zie het wel, ik kom in elk geval met enige regelmaat nog wel even kijken, who knows.
16-06-2011 om 13:41
geschreven door Hellothere
@Ria
Ria, als het over passie gaat, mag je niet te lang afwachten he. Het leven wacht ook niet hoor. Passie is een 'goed' dat genoten wil worden. Het is niet zoiets als geld, dat je kan opsparen voor later :-)
16-06-2011 om 10:20
geschreven door Jaak
Fijn
Fijne reactie Ron!
Het is 'maar' een blog, maar toch hebben we de afgelopen maanden of zelfs jaren niet alleen jullie (Sindy, Ron) een beetje leren kennen, maar ook een aantal lezers. Het zou zeker spijtig zijn, mochten al deze contacten verloren gaan want er werd hier toch dikwijls eerlijk en open gesproken over problemen en situaties die voor vele mensen herkenbaar zijn. Ook situaties die totaal niet overeenkomen met die van ons, kunnen leerzaam zijn.
Ik denk ook wel dat iedereen begrip kan opbrengen voor de veranderingen die in jou momenteel hun weg zoeken. Jouw aanbod houdt in ieder geval de lijn nog open om via Sindy of jou nog de evolutie te blijven volgen. Vanaf de zijlijn dan, maar dat past wellicht het beste bij de huidige situatie.
16-06-2011 om 10:12
geschreven door Jaak
15-06-2011
Begrip
Dank je, Ron, om toch te schrijven ook al heb je er helemaal geen behoefte aan. Natuurlijk zit ieder van ons toch wel met enkele vragen in zijn/haar hoofd. Ik stel er vroeg of laat wel eentje (ivm met passie), maar wacht voorlopig nog wat af.
