Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Rondvraag / Poll
Bent u zelf ook een minnaar of minnares?
Rondvraag / Poll
Hoelang volg jij deze blog al?
Rondvraag / Poll
Bezoek jij af en toe een sauna met jouw minnaar of minnares?
Dagboek van een minnaar (deel 2)
Wat begon met een onschuldig mailtje, wordt een intense geheime relatie tussen twee gehuwde mensen, een relatie vol passie, sensualiteit, erotiek en seks die het leven van hem maar ook van haar helemaal op zijn kop zet.
23-02-2011
Els haat Sindy.
Er gaat geen dag voorbij zonder dat Els in tranen uitbarst. Het is zeer moeilijk om een glimlach op haar gezicht te doen verschijnen. Soms lijkt het een tijdje beter te gaan en praat ze op een 'normale' manier met mij maar even later vloeien de tranen weer rijkelijk over haar wangen. Ze moet er vreselijk van afzien en ze verwijt mij dat ik nog niet half besef wat ik haar aandoe en hoeveel pijn ik haar bezorg. Ze zou zó graag haar oude leven terughebben. Ze haat Sindy en ze zal haar eeuwig blijven haten, zei ze gisteren nog. Waarschijnlijk zal ik inderdaad wel niet beseffen wat ik haar aandoe maar misschien wil ik dit ook wel niet. Misschien is dit een vorm van egoïstische zelfbescherming om te kunnen blijven gaan waarvoor ik gekozen heb, namelijk een leven met Sindy op langere termijn. Sindy krijgt steun en begrip van verscheidene mensen uit haar omgeving maar ik heb het gevoel dat ik er helemaal alleen voor sta -buiten de steun die ik van Sindy en sommige bloglezers krijg natuurlijk-. Ik wil geen medelijden opwekken want ik heb per slot van rekening deze problemen zelf gezocht, maar iedereen die het ondertussen weet van mij en Sindy, is tegen mij en kan absoluut geen begrip opbrengen voor hetgeen ik gedaan heb, zelfs mijn eigen ouders niet. Het verbaast me echter hoe relatief gemakkelijk ik hiermee kan omgaan en hoe weinig de commentaren van de anderen mij raken. Hoe erg ik Els, mijn kinderen, mijn familie en andere mensen ook kwets, er is geen weg meer terug. Er is echt geen weg meer terug! Ik 'moet' en 'wil' ervoor gaan. Ook al denkt zo goed als iedereen dat ik vroeg of laat het deksel op mijn neus ga krijgen en met hangende pootjes terug naar mijn vrouw ga, ik ben er honderd procent van overtuigd dat dit niet zo zal zijn. Meer dan ooit heb ik het gevoel dat wij samenhoren, Sindy en ik, en dat wij voor elkaar zijn gemaakt. Ondertussen zit ik alleen in een bunker die langs alle kanten met zwaar beschut wordt bestookt. Maar mijn bunker houdt stand tot dusver en ik hoop dat dit zo blijft.
Reacties op bericht (3)
23-02-2011
@Ron
Bedankt voor je mailtje. Je weet wat ik je geschreven heb en dus weet je ook dat je er niet alleen voor staat hé.
Sterkte en volhouden hoor en zo je me nodig hebt... Luk
23-02-2011 om 18:33
geschreven door Luk
Begrijpelijk
Ron,
Je beschrijft net wat ik in mijn laatste reactie op jouw vorige bericht al zei. De wispelturigheid en de stemmingswissels van Els zijn volledig normaal.
Tot ze het kan plaatsen, en het voor haar duidelijk is waar dit allemaal naartoe gaat zal dit nog even duren.
Tijdens de periodes dat de "ratio" overheerst kan je inderdaad "normaal" praten, maar dan ga je ook weer nadenken, andere dingen zien, en je weer overgeven aan gevoelens, emotioneel reageren, niet meer nadenken ... Op die momenten laat je het best even rusten tot de ration weerkeert, en dan kan je verderpraten.
Is een soort van golfbeweging zeg maar. Maar je zal zien dat na enige tijd de "betere" momenten frekwenter worden en de mindere momenten schaarser. Is een verwerkingsproces waar jullie doormoeten.
Ook haar "haat" voor Sindy moet je in dat kader zien. Zolang zij een eventuele scheiding niet heeft kunnen plaatsen en met de verwerking is begonnen blijft Sindy een concurrente, een gevaar.
Als jij daadwerkelijk voor Sindy kiest en dat voor Els duidelijk wordt zal die haat ook minderen, want er is dan geen concurrentie meer.
Waarschijnlijk zullen Els en Sindy nooit de beste vrienden worden (hoewel, tussen mijn vriendin en mijn ex een redelijke verstandhouding heerst) maar maar ook die "haatgevoelens" zijn (doorgaans) tijdelijk.
En zoals je zelf zegt, wat de omgeving daarvan vindt, da's hun probleem, niks van aantrekken (niet gemakkelijk, ik weet het). Ook sommige mensen uit mijn omgeving hebben zeer negatief gereageerd. Je leert dan wel wie jouw echte vrienden zijn.
En spijtig genoeg leeft nog steeds bij velen het cliché dat een breuk altijd de schuld is van de man. Op dat punt zijn we nog regelijk conservatief en ouderwets.
Als een vrouw een relatie verbreekt zal het wel de schuld van haar echtgenoot zijn, hij had maar beter voor haar en de relatie moeten zorgen, als een man dat doet is hij gelijk een smeerlap, en onmens die niks inzit met zijn vrouw, met zijn kinderen, ...
Enige troost die ik je hier kan geven : tijd heelt alle wonden, en het geheugen van de mensen is doorgaans erg kort.
Dit is overigens een reden meer om in goede verstandhouding uit elkaar te gaan, zeker als je veel gemeenschappelijke vrienden en kenissen hebt. Op die manier "dwing" je hen niet om te kiezen voor jou of voor Els.
Ik weet niet of de ouders van Els op de hoogte zijn, maar hou er rekening mee dat ook zij resoluut voor hun dochter zullen kiezen, en dat jij ook waarschijnlijk voor hen de grootste klootzak zal zijn die er op deze wereld rondloopt.
Daar had ik het destijds wel moeilijk mee, want ik had een uitstekende relatie met mijn schoonouders.
Sterkte Ron, zoals reeds aangehaald, tijd heelt alle wonden, en hoe somber mijn berichtje hierboven ook klinkt, die hevige reacties gaan over of vlakken af.
Ik heb destijds ook bakken negatieve kritiek over mij gekregen, ook van heel goede vrienden. Sommigen geven nu toe dat ze achteraf gezien toch vaststellen dat ik destijds toch de beste keuze heb gemaakt.
Anderen hebben toenalle contact verbroken, jammer voor hen, geen probleem voor mij.
Voor wat het waard is uiteraard :-)
23-02-2011 om 13:29
geschreven door Hellothere
houd vol
ik vind het juist super van je dat je door zet voor je geluk ,als het goed voelt en dat bij sindy je hart ligt dan zeg ik altijd wie kan mij en mag mij beoordelen en veroordelen op mijn gevoel als je zo verliefd bent en houd van iemand het is allemaal angst van vele ook van mijn minnaar die durft voor mij niet te gaan en te kiezen en toch zou hij heel graag willen ,ik vind het zo dapper van je trek je van niemand iets aan vaar op je gevoel en maak er snel een eind aan en trek je plan met sindy om zo snel mogelijk voor elkaar te kiezen en samen te gaan wonen heel veel sterkte en ik steun je ga door gr yvon
