Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Rondvraag / Poll
Bent u zelf ook een minnaar of minnares?
Rondvraag / Poll
Hoelang volg jij deze blog al?
Rondvraag / Poll
Bezoek jij af en toe een sauna met jouw minnaar of minnares?
Dagboek van een minnaar (deel 2)
Wat begon met een onschuldig mailtje, wordt een intense geheime relatie tussen twee gehuwde mensen, een relatie vol passie, sensualiteit, erotiek en seks die het leven van hem maar ook van haar helemaal op zijn kop zet.
22-02-2011
Opnieuw een verrassing.
Sindy heeft het gisteren dan verteld tegen haar ouders zonder dat haar man of de kinderen erbij waren. Ze reageerden onverwacht positief. Ze konden het wel begrijpen en ze zouden Sindy helpen, wat ze ook zou beslissen. Een grote opluchting voor Sindy natuurlijk en ook voor mij een pak van mijn hart van zodra ik het nieuws vernam. Als ze nergens terecht kon, boden ze aan om terug thuis te komen wonen maar dit zou Sindy nooit doen net zomin als ikzelf en Els ooit terug bij onze ouders zouden intrekken. Opnieuw is er een stap gezet en deze sterkt ons beiden om te volharden en door te gaan.
Reacties op bericht (7)
23-02-2011
Omgeving
Ron,
Fijn voor jou en Sindy dat haar ouders positief gereageerd hebben, maar zoals al gezegd, niet zo verbazend.
Ouders, en zeker als het om hun dochter gaat, zien heel veel door de vingers. Je moet al echt heel fout bezig zijn vooraleer je ouders je keuze gaan afkeuren, en ouders zijn daar redelijk resoluut in (meestal toch).
Ook bij kinderen is het doorgaans wel een meevaller. Ik was er destijds enorm verbaasd over hoe vlot kinderen die dingen kunnen plaatsen. Uiteraard zien zij ook liever wel dat papa en mama samen blijven, maar als je hen (rustig) kan duidelijk maken dat dit niet lukt, kunnen zij dit meestal ook wel mee relativeren.
Het meest af te wachten is inderdaad de reactie van de partner. die heeft tenslotte een groot deel van zijn/haar leven geinvesteerd in de relatie, en heeft meer moeite om dat te plaatsen.
Meestal zie (en hoor) ik dat, zeker in het begin, als de nieuwe situatie nog niet aanvaard is, er nogal wat stemmingswissels zijn. De ene dag lijkt het goed de gaan, en bereidt de partner zich effectief goed voor op de scheiding, wordt er gepraat ... de volgende dag is er dan weer woede of onmacht.
Ik lees dat het met Els wat 'beter' gaat, maar je moet er toch wel rekening mee houden dat dit morgen weer anders kan zijn.
@Ron : wel eens met sommige andere commentaren, als alles "out and in the open is" lijkt het mij ook een beetje raar dat je Sindy nog steeds nauwelijks hoort of ziet. Ik zo inderdaad ook trachten om haar zo vaak mogelijk te zien.
éJaak : ik heb jammer genoeg wel een crisis in mijn relatie moeten doormaken, en begrijp wel dat gelijk samenwonen niet zo evident is, zeker niet als er kinderen zijn.
Hun "biecht" is nog maar een weekje geleden. Je moet dan eerst iets vinden om te wonen, eventueel inrichten, meubelen, .. Er moeten regelingen getroffen worden, financieel, verblijfsregeling kinderen, financieel, wat met de eigendommen, ...
Is niet van de ene op de andere dag zomaar geregeld, dat kan ik je wel verzekeren.
Ik weet ook niet of sindy en Ron in elkaars buurt wonen, maar ook het "verkassen" van de kinderen over langere afstand, zeker niet als er voor co-ouderschap wordt gekozen is niet zo evident.
Dus alle begrip toch dat er niet van de ene dag op de andere over samenwonen wordt gesproken.
Bovendien is de crisis nog redelijk "vers" en kan ik ook begrijpen dat dit nog heel wat tijd en energie opslorpt. Soms is het ook goed om de dingen een voor een te doen, en niet alles tegelijk.
23-02-2011 om 12:28
geschreven door Hellothere
Samen verder
@ Jaak, zo denk ik ook, nu toch iedereen het weet...wat houdt jullie dan tegen elkaar te zien...
23-02-2011 om 11:23
geschreven door Ingunn
andere nina
ik zie dat er nog een nina reageert hier op de blog (hallo nina :) ) ik reageer hier ook af en toe, ik volg het blog al een hele tijd en reageer heel soms ook, de reactie op het vorige stukje is van mij, om verdere verwarring te voorkomen zal ik mij nina144 gaan noemen. In het dagelijks leven zijn er natuurlijk veel mensen met dezelfde naam, maar hier werkt het zonder fotootje erbij wellicht verwarrend, bij deze dus.. :)
Wat fijn voor Sindy dat haar ouders begripvol hebben gereageerd, hoewel het toch je ouders zijn en je misschien niet anders zou verwachten.. kan ik mij voorstellen dat het een grote opluchting is en steun van haar naaste familie zal zij zeker kunnen gebruiken in deze roerige tijd.
23-02-2011 om 10:39
geschreven door nina144
samen zijn
Zo denk ik ook al een paar dagen Jaak. Hoe kan het dat ze nog geen tijd gemaakt hebben om elkaar te zien? Je hebt elkaar nodig, juist in deze tijd om je te helpen sterk te zijn in je beslissing. Als je elkaar niet ziet of nauwelijks spreekt, dan bestaat het kans dat je thuissituatie je opslokt in allerlei gevoelens en dat de hele beslissing een soort 'ver van mijn bed show' begint te worden! Je moet wel kunnen voelen en zien waarvoor je het doet!!! Nu dat iedereen het al weet, wat houdt jullie tegen om elkaar even te zien, kracht en moed geven en elkaar te laten voelen dat je nog alles voor elkaar over hebt? Ik zou dat zeker willen doen. Sterkte voor iedereen.
23-02-2011 om 09:42
geschreven door Nina
zomaar aan ron en sindy
Soms overdenk ik in mijn bed, wat het leven eigenlijk is, over geluk, pijn en verdriet en alles wat ik mis. Maar je ervaring maakt je sterk, en je toekomst wordt bepaald, door wat je vandaag beleeft, en uit je leven haalt.
Denk goed na over wat je wilt, en bepaal je nieuwe doelen, als je verleden kunt vergeten, dan kun je echt weer voelen. Wees oprecht en eerlijk voor jezelf, en in het algemeen, verplaats je in gevoelens van mensen om je heen.
Leer je grenzen te bewaken, en durf anders te zijn, je aan principes houden, geen water bij de wijn. Je werkelijke kracht, om gelukkig te kunnen leven, is niet bang of boos te blijven, maar berusten of vergeven.
Leer als je geluk wilt vinden, al heb je nog zo'n pijn, alsof je nooit gekwetst bent, weer verliefd te kunnen zijn. Al heb je nu veel zorgen, hou de toekomst in je hoofd, en zie dat alles mogelijk is, als je er maar in gelooft.
23-02-2011 om 09:09
geschreven door honeyponey
samen verder
Als ouder steun je normaal toch je kinderen in alle omstandigheden? Toch gebeurt het, dat ouders zich tegen hun kinderen keren omdat ze niet kunnen leven met de keuzes die die kinderen maken. Gelukkig loopt dat dus bij Sindy alvast al goed.
Mij verwondert het eigenlijk wel, dat Sindy en Ron voor elkaar kiezen, en begonnen zijn met de sloop van hun thuisrelaties, zonder dat ze eigenlijk ondertussen bij elkaar komen. Ik kan totaal verkeerd zijn natuurlijk (zelf gelukkig nog nooit een scheiding of crisis door moeten worstelen) maar ik zou het eerder normaal vinden mochten ze van direct na de biecht meteen werk maken van een nieuwe woonst om samen te kunnen wonen.
De situatie zoals ze nu is, komt bij mij eerder over als een keuze met nog enige aarzeling. Los van het feit dat men met de ex-partner goede vriendschapsbanden kan bewaren, is het 'kiezen voor elkaar' toch uiteindelijk een keuze die inhoudt dat men samen gaat wonen en als een nieuw koppel door het leven wil gaan? Men wil toch een zichtbaar koppel worden i.p.v. een verborgen paar. De partners, de familie, iedereen weet nu ondertussen hoe de vork aan de steel zit. Wat houdt jullie dan tegen, Sindy en Ron, om zoveel mogelijk bij elkaar te zijn om jullie nieuwe toekomst daadwerkelijk te plannen?
De aarzeling om ook dié stap te zetten, duidt misschien toch op een restant aan gevoelens thuis, op een liefde die nog niet helemaal 'op' is. Wellicht heeft elk rechtschapen mens in zo een situatie dan toch een klein beetje kiemen van het vermogen om in meer dan één relatie tegelijk te functioneren?
23-02-2011 om 00:44
geschreven door Jaak
22-02-2011
Steun
Wat een meevaller! De steun krijgen van ouders in moeilijke perioden is zeer waardevol.
