Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Rondvraag / Poll
Bent u zelf ook een minnaar of minnares?
Rondvraag / Poll
Hoelang volg jij deze blog al?
Rondvraag / Poll
Bezoek jij af en toe een sauna met jouw minnaar of minnares?
Dagboek van een minnaar (deel 2)
Wat begon met een onschuldig mailtje, wordt een intense geheime relatie tussen twee gehuwde mensen, een relatie vol passie, sensualiteit, erotiek en seks die het leven van hem maar ook van haar helemaal op zijn kop zet.
13-02-2011
Dag 3 van mijn nieuwe leven.
Dag 3 van mijn nieuwe leven. Ja, zo voelt het echt aan, alsof ik aan een nieuw leven begonnen ben. Het is hier stil in huis. Ik ben opnieuw alleen en voel me ook alleen. De enige persoon bij wie ik terecht kan voor wat steun en begrip, is Sindy. Maar ook zij heeft het zo moeilijk. Ik heb Els heel hard gekwetst en ik voel aan haar manier van praten dat ze vol woede is, maar we praten. Ondanks het feit dat het bij haar aanvoelt alsof ik haar leven geruïneerd heb, blijven we op een relatief serene manier met elkaar praten, zonder te ruziën en zonder dat ik haar iets verwijt. Al een geluk dat ook Els een heel sterke vrouw is. Het zal zijn tijd nodig hebben maar ze komt deze klap wel te boven. Vreemd genoeg en tegen mijn verwachting in, heeft ze de voorbije jaren niets gemerkt van mijn vreemdgaan. Dus ook bij haar is er tengevolge van mijn biecht van enige opluchting geen sprake. Ze kan niet begrijpen dat ik zoveel op het spel zet en dat ik zoveel over heb voor een andere vrouw. Misschien heeft ook dít zijn tijd nodig. De verwijten die Sindy naar het hoofd gesmeten krijgt, kloppen niet met de werkelijkheid en doen me wel pijn. Ik begrijp echter de reactie van Els en hoop dat zij stilletjesaan toch zal begrijpen waarom die andere vrouw zo belangrijk voor mij is.
Reacties op bericht (18)
15-02-2011
pijn
Een relatie (minnaar, minnares) verbreken koste mijn veel meer pijn dan mijn huwelijk dat destijds verbroken werd...en het doet nog steeds pijn....
15-02-2011 om 12:31
geschreven door Ingunn
verliefdheid
Dat is ook waar Jaak. Een minnaarrelatie verbreken, doet ook heel veel pijn. Op dat punt spreek ik uit ervaring. Daarom dat ik nu vind dat je maar beter kan voorkomen dan genezen. Als je weet dat je partner nooit zou openstaan voor een polygame relatie kan je maar beter zorgen dat je niet teveel verliefd wordt op iemand anders. Want laten we eerlijk zijn, een verliefdheid blijft toch maar duren of groeit toch maar uit tot liefde wanneer je die zelf blijft voeden. Enfin, het rationeel verstand kan ons soms eens in de steek laten en gedane zaken nemen geen keer, dan moet er altijd een pijnlijke keuze volgen.
15-02-2011 om 09:14
geschreven door Sheila
14-02-2011
@ Sheila
Ik ben het helemaal met je eens Sheila.
Anderzijds blijft er dan weer de bedenking dat het creëren van nieuwe kansen voor je thuisrelatie in heel veel gevallen zal inhouden dat je de nieuwe liefde zal moeten afzweren. En als we er van uit gaan dat die liefde ook echt en diep is, dat je daar ook al enkele jaren (stiekem) aan werkte, dan doet dat ook weer pijn. Wel slechts bij hoogstens twee personen, dat wel. Maar toch blijft het pijn. Het is tragisch dat het mooiste wat je in het leven kan krijgen toch voor zoveel mensen ook voor die helse pijnen kan zorgen.
14-02-2011 om 23:24
geschreven door Jaak
uitgedoofd vuur?
Dyonne, het is allemaal waar wat je zegt maar ik denk er de laatste tijd toch veel over na: soms kan het écht allemaal verdwenen zijn na jarenlang huwelijk maar soms is de oorzaak ook omdat er niet genoeg aan gewerkt werd. Soms verlies je mekaar (onbewust) uit het oog en moet er heel veel moeite gedaan worden om mekaar terug te vinden. Ooit heb je mekaar graag gezien, kan dat niet terug komen, mits samenwerking van beide kanten? Of is het vuur volledig gedoofd? Ik weet het soms ook niet maar als je een minnaar hebt is het nog veel moeilijker moeite te doen om het bijna uitgedoofde vuurtje in je vaste relatie terug aan te wakkeren. Uitgedoofd is uitgedoofd maar als het nog een klein beetje smeulend is, kan het misschien terug aangewakkerd worden en als je het verdriet hier leest en voelt, lijkt het me wel de moeite om dat nog eens uit te vissen.
14-02-2011 om 22:15
geschreven door Sheila
uitdoven van liefde
We zouden het op Valentijn over iets anders moeten hebben, maar ja... Ik weet niet of de meeste mensen zo bewust in een huwelijk stappen (of vergelijkende relatie). Ik deed het wel, alles erop en eraan. En toch bleek dat het lastiger dan ik dacht, samen blijven en van elkaar blijven houden. Elkaars zwakheden soms zo uitvergroot zien. Soms moet je concluderen dat de grootste wensen van partners uiteen lopen. Als je echt niet meer kunt lachen met elkaar, het gevoel hebt dat alle energie uit je loopt, je tegen wordt gehouden in je diepste verlangen, tja... Dat maakt je vreselijk eenzaam. Ron heeft overduidelijk aangegeven in zijn stukjes dat hij intimiteit met Els miste. Veelal op het gebied van seks, dat vond ik althans. Hij vond 't met Sindy wel en stilaan werd hij ongelukkiger, waar hij dat eerste nooit echt had bedacht. Is 'Ik zie je graag' voldoende om zo'n intensieve dagelijkse relatie met elkaar te blijven hebben? Moet je altijd je eigen geluk opzij zetten? Maar als ik Els was, dan zou ik het niet kunnen verkroppen, zo'n intensieve relatie en dan als 'tweede' vrouw die niet voldeed aanblijven. Er zijn er genoeg die 't doen, uit angst, lang niet altijd uit liefde. Ik zou 't niet kunnen.
14-02-2011 om 19:39
geschreven door Dyonne
@Jacques
'Verbruikte liefde' vind ik harde woorden. Het komt ook oneerbiedig over. Maar je hebt gelijk want daar komt het op neer: de oude liefde is nu niet meer goed genoeg bevonden en moet plaats maken voor een andere, méér-biedende liefde. Wreed als de partners steeds hun best hebben gedaan en toch ooit wel goed genoeg waren aangezien een huwelijk werd gesloten. Als verwachtingen echter niet worden ingelost, wordt de relatie bedreigd. Zo is het nu eenmaal. Ik wil zeker niet veroordelen maar het is toch een pijnlijke zaak.
14-02-2011 om 18:16
geschreven door Ria
@Sheila
Het is niet de prijs van de liefde die hoog is hoor. Het is de prijs om van verbruikte liefde af te komen...
14-02-2011 om 17:06
geschreven door Jaak
de prijs
De prijs voor liefde is toch héél hoog :-(
14-02-2011 om 15:37
geschreven door Sheila
@sindy
Ja sindy t zal zwaar worden voor je; je zult het gevoel krijgen dat iedereen jou de schuld van dit alles geeft; jij krijgt de schuld voor het in de steek laten van jouw gezin, je man en je kinderen. Het bedriegen van je eigen man. Jij krijgt de schuld van het ontwrichten van een ander gezin. Het afpakken van andermans man en vader van kinderen. Je moet sterk in je schoenen staan om dat naast je neer te leggen, t is moeilijk als iedereen zich tegen je keert. Sorry voor deze hele negatieve uiteenzetting; Ik hoop uiteraard dat dit je bespaard blijft, maar hou daar alsjeblieft rekening mee! Probeer een manier te vinden om ermee om te gaan, heel veel sterkte.
14-02-2011 om 14:16
geschreven door bel
nuchter
Laat ik hier nou eens een hele nuchtere, niet emotionele reactie op geven. Schuldgevoel is volstrekt normaal. Sterker nog, het zou nogal bijzonder zijn als Sindy of Ron dat niet hadden. Dat laat zien dat zij mensen zijn met een ontwikkeld geweten. Je moet 't niet wegpoetsen, maar ermee zien te dealen. Het enige dat je kunt beinvloeden is het heden en de toekomst. Hoe ga je daarmee om, wat kun je nu (nog) doen.
14-02-2011 om 12:54
geschreven door Dyonne
Liefde
Lieve Sindy, Liefde is heel strerk,jij bent DE ENIGE die weet hoeveel je om Ron geeft en hoeveel liefde je voor ´m voelt! het is zeker geen misdaad als je zoveel van elkaar houdt en zo graag bij elkaar wilt zijn!!! Erik en Els zijn op dit moment gekwetst, maar niet door jou, meer door het feit dat ze beseffen hun parthers (jou en Ron) kwijt te raken. Wat je voelt is heel normaal, maar neem aub niet alles op je schouders,probeer een stapje opzij te maken en van een afstand te bekijken. Ik wens jullie heel veel sterkte en wijsheid toe, wees lief voor elkaar! Liefs, Christina.
14-02-2011 om 11:58
geschreven door christina
Sindy
Kop op meiske, je staat er helemaal niet alleen voor. Het is absoluut geen misdaad om de weg van je hart te volgen en dat Ron's liefdespad en het jouwe samengesmolten zijn daar hoef jij je zeker niet schuldig om te voelen. Jullie beide patners hebben er zeker evenveel schuld aan (zegt me niet dat er in een scheiding altijd twee partijen schuld treffen, tuurlijk wel...). Neem dit schuldgevoel nu aub er niet nog eens bij als 'last' op je schouders. Je hebt reeds meer dan voldoende te verwerken. Sterkte meiske, jullie komen er samen (Ron en jij) ongetwijfeld heel sterk en vérsterkt uit. Lieve groetjes.
14-02-2011 om 11:33
geschreven door Luk
@Sindy
Alléén sta je dus zeker niet he. Haast iedereen voelt met jullie mee. Maar scheiden houdt automatisch in dat je afscheid moet nemen, en dat is een beetje 'rouwen', iets wat je ondanks alle medeleven uiteindelijk alléén moet verwerken. Medeleven steunt, maar het is 'mede'leven : je hebt het 'leven' zelf in handen.
Hopelijk klaart het snel uit bij jullie, want dit zal wel de rotste Valentijnsdag zijn die jullie ooit beleefd hebben.
14-02-2011 om 10:03
geschreven door Jaak
@Sindy en @Ron
Vele lezers voelen met jullie mee. Wellicht kunnen wij jullie beter begrijpen dan Erik en Els. We volgen de evolutie immers al jaren en we zijn getuige van jullie diepe passie voor elkaar. Na regen komt zonneschijn, voor jullie vieren. Al kan daar natuurlijk wel een lang seizoen voor nodig zijn. Sterkte aan iedereen die het moeilijk heeft!
14-02-2011 om 09:50
geschreven door Ria
sterkte Sindy
Sindy, Heel begrijpelijk, is ook een heel moeilijke periode nu. Jullie moeten er nu door. Je volgt je hartje, daar is moed en lef voor nodig. Sterkte
14-02-2011 om 09:41
geschreven door fien
ongelukkig
Ik heb de laatste dagen het gevoel dat ik iedereen die mij dierbaar is ongelukkig maak. Mijn man Eric , die mij wil troosten wanneer ik verdriet heb om Ron, die alle moeite van de wereld doet om mij het leven aangenaam te maken, die de laatste weken alles wat ik hem de laatste jaren heb verweten probeert te veranderen.......... Els, die ik heel diep gekwetst moet hebben, die alles voor Ron over had, die mij wel moet haten nu.... Mijn lieve Ron, die het thuis nu zo moeilijk heeft en alle verwijten van de wereld moet incasseren, die het gevoel heeft alleen op de wereld te staan... Iedereen ongelukkig omdat ik iemand zo graag zie:)
14-02-2011 om 08:01
geschreven door SINDY
13-02-2011
samenleven
Het zou voor velen inderdaad de moeite waard zijn om eens na te denken hoe ze hun relatie beleven. Als Els na 5 jaar écht van niets weet, dan was de relatie Els-Ron toch niet zoals ik thuis leef en leefde. Ik heb dan destijds wel de moed gehad om de openbloeiende liefde met mijn vriendin ook met mijn vrouw te bespreken, en om alles in elkaar te integreren, maar ik weet heel zeker dat ik die nieuwe liefde niet 100% verborgen zou kunnen houden hebben. Mijn vrouw mérkt ook nu dat mijn vriendin en ik van elkaar houden, alleen al aan onze blikken en mijn 'gedrag', zegt zij :-)
@ Ron : Ik begrijp heel goed dat lang niet iedereen strict polyamoureus kan leven. Maar tussen niets en alles zitten er een oneindig aantal tussenvormen. Kiezen voor je nieuwe liefde maar toch nog goed kunnen blijven opschieten met je ex, is zo een soort van die tussenvormen. Je leeft samen met je nieuwe liefde, maar je behoudt nog gevoelens (zij het dan van een ietwat speciale kameraadschappelijke soort) voor je ex. Op die manier kan je in vrede de nieuwe situatie verwerken. Dat is wat ik je toewens, eigenlijk.
13-02-2011 om 15:24
geschreven door Jaak
Blog
Ik hoop in vredesnaam dan toch maar dat Els deze blog nooit zal lezen... Er staan hier dingen over haar geschreven die ze niet hoeft te weten, gebeurtenissen tussen Sindy en jou die haar te zeer gaan kwetsen. Hoe het mogelijk is dat haar in die vijf jaren geen enkel signaal heeft bereikt is mij een raadsel. Hoe ver leef je dan langs elkaar heen? Terwijl je toch nog met elkaar slaapt, je leven (intensief) deelt. Misschien de moeite waard om het daarover te hebben met elkaar.
