Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Rondvraag / Poll
Bent u zelf ook een minnaar of minnares?
Rondvraag / Poll
Hoelang volg jij deze blog al?
Rondvraag / Poll
Bezoek jij af en toe een sauna met jouw minnaar of minnares?
Dagboek van een minnaar (deel 2)
Wat begon met een onschuldig mailtje, wordt een intense geheime relatie tussen twee gehuwde mensen, een relatie vol passie, sensualiteit, erotiek en seks die het leven van hem maar ook van haar helemaal op zijn kop zet.
20-12-2010
Midlifecrisis.
Ik voel dat ik nog steeds in een midlifecrisis zit. Ze is al jaren bezig en van enig licht aan het eind van de tunnel is er nog steeds geen sprake. Het voelt bij momenten zelfs aan alsof deze tunnel eindeloos is. Al jaren heb ik serieuze problemen met het ouder worden. De veel gehoorde uitdrukking van andere leeftijdsgenoten "daar ben ik niet mee bezig" is niet aan mij besteed. Ik ben er wel degelijk mee bezig, met mijn ouderdom en met de kortheid van een mensenleven. Zolang alles vlot verloopt in mijn leven gaat het nog maar bij de minste tegenslag merk ik hoe gevoelig mijn humeur wel is. Hoe gelukkig ik mij op bepaalde momenten ook voel, er is niet veel nodig om snel terug in een 'depri-toestand' te geraken. Eigenlijk heeft Els gelijk als ze zegt dat ik geen reden tot klagen heb maar ik ben dat relatieve zorgeloze luxeleventje zo gewoon geraakt dat mijn gemoedstoestand snel verandert als het even niet meezit.
De relatie met Sindy heeft deze midlifecrisis niet gemilderd, integendeel. De 'tijdsdruk' is er alleen maar door vergroot. Ik zou het liefst zo snel mogelijk en optimaal van een nieuw leven samen met Sindy willen genieten maar er zijn zoveel factoren die dit voorlopig onmogelijk maken. Langs de andere kant wordt het voor mij steeds lastiger om dit dubbelleven te blijven lijden. Het is inderdaad zo dat Els de laatste tijd minder aandacht krijgt dan vroeger en ze verdient zeker beter. Ik zou het haar zo graag vertellen waarom ik me anders gedraag dan voorheen; niet zozeer omwille van gewetensproblemen of omdat het me zou opluchten maar vooral omdat ik het beu ben van alles in het geheim te moeten doen. Ik zou er zo graag mee naar buiten willen komen dat ik nog iemand anders graag zie waarmee ik veel meer tijd zou willen doorbrengen dan nu het geval is. Ik durf het echter niet. Ik heb schrik voor de gevolgen. En heel belangrijk in mijn overwegingen daarbij is de overtuiging dat Els het eigenlijk allemaal liever niet wil weten. Ik ben er bijna zeker van dat ze wel vermoedt dat ik vreemdga anders had ze de laatste jaren wel meer vragen gesteld. Feit is dat ik voel dat deze situatie niet kan blijven duren. Hopelijk vind niet alleen ik maar ook Sindy binnen afzienbare tijd de moed om de waarheid aan het licht te brengen.
Reacties op bericht (20)
27-12-2010
bang voor de gevolgen?
Beste Ron, waarom ben je zo bang voor de gevolgen het je vrouw te vertellen? Je moet alles uit het leven halen dat erin zit, hoewel het je aardig lukt moet ik zeggen als ik je blog lees, ik volg dit overigens al een paar maanden.
27-12-2010 om 20:39
geschreven door Yvonne
Aan Fien
Ha Fien. Het klinkt erg redelijk en eerlijk wat hij voorstelt: This is it, reken nergens op, meer zit er niet in. Toch is het ook zelfzuchtig. Ik heb het ook wel een gezegd, in de wetenschap dat die ander dan toch wel zou blijven. Misschien zie ik zaken wat negatief. Het is een houding die afbreekt, niet liefdevol. Maar ik weet ook hoe je weer in vervoering kunt raken als je bij elkaar bent. Dan is op dat moment de enige en echte waarheid. Ik wens je heel veel sterkte.
27-12-2010 om 15:41
geschreven door Dyonne
lastige periode
eindejaarsperiode inderdaad lastig als minnares, indien je geen gezin hebt is het vrij eenzaam maar met een gezin kan het ook wel eenzaam zijn.
De oude twijfels komen bij mij weer boven. Ik ben niet graag minnares en ik vind het niet leuk dat hij zijn vrouw ook graag ziet. Er is bij ons geen evenwicht zoals Jaak het beschrijft.
Hij laat me nu de keuze: onze situatie aanvaarden of onze relatie stop zetten. Zonder gevoelens zou stop zetten heel gemakkelijk zijn. Ik geloof bij het verwerken van een gebroken relatie enkel in nulcontact. Nulcontact is voor ons niet direct mogelijk.
Weer zit ik in die tweestrijd.
27-12-2010 om 08:11
geschreven door fien
26-12-2010
@Boostie
@Boostie Het is zoals de volksmond zegt : men kan de mensen hun problemen niet zien als ze over de straat lopen. Achter iedere nickname op deze blog schuilt een mens, en elk van die mensen heeft hoogstwaarschijnlijk iets te maken met relaties, maar al die mensen hebben ook hun andere kleine en grote problemen, die wij lezers niet kennen. De gezondheid is daar uiteraard een zeer belangrijk deel van. Ieder van ons richt zijn leven in volgens haar/zijn eigen inzichten en voorkeuren. Het nalezen van de blogreacties illustreert dat dit enorm verschillend kan zijn van persoon tot persoon. Maar één ding hebben we allen gemeen : als de gezondheid niet goed meewil, dan zijn we gekortwiekt. Dan kunnen we niet verder op de manier zoals we het zouden willen.
Ik wens daarom een geheel herstel op alle vlakken, voor Boostie, maar ook voor al diegenen hier op de blog waarvan ik niet kon of kan vermoeden dat ze op een of andere manier hun problemen hebben.
26-12-2010 om 00:42
geschreven door Jaak
Sterkte
@Nina en Ikki : Ik begrijp jullie opmerking erg goed. Ze sluit aan bij mijn overtuiging dat een relatie relatief gemakkelijker verloopt naarmate er een evenwicht heerst.
Daarmee bedoel ik : ofwel beide single, ofwel beide gebonden. Als beide geliefden 'thuis' nog een relatie hebben, is het alweer des te gemakkelijker indien die beide relaties nog een gelijkaardige betekenis hebben : ofwel allebei nog draaiend of wel allebei totaal voorbij.
In alle gevallen met een 'onevenwicht' is inderdaad de kans erg groot dat een van beiden meer verwachtingen gaat koesteren dan de andere kan/wil/durft geven. De cocoonsfeer dezer dagen is daar een treffend voorbeeld van.
Die bedenkingen brengen jullie natuurlijk niets bij. Beschouw het maar als een verre steun als je je moeilijke dagen met iemand kan delen, ook al is het verre kennis of een blogcompaan. Sterkte! En na sneeuw komt dooi. Het jaar neemt een nieuwe start, en we beginnen er allen met goede voornemens aan.
Ik zal in elk geval af en toe wel eens aan de bloggers denken, want zoals gebruikelijk verdwijn ik met have en goed (en vrouw én vriendin, jaja) tijdens de nieuwjaarsperiode weer even van het toneel. Misschien is het een steun, wanneer iemand die op dat ogenblik in een relatieve luxesituatie zit ook wel eens aan jullie denkt.
26-12-2010 om 00:03
geschreven door Jaak
25-12-2010
@ikki
ik snap precies wat je zegt, voor mij geldt hetzelfde, het voelt niet fijn, sterkte x
25-12-2010 om 23:25
geschreven door nina
X-mas blues
Als minnares zonder eigen relatie is het toch heel eenzaam. De minnaar zit bij vrouw en kinderen. Ik wacht op een teken van leven. 'n enkel smsje. That's it.
25-12-2010 om 20:21
geschreven door Ikki
24-12-2010
dal
dat is waar ik me bevind , heel diep , de laatste weken ging het zo goed met me , kon terug wat eten , kon terug lachen , kwam terug buiten ,mijn medicijnen sloegen aan , nu zit ik weer diep , weet met mezelf geen blijf , kijk niet uit naar de feesten , keek nuchter naar de situatie , ook de situatie met filip , maar mijn lijf denkt er anders over en stuurt me terug helemaal naar af. Fysieke pijn en dan nog een hartpijn erbij , moeilijke dagen worden het , maar dit klinkt raar , ik wil hem even niet zien , ook al mis ik hem , ik ga deze dagen mijn aandacht op mijn kinderen richten. Ik heb hier nooit iets van gezegd maar mijn gezondheid is de laatste maanden slecht , denk dat alleen jaak hiervan weet , maar het komt goed met me zeker weten.
Iedereen hier , fijne feesten , veel liefde , juiste keuzes , minder hartpijn en heel veel begrip en natuurlijk vooral een goede gezondheid
boostie
24-12-2010 om 15:05
geschreven door boostie
22-12-2010
moeilijke periodes
Denk er eens over na : er kunnen alleen maar hoge majustueueze bergen zijn, omdat er tussen die bergen diepe dalen liggen...
22-12-2010 om 23:23
geschreven door Jaak
feesten
Dank u wel Jaak, ook voor jou en voor iedereen hier op de blog wens ik een prettige eindejaarsperiode toe, en we kijken uit naar heel veel zonneschijn !
Ik zal aan je woorden denken als ik het moeilijk krijg. Ben 2 weken met verlof dus mindere periodes zullen er zeker tussen zitten.
22-12-2010 om 18:54
geschreven door Sandra
foutje
Oeps, het moest natuurlijk in mijn vorige reactie zijn 'laat de pret NIET verdrinken' ...
22-12-2010 om 10:52
geschreven door Jaak
midlife crisis
Komaan mensen, de feestdagen naderen!
Laat de pret die verdrinken in beslommeringen. Probeer aan al het goede te denken dat in je zit, dat in de anderen om je heen zit, En probeer te genieten van wat je hebt i.p.v. te verdrinken in een verlangen naar wat je (nog) niet hebt. Dat is soms moeilijk in de kwesties die hier besproken worden, dat weet ik. Maar denk dan aan de zovelen die NIET voluit kunnen genieten, door gezondheidsproblemen bijvoorbeeld.
Bij mij ligt het misschien allemaal anders, maar ik heb voor de komende dagen ook niet alleen maar pret en vertier in het vooruitzicht. We hebben enerzijds prachtige plannen, maar er sluimert ook een steeds dichterbij komende zwarte dag in onze planning. Iets buiten onze kracht om, niet met ons persoonlijk maar met iemand uit onze directe omgeving. Dat zet nu nog een domper op onze vrolijke vooruitzichten, maar tegelijkertijd geeft het ons allemaal samen de moed om die moeilijke dag samen te verslaan en we weten dat de vreugde nadien dubbel zo groot zal zijn.
De feestdagen zijn misschien erg moeilijk omdat je je geliefde wellicht langer moet missen, maar na regen komt zonneschijn. Trek je op aan het vooruitzicht van de dagen net na de feestperiode. Die hebben toch ook zo hun speciaal sfeertje.
Om met een positief-vrolijke noot af te ronden : als een mens op zijn veertigste bij zichzelf denkt te moeten vaststellen dat hij in een midlife crisis steekt, dan is hij eigenlijk tegelijkertijd toch ook een stukje optimist, want het midden is het midden. Hij gelooft dus minstens nog in een lang leven :-)
Een beetje aan vroege kant misschien, maar ik wens toch iedereen hier al een prettige eindejaarsperiode toe.
22-12-2010 om 10:49
geschreven door Jaak
adres
Hierbij mijn mailadres mark-vgl@hotmail.be groeten, Mark
22-12-2010 om 09:01
geschreven door Mark
Midlife, idem hier!
Hoi allemaal, het is lang geleden dat ik hier nog eens heb gereageerd. Ik moest nog eens even alles op een rij zetten. Ja ik zit ook in een midlifecrisis denk ik en ik denk dat er meer mannen mee bezig dan dat ze zelf durven toegeven. Ik ben er in ieder geval ook wel mee bezig. Ik heb velen van jullie hier ontmoet en met jullie gemaild maar met de actie van hotmail een paar maanden geleden ben ik ook mijn mail kwijtgeraakt en je vindt mijn nieuw mailadres in bijlage. Je verhalen blijven boeiend Ron! groeten, Mark.
22-12-2010 om 08:59
geschreven door Mark
21-12-2010
Raak je uit balans van een dubbelleven?
@ sheila,
ook ik kan alleen maar beamen wat je schrijft.
Na vijftien jaar minnares te zijn geweest, is het dit jaar mijn eerste ' vrije' kerstdag. Je kan niet geloven hoe ik ervan geniet. De leugens en het hunkeren zijn voorbij, de traantjes en het oeverloos verlangen ook. Het is typisch dat met kerst en eindejaar veel gevoelens losweken en als je dan een minnaar hebt, die onbereikbaar is, is dit een ware hel. Ik weet waarover ik spreek.
De laatste tijd raak ik er steeds meer en meer overtuigd dat vreemdgaan een soort verslaving is. Regelmatig zie ik mijn ex- minnaar. Hij staat erop met mij bevriend te blijven, want hij houdt nog steeds van mij, zegt hij. Hij kan niet begrijpen dat ik door hem ben gedumpt en toch vrolijk door het leven verder dartel. Hij zit de hele dag gekluisterd aan zijn gsm om zeker geen smsje te missen van zijn nieuwe minnares. Als het te lang duurt , wordt hij ongeduldig en stil en treurig om dan op te flakkeren bij elk nieuw berichtje. Hij heeft zoveel zorgen en ziet er vaak erg bedrukt uit. Het zullen voor hem moeilijke dagen worden met kerst.
Dan denk ik , wat ben ik gelukkig dat ik daarvan af ben! Eerlijkheidshalve moet ik erbij vermelden dat ik het niet zelf had gekund. Het gedumpt worden is het beste dat mij dit jaar is overkomen. Voor hem is het veel erger, hij heeft zijn relatie met mij moeten opgeven om een nieuwe te starten en dat was een loodzware beslissing voor hem, ik zou het niet hebben gekund.
Nu, duizenden tranen later, zie ik alles veel duidelijker, het verdriet is verdwenen, ik voel me echt lekker in mijn vel. De kerst vier ik met mijn familie , voor de eerste keer zonder dat vreselijke gevoel dat ik iemand anders mis.
@ Ron,
ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt. Een dubbelleven leiden ( of is het lijden?) is inderdaad niet eeuwig vol te houden , het put je uit en je raakt uit balans. Het ontwricht je, zonder dat je het beseft. Jaak is de enige op de blok die dit correct voor zichzelf voor elkaar heeft kunnen krijgen. Dat voel je gewoon aan hoe hij schrijft en zijn persoonlljke visie op die dingen. Alle anderen ( zeker ook ik ) worstelen met een dubbelleven en beleven met die feestdagen een intensieve emo-shake.
Suzy
Inderdaad, je beseft pas als het 'over' is
21-12-2010 om 12:46
geschreven door Suzy
midlife
Ik kan onderschrijven wat Sheila beweert. Je beseft je als je erin zit niet hoe strak de ketens zijn en hoe vleugellam je ervan raakt.
21-12-2010 om 11:00
geschreven door Dyonne
sterkte
Veel mannen zoeken omwille van die reden een jongere minnares, omdat ze zich dan weer iets jeugdiger voelen en het geeft hun zelfvertrouwen een boost, ze liggen nog altijd goed in de markt en dit wordt bevestigd. Maar op termijn, Ron, denk ik toch dat dit dubbelleven ertoe bijdraagt waarom je je dikwijls zo depri voelt en het zal er niet op verbeteren, integendeel, daar ben ik zeker van. Zo'n leven brengt veel ups en downs mee, wat veel energie vraagt, je bent in innerlijke strijd met jezelf en je omgeving en uiteindelijk resulteert dit in depressieve buien omdat er nooit evenwicht en harmonie is. In een up-moment zal je dit ontkennen en euforisch beweren dat alles goed gaat maar de dag erna voel je terug het tegenovergestelde, er is nooit rust. Vroeg of laat moet de waarheid aan het licht komen of moet er een beslissing genomen worden, dit hou je niet vol. Ik hoop echt voor jullie dat het niet meer te lang duurt voor je samen de moed kan opbrengen.
21-12-2010 om 10:07
geschreven door sheila
begrip
@Ron Ikha het niet hebben over je midlifecrisis , maar over het feit dat je toch niet de stap durft zetten om thuis de waarhied te vertellen. Je mag ook niet van Sindy verwachten dat zij dit doet , ik ken verschillende mensen waarbij ze overeenkwamen van 'dit weekend gaan we het vertellen' en bij een partij was het ook , die had de waarheid vertelt en leeft nu in een situatie te wachten tot de andere partij kennisgeeft thuis , maar al te dikwijls blijft er dan eentje achter met een gebroken huwelijk , zonder minnaar (es)en alleen , omdat de andere partij toch niet heeft doorgezet. Bezin eer je begint he , je hebt het goed nu , dit alles een plaatsgeven is moeilijk , de onzekerheid, wat als he , want kan zijn dat de relatie met sindy in het echt zo tegenvalt omdat je de gewoontes van els zo kent. Dat je een soort van heimwee hebt naar hoe het geweest is maar als beide patijen er klaar voor zijn (ben je nooit) , veel succes dan , maar hou met alles rekening , waar gaan jullie wonen , wat met de leefomgeving van de kids , sindys kinderen wonen thuis he , je hebt haar niet alleen voor jezelf , de realiteit zal uitwijzen dat ook deze relatie in een kabbelende beek veranderd net als je huidige relatie en dan gaan je mss toch onbewust weer opzoek naar bevestiging van het andere geslacht. Ik heb het inmijn omgeving al szo dikwijls zien gebeuren , soms werkt het , soms niet , kan je alleen weten door door te bijten en de risicos op alle vlakken van slagen of onderdoorgaan ten spijt te doorspartelen. hela zie je ik kan ook serieus zijn hoor ,maar moesten jullie echt doorbijten wens ik jullie met heel mijn hart heel veel geluk en voorspoed , groetjes boostie sebiet naar privesauna met mijn poepie
21-12-2010 om 06:17
geschreven door boostie
realistisch denken
Ik ben daar ook altijd realistisch in : wat we gehad hebben, kan ons niet meer afgenomen worden, en je weet inderdaad nooit wat er morgen komt. Je moet durven inzien dat je achtereenvolgens verschillende fasen in je leven doorloopt. Het heeft geen zin om bang te zijn voor een bepaalde leeftijd.
Nochtans ken ik verschillende mensen die dat besef heel moeilijk kunnen verwerken voor zichzelf, maar ook voor anderen. Bijvoorbeeld : het beeld van de grote sterke vader, die alles kon en alles wist. Een beeld dat na de jeugdige rebelse periode eerst wat afvlakt en daarna soms naadloos overglijdt in het beeld van een hulpbehoevende oude man.
De argumenten die Suzy aanhaalt zijn een greep uit de grote trommel met 'dingen des levens', die ons inderdaad tot het besef zouden moeten brengen dat we NU leven en er dat we er dus ook NU moeten van genieten. Ook van de liefde. Voor mij een extra stimulans om liefdes niet te laten overschaduwen door zwarte wolken, die dikwijls gewoon maar ontstaan door kleine oorzaken. Go for it!
21-12-2010 om 00:27
geschreven door Jaak
20-12-2010
Elke dag feest!
@ Ron,
ik vind het steeds verwonderlijk als ik iemand hoor klagen over zijn problemen met het ouder worden. Loop eens langs bij de plaatselijke palliatieve zorg van jouw ziekenhuis. Daar zal je stervende mensen ( en ook kinderen ) aantreffen, die nooit zullen moeten klagen over problemen bij het ouder worden.
Als je ernstig bent ziek geweest is elke dag erbij een feest, man! Geniet dus van elke dag, maak van je leven een wonder, want morgen kan het je laatste zijn......
