Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Rondvraag / Poll
Bent u zelf ook een minnaar of minnares?
Rondvraag / Poll
Hoelang volg jij deze blog al?
Rondvraag / Poll
Bezoek jij af en toe een sauna met jouw minnaar of minnares?
Dagboek van een minnaar (deel 2)
Wat begon met een onschuldig mailtje, wordt een intense geheime relatie tussen twee gehuwde mensen, een relatie vol passie, sensualiteit, erotiek en seks die het leven van hem maar ook van haar helemaal op zijn kop zet.
15-12-2010
Een lastige tijd, die eindejaarsperiode.
Een lastige tijd, die eindejaarsperiode. De kinderen van Sindy hebben dan blokverlof en examens zodat we minder kunnen bellen en chatten en moeilijker kunnen afspreken. Dat is ook de reden waarom ik gisteren alleen naar de sauna ben moeten gaan. Het was wel leuk en het heeft wel iets zo helemaal alleen in zo' n saunacomplex maar toch was er dat continue gemis aan haar. Ik wist dat ook zíj voortdurend aan mij zat te denken en dat ze me zo graag had vergezeld. Heel stilletjes hoopte ik dat ze me misschien toch zou verrassen en plots naast mij zou staan. Hmmmmm ... wat zou ik dat heerlijk gevonden hebben. Toen ik in de resto-ruimte aan een veel te grote tafel voor één persoon, een slaatje aan het verorberen was, zag ik plots in de verte een blondine opduiken. Heel even dacht ik dat het Sindy was maar tevergeefs.
Toen het al donker was buiten stapte ik de blokhutsauna binnen. Pal in het midden van die vrij ruime blokhut staat een houtgestookte kachel die samen met het zwakke gele licht van vier lampjes in iedere hoek van de ruimte voor een gezellige sfeer zorgt. Op een koppeltje na, dat vlak voor de kachel zat, was er niemand in de sauna. Ik legde mij in een hoek op de bovenste bank en sloot mijn ogen. Het was er muisstil. Het enige wat ik hoorde was het zacht geknetter van het houtvuur. Mijn gedachten dwaalden voor de zoveelste keer af naar mijn schatje. Hoe dikwijls hadden wij hier al niet in deze hut gelegen.
Terwijl mijn zandloper verder leegliep en de druppels zweet op mijn lichaam groter werden, hoorde ik een aanzwellend gefluister bij dat koppeltje. Ik had ze eerder op de dag al eens zien rondlopen en ze waren nog zeer jong, ik schat een jaar of twintig. "Mais non! Je n'ai pas dit ça!" hoorde ik het meisje plots met licht verheven stem zeggen. Ze had een lief hoog en fragiel stemmetje maar de manier waarop ze het zei, liet vermoeden dat het niet allemaal koek en ei was tussen die twee. In de rustruimte had ik haar nochtans met een verliefde blik om een kusje zien vragen. De discussie in de sauna ging verder en op den duur dacht ik dat ze echt aan het ruziën waren. "Je t' aime" hoorde ik haar zeggen maar er volgde geen reactie van hem. Het werd terug stil. Even later stond de jongen recht en verliet de sauna, direkt gevolgd door haar.
Ik moest terugdenken aan de tijd toen Els en ik zo jong waren en aan de ruzies die we hadden tijdens die eerste jaren dat we mekaar kenden ... En ik trok natuurlijk de vergelijking door naar mijn relatie met Sindy. Sindy en ik kennen mekaar al zó lang en nog nooit hebben wij ruzie gemaakt. Nog nooit hebben wij een echte woordenwisseling gehad. Ik besefte wat een geluk ik toch heb met Sindy te mogen leren kennen en dat ik deze unieke relatie echt moet koesteren. Ik besefte hoe graag zij mij wel ziet. Ik besefte dat er niemand ooit in mijn leven is geweest die mij zo graag heeft gezien als zij en dat haar liefde voor mij onvoorwaardelijk is. Alleen al door dit gegeven, dat ik weet dat ze mij zo graag ziet en dat ze alles voor mij over heeft, vind ik dat ze er 'recht op heeft' dat ik voor haar kies als er moet gekozen worden.
Reacties op bericht (17)
20-12-2010
eerlijkheid
Uiteraard hebben partners het principiële recht om te weten dat je iemand anders hebt. Ik geloof echt dat vrijwel iedereen in eerste instantie eerlijkheid nastreeft. Maar tegelijk is er het besef dat in deze kwestie de eerlijkheid ook meestal inhoudt dat de ander zich gekwetst zal voelen en/of dat de bestaande relatie verder onmogelijk wordt. De stiekeme relatie is dus meestal de keuze voor de leugen om bestwil.
Het is al te gemakkelijk om te stellen dat mensen dan maar moeten kiezen. Het feit dat er zovelen zijn die in een verborgen dubbele relatie leven, bewijst al dat het in de realiteit niet zo eenvoudig is om die keuze maken zoals dat hier wel bepleit wordt. Als nu ik of jij de enigen waren die een minnares of minnaar hadden, dan zou ik nog zeggen 'ok, we zijn fout bezig'. Maar kijk eens rond. Er zijn er zovelen, zowel zij die geen keuzes maken, als zij die wel keuzes maken en dan maar serieel monogaam worden. Tussen elke twee liefdesperiodes een oorlogsperiode :-)
Natuurlijk is elke uitleg een mooie uitleg, een uitleg om goed te praten (zelf heb ik overigens niets goed te praten, maar ik redeneer gewoon even in het algemene geval). Dat mensen daar moeite mee hebben, is wellicht ook een reden waarom ze op een blog zoals de deze terechtkwamen.
De 'bedrogen' partners mogen we ook niet altijd per definitie als heilig aanzien. In een aantal gevallen zijn zij er inderdaad ingeluisd, maar in een groot aantal gevallen schort er toch al lang iets aan een relatie als men elders begint op zoek te gaan. Een partner die niet merkt dat je iemand anders hebt, daar kan ik nog inkomen want je probeert dan die nieuwe relatie waarschijnlijk zo geheim mogelijk te houden. Maar een partner die niet merkt dat er in de eigen relatie iets scheef zit : dan ben je sowieso al niet goed bezig en dan ligt de verantwoordelijkheid ook bij beiden.
20-12-2010 om 12:52
geschreven door Jaak
bedrog
Net als Suzy (geloof ik?) ben ik uiteindelijk bedrogen door mijn eigen minnaar. Hij wilde mij niet kwijt, maar had aan één vrouw niet voldoende. Ik kwam er zelf achter, met gezond verstand en het idee dat er iets grondig niet klopte. Dat was en is nog steeds een hard gelag, omdat ik bijna mijn eigen leven ervoor had opgegeven en nu de gevolgen zal moeten dragen van mijn eigen misstap, die ik overigens maakte uit liefde. Anderzijds is er ook grote opluchting. Want ik vond dat bestaan in de mist, altijd liegen, altijd dingen achterhouden moeilijk te verdragen. Ik heb mijzelf goed leren kennen, ook de minder leuke kanten. En kon uiteindelijk weer door met mijn leven. Wat -hoe gek ook- nu fijner is dan de jaren waarin ik steeds zo in vertwijfeling was. Wat het meest moeilijke is van bedrog is dat je alles in twijfel gaat trekken, niets is meer waar, alles staat in een ander daglicht. Sindy, ook jij hebt dit meegemaakt met Ron, je hebt hem uiteindelijk vergeven. Ik kon dat niet, omdat ik mij realiseerde dat ik nooit meer onbekommerd gelukkig zou worden met hem. En dat gun ik mijzelf eigenlijk toch wel. Els en Erik zouden toch ook ergens iets moeten voelen. Dat zij er niet naar op zoek gaan zegt veel. Als ze erachter komen, zullen zij het zeer zwaar krijgen, that's for sure. Maar mensen zijn vaak sterker dan je denkt.
20-12-2010 om 12:07
geschreven door Dyonne
respect voor partner
Jaak, ik kan er heel goed inkomen dat mensen van meer dan één persoon kunnen houden, zoals bij jou. Maar vind je dan niet dat de partners het recht hebben om te weten dat ze zich niet in een monogame relatie bevinden? Dan kunnen zij tenminste ook kiezen of ze er ofwel mee akkoord gaan, ofwel ook een tweede partner kunnen kiezen ofwel ervan weggaan en een andere gelukkige monogame relatie aangaan. Je kan er altijd een lange mooie uitleg aan geven maar dit valt helemaal niet goed te praten, hoe je het ook draait of keert. Vooral zelfs als de relatie niet sex-based is en als het niet voor de 'kick' is.
20-12-2010 om 10:48
geschreven door marie
kick
De kick zal bij velen zeker een rol spelen. Je mag dat echter niet veralgemenen.
Mensen maken toch in hun leven dikwijls keuzes, waar ze om een of andere reden nadien op terugkomen. Je verandert ook in de loop van je leven, net als je partner waarschijnlijk ook verandert. Het is dus helemaal niet denkbeeldig dat je op een bepaald ogenblik tot de vaststelling komt dat je partnerkeuze, die je ooit maakte, niet optimaal was. En dan kan een nieuwe relatie eventueel soms soelaas brengen, maar dat houdt voor heel wat mensen in dat ze hoe dan ook toch niet die persoon willen afstoten waarmee ze al een stuk van hun leven delen. De bekommernis om wat je al hebt opgebouwd, om de kinderen : het kan toch meespelen. En als je in die situatie verzeild geraakt, ja, dan helpt dikwijls alleen het stiekem houden van de nieuwe relatie, zonder duidelijke keuzes te maken. Uiteraard met de nodige boosts van de 'kick'.
Anderzijds zijn er ook de mensen die ontdekken dat het gezegde 'op ieder potje past een deksel' ook inhoudt dat op de meeste potjes meer dan één deksel past. We hebben echter geleerd, dat we monogaam zouden moeten zijn, en dat zorgt in zo een situatie voor de problemen.
Ik kan voor mezelf echt niet zeggen dat ik het voor de kick doe. De enige kick is het besef dat ik het geluk heb om niet te moeten kiezen.
Ik denk dat het element van de kick uiteindelijk nog het felst meespeelt in de relaties die ontstaan omdat mensen thuis op hun honger blijven zitten op seksueel gebied, of omdat zij nu eenmaal zo in elkaar zitten dat ze steeds nieuwe seksuele prikkels nodig hebben. Dat zijn, wat ik noem de sex-based relaties. Ik maak daar een duidelijk onderscheid in, t.o.v. de relaties die uit een liefdesproces ontstaan zijn. Het komt misschien op het zelfde neer, maar de volgorde is omgekeerd : eerst liefde en daaruit groeien seksuele banden, of eerst seks en daarna gaan we mekaar ook best wel leuk en lief vinden.
20-12-2010 om 10:30
geschreven door Jaak
kick
Vind ik ook annoniem. Bij de meesten is het om de kick van het vreemdgaan te doen. In een gewone relatie verdwijnt de verliefdheid na een tijdje. In een minnaarsrelatie blijft het langer omdat je mekaar maar af en toe kan zien en dus altijd naar elkaar verlangt. Daarom wordt er nooit gekozen voor elkaar, die kick zou wegvallen en men komt dan tot de constatatie dat het gras niet groener is aan de overkant. Dus de reden om niet te kiezen is niet om de partners en kinderen te sparen, dat is helemaal niet zo. Ron, Sindy, vinden jullie niet dat zij ook recht hebben op iemand die volledig van hen houdt? Ik wens jullie een gelukkig 2011 in schoonheid toe!
20-12-2010 om 09:41
geschreven door marie
19-12-2010
verslavend
dat het verslavend is wetenwe allemaal en dat het zo alles verterend is ook , maar je kan je je rug er heen draaien en je gevoelens een plaats geven , of negeren of ervan leren genieten , en dat is een heel leerproces , neem dat maar aan , ik leer en zelfs heel vlug soms met een terugval maar tis en blijft een verslaving die super vent van me . Morgen gaan we erotisch fotoshoot van ons laten maken , mmmm
19-12-2010 om 21:03
geschreven door boostie
Advies
Wat me nou zo verbaasd is dat jullie stapelgek zijn op elkaar, maar daadwerkelijk een knoop doorhakken durven jullie niet aan. Bang voor de gevolgen maar misschien nog meer omdat je weet dat het nu zo goed voelt omdat je een dubbelleven lijdt en straks ook weer normaal zal worden als je voor elkaar kiest. Maar wat dan veel erger is, is dat jullie daarbij jullie huwelijkspartners een gelukkig leven afnemen voor jaren, zij hebben recht in hun eigen leven ( wat je maar 1 keer kan leven) te mogen kiezen voor een zuiver en eerlijk leven. Zij verdienen beter. En voor jullie zou ik zeggen kies voor elkaar en maak er samen een gelukkig leven van voor jullie zelf en voor jullie huwelijkspartners. Tip: vreemdgaan= verslavend!
19-12-2010 om 00:26
geschreven door Annoniem
16-12-2010
ruzie , woordewisselingen
Mijn minnaar en ik spenderen veel tijd samen , gemiddeld drie volle dagen per week , hij is topsporter op rust , heeft zware crash gehad en ik ben wegens gezondheidsredenen al enkele maanden thuis , wij vullen onze dagen meeste van de tijd met sex maar ook gewoon bij elkaar in de zetel of aan tafel , of we gaan iets drinken , eten , wandelen , uit , en wij hebben wel eens woorden , waaschijnlijk omdat we ook veel in elkaars gezelschap vertoeven. De tijd dat we samen zijn zijn we ook echt een koppel , lopen hand in hand , spreken elkaar met schat zoet mop enz , ook in het openbaar , kijken wle uit he , wij hebben elkaar op allle fronten gevonden , zeker in het sexgedeelte , de gedeelde fantasieen en levenshouding komen overeen. Voor de korte toekomst zalik zeker nog niet alles achterlaten maar we praten er wel over , de pro de contras maar lopig moet dit groeien en sterker worden, zodanig dat de wereld aankunnen. En ik dacht dat ik met filip1 een uitzondelijke relatie had , die was mooi , en is nu afgerond , de hartpijn van toen is weg en over gegaan in een mooie vriendschap. Deze filip is wel de man van mijn leven, maar het is een tettergat , ken geen vent diezoveel praat , maar een voordeelje je verveelt je nooit met hem , mijn schat je was weer super vandaag xx
16-12-2010 om 21:52
geschreven door boostie
bedankt Jaak en Sindy
Jaak, je hebt eigenlijk wel gelijk dat ik ergens diep in mijn onderbewustzijn dat klein nanogrammetje hoop koester dat hij ooit van gedacht verandert, terwijl ik wel zeker weet dat het zo niet zal zijn. En zelfs moest het zo zijn, zou ik er in feite niet meer mogen in toestemmen, ik heb meegemaakt hoe hij ervan afgezien heeft. Het zou misschien idd beter zijn dat we totaal geen contact meer hebben, alsof hij niet meer bestaat maar zoiets kan ik écht niet, nu nog niet, ik zou me altijd afvragen hoe hij het maakt. Ach, waar je niet van sterft word je alleen maar sterker van. Ik denk toch niet dat mijn leven ooit nog hetzelfde zal zijn als 4 jaar geleden, voor ik hem leerde kennen. Ik heb er heel veel uit geleerd en ik ben toch een beetje een ander mens geworden, ik ben niet meer dezelfde.
16-12-2010 om 15:47
geschreven door Sheila
@Sheila
Het vraagt idd heel veel moed om zo'n beslissing te nemen. Veel sterkte nog en hopelijk kan jij ook ergens terecht wanneer je het moeilijk hebt. groetjes Sindy
16-12-2010 om 08:11
geschreven door Sindy
@Sheila
Het siert wel de mensen die moeilijke beslissingen durven nemen en daardoor zelfs zichzelf kwetsen omdat ze anderen niet willen kwetsen. Als dat een troostende gedachte kan zijn...
In jouw geval is het het prijskaartje dat aan de monogame relatie hangt. De of-of situatie. Kapotgaan aan het dubbelleven is iets dat veel erger is als dat dubbelleven stiekem moet plaats vinden. Er zijn een aantal dingen die je niet kan delen met elkaar, maar die je gewoon WIL delen. In een open dubbele relatie ligt dit veel gemakkelijker. Ik wil mijn minnares ook absoluut niet onttrekken aan haar gezin, maar voor de open relatie die wij samen hebben, hoeft dit ook niet he.
Hetgeen jij doormaakt is te vergelijken met een soort rouwproces. Misschien is het zelfs nog iets pijnlijker, want je kan elkaar nog af en toe contacteren : er blijft misschien nog in je diepste onderbewustzijn enkele nanogram hoop dat het ooit toch nog eens goed zou kunnen komen. Het is geen aanvaardingsproces van een onafwendbaar definitief afscheid. Misschien is jouw (en zijn) verwerking dus nog moeilijker.
De tijd heelt alle wonden, zegt men. Maar men zegt er niet bij hoevéél tijd je nodig hebt om te helen, en ook niet welke littekens de wonden nalaten. Sterkte!
16-12-2010 om 01:51
geschreven door Jaak
@Sindy
Nee, je kan niet iemand TE graag zien.
Het lijkt misschien zo, dat hem loslaten 'loslaten' inhoudt dat je hem minder graag zou zien, maar dat is niet zo. Het is alleen dank zij vertrouwen dat je elkaar al eens kan loslaten en wat vrijheid gunnen.
Vertrouwen, dat betekent dat je zeker bent over wat je voor elkaar betekent. Je hoeft er niet altijd bij of naast te staan om iets te betekenen. Je vertrouwt er op dat je simpelweg 'belangrijk' bent voor elkaar, ook als ieder zijn ding doet. Mochten jullie effectief samenwonen, dan zouden jullie ook beiden jullie werk, jullie leefwereld hebben, en dan ben je ook niet altijd samen. Maar je weet dat de ander er is, voor als je thuiskomt, voor als je iets wil delen, iets wil zeggen, of voor als je een steuntje nodig hebt.
16-12-2010 om 01:34
geschreven door Jaak
@Sandra
Je maakt een erg interessante vergelijking! Zo is het eigenlijk wel een beetje he, zoals met dat huis.
En het is ook een feit dat een relatie plots anders kan zijn, indien je heel de tijd samen bent en niet meer op strict in de tijd beperkte momenten, waar je naar uit kijkt en waarop je alleen maar prettige dingen met elkaar doet. Daarom sprak ik ook van die 'stage', om het bij wijze van spreken eens uit te proberen. Maar inderdaad, ook dan kan het nog mis lopen.
Ik zou dat laatste wel wat nuanceren : als een koppel al lang samenwoont, en ze trouwen dan, dan komt dat eigenlijk overeen met een koppel dat heel die periode als 'een echt koppel' geleefd heeft. Mochten ze reeds direct in het begin van hun samenwoonperiode getrouwd geweest zijn, zou dat waarschijnlijk niet veel veranderen aan de zaak i.v.m. de waarschijnlijkheid om na een bepaalde tijd uit elkaar te gaan. Ik zou bijna zeggen dat er voor sommige koppels nu eenmaal een soort houdbaarheidsdatum op hun relatie lijkt te staan :-)
Het is wel een belangrijk punt, dat we leren inzien dat we in een tweede relatie meestal aanvoelen hoe we (door wat milder te zijn, door wat water bij onze wijn te doen) de problemen kunnen ontwijken waar we wellicht in onze eerste relatie aan ten onder gingen. Nota bene : ik ben in mijn eerste relatie absoluut niet ten onder gegaan (lol), maar toch ontdekte ik door mijn minnares kleine puntjes waar ik bij haar aandacht aan schonk, en die ik bij mijn vrouw stilaan aan het verwaarlozen was. De sleur die erin dreigde te komen, zeg maar. Dat besef stimuleerde mij om ook bij mijn vrouw extra mijn best te doen.
16-12-2010 om 01:28
geschreven door Jaak
15-12-2010
Liefde is inderdaad ook loslaten...
Twee maand geleden heeft mijn minnaar er een punt achter gezet omdat hij er niet kon mee leven dat ik niet helemaal van hem was en ik niet altijd bij hem kon zijn. Het gemis, het dubbelleven, hij ging eraan kapot. Elke dag, elk moment, elke seconde van zijn leven had hij het lastig met het feit dat we toch nooit definitief bij elkaar zouden zijn. Het zat hem te diep en hij vond ook dat mijn kinderen hun moeder nodig hadden en wilde mijn gezin niet uit elkaar halen. De enig oplossing was dus om er een einde aan te maken. Dit was een aartsmoeilijke beslissing. We mailen elkaar af en toe nog eens om te vragen hoe het gaat maar hij geraakt er blijkbaar moeilijk bovenop. Ik hou me dan sterk, zeg dat ik het opperbest stel en raad hem aan om alles een beetje beter te relativeren en er lichter over te gaan. Terwijl ik zelf ook nog elke dag die pijn voel maar ik wil het voor hem niet nog erger maken door dit te laten merken. Als je iemand graag ziet, moet je soms een grote stap achteruit zetten, een betere oplossing bestaat er soms niet. Ik haat de eindejaarsperiode!
15-12-2010 om 15:52
geschreven door Sheila
moeilijk
pfffffffff....ik had het gisteren moeilijk genoeg. Wetende dat mijn schat op een paar kilometer van mijn huis in de sauna zit. Mijn hart zei: ga hem verrassen! Maar mijn verstand zei nee.....ik had nl juist verlof genomen om bij de kinderen te zijn en ze bij te staan tijdens hun blokperiode. Maar het was verdomd moeilijk om niet te zwichten. Wanneer ik nu het blogje lees voel ik me zelfs een beetje schuldig.........want hij had het toch een beetje verwacht dat ik toch zou komen. Ben de laatste dagen ook wat emotioneler dan anders ........gewoon de tijd van het jaar, wat problemen met Eric, het mekaar wat minder kunnen zien door omstandigheden, ....Ik had het dan ook moeilijk om mijn traantjes te bedwingen bij het lezen van de laatste regels van dit blogstukje. Kan je iemand té graag zien? Zou idd alles doen voor hem. Maar liefde is ook af en toe iemand loslaten en de vrijheid laten zijn ding te doen. Sommigen onder jullie zullen wel begrijpen wat ik bedoel en ook dat het niet altijd even gemakkelijk is dan dat het lijkt.
15-12-2010 om 13:42
geschreven door sindy
huis
Kan je het niet een beetje vergelijken met het bouwen van een huis ? De eerste keer kom je toch ook heel wat onvolmaaktheden tegen, of dingen die je beter anders had gedaan ? Je kan er leren mee leven, maar je kan ook beslissen om iets anders te gaan kopen ... En zelfs de tweede keer zal nog niet alles 100 procent in orde zijn.
Zo denk ik dat, in elke nieuwe relatie, er ook momenten zullen zijn dat het eventjes niet loopt zoals verwacht. Maar je gaat er wellicht anders mee om dan toen je jong was.
Ron en Sindy zijn waarschijnlijk ook nog niet langer dan een volle dag bij elkaar geweest. Misschien loopt het toch niet zoals verwacht, maar dat weet je nooit op voorhand en ik vind dat je dat risico moet durven nemen.
Ik zie mijn minnaar ook graag, maar ik ken hem nog niet lang genoeg om te weten of we zouden samen passen of niet.
Om in te spelen op het stagecontract Jaak. Tegenwoordig hoor je toch veel dat koppels, die al jaren samenwonen, beslissen om te trouwen en kort nadien dan toch de scheiding aanvragen ? Dus dat zal niet veel uithalen denk ik.
15-12-2010 om 12:31
geschreven door Sandra
stage
Ja Ron, de liefde is soms iets raars he. In je hun jonge jaren loopt het bij veel koppeltjes zo hoor. Mekaar graag zien, maar toch af en toe ruzie hebben. Maar ja, men denkt dat dit er onvermijdelijk bij hoort zeker? En er wordt getrouwd, of ze gaan samenwonen, er komen kindjes, en hopsa : de wagen is aan het rollen. Tot er dan een nieuwe liefde opdaagt, waar het dan blijkbaar soms toch anders mee loopt. Misschien speelt in die tweede relatie toch ergens de ondertussen opgedane ervaring mee. De ervaring van 'hoe leef je samen als koppel'. Leren uit de gemaakte fouten?
Ik zou bijna moeten besluiten, dat het voor heel wat mensen een voordeel zou zijn als we eerst een stagecontract zouden tekenen met een partner. Na die stageperiode kan je nog altijd tekenen voor een vast verbond :-)
Beetje grappig geformuleerd, maar ik moest hier onwillekeurig aan denken bij je verhaal over het saunakoppeltje.
