Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Rondvraag / Poll
Bent u zelf ook een minnaar of minnares?
Rondvraag / Poll
Hoelang volg jij deze blog al?
Rondvraag / Poll
Bezoek jij af en toe een sauna met jouw minnaar of minnares?
Dagboek van een minnaar (deel 2)
Wat begon met een onschuldig mailtje, wordt een intense geheime relatie tussen twee gehuwde mensen, een relatie vol passie, sensualiteit, erotiek en seks die het leven van hem maar ook van haar helemaal op zijn kop zet.
09-02-2011
De aandacht die ze verdient.
Ik heb Sindy daarstraks even kunnen spreken aan de telefoon. Ze klonk merkelijk opgewekter dan een paar dagen geleden. Ze voelde zich ook beter, zei ze. Erik laat haar wel geen moment met rust maar zijn gedrag is niet meer zo erg als tijdens die eerste dagen. Toen ik haar vroeg of ze dan ook intiem kusten als hij haar vastpakte, antwoordde ze bevestigend. Ik had het haar beter niet gevraagd want onmiddellijk kwam dat groene beestje tevoorschijn. Dat hij seks met haar heeft, daar heb ik nooit echt problemen mee gehad maar 'tongzoenen' is voor mij iets zó intiems hé! Daar heb ik het wel lastig mee. Ik kan niet begrijpen dat mensen die er een polyamore relatie op nahouden, er geen probleem uitmaken dat hun partner ook nog door iemand anders intiem gekust wordt. Maar ik ben blij dat Sindy zich nu wat beter voelt. Voor één ding is haar biecht in ieder geval goed geweest: Ze krijgt nu eindelijk de aandacht die ze altijd al heeft verdiend. Hoelang dat zo gaat blijven duren, is wat anders.
Erik gaat door zijn met zijn charmeoffensief. Hij doet er alles aan om Sindy terug voor hem te winnen. Hij beseft echter nog altijd niet dat het een verloren strijd is. Misschien steekt hij, net zoals hij de voorbije vijf jaar gedaan heeft, zijn kop in het zand en 'wil' hij niet inzien dat er geen weg meer terug is. Hij heeft Sindy gezegd dat het beter zou zijn dat ze mij niet meer zag. Volgens hem zou dit een paar maanden pijn doen maar dat zou wel overgaan. Hij heeft haar ook verteld dat ze haar hart moet volgen en dat ze niet overhaast te werk moet gaan maar dat ze zal moeten kiezen tussen hem en mij. Enkele maanden tijd wil hij haar wel geven.
Gisteren heeft Sindy het aan haar beste vriendin verteld. Ik hoop dat ze ook bij haar de nodige steun kan vinden. Ondanks het medeleven en de steun van velen onder jullie hier op de blog heb ik Sindy toch aangeraden om de reacties niet meer te lezen. We zijn hier de afgelopen jaren al wel wat gewoon maar het voortdurende 'warm en koud geblaas' gaat haar zeker geen goed doen.
Erik wil me niet meer spreken en ik kan het wel begrijpen; De antwoorden op zijn vragen zal hij waarschijnlijk ondertussen al van Sindy hebben gekregen. Hij zei dat hij niet kon verstaan dat wij zo ondoordacht te werk zijn gegaan: eerst alles bekennen maar niets gepland hebben. Hun kinderen weten het nog niet; 't is te zeggen, er is tegen hun nog niks over gezegd. Sindy's ouders waren van gedacht veranderd en zouden pas morgen naar haar thuis komen maar die weten ook nog nergens van. Ikzelf heb de laatste dagen maar weinig van Sindy gehoord. Misschien krijgen we straks de kans om even met mekaar te praten, als haar man is gaan werken tenminste. Het voelt aan dat ze nu meer dan ooit in Erik's verstikkende web vasthangt. We zien en horen elkaar minder dan voorheen en ik hoop dat dit spoedig veranderd. Misschien zal mijn biecht deze verandering wat bespoedigen. Sindy hoopte dat ik het misschien dit weekeinde zou verteld hebben tegen Els. Ik denk echter dat ze vergeten is dat ik het zeker niet de voorbije dagen zou gedaan hebben omwille van eigen emotionele familiale omstandigheden. Dat Sindy en waarschijnlijk ook Erik erop zit te wachten, kan ik heel goed begrijpen maar ondanks deze druk probeer ik me toch aan mijn planning te houden. Het zal vermoedelijk rond Valentijnsdag gebeuren. Spijtig dat het juist dan is maar is dit is puur toevallig. Ik denk dat ik nog niet half besef wat me boven het hoofd hangt maar ik heb enkele weken geleden voor mezelf het besluit genomen om het te doen, wat ook de gevolgen ervan mogen zijn. Ik ben ervan overtuigd dat ik kortelings de moed ga hebben om het Els effectief te vertellen. Ondertussen heb ik mezelf met een 'extra knopje' als het ware in automatische piloot gezet en wacht ik vastberaden het goede moment af.
Al een geluk dat ik nog even gewacht heb met het tegen Els te vertellen want Sindy heeft mijn steun nu hard nodig. Gisteren verwachtten we beiden heel veel van dat gesprek tussen Erik en die psychologe maar het is spijtig genoeg helemaal anders uitgedraaid dan dat we hadden gehoopt. Erik kwam heel opgewekt thuis, zei dat hij spijt had van het verleden, dat hij zou veranderen en dat ze een mooie toekomst samen hadden. Sindy wist niet wat ze hoordde en barstte in tranen uit. Ofwel had hij de woorden van die psychologe verdraaid of misbegrepen ofwel had deze laatste een heel ander verhaal tegen hem verteld dan tegen haar. Sindy heeft dit keer echter de moed gehad om hem te vertellen wat ze wilde vertellen. Ze heeft hem gezegd dat als hij het niet meer zag zitten om samen met haar 'als vrienden' onder één dak te leven, dat ze dan wil verhuizen, desnoods om beurten een week omdat ze in geen geval de kinderen wil achterlaten. Na opnieuw een bewogen nacht met veel tranen heeft ze Erik vanmorgen weer moeten puschen om hem naar zijn werk te krijgen maar ze verwachtte dat hij het daar niet lang zou uithouden. Hij had gezegd van het aan de kinderen te vertellen. Die zijn thuis vandaag. Daar is Sindy natuulijk heel bang voor, dat zij zich tegen haar zullen keren. En alsof het allemaal nog niet genoeg is, komen morgen ook Sindy's ouders op bezoek. Zij weten nog van niets. Daarstraks viel ze weg terwijl ik even online was met haar en nadien heb ik niks meer gehoord. Ik denk dat hij al thuisgekomen was. Bang afwachten nu ...
Ondanks het feit dat Erik haar vannacht opnieuw uit haar slaap gehouden heeft, voelde ze zich vanmorgen wat beter, mijn schatje. Het gesprek met die psychologe gisteren, zonder dat Erik erbij was, heeft haar duidelijk goed gedaan. Ik heb er geen enkel bezwaar tegen dat Sindy op aanraden van die relatietherapeute twee weken 'alleen' op vakantie zou gaan. Ik sta er zelfs achter, al is het alleen maar om haar de kans te geven even tot rust en op krachten te komen. Sindy kennende, denk ik echter dat ze het nooit twee weken alleen zou volhouden. Ze is niet gemaakt om lang alleen te zijn. Ik ben er van overtuigd dat ze niet alleen haar kinderen hard gaat missen maar ook mij. Morgen is het de beurt aan Erik om met die psychologe te gaan praten. Eerlijk gezegd verwacht ik veel van dit gesprek.
Na opnieuw een veel te korte nacht moet Sindy seffens gaan werken, twaalf uur aan een stuk nota bene! Daar kan ik me dus kwaad in maken hé, dat haar man zó met zichzelf als slachtoffer bezig is dat hij Sindy haar nachtrust zelfs niet gunt. Ik weet dat ze een sterke vrouw is maar ook sterke vrouwen hebben hun grenzen. Weet ge wat ik zo leuk vind aan Sindy als ik met haar aan het bellen ben? Dat ik ze tussen haar tranen en miserie door toch zo hartelijk kan laten lachen .
.
