Het is weer zover... het is weekend. Vele mensen kijken 's maandags al uit naar het weekend. Raar genoeg is de week dan pas begonnen. Vanwaar komt die drang naar het weekend toch? Is het om vrij te zijn van de stress van het werk, om de vooruitzichten op sociale contacten, of het hunkeren naar gewoon lekker niks doen?
In mijn geval is het geen van die redenen. Ik behoor sommige weken wel tot de groep mensen die verlangen naar het weekend. In mijn geval is dit niet om uit te slapen of lekker niks te doen... In mijn geval is het om te genieten van het weekendgevoel. Het gevoel dat je je eens niet moet haasten. Je moet nergens op tijd zijn. Het is niet zoals door de week. Door de week heb ik een hectisch ochtendschema. Ik sta op om 6.15 om een kwartiertje te genieten van de radio. Om rap mijn boterhammen te maken en ook die van men vriend. Dan is men dochtertje wakker en haal ik haar uit bed. Ik kleed haar aan, zorg dat ze gegeten heeft, zorg dat al haar spullen klaar staan om naar de crèche te gaan. Ik zorg dat al mijn spullen klaar staan, ik zorg dat papa zen spullen klaar staan... ergens daar tussenin slaag ik er nog in om mezelf aan te kleden en om men tanden te poetsen, men haar iet of wat fatsoenlijk te doen. (wat niet altijd het geval is...)
Mama zijn voor mij betekent een stuk minder tijd voor mezelf. Meestal vind ik het niet erg. Totdat ik op de cursus aankom en zie dat mensen van mijn leeftijd er veelal piekfijn uitgedost uitzien. Haren netjes, subtiele make-up, mooie schoentjes en handtas, afgestemd op elkaar. Ze beseffen niet wat voor luxe ze hebben... Misschien ligt het gewoon aan mij en moet ik proberen meer moeite te doen? Meer moeite waarvoor? de complimentjes gaan toch altijd naar anderen... zelden zegt iemand iets over mij... kan het hen ook niet kwalijk nemen want mijn kleding is niet met de grootste zorg uitgekozen en samengesteld. ik breng geen uren voor men kleerkast door en ik kampeer al helemaal niet voor de badkamerspiegel... nee... mama zijn heeft me geleerd, om mezelf op de tweede plaats te zetten... Probeer je maar eens op te maken als er een 14-maandertje aan je been staat te zeuren...
Ik beklaag het me helemaal niet... ik heb geen spijt van men dochtertje mocht je dat nu misschien denken... nee.. soms is er gewoon de drang naar nostalgie... hoe het vroeger was... in mijn geval was vroeger niet persé beter... ik geniet er tegenwoordig erg van om terug te denken aan men eigen kindertijd... geen zorgen, geen verantwoordelijkheden... en dan voor één dag zou ik terug willen gaan naar een moment vroeger... om het te kunnen herbeleven... niet veranderen, nee want dan zou mijn leven er nu niet zo uitzien zoals het nu is, en zou ik de persoon niet zijn die ik ben... Gewoon een keer een moment herbeleven... Hoe zalig zou dat wel niet zijn???
Reacties op bericht (3)
26-04-2008
Erg fijn om lezen, en herkenbaar
HeyRebekka,
Ook hier een zappy bekende. Ik kwam uit curieuziteit effe piepen, maar toen ik begon te lezen heb ik in 1 ruk alles gelezen, zegt genoeg volgens mij. Ik herken mezelf er ook wel in hoor, vlugtig klaarmaken met een 12 maandertje aan je been, fantastisch hé
Groetjes
26-04-2008 om 09:01
geschreven door Flosjke
21-04-2008
weer een favoriet bij
We kennen elkaar al vanop zappy, maar deze blog zet ik ook onder mijn favorieten.
Groetjes,
Sophie
21-04-2008 om 18:26
geschreven door Sophie, mama van Mette
18-04-2008
Amai
Hallo,
Toevallig op deze blog uitgekomen. Je schrijft dat je zo onzeker bent, dat de rest zo "perfecter" is, kan misschien wel zo zijn, maar je schrijft wel goed. Toffe zinsbouw, boeiend, kortom, goed zo!
Nobody's perfect moet je maar denken, ik blijf je opvolgen !
Ik ben Rebekka, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Supermama.
Ik ben een vrouw en woon in Limburg (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/04/1985 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen (boeken, tijdschriften, kranten...) dromen, schrijven,....
