Het is grijs buiten. Veel wind ook. Het groen in de tuin staat dik van de regen. De wortels van de bomen, de stengels van de bloemen én de grond trekken zich gulzig vol. De innerlijke reservoirs worden weer tot de nok gevuld. Klaar om de volgende droge periode het hoofd te bieden.

April was immers warm en ongenadig in haar zonnestralen. Maar bloesemend in de eerste kleuren van de lente. Genadig voor zij die zochten te ontsnappen aan het enige hoofdpersonage van dit jaar, COVID-19 of Corona. Het virus dat ons leven veranderde. Ons dagelijks leven beperkte tot ‘ons kot’. Telewerken de norm werd. Onze ellenlange keuzelijst aan mogelijkheden tot ontspanning en ontsnapping werd teruggebracht tot de tuin, een wandeling of fietstocht. Solo. Jij en de wereld rondom. Maar zonder hem of haar erbij. Een terugkeer naar de natuur. Die ons in deze periode - en ondanks onze vele fouten - opnieuw met open armen lijkt te ontvangen. Warm in haar temperaturen en vrijgevig in haar kleuren.

Maar vandaag is er veel wind. De wolken lijken te twijfelen tussen blauw en grijs, regen of zon. De bomen wiebelen wild op en neer. Regendruppels geselen met regelmaat de daken en ramen. Onrust heerst. De natuur beweegt zicht voort, zoals de virologen de laatste week hun woorden hebben gewikt en gewogen. Er is verandering op komst. Zijn we er al klaar voor? Gaat het niet te snel? Onzekerheid slaat toe. Vertwijfeling heerst. Maar de politiek heeft gesproken. De eerste versoepeling van de maatregelen wordt in stelling gebracht. De greep op het virus wordt zachtjes gelost. Niet meer bij het nekvel, maar als een speelbal in onze handen. Onvoorspelbaar en grillig. Loerend op een kans. Soms meedogenloos in de afwerking.

Het is geen feestdag zoals anders.  De 1^ste mei mag dan wel tot dag van de arbeid gekroond zijn, maar het land staat ongewoon stil. Geen viering voor sommigen. Geen uitstap voor anderen. Geen bezoek voor velen. De mens wacht af en bereidt zich voor. De batterij wordt weer opgeladen. Klaar voor de eerste horde: maandag 4 mei. De dag dat de Belg officieel terug naar buiten mag treden om de bedrijvigheid aan te vatten. Of zoals het strijdlied van de socialistische beweging vandaag zou klinken: "Ontwaakt: verworpenen der aarde …". Op 4 mei 2020 neemt de Belg zijn recht op arbeid weer in eigen handen. Niet tegen de "rijkaard" deze keer, maar wel gelijk en samen. Hoopvol, maar toch met een klein hartje. Tegen een onzichtbare vijand deze keer. (Silvy Van Osselaer)