Ik ben Evi
Ik ben een vrouw en woon in Deurne () en mijn beroep is Studente Lerarenopleiding Lager Onderwijs.
Ik ben geboren op 03/08/1986 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Dansen, fotografie, lezen, schrijven.
Mijn dagboek online
03-09-2008
Goedgekeurd
Hoi iedereen
Mijn eindwerk is goedgekeurd. Ik heb antwoord gekregen van mijn opleidingscoördinator. Ze vindt m'n onderzoeksvraag erg goed en vindt dat ik al knap werk geleverd heb. Ze heeft de klas van juf Bernadette opgeschreven. Ik mag stage doen in Siblo De Leydraad. Omdat de juf van die klas de periode moest weten van wanneer die stage valt, weet ik dat nu ook al. Dan weet ik tegen wanneer het meeste af moet zijn om het uit te proberen in de klas.
Echt, 'k ben super blij! Ik kan mijn eindwerk dus alleen doen; hoef ik niet samen te werken met de studenten die nu naar het derde jaar gaan. Ik ken daar niemand van en weet dus ook niet of het harde werkers zijn of niet. Dan liever een eindwerk alleen...
Het is me gelukt! Nu kan ik beginnen uitwerken. 'k Heb al heel veel ideeën en ook al veel mensen die me kunnen helpen.
Ik heb deze zomervakantie (die voor mij nog steeds bezig is) vier weken bij Stekelbees gewerkt. Dat is een buitenschoolse kinderopvang voor bedrijven. Via mail kreeg ik alle uitleg die ik nodig had. Net zoals alle andere monitoren natuurlijk. Daarin stond ook naar welke opstapplaats we de volgende week moesten. Bij mij zagen de opstapplaatsen er zo uit:
De eerste keer bij een nieuwe opstapplaats is altijd het spannendst. Je gaat binnen, schrijft de namen van alle kinderen die daarheen komen op drie stickers, legt de namenlijst klaar om afgetekend te worden en wacht op de eerste ouder met zijn of haar spruitjes. Dan geef je de kinderen een sticker op hun trui, eentje op hun jas en nog eentje op hun rugzakje. Dan weten alle monitoren achteraf wie wie is. De ouder tekent af bij de na(a)m(en) van hun kind(eren) en gaan dan werken. Bij sommige kindjes is dat geen probleem maar andere kindjes hebben eerst nog 30 kusjes en 50 knuffels nodig van mama of papa. Soms komt er dan nog een portie gehuil bij maar na een beetje troosten is alles weer in orde.
Van het moment dat alle kindjes er zijn, is het wachten op de bus die ons naar Stekelbees zal brengen. Bij Centea komt de bus om 8u50 en bij Fidea om 8u40. De eerste stop is bij KBC maar daar heb ik niet gestaan. Met alle kindjes en monitoren rijdt de bus naar Stekelbees. Daar mogen ze eersdt vrij spelen. Kort daarna krijgen de kinderen een koek en drinken en daarna wordt er een activiteit per leeftijdsgroep gedaan. Na die activiteit is het tijd voor het middageten. Dan iets meer dan een uur vrij spel en de namiddagactiviteit. Na die activiteit krijgen de kinderen een koek en drinken en dan moet iedereen zich klaarmaken voor de bus. Alle kinderen worden verzameld aan de hand van de kleur van de sticker. Als monitor weet je wel welke kindjes bij jou horen, maar bij KBC of SD Worx (andere bus) zijn het veel kindjes. Dan is het wel handig als je naar de kleur van de sticker kunt kijken.
Dan is het tijd om weer naar huis te gaan.
Ik vond het wel spijtig toen die vier weken voorbij waren. Ik heb me echt rotgeamuseerd en ik werd er nog voor betaald ook!
Ik maak zelfs kans om volgend jaar hoofdmonitor te zijn; 'k weet enkel niet of ik dat wel zie zitten...
Het is weeral een tijdje geleden, zo te zien. Zoals je in de titel kan zien, mijn eindwerk begint vorm te krijgen. Ik wilde mijn eindwerk doen over werken met kinderen met een visuele of auditieve handicap. Ik heb verschillende instanties aangesproken (CLB, scholen, ziekenhuizen, ...). Ik heb een reactie gekregen van de klastitularis van de visuele afdeling in Siblo De Leydraad. Ik ben ook naar de school geweest en heb met de juf gesproken. Ik zou er stage kunnen doen en mijn ideeën die ik zal uitwerken uittesten.
Nu wacht ik enkel nog op een reactie van mijn opleidingscoördinator. In die mail zal staan of het onderwerp voor mijn eindwerk goedgekeurd wordt of niet. Dat is dus wel spannend
Een tijdje geleden kwam m'n ventje bij ons binnen en vertelde ons dat er een lijk in zijn auto zat. Je kijk waarschijnlijk verbaasd nu. Wel, wij ook. Nu bleek dat er een muis tussen de velg en de band zat. Hoe die daar geraakt is, ik heb geen idee maar ze zat er wel! Ik had ook al eens een kijkje genomen. Ik zag een pootje en een stuk van de staart ofzo. Enkele dagen later zei Nico dat hij toch eindelijk van dat beest af wilde. Mama had al gezegd om er met een hogedrukreiniger op te spuiten maar volgens mij zou dat niet gelukt zijn. De muis zat echt geklemd tussen de velg en de band. Dan de beruchte dag; wij gingen proberen die muist eruit te halen. Nico haalde een oude, kapotte balpen uit de pennenzak achterin zijn auto en we gingen aan het werk. Hij duwde meteen sleutel de velg opzij en ik duwde met de balpen tegen/onder de muis zodat die eruit zou floepen. Uiteindelijk is het ons gelukt. Omdat het zo walgelijk was, gingen we even wat verder staan. Toch wilde ik nog eens even gaan kijken en ging weer dichterbij staan. Ik zag dat het hoofd vol met maden zat die hun buikje vulden. 'Interessant' dacht ik bij mezelf. 'Zoiets heb ik nog nooit gezien...' Tot plotseling die stinkende geur mijn neus binnendrong. Ik kreeg spontaan braakneigingen! We vluchtten het huis in. Nico kreeg enkele minuten later een telefoontje van een maat die iets wilde gaan drinken. Dus moesten we weer naar de auto en weer langs die muis... 'Snel de auto in en wegwezen' dachten we bij onszelf. Toen we aankwamen was het te donker om iets te zien maar de volgende ochtend zagen we dat de muis verdwenen was. Misschien had iemand ze in de struiken gezwierd, had een kat ze meegenomen en opgegeten (jakkie) of kleefde ze nu aan de onderkant van een band van een auto. We zullen het waarschijnlijk nooit weten!
Nogal een verhaal he! Maar wij zijn gelukkig van die stinkende, dode muis verlost!
Het is blijkbaar al wel lang geleden dat ik hier nog iets gezet heb. Maar ja, de lessen zijn terug begonnen dus echt veel tijd had ik niet. En ik moet toegeven dat ik er niet meer aan gedacht heb.
Maar goed. Die titel, waarom heb ik die daar gezet? Wel, vanochtend in de les had ik al een hele tijd een lopende neus. Dus ik snuit, en snuit nog wat meer en bleef snuiten. Op een moment kon ik niet anders dan blijven snuiten, want er bleef snot komen. Tot ik naar m'n zakdoekje keek... Bloed... Ik had een bloedneus, voor de eerste keer terwijl ik in de klas zat. Ik ging even naar de wc, twee verdiepingen naar beneden, speelplaats over en wc binnen. Doordat ik m'n neus goed dichtgeknepen had, was het gauw weer in orde en kon ik terug naar het klaslokaal. Al een geluk!
Vandaag zijn we naar de 10 miles geweest. Er waren 15.000 deelnemers - echt ongelooflijk veel mensen - van jong tot oud. Soms schrok ik wel van mensen die de 10 miles toch uitgelopen hebben. 16 km is niet niks! Spijtig genoeg heb ik niemand bekend gezien, misschien liep er wel iemand mee dat ik kende, maar met dat we zo rondgelopen hebben, heb ik die misschien net gemist.
Phaedra, de vriendin van de nonkel van mijn vriend, heeft die 16 km uitgelopen. Ze was uitgeput tot en met, maar ze heeft het wel tot het einde gehaald. Proficiat Phaedra!!!!
Ik heb me wel geamuseerd. Ik heb foto's kunnen maken, zelfs van Geert Hoste. Die liep ook mee! Haha. Allee, 'k lach hem niet uit eh, 'k vind dat knap dat hij meeloopt, 'k had het alleen nooi gedacht.
Vedior heeft vandaag gebeld om te vragen of ik van morgen (dinsdag) tot vrijdag in Crown Cork kan werken. Ik doe de shift van 14.00 tot 22.00. Ik ben eens benieuwd wat dat inhoudt. Ik weet dat ik sorteerwerk moet doen, maar volgens mij gaat het niet zo tof zijn. Bijna acht uur rechtstaan en sorteren, pff... Maar het betaalt goed en het is maar voor vier dagen. Alles wat ze je aanbieden moet je aannemen, vind ik. Tenzij het je totaal niet aanspreekt of wanneer het iets is dat je echt niet kan. Maar ja, langs de andere kant, wat je niet kunt, kun je leren.
Al een geluk zet ik nu meestal mijn gsm op luid. Want vorige keer had ik een job misgelopen! Stommerik dat ik ben. Maar deze keer belden ze eerst naar mij en mijn gsm stond luid. Ik blij natuurlijk...
'k Moest dan langs Vedior gaan om mijn contract te handtekenen en dan moest ik ook een risicoanalyse en het blad met de waarborg van de werkkleren die ik meekreeg tekenen. Daarna ben ik samen met papa weer naar huis gegaan. Hij had me even met de auto tot daar gebracht omdat we van ergens kwamen. Daarna heb ik nog een heleboel dingen gedaan, maar meer alledaagse dingen.
Mijn dag heeft er vandaag al zo uitgezien: 1. Mama geholpen met de handpoppen: hoofdjes gevuld en dichtgenaaid 2. Langs Vedior 3. Langs de bank 4. Langs de bakker 5. Mama geholpen met de strijk 6. Begonnen aan de foto's in mijn album te kleven. 7. Gegeten + tv gekeken 8. Afgewassen 9. Foto's kleven afgewerkt 10. Affiche gemaakt voor handpoppen
Bij puntje twee hoort ook nog: Ik ben langs Vedior geweest om te horen of ze nog een nieuwe job hadden, maar er was nog niets. Naar de uitleg die de mevrouw me gaf, zullen ze mij opbellen als er iets is, want ze zei 'We hebben je nummer...'
Bij puntje drie hoort ook nog: Ik had geld nodig want vrijdag begint de Afrikaanse dans weer Now I'm very happy!
Vandaag ben ik weer gaan werken in C&A. Vandaag had er een andere mevrouw de leiding. Ze had de blauwe map (voor de jobstudenten) al opengelegd op mijn naam. Dat was gemakkelijk om te paraferen.
Ik had eerst mijn spullen in het kastje gelegd en mijn t-shirt aangetrokken, dan heb ik naast mijn naam geparafeerd. Vandaag moest ik zowat hetzelfde werk doen als vorige keer. Ik begon gewoon in een andere afdeling. Op de tafels waar de kleren niet meer netjes lagen, heb ik ze opgeplooid en weer deftig gelegd. Daarna heb ik in de damesafdeling kleren juist gehangen. Dat ging nu veel vlotter dan vorige keer, hoewel ik bij Clockhouse toch vrij goed moest kijken vooraleer ik vond waar iets moest hangen.
De dag ging ook veel sneller vooruit dan de keer ervoor; minder rugpijn en minder voetenpijn (wanneer ik thuis was). Ik heb me wel geamuseerd. 't Is nu geen werk dat ik voor de rest van mijn leven wil doen, maar als studentenjob is het niet slecht!
Ik heb eens uitgerekend hoeveel ik verdien met die twee dagen werk. Donderdag: 64,525 Maandag: 64,525
Vandaag moest mijn liefje foto's gaan maken van een brandweeroefening. Ik mocht mee en zijn broer ook; ik heb natuurlijk ook foto's gemaakt! Zo'n 130, misschien iets meer :) Er waren veel brandweerkorspen. Diegene die ik nog weet, zijn brandweer Kontich, Duffel, Wommelgem, Boom. Er waren er nog hoor...
Er stond zogezegd een bedrijf in brand en de brandweer moest dat "blussen". In totaal werd er zo'n 400.000 liter water gebruikt. De brandweer had nog extra water nodig dat ze haalden uit een soort van vijver. Maar die vijver bevond zich 3 km verder. Dus ze moesten een dubbele rij brandslangen leggen om tot bij het bedrijf te geraken met dat water. Die slangen werden vastgemaakt aan brandweerwagens die op bepaalde punten stonden op de weg van de vijver tot het bedrijf. Daarom dat er zoveel brandweerkorpsen nodig waren.
Mijn liefje, Tim en ik hebben zowat van alle kanten foto's gemaakt. Het blijkt nu dat ik veel close-ups neem. Terwijl Nico en Tim ruimere foto's maken. Maar het hoeft ook niet allemaal hetzelfde te zijn, he...
Op een bepaald moment stonden we bij de 'waterpomp' (ofzoiets) en Peter draait een brandslang toe met een soort kraantje, waardoor de andere er gewoon afgebombardeerd wordt! Echt waar. Je hebt zo'n stuk waaraan je een brandslang vastklikt. Dat stuk is er mee afgevlogen! En dan moet je weten dat dat stuk van ijzer is. Dat vloog tussen het hoofd van Nico en een brandweerman! Ze hebben chance gehad, want als je dat op je hoofd krijgt! Achteraf drong dat pas door hoeveel geluk ze gehad hebben!
Gisteren zijn mijn liefje en ik naar een feestje in Boechout geweest. De inkom kon wel tellen; 6. Dat vind ik niet niks. Maar ik mag niet klagen, want mijn liefje heeft het betaald. Toen we er aan kwamen, zag ik dat Sam er ook was. Eindelijk zag ik haar ook nog eens. Het was wel fijn. Niet echt mijn stijl muziek, maar nu ook niet super slecht!
We zijn ook niet te lang gebleven, want mijn liefje was moe. Hij had met de nacht gestaan, half 7 's morgens thuis gekomen en dan om 14.00 al weer beginnen. Dat was geen lachertje. Maar hij heeft deze ochtend lang geslapen en hij is toch wel actief, hoor!
Kenny heeft gisteren een tongpiercing laten steken! Zo goor dat dat is. Die piercing is kei groot, allee, eigenlijk lang. Maar dat moet omdat je tong opzwelt en anders is die piercing te klein. Na een tijd (hoe lang weet ik niet meer) kan hij een kleinere steken. De meesten vinden dat niet mooi en de moeders vinden het vulgair. Ik dacht er meteen aan dat dat toch niet fijn moet zijn om te kussen. Bweik, ik mag er niet aan denken. Ik hoop maar dat mijn liefje er niet in meegaat! Jajks.
Ik ken de uitdrukking 'Zeg nooit nooit!' wel maar ik weet toch wel zeker dt ik nooit een tongpiercing ga laten steken. Trouwens, wat voor een zicht is dat als onderwijzeres. Dan mag ik misschien niet meer lesgeven. Ik zou er niet van verschieten, moesten ze dat zeggen...
Waarom zet ik nu 'Piercings à volonté' als titel... Wel, Kenny heeft ook een oorbel laten schieten, in zijn linker oor. Een tijdje geleden al hoor. Hij staat er mee, maar toch vind ik dat vreemd; een jongen meteen oorbel. En ook mijn zus heeft piercings. Uiteraard de gewone gaatjes in haar oren maar ze heeft ook een navelpiercing. Daarvan heb ik gezien hoe ze dat doen. Haha. Dat is ook iets dat ik nooit zou doen! Volgens mij brengt dat enkel maar problemen met zich mee!
Een dikke week geleden ben ik langs Vedior Interim geweest en vroeg ik of ik me kon inschrijven voor de maand april. Ik was nog steeds ingeschreven van enkele jaren geleden (dit bleek 2003 te zijn ). Ze hadden nog iemand nodig om in C&A te gaan werken op 7 april. Ik kreeg een papiertje mee met de datum, de uren en mijn functie en ook nog een kaartje van Vedior zelf; eraan vast geniet. Toen ik thuis was, had ik een oproep gemist. Ze hadden iets ingesproken op mijn voicemail. Om dat bericht te kunnen horen, moest ik mijn voicemail installeren. Bij deze heb ik dus een voicemail (Amai, ik heb al veel keer 'voicemail' getypt!) In dat bericht vroegen ze of ik 3 april ook kon gaan werken, van 12.00 tot 20.00. Ik heb hen opgebeld en gezegd dat dat geen enkel probleem was.
Dus vandaag ben ik in C&A gaan werken. Het was heel fijn; heel lieve mensen. Ik stond eerst in de herenafdeling, waar ik de jeansbroeken van groot naar klein moest leggen. Op die broeken staan twee maten: een breedtemaat (rond het middel) en een lengtemaat (lengte van de broekspijp). De eerste maat was die van de breedte en de tweede maat was die van de lengte. Dus als ik dan sorteerde en netjes weglegde, ging het als volgt (bijvoorbeeld he!):
30 - 30 30 - 32
32 - 30 32 - 32 32 - 34 32 - 36
36 - 30 36 - 32
Zo ging dat dan tot maat 42, met telkens nog de lengtemaat erachter. Bovenaan kwamen de kleinste maten op het schab en onderaan de grootste maten. Dan vinden de mensen de maten gemakkelijk terug. Mijn mening is dat ze gewoon niet weten dat het op volgorde ligt, want ze gooien de niet-nodig-broek gewoon ergens op. Soms bij een geheel anders soort broek! Of ze zijn gewoon tam (zoals iedereen wel eens is in een kledingzaak).
Een mevrouw kwam een karretje brengen dat van de camion kwam. Daarin zaten broeken die ik er ook nog moest bijleggen. Daarmee klaar kon ik de herenafdeling netjes leggen. De andere broeken op mooie stapels leggen en de verfrommelde t-shirts opplooien en op de juiste stapel leggen.
Nadien moest ik naar de damesafdeling en daar alles netjes hangen. Het is ongelooflijk hoeveel dingen er gewoon door tammigheid verkeerd worden gehangen. Achteraf leerde ik (van mijn naamgenoot ) dat er verschillende delen zijn. 'Jessica', 'Clockhouse', 'Canda' en dan nog twee soorten van Jessica. Dat staat ook op de kaartjes die aan de kleren hangen. Toen ik dat wist, ging het veel vlotter om de kleren weer op de goede plaats te hangen. Dank je, Evi! (En nu heb ik het niet over mezelf he!)
Dat heeft geduurd tot 20.00. Toen mocht ik door. Hihi, eindelijk (dacht ik stiekem). Maar 'k moet wel zeggen dat het vlot verlopen is. Ik had een pauze om 14.00 (van een kwartier) en dan ook om 16.45 (van een halfuur).
Maandag moet ik toch een horloge aantrekken hoor, want anders ben ik te laat voor mijn pauzes en heb ik dus minder pauze. Maandag werk ik van 10.00 tot 18.00
Wel, dit was het voor vandaag. Ik ga nu slapen, want mijn ogen worden moe!
Vandaag zijn we naar Bobbejaanland geweest. Wie was er allemaal bij, vraag je je af? Wel: mijn schattie (Nico), mijn zus (Tineke), haar vriend (Kenny), de zus van Kenny (Kirsten), een vriendin van Kirsten (Wilma), de broer van Kenny (Kristof) en nog enkele vrienden van Kristof. (En ik natuurlijk )
Het begon allemaal deze ochtend. Mijn liefje en ik hadden de wekker vrij vroeg gezet, maar we geraakten niet echt uit bed. Uiteindelijk zijn we dan toch kunnen opstaan. We trokken onze kleren aan en gingen naar beneden. We waren bezig met ons eten toen mijn liefje ineens zei dat er een bus was om vijf over acht (ofzoiets) en eentje om twintig voor negen.
Mijn reactie was: "Dan zullen we wel goed moeten doorwerken!" Op dat moment was het al kwart over acht. We moesten ons eten nog in de rugzakken steken, ik mijn thee en mijn schattie zijn koffie nog drinken, onze tanden nog poetsen, onze schoenen nog aantrekken, onze jas nog aantrekken, onze rugzak nog nemen, de auto inspringen, tot bij zijn grootouders rijden (daar in de buurt is de bushalte) en dan wachten op de bus.
Maar, je gelooft het nooit! Het is ons gelukt. We waren op tijd aan de bushalte; wel met een beetje hollen erbij, maar dat is niet zo erg! Toen we aan het station van Berchem aankwamen, zagen we in de verte heel de hoop al lopen. Zij waren blijkbaar ook net aangekomen en gingen net het station binnen. Dat kwam goed uit want dan konden we met z'n allen ons ticket gaan halen
"Twee B-dagtrips naar Bobbejaanland alstublieft..." Dat zei ik tegen de vrouw die ons hielp. Toen iedereen klaar was, begaven we ons naar het perron. Het grappige was wel, niemand had een idee welk perron we op moesten gaan. Kenny terug naar die mevrouw om dat te gaan vragen. Allee, het was dan perron vijf (Mijn liefje had al tegen me gezegd: 'Ik denk perron vijf of zes...' Dus eigenlijk wisten wij dat al.)
De treinrit duurde helemaal niet lang. Als Tineke niet had gezegd 'Nu moeten we eraf!', dan had ik het nog niet eens doorgehad denk ik. Maar ja, mijn zus heeft dan ook alles geregeld voor vandaag. We stapten van de trein, gingen daar het station uit en moesten toen op de Bobbejaanlandbus wachten. De eerste bus die er was, zat al meteen stampesvol. Wij hadden geen zin om daar nog bij op te stappen. Uiteindelijk bleek dan nog dat die bus elke halte nog moest doen. De bus waar wij opstapten, was de echte Bobbejaanlandbus. Die rijdt meteen door.
Aan de inkom van Bobbejaanland ging het ook vlot, aangezien wij ons ticket al hadden. Andere mensen moesten hun ticket nog kopen en moesten dus langer wachten. Wij naar binnen. Heerlijk om terug te denken aan die attracties: typhoon, sledgehammer, revolution, speedybob, ... . Ik heb trouwens nog een 'straf' verhaal van Speedybob. Een beetje verder (voor ons) stonden enkele meisjes en eentje ervan zei: "Blijkbaar moet je een pasje hebben van Bobbejaanland om op de Speedybob te mogen..." Wij reageerden meteen al van: "Hoe kan dat nu! Doe nu niet belachelijk! Dat is nog nooit zo geweest, waarom zou het dan nu wel zijn..." Tot onze frank begon te vallen natuurlijk. 1 april, vandaag is het 1 april. Toen bleek dat het inderdaad een grap was van de man die mee controle houdt over de attractie. Hij had ons liggen (Eigenlijk die meisjes, maar omdat zij dat zo zeiden, waren wij er ook even in getrapt!)
We hebben leuke attracties gedaan, enkele met een adrenalinestoot, enkele waar je goed nat in wordt. Tegen het einde van de dag zwakte de nood om een snelle attractie te doen zo wat af. We hadden het koud van het nat-zijn en we hadden net een stuk pizza gegeten. Dan in zo'n attractie gaan, is problemen zoeken! Dus lieten we het maar zo. We zijn rond vier uur al doorgegaan (misschien iets later), omdat we moe waren en het koud hadden.
Btw, we hebben met Kristof ook nog een grap uitgehaald. Zo rond twee uur in de middag stuurde Kenny een bericht naar Kristof met daarin: 'We gaan door. We hebben het hier allemaal gezien; het wordt saai nu. Komen jullie naar de uitgang?' Spijtig genoeg heeft Kristof daar niet op gereageerd... Hij zal ook wel door hebben gehad dat het voor 1 april was. Tja..
De bus naar het station zat vol, maar mijn schattie had toch nog een plaatsje gevonden. Ik kon op zijn schoot gaan zitten. Echt goed zat ik niet, maar ik kon zitten, dus 'k mag niet klagen. Er waren enkele trezebezen die het zo lollig vonden om elke keer te bellen. Die chauffeur stopte aan elke halte, maar er moest nooit iemand uit. Behalve één keer dan, maar je moet je eens voorstellen dat die chauffeur het zo beu was en alle haltes gewoon voorbij zou rijden. Dan zaten diegenen die ergens afmoesten wel vast... Uiteindelijk heeft Tineke iets gezegd op die meisjes. Die stonden vlak voor haar en Kenny. Kenny heeft er trouwens ook iets van gezegd. Die meisjes zijn goed geschrokken en hebben het niet meer gedaan, stomme pubers...
De treinrit terug naar huis duurde ook niet lang (het voelde toch niet lang). We zaten er allemaal nogal verslagen bij; moe waren we. Liefje en ik namen afscheid van de rest en gingen naar de bushalte. De rest ging naar hun bushalte. We zagen dat onze bus net vertrokken was dus m'n schattie stelde voor om naar de volgende halte te wandelen. Ik vond dat niet erg, liever dat dan in de kou de moeten blijven stilstaan. Natuurlijk stond heel de hoop daar nog. Hun bus (bus 20) was er eerder dan die van ons (bus 14). Maar al een geluk liet onze bus niet lang op zich wachten.
We sprongen in de wagen en m'n liefje bracht me naar huis. Hij wilde graag thuis nog wat slapen omdat hij vannacht moet werken. En hij was al behoorlijk moe.
Dit was onze dag van vandaag. Ik heb me geamuseerd vandaag en hopelijk hebben jullie plezier om dit te lezen.
Ik weet dat het al even geleden is dat ik hier nog iets gezet heb, maar er is ook niet speciaals gebeurd eigenlijk. Gisteren is oma komen eten en ze had een heerlijke ovenschotel bij. Er was niets meer over, zo lekker was het! Vandaag zijn we bij de grootouders van mijn liefje gaan eten, nog voor Pasen. Het is wat later dan Pasen zelf, maar eerder ging het niet. Dat was ook lekker! Hmmm...
Dinsdag gaan we misschien naar Bobbejaanland of naar Walibi. Dat valt nog te zien wat iedereen wil die mee gaat. Ik zou het liefst naar Walibi gaan, maar Bobbejaanland is minder ver en dus wss ook minder duur. Maar als je een B-dagtrip neemt, zit daar de inkom, de trein en de bus (als je al een bus moet nemen) mee in. Dus uiteindelijk is het zo duur nog niet.
Ik ben enkele dagen geleden naar het interimbureau geweest; eens gaan horen voor werk in april. Je moet nemen dat ik nog iets meer dan een maand niets te doen heb. Mijn stages zitten er op en die van 't derde hebben nu stage (na de vakantie nog vier weken). Met andere woorden, ik heb nu geen les (ah ja, want ik doe alle vakken van het derde). Toen ik in het interimbureau was, vroegen ze of ik 7 april kan werken in de C&A in het Shopping Center. Ik moet dan zien dat alle kleren wat netjes liggen; dat de winkel er ordelijk uitziet. Ik zei dat ik dat wel zag zitten. Dus één dag had ik al. Terug thuis kreeg ik telefoon van het interimbureau met de vraag of ik 3 april ook al kan gaan werken in de C&A. "Geen probleem," zei ik. Dus al meteen twee dagen werk. Voor de andere dagen van de eerste week april moet ik nog even wachten, want dat weten ze pas een week op voorhand.
Wel, dit was het zo'n beetje. Tot de volgende. Liefs Evi -xxx-
We moesten daarstraks ergens heen en toen we bijna terug thuis waren, reed er een brommertje op de baan terwijl hij eigenlijk op het fietspad moest rijden. Onze chauffeur vond het blijkbaar grappig om die brommer (die ondertussen al op het fietspad was gaan rijden) voorbij te steken en daarna op het fietspad te gaan staan; in de weg van die brommer. Daardoor moest de brommer toch weer op de weg gaan om langs de auto te kunnen.
Je denkt dat het verhaal hier eindigt, maar Stijn, onze chauffeur, vond het lollig om achter de brommer aan te gaan. Spijtig genoeg was er een auto tussen ons en de brommer, waardoor het zinloos was om de brommer te blijven achtervolgen.
Daar eindigde het 'spannende' avontuur. Maar we hebben toch goed gelachen!
Ik had met mijn vriend afgesproken dat hij deze ochtend langs zou komen, omdat hij om één uur toch moest gaan werken. Ietsje later dan afgesproken komt hij hier aan en vraagt of ik mee wil naar een vriend van hem (ik ken hem ook) want hij moest daar iets in orde gaan brengen. Ik vond dat oké, dus we gingen op weg. In de auto zegt mijn vriend dat we naar Lillo gaan. "Naar Lillo nogal?" vraag ik uiterst verbaasd. "Ja, er is een nieuwe pompwagen (van de brandweer) waar we foto's van moeten gaan maken."
Ik zit er nooit mee in om mee te gaan naar iets waar foto's van gemaakt moeten worden, dus eerst naar Burcht om die vriend op te pikken en dan naar Lillo. Ik kan er niet aan doen, maar ik vind het altijd enorm indrukwekkend om in een kazerne te staan. En dan zeker in de kazerne van Lillo. Die pompwagen is gigantisch! Zo'n grote brandweerwagen heb ik nog nooit gezien! (Tot nu dan natuurlijk )
Achteraf hoorde ik van die vriend dat hij er eigenlijk heen moest. Meestal doet hij dat met de fiets maar met het 'zonnige' weer van vandaag zag hij dat niet zo zitten. Daarom belde hij Nico op en vroeg of hij misschien wilde rijden. Daar zat hij helemaal niet mee in.
Wij hebben in onze voortuin een vogelhuisje staan waar de kleine vogels zoals mussen, mezen en merels graantjes kunnen vinden. Maar ook de duiven komen daarop af. Wij kunnen daar niet mee lachen, omdat die gewoon alles opeten. Zo blijft er niets over voor de mussen, mezen en merels.
Papa heeft al touwen rond het huisje gebonden met de gedachte dat de duiven er niet meer bij zouden kunnen. Natuurlijk is het hen wel gelukt. Ze wringen zich er gewoon tussen; het kan hen niets schelen!
Wat heeft papa nu gedaan... Hij heeft takjes in het huisje gelegd. Nu kunnen de kleine vogels er nog wel bij, maar die duiven niet meer. Ze gaan dan op het dak van het huisje zitten, maar ja, ze moeten daar blijven zitten want ze kunnen niet meer in het huisje.
Papa werkt bij De Lijn en hij krijgt soms een lijst met concerten die plaatsvinden in het sportpaleis. Ik zag 'Kelly Clarkson' ertussen staan. Ik ben natuurlijk meteen gaan kijken op de website van het Sportpaleis om een idee te hebben van hoeveel haar concert eigenlijk kost. ' 40, dat valt goed mee,' zei ik tegen mezelf. 'Nu nog iemand vinden om mee te gaan.'
Ik vroeg het natuurlijk meteen aan de belangrijkste persoon in mijn leven, mijn schatje. Na een tijdje twijfelen heeft hij besloten om mee te gaan. Vijf april is het zover, dan gaan we naar het concert van Kelly Clarkson.
Ik ben nog maar naar één concert geweest en dat was van Christina Aguilera. Dat was geweldig. Ik kan er nog steeds niet bij dat ik ze in het echt gezien heb en het is nu toch al bijna een jaar geleden.
Welkom op mijn blog. Heel toevallig ben ik op bloggen.be terecht gekomen en ik zag toen staan dat je gratis een eigen blog kan aanmaken. Dit leek me wel fijn en bij deze heb ik er eentje. Ik weet nog niet precies wat ik hier allemaal ga typen, maar het zal wel een soort dagboek worden waarin je kan volgen waar ik me zoal mee bezig houd.
). Ze hadden nog iemand nodig om in C&A te gaan werken op 7 april. Ik kreeg een papiertje mee met de datum, de uren en mijn functie en ook nog een kaartje van Vedior zelf; eraan vast geniet. Toen ik thuis was, had ik een oproep gemist. Ze hadden iets ingesproken op mijn voicemail. Om dat bericht te kunnen horen, moest ik mijn voicemail installeren. Bij deze heb ik dus een voicemail (Amai, ik heb al veel keer 'voicemail' getypt!) In dat bericht vroegen ze of ik 3 april ook kon gaan werken, van 12.00 tot 20.00. Ik heb hen opgebeld en gezegd dat dat geen enkel probleem was.
) dat er verschillende delen zijn. 'Jessica', 'Clockhouse', 'Canda' en dan nog twee soorten van Jessica. Dat staat ook op de kaartjes die aan de kleren hangen. Toen ik dat wist, ging het veel vlotter om de kleren weer op de goede plaats te hangen. Dank je, Evi! (En nu heb ik het niet over mezelf he!)
