Els kreeg dus te horen dat ze in verwachting was terwijl ons zoontje nog aan het herstellen was van zijn hersenvliesontsteking .
En 9 maanden later op 11 Mei 2004 was het dan zover , ons dochtertje werd geboren.
Maar , na 12 maanden begonnen we ons zorgen te maken . Ons dochtertje wilde niet kruipen en ook niet leren stapjes zetten .
We zijn toen naar een kinderspecialist geweest en deze raadde ons aan om naar de kinesist te gaan met ons dochtertje .
We hebben toen een lange lijdensweg afgelegd , en het zag er even naar uit dat ons dochtertje steunbeugels zou moeten hebben .
Maar ze is een echt doorzettertje en met vele oefeningen bij de kinesist op de loopband en andere oefeningen kon ons dochtertje toch
eindelijk stapjes zetten rond de leeftijd van 21 maanden . Alles ging beetje bij beetje stilletjes aan de betere kant uit.
Totdat ons dochtertje ongeveer de leeftijd van 3 jaar bereikte en nog steeds bijna geen enkel woordje kon zeggen .
We hebben toen vele testen laten doen en ook een genetisch onderzoek , maar men vond niets erfelijks terug . Het was een aangeboren afwijking !
Uit testen bleek dat ons dochtertje een verstandelijke en licht motorische handicap had. Het komt er eigenlijk op neer dat onze dochter nu 10 jaar is
maar eigenlijk verstandelijk op een leeftijd van 4 à 5 jaar staat . De dokters wezen ons ook op een vorm van ASS ( autisme spectrum stoornis ).
Dit was een klap in ons gezicht , maar we aanvaarden onze dochter zoals ze is .
We zien ook dat zij haar gelukkig voelt en dat maakt ons ook gelukkig.
Alsof dat allemaal nog niet genoeg was kwam er nog maar een aandoening bij. Onze dochter begon rond de leeftijd van 3 à 4 jaar dikwijls
blaasontstekingen en nierinfecties te krijgen gepaard gaande met koorts , medicatie hielp niet direct en ze kreeg praktisch de ene na de andere ontsteking aan haar blaas.
We werden doorverwezen naar het ziekenhuis om testen te laten doen met haar blaas en nieren . We kregen toen te horen dat onze dochter een afwijking had van
de urinewegen . Zij had 4 urinewegen , terwijl normaal een mens maar 2 urinewegen heeft.
Dus operatie was nodig om de 4 urinewegen te herleiden naar 2 .
Uiteindelijk is de operatie geslaagd en heeft onze dochter heel zelden nog een ontsteking of infectie aan de blaas of de nieren .
Zij moet wel echter elke dag veel drinken en ook medicatie blijven nemen om ontstekingen te voorkomen .
Ondertussen had er ook weer een bevalling plaatsgevonden tussen alle problemen van onze dochter door , op 16 December 2005 werd er nog een zoontje geboren .
De liefde tussen mij en Els was één en al vuur en passie , en die band werd alleen maar sterker met alle tegenslagen die we tot nu toe samen te verwerken hadden gekregen !
Ik had toen ons derde kindje geboren is de leeftijd van 28 jaar en we hadden eigenlijk besloten van iets te laten doen vermits we beiden te vruchtbaar waren .
Ik had hier toen over geïnformeerd , maar de dokters wilden niet toegeven om een sterilisatie uit te voeren voor de leeftijd van 30 jaar .
Ons tweede zoontje bleek gezond te zijn enkel kon hij het niet goed vinden in grote klasgroepen op school en dus moest hij naar het bijzonder onderwijs type 8.
Hij doet heel goed zijn best en laat echt het beste zien van wat hij kan , en daar zijn we heel trots op !
Om terug te komen op die sterilisatie , moest ik dus afwachten tot ik 30 jaar werd . En je kan het al raden ; op 23 Mei 2008 kwam er nog een zoontje op de wereld .
Ik ben wel effectief gesteriliseerd nu , maar het was toen al te laat ! Nu ben ik safe , en kan er niets meer voortkomen van mijn kant.
Het is eigenlijk een nakomertje maar we hebben hier geen spijt van , en we zien alle 4 onze kinderen even graag .
Na die eerste kus was het wel duidelijk dat dit liefde op het eerste gezicht was .
Na de fuif namen we uitgebreid afscheid en beloofden mekaar van snel weer af te spreken .
Het duurde dan ook niet lang , de volgende dag was het al van dat . We konden gewoonweg al niet meer zonder elkaar .
We spraken elke dag wel af met elkaar en door een duur bleef ik slapen en leefde ik meer bij Els dan bij mijn ouders .
Na een 10-tal maanden samen besloten we beiden om te gaan samenwonen .
Na amper een jaartje in dat huis gewoond te hebben , wilden we verhuizen omdat de huisbaas niets wilde doen aan een vochtprobleem in de woning .
We verhuisden naar een studiootje omdat we toch nog onder ons twee waren . Maar dat liet niet zo lang op zich wachten , want in Januari 2002 kregen
we samen ons eerste kindje ! Een flinke zoon die ondertussen al een puber van 12 jaar is .
Er zat toen weer niet veel op dan nog maar eens te verhuizen , de huisbazin stond geen kinderen toe in de studio's .
We hadden de tijd van ons leven , wel eventjes wennen aan het gevoel papa en mama te zijn .
Alles ging goed tot ons zoontje de leeftijd van 18 maanden had . We hebben de schrik van ons leven gehad !
Ons zoontje begon te braken en te braken tot uiteindelijk hij alleen nog gal overgaf , het was juist een lappen popje toen ik hem oppakte .
Hij was zo slapjes , we moesten meteen naar spoed !
Daar zeiden ze ons na vele pijnlijke testen voor ons zoontje dat we er maar net op tijd bij waren want dat hij een bacteriële hersenvliesontsteking had .
Het was echt kantje/boordje of we hadden ons zoontje kwijt !
Ze zeggen dan dat een ongeluk nooit alleen komt , wel bij ons was dit dan ook het geval dat alles samenkwam !
- zoontje hersenvliesontsteking
- Els haar werk kwijt
- Els haar papa overleden
- Els in verwachting van ons dochtertje
Dit gebeurde allemaal in een tijdspanne van twee weken , waarin het laatste wel een geluk is .
Door de zwangerschap van ons dochtertje heeft Els al de rest beter kunnen verwerken .
Iedereen die in contact was geweest met ons zoontje moest antibiotica nemen om zelf geen hersenvliesontsteking te krijgen ,
hierdoor kregen we onverwacht te horen dat er een tweede kindje op komst was en al geluk dat ze dat vroegen aan ons of Els soms in verwachting kon zijn ,
want wij waren eigenlijk wel bezig voor een tweede kindje en daardoor mocht Els die antibiotica niet nemen maar moest zij iets anders innemen om de baby
niet in gevaar te brengen !
In Mei 2004 was het dan zover , onze dochter werd geboren !
We waren een gelukkig gezinnetje met een koningswens ( eerst zoontje dan dochtertje ) .
Het vervolg hierop is een verhaal op zich over wat we allemaal doorstaan hebben met onze dochter en daarvoor wil ik extra tijd maken .
Bijna 15 jaar geleden ; 23 oktober 1999 om precies te zijn begon het allemaal . Ik was 21 en had nog nooit echte liefde gekent tot op een dag een hartsvriendin van mijn moeder contact had met mijn moeder en informeerde naar mijn liefdestoestant .
"En , heeft jouw jongste al een vriendin ? " : vroeg ze aan mijn moeder. Neen , zei ze. Wel , ik weet wel een meisje dat hem kan intereseren ! Ze werkt onder leercontract bij een kapper, hij kan daar misschien eens langsgaan en kennis maken !
En dus gaf ze het adres door waar het meisje werkte . Nu moeten jullie weten dat ik in die tijd een zeer verlegen jongen was en het meisje was ook een verlegen type . Ik durfde in het begin de eerste stap niet zetten en nam dus eventjes bedenktijd. Na enkele weken kwam ik tot het besluit van toch de stap te wagen en ging vol zenuwen naar het kapsalon waar het meisje werkte ! Ik voelde mij helemaal niet gemakkelijk toen ik daar binnenging en besloot toen maar om mijn haren een kappersbeurt te geven . Ik werd begeleid naar de wastafel waar een jong mooi meisje de taak overnam .
Er ontstond bijna onmiddellijk een soort van band met het meisje die mijn haren ging wassen.
We zullen het meisje een naam geven om het vervolg van het verhaal aangenamer te maken , wel een schuilnaam daar ik de privacy wil respecteren .
Laten we het meisje " Els " noemen .
Els begon dus mijn haren te wassen en daar bleek precies geen einde aan te komen , er was een soort van magie ontstaan en ik genoot met volle teugen
van de zalige hoofdmassage die zij me gaf .
Toen het wassen van mijn haar gedaan was ( dit had wel 20 minuten geduurd ) , werd ik door Els begeleid naar de kappersstoel waar een collega het van haar overnam.
Het knippen zelf mocht Els nog niet doen vermits zij op leercontract was.
Tijdens het knippen vroeg een beetje verlegen aan de collega van Els ( toen wist ik haar naam nog niet ) , of er een collega bij haar werkte met de naam Els.
Deze keek mij glimlachend aan en wees onmiddellijk in de richting van de wastafels .
En daar ging mijn hartje !
We hebben toen een beetje nader kennis gemaakt met mekaar , een gezellige babbel .
Na het knippen begaf ik mij naar de kassa om af te rekenen, het was Els die mij de rekening gaf en ook nog iets anders ; namelijk een papiertje met haar
adresgegevens en telefoonnummer op !
Natuurlijk gaf ik ook direct mijn gegevens aan haar .
We namen afscheid in het kapsalon met een bescheiden kusje op de wang .
De dag nadien nam ik zelfs al telefonisch contact met haar om eens af te spreken .
We spraken diezelfde avond al af na haar werk in een Engelse pub in de buurt van het kapsalon en waren al stiekem verliefd aan het worden op mekaar !
Weer namen we die avond afscheid met een kusje op de wang .
Het weekend dat hierop volgde spraken we af om samen naar een fuif te gaan .
Els had haar neef meegenomen omdat ze nog een beetje verlegen was.
We amuseerden ons te pletter en opeen bepaalde moment had ik een speciale slow aangevraagd , een echte plakker zoals ze zeggen.
Van het één kwam het ander en dus volgde toen de eerste echte kus op de mond....
Ik heb er lang over nagedacht of ik wel een blog zou aanmaken , maar uiteindelijk heb ik dan toch de knoop doorgehakt !
Deze blog is eigenlijk een soort van dagboek dat begon 15 jaar geleden en loopt tot op het heden .
Ik besloot om een blog hiervan te maken omdat er zoveel gebeurd is in die 15 jaar tijd dat ik dit wilde delen met mensen die misschien ook iets dergelijks hebben meegemaakt .
15 jaar kan je wel samenvatten in een notendop , maar deze blog gaat echt wel tot in de kleinste details gaan .
Dit is een soort van loslaten voor mij , zodat ik mijn nieuwe toekomst tegemoet kan gaan !
Ik tracht van elke dag wel een stukje te schrijven zodat elke dag mijn verhaal een beetje completer wordt .
 "Wink"){kind=icon}
