|
Toen ik tien jaar geleden begon met wielrennen had ik nooit gedacht dat
het zo een impact op mijn leven zou
hebben.
Ik ben
begonnen met een fiets die ik voor een prijsje kocht van de vader van mijn vriendin. Een echte retrofiets met de versnellingen
nog niet aan het stuur. Ik gebruikte hem
vooral voor het woon- werkverkeer en reed in die tijd zon 150 km per week. Het
was soms heel moeilijk en vaak ontbrak het me aan de moed en de kracht om ermee door te gaan. Ik woog toen ook nog een
tiental kilootjes zwaarder en stelde me niet echt doelen waardoor het meer een
sleur werd dan een uitdaging.
Dit alles
veranderde twee jaar geleden toen ik me inschreef bij Sporta voor la
cannibale. Een rit van 175 km op en rond de Mont-Ventoux.
Voor het eerst in al die jaren had ik een doel om naartoe te werken en een perfecte
begeleiding vanuit Sporta. Ik deed nog altijd
mijn woon-werk verkeer met de fiets, maar deed ook mee aan de voorbereidingsritten
van Sporta zelf en de ritten van Bpost.
Ik stelde
me elke week doelen en deed er alles aan om deze te behalen, ook al was dat
soms heel zwaar. la cannibale 2012 was
zo goed meegevallen, dat ik me had voorgenomen me volgend jaar opnieuw in te
schrijven. En zo geschiedde het dat ik ook dit jaar weer (2013) la cannibale reed, 2 uur sneller dan
verleden jaar.
Ik heb me
dit jaar als doel gesteld om 15000 km af te leggen met de fiets en ga dat ook
zonder probleem halen. Als ik terug kijk op al die jaren en zie welke vooruitgang
ik gemaakt heb, dan kan ik alleen maar tevreden zijn over mezelf. Ik weet dat ik
heel hard gewerkt heb om te staan waar ik nu sta, maar de voldoening en de
levensvreugde die het me geeft maakt alles meer dan goed.
Tijdens de
vele ritten die ik reed heb ik heel veel tijd om na te denken. Ik heb geleerd
om mijn hoofd leeg te maken en stil te staan bij mezelf, mijn gezin, mijn
levensdoelen, mijn toekomst
Ik beleef
het leven veel intenser en sta regelmatig stil bij wat ik doe en waarom ik
bepaalde dingen doe. Vaak stel ik me de vraag, brengt datgene wat ik doe me
dichter bij- of verder van mijn doelen in het leven en stop ik met datgene te
doen wat tot niets lijdt, want dit is tijdverlies.
Ik heb veel
respect gekregen voor sporters en mensen die hun levensdoelen najagen, wat het
ook moge zijn. Want ook buiten het sporten kunnen we doelen hebben in ons
leven.
Zo ken ik
mensen die van godsdienst een levensdoel hebben gemaakt. De manier waarop ze
ermee bezig zijn en volharden in een wereld die niet altijd een voorbeeld voor
hen is om in te leven.
Ik heb respect voor mensen die ondanks hun vele tegenslagen in hun leven, toch
telkens weer de moed vinden om ermee door te gaan.
Zij verdienen mijn respect.
Ik heb geen
respect voor mensen die zich wentelen in zelfbeklag en telkens weer excuses
zoeken. Op hun luie kont zitten en kritiek hebben op alles en iedereen rondom
hen.
Tegen hen zeg ik, zoek een uitdaging in je leven, niet morgen of volgende week,
maar vandaag!!! Stel jezelf eens in vraag. Vraag jezelf af waar je naartoe wil,
en hoe je daar wil geraken. Stel jezelf doelen en onderneem actie. Geen
zelfbeklag meer en geen excuses.
Iedereen
heeft een verhaal in dit leven waarvan hij/zij de hoofdrol speelt. Het is de
bedoeling dat wij zelf het script van dit verhaal schrijven, ieder voor zich,
en het niet laten schrijven door anderen.
Vertel me
eens, wat is jouw verhaal? Ik hoor het graag
30-08-2013, 14:01
Geschreven door Cycle_Chris 
|
