Was bijna klaar maar moest een nieuwe blog beginnen. Dus deze morgen terug naar Panama City, vanavond rustig want morgen moeten we om 05u00 smorgens bij Miss Birdy staan om te gaan birden in de Pipeline road. een cadeau van 85 dollar per persoon. Daarna nog een douchke afscheid nemen van mijn drie reisgezellen, taxi in en terug naar home. Ik ga er niet te veel tralala aan maken van hoe ik me nu voel. De plicht roept, we hebben gekozen voor Belgie dus moet ik de boel daar opnieuw oppakken met veel pijn in het hart. Ik vind het heel tof dat Anneke, Boy en Annick mij komen oppikken op de luchthaven. Zal deugd doen om jullie terug te zien maar missen zal ik Panama zekers doen. Kiekenvlees verdoeme. Salu en tot in Belgie. Hopelijk vonden jullie het leuk ons hier een beetje te volgen. Sorry voor de lange zinnen niet veel leestekens en andere spellingsfouten maar ik typ hier gewoon mijn gevoelens als een gek. Beperkt in tijd dus niet veel tijd om aan zinsbouw te denken Groeten van iedereen aan iedereen
De dag dat we gingen vertrekken naar Santa Catalina werd uitgesteld wegens een te grote feeste de laatste avond bij Pancho. We braken alle records en om 04u00 plat in zijn hangmatte met een sjarseke. Die morgen terug naar mijn rotsblok geweest aan het water met mijn flesje water om te bezinnen. Hoofdje in de lucht, zonnetje in mijn gezicht en wind in het haar luisterend naar het kabbelend riviertje. Wat kan het leven toch kool zijn. Daarna geld gaan wisselen in kleinere briefjes want niemand moet hier de biljetten van 50 en 100 dollar. Dan busje op met een voetbal en terug naar de indiaantjes met Gunther en Antonettje en de Mads. Daar aangekomen hebben we dienen bal ne goeien trap gegeven en beginnen voetballen met de kinderen uit de pueblo. Fotos genomen en were voor de derden keer naar beneden gewandeld. Terwijl we aan het terug wandelen waren kwamen er drie indiane tieners achter ons aan met een machette. Ik verschoot efkes maar toen ik stil bleef staan en in zijn ogen keek vroeg hij om een foto te maken van zijn vrienden en hem, machette mooi achter zijn rug gehouden. Dat was efkes verschieten zulle. Dat verdiende wel een aperitiefje vonden we en we moesten ook pancho vaarwel zeggen voor een lange tijd deze keer. Hij had beloofd een kampvuurtje te maken in zijn tuin en dat deed hij dan weer op zijn manier. Ne grote stam vanuit zijnen nof, een paar kranten, benzine erop en suiferke eraan. Haha dien is toch niet te doen. Alweer zijn DVD van Daddy yankee en mee zingen maar Sube, Sube, Sube. Hij heeft twee kopies gemaakt voor Gery en een voor ik. Toen het kampvuur maar niet lukte hebben we ons weer verzet op onze vaste plaats. Een andere groep backpackers er komen bij zitten en vele leute en plezier gehad. Plots kwam hij te voorschijn met drie kleine pakjes, eentje voor Anneke, eentje voor Kurt y Cynthia en een voor Gery en Kootje. Verpakt in bruin papier en een tekstje erop, wat kan hij toch lief zijn deze vreemde man. Ik krijg er maar nooit genoeg van van dat manneke. Is wel veel verkalmd en zegt dat ik een Monstro en een Tigre ben omdat ik nooit plooi volgens hem. Ik vertelde hem dat ik wel op verlof was en dat ik het leuk vond om met hem en de andere een flesje te kraken. De volgende dag dan vroeg uit de veren en richting Santa Catalina. De busverbindingen over David, santiago en Sona verliepen perfect. Het enige wat de buschauffeurs nu wel vragen is een extra dollar voor een dikke backpack. Voor de rest is de prijs een klein beetje de hoogte in gegaan wat bussen betreft. De weg naar Santa Catalina is nu volledig geplaveidt en dat maakt het des te gemakkelijker. Voor de rest is nog niet zoveel veranderd maar het begint toch hier en daar een kast van een huis neer gezet te worden. Op de plaats dat Gery zijn stuk grond ging kopen staat er zo eentje. Wit, in cirkelvorm vanboven op een heuvel. De prijs per vierkante meter staat nu op 250 Dollar, 6 jaar geleden spraken we van 0,50 cent enkele jaren later 8 tot 15 dollar. Dom he, als je terug denkt dat je daar keure van gehad heeft. Op een drie tal kilometer van het strand kan je nu nog kopen voor 15 dollar. Italo, de eigenaar van het hostal Surfing paradise blijft ook nog steeds die vreemde vogel, die praat ziek is en leeft op drank en stuff. Rare wereld maar het werkt en die gasten zijn echt te doen. Hij is bezig een tweede verdiep op zijn vorige plaatsje te zetten. Moet af zijn tegen februari. Er was geen plaats om te slapen en we kregen een plaats met vier matrassen op de grond. De vloer waren ze nog bezig aan het leggen. 5 dollar met zicht op zee, en wat voor zicht. De eerste nacht hebben we met ons viertjes in de hangmatten naast elkaar gelegen. Leuke bedoening was dit, het geruis van de wind en de zee. Zalig. Het weer was daar wel geen 100 procent maar hebben toch alles kunnen doen wat we wilden. De tweede dag hebben we gewandeld over rotsblokken tot op het volgende strand nadat de zee zich terug getrokken had. Efkes gezwommen en dan ons gaan douchen. Het zweet leekte de ganze dag van ons. 100 vochtigheid na twee hevige buien. ja mannekes. Gisteren dan nog een leuke afsluiter gehad. Had nog wat langer willen blijven daar maar de plicht begint te roepen. Er was een matchke Brazilie tegen Chili, wetende dat het daar vol met Braziliaanse surfers zat kan je je voorstellen dat het ambiance was. Het was op de enige plaats dat ik een auto gemist heb. Amaai dat is tjoolen zulle daar maar het heeft ons allemaal deugd gedaan. Vanmorgen dan aan gezet naar Panama City. Curre
Ik doe het nu in kleine stukjes Aangekomen in vorme in Almirante en de bus op naar David. Vlot gereden. Mads heeft wel zijn teentje gestoken toen de bus plots een rare bewegeng deed. Hij zit blauw maar hij kan er nog op rond springen. We hebben het prachtigste weer hier in jaren. Het is meer dan twintig jaar geleden dat het hier nog zo goed geweest is. Ik heb dan gisteren Gunther en zijn vriendinnetje nog een beetje Boquette getoond terwijl Mads bij Pancho bleef in zijn tuintje. Op weg naar het kasteel, ik moest nog de maskers voor Lemmy en Boy op halen, kwamen tom en Caroline net aangereden in hun open air Lexus. Die twee keken hun ogen uit. Ze waren eerst niet echt op hun gemak, maar naar een zeer gezellige klets en enkele goeie drankskes kwam de fun al rap in de keet. Niet te doen wat voor vriendelijke gasten dat zijn. Ik moest Mads op bellen bij Pancho zodat hij ook kon afkomen in Taxi. Na enkele uurtjes geen Mads te bespeuren en ik belde terug naar het Hostal. Tom zij dat alle mooie meisjes waarmee hij aan het praten was mochten mee komen. Mads kwam echter alleen toe. Tom zag het al heel zitten om weer in dienen jacuzzi te kruipen onderaan zijn kasteel. Er is dan nog een vriend van hem toegekomen en om 22u00 moesten we plots de deur uit daar hij de dag ervoor een zware fjieste gehad had. Hij bracht ons naar Pancho maar kon het toch niet laten nog ne keer te stoppen in een lokale bar. Nog een pint gepakt en een danske gedaan met Gunther zijn vriendin en weg was hij. Hij nodigde ons uit om vanavond te gaan zwemmen, we zullen zien. Pancho was niet te bespeuren rond 11u00 maar we hebben vele pret gehad. Mads ging vlug nog een fles halen in de winkel maar het was twee naar elf en hij kreeg geen alcohol meer mee. Hij vroeg van por favor maar de kassierster riep de police en ze hebben hem in een greep tegen de kassa geduwd. Hij was er efkes niet goe van toen hij weer kwam. Nu we hebben met ons vieren beginnen kluchten te vertellen totdat plotseling een deurtje opging van een van de gasten die vroeg van als het een beetje stilder kon zijn. Het was 02u00 gepasseerd en dat wisten we niet. Niemand van ons heeft hier een horloge en de tijd vliegt dus voorbij. Aan de meest prachtige, fantastische, ongelooflijke,sjieke vrouw van heel de wereld zeg ik alvast Happy Birthday. Morgen probeer ik je te bellen tussen twee busverbindingen in op weg naar Santa Catalina. Lemmy en Boyke ik kom eraam om met jullie te knuffelen, een robberke te boksen en gezellig samen ons familie leventje opnieuw op te nemen. Big Kisses Anneke en proficiat met alweer een mooie lenter erbij. Boy, Anneke en Tom, drie zulke toffe gezellige mensen die ik ken verjaren binnen de 4 dagen. Vreemde wereld. Ik zal er ergens tussen aan het reizen zijn naar mijn eindbestemming, de kwoadestroate in Gullegem. Ik verpink een traantje terwijl ik dit zinnetje aan het typen ben Saluuu Curre
Shit zeg ben were juste alles kwijt gespeeld achter de enter. Mijn skoon verhaaltje is weer weg. Dan nog maar eens proberen. Gisteren moeilijk afscheid kunnen nemen van onze Boy. Echte gezellige gesprekken gehad tezamen met den Dixon. Once you go black you never go back is nog steeds Dixons favoriete uitspraak. Anna, Gery en Kootie kootie moeten volgende keer zeker terug meekomen. We hebben savonds een heel eind blijven plakken op het terrasje met het oo zon mooie uitzicht in het hostal van Dixon. Een slangetje bracht plotseling een beetje paniek tussen de toeristas. Lekker geluierd in de wind in mijn hangmatje. smorgens heeft Boy ons dan naar Bocas gebracht om vervolgens onze weg verder te zetten over zee en land richting Boquette. We hebben nog samen iets kleins gegeten, patagones met chikenfingers en een paar afscheidsabuelos gedronken. Nog een fles abuelo kadoo gedaan want het is Boy zijn verjaardag woensdag. De bar van zijn mamam wordt verkocht, zijn boot, de plek waar we voor het eerst geslapen hebben en alle aanlegsteigers zijn verdwenen door een storm enkele jaren geleden. Hij kan zoveel geld verdienen als hij wilt maar hij veegt er nog steeds zijn kl aan. Hij is te bescheiden om prijs te maken en toeristen mee te nemen op die mooie trip. Bring Anna next time was zijn laatste zinnetje voordat we vertrokken met de boot. Zijn hand opstekend terwijl hij het peace teken vormde met zijn vingers. Het blijft een prachtige gast. Mijn haar kwam recht op mijn armen. Wind in de haren en weg waren we.
