De laatste etappe hebben we met allemaal tot aan depot 1 afgewerkt. Het tempo werd laag gehouden de laatste rit.
Na depot 1 begonnen we echt te koersen.
Nadat Mike op een steil klimmetje probeerde weg te rijden spatte de groep uit elkaar. We bleven nog met 10 man over, iedereen probeerde weg te rijden maar in de laatste 10 km plaatste boelen een demarage waar niemand mee kon.
Huub, Mike en ik reden met 3 in de achtervolging, op 10 seconden, die 2 bij mij reden heel rap en kon juist mee. Had soms moeite om het tempo te volgen.
Boelen won en ik werd 3e.
Na de rit bekeek ik mijn achterwiel nadat iemand tegen mij had gezegd dat er een slag in zat. Ik nam mijn fiets op, draaide met het achterwiel en dat draaide niet meer soepel, het raakte waar de slag inzat mijn frame, ik had 3 spaken gebroken. Misschien was dat de reden waarom ik de finale het moeilijk had om juist te kunnen volgen. Had het tegen niemand gezegd nadien maar in het hotel eens goed bekenen en dat wiel draaide zelfs geen halve toer meer haha.
De croc zit erop. Chapeau voor Bram. Hij heeft zen eerste croc uitgereden op 18 jarige leeftijd, nog 5 te gaan zegt zijn pa rudi dan haha, hij heeft er 6 opzitten.
Etappe wes geen succes. Heb vandaag door de warmte heel hard afgezien en een paar kloppen van de hamer tegen gekomen.
Van bij de start ben ik wel weg gesprongen met Brad Davis, Hasselbacher, we reden een 7 min weg van de groep en de bedoeling was om voorsprong genoeg te hebben voor zand strook die begon na 80 km. Maar aan depot 2 had ik maar 1 drinkbus in de koelbox, ze vonden mijn andere niet dus door op 1 drinkbus tot depot 3 dacht ik. Maar net na depot 2 begon dan de zandstrook, volgens roadboek 50 km lang, na een 2 km door die zandstrook was ik alleen vooruit. In de achtergrond was boelen alleen weg gereden ook omdat huber deze morgen niet meer was gestart wegens ziekte. Maar in die zandstroken was het zo warm dat ik echt dringend drinken nodig had. Ik begon er door te zitten en kon geen ritme meer vinden, na 10km kwam boelen al bij mij en die reed mij er direct vanaf in die zandstroken, ik stond volledig stil. Heb met veel moeite depot 3 gehaald, mij daar op een stoel gezet en 2 liter water gedronken, heb daar een uur gezeten tot huub er aankwam, ben dan samen met hem door gereden op het gemak. Huub had ook nog kettingbreuk die we herstelden en zijn schoenplaatje was losgekomen waardoor hij in het losse zand niet kon uitklikken en omviel, dan moest ik effe wachten en weer weg wij 2. We hebben toch samen wat gelachen en gevloekt die dag.
Etappe 8, korte rit en vlak. Dat zie ik wel zitten.
Maar Huber ook wel, die heeft de hele dag op kop gereden in die etappe, niemand mocht overnemen plus hij reed zo rap dat daar ook niemand zin in had.
OP 25 km van de aankomst wou ik wel eens testen of hij nog goed was, dus vanaf daar ben ik beginnen aanvallen, maar hij liet mij niet rijden. Ik heb het wel 3 keer geprobeert en de laatste keer zo vertelde jeroen boelen mij dat hij wat kraakte. De rest had geen zin in aanvallen en vond dat wel raar, maar ja. Op 10 km van de aankomst ben ik nog enkele keren gaan aanvallen maar telkens reed huber het dicht. De rest wilde weer niet aanvallen. Op 5 km van de aankomst ging ik weer en keek om en hij liet mij rijden; maar iets verderop reed iemand anders het gat dicht tot op mijn wiel, dacht ja ok, nu zullen ze er ok aan beginnen zeker, maar nee hoor, ze kropen allemaal weer in het wiel van huber. Op 3 km van de aankomst ben ik weer gegaan en kreeg weer ruimte van huber maar weer reed iemand het gat dicht en kropen ze weer in zijn wiel. Vond het meer een vreemde taktiek van de rest. Dan op 2 km van de aankomst ging huub, hij kreeg 2 man mee en ik legde de boel lam, Huub sprinte naar de zege en eindelijk wonnen we met onze ploeg.
Ik ben er direct van in de start weer ingevlogen. Die etappe naar Laura is niet super lastig, de laatste 25 km zijn er veel corrugations Ik ben weg gereden met Mike Mulkens, Sokoll, Hasselbacher en Griffin Mark.
We reden heel goed samen en kregen een max voorsprong van 5 min.
Op 25 km van de aankomst waagde ik mijn kans, rudi had mij voor de etappe al gezegd dat ik daar moest aanvallen. Dus sprong ik weg en bouwde een minuut voorsprong uit.
De wind blies echter naar Laura in het nadeel en op een 10 km van de aankomst kwam Mike en Sokoll terug bij mij aansluiten. Ik had het ook heel lastig door de hoge temperatuur waardoor ik precies telkens tegen een muur reed. Het was sinds dag 2 al elke dag 40a0 graden en dat viel niet.
Ik dacht dat Mike eindelijk zijn eerste etappe ging kunnen winnen toen ze mij achter lieten, ik was volledig leeg, uitgedroogd en al. pfff. Hij kende de aankomst naar Laura. Maar hij reed lek en was een beetje spijtig want hij reed die dag wel sterk.
