Etappe 6 Mt. Mulligan - Mt. Mulgrave l 189 km/2000 m
Etappe 6, 189 km, aaaaaaa dat gaat pijn doen.
En waarom niet, aanvallen dacht ik, dus direct boem weg was ik met Hasselbacher en josef Benedseder.
Ze lieten ons rijden en we kregen 2 min voorsprong, op een gegeven moment moesten we een rivier over en dat verliep goed, er was een harde stroming en je moest je fiets goed vast houden. Achter ons in de groep maakte Huber in die rivier een foutje waardoor boelen keihard doortrok en naar ons toe reed. Toen hij bij ons kwam aansluiten trok hij vol door en Huber hing op 100 meter, wij reden vol mee met Jeroen en op een gegeven moment brak Huber een beetje, maar toen we aan een eerste poort kwamen en die dicht was en de eerste auto aan die poort stond te prutsen en veel te laat open kreeg, waardoor huber terug kon komen aansluiten was alles te herdoen. Iedereen kwam terug en ik dacht waarom niet, 25 km gereden, nog te gaan ... ver he. Ik kreeg opnieuw Hasselbacher, Benedseder en Sokoll mee. We reden een heel mooie voorsprong bij elkaar en reden goed rond, maar na 80 km reed ik lek. Hoorde een sssssss geluid en keek even naar Hasselbacher in de hoop dat ik het niet was, maar ik was het. Verdomme he dacht ik maja. Van de fiets, bandje vervangen en pompen, maar ondertussen was het peletonneke nog niet voorbij gekomen. Ik verschoot van de voorsprong die we hadden. Maar ik kreeg mijn bandje niet op tijd hard, ik had ook geen lucht patronen mee want mijn idee was toch, lek is voorbij. Dus daar kwam het groepje en daar stond ik nog haha. Nog 110 km te gaan alleen, nee nee. Dan maar even wachten, heb ik daar zeker 20 min staan wachten tot er een volgend groepje kwam. Ben dan met hun naar de aankomst gereden en zo een praatje kunnen slaan met enkele van die jongens, relaxt fietsen en een beetje genieten van de omgeving. Aan depot 2 kwam ik daar dan een oude bekende tegen, Brad, die had 3 keer lek gereden. We zijn dan op ons gemak naar de aankomst gereden, Brad heeft nog 2 keer lek gereden en we hebben op hem gewacht, het is wel een vriendschappelijke sfeer in de achter hoede, iedereen helpt elkaar wel als het moet.
Etappe 5 Irvinebank - Mt. Mulligan l 105 km/1200 m
Dag 5 was nog maar net gestart of ik plaatse al direct een versnelling, reden was, ik voelde mij goed vandaag en ook na 17 km kwam er een heel technisch stuk van 20 km, eerst bergop en nadien een afdaling. Rudi had mij al gezegd dat ik voorsprong moest hebben om zo misschien op mijn tempo de afdaling te kunnen doen en nadien met de eerste mee te zitten want de rit op laatste was perfect voor een minder technische mtb.
Dus ik direct van in de start weg met Brad davis en Sokoll. Ik probeerde zo rap te rijden dat ik toch voorsprong kon hebben, alleen Brad kon op de klim nog mee. Net voor we aan het technisch gedeelte aankwamen had ik maar een kleine minuut voor. En toen kwam stoomtrein huber-Boelen er al aan. Zij vlogen over deze technische stukken, de groep was uit elkaar gespat en mulkens hing er nog net aan toen ze bij mij kwamen. Toen ze bij kwamen pikte ik aan en kon nog even het tempo volgen tot er weer een heel moeilijk stuk kwam. Ik loste maar kwam nog net terug tot er weer een moeilijk stuk kwam, bergop, losse dikke stenen, los zand, ik liet een meter of 10 en de rest achter mij al 100 meter, dus vond dat het nog best goed ging vergeleken met de rest. Toen ik naar boven keek zag ik ze plots van de fiets springen, ook zij moetsen lopen toen dacht ik van oei oei. Ik moest er natuurlijk ook vanaf en probeerde naar boven te lopen. Ale lopen was het niet, kruipen zo steil was het. Eens boven gekomen begon dan het lastigste technische stuk afdaling. Rotsen, stenen, gleuven waar we moesten over springen. Ik had ze boven nog steeds in mijn vizier en hoopte niet teveel te verliezen, maar na een km afdaling kwamen ze uit de achtergrond al terug, die vlogen naar beneden, raakte precies geen steen haha. Ja toen wist ik het weer, deze etappe is er weer geen voor mij. Ik probeerde de rest te volgen in de afdaling en dat lukte alleen door terug tekomen als het terug bergop ging haha. Na deze moeilijke afdaling was het niet meer lastig en reed ik met 3 anderen naar de aankomst.
Na de rit was er weer geen bagage, een uurke of 2 weer wachten.
Etappe 4 werd een plaatselijke rondje van 28km dat we 3 keer moesten afleggen.
Van bij de start probeerde ik enkele keren weg te rijden maar het lukte niet. Ook Mulkens probeerde het en reed weg met Haselbacher, ex prof van gerolsteiner en astana. Bij ons in de groep controleerde huber het tempo en mulkens reed bijna 3 min weg. Het parcours was glooiend met 2 maal een stele klim in, eentje op gravel en eentje op asfalt. Bij het ingaan van de laatste ronde stokte het tempo een beetje bij ons waarop ik mijn kans waagde om naar Mulkens heen te rijden die Haselbacher eraf had gereden. Ik reed zo vlug als ik kon naar Mike en toen ik op tot op 30 seconden van mike kwam moest ik een beetje mijn eigen tempo gaan rijden. Mike probeerde zijn voorsprong ook veilig te stellen, maar ik hoopte dat toen ik op 30 sec. kwam hij even zou inhouden en dat we met 2 konden samen werken. Door de strakke wind was het heel hard om alleen te rijden, Huber had in de achtergrond zijn versnelling ingezet en ging op en over mij en een beetje verder snelden ze mike ook voorbij. Ik kon het snelle tempo niet meer aan en heb de laatste 8 km rustig naar de aankomst gereden. Boelen kon Huber nog volgen en klopte hem in de sprint. Spijtig voor Mike ook want hij wil zo graag eens een etappe winnen na 2 deelnamens.
3 etappe Koombooloomba - Gunnawarra Lagoon l 115 km/1600 m
De 3 etappe werd eigenlijk geanulleerd. Door het slechte weer van de voorbije dagen en nachten reden we rechtsstreeks naar Irvinbank.
Van bij de start legde Huber weer een hels tempo op zodat we na een paar lastige en steile klimmetjes weg reden met 9 man. We reden heel goed rond en hadden een mooie voorsprong opgebouwd. Zelfs op een stuk asfalt, weliswaar met wind in de rug reden we constan tussen de 40 en 50 per uur met een mtb Naar het einde van de rit werd het weer lastiger, gravel, stenen, de heuveltjes vielen goed mee, maar het was weer het technische waar ik moest onder doen. Ik ben wel wat technisch, maar tegen die gasten die echt met een mtb kunnen rijden zie je direct het verschil. En zo kwamen we op een paar moeilijke stroken en moest ik enkele keren een gat dichten waardoor ik op een keer brak en we met 4 werden gelost. De koreaan kon ons tempo helemaal niet meer aan en reden Sokoll, Brad Davis en ik met ons 3 door. We kwamen op een vere achterstand binnen en Brad reed ook nog eens lek de laatste 5 km. Aan de aankomst kwam ik bij Mike aan en die vertelde dat ook hij huber en boelen moest laten rijden, dus zal het weer heel hard gegaan zijn. In Irvinbank scheen de zon eindelijk en was iedereen veel gelukkiger. Rudi en Gery hadden pannekoeken gebakken, haha was dat een hint Ondertussen had ik tegen mij zelf al gezegd dat ik niet meer ging afwachten een aanvallen zodat ik misschien voorop kon blijven en zo een etappe kon winnen. Bram, de zoon van rudi was ook weer knap aangekomen na een hele dag alleen gereden te hebben.
2 etappe Lake Tinaroo - Koombooloomba Dam l 121 km/1500 m
2 etappe
De rit vandaag starte in droog weer. Van bij de start moesten we een klim over van 10 km over gravel en stenen. Urs huber gaf er van bij het begin een lap op zodat het peleton direct in stukken lag. Na 2 km op de klim moesten we er allemaal af bij hem en vielen we allemaal een beetje apart. Ik heb mijn eigen tempo naar boven gereden en dat was wel nodig. Tussen ons allemaal een kleine 10 meter en was het een strijd op je eigen om boven te geraken. Eens bovengekomen waren we met 5 samen getroept en voor ons reed Huber al 10 min voor ons uit en op een groepje van 3 met een sterke boelen en mulkens die op 3 min van huber zaten. Huber won de etappe, hele dag alleen vooruit en ik hoorde achteraf van mike mulkens dat ze als gekken achter hem aan reden en dat hij zelfs uitliep. Huub en ik reden de etappe gewoon uit omdat de etappe winst al na 10 km weg was. De rest van de etappe zaten we samen en leerde ik een sterke Brad Davis kennen. Nr 70. De weg liep heel de rit op en af met soms heel steile stukken in. Onderweg zijn er nog enkele bij ons komen aansluiten en zijn we met deze groep naar de aankomst gereden. De laatste km liep bergop en wilde ook nog even meesprinten, maar die laatste km was geen km, hij was 300 meter en net na een bocht lag de aankomst plots waardoor iedereen zich wat verkeek en degene die op kop reed ook de eerste van ons groepje werd.
We waren wel blij dat we binnen waren, hele dag in de regen gezeten, maar spijtig dat we bijna 2 uur op onze bagage en tenten hebben moeten wachten. we hebben daar dan maar onder een boompje staan wachten. Het veld waar we op sliepen was een vijver geworden en doordat onze tenten onder water stonden had rudi besloten om 40km verderop een klein hotelleke te zoeken en we waren niet de enigste blijkbaar. De rit voor morgen stond ook ter discussie omdat deze door de hevige regenval veel te gevaarlijk was geworden.
We zijn vanmorgen vertrokken in de regen en na een neutralisatie in groep van 17km naar de offieciele start werd de wedstrijd op gang geschoten aan een asfalt klim van 16 km. Na de echte start reden we een na 6 km weg met 7 man. Urs huber reed zo een hoog tempo dat we al vlug een mooie voorsprong hadden. Net voor de dam boven kwam de race jeep bij ons en zei in vlugte dat we moesten stoppen omdat de poorten dicht waren aan de dam. Het tempo drukte een beetje maar toen we aan die dam aankwamen was alles open en hebben we door gereden, na die dam reden we terug bergop tegen een helling van stukken van 30 procent, op het puntje van je zadel, kleinste versnelling en juist boven geraken. Had meer pijn in mijn armen van het trekken aan mijn stuur dan in mijn benen. De echte mannen van de mtb hadden er minder moeite mee met hun techniek dan ik zelf. Een heel stukje verderop kwamen we plots de 1 jeep van de wedstrijd tegen, die had zich vast gereden in de modder en waren ze hem met een katrol aan het uit trekken. Daar hebben we even bij gestopt en gevraagd aan schunbacher wat te doen, rijd maar door tot aan depot 1 en wacht daar zeiden ze ons, wij tot daar maar eens aan die depot aangekomen was er niemand. We hebben daar zeker een uur staan wachten in de regen maar niemand kwam. Dan zijn we toch door gereden en na een tijdje kwam de 1jeep ons tegen. Die melde ons dat de etappe was geanulleerd door het slechte weer, vond dit wel raar, is dat niet mtb dan? Maar goed, dan zijn we per fiets over het hele parcours naar de aankomst gereden en was er geen uitslag vandaag.
We hebben de hele dag lang rond gelopen in het stadje Cairns om onze jetlag tegen te gaan, als we op onze kamer op bed gingen liggen waren we zeker aan het slapen. Beetje zonlicht op ons gezicht. Namiddag koffie gaan drinken en om 20uur gaan eten en wat blijven hangen zodat we pas om 22u op onze kamer kwamen. Dan zijn we gaan slapen en ik moet zeggen, was niet moeilijk hoor, oogjes dicht en hebben geslapen tot 9u vandaag. Daarna een onbijtje en ondertussen zijn rudi, gery en bram toegekomen. Rudi wou absoluut sushi gaan eten, moeilijk is dat hier niet, dus sushi. Wel lekker, ben er zelf voor te vinden.
Namiddag zijn we dan een eerste keer gaan fietsen, 39 graden was het, maar het gevoel viel heel goed mee. We zijn dan de eerste berg gaan verkennen van de eerste etappe, asfalt weg en zo een 12 km lang. Het percentage weet ik niet, maar er zaten steile stukken in. Maar wel heel mooi de natuur, super grote vogels, slangen gezien. net echt haha, maar nog geen croco .....
Nadien zijn we dan naar een koffie bar gereden en kregen wel veel positieve reacties van onze speciale outfit, hij viel wel in de smaak bij de Australiers.
Straks gaan we met zen allen iets eten word het sushi of iets anders, haha en morgen wacht onze eerste meeting van de croc trophy.
Eindelijk aangekomen op onze eindbestemming Cairns waar de start is van de croc trophy. Warm, warm warm kan het nog warmer? Uit het vliegtuig stappen was toch even schrikken hoor. In het vliegtuig hoorde we 2 personen tegen elkaar vertellen dat ze een week in brisbane waren en dat de temperatuur daar goed was, 35 graden. ?????? Wat 35 graden vroegen we nadien, oja, vorige week was het in Cairns 47 graden en vandaag zou het rond de 40 graden worden en dat vonden ze wel beter. Huub en ik keken elkaar aan en veel moest er toch niet gezegd worden. pfff. Tot we eruit stapten .......
Maar goed, eenmaal in het hotel aangekomen, overigens een mooi hotel aan de beach, moesten we toch even bekomen van de lange trip.
Na een kleine rust zijn we even naar het stadje geweest voor een bakie koffie zoals huub het zo mooi zegt. Als we nu op ons bed gaan liggen dan slapen we al veel te vroeg.
We hebben in het stadje ook al enkele deelnemers gezien voor de croc trophy.
Onze mtb in elkaar steken , was met een bang hartje hoor, want je fiets met het vliegtuig meesturen is toch altijd een risico. Maar alles was nog intact.
Morgen gaan we dan een eerste keer fietsen, rustig 3 uurtjes om een beetje te wennen aan de temperatuur en de aanpassing van de jetlag.
Even een update, we zijn juist toegekomen in Singapore. Na een vlucht vanuit brussel naar frankfurt en nadien het vliegtuig op naar singapore voor een vlucht van 12 uur. huub en ik wilden zo lang mogelijk wakker blijven om nu de jetlag al aan te pakken, maar het is ons niet gelukt.
Over een kleine 2 uur vertrekken we dan naar brisbane om van daaruit naar Cairns te vliegen. De vlucht naar Brisbane is maar een 7uur dus zal allemaal wel meevallen.
Morgen is het zover, dan vertrek ik naar Australie. Oef, eindelijk komt het vertrek in zicht maar ook van oei, alles nog inpakken, wegen van de valies want we mogen maar 23kg meenenem in totaal. Fiets, fietszak, tent, slaapzak, matras en kledij. Dit samen weegt al 20 kg . Maar het zal wel lukken.
Ik ben dinsdag ook onze kledij gaan afhalen bij mavi. Het truitje met de broek is wel geslaagd, perfect om de croc trophy mee te rijden. http://www.mavigeschenken.be/
Ondertussen zijn we ook met 1 man minder. Wilfried gaat niet meer mee, de reden zegt hij niet, maar we voelden dit al wel aankomen. Spijtig, want alle sponsors en rudi donckers hebben alle moeite gedaan om alles te regelen en te betalen en net voor het vertrek af te zeggen is hard voor hen.
Gisteren heb ik dan ook mijn laatste wedstrijd van het seizoen gereden in putte-kapellen. Er werd rap gereden en na 185km was het toch weer zoals vele jaren een massasprint. Heb mij heel de koers laten meedrijven in het peleton en de massasprint is niet mijn ding.
Straks ga ik dan voor de eerste keer met mijn mtb rijden, luc quanten mijn fietsenmaker is nog even de tubless banden aan het monteren en het type band is uiteindelijk de racing ralph geworden. Hoop dat deze band mij het meeste comfort gaat opleveren, zowel op de weg als in het losse zand. Het weer hier in Belgie zal er denk ook wel voor zorgen dat het een korte rit word, leve de zon en de warmte, al zal het daar wel bloedheet zijn heb ik mij laten vertellen.
Maandagavond zijn we even samengekomen met het team om enkele praktische zaken te bespreken. Huyb, wilfried, rudi en gery en ik. Na al de verhalen van Rudi gehoord te hebben heb ik er echt zin.
We hebben bekeken hoeveel baggage we mogen meenemen, welk reserve materiaal we toch nodig hebben en wat we ginder gaan moeten aanschaffen om gewicht te besparen voor de vlucht. Ik denk dat ik niet al teveel in mijn koffer ga steken, enkele onderbroeken, t-shirts en shorts. Voor de rest koersschoenen, koerskledij en helm. Dat is zowat het enigste wat we van thuis gaan nodig hebben. De rest zoals tandpasta, shampoo,bestek, borden, drank, etc... gaan we ginder wel kopen. Straks komt mijn kameraad jurgen even langs die nog 2 tenten heeft voor mij. Welke ik ga meenemen weet ik nog niet, het is nu ook niet meer het weer om die deze nacht gaan uit te testen.
Ondertussen heb ik gisteren mijn op 1 na laatste koers van het seizoen gereden voor de ploeg. Binche-doornik-Binche.
Het was eigenlijk wel wat stressen voor de wedstrijd, door al het verkeer onderweg kwam ik maar 40 min voor de start aan, maar toch ... Blijkbaar was ik niet de enigste.
De wedstrijd zelf werd in een heel hoog tempo afgewerkt, na 30 km brak het peleton in waaiers en was ik goed mee van voor, na 80 km was ik terug bij de 25 die vooruit reden maar door het hoge tempo kwam toch een grote groep terug, op dat moment dat alles samen kwamen reden we weg met 10 man en we pakten maar max 3' voorsprong, bij het ingaan van de laatste ronde werden we na 185km terug gegrepen en was de wedstrijd over voor mij. Ik heb een goed gevoel over gehouden aan deze wedstrijd, de km heb ik goed verteerd en de recuperatie zat na de wedstrijd goed.
Vanaf vrijdag ga ik dan eens met mijn nieuwe mtb rijden. Ik heb mijn een trek hardtail gekocht met 26" wielen. De banden? Weet ik nog niet? Ga proberen nog wat informatie te krijgen voor ik mijn keuze maak. Ga ik voor een snelle band met kans op veel lek rijden of voor een iets minder snelle band maar meer op safe spelen. We geraken er hopelijk wel uit, ik heb al veel feedback gekregen maar alle suggesties zijn welkom.
De afgelopen dagen heb ik de ritten koers Fanco-Belge gereden. Het was elke dag een massasprint dus heb mij geen enkele keer in de debatten gemengd voor een ontsnapping op touw te zetten. Het was een perfect rondje van 4 dagen op mijn vorm naar een hoger niveau te trekken. Zelfs op de 4e dag voelde dat de benen niet leeg waren en zelfs nog beter werden dan de eerste dag.
Terwijl ik tussen de etappe's aan het rusten was heb ik een paar mensen om raad gevraagd over het materiaal enzo. Ten eerste heb ik raad gevraagd aan mike mulkens, ondertussen aan zijn 3e croc gaat deelnemen, weet die dan ook goed wat hem staat te wachten. Wij als wegrenners worden als het je het met de croc bekijkt in de watten gelegd, hotelkamer, fietsen gepoetst, onze was word gedaan, kortom, rusten en koersen.zo hoort het ook. In de croc sta je daar alleen voor, we hebben wel een verzorger mee, Gery Delange, maar we zullen toch voor veel dingen zelf instaan, tentje opzetten, was doen, enzo meer. Aleen dat al spreekt mij ontzettend aan. Maar ook Australie zelf ook. Ik heb 3 keer Tour Down Under gereden en vond het een mooi land. Vele malen hebben we daar in koers ook over gesproken hoe mooi het kon zijn om hier met de mtb te crossen. En toen ik dan die vraag kreeg van Rudi Donckers om deel te nomen ging eigenlijk wel een droom in vervulling.
Ondertussen heb ik mij ook al suf gepiekerd over de banden keuze. De uitkomst is, dat ik het nog zelf niet zeker weet. Moet ik op safe spelen en een goede band nemen of een snelle band waar je ook veel lek kunt meerijden. Maar goed, we geraken er wel uit.
De print van onze kledij waar we in Australie mee rijden is ook binnen. Het zal een speciale trui zijn, met dank aan alle sponsors. De truitjes worden nu in snel tempo klaar gemaakt bij Mavi-geschenken uit Houthalen die een topgamma heeft aan wielerkledij.
Mijn vluchtgegevens zijn ook binnen gekomen: vertrekken 13 oktober, Brussel-frankfurt-Singapore-Brisbane-Cairns.
De crocodyle trophy komt dichter bij. De voorbereiding loopt goed. Vermits ik mij op het weg seizoen moet concentreren regeld rudi ondertussen alles. Tickets, inschrijving, verzorger, aja we hebben een verzorger mee, Gery Delange.
Ondertussen zijn mijn ploegmaats huub duyn en wilfried cretskens ook er voor te vinden en hebben we een 3 man ploegje.
Het zijn nu nog 2 maanden ongeveer voor we vertrekken.
Een paar maanden geleden kregen we het voorstel van Rudi Donckers met de vraag of we het niet zagen zitten om mee te doen met de croc trophy 2011. Mijn antwoord was direct ja, dit is iets wat ik heel mijn leven al eens een keer wou doen. Ik had ondertussen al veel opgevnagen van mijn ex-ploegmaat jurgen vandewalle, hij had ze ook al gereden en vond het toen de max. Ook rudi en erik vanderaerden hebben al meerdere keren eraan deel genomen en al die verhalen spraken mij aan.
Het avontuur op de mtb, door australie, hoe mooi kan het zijn vroeg ik mij af. Vermits ik als prof 3 keer tour down under heb gereden spreekt het land australie mij ook enorm aan.
Dus is rudi begonnen met de inschrijving en het regelen van tickets etc.
