|
De dagen lengen, geduldig op weg naar meer waarneembaar daglicht na
Lichtmis begin februari. Af en toe breekt de zon zuinig door het wolkenveld.
Waardoor de te lange grijze en donkere winter wat opfleurt, op weg naar de
lente. Na een zware intense regenperiode met een te grote toevloed aan water.
Na stormvlagen die een jaren oude beuk windbeukend neervelde in de tuin van
onze pastorie op de Keiberg. De mens die de niets ontziende natuur ondergaat
met af en toe een nietig gevoel. Het natuurlijke leven zoals het is.
Ik schrijf met een nieuw uitvoerend reisplan in het vooruitzicht. Met
het opzoeken van de Zuid-Afrikaanse zon. Een nieuwe avontuurlijke kennismaking
met een land met een eigen cultuur, een mooie natuur en een bewogen verleden.
Ooit was er de apartheid. Het blijft in dit grote land een broze zoektocht naar
een evenwicht tussen verschillende culturen, het koloniale verleden achterwege
latend. Een land met contrasten, met een kloof tussen arm en rijk, met
eigengereide politieke leiders, met een eigen levensritme en levensstijl.
We zijn samen onderweg. Samen? Tot samen onderweg abrupt eindigt in
Vlaanderens grootste stad. Het klikt daar niet meer tussen de felle kleuren
groen en rood. Met weinig fraai politiek
spektakel. Met partijpolitieke achterhoedegevechten. Met mistige boodschappen. Met
politiek moddergegooi. Met een politieke boemerang die terugkeert in het
gezicht van de politieke moddergooier. Wordt de burger er beter van ? Gaat het
nog over inhoud ? We zijn met zn allen samen onderweg naar de zesjaarlijks gemeenteraadsverkiezingen
in oktober. Voor als je het niet wist.
Een kleine Gentse politieke partij vroeg via facebook wat je zou wensen
en uitvoeren als je één dag burgemeester zou zijn van onze stad Gent. Ik
schreef : ik zou zes jaar burgemeester willen
zijn. Een dag is te weinig. Met een goed team. Zonder politieke spelletjes.
Zorg dragend voor De Gentenaar. Met luisterbereidheid. Met dialoog. Met
overleg. Met empathie. Met een hoog knuffelgehalte. Gezellig samen-zijn
aanmoedigend. Voor meer welzijn en welvaart. Mijn levenservaring ten dienste
stellend van de gemeenschap. Met bestrijden van elk gefoefel, politieke
onwaarheid en schimmige achterkamerpolitiek. Voor een warme politiek. Voor
gelijkwaardigheid. Voor zoveel meer positiefs, in samenwerking met zoveel
mensen. Zou men het toelaten dat ik op deze wijze zes jaar burgemeester zou
willen zijn? In Gent, mijn en onze stad om te koesteren?
Prompt verschenen er een aantal reacties. Waarbij één
opvallende reactie : Je zult nooit
burgemeester worden. Wat wellicht ook zo zal zijn op basis van mijn eigen
bescheiden kansberekening, mijn uitgesproken meningen en het ontbreken van elke
partijkaart. Waardoor ik als ietwat rebellerende vrijdenker en vrijbuiter
vrolijk door het leven stap. Waardoor ik, uiteraard, kan leven met mijn
virtueel burgemeesterschap in mijn diepste gedachten. Waardoor ruimte om
verder verhalen te vertellen over het leven in Gent, nu en in het verleden. Waarbij
toch de bedenking dat ik over, alle partijgrenzen heen, burgemeesters ken die echt
goed hun best doen ten gunste van hun lokale gemeenschap. Worden deze
burgemeesters en alle politici en hun medewerkers die het goed doen
ondergesneeuwd door negatieve berichten, wansmakelijke politieke spelletjes,
onware of verdraaide verhalen en schuttingstaal en niet lieve woorden op de
sociale media ?
Mijn eigenste hoop ? Mensen verbinden en samen werken.
Voor welzijn en welvaart. Voor waarheid. Voor open en hoffelijk politiek debat.
Voor politieke eerlijkheid. Voor luisterbereidheid naar elkaar. Voor respect
van andermans mening. Voor mooi en niet grof taalgebruik op sociale media. Want
als ik zie wat er mij op sociale media allemaal afkomt aan berichten in de
aanloop van verkiezingen kan ik alleen maar hoopvol aanmoedigen om het fair en
verteerbaar te houden voor elkeen.
Na al wat ik nu geschreven heb is het duidelijk dat ik
geen deelgenoot ben van een aanmoedigende activiteit als dertig dagen zonder klagen. Wat zou ik? Zeker als je voor klagen heel
wat synoniemen vindt zoals bezwaar, brommen, een klacht indienen, grief,
jammeren, kankeren, klacht, klacht indienen, lamenteren, misnoegen uiten,
mopperen, morren, over iets mopperen, pruttelen, zagen, zeuren of zijn of haar
beklag indienen. Gaat het mij lukken om niet te klagen? Doe ik mijn best om
niet te klagen ? Genoeg geschreven over klagen? Na dertig dagen waait de wind
weer over en gaat de eenendertigste dag werkelijk een klaagdag worden. Om te klagen
dat er niet mocht geklaagd worden, terwijl er wel die behoefte en nood was om eens
te klagen (lees : ventileren of loslaten). Ik denk dat ik een klacht ga
indienen bij de initiatiefnemers van dertig dagen zonder klagen. Hoor je mij al
luidop mopperen, brommen, morren en jammeren wanneer ik dit alles schrijf? Het
vraagteken te krachtig en erg misnoegd drukkend op mijn toetsenbord.
Ik denk dat ik verder ga leven zoals het leven is. Met
mate. Het woordje zonder symbolisch wegvegend. Met ontmoeten, met elkaar
gedag zeggen, met zorg dragen voor anderen en voor jezelf, met gezellig
samen-zijn, met elkaar verhalen vertellen, met mooie herinneringen koesteren, met
van elkaar leren, met elkaar bemoedigen, met leren uit menselijke fouten, met verbale
warmte aan elkaar doorgeven, met hoffelijk zijn in het verkeer en met elkaar, met
de natuur blijven ontdekken en omarmen, met de geliefden die er niet meer zijn
blijven in je hart dragen, met zorg dragen voor de toekomst van onze kinderen.
Een niet beperkende waslijst van dingen die ik leuk vind om te doen met en
voor. Heb je mij nu horen klagen? Brom
ik nu heel zachtjes. Het is bijna prevelend en niet hoorbaar. Daarna is er een
ijzingwekkende stilte.
Voor dit nieuwe jaar wens ik jullie gewoon een goed
jaar toe, met zo weinig mogelijk zorgen en veel mooie momenten. Hou jullie
goed. Bij leven en welzijn : tot de volgende kanttekeningen !
Cram2000
25-01-2018 om 13:29
geschreven door Cram2000 
|
