De dagen lengen, geduldig op weg naar meer waarneembaar daglicht na Lichtmis begin februari. Af en toe breekt de zon zuinig door het wolkenveld. Waardoor de te lange grijze en donkere winter wat opfleurt, op weg naar de lente. Na een zware intense regenperiode met een te grote toevloed aan water. Na stormvlagen die een jaren oude beuk windbeukend neervelde in de tuin van onze pastorie op de Keiberg. De mens die de niets ontziende natuur ondergaat met af en toe een nietig gevoel. Het natuurlijke leven zoals het is.

Ik schrijf met een nieuw uitvoerend reisplan in het vooruitzicht. Met het opzoeken van de Zuid-Afrikaanse zon. Een nieuwe avontuurlijke kennismaking met een land met een eigen cultuur, een mooie natuur en een bewogen verleden. Ooit was er de apartheid. Het blijft in dit grote land een broze zoektocht naar een evenwicht tussen verschillende culturen, het koloniale verleden achterwege latend. Een land met contrasten, met een kloof tussen arm en rijk, met eigengereide politieke leiders, met een eigen levensritme en levensstijl.

We zijn samen onderweg. Samen? Tot samen onderweg abrupt eindigt in Vlaanderens grootste stad. Het klikt daar niet meer tussen de felle kleuren groen en rood. Met weinig  fraai politiek spektakel. Met partijpolitieke achterhoedegevechten. Met mistige boodschappen. Met politiek moddergegooi. Met een politieke boemerang die terugkeert in het gezicht van de politieke moddergooier. Wordt de burger er beter van ? Gaat het nog over inhoud ? We zijn met z’n allen samen onderweg naar de zesjaarlijks gemeenteraadsverkiezingen in oktober. Voor als je het niet wist.

Een kleine Gentse politieke partij vroeg via facebook wat je zou wensen en uitvoeren als je één dag burgemeester zou zijn van onze stad Gent. Ik schreef : “ik zou zes jaar burgemeester willen zijn. Een dag is te weinig. Met een goed team. Zonder politieke spelletjes. Zorg dragend voor De Gentenaar. Met luisterbereidheid. Met dialoog. Met overleg. Met empathie. Met een hoog knuffelgehalte. Gezellig samen-zijn aanmoedigend. Voor meer welzijn en welvaart. Mijn levenservaring ten dienste stellend van de gemeenschap. Met bestrijden van elk gefoefel, politieke onwaarheid en schimmige achterkamerpolitiek. Voor een warme politiek. Voor gelijkwaardigheid. Voor zoveel meer positiefs, in samenwerking met zoveel mensen. Zou men het toelaten dat ik op deze wijze zes jaar burgemeester zou willen zijn? In Gent, mijn en onze stad om te koesteren? “

Prompt verschenen er een aantal reacties. Waarbij één opvallende reactie : “Je zult nooit burgemeester worden”. Wat wellicht ook zo zal zijn op basis van mijn eigen bescheiden kansberekening, mijn uitgesproken meningen en het ontbreken van elke partijkaart. Waardoor ik als ietwat rebellerende vrijdenker en vrijbuiter vrolijk door het leven stap. Waardoor ik, uiteraard, kan leven met mijn virtueel burgemeesterschap “in mijn diepste gedachten”. Waardoor ruimte om verder verhalen te vertellen over het leven in Gent, nu en in het verleden. Waarbij toch de bedenking dat ik over, alle partijgrenzen heen, burgemeesters ken die echt goed hun best doen ten gunste van hun lokale gemeenschap. Worden deze burgemeesters en alle politici en hun medewerkers die het goed doen ondergesneeuwd door negatieve berichten, wansmakelijke politieke spelletjes, onware of verdraaide verhalen en schuttingstaal en niet lieve woorden op de sociale media ?

Mijn eigenste hoop ? Mensen verbinden en samen werken. Voor welzijn en welvaart. Voor waarheid. Voor open en hoffelijk politiek debat. Voor politieke eerlijkheid. Voor luisterbereidheid naar elkaar. Voor respect van andermans mening. Voor mooi en niet grof taalgebruik op sociale media. Want als ik zie wat er mij op sociale media allemaal afkomt aan berichten in de aanloop van verkiezingen kan ik alleen maar hoopvol aanmoedigen om het fair en verteerbaar te houden voor elkeen.

Na al wat ik nu geschreven heb is het duidelijk dat ik geen deelgenoot ben van een aanmoedigende activiteit als dertig dagen zonder klagen. Wat zou ik? Zeker als je voor klagen heel wat synoniemen vindt zoals bezwaar, brommen, een klacht indienen, grief, jammeren, kankeren, klacht, klacht indienen, lamenteren, misnoegen uiten, mopperen, morren, over iets mopperen, pruttelen, zagen, zeuren of zijn of haar beklag indienen. Gaat het mij lukken om niet te klagen? Doe ik mijn best om niet te klagen ? Genoeg geschreven over klagen? Na dertig dagen waait de wind weer over en gaat de eenendertigste dag werkelijk een klaagdag worden. Om te klagen dat er niet mocht geklaagd worden, terwijl er wel die behoefte en nood was om eens te klagen (lees : ventileren of loslaten). Ik denk dat ik een klacht ga indienen bij de initiatiefnemers van dertig dagen zonder klagen. Hoor je mij al luidop mopperen, brommen, morren en jammeren wanneer ik dit alles schrijf? Het vraagteken te krachtig en erg misnoegd drukkend op mijn toetsenbord.

Ik denk dat ik verder ga leven zoals het leven is. Met mate. Het woordje “zonder” symbolisch wegvegend. Met ontmoeten, met elkaar gedag zeggen, met zorg dragen voor anderen en voor jezelf, met gezellig samen-zijn, met elkaar verhalen vertellen, met mooie herinneringen koesteren, met van elkaar leren, met elkaar bemoedigen, met leren uit menselijke fouten, met verbale warmte aan elkaar doorgeven, met hoffelijk zijn in het verkeer en met elkaar, met de natuur blijven ontdekken en omarmen, met de geliefden die er niet meer zijn blijven in je hart dragen, met zorg dragen voor de toekomst van onze kinderen. Een niet beperkende waslijst van dingen die ik leuk vind om te doen “met en voor”.  Heb je mij nu horen klagen? Brom ik nu heel zachtjes. Het is bijna prevelend en niet hoorbaar. Daarna is er een ijzingwekkende stilte.

Voor dit nieuwe jaar wens ik jullie gewoon een goed jaar toe, met zo weinig mogelijk zorgen en veel mooie momenten. Hou jullie goed. Bij leven en welzijn : tot de volgende kanttekeningen !

Cram2000