Gentse en eigen verhalen vanuit de Gentbrugse Bruiloftstraat

Een gastheer, en een lieve gastvrouw, nodigden uit. Beide echtelieden hadden een netwerk aan contacten en een stevige familieband. Ze werden zeventig en nodigden vrienden, kennissen en familie uit. Ze zaten er warmjes in. Het mocht wat kosten. Bovendien maakte het voor hen niet uit of de gasten kristen, moslim, jood, vrijzinnig of wat dan ook waren. Ook zwart, blank, geel, Vlaams, Waals, Brussels, europees of werelds waren welkom. Iedereen welkom dus op het grootse en reeds lang aangekondigde verjaardagsfeest.

Na een uurtje was er enig gemor. Een joodse gast vond dat er geen rekening met hem werd gehouden, want het eten was niet koosjer. Een andere gast zag teveel varkensvlees op het buffet en maakte vanuit zijn religieuze overtuiging misbaar dat halalvlees ontbrak. Een gast had behoefte om te bidden en bekloeg zich er over dat er geen stille gebedsruimte was. Er was nogal veel lawaai op het feest. Hoe en waar anders ?

De gastheer en gastvrouw gaven aan dat ook het zwembad mocht gebruikt worden. De gasten waren vooraf op de hoogte van dit aanbod. Algemeen gemor bij een klein gedeelte van de gasten, want vrouwen en mannen zouden best afzonderlijk zwemmen. In schift. En zeker niet in hun blootje. De vrijzinnigen zagen er geen graten in. Een aantal gelovigen des te meer. Toen gasten toch besloten om gemengd te zwemmen en zich niets aan te trekken van enige opmerkingen werd de sfeer aan de zwembadrand iets grimmiger. Gastheer en gastvrouw waren dan ook diplomatisch gedwongen om vriendelijk aan de zwemmende gasten te vragen zich af te drogen en om te kleden. Het was tijd om vrolijk te dansen.

Blijkbaar was het nu ook tijd om een discussie op te starten over de aard van muziek. Er werd niet rechtstreeks gediscussieerd met de uitstekende DJ. Wat kon hij er aan doen ? Hij werkte in opdracht. Waardoor discussie met de gastheer en gastvrouw die zelf hun muziekkeuze hadden gemaakt. De muziek klonk voor de een te westers, voor de andere te arabisch, voor de andere te afrikaans. Er waren gasten die de muziek maar niks vonden en die dit ook ostentatief lieten merken. Vrijheid, blijheid, dat wel. Als het maar in het kraam van de gast pastte. Al of niet onder invloed van de drank.

Heel wat gasten hadden problemen met de onderlinge bijbelse verwarrende taal. Het was een bont internationaal gezelschap. Een aantal begrepen elkaar niet. Zij stoorden zich aan andere talen, waardoor een eilandgevoel ontstond. Waardoor samen zitten met lot- of soortgenoten, zich afschermend van de niet bijhorende rest. Ondanks pogingen van gastvrouw en gastheer lukte het niet om iedereen een aangenaam feest te bezorgen. Integendeel. Er werd nog meer gemord. Dagen na het feest zou blijken dat er door een aantal gasten blijvend gemord werd. Gasten gaven, soms ongezouten en arrogant, aan gastheer en gastvrouw hun eigen tips hoe zij best een feest in de toekomst organiseerden en inhoudelijk stoffeerden.

Gastvrouw en gastheer hadden nadien nood aan een goed gesprek met de psycholoog en een psychiater die wat rustgevende medicatie zou voorschrijven. Hun goedbedoelde feest bleek achteraf een nachtmerrie. Zij hadden nochtans hun best gedaan : goede muziek, lekker eten en drinken, een ontvangst met de enthousiase glimlach als familie- en vriendengeschenk. Toch werden ze overvallen met bakken, soms nietzeggende, kritiek. Zij hadden het gevoel dat een aantal gasten de rol van gastheer en gastvrouw overnamen en hun eigen wil wensten op te leggen. Ze hielden er na het feest een slapenloze nachten aan over. En ook wel een beetje een fikse kater (!) en oplegkosten omwille van de medische consultaties.

De negatieve ervaring verboomde. Er werd een aantal jaren later opnieuw een zomers feest georganiseerd. Prettig gestoord op naar de tachtig, zou je zeggen. De assertiviteitstraining en de psychologische begeleiding zetten het echtpaar op het juiste en weliswaar andere spoor. Door een andere aanpak dwongen zij nu meer respect af bij hun gasten. Iedereen bleef welkom, op voorwaarde dat er ook rekening werd gehouden met de wensen en de regels van gastheer en gastvrouw. Dit werd ook in de uitnodiging gesuggereerd. Klagers, mopperaars, neuten, extremisten, pleujers en engdenkenden werden op deze manier geweerd, of ten minste vriendelijk verzocht zich aan te passen. Het was niet de bedoeling dat gasten de gastheer en gastvrouw de les spelden. Voor de sportievelingen werd aangekondigd dat gemengd zwemmen de regel was. Als het maar deftig bleef. Bovendien was het ook belangrijk dat iedereen zijn culturele eigenheid mocht bewaren. Er zou geen debat gevoerd worden over een hoofddeksel. Een badmuts was trouwens aanbevolen voor de zwemmers. Iedereen diende lief te zijn voor elkaar, zowel in houding als in spraak. Het zou ook leuk zijn voor de gastheer en gastvrouw om na het feest een dankjewel te krijgen (maar dit werd voor alle duidelijkheid vooraf niet gevraagd).

Het was het feest van de herkansing. Het werd een leuk feest, met afwisselend afrikaanse, westerse en arabische muziek. Eten en drinken was er naar de wensen van de gastheer en gastvrouw. Er was zeker plat water. Er was keuze uit diverse vleessoorten. Er was ook een vegetarische keuze. Er was sfeer. Er was gemeenschap. Er was ook wederzijds respect voor elkaar. Het werd nu voor het echtpaar veel leuker om ouder te worden. Op weg naar de tachtig.