Ons voorstellen moet eigenlijk niet meer, maar zal toch voor de nobele onbekenden maar een poging doen. Wij zijn Sabine en Conny. Gelukkig getrouwd en happy together. We wonen bijna een jaar in ons appartementje in the city of Genk samen met Dylan, onze ferme 18 jarige en Merel onze Nizinny. Over wat het hier allemaal zal gaan weet ik nog niet. Het zal een soort dagboek worden met onze belevenissen, gevoelens enz.
Eigenlijk wilde ik vertellen over Merel. Begin november zijn wij eens gaan wandelen in het dierenasiel van Genk en Sint Truiden. Dit door toedoen van Charlene, de zwangere dochter des huizes, die in Ringstedt in Denemarken woont samen met haar man Brian. Geen hond, was het verdict. Tot we in Sint Truiden aankwamen en we daar een straathond zagen zitten die op ons lachte. Na veel vijven en zessen zijn we er eens mee gaan wandelen en een week later was Merel onze hond. Dat was echt aanpassen, zowel voor haar aan ons en wij aan Merel. Nu meer dan vier maanden later ben ik, Conny, gestart met Merel in de hondenschool. Ze doet het heel goed voor nog maar net te starten. Allez dat dacht ik toch de eerste keer. Gisteren was het iets anders!!!! Merel moest leren om niet te trekken aan de leiband!!! Ik was kreupel en buiten adem. Dan moest ze ook nog spelen met haar speeltje, wat ze de eerste keer ook niet deed. Nochthans hadden we haar favoriete toys meegenomen. De eerste keer haar kieken en gisteren haar piep varken! Maar niks. De instructeur kon spelen met haar, maar ik kon naar de pomp lopen wat haar betrof. Voor een omstaander zou dit heel gebeuren hilarisch zijn. Sabke heeft gisteren ook meegedaan aan de puppy klas met Joe. Joe is ook een Nizinny pup met andere kleuren. En misschien komt Joe hier wonen. De mevrouw van de Nizinny kennel, Marcella, heeft haar gekocht in Frankrijk om een nieuwe bloedlijn te hebben en om te showen, maar er is een heel klein makementjes aan Joe met zijn tanden. Spijtig want het is nochthans een prachtige, eigenzinnige, lieve pup van zes maanden. We hebben het in overweging, maar moeten er nog goed over nadenken, met Joe in huis zou de rust gedaan zijn. Merel is een lieve, rustige hond, die je niet hoort alleen om wat te spelen en buiten te gaan. Ik ben me heel bewust dat er dan een heel pak werk meer zal moeten gebeuren en dat betekent opoffering van onszelf. Het zijn immers dieren die behoeften hebben en wij wonen op een appartement. Ach, we zullen wel zien hoe het af gaat lopen.
Ik ga hier mee afsluiten, hoop dat het weer een goede en mooie dag wordt. Sabke is werken met rugpijn en ik thuis ziek, moest dringend bij slapen en heb sinusitis. Morgen ga ik weer werken.
