Eindelijk heb ik nog eens tijd gevonden en gemaakt om onze blog te updaten. Wordt het niet tijd!
Ik zag dat ik gebleven was bij Joe die op kennismaking is geweest in ons gezin. Wel! Joe is natuurlijk gebleven. Ik zou hem niet meer kunnen missen. Het is een lieve knuffelschat geworden met zijn eigen puberstreken, die erbij horen natuurlijk en waarvan onze haren dikwijls recht staan.
Van onze rotan stoelen, het zijn er zes, is er nog eentje heel. Twee paar pantoffels zijn naar de vaantjes. We hebben aan de keuken een kinderrekje geplaatst en weet je wat, daar heeft hij de plint al soldaat gemaakt en op enkele plaatsen in het huis heeft hij het behangpapier ook al buit gemaakt. pffffffff. Maar, we kunnen hem niet missen.
Mereltje die staat erbij en kijkt ernaar. Wat een lieve schat is me dat toch. En wat een waterrat!! Hahaha Een klein vijvertje is genoeg voor haar om een frisse duik te nemen en je moet er haar echt uithalen want ze blijft rondjes zwemmen. Joe blaft naar haar maar springt er nu toch ook in, de macho. Merel haalt een apportje uit het water en als ze er bijna uit is dan neemt hij het uit het uit haar muiltje en komt het brengen net om te zeggen, zie eens wat ik gedaan heb en uit het water gehaald heb. Haar prachtige haren zijn al heel mooi gegroeid en volgende week kan ze nog eens naar de kapper voor een grote beurt. Als we haar zelf de baas konden om te borstelen zou het al veel goedkoper zijn, maar Merel zou Merel niet zijn als ze nu net dat niet echt goed toe laat. Joe daar en tegen houdt sabine zelf bij en ze doet dat fantastisch.
Om even op Joe zijn pubergedrag terug te komen. Het is ook bekrompen voor Joe op een appartement. We zijn er ons heel erg van bewust en wilden het inruilen voor een huisje met tuin voor hem om te ravotten. Maar dat is allemaal sneller gezegd dan gedaan. Doordat deze procedure zo ingewikkeld is hebben we toch een andere oplossing gevonden. Op de prachtige camping Soetedal in Zutendaal zijn wij de trotse bezitters geworden van een heel mooie caravan op een prachtig stukje grond. Midden in de bossen hebben we daar ons buitenverblijfje waar we heel veel vrije tijd gaan besteden met onze twee schatten. Ze gaan er echt van genieten, daar ben ik zeker van. Wat een mens toch allemaal niet voor zijn beestjes doet hé. Maar ze verdienen het.
We zijn ook al een tijdje niet meer op de hondenschool geweest en het is echt nodig voor Joe om er terug in te vliegen. Waarom heeft een mens het ook altijd zo druk met van alles en nog wat? De hondenschool waar we waren was super maar we gaan een beetje korter bij huis onze kansen wagen in de toekomst. Dit om tijd te besparen.
Wat ik ook nog kwijt wilde: er zijn lieve nizinny puppies geboren!! Hiep hiep hoera!! Check de site nizziny.be
Een klein vijvertje is genoeg voor haar om een frisse duik te nemen en je moet er haar echt uithalen want ze blijft rondjes zwemmen. Joe blaft naar haar maar springt er nu toch ook in, de macho. Merel haalt een apportje uit het water en als ze er bijna uit is dan neemt hij het uit het uit haar muiltje en komt het brengen net om te zeggen, zie eens wat ik gedaan heb en uit het water gehaald heb. 
