Voor de onbekenden onder ons, mijn naam is Sarah Bauwens. Op 1 april 2007 ben ik naar Lubumbashi (Congo) getrokken waar ik 1 jaar heb meegedraaid op het Nationale Secretariaat van Kiro Congo. Ondertussen ben ik terug in België en is mijn Congolees avontuur afgelopen!
Ik ben een op en top Congoleze geworden door zoveel mogelijk te genieten van de Congolese cultuur! Dit hield in: bukari eten, simba drinken, mee zwieren op Congolese tonen en optochten meestappen met de Kiro.
Op deze website overspoel ik jullie (nog altijd) met mijn verhalen, Congolese weetjes en Afrikaanse cultuur.
Ik heb er het beste van gemaakt in het reusachtig en zonnige Congo, maar nu is het terug tijd voor het pietluttig en regenachtige Belgenlandje!
Byé Sarah
Het leven zoals het is: Congo!
18-07-2007
Wist je dat? Na 15 weken
Het zijn er niet veel maar 't is toch iets é! Wist je dat: ... Congolezen het niet gewoon zijn om op te ruimen. Als er iets ligt rond te slingeren, wel laat het dan gewoon rondslingeren. Mij stoort het helemaal al niet meer. Ik vraag me zelfs af wat dat gaat geven als ik terug bij mamsie kom en alles laat rondslingeren. Of deed ik dat vroeger ook al? Mamsie??
... ze hier alles delen. Wanneer ze een reep chocolade in 10 moeten verdelen, wel dan doen ze dat ook in 10. Zelfs in 11 als het kan!
... op een kasticket altijd eerst de prijs staat (rechts) en dan het product (links). Verwarrend hoor als je dit niet door hebt.
... muizen hier geliefd zijn. Nouja, tis te zeggen. Je kan op straat overal verschillende soorten gif vinden, maar waar ik ga loopt er altijd wel 1 of meerdere muizen rond. En neem dit letterlijk é! Een muis boven op de kast, onder het bed, op de tv,... Soms denk ik zelfs dat het temmen van deze diertjes een plezante hobby moet zijn. Leuk toch zo'n huisdiertje...
... vanaf 2008 de mensen een vergunning moeten hebben om stenen te maken uit termietenheuvels (ook al staat deze op je eigen grond). Een vergunning zal al gauw 1000 dollar gaan kosten! Daar gaat dus de opbrengst van je stenen... En, vanaf 2008 zal je ook een vergunning moeten hebben om hout te hakken.
... je een bak bier (simba en tembo) met het vliegtuig kan meenemen als souvenier!!!
Week 15
Week 15, van 9 tot 15 juli! Ik merk op dat het geen 3 maanden meer is voor mijn zusje naar Congo komt (2 oktober)! Nu pas voel ik hoe het begint te schuiven.
Eerste werk op vrijdag de 13de: Chiro Wingene een prettig 50ste bivak toewensen! Dat deze ongeluksdag geen roet in het eten mag strooien en dat er terug vele kamproddels mogen zijn J! Ik kijk al uit naar de 21ste
Tijdens de week heb ik me geconcentreerd op het partnerschap. Ik moest iets afhebben om mee te geven met César, Didier en Ado die naar Belgie vertrekken. Wat het is hou ik nog even geheim maar ik heb alleszins flink mogen door doen omdat we de helft van de tijd zonder elektriciteit zaten! Frustrerend
Naast dit alles ga ik me ook concentreren om vormingen en cursussen (SB, IK, ) van Chiro Vlaanderen te vertalen naar het Frans. Niet omdat ik dat hier wil opleggen, maar omdat Kiro Congo een idee zou hebben hoe wij onze vormingen invullen en daar eventueel inspiratie kan uithalen. Want onze speltechnieken, zijn nu eenmaal anders, maar daarom niet beter! Ik zal de vertaling niet onmiddellijk omzetten naar de waarden en normen van Kiro Congo. Dit wil ik volledig overlaten aan de Kiro, en wanneer ze dit zelf willen!
En nu ik dan toch bezig ben met vertalingen, ga ik 2 PowerPoints met informatie over Chiro Vlaanderen en de Internationale Commissie wat updaten en omzetten in het Frans. Deze zou ik graag in de toekomst gebruiken om een Vlaamse Chiro dag te organiseren en/of een Chiro Vlaanderen koffer. Dit is een koffer die door Kiro groepen uitgeleend kan worden indien ze meer te weten willen komen over Chiro Vlaanderen. Buiten deze PowerPoints wil ik dan ook nog andere gegevens in deze koffer verwerken. Maar dat is een idee voor in de toekomst!
Voor de mensen die interesse hebben in de statistieken waar ik altijd over spreek, zal ik even kort toelichten wat dit eigenlijk inhoudt. Het is dus zo dat er op de Kiro 4 dagelijkse activiteiten zijn waar de kassa meegevuld wordt! - internetcafé - bureaucratisch hoekje (waar je iets kan laten typen, afdrukken, op cd branden, ) - informaticalessen - fotokopiemachine
Deze activiteiten hebben elk een eigen publiek en komen allemaal voor een andere reden. En het is dat wat ik wil weten: wie komt er en waarom. Zo krijgt Kiro Congo een beter zicht op de activiteiten en kan er in de toekomst eventuele aanpassingen komen in het aanbod.
Statistiek internetcafé - uur van aankomst - meisje/jongen - leeftijd - student / leerling (secundair) / werkend / werkloos - email / opzoeking / Windows / andere - tijd - prijs
Statistiek bureaucratisch hoekje - meisje / jongen - leeftijd - student / leerling (secundair) / werkend / werkloos - wat (zelf in te vullen) - prijs
Statistiek informaticalessen - uur van aankomst - meisje / jongen - leeftijd - student / leerling (secundair) / werkend / werkloos - vrijblijvend / om werk te vinden / andere - niveau - prijs
Statistiek fotokopiemachine - meisje / jongen - leeftijd - student / leerling (secundair) / werkend / werkloos - school / werk / privé / andere - aantal - prijs
Na de reis van César, Didier en Ado verhuizen we naar een andere ruimte en zal ook het betaalsysteem veranderd worden naar 1 algemene kassa (nu heeft ieder activiteit zijn eigen kassa). Meer hierover kun je terug vinden in het verslag van vorige week.
Omdat het nemen van de statistieken evidenter is bij het nieuwe betaalsysteem (omdat ik ook achter die ene kassa zal staan) heb ik het uitgesteld tot dan!
Het vorige weekend was vooral lekker eten! Ik had eerder een leuk restaurantje ontdekt en ben daar zaterdagmiddag heen gegaan met Inge. De kip was heerlijk gekruid en lekker krokant. De vettige dikke frieten namen we er dan maar bij. Swat, het heeft gesmaakt! De zondag hebben we ons zelf getrakteerd op een 2 bollen ijsje van chocolade en speculaas. Héérlijk. En dat hadden we verdiend. We kwamen net terug van een viering, waar een vriend van ons (den Eddy) wekelijks zijne travail doet. Hij trekt een pagne aan in de vorm van een lang kleed en is gedurende de hele voormiddag verantwoordelijk (2 vieringen, één in het Swahili en één in het Frans) voor de orde van de zaken: klaarzetten van de kerk, de mensen welkom heten, laatkomers een plek aanwijzen, de offerande doen, opruimen van de kerk, En nee, het is geen misdienaar! Je moet het maar doen. De zaterdagavond tot vroeg in de morgen uitzetten en om 7u30 al in de viering staan. En er zou een speciale uitzondering moeten zijn wanneer hij er niet is! Een heel speciale uitzondering. Zijn vrienden verklaren hem soms zot en wij ook J!
Oja, even ter verduidelijking: wanneer het in België 12u is, dan is het ook 12u in Lubumbashi! Enkel met het winteruur zal er een uurtje verschil zijn. En, als ik zeg dat het hier koud is, neem me dan serieus. Ik ben hier al zodanig gewoon aan de temperatuur dat 22°C helemaal niet warm is voor mij. Ik ga werken met een trui aan en zal deze zelden uittrekken. Mocht er nu iemand vanuit Belgie op bezoek komen, dan zou hij het hier waarschijnlijk héél warm vinden. Nou, ik dus niet!
Sarah
13-07-2007
Gekke toestanden in Congo!
Stammen in Bafwasende roken vredespijp Radio Okapi, 05.07.07
Drie belangrijke stammen in het territorium Bafwasende (Oostelijke Provincie) hebben de vredespijp gerookt met elkaar. Bafwasende ligt op meer dan 260 kilometer ten oosten van Kisangani, de hoofdplaats van de Oostelijke Provincie. Jarenlang waren er felle conflicten onder deze stammen. Nu willen ze proberen om harmonieus samen te leven. Na drie dagen van gesprekken werd besloten een comité te creëren dat de rechten en belangen van de inwoners van het territorium moet verdedigen. Het comité telt 26 leden. Het overleg werd op gang getrokken door Innovation Ressources Management (IRM), een ngo die zich onder meer bezig houdt met conflictbeheersing.
Kon het er maar overal zo aan toe gaan!
Militair stoort zich aan meisjes die broeken dragen Radio Okapi, 06.07.07
KINTAMBO In de gemeente Kintambo (Kinshasa) heeft een lid van de republikeinse wacht de broeken van vijf meisjes kapotgescheurd. Dat leidde tot de nodige commotie onder de bevolking. De bevolking keurt het gedrag van de militair af en wil dat de autoriteiten zullen praktijken doen ophouden. De militair, een sergeant, zaaide paniek toen hij de broeken van vijf jonge meisjes verscheurde. De feiten deden zich voor op de Avenue Kwango in de gemeente Kintambo. De sergeant werd verrast door een aalmoezenier van de republikeinse wacht. Hij kon geen fatsoenlijke uitleg geven voor het gebeurde. Volgens de aalmoezenier gaat het om een militair die de pedalen kwijtspeelde. De plaatselijke bevolking is niet te spreken over wat er zich afspeelde. Zij wil dat de politie en de militaire overheid deze praktijken in de kiem smoren. De dader profiteerde van de onoplettendheid van de burgers om de benen te nemen.
Chinese toeriste valt in Nyiragongo-vulkaan en sterft Diverse persagentschappen, 07.07.07
KINSHASA Een Chinese toeriste is in de krater van de Oost-Congolese Nyiragongo-vulkaan gevallen en is overleden. Dat meldt een wetenschapper van het vulkanologisch observatorium nabij Goma. De vrouw, Cecilia Cheng Siuyan, wilde een foto van de krater nemen en viel meer dan 100 meter naar beneden. Volgens Célestin Kasereka, directeur van het observatorium, kon haar lichaam nog niet worden geborgen. Aanvankelijk leek de vrouw nog in leven te zijn. Wegens de slechte zichtbaarheid werden de pogingen om haar te redden afgeblazen. Twintig Indiase VN-blauwhelmen en de vulkanoloog Jacques Durieux proberen het lichaam te bergen. Bij een uitbarsting in 2002 jaagde de Nyiragongo een lavastroom door het centrum van Goma. Tientallen mensen kwamen daarbij om het leven. De Nyiragongo is één van de weinige toeristische attracties in het woelige oosten van Congo.
Militaire krakers uit hun woningen verdreven La Libre Belgique - Marie-France Cros, 10.07.07
KINSHASA - Honderden families van Congolese militairen, die woningen kraakten, werden gedwongen hun huizen in Kinshasa te verlaten. Sommigen werden ondergebracht in tenten, anderen leven nu op straat. De kranten in Kinshasa vrezen dat de situatie de onveiligheid in de stad zal aanwakkeren.
In het centrum van Kinshasa, dichtbij het Congolese parlement, speelden zich zaterdag trieste scènes af. Tientallen militairen en politieagenten verdreven daar honderden families van militairen uit gebouwen die sowieso al in slechte staat verkeerden. De betrokkenen woonden daar soms al meer dan tien jaar.
Het gaat om gebouwen die dateren uit de tijd van Belgisch-Congo en die eigendom zijn van het Congolese ministerie van Volksgezondheid. Vroeger huisden daar het Instituut voor medisch onderwijs, het Fonds national médical sanitaire, en het Tropisch medisch fonds. Bij de plunderingen van 1991 en 1993 werden de gebouwen flink beschadigd. Nadien werden de gebouwen ingepalmd door honderden families van militairen.
De krakers waren mensen die geen onderdak vonden in de overbevolkte kampen van het Congolese leger ( ). Soms ging het om families van wie de kostwinner geen nieuwe functie had gekregen in het leger. En soms waren het families bij wie de kostwinner al lang geen soldij meer had ontvangen. Maar al te vaak belandt de soldij van militairen in de verkeerde zakken.
Gevolg: duizenden mensen kwamen terecht in gebouwen met kapotte muren. Ze vormden er appartementen door doeken over een waslijn te gooien. Water, stroom of sanitair was er niet.
Kortom, de mensen leefden er in de hel, maar het was wel hun woning. Zaterdag werd hun deze woning ontnomen. De militairen moesten naar buiten komen met hun spullen. Daarna werd een onderscheid gemaakt tussen actieve militairen en anderen zoals deserteurs en gedemobiliseerden. Actieve militairen en hun families kregen in NSele, op 30 kilometer van het stadscentrum, een tent in afwachting van andere huisvesting. De andere mensen stonden gewoon op straat.
Vrouwen en kinderen werden genadeloos uit hun woningen gezet. Dat ging gepaard met heel wat geroep, geheel, bevelen en tegenbevelen. De mensen kregen geen tijd om hun schamele bezittingen in te pakken. Heel de operatie verliep erg brutaal.
De kranten in Kin zijn bang voor nieuwe vormen van onveiligheid als gevolg van de recente gebeurtenissen. Het slechtbetaalde leger, waarover weinig controle is, vormt een belangrijke bron van onveiligheid.
In de voorbije weken werden wel meer families in Kinshasa uit hun woningen gezet. Veel mensen woonden in bouwsels die clandestien waren opgetrokken of in andere overheidsgebouwen.
Het is een goede zaak dat de autoriteiten overheidseigendommen trachten te recupereren en de wetgeving willen doen naleven. Door de ontruimingen ontstaat echter ook een explosieve situatie. En dat terwijl de Congolezen niet zolang terug nieuwe machthebbers verkozen die nog alles moeten doen om de dagelijkse leefomstandigheden van de bevolking te verbeteren.
Bejaarde vrouw levend begraven Radio Okapi, 11.07.07
LUBUMBASHI - In Lubumbashi werd zondag een bejaarde vrouw levend begraven. Een genezer wilde naar verluidt de vrouw van haar waanzin genezen. Hij liet een graf van meer dan 1 meter diep graven, en liet de vrouw daarin begraven. De autoriteiten konden nog tussenbeide komen. De vrouw bleek nog te ademen. De plaatselijke overheid veroordeelt deze praktijken. Dit soort praktijken kunnen wij absoluut niet aanmoedigen, luidt het.
Even geen toeristen op top Nyiragongo-vulkaan Radio Okapi, 12.07.07
GOMA - Tot vanavond mogen er zeker geen toeristen op de top van de Nyiragongo-vulkaan nabij Goma, de hoofdplaats van de provincie Noord-Kivu. Dat besliste de chef-conservator van de sector zuid in het Virunga-natuurreservaat. Aanleiding is de recente dood van een Chinese toeriste, die in de krater viel. Door de maatregel zitten tientallen buitenlandse toeristen vast in hotels in Goma en Rwanda. Ondernemers uit het toerisme zijn ongelukkig met de maatregel van de chef-conservator; die zou op eigen houtje gehandeld hebben. ( ) Chef-conservator Paulin Ngobobo nam de maatregel op basis van "een aantal onvolmaaktheden". Volgens hem moeten er betere afspraken komen tussen het ICCN en de zakenlui uit de toeristische sector. De Chinese toeriste zou als gevolg van de geconstateerde tekortkomingen zijn gestorven. Morgen, vrijdag, wil Ngobobo de bezoeken aan de vulkanen opnieuw laten beginnen, na een gezamenlijk overleg.
Geen stroom in Oost-Congolese stad Uvira Radio Okapi, 12.07.07
UVIRA - De stad Uvira in de provincie Zuid-Kivu zit sinds woensdag in het donker. Volgens het Congolese nationale stroombedrijf SNEL is er een probleem met de ondergrondse kabel die heel Uvira en een stuk van Burundi van elektriciteit voorziet. Alleen generatoren zorgen ervoor dat sommige gebouwen in Uvira s nachts verlicht blijven. Volgens Vincent Munganga (SNEL-Uvira) is er een probleem met de kabel die vanuit Burundi naar Kalema Benge loopt. Kalema Benge is een afgelegen wijk in Uvira. De veroudering van de installaties zou een rol spelen. De beschadigde kabel dateert van 1958, dus nog van voor Congo onafhankelijk werd. De SNEL moet nog uitmaken waar het probleem precies zit. Burundi zal een speciale truck ter beschikking stellen zodat de panne beter kan worden opgespoord. Momenteel kan de SNEL sommige strategische plaatsen, zoals ziekenhuizen, niet van stroom voorzien. Ondertussen is de bevolking bang voor meer onveiligheid door het gebrek aan verlichting.
Goed, ik dacht dus dat mijn foto's waren upgedated. Blijkbaar heeft de zoveelste elektriciteitspanne het update proces niet voltooid... Sedert dinsdag zitten we op de Kiro met het probleem dat de elektriciteit uitvalt rond een uur of 10 (voormiddag ja!!!!) en niet meer terugkomt voor 17u! Een ramp want op de Kiro zijn we volledig afhankelijk van de elektriciteit. Wanneer deze er niet is, is er geen volk en dus ook geen werk ...
Ga dan maar eens aan je gastgezin uitleggen dat ons land in rep en roer staat, het de voorpagina haalt en mensen klacht indienen wanneer we plotseling in het donker zitten.
12-07-2007
Week 14
Ik ben er een beetje laat mee, maar hier een kort verslag van vorige week, week 14! En, ook de fotos zijn weer wat upgedated op www.bombie3.spaces.live.com. Ik merk dat ik ook minder en minder fotos neem. Vraag me niet waarom!
En mensen, je zult het niet geloven, maar ik heb een snotvalling! Ja hoor, hier in Lubumbashi waar ze maar 2 seizoenen kennen (en alleszins geene winter) en op amber 1400km van de evenaar! Het zal je maar overkomen
Maar goed, er zijn zullen waarschijnlijk mensen denken: hoe was de reis naar Zambia en Tanzania in juni? Wel, ik zal jullie moeten teleurstellen net zoals ik dat trouwens was want de reis is niet door gegaan. En dit door een stomme fout van inderdaad mezelf! Voor mijn vertrek heb ik mijn Congolees visum geregeld met 1 entree en niet met meerdere entrees. En aangezien ik hier op 1 april ben aangekomen heb ik deze ene entree al gebruikt. Ik mag Congo wel verlaten, maar zal er niet meer binnen kunnen want ik heb geen entrees meer over. Nou t is te zeggen, ik zal wel terug binnen kunnen maar dan zou ik me een nieuw visum moeten kopen. Maar aangezien ik dit toch sowieso moet doen in september zal ik de reis uitstellen tot na deze periode! Het is dus zo dat mijn visum maar maximum 6 maanden geldig is. Dit wil zeggen dat dit vervalt in september en ik dus een nieuw moet aanvragen. Deze keer zal ik niet zo rond zijn als een bierflesje en zal ik direct een visum met meerdere entrees regelen!
Na dit ontgoochelende nieuws, nog meer ontgoochelend nieuws. De verhuis van de Kiro zal uitgesteld worden tot na de terugkeer van César, Didier en Ado naar België. De werken schieten niet op zoals gedacht en er ligt nog altijd maar een half dak op de zaal! Aan de ene kant jammer, maar aan de andere kant is het beter dat ze hun werk deftig doen dan dat ze alles in een haastje fabriceren. Maar na de terugkeer van César, Didier en Ado vertrekken we een week later voor 2 weken naar het binnenland voor de Nationale Raad van de Kiro. Er is dus maar een week om de hele verhuis te regelen!
We vertrekken op 22 augustus met de trein in Lubumbashi om op 24 augustus in Muene Ditu aan te komen. We overnachten hier 1 nacht en vertrekken 25 augustus richting Tshilomba. We komen hier nog dezelfde dag aan. Op 26 augustus begint de nationale raad en op 30 augustus vertrekken we terug naar Muene Ditu. We overnachten hier terug 1 nacht en vertrekken op 31 augustus richting Lubumbashi waar we op 2 september zullen aankomen. En optimistisch zoals we zijn houden we helemaal geen rekening met vertraging, hoewel dit misschien niet echt verstandig is! Maar kruipt een optimist niet al lachend in zijn kist?
De nationale raad heeft een uitgebreid programma. In de eerste plaats wordt er het 60 jaar bestaan gevierd van de Kiro en wordt er afscheid genomen van Pater Louis die zijn functie als spirituele animator vaarwel zegt. Verder zal er vergaderd en gediscussieerd worden over de statuten, visie, missie, doelstelling, partnerschap,
Omdat ik zelf niet op alle vergaderingen aanwezig hoef te zijn (en misschien ook niet altijd wil) zal ik er van profiteren om de streek wat te verkennen. Vanuit Tshilomba is het mogelijk om een taxibusje te nemen richting Mbuyi-Maj. En, ik heb gezelschap want Inge gaat mee op deze 2 weken avontuurlijke tocht! Laat het maar komen
De Kiro heeft ook een nieuw betaalsysteem uitgewerkt voor de dagelijkse activiteiten. Nu is het zo dat iedere activiteit zijn eigen kassa heeft. Met het nieuwe betaalsysteem willen we 1 kassa maken waar iedereen langs moet. De kassa wordt op deze manier ook informeel het onthaal. Wat zal er allemaal langs deze kassa gaan: betaling internetcafé, betaling bureaucratisch hoekje, nemen van kopie s, inschrijven voor de informaticacursussen en kopen van insignes/foulards van de Kiro. Deze kassa bevat dus de computer om het Internet te regelen, een lijst met de prijzen voor het bureaucratische hoekje, de kopieermachine en de insignes/foulards van de Kiro. Het zal een aanpassing zijn maar volgens mij is dit een goed bedacht systeem die zeker zijn vruchten zal afwerpen.
Sarah
05-07-2007
Kabila - Bemba
Kabila Bemba: eind aan de lieve vrede
Er lijkt een einde te zijn gekomen aan de "wapenstilstand" tussen president Joseph Kabila en oud-vicepresident Jean-Pierre Bemba. Kabila en Bemba vechten hun conflict nu op een ander terrein uit. Dat blijkt uit interviews met "Jeune Afrique" en de Belgische openbare omroep RTBF. In die interviews gaven beide protagonisten hun kijk op de zaken.
Op korte tijd twee opmerkelijke interviews: het wordt interessant, zeggen ze in Congo. President Kabila reageerde in Jeune Afrique op vragen over het dossier-Bemba. Bemba verloor de Congolese presidentsverkiezingen met 42 procent van de stemmen. Hij verblijft nog altijd in Portugal. Is dat geen serieuze mislukking voor de jonge Congolese democratie, wilde Jeune Afrique weten van Kabila.
"Ségolène Royal kreeg 47 procent van de stemmen bij de Franse presidentsverkiezingen", antwoordde Kabila. "Ging zij zich verstoppen, of trok zij voor medische verzorging naar Nieuw-Zeeland? Neen dus. Ze bleef in Parijs, om daar de politieke strijd voort te zetten. Het slecht functioneren zit dus op een andere plek."
Volgens Kabila probeerde Bemba op zijn eigen manier een "derde" ronde van de presidentsverkiezingen te organiseren, maar dan niet op politiek terrein. Een verwijzing naar de gevechten die op 22 en 23 maart in Kinshasa plaatsvonden. Bemba verloor, en moest afdruipen, aldus Kabila.
De Congolese president vindt nog altijd dat de verantwoordelijken voor de feiten van maart 2007 moeten worden berecht, ook in het kader van de strijd tegen de straffeloosheid in Congo. "Dat geldt ook voor de gebeurtenissen in Beneden-Congo (eind januari) en die in Ituri. Senator Bemba vertrok op 11 april inderdaad met de zegen van de voorzitter van de Senaat uit Congo. Maar het Congolese gerecht wil haar werk kunnen doen. De procureur-generaal van de Republiek stelde een onderzoek in, en vroeg om de opheffing van Bembas parlementaire onschendbaarheid. Laten we het gerecht zijn werk doen."
Volgens Kabila was Bemba in maart radeloos en trachtte hij de Congolese instellingen te ondermijnen. "Het resultaat is bekend. Vierentwintig uur van gevechten in Kinshasa, en veel levens die verloren gingen. Bemba wilde de macht grijpen en mij fysiek uitschakelen."
Oppositieleider Bemba beloofde tijdens zijn verblijf in Portugal geen politieke activiteiten te ontplooien. Toch gaf hij een interview aan de RTBF, om Kabila van antwoord te dienen. "Is Congo echt een democratische staat aan het worden, of zien we een ander soort regime tot stand komen?", aldus Bemba. Volgens de MLC-voorzitter kan Congo alleen maar een dictatuur zijn, als het geen democratie is.
De uitspraken in beide kampen tonen aan dat het conflict nog lang niet weg is. Kabila en Bemba proberen een beetje te nuanceren, maar het wederzijdse wantrouwen is er nog altijd. De wapenstilstand lijkt doorbroken. Dat kan tot nieuwe tragische gebeurtenissen leiden, als we niet opletten.
Bembas lijfwacht werd in maart van dit jaar verslagen, zeker. Maar het klimaat van wantrouwen kan tot nieuwe animositeit leiden. Opportunisten zouden hun kans kunnen grijpen om te proberen het politieke proces met geweld te verstoren.
Het zou naïef en onvoorzichtig zijn geen aandacht aan deze situatie te besteden. De kaarten werden hoe dan ook herschud. Kabila is nu de verkozen Congolese president. Hij zal al zijn prerogatieven gebruiken om de stabiliteit van de instellingen en de veiligheid van het land te verzekeren. Zijn optreden kan echter op diverse manieren worden uitgelegd. Dat kan tot talloze woelige debatten leiden, iets wat de jonge democratie kan missen als kiespijn.
Het lijdt geen twijfel dat Bemba op zijn beurt graag dé belichaming van de Congolese oppositie wil zijn. Nu al wil hij de "coördinator" van de oppositie zijn, overeenkomstig de wet over de oppositie die in de Nationale Assemblee werd goedgekeurd. Door zijn interview met de RTBF laat hij merken dat hij politiek niet "dood" wil zijn. Bemba zoekt naar een manier om zijn rentree te maken in Congo.
De situatie doet denken aan wat er gebeurde in Zimbabwe. Het conflict tussen Robert Mugabe en Morgan Tsvangirai had daar dramatische gevolgen. Voor Congo zou het een slechte zaak zijn om de Zimbabwaanse toer op te gaan.
Velen hopen dat de krachtmeting tussen Kabila en Bemba zal verminderen. Beide figuren moeten de spelregels naleven en ijveren voor een betere toekomst in Congo. Indien nodig, kan er altijd een democratische machtswissel komen, op zeker ogenblik.
Op basis van de politieke realiteit moet er naar een politiek compromis worden gezocht, dat verenigbaar is met de inhoud van de grondwet. Zon compromis moet de democratische spelregels versterken, in plaats van ze te verzwakken. Maar de recente interviews wijzen erop dat de politiek détente nog veraf is.
Wil je eens weten hoe een "corrupt" systeem in zijn werk kan gaan? Ga dan naar www.wanneloes.waarbenjij.nu en lees het verhaal van Anneloes (titel: we leven nog wel hoor). Ik heb hier niet veel aan bij te voegen, maar ik herken direct de frustraties van Anneloes. Ze zijn terecht, en zo gaat het nu eenmaal in Congo... Hopelijk vindt ze snel een oplossing!
Sarah
Week 13
Ik had al minder leuk nieuws over mijn gestolen USB, maar nu heb ik minder leuk nieuws over de Kiro. We moeten namelijk verhuizen. Heel onverwachts voor de Kiro, wil de school Twendelee de lokalen in september hergebruiken als naaiatelier. Nog voor de Kiro zich hier vestigde was dit een naaiatelier, die op dat ogenblik niet werd gebruikt. Vandaar dat de Kiro zich hier 6 jaar geleden gevestigd heeft. Nu wil de school dit lokaal dus recupereren.
Gelukkig krijgen we van de school een nieuwe zaal ter beschikkingen. In het geval dat we geen andere zaal hadden, dan zouden we buiten het centrum moeten gaan. De gebouwen in het centrum zijn namelijk onbetaalbaar (zowel om te kopen als te huren). Maar wanneer we buiten het centrum liggen, dan zouden we ook cliënteel verliezen. Eventjes ter verduidelijking: de school Twendelee en dus ook de Kiro, ligt in het hartje van Lubumbashi
Je zou denken, das wel goed nieuws. Maar eigenlijk niet. De nieuwe zaal die we krijgen staat letterlijk en figuurlijk op instorten. Er zijn heel wat kosten om de zaal op te knappen. Om toch zoveel mogelijk kosten te besparen zullen we buiten de dakreparaties alles zelf opknappen. Er moet een nieuwe elektriciteitsbedrading komen (Willem, mocht je eventjes tijd hebben: altijd welkom é), een nieuw plafond en er moet geschilderd worden.
Op 18 juli zullen César, Didier en Ado (de mensen van het nationale secretariaat) voor 3 weken naar België en Italië vertrekken. Graag zouden we dus nog voor hun vertrek verhuizen. Het is dus hopen dat de dakreparaties niet te lang op zich laten wachten. Ze zijn al bezig en zouden zaterdag klaar moeten zijn, maar je moet met alles rekening houden!
Na de crisis op het bureau, was het zaterdag toch eventjes tijd om te vieren. Nuja, vieren. Tis maar hoe je het bekijkt. Zaterdag (30 juni) was het namelijk de onafhankelijkheidsdag van Congo. 47 jaar in totaal. In Lubumbashi werd de stad in het bruin geschilderd (vooral de winkels) en was er zaterdag een défilé van het leger, de politie, de mijnsector, ministeries, scholen, jeugdbewegingen, winkels, Deze défilé wou ik voor geen geld missen. Buiten mezelf en Inge heb ik geen andere blanken gezien. Het was een naar gevoel als ik bekende mensen tegen kwam die weten dat ik een belg ben en hun onafhankelijkheid van België aan vieren waren Wanneer er wild vreemde mensen vroegen wie we waren, vonden we het te onbeleefd om deze vraag te negeren en zeiden we dat we Zweedse meisjes waren: Olga (ikke) en Aukje! Kwestie om problemen te vermijden. Uiteindelijk zijn er veel mensen die hun twijfels hebben bij de onafhankelijkheid van Congo, maar de meerderheid viert maar al te graag 30 juni. En wanneer ze er tegen een belg hun gedacht kunnen over zeggen dan zullen ze dit niet laten. En daar had ik nu op die dag helemaal geen zin in Ik heb ook geen fotos genomen. Ten eerste omdat dit helemaal niet aan te raden is en ten tweede, hoe minder gerief je bij hebt hoe minder ze kunnen stelen. Want voor de straatkinderen was het een topdag was stelen betreft! Het klinkt waarschijnlijk raar, maar het is nu eenmaal zo!
Na de défilé, rond een uur of 14u (start om 10u) hadden we rust verdiend! 4 uur rechtstaan, en soms in de felle zon, kan vermoeiend zijn! Een namiddagje rust en stilte aan het hotel Karavia hadden we verdiend. We konden het ook niet laten om die avond de bloemetjes buiten te zetten. En gelukkig maar, anders hadden we het vuurwerkspektakel moeten missen! Ik zat me toen te bedenken dat ik in Letland ook de onafhankelijkheid heb meegemaakt, en toen was er ook een heus vuurwerkspektakel (nostalgie??)
Maar zondag was het voor mij de grote dag: de verhuis naar mijn nieuw gastgezin! Dolgelukkig heb ik mijn bagage gepakt. Ik heb een leuke tijd beleefd op Chem Chem maar ik had terug nood aan de Congolese cultuur, en ook een beetje aan mijn onafhankelijkheid. Ik ben nu niet meer afhankelijk van de auto van Chem Chem en ik kan zelf beslissen wanneer ik naar huis ga (tijdens de week en het weekend) Een zalig gevoel!
Zondag om 14u ben ik aangekomen. Direct stond mama Charlotte met een Simba klaar en werd ik uitgenodigd voor een heus feestmaal. Er waren frietjes, patatjes, bukari, spaghetti, sombé, tomaatjes, eitjes en kip . en een leuke sfeer. Wat een ontvangst! Deze week zal het een hele opgave zijn om het gezin te leren kennen. Mama Charlotte en papa Pontien hebben 9 kinderen!
Pour tout le monde qui parle aucun Néerlandais: Bienvenu sur mon blog!
Avec mon blog je veux laisser les gens jouir de ma grande aventure au Congo. Il y a les newsletters, culture et bien entendu quelques-uns de mes plus jolies photos! Ma française n'est pas tellement bien écrit et il prend le temps pour pouvoir écrire quelque chose. Pourtant je ferai ma le mieux pour faire de temps en temps un petit mot dans français!
Gauchement vous pouvez réagir et envoyer un e-mail (bouton: stuur een email). A votre droite il y a la possibilité pour abandonner un petit message dans mon livre d'invité (bouton: het gastenboek). Alors, vous voulez réagir à ce petit message, voir ta droite en contrebas ceux-ci du cadre pour la bouton: reageer (réagir).
De CIA hing deze week zijn vuile was buiten. De vrijgegeven archieven vertellen weinig over de moorden die de geheime dienst in 1960 in Cuba en Congo wilde plegen. Aan 'vuile trucs' ontbrak het echter niet. Eisenhower zag maar één uitweg: de twee charismatische leiders Castro en Lumumba laten vermoorden.
Elke geheime dienst heeft zijn vuile trucs en bij de CIA lijken ze eerder regel dan uitzondering te zijn geweest, zo bleek eerder deze week. Toen gaf de Amerikaanse inlichtingendienst een collectie documenten uit 1973 vrij die, niet zonder enig cynisme, intern bekend staat als de 'familiejuwelen'. De vrijgave is vooral voor binnenlands gebruik bedoeld, want daar is het dat de dienst zijn legitimiteit moet bewijzen. Over omstreden praktijken in het buitenland valt er dus veel minder uit te vernemen. Al zijn die niet min: het ondermijnen van regeringen, sabotageacties, staatsgrepen, het trainen van milities, tot regelrechte politieke moorden toe. Bij die moordplannen vallen twee doelwitten op: Fidel Castro, die in 1959 in Cuba aan de macht kwam, en Patrice Lumumba, de eerste premier van het sinds 1960 onafhankelijke Congo, die begin 1961 werd vermoord. Tegen het onwillige Cuba zette de CIA de grote middelen in, met inbegrip van een regelrechte - mislukte - invasie, die van de Varkensbaai, in april 1961. Over de plannen om Lumumba te liquideren, vertellen de 'familiejuwelen' haast niets.
Uit zijn archief gaf de CIA eerder alleen enkele erg gecensureerde telegrammen vrij. Ook de kamercommissie die vanaf 2000 de Belgische betrokkenheid bij de moord op Lumumba onderzocht, kon niet op enige medewerking rekenen. Begin dit jaar kwam er een opmerkelijke bron bij: het boek Chief of station: Congo, de memoires van Larry Devlin, in 1960 CIA-chef in de Congolese hoofdstad Leopoldstad. Meteen na zijn onafhankelijkheid verkeerde Congo in volle chaos, nadat het leger aan het muiten was geslagen en de Belgen massaal waren weggevlucht. Op 11 juli scheurde de rijke provincie Katanga zich af, wat de Congolese schatkist de helft van haar inkomsten kostte. Een troepenmacht van de Verenigde Naties, de ONUC, probeerde de orde te herstellen. Devlin zou vooral de kwade genius zijn die in 1961 Patrice Lumumba liet vermoorden, de eerste premier van Congo. Ook zou hij legerchef Joseph-Désiré Mobutu twee keer tot een staatsgreep hebben aangezet.
Zo begon Congo met Devlin aan een geschiedenis van dictatuur, oorlog en uitbuiting, die vele tientallen miljoenen mensen het leven miserabel maakte en miljoenen van hen het leven kostte. Op zijn oude dag knaagt dat nog altijd aan Devlin. Zijn memoires dienen dan ook vooral om zich wit te wassen. En vooral, het was voor de goede zaak: Congo mocht niet in handen vallen van de Sovjet-Unie. Rond 1960 beleefde de Koude Oorlog een hoogtepunt. Devlins anticommunisme lijkt wel een paranoïde obsessie. In elke futiliteit ziet hij de hand van Moskou. Negen ronddwalende Russen interpreteert hij al als een groot communistisch offensief. Maar misschien is Devlins ideologische gedram alleen een excuus voor een cynische machtspolitiek. Die had niets te maken met de democratie of de westerse waarden, maar alles met Congo's bodemrijkdommen, kobalt, uranium of diamant. Tenslotte telde Afrika wel meer progressieve of nationalistische regimes. Dat maakte hen in Amerikaanse ogen wel 'anti-westers', maar niet overal wilde de CIA er de leiders uit de weg ruimen. Sovjetleider Nikita Chroestsjov koesterde ook geen bijzondere plannen met Congo, zo blijkt uit een andere recente publicatie, Khrushchev's Cold War, waarvoor de auteurs Aleksandr Fursenko en Timothy Naftali inzage kregen in tot nu toe gesloten gebleven Sovjetarchieven. De grootmachten waren tot in de jaren vijftig amper geïnteresseerd in Afrika. Het ineenklappen van Congo in 1960 verraste beide volledig.
Marionet van de Sovjets De Amerikanen rekenden Afrika nooit tot hun 'vitale belangen' en verwachtten dat Europa in zijn ex-kolonies wel op de winkel zou passen. Pas toen het rond Congo begon te spannen, zomer 1960, bedacht de legerleiding opeens dat in Congo 'de essentiële Zuid-Atlantische zeeroutes van de Vrije Wereld' op het spel stonden. Devlin haalt er de populaire dominotheorie bij: als Congo 'valt', tuimelt de rest van Afrika mee en is de hele zuidflank van de NAVO in gevaar. Devlin erkent dat Lumumba geen communist was, maar hij vreesde dat de premier als onbetrouwbaar warhoofd een willoze marionet van de Sovjets dreigde te worden. Het CIA-archief bevat een telegram van 18 augustus 1960, waarvan de auteur is weggestreept, maar die alleen Devlin kan zijn. Het meldt dat in Congo 'een klassieke communistische machtsovername' dreigde, met Lumumba als spilfiguur. 'Wellicht blijft maar weinig tijd over om actie te ondernemen teneinde een nieuw Cuba te vermijden', zo besluit het telegram.
De verwijzing naar Cuba staat er niet toevallig. Tevoren had het aan de macht komen van progressieve regimes in bijvoorbeeld Ghana Washington niet erg verontrust. Dat veranderde plots in 1960. Dat Fidel Castro na 1959 aanstuurde op een reële onafhankelijkheid, bracht hem geleidelijk op een ramkoers met Washington. Hij vond alleen steun bij de niet-gebonden landen. En bij Moskou. Omdat het in de tijd samenviel, leidde de tunnelvisie van de Amerikanen tot de vrees dat dit scenario zich met Lumumba in Congo zou herhalen. Het tekent zijn 'pessimisme', aldus Fursenko en Naftali, dat de toenmalige Amerikaanse president Dwight D. Eisenhower alle hoop op een regeling had verloren en maar één uitweg meer zag: die twee charismatische leiders laten vermoorden. De CIA wilde Lumumba vermoorden door hem via geprepareerde tandpasta met polio te besmetten. Daarvoor kwam dr. Sidney Gottlieb in actie, van wie Devlin alleen het alias 'Joe from Paris' vermeldt. Gottlieb, de gifmeester van de CIA, die onder meer ook de vergiftigde sigaren bedacht om Castro het hoekje om te helpen, kwam naar Congo om de werking van het gif uit te leggen. Maar Devlin schrijft dat hij ethisch bezwaar maakte en daarom weigerde om het plan te laten uitvoeren. Die gewetensbezwaren overtuigen niet. Wellicht achtte hij het tandpastaplan onuitvoerbaar. Van ethiek was tenslotte al geen sprake meer toen hij op 17 oktober 1960 Washington vroeg om een scherpschutter te sturen.
Doodgemarteld Devlin zwijgt erover in zijn memoires, maar hij had wellicht iets anders in de zin met Lumumba. Die leefde toen onder huisarrest, beschermd door VN-soldaten, bedreigd door een arrestatiebevel van Mobutu. Thuis was Lumumba onaantastbaar, maar ook machteloos. Dat hij zou proberen te ontsnappen, lag voor de hand. Devlin had daarvoor enkele alternatieven klaar: huursoldaat QJ/WIN om hem onderweg af te knallen en een netwerk van agenten, ook Belgische, om hem te arresteren en aan Mobutu uit te leveren. Dan kon die het vuile werk doen. En de VN keken alleen toe, want ook secretaris-generaal Dag Hammarskjöld vond dat Lumumba 'gebroken' moest worden. De rest is geschiedenis: Lumumba ontsnapte en werd inderdaad gearresteerd voor hij de plek bereikte waar QJ/WIN hem opwachtte. Omdat zijn populariteit maar niet taande, leverden Mobutu en Nendaka hem op 17 januari 1961 uit aan zijn bloedvijanden in Katanga, wier afscheiding Lumumba nooit zou aanvaarden. Die vijanden waren niet alleen de Katangese separatisten, maar ook de Belgen die de secessie van de provincie mee hadden georganiseerd. Voor die Belgen, die zowel politieke als economische belangen dienden, was de afgezette premier een sta-in-de-weg, die bovendien onbeleefd was geweest tegenover koning Boudewijn. Meteen na zijn aankomst in Katanga werd Lumumba doodgemarteld. Zijn stoffelijke resten eindigden in een vat zwavelzuur.
Onafhankelijkheidsviering: politici vieren in heel Congo
De 47ste viering van de Congolese onafhankelijkheid wordt overal in het land gevierd. De politici worden verspreiod over het land ingezet.
President Joseph Kabila zal de grote ceremonie in Kisangani voorzitten. De Congolese president kwam op vrijdagavond aan in de hoofdstad van de Oostelijke provincie. Kabila wordt vergezeld door regeringsleden,diplomaten en politici. Naast de manifestatie ter gelegenheid van de 47ste viering van de Congolese onafhankelijkheid zal Kabila ook de eerste steen van een nieuwe cimentfabriek leggen en het vernieuwde stadion Lumumba inwijden.
Andere politieke personaliteiten zullen elders in het land vieren. De voorzitter van de Senaat Léon Kengo in Bandundu, de voorzitter van de Kamer Vital Kamerhe in Lubumbashi, eerste minister Antoine Gizenga in Kinshasa en minister van staat en landbouw François Joseph Nzanga Mobutu in Mbuji Mayi.
De voorbereidingen voor het onafhankelijkheidsfeest van vandaag, 30 juni, verliepen goed. Koperhoofdstad Lubumbashi werd in het bruin gekleurd, de kleur van het officiële lushoise uniform, aldus radiookapi.net.
De voorbereiding zijn duidelijk af te meten aan de files in Lubumbashi. Omdat de hoofdweg in het stadscentrum, de steenweg Mzee Kabila voor verkeer gesloten is, is het aanschuiven geblazen voor het vele verkeer. Een tweede indicatie voor het goed verloop van de feestvoorbereidingen zijn de nieuwsgierigen op het plein voor het postkantoor. Daar werd een grote tribune gebouwd. Tenslotte blijkt dat alle commerciële gebouwen bruin geschilderd zijn.
Het leger simuleerde op woensdag al een parade. Voor de gelegenheid werden ze uitgerust met nieuwe bottines en muziekinstrumenten.
Het feest begon deze nacht in Lubumbashi. De prijs van het bier is naar beneden gehaald van 1000 Congolese Frank (ongeveer $2) naar 400 Congolese Frank ($0,8).
César, de voorzitter van KIRO Congo is al enkele malen in België geweest. Ik vroeg eens wat zijn eerste indrukken zijn van onze cultuur!
... Wanneer je iemand iets vraagt en hij antwoord nee of ja dan vragen jullie toch nog eens: "ben je zeker?". ... De mensen (vooral de meisjes en vrouwen) zijn simpel gekleed. ... Er is een duidelijke structuur in jullie leven, en de belgen leven hier ook naar. ... Veel mensen gaan over de middag buiten het "kantoor" eten. ... Wanneer jullie frietjes eten op restautrant, dan zijn deze meestal à volonté. ... De verkoper van belegde broodjes stel altijd veel vragen. Wit of bruin? Mayonaisse of cocktail? Alle groentjes?... ... Jullie kunnen voor 0.01 euro naar Barcelona vliegen! ....Veel gerechten (spaghetti, frietjes) kunnen jullie in klein, middel of groot bestellen. ... Belgen kunnen ongekoeld bier kopen en deze ongekoeld opdrinken. ... Het is ongelooflijk hoe goed jullie treinverkeer/systeem werkt. ... Jullie moeten altijd en overal een afspraak maken om ergens heen te gaan, soms zelfs bij eigen vrienden of familie.
Minder leuk nieuws
Deze week is mijn USB-stick gestolen. Een ramp....
Op mijn USB-stick stonden veel documenten maar vooral veel foto's. Vandaar dat de foto's van week 11 en 12 op www.bombie3.spaces.live.com eerder beperkt blijven en ik jullie enkel mijn foto's kan tonen die nog op mijn camera staan (wat zo goed als niks is).
Maar, gelukkig had ik mijn USB-stick al eens leeggemaakt en heb ik al mijn foto's genomen voor 15 mei op een cd gezet. Ook leve mijn fotowebsite waar ik veel foto's kan recupereren en een dikke mercie aan Elke die zich hiermee wil bezighouden ;-)
*zucht*
27-06-2007
Werken in Lubumbashi?
Licencié en langues germaniques
URGENT DRINGEND
Nous recherchons un(e) licencié(e) en langues germaniques (pouvant donner néerlandais et quelques heures d'anglais) en secondaire supérieure.
L'école prend en charge le billet d'avion, le logement, les frais de visas, 500Kg de frêt (bagages bateau), 2/3 de l'assurance santé.
La venue au Congo est demandée le 28/08/07.
Le salaire dépend de l'ancienneté.
Contact: Les Amis de l'Enseignement Av. Kashobwe LUBUMBASHI R D CONGO E-mail:olisa.delcourt@ic-lubum.cd Tel00243 997 215 092
Vergoeding: entre 2.000 et 3.000
Gepubliceerd 21 juni 2007
Vervaldatum 31 juli 2007
Ik ben vergeten te vertellen dat ik op zondag 1 juli zal verhuizen naar een nieuw gastgezin. Ik heb al contact gehad met mijn nieuwe familie en had er een goed gevoel over. Het zal er leuk, aangenaam en vooral leerrijk worden! Terug naar de echte Congoleze cultuur zal me deugd doen... Volgende week trakteer ik jullie zeker en vast op een uitgebreide fotoreportage en verslag. Het zal dus mijn laatste week worden op Chem Chem...
Vandaag 25 juni begonnen over het hele Congolese grondgebied de proeven voor het staatsexamen middelbaar onderwijs. Alles is klaar voor het goede verloop, bevestigt de minister van het primair, secundair en beroepsonderwijs aan radiookapi.net.
Om acht uur deze ochtend begonnen de laatstejaarsstudenten van het middelbaar onderwijs hun examens. Ze zullen vier dagen duren, van maandag tot vrijdag. Volgens de bevoegde minister ontvangen 914 centra de kandidaten over het hele land en in enkele buurlanden. Ook voor de provincies Noord- en Zuid-Kivu, waar de onveiligheid voortduurt, hebben de gouverneurs de nodige maatregelen genomen voor een voorspoedig verloop, zo meent de minister.
Het staatsexamen is een heel officiele formaliteit. Wanneer je niet slaagt kun je niet worden toegelaten op een Hoge School of Universiteit. Je kan wel het staatexamen opnieuw afleggen, maar dan moet je wachten tot het jaar erop. Het staatsexamen van 2007 valt heel vroeg. Normaal gezien is dit in augustus en weten de studenten hun resultaat pas in december-januari. Wanneer je dan niet geslaagd bent is het moeilijk om zo laat op het jaar je opnieuw in te schrijven in een secundaire school om het staatsexamen van het volgende schooljaar te kunnen meedoen. Wanneer je wel geslaagd bent moet je wachten tot in oktober van het volgende jaar om je op een Hoge School of Universiteit in te schrijven. Vandaar dat heel veel geslaagde studenten een sabatjaar nemen alvorens ze definitief gaan studeren.
Het staatsexamen is een test van de algemene kennis. Echt moeilijk is het niet, maar heel veel studenten maken zich te zenuwachtig en slagen niet. Hun toekomst hangt er nu eenmaal van af! Er zijn bijvoorbeeld studenten die hun hele schoolcarriere goeie punten halen en niet slagen op hun staatsexamen. Black out...
De KIRO die zijn bureau heeft op de school Twendelee is in de voormiddag gesloten van maandag 25juni tot donderdag 28juni in functie van het staatsexamen. De school wil geen lawaaihinder en wil de studenten hun examens laten afleggen in alle stilte.
Het regenwoud van Congo
Congo annuleert houtcontracten om wouden te beschermen (Reuters)
Congo is bereid om meer dan de helft van zijn houtcontracten op te zeggen om het tweede grootste regenwoud ter wereld te beschermen. Wel wil Congo meer hulp van andere landen om het land daarin bij te staan, aldus de Congolese minister van Milieu.
De Democratische Republiek Congo voert een door de Wereldbank gesponsorde review van 156 houtcontracten uit. De meeste werden toegekend tijdens de burgeroorlog (1998-2003) en de daaropvolgende overgangsperiode die drie jaar duurde. Congo stelde in 2002 een stop van vijf jaar in voor nieuwe houtkapcontracten in een poging om de snelle ontbossing tegen te gaan. Deze maatregel bleef grotendeels zonder gevolg en ondernemingen bleven deals sluiten.
Om en bij drie miljoen hectaren illegale concessies werden al opgezegd door de nieuwe Congolese regering, die dit jaar benoemd werd na historische verkiezingen in 2006. "Er zijn nog 24 à 25 miljoen hectaren in het bezit van individuen en ondernemingen. Ik zou zeggen dat ik in staat ben om contracten voor nogmaals 12 tot 15 miljoen hectaren te annuleren. Dat is het minimum," vertelde de bevoegde minister Didace Pembe aan Reuters.
"Iedereen die niet aan de criteria voldoet, degenen die contracten tijdens het moratorium afsloten en dit niet kunnen verantwoorden, we zullen hun contracten annuleren," zei de minister. "Iedereen die woudconcessies heeft maar zijn belastingen niet betaalt, we zullen ze annuleren," ging Didace Pembe verder zonder namen of ondernemingen te noemen in een interview op donderdag.
Onder de grootste houtondernemingen in Congo zijn Siforco, een zusteronderneming van de Duitse Danzer Group, en het Portugese Sodefor, een unit van holdingonderneming NST. Samen met een derde maatschappij, Safbois, hebben ze meer dan twee derde van de capaciteit van Congo in handen, zo zeggen onderzoekers.
G8 initiatief Volgens de bevoegde minister hoopt Congo tot $6 miljard per jaar te ontvangen via een internationaal conservatieplan, dat financiële middelen zal vrijmaken om de bossen in de toekomst te beschermen. Op de G8 top in Duitsland van juni 2007 stelde de leiders van de acht rijkste landen voor om ontwikkelingslanden financiële aanmoedigingpremies te geven om de strijd met de globale opwarming aan te gaan. Dit moed gebeuren via een Bos Carbon Initiatief. Het kappen en afbranden van tropische wouden is goed voor 20 percent van alle carbonuitstoot die de klimaatverandering versnelt.
Houtkap en het braak leggen van land voor landbouw vernietigen het ecosysteem in het woud van het Congo bassin met een snelheid van 800.000 hectaren per jaar. Het vernoemde initiatief zou een fonds creëren aan ontwikkelingslanden zoals Congo, dat het tweede grootste tropisch woud na de Amazone heeft, om geen houtkapconcessies toe te staan. "Als we zien welke voordelen het woud brengt aan de hele planeet, dan is het wel tijd dat de grote wereldmachten aan een compensatie denken voor al dat het woud doet," zei Pembe.
Een faire compensatie kan elk jaar, zo gelooft hij, om en bij $6 miljard Amerikaanse dollars in het Congolese laatje brengen. Dit is enorm voor een land met voor 2007 een voorgesteld budget van iets meer dan $2 miljard. "Dat zal een enorme manier zijn om ons zelf uit het slop te trekken," zei Pembe. "Je loopt het risico om ons te pushen de wouden te vernietigen omdat we geld nodig hebben. Ze zeggen dat we de tweede long zijn, maar die tweede long moet verzorgd worden."
Jullie zijn al genoeg op de hoogte dat elektriciteit hier een alledaags probleem is. Om te koken hebben ze hier de ideale oplossing voor: koken op houtskool. Dit gaat bijzonder vlug, zowel het aansteken van de houstkolen als het koken zelf. Ik ben er alleszins heel tevreden van. Het enige nadeel, er moeten bomen voor sneuvelen. Heel veel bomen. Telkens wanneer ik van Chem Chem (rand van de stad met de brousse) naar de stad rij kom ik tientallen fietsen tegen met mannen die zakken houtskolen naar het stad brengen om te verkopen. Ze komen te voet van 30km ver. Fietsen zelf gaat moeilijk want de fietsen zijn te zwaar beladen om te kunnen rijden. Pater Louis weet me te vertellen dat ze ieder jaar verder en verder de brousse intrekken omdat er dichter geen bomen meer te vinden zijn...
Maar het echte illegaal kappen van het regenwoud gebeurd in het hartje van Congo. De enige slachtoffers hiervan zijn de Pygmeeën. Het besef dat de houtkappers hun territorium aan het leegplunderen zijn, is er niet (of toch nog niet genoeg). Ze krijgen een zak rijst van de houtkappers om hen op hun terrein toe te laten. Waarom dus niet? Maar hierdoor verliezen ze heel veel natuurlijke planten waar de Pygmeeën afhankelijk van zijn. Ze maken er medicijnen van, gif voor de jacht, ...
Week 11 en 12
Dag iedereen
Ik ben eventjes van de wereldbol verdwenen, maar hier ben ik dan terug!
Laat ik twee weken terug gaan in de tijd en meer bepaald naar zaterdag 16 juni. In Afrika hebben ze dan de dag van het Afrikaanse kind gevierd. In heel veel Afrikaanse landen en steden werd de aandacht gevestigd op diegene die ons het meeste waard zijn: onze kinderen. En ook in Lubumbashi werd het een feestdag. Aan deze feestdag namen verschillende organisaties deel die zich inzetten voor het kind.
De dag starte met een optocht door de straten van Lubumbashi, vanaf het station tot het parlementsgebouw (batiment 30 juin). De KIRO had niet gepland om aan deze dag deel te nemen dus ben ik pas na de optocht op het toneel verschenen om de straatkinderen van Bakanja ville te vergezellen samen met Inge (vrijwilligster Bakanja ville). Na de optocht werden de kinderen getrakteerd op een lekker waterijsje en was er de tijd voor enkele toespraken hier en daar. Op het programma stonden verder nog een koor (om onder andere het volkslied te zingen, wat ik hier héél mooi vind) en iedere aanwezige organisatie bracht iets naar voor. Dit kon een toneelstukje, een liedje, een grappig sketchje, ... zijn om de werking van de organisatie duidelijk te maken.
Rond de middag was er voor de kinderen de mogelijkheid om een sucre te drinken en een broodje te eten terwijl de verantwoordelijken van iedere organisatie een kijkje kon nemen in het nationale museum. Het nationale museum ligt naast het parlementsgebouw en was speciaal voor de dag van het Afrikaanse kind omgetoverd tot een Kinderelijke Expositie. Organisaties die in hun werking kleren, eten, speelgoed of iets dergelijks maken kregen de mogelijkheid dit voor te stellen en enkele zaken te verkopen. Ik heb me gewaagd aan een pot "pilipili" (een papje van pepers, ui, look,... die hier op elke eettafel aanwezig is) en ik verzeker je, mijn gehemelte ligt er nog van open.
Om 15u was het feestvieren gedaan en hebben Inge en ik onze hongerige magen (want met een mini broodje hadden wij niet genoeg) gevuld met lekkere frietjes en een lekker half kippetje in de King Food We kregen van Ines (nog een vrijwilligerster van Bakanja Centre) te horen dat ze met enkele straatkinderen in de zoo zat en vroeg of we geen zin hadden om een kijkje te nemen naar de nieuwe aanwinst van de zoo: een leeuwin! Ze is een dikke maand geleden aangekomen als welpje maar is sindsdien al sterk gegroeid. Het was de moeite waard. Ik heb de zoo niet verder bezocht omdat het al te donker werd (18u!!!) en omdat ik beloofd heb aan de kinderen van César om de zoo te bezoeken in de vakantie. Maar de zoo is hier wel het ideale plekje om van een prachtige zonsondergang te genieten. De zoo ligt namelijk op een kleine heuvel...
Die zaterdagavond ben ik bij Inge blijven slapen en hebben we nog een stapje in de wereld gezet. Inge merkte op dat wij vaak uitgaan naar clubs die ons teveel aan het Westerse leventje doen denken (muziek, inrichting,...). Vandaar dat er beslist is om niet meer naar zo'n clubs te gaan en enkel de cité's in te trekken en genieten van de Congoleze uitgaansbuurt. Een commune als Kamalondo heeft bijvoorbeeld heel gezellige cafeetjes en miniclubjes. Je kunt er ook héél lekkere mitshopo (geitenvlees) eten, en na een avondje stappen gaat dit er even goed in als een vettige hamburger
Na het lang uitslapen en een uitgebreide brunch, zijn we de zondag dan uiteindelijk toch op Salama geraakt. Dat is een technische school waar er die dag een voetbalmatch georganiseerd werd tussen de kinderen van Bakanja Centre en de kinderen van Groupe One. Dit ging nog door in het teken van de dag van het Afrikaanse kind.
Woensdagavond, 20juni, was het wel even schrikken. Ik kwam aan bij Jean de Dieu en Martine en bleken ze hals over kop aan het verhuizen zijn. Ik was hier helemaal niet van op de hoogte, dus ik vond het maar een nare situatie. Ze waren al enkele maanden op de hoogte dat ze hun huis moesten verlaten en hadden al uitgekeken naar een nieuwe woonst. Deze nieuwes woons zijn ze nu aan het opknappen maar is nog niet bewoonbaar. Vandaar dat ze nu voor 2 maanden in een andere huis wonen, in afwachting van. Dit huis is op zich niet slecht. De ruwbouw is af, het is geplakt, de ramen en deuren zitten erin, maar jammer genoeg ligt er nog geen elektriciteit. Maar goed, Jean de Dieu en Martine hadden in hun vorige woning ook bijna nooit elektriciteit, dus dat zijn ze gewoon. Het huis die ze nu nog aan het opknappen zijn ligt in de commune Ruashi, net zoals hun oud huis. Gelukkig maar want al hun vrienden en familieleden wonen ook in Ruashi. Nu wonen ze tijdelijk in de commune Bel Air en ik merk direct aan Martine dat dit niet haar ding is... Want normaal is natuurlijk.
Dit weekend werd ik nog maar eens geconfronteerd met iets waar ik in het begin al moeilijk mee had: bezighouding. Het is hier helemaal niet evident om je weekends op een normale manier in te vullen. Je kan hier niet zomaar de trein-tram-bus nemen om een dagje naar zee te gaan, een dagje in het park te hangen, een dagje te shoppen,... Ten eerste is er hier helemaal geen zee, park of winkelcentrum en ten tweede vinden Congolezen het normaal om niet veel uit te steken. We (Inge, Ines en enkele congoleze vrienden) hebben trouwens ook geen eigen transport en zijn dus afhankelijk van taxi's of taxibussen. En wanneer we dan eens een keertje uit 't stad willen gaan, zijn we gebonden aan maar 2 plaatsen omdat er niet meer is. Ofwel de kaskades (mini watervallekes) ofwel Kipushi (een klein gezellig dorpje) die allebei in een omtrek van 30 km liggen. En als je eens een weekendje weg wilt in de brousse dan moet je daar al snel een week van maken. De treinen rijden hier niet iedere dag, maar enkel weekelijks en op de koop toe moet je altijd met panne van 1 of meerdere dagen rekening houden. Het is ook niet evident om ergens een logement te vinden in de brousse. Het zal een gewoonte worden, maar ik ben hier nog maar 3 maand en het is moeilijk om 21 jaar leven in Belgie (bijna 22 op 13 september, hehe) zomaar eventjes aan de kant te leggen! Leve de leuze: plan trekkerij!
Net zoals ik plan moet trekken met "naar de kapper gaan". Door het droge weer merk ik dat mijn haren (lees: puntjes) er maar "luizig" bijhangen. Een goede knipbeurt zou wel eens mogen, maar ja, waar ga ik hier in godsnaam een kapper vinden De vrouwen dragen hier altijd vals haar en knippen hun haren nooit! Dat is dan weer de uitdaging voor deze week: een kapper vinden!
Op de KIRO ben ik nu vooral het partnerschap aan het voorbereiden en de KIRO statistieken voor de maand juli. Ik wil de hele maand juli mij concentreren op de werking van het internetcafé, het hoekje van Alex en de informaticacursussen. Wie komt er, voor hoelang, waarom, ... Op 2 juli start ik! Over het partnerschap kan ik nog niet zoveel vertellen. Officieel zijn we nog niet van start gegaan, dus eigenlijk ligt dit nu wat stil. Eens zowel bij Chiro Vlaanderen als KIRO Congo het startschot is gegeven (september) kan ik jullie hierover veel meer vertellen. Op dit ogenblik zijn César, Ado, Didier en Pater Louis druk de nationale vergadering van KIRO Congo aan het voorbereiden en ook hun reis naar Belgie en Italie (eind juli tot begin augustus). In Italie zullen ze deelnemen aan de nationale vergadering van de FIMCAP. En als ze dan toch in Europa zijn zullen ze ook een tijdje in Belgie vertoeven. Ze zullen onder andere een bezoekje brengen aan mijn ouders. Altijd leuk meegenomen é!
Allé, Kwa Heri Sarah
Swahili: les 2
Swahili les 2
Na de werkwoorden wil ik nu even de aandacht vestigen op de namen der dingen en personen. Het is opmerkelijk dat Swahili sprekende Afrikanen dingen en personen niet aanvoelen zoals wij die aanvoelen. Zij onderscheiden bijvoorbeeld geen geslachten, zowel bij mensen als bij dieren. Wel erkennen zij een waarde in alles wat hen omringt. In de taal uit zich dit in het enkelvoud en meervoud aan de hand van verschillende klassen.
Ik laat jullie eerst kennismaken met de klasse van het enkelvoud en van het meervoud voor de namen der personen. De klasse wordt aangegeven door "kenletters" die voor het eigenlijke woord worden geplaatst. Voor het enkelvoud is dit "m-" en voor het meervoud is dit "wa-". Enkele voorbeelden: mtu - mens watu - mensen (-tu)
mtoto - kind watoto - kinderen (-toto)
mlevi - dronkaard walevi - dronkaards (-levi)
Er is echter een uitzondering wanneer het woord met een klinker begint. Dan zullen ze in het enkelvoud "mw-" gebruiken en niet "m-". In het meervoud zal er niets veranderen en blijft het "wa-". Enkele voorbeelden: mwalimu - onderwijzer waalimu - onderwijzers (-alimu)
Naast de klasse van de namen der personen is er ook de klasse voor zelfstandige naamwoorden hoofdzakelijk natuur (alle bomen) en voorwerpen die uit hout gemaakt zijn. In het enkelvoud zal men "m-" voor het woord plaatsen en in het meervoud wordt dit "mi-". Enkele voorbeelden: mti - boom miti - bomen (-ti)
Ook hier is er terug een uitzondering wanneer het woord met een klinker begint. Dan gebruiken ze terug "mw-" in het enkelvoud en niet "m". In het meervoud zal er niets veranderen en blijft het "mi-". Een voorbeeld: mwenge - fakkel mienge - fakkels (-enge)
En zo zijn er nog 5 andere klassen. De n-n klas, de ji-ma klas, de u-ma klas, de u-ny klas, de ki-vi klas (enkelvoud-meervoud). Terug heeft iedere klasse zijn eigen soort zelfstandige naamwoorden. De ji-ma klasse wordt bijvoorbeeld gebruikt wanneer je iets of iemand groots wil uitdrukken. Je zal merken dat in het meervoud "ma-" wordt gebruikt gecombineerd met het kenletter "ji-" voor het enkelvoud. Een voorbeeld: jiti - zeer grote boom majiti - zeer grote bomen (-ti)
Ik zou de andere klassen ook nog kunnen uitleggen, maar ik denk dat jullie hier al een tijdje zoet mee zijn!
19-06-2007
Hoop voor kinderen in Katangese mijnen
Eerder had ik al eens verteld dat ik contact heb met Raf Costermans die voor Groupe one werkt in Congo. Groupe one is een Belgische internationale ngo die in 1997 gecreëerd werd door een groep economisten. Haar ambitie is een steen bij te dragen aan een meer verantwoordelijke economie met inbegrip van basisbeginselen als mensenrechten en duurzame ontwikkeling. In Congo ligt hun focus op de kinderen die werken in de Katangese mijnen.(www.groupeone.be)
Het volgend artikel geeft jullie een voorstelling over de situatie van de Katangese mijnen en waar Groupe one naar streeft! (www.ipsnews.be, Denis Bouwen)
Naar schatting 50.000 kinderen zwoegen in de mijnen van de Congolese provincie Katanga. De kinderen en hun volwassen collega's ploeteren in schrijnende werkomstandigheden. De hulporganisatie Groupe One zet met steun van het VN-kinderfonds (Unicef) projecten op die voor een aantal van de jonge 'creuseurs' een alternatief kunnen bieden. Raf Costermans, die Groupe One in Congo vertegenwoordigt, ziet een voorzichtige kentering bij de plaatselijke autoriteiten, maar wil zeker nog geen victorie kraaien.
In Katanga zijn op grote schaal koper, kobalt, coltan en andere ertsen te vinden. De ineenstorting van de formele economie en de teloorgang van een oude glorie, het Congolese staatsbedrijf Gécamines, leidde tot een explosieve groei van de ambachtelijke mijnbouw en van de kinderarbeid in de mijnen. Gécamines produceerde in 1986 nog bijna een half miljoen ton koper. In 2003 was de koperproductie verschrompeld tot een schamele 15.000 ton.
"De teloorgang van Gécamines had immense gevolgen", weet Raf Costermans. "Gécamines had heel wat satellietbedrijven en toeleveranciers, die allemaal rake klappen incasseerden. Als paternalistische werkgever financierde het bedrijf ook scholen, ziekenhuizen, meelfabrieken en andere voorzieningen. Al die initiatieven kwamen zwaar onder druk toen het bij Gécamines bergaf ging. Tegelijk nam de informele economie een hoge vlucht. Zo nam de ambachtelijke mijnbouw gestaag uitbreiding. De Congolezen werden meer en meer gedwongen 'article 15' toe te passen, anders gezegd hun plan te trekken. Die evolutie deed zich ook in Katanga voor."
De kinderen van de kopergordel Volgens Costermans vind je kinderarbeid in de hele 'kopergordel' die vanuit Zambia de grens met Congo oversteekt. "Je praat over een zone van 300 op 50 kilometer", vertelt de medewerker van Groupe One. "De grootste concentratie kindarbeiders vind je in de mijnen en concessies rond Kolwezi in Katanga. Ook in de steden Likasi en Lubumbashi zijn er veel kinderen aan de slag."
In heel Katanga zouden 100.000 tot 140.000 'creuseurs' in de mijnen opereren. Veertig procent van deze 'gravers' zijn kinderen. "Op basis van gemiddelden mag je spreken over rond de 50.000 kinderen", schat Costermans. "Officiële statistieken bestaan niet, en geen enkele dienst van de Congolese overheid houdt zich met het probleem bezig."
De jonge werkkrachten zijn van 7 tot 18 jaar oud. "In de streek van Lubumbashi gaat 65 procent van de kinderen die in de mijnen werken niet langer naar school. De andere kinderen verdelen hun tijd over de schoolbanken en het werk in de mijn. Het zijn doorgaans de eerstgeboren kinderen die in een familie mee de last moeten dragen voor hun jongere broertjes en zusjes. Wanneer de vader niet meer in leven is, neemt de kans toe dat kinderen in de mijn terechtkomen."
Het werk in de ambachtelijke mijnen heeft zeer negatieve effecten op de kindarbeiders. "Ze moeten heel zwaar werk verrichten. Vaak moeten kinderen ertsen wassen en zware zakken op hun rug vervoeren. Ze ademen ook het stof van zware metalen in. De gevolgen blijven niet uit: de kinderen hebben last van pijn en jeuk in de ogen, en op latere leeftijd lopen ze een ernstig risico om kanker te krijgen."
Ongevallen Net als de volwassen gravers werken de kinderen zonder stofmaskers, helmen of handschoenen. Van veiligheidsvoorschriften is doorgaans geen sprake, met als gevolg dat er geregeld ernstige ongelukken plaatsvinden. "In het regenseizoen is de ondergrond kwetsbaarder voor grondverschuivingen en instortingen", weet Costermans.
"Sanitaire voorzieningen ontbreken dikwijls in de mijnconcessies. Water moeten de gravers uit putten of rivieren halen. 'Om beter te kunnen werken' wordt er nogal wat alcohol en marihuana geconsumeerd. Er zijn ook veel jonge meisjes die zich komen prostitueren. Dat werkt de verspreiding van HIV onder de mijnwerkers dan weer in de hand."
In Shinkolobwe is er een mijn waar uranium te vinden is. Het gaat om de mijn die tijdens de Tweede Wereldoorlog het uranium leverde waarmee de Amerikanen de eerste atoombommen produceerden. Officieel wordt er niet meer gewerkt in Shinkolobwe, maar de realiteit is heel anders. Informeel wordt er nog wel gegraven. Volgens recente getuigenissen zijn sommige arbeiders uit Shinkolobwe zo sterk met radioactiviteit besmet dat ze de signalen van tv-toestellen en zaktelefoons verstoren. In de streek worden ook kinderen met diverse afwijkingen geboren. "Soms zijn er zelfs baby's zonder hersenen", zegt Raf Costermans.
Aandacht De jongste tijd blijken de Katangese autoriteiten iets gevoeliger voor het probleem van de kinderarbeid in de mijnen. De reden is niet ver te zoeken. Het werk van ngo's als Groupe One, de aandacht van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) en artikels in internationale media doen de interesse voor het trieste lot van de creuseurs toenemen. "Maar van een echte teruggang van de kinderarbeid kan je nog niet spreken."
Een waaier van kleine bedrijfjes koopt in Katanga ertsen op zonder wakker te liggen van de sociale wantoestanden in de mijnen. Hun klanten komen uit landen als China, India of Libanon. Nieuwe mijnprojecten als Tenke Fungurume Mining, Phelps Dodge, KCC (Kolwezi) en Ruashi Mining kunnen volgens Costermans resulteren in een nieuwe bloei van de formele economie. Het valt niet uit te sluiten dat bonafide investeerders en ondernemers gevoeliger zijn voor de sociale noden van het plaatselijke personeel. "Maar veel buitenlandse investeerders nemen een afwachtende houding in. Zij willen eerst het Congolese verkiezingsproces volledig voltooid zien. Wanneer dat proces rond is, zal er hopelijk een stabiel politiek klimaat komen."
In 2005 zetten de IAO en Groupe One het project 'strijd tegen de kinderarbeid in de ambachtelijke mijnen in Zuid-Katanga' op. Nadien vond Groupe One, een niet-gouvernementele organisatie met hoofdkantoor in Brussel, voor het project financiering bij de Belgische ontwikkelingssamenwerking. Bedoeling is de bevolking en de plaatselijke autoriteiten te sensibiliseren, kinderen uit de mijnen te halen en bedrijven aan te moedigen om meer blijk te geven van sociale verantwoordelijkheid.
Terug naar school Een eerste groep van 250 kinderen onder de 15 jaar verliet onlangs de mijnen. Deze kinderen zitten nu weer op school. Het project van Groupe One verloopt in samenwerking met Unicef. "We steunen de families van de kinderen. Wij willen dat ze andere economische activiteiten opzetten of uitbouwen, zodat ze vanaf volgend jaar zelf de schoolkosten van hun kinderen kunnen betalen."
In november is een tweede groep van 250 kinderen, deze keer 15-plussers, een beroep beginnen te leren. De kinderen zullen bijvoorbeeld schoenmaker of elektricien kunnen worden. Hun training zal drie tot negen maanden duren, afhankelijk van het gekozen beroep. "Na hun opleiding worden zij begeleid bij het opzetten van een eigen micro-bedrijf, als alternatief voor het werk in de mijn. Door een overeenkomst tussen Groupe One en het Wereldvoedselprogramma (WFP) zullen de 15- tot 18-jarige kinderen tijdens hun opleiding zeker 1 maaltijd per dag krijgen."
De 500 kinderen komen uit de mijnen van Pompage en Kalukulu. Pompage is een concessie van het Zuid-Afrikaanse Ruashi Mining; Kalukulu wordt ontgonnen door het Indiase Chemaf. De twee mijnen liggen op 10 kilometer van Lubumbashi, de hoofdplaats van de provincie Katanga.
"In het basisonderwijs hebben we per kind 60 euro nodig voor de inschrijving en het schoolmateriaal", besluit Costermans. "Voor kinderen op de middelbare school gaat het om circa 80 euro per jaar."
14-06-2007
Broederlijk Delen steunt
Broederlijk Delen gaf in 2006 ruim 7 miljoen euro steun
Broederlijk Delen heeft vorig jaar ruim 7 miljoen euro uitgetrokken voor steun aan 239 projecten in 20 landen. Dat blijkt uit het jaarverslag 2006 van de ngo. Bijna de helft van het bedrag (45 procent) ging naar projecten in Afrika. Daarna volgen Latijn-Amerika (36 procent) en Azië (15 procent).
Van de 239 projecten die steun van Broederlijk Delen kregen, was dat bij 177 projecten met eigen middelen. Voor 62 projecten deed de organisatie een beroep op medefinancierders, zoals het Directie-Generaal Ontwikkelingssamenwerking en de Europese Commissie.
Broederlijk Delen blijft overtuigd van haar missie om groepen mensen in het Zuiden te helpen om hun eigen plannen te realiseren en zo armoede te bestrijden. "We geloven dat deze overtuiging de beste garantie is voor duurzame ontwikkeling", zegt directeur Luc Claessens van Broederlijk Delen.
In haar jaarverslag wijst Broederlijk Delen nog op de rol die ze speelde bij de verkiezingen in Congo door observatiemissies te laten toezien op het verloop van de stembusgang. Ongelijke toegang tot de media, gebrekkige kieslijsten en een onaangepaste opvang van de vele analfabete kiezers kwamen daarbij als belangrijkste pijnpunten naar voren.
We kregen van Ines (nog een vrijwilligerster van Bakanja Centre) te horen dat ze met enkele straatkinderen in de zoo zat en vroeg of we geen zin hadden om een kijkje te nemen naar de nieuwe aanwinst van de zoo: een leeuwin! Ze is een dikke maand geleden aangekomen als welpje maar is sindsdien al sterk gegroeid. Het was de moeite waard. Ik heb de zoo niet verder bezocht omdat het al te donker werd (18u!!!) en omdat ik beloofd heb aan de kinderen van César om de zoo te bezoeken in de vakantie. Maar de zoo is hier wel het ideale plekje om van een prachtige zonsondergang te genieten. De zoo ligt namelijk op een kleine heuvel...
