Hallo! We zijn op Zanzibar. Witte stranden en een blauwe zee. Heerlijk. 

Op de middag (zaterdag 1 december) na ons vorige bericht hebben we besloten naar Zanzibar te vliegen. Het vliegen was niet eens veel duurder dan met de bus, en het scheelde enorm veel tijd. Daarbij hadden we geen risico te stranden in Dar es Salaam met een vertraagde bus.

De volgende dag (zondag 2 december) hebben we een heerlijke ochtend rond gelopen in Moshi (steeds met de Kilimanjaro op de achtergrond) marktjes bezocht en lol gemaakt met locals en onze anzichtkaarten (we hebben anzichtkaarten uit Nederland en Belgie, en Afrikanen vinden het prachtig op dit te zien!) Toen de vlucht naar Zanzibar. Het was zoals verwacht een oud Afrikaans vliegtuig. Alles ging gelukkig goed, we werden onderweg gerustgesteld door een lekker biertje van de stewardess. Aankomst in Stone Town. Het stadje is de hoofdstad van het eiland is erg leuk met smalle straatjes en veel gezelligheid. In de haven vis gegeten in de hectiek van schreeuwende vissers en verkopers. Leuk en lekker. 

De volgende morgen (maandag 3 december) vroeg opgestaan om naar het strand te gaan. We namen een Dalla Dalla (openbaar vervoer in een tot bus omgebouwde vrachtwagen, maar nog steeds volgepakt als vracht) richting Matemwe. Een schattig dorp aan de oostkust van het eiland met een wit strand en een blauwe zee. In een rasta-tent konden we voor weinig een hutje huren op 10m van het strand. Net aangekomen direct de zee ingevlucht. Na een niet zo verfrissende duik (het water was wellicht te warm) geregeld om de volgende dag te snorkelen. Dat was geweldig! De zee als in een zwembad en de vissen als in een aquarium. 

Omdat de oostkust lang is van noord tot zuid hebben we ons verplaatst naar het zuiden, maar nog steeds aan de oostkust (woensdag 5 december). Ons nieuwe dorpje heet Jambiani. De zee is hier nog iets mooier en nog lekkerder. De dorpjes hier zijn ook erg leuk. Er hangt een relaxte sfeer van als op een tropisch eiland (en dat is het ook). De Dalla Dalla waarmee we ons verplaatsten is leuk voor een verhaal voor later... 

Morgen verplaatsen we ons waarschijnlijk terug naar Stone Town. Vanaf daar nemen we de 8e een boot naar Dar es Salaam om de onafhankelijkheidsdag daar niet te missen. 

Trouwens wist je dat:
- Zanzibar een moslim eiland is?
- Hier veel dikke Duitsers op huwelijksreis zijn?
- Ietdereen hier altijd JAMBO roept?
- Dalla-Dalla's veel voller dan vol kunnen?
...


Sarah en Rien 

Je vraagt je waarschijnlijk af waarom de giraf of het nijlpaard niet bij de Big Five hoort. Logisch, want dat vroegen wij ons ook af. De Big Five heeft niks te maken met hoe groot de dieren zijn maar wel hoe gevaarlijk ze zijn. En, alle dieren in deze groep hadden vroeger een economische waarde (die nu natuurlijk niet meer van kracht is). De olifant heeft zijn slagtanden (Ivoor), de neushoorn zijn hoorns, de buffalo het vlees en zowel de leeuwen als de jachtluipaarden werden gestroopt voor hun vel. Vandaar dus de Big Five.

Gisteren (vrijdag 30 november) was de safari afgelopen en zijn we direct doorgegaan naar Moshi om de Kilimanjaro te zien. Vandaag (zaterdag 1 december) lopen we nog wat rond in dit kleine stadje en morgen (zondag 2 december) nemen we de bus richting Dar es Salaam om daar de boot te nemen naar Zanzibar.

De planning nadien staat nog niet helemaal vast. Maar 1 ding weten we al zeker. Op zondag 9 december willen we terug zijn in Dar es Salaam. Die dag vieren de Tanzanianen hun onafhankelijkheid van de Britten in 1963. Tanzania is eerst door de arabieren gekoloniseerd, dan door de Duitsers en nog later door de Britten.

We houden jullie verder op de hoogte.
Ik kan geen foto's online zetten maar eens we Congo binnengetrokken zijn maken we daar werk van!

Sarah en Rien

Wist je dat er al bijna 8 maand voorbij zijn? Inderdaad! Nog maar 4 meer te gaan…

Voor ik aan het ene begin, eerst het andere. Zoals ik al eens gezegd heb, ben ik dus enkele dagen voor mijn zus aankwam (29 september) verhuisd naar een nieuw gezin! Ik ben nu te gast bij de familie Kolombo. We hebben Papa Jean, Mama Adolphine en dochter Francine met baby Donilia. Twee andere dochters wonen in Zuid – Afrika.

Maar zoals verwacht loop er natuurlijk meer volk rond. We hebben de zus en broer Vicky en Ingace (neef en nicht van mama Adolphine). En er zijn nog de broers Serge en Fabien (neven van papa Jean).

Met zijn allen slapen we in een appartement midden in de stad! Echt een gezellig plekje, hoewel ik van mening ben dat ze hun appartement een beetje verwaarlozen en er iets prachtigs zouden kunnen van maken. En dat is niet enkel in mijn gezin. Ik ben al op andere plaatsen geweest die prachtig opgeknapt zouden kunnen worden. Maar goed, das dan weer iets persoonlijks natuurlijk!

Met Francine schiet ik goed op. Ze gaat goed om met mijn westerse manier van denken en handelen, hoewel ik mijn best doe om de Afrikaanse cultuur aan te leren. Maar zoals iedereen wel weet, dat is niet altijd even makkelijk. Haar baby (Donilia) is de max. Net 1 jaar geworden en supergrappig!

Serge is degene die me het meeste Swahili aanleert. Mijn woordenschat gaat er op vooruit! Allé hup.

Tja en de rest huppelt daar wat rond, net zoals ik daar wat rondhuppel want nu ik in ’t stad woon kan ik me makkelijk verplaatsen en hoef ik geen bakken geld meer uit te geven aan transport. Wist je dat ik aan openbaar transport naar Ruashi (heen/terug taxibus en soms een taxi) in 2 maand tijd meer dan 100 euro heb gespendeerd! Een bedrag wat ik voor Afrika veel vind. Alhoewel, ‘t is natuurlijk hoe je het bekijkt…

Maar stiekem mis ik Ruashi wel een beetje. Mama Charlotte is een geweldige vrouw en weet de mensen de onthalen als geen ander. Vraag maar aan zusje lief! Misschien ga ik daar de laatste maand(en) van mijn tijd in Congo wel terug…

Ondertussen gaat het hier op de Kiro zijn gewone gangetje. Nieuwe projecten beginnen, andere projecten lopen nog of zijn afgewerkt.

Maar dat is allemaal iets voor later! Waaaaaant… ik vertrek op reis!!!! Joepidepoepi

Herinneren jullie nog één van mijn uitspraken: “ik schreeuw het van mijn strooien dakje: Rien (ja, diene Hollander van www.huureeneend.nl) komt op bezoek!”

Wel, het is dan eindelijk zover! Komende zaterdag kom ik om 16u (15u bij jullie) aan in Nairobi. Daar zal ik Rien opwachten die aankomt rond 20u! En dan trekken we erop uit. We pikken enkele dagen Kenia mee, dan gaan we naar Tanzania en misschien nog een topje van Malawi. Via Zambia zullen we dan Congo binnen komen! Rond 19dec komen we aan in Lubumbashi.

Het zal nog druk worden in Lubumbashi. Want er staat nog een Vlaamse Chiro dag op het programma en nog een boel andere activiteiten voor Rien terug vertrekt de 29^ste richting Amsterdam. Kerstmis zal Rien op zijn Congolees vieren (bij César thuis, de secretaris van de Kiro) maar oudejaar en Nieuwjaar zal toch wel weer op zijn Nederlands worden!

En dan is het helaas pindakaas al terug januari! Nog een kleine 3 maand te gaan.

Tijdens deze 3 maanden zou ik graag enkele workshops organiseren voor leiding. Workshops rond Chiro Vlaanderen en het Partnerschap. Ik ben ook van plan om een “Belgische filmavond” te organiseren met een soort debat achteraf. Niet zomaar een filmavond natuurlijk maar een film die het land België weergeeft (economie, politiek, onderwijs, …)! Ja, en gelieve het commentaar voor jullie te houden als je denkt  “Politiek? in België? Nee!!”  want ik ben er niet in mee en eerlijk gezegd heb ik er geen zin in om mee te zijn! Politiekers, een stelletje kinders! Mochten er mensen zijn met suggesties. Laat maar komen…

Bon, er staat natuurlijk nog meer op de agenda!

Nog iets, het muziekproject van Ward (gesteund door Jint, ExtraTimeProject) begint vorm te krijgen. Op 8 december 2007 organiseert hij “ROCK Lubumbashi”. Daarbij zullen er verschillende lokale groepen optreden van verschillende genres. Hij heeft wat sponsors gevonden, de contracten voor de groepen zijn getekend, er hangen spandoeken uit, er zijn affiches gemaakt en de flyers worden uitgedeeld! Er zal zelfs een televisiespotje gemaakt worden! Hij gaat er helemaal voor!

Het zal niet zandzeepsodemineraalwatersteenstraal zijn maar ongelooflijk de max! Maar ik zal de videobeelden moeten bekijken, want kzal er helaas niet bij zijn.

Op mijn fotowebsite www.bombie3.spaces.live.com vinden jullie nog enkele nieuwe fotoalbums terug!

-          het project FAQtor 4.

-          concert van papa Wemba en Joe Kizy (bekende artiesten in Congo).

-          foto’s van mijn gastgezin in Ruashi (mama Charlotte en papa Pontein).

Ik probeer jullie op de hoogte te houden tijdens onze trektocht. Zoniet tot binnen enkele weekjes!

Sarah

een lief vinden
de rakkers afluisteren op kamp
samen pintelieren
kwaad zijn
mannekes tekenen tijdens de LK
pijn weg kussen
rode bloempjes tekenen op pijne knieën
sabelen
superman zijn
gezegende chocotofs uitdelen tijdens een viering
tegen ouders zeggen dat die kleine rotzakken toch braaf geweest zijn
niet weten waaraan je begint
denken dat je 't weet
serieus blijven tegen ouders
de Jakke nen toffe vinden
partij trekken voor je leden
partij trekken voor die dikke rosse
de speelclubbers wijsmaken dat Sinterklaas niet bestaat
papa en mama spelen
naar de sterren kijken en beginnen te twijfelen
je afvragen waarom liselot niet meer komt
draak zijn
500 papieren hoedjes plooien
het onderste uit de kan halen
god waarmaken, desnoods al vloekend
luchtgitaar spelen
pannekoeken bakken
een spel bedenken terwijl je het uitlegt
op je potlood knabbelen
ongerust zijn op dropping
luidop dromen
"twee" zeggen en even aan de kant gaan zitten
"chiro!" antwoorden, als je 't mij vraagt!

Even een stand van zaken wat mijn werk hier betreft!

Eerst en vooral: goed nieuws!!!!! Want, op 24 november gaan we een Kiro cd opnemen!!
In september heb ik het koor van de parochie van Pater Louis aangesproken met de vraag of ze wilden meewerken aan het opnemen van een cd. Enthousiasme! In dit koor zitten heel wat Kiro leden en leiding, onder andere Bonnaventure die ik onmiddellijk als contactpersoon heb gebombardeerd. Dit is de hoofdleider van de Kiro van de parochie van Pater Louis. Leuke gast en gemotiveerd. Alle, laten we toch hopen dat hij zich aan zijn woordEN houdt! We gaan uiteraard niet met hele koor een cd opnemen maar enkel met de Kiro mensen die in het koor zitten.

Samen heb ik met Bonnaventure 12 Kiroliedjes in het Swahili uitgekozen en nog enkele in het Frans. Het Kiro koor is nu druk aan het repeteren. Natuurlijk niet om ze van buiten te leren, want iedereen kent het volledige Kiro repertoire. Maar louter om te oefenen op vaste tonen, niet te luid zingen, een solo hier en daar, ... We gaan opnemen in een professionele studio dus goede repetities zijn noodzakelijk.

Gelukkig heb ik de hulp gekregen van Ward De Wulf. Ward is samen aangekomen met mijn zus op 1 oktober en vliegt op 31 december terug naar België. In die 3 maand zal Ward vanalles en nog wat doen met Congoleze muziek. Hij wil onder andere Rock Lubumbashi organiseren. Een concert met lokale artiesten. Dit gaat uit van het Extra Time Project met steun van de Vlaamse Gemeenschap.

Ward kende ik niet op voorhand maar wel zijn vriendin Emilie Deblock (secretaris Fimcap en medeweker internationale commissie Chiro Vlaanderen). Vandaar dat Ward ook deels samen zal werken met Kiro Congo. Op die manier is hij al zeker van een enthousiast publiek voor rock Lubumbashi!

Terwijl hij zijn concert organiseert heeft hij hier en daar wel een gaatje om iets extra's te doen. Na de herfstvakantie zal hij enkele workshops Congoleze muziek geven in de Belgische school en nu houdt hij zich ook bezig met het opnemen van de cd! Ward speelt ook zelf in een bandje, organiseert een festivalleke in België en weet gewoon veel van muziek! Handig dus ...

Jammer genoeg zal ik bij de opname zelf niet aanwezig kunnen zijn aangezien ik die dag naar Nairobi vertrek... We hadden het eerst gepland op 17november maar door omstandigheden kan dit niet doorgaan.

Maar ik (met GROTE hulp van Ward) hou me ondertussen bezig hoor: repetities gaan bekijken, uitnodigingen maken voor de koorleden, zorgen dat bonnaventure gemotiveerd blijft, ...

Voila, dat is het eerste goede nieuws. Nu het tweede goede nieuws: FAQtor 4 was een succes! Op 6 oktober is het doorgegaan en van de 15 aangesproken jongeren waren er 11 aanwezig. Jammer dat er maar 2 meisjes waren, maar goed ze zijn nu eenmaal in de minderheid! Meer info over het idee van FAQtor 4 vind je op www.faqtor4.be en gaat uit van Globelink (www.globelink.be).

Na een kennismakingsronde en wat uitleg over het project zijn we gestart met een soort Hoger - Lager spel over solidariteit. We toonden een foto waarbij de jongeren hun idee moesten geven over daar nu veel of weinig solidariteit aan te zien was. Bijvoorbeeld een militair die een gewond kind naar het hospitaal brengt. Dan moesten ze denken of de volgende foto nog meer solidair kon zijn of juist niet. Was de foto minder solidair of meer solidair dan moesten ze dit nader verklaren.

Op deze manier werd het voor mij direct duidelijk hoe de jongeren over solidariteit denken. Het viel me op dat ze solidariteit linken met respect hebben voor elkaar en dat ze bijvoorbeeld niet direct de link leggen tussen solidariteit en natuur.

Na het hoger lager spel stelden we de 4 vragen voor aan de hand van een memoriespel:

Wat geef je en aan wie

Wie help je in nood?

Wat heeft de wereld aan mij?

Hoe ontvang je onbekenden?

Normaal gezien ging ik er 1 vraag uithalen om verder in detail te bespreken en iets actiefs mee te doen. Maar de interesse voor de 4 vragen lag te verdeeld waardoor we bij iedere vraag even kort hebben stil gestaan om te debatteren. Het verliep wat stroef in het begin maar bij iedere vraag gooide ik wat stellingen in de groep die het debat gelukkig wat opentrok.

FAQtor 4 is niet enkel debatteren hoor. Het is ook iets actiefs doen met het antwoord dat je formuleert op de gekozen vraag. Wij hadden echter niet 1 vraag gekozen maar alle 4. Iedere jongere in de groep mocht een vraag kiezen waar hij iets actiefs mee wilde doen. Op die manier ontstonden er 3 kleinere groepjes en 3 vragen die we verder uitgewerkt hebben in de vorm van theaterstukken.

Wie help je in nood?

Wat geef je en aan wie?

Hoe ontvang je onbekenden?

De groep had even de tijd om een theaterstuk van enkele minuten te bedenken die gelinkt kon worden aan hun vraag. Het eindresultaat van deze theaterstukken hebben wij in striptekeningen gegoten die binnenkort te zien zullen zijn op de website van FAQtor4 (www.faqtor4.be). De theaterstukken zijn eerder aan de cliché kant maar tonen wel hoe sociaal, maatschappelijk en religieus de mensen hier denken.

En ik heb nog een laatste leuk weetje.
In de Flamme editie van januari (Kiro magazine) zal er een brochure mee verspreid worden die meer uitleg heeft over Chiro Vlaanderen en het Partnerschap (opgesteld door mezelf). Op die manier kunnen Kiro's in Kinshasa, Mbuyi Mayi en andere delen in Congo mee op de hoogte blijven over het reilen en zeilen van het partnerschap. Ik stelde voor om er geen tekst over te schrijven in Flamme zelf, maar om de brochure er los bij te stoppen. Dit springt direct in het oog en zal zeker en vast gelezen worden. Hoewel ik moet zeggen dat dit een flauw excuus is aangezien iedereen de Flamme van boven naar onder leest! Flamme is hier een waar succes en een ideaal communicatiemiddel.

We kunnen weer verder!

Sarah

Mensjes,

Ik wil even kort meedelen dat mijn poll "Heb jij Afrika op je verlanglijstje reizen in de toekomst staan?" al 67 reactie heeft gekregen. Een overzicht:

31 mensen hebben Afrika al bezocht.
15 mensen willen het nog doen en hoe vlugger hoe beter.
9 mensen hebben interesse maar voor in de toekomst.
9 mensen gaan liever naar salsa en cocktail landen
3 mensen houden liever een reis in de eigen achtertuin.

Ik kijk er vanop dat er al heel wat mensen in Afrika zijn geweest, maar dan denk ik vooral aan landen zoals Marokko en Zuid - Afrika! Maar goed, kzal maar geen rondvraag doen zeker wie er al in Parijs is geweest? Mijn blog blokkeert vast en zeker. Kmoet wel toegeven, van mij zal er geen stem komen want ben er nog nooit geweest...

De poll laat ik nog enkele dagen staan.
Mensen die niet over wat ik het heb, mijn poll staat onder het tekstje "djambo sana" in de linker kolom!


Sarah

Helo!

Voila zi, Tine weg en dus terug in actie schieten.
Wat houdt dat in: Faqtor 4 afwerken, de teksten verder vertalen en de PowerPoint voorstelling op punt stellen.

Ondertussen is Umoja (partnerschap) in Belgie officieel door de pers aangekondigd. Je kan op deze link al één van de artikels lezen:
http://www.jeugdwerknet.be/nieuws/item/3998


Sarah

Hey iedereen

Het wordt tijd dat jullie terug overspoeld worden met verhalen van de laatste week.
Eerste en vooral: zusje is gisterenavond goed vertrokken, weliswaar met wat vertraging maar we mogen niet klagen!

Misschien moet ik eerst even verder vertellen wat nog allemaal hebben uitgespookt in Zambia. Ik geloof dat ik gestopt was met "zonnen aan het zwembad ... "

We waren dus woensdagavond aangekomen in Livingstone. Die zelfde avond hebben we met een nederlands stelletje wat zitten kletsten over hun ervaring in Afrika. Zij hadden een trektocht gemaakt door Namibie, Botswana en Zambia. Ze konden ons verzekeren dat Namibie een heel interessant land is. Een aanrader voor de avonturiers onder ons!

Op donderdag zijn we naar de Falls getrokken. Eerlijk gezegd een kleine teleurstelling: "is het dat maar?". Het droogseizoen is gedaan, het regenseizoen moet nog beginnen. De Zambezi staat dus op dit ogenblik redelijk droog. De Zambezi is de rivier die op een bepaald moment enkele honderden meters naar beneden stort. Dit fenomeen wordt ook wel eens de Victoria Water Falls genoemd. Het waren maar enkele zielige straaltjes...

Maar onze eerste indruk hebben we toch moeten herzien. Doordat de Zambezi droog staat konden we op de rand van de afgrond een wandeling maken en konden we zelfs zwemmen in de Zambezi op slecht een meter van de afgrond!!!! Klinkt bizar? Ja ik weet het. Ik kan het nog altijd zelf niet geloven. Het plaatsje waar we gezwommen hebben heet “the devil’s pool”. Een soort natuurlijk bassin waar er geen sterke stroming is. Toch was de stroming sterk genoeg om ons mee te sleuren maar een rots in het water zorgde voor onze veiligheid. Nuja, Het is nog altijd moeilijk om dit te verwoorden in een tekst. Dus ik stel voor dat je gewoon de foto’s bekijkt of mijn zusje opzoekt voor het fantastische verhaal!

Vrijdag zijn we op een tweedaagse safari gegaan naar het Chobe National Park van Botswana (Livingstone ligt tegen de grens met Namibie, Botswana en Zimbabwe. De Zambezi stelt die grens voor). We hebben wel eerst een bezoekje gebracht aan de emigratiedienst om ons visum aan te passen naar multi entree. We hadden namelijk maar een enkel visum voor Zambia. In 15 minuten was het geregeld en het heeft ons 1euro per persoon gekost. Kon het in de congo ook maar zo vlug gaan en goedkoop gaan... Trouwens, voor Botswana hadden we geen visum nodig! Handig toch?

Vrijdagmorgen om 7u werden we aan ons hostel opgepikt waar we naar de grens overgang gebracht werden. Het was ongeveer een uurtje rijden. Daar werden we opgewacht door onze gids en stonden er nog enkele andere safarigangers klaar om op verkenning te gaan.

Eerst hebben we een kleine bootsafari gemaakt om daarna ons “kamp” te verkennen voor de komende nacht. We sliepen in tenten en de koks hebben geweldig gekookt. Voor mijn zus was dit vooral haar geweldigste ervaring. Slapen met op de achtergrand olifanten die staan te blazen en hyena’s die een blafachtig geluid maken, tis ne keer iets anders.

Na de bootsafari zijn we op gamedrive (met een soort safari-jeep beesten opsporen) geweest om daarna terug te keren naar ons kamp voor een lekker diner en een gezellig kampvuur. De volgende dag hebben we nog een kleine gamedrive gedaan en zijn we met een laatste bootsafari terug gekeerd naar het verzamelpunt.

Geweldig was het. En nu de vraag: Wat hebben jullie allemaal gezien? Wel: olifanten, antilopen, giraffen, leeuwen, nijlpaarden, zebra’s, duizenden vogels, wrattezwijnen, buffels, apen, krokodillen, gnoe’s en noem maar op. Neushoorns hebben we niet gezien omdat er maar 4 meer zijn in Botswana en amper 1 in Zambia!

De natuur zelf stelde niet zoveel voor. Het stond allemaal droog en van een groene bebossing was er helemaal geen sprake. Aan de ene kant speelde dit wel in ons voordeel. Zo konden we dieren makkelijker opsporen tussen de dorre takken. De dieren komen in het droogseizoen ook naar de rivier waardoor we heel veel dieren aan de rivier hebben gezien.
 

Zaterdagavond zijn we moe maar voldaan teruggekeerd naar ons hostel waar we vooral niks meer hebben gedaan! Op zondag was het vroeg opstaan om terug te keren naar Lusaka. We hadden eerste gepland om dan de maandag terug te keren naar Lubumbashi maar we (allé, ik) hebben besloten om nog een dagje te blijven en te gaan shoppen! Het deed deugd om na 7 maand een nieuw tshirt te kunnen kopen die niet onder het stof zit en die naar nieuw ruikt. Klinkt raar, maar ik denk dat Inge me volledig zal begrijpen :)!

De heenreis van Lubumbashi naar Lusaka heeft 13u geduurd omdat onze bus een grote omweg heeft gemaakt. Wij dachten: geen twee keer. We hadden ons goed geinformeerd en konden vanuit Lusaka een rechtstreekse bus nemen naar Chingola en dan vandaar uit een taxi naar de grens. Dinsdag zijn we om 6 uur ‘s morgens vertrokken en om 15u zijn we in Lubumbashi aangekomen. Wel goed dat het nog namiddag was, zo kon ik nog vlug eventjes mijn verhaal gaan vertellen op de Kiro. Eerste reactie: waw Sarah, je bent nogal bruin geworden! BINGO

De laatste week (en na de trip naar Zambia) hebben we ons vooral kalm gehouden. Dit mag je interpreteren door zonnen aan het zwembad van het hotel Karavia, eten, drinken, lang slapen, ...

Donderdag en vrijdag heb ik wel een kleine keelonsteking gehad en heb ik me letterlijk stil moeten houden. Voor mijn zus geen erg want die heeft haar gelukkig kunnen bezighouden samen met Ward! Een bezoekje daar, een bezoekje ginder en de dag was gevuld. Het warme weer zorgde eigenlijk ook voor de grootste luiheid!

Zaterdagnamiddag zijn Ward, Tine en ik samen met het gezin van César naar de zoo geweest. Gelukkig was ik al heel wat beter en kon ik mijn belofte aan de kinderen van César houden. Ik had ze beloofd om naar de zoo te gaan als verjaardagscadeau. Nog een leuk iets om samen met Tine te doen. Twas wel gezellig, en 3 dagen nadien kunnen de kinderen er nog niet van zwijgen dat ze een tijger hebben gezien, een mama krokodil, een papa krodil,  een baby krokodil en nog veel meer!

Zondag was het al de laatste dag voor Tine. We hebben er een aangename dag van gemaakt en het was een leuke afsluiter. Samen zijn mijn zus, Ward en ik naar Bush Camp gaan eten. We hebben ons daar letterlijk vol gepropt met krokodil brochetjes, antiloop koteletjes, gevogelte worstjes, ... en massa’s veel groenten! Het is ons wel duurder uitgekomen dan gedacht, maar goed, Tine is maar 1 keer in de Congo é!

’s Avonds hadden we nog zin om ergens te gaan tooghangen en dan zijn we maar naar Cercle Belge geweest. Op ’t gemak eentje gedronken en nog wat zitten nakletsen over de 3weekse reis die er helaas al weer op zit...

Gisteren is Tine vertrokken en vanmorgen is ze om 7u20 geland!

Tine, bedankt voor het bezoekje en hopelijk heb je een tijd gehad om niet vlug te vergeten...

Alle, en nu weer werken é!

Sarah

Hallo iedereen

We zijn woensdag 10oktber, het is 16u en een halfuurtje geleden zijn we goed maar vermoeiend aangekomen in Livingstone, ook wel beter bekend als het stadje van de Victoria Falls. Vanmorgen zijn we om 9u vertrokken vanuit Lusaka.

Voor de mensen die dit niet kennen. De Victoria Falls (watervallen) zijn de langste watervallen van de wereld, ongeveer 2 km lang. Trouwens, wist je dat de 2de hoogste watervallen van de wereld in Congo liggen? En het is heel frusterend te weten dat die maar amper op 300 km van mijn deur liggen, maar niet bereikbaar zijn wegens de slechte kwaliteit van de wegen, als die er uberhaupt maar al zijn!

Maar goed, Congo ligt nu eventjes ver weg achter mij...

Wat het programma voor de volgende dagen inhoudt, weten we nog niet. We gaan dit sebiet bekijken maar voor morgen staat zeker en vast een bezoek aan de Falls gepland.

Je wordt op de hoogte gehouden.

Ik ga mijn zusje vergezellen die langgerekt ligt te zonnen aan het zwembad van ons backpack hostel, Falty Towers! Heerlijk gewoon die hostels hier! Want ons hostel van gisteren (ChaChaCha) had ook al een zwembad... Laat het nog maar eventjes duren!


Groetjes
Sarah

helookes!!

gisterenavond zijn we na een reis van 13 uur goed en wel aangekomen in Lusaka, de hoofdstad van Zambia.  We waren om 07.00 uur vertrokken in Lubumbashi en zijn hier om 20.00 uur aangekomen.  Eerst naar de grens Kasumbalesa met de taxibus, daar zonder problemen de grens overgegaan, dan met de taxi naar Chingola, daar de bus genomen naar Kitwe en in Kitwe nog een andere bus naar Lusaka.  Gelukkig is er een Zambiaan die ook vanuit Lubumbashi vertrok zo goed geweest om ons een beetje op sleeptouw te nemen.  We zijn nu in het backpacker`s hostel Cha Cha Cha en gaan hier ook vanavond nog overnachten. Vandaag gaan we op ons gemak Lusaka verkennen en morgen trekken we dan normaal gezien naar Livingstone.
Gisterenmorgen toen we nog in Congo waren, heb ik nog wat smsjes ontvangen met verjaardagswensen, heel erg bedankt!  jammer genoeg kan ik in Congo wel berichtjes ontvangen, maar ik kan ze niet beantwoorden wegens netwerkfout of zoiets.  Toen we de grens overstaken met Zambia viel mijn bereik, en dat van Sarah ook trouwens, helemaal weg, dus hier heb ik niets meer ontvangen en zijn we eigenlijk per gsm ook niet bereikbaar.  Maar in de hostels is er dus wel internet.

voila, dat was het, ben wel eens benieuwd wat we hier allemaal gaan zien, tot de volgende!!

Tine en Sarah

Hey hey,

‘t is er eindelijk eens van gekomen : een eerste verslagje vanuit het bloedhete Congo.  Niet dat het internet hier zo onbereikbaar is in Lubumbashi, maar tot nu toe was het er steeds niet van gekomen, ‘pole pole’ met andere woorden, alles op het gemak.

Het is in ieder geval moeilijk om mijn eerste indrukken zo wat weer te geven, het zijn er de voorbije vier dagen gewoon teveel geweest.  De uren en dagen vloeien hier in elkaar over zonder dat je er erg in hebt en ik heb het gevoel alsof ik hier al tijden ben.  Je wordt in een andere wereld gedropt waarin al je gewoontes, ideeën en gedachtengoed eens goed dooreengeschud worden, eigenlijk kan je ze wel achterwege laten want het is hier zo anders.  Ik was wel al redelijk voorbereid doordat ik Sarah’s blog gelezen had en door haar foto’s te bekijken. 

Een gids als Sarah is natuurlijk goud waard.  Na een probleemloze maar wel lange reis kwam ik aan in Lubumbashi en Sarah stond me al op te wachten met pater Louis aan de paspoortcontrole.  Dat was al één zorg minder want ik heb het niet begrepen op zo’n controles.  Het weerzien was super! Ook de bagage van zowel Ward (mijn reisgenoot die hier een drietal maanden zal verblijven} als van mezelf was wonder boven wonder meegereisd naar Lubumbashi, iets wat hier blijkbaar wel een gelukstreffer is. Om 02.30 maandagnacht lagen we in ons bed bij ons gastgezin. 

Lang slapen zat er echter niet in, het wordt hier weliswaar vroeg donker, om 18.30 al, maar het wordt het hele jaar door ook alweer om 06.00 uur licht, en dat is voor de Congolezen het teken om op te staan en zo luidruchtig mogelijk aan de dag te beginnen. 

Dinsdag zijn we allereerst eens naar Kiro Congo geweest en hebben we Lubumbashi wat verkend.  Het belangrijkste doel van mijn reis was om te zien waar Sarah woont, waar ze werkt en met wie, waar ze zich zoal mee bezig houdt, en daar heb nu al een heel goed zicht op.  Heel veel mensen waarover ze vertelt op haar blog en waar foto’s van te zien zijn, heb ik nu ook in levende lijve ontmoet, heel interessant!  Van mijn kant was ik dan weer blij dat ik Sarah heel wat cadeautjes en groeten vanuit Belgie kon overmaken, de naaimachine is trouwens heelhuids aangekomen en brengen we vanmiddag naar zijn bestemming.

Wat hebben we de voobije dagen dan nog allemaal gedaan?  Vooral veel ‘gesocialised’, zowel met Congolesen als met Belgen.  We waren dinsdagavond uitgenodigd voor een etentje op de Ecole Belge, waar Walen en Vlamingen gezwind met elkaar wonen en werken en op woensdag zijn we dan weer langsgeweest bij mama Charlotte, het vorige gastgezin van Sarah. Daar werden we op z’n Congolees onthaald: hartelijk en met een Simbaatje en wat eten. We zijn ook al naar Magone geweest, een jongensschool waar straatkinderen de kans krijgen een vak te leren zoals schoenmaker, pottenbakker of metser.  Vrijdag zijn we op bezoek geweest op de jongensschool ‘Salama’ bij pater Luc. De kok van de paters daar heeft ons een taart helpen bakken voor mijn verjaardag en gisterenavond was er dan een feestje voor Sandrine, een Waalse die lesgeeft op l’ Ecole Belge en voor mij.  Daarna nog een stapje in het Congolese uitgaansleven gezet, hmmm die Afrikaanse muziek daar zie ik toch liever de Congolezen op dansen dan mezelf!!

We hebben ook al ons visum in orde gebracht voor Zambia, want jaja, maandag vertrekken Sarah en ik richting Lukasa, de hoofdstad van Zambia! Het plan is om de Victoria Falls te gaan bezoeken, en een safari te doen in een nationaal park, maar we hebben nog niets concreets gepland.  We denken om op 15 oktober terug te zijn.

Voor de rest ben ik alvast gezond gebleven, hout vasthouden natuurlijk, hoewel de warmte toch veel van ne mens vergt zulle, we stappen hier vaak te voet van het ene naar het andere, en alhoewel het allemaal wel bij elkaar in de buurt ligt, kost dat toch redelijk veel energie.  

Ik wou dit kort houden maar dat is niet echt gelukt...ik weet niet of ik na onze Zambia-trip nog een update ga schrijven, we zien wel hé.  De bedoeling was om nu al op Sarah’s msn live space enkele foto’s toe te voegen, maar dat lukt niet al te best en Facebook laat het ook afweten, dus dat wordt dan een werkje voor als ik thuis ben.  Reacties in het gastenboek zijn natuurlijk altijd welkom hé!! Altijd leuk om iets van jullie te lezen!

Beykes,

Tine 

Hey mensen

Het is een belangrijke dag vandaag (1 oktober) want deze avond komt mijn zusje aan! Gisterenavond zat ze nog vol zenuwen en vanmorgenvroeg is ze vertrokken richting Lubumbashi waar sedert enkele dagen het regenseizoen gestart is. Op maandag 22 oktober gaat ze terug richting Wingene!

Veel tijd om verder te vertellen heb ik niet, maar jullie hebben nog van mij te goed:
-  het einde van Sarah in Ruashi en een nieuw begin in 't stad!
-  watervallen en muggen: waarom dit geen goede combinatie is.
-  hoe verhuizen in Congo?
-  leven van en met de zon.


Lieve mensjes, het ga jullie goed!
Waarschijnlijk zal ik een tijdje afwezig zijn wegens het bezoek van mijn zusje Tine. Maar af en toe laat ik wel iets van mij horen

Nog een leuk weetje: precies 6 maand geleden zat ook in het vliegtuig richting Lubumbashi, grappig toch?


Sarah

Het partnerschap Umoja is van start gegaan! En daar moet er natuurlijk met iedereen op geklonken worden. Maar hoe kan je klinken op iets waar niet iedereen weet van heeft? Logische vraag met uiteraard een logisch antwoord: publiciteit!

Op deze link http://www.chiro.be/artikel.php?id=1421 kun je het logische antwoord terug vinden. En echt waar, kvind het geslaagd en super leuk! Emilie en de rest: goed gedaan banaan!

Verlies www.chiro.be en Dubbelpunt (voor de leiding onder ons) niet uit het oog want meer nieuws volgt nog ...


Sarah

Je zult het je waarschijnlijk nog wel herinneren dat ik een tijdje geleden vertelt heb dat de Kiro zal (moeten) verhuizen naar een andere zaal.

Deze verhuis was gepland voor begin juli, dan begin augustus. Nu zijn we midden september en deze week zou de verhuis moeten doorgaan. De reden van uitstel ligt vooral bij de verbouwingswerken die langer hebben geduurd.

Er is echter één probleempje. Er ligt een nieuw dak op de zaal, maar het plafond ligt er nog niet. Nu moet je je even voorstellen dat het dak uit metalen platen gemaakt is, het regenseizoen begint en het dus ook véél warmer begint te worden. De zaal is met andere woorden één grote oven. Ventilators zetten is niet zo ‘n goed idee omdat dit nog meer stof verspreid die in de computers kruipt. Jaja, denk je een oplossing te hebben gevonden, dan moet je altijd nog eventjes doordenken.

Goed, de verhuis gaat dus deze week door en meteen wordt ook het nieuwe betaalsysteem gelanceerd. Ik zal echter de eerste weken van oktober niet op het bureau zijn aangezien Tine hier is. Maar in november ben ik van plan om me met dit systeem eventjes bezig te houden door het te linken aan enkele statistieken (inderdaad, ik heb ze nog altijd niet kunnen doen).

Nu ben ik vooral bezig met het maken van PowerPoint voorstellingen in het Frans. Chirojeugd Vlaanderen, wat is dit? Een lokale groep, wat doen die? Een gewest en een verbond, hoe zijn die verdeeld? De Internationale Commissie, voor wie is dit? …

Om voor wat afwisseling te zorgen (uhm) vertaal ik teksten die wij in Chirojeugd Vlaanderen in onze visie en missie opnemen. Op die manier heeft ook Kiro Congo een beter kijk op onze werking.

Nu we september zijn beginnen de groepen stilletjes aan opnieuw te starten. Bezoeken brengen staat terug op het programma. Hier maak ik dan vooral gebruik om liedjes en spelletjes te verzamelen.

Ondertussen is het partnerschap tussen Chirojeugd Vlaanderen en Kiro Congo van start gegaan. Het partnerschap heet “Umoja”, wat “eenheid” betekent in het Swahili.

De mensen die aanwezig waren op de verbondelijke startdagen zullen dit wel gemerkt hebben. De Internationale Commissie was op iedere startdag aanwezig met een standje om meer te vertellen over de Commissie maar ook om Umoja voor te stellen. Trouwens, vanaf nu kan je de Internationale Commissie en Umoja maandelijks terugvinden in Dubbelpunt met leuke artikeltjes. Waaronder iedere maand een artikel over mijn ervaringen bij Kiro Congo! En er volgt nog meer …

Op programma staat verder nog Faqtor 4, een virtuele estafette over solidariteit! Faqtor 4 is een project van Globelink. Voor mijn vertrek werd ik door hen gecontacteerd of ik zin had om een project te doen in Congo. Daar zeg ik zeker geen nee op!

Het project Faqtor 4 loopt al een tijdje in België waarbij verschillende groepen jongeren (een klas, een scoutsgroep, …) discussiëren over 4 vragen, opgesteld door Globelink.

- Wat heeft de wereld aan jou?
- Wat geef je en aan wie?
- Hoe ontvang je onbekenden?
- Wie help je in nood?

De groep kiest een vraag uit waarin ze zich willen verdiepen. Verdiepen in de zin dat ze in groep debatteren en een antwoord zoeken op de vraag. Dit antwoord wordt in een origineel virtueel antwoord (filmpje, fotoreportage, …) gegoten en op de website van Faqtor 4 gezet.

Dit is echter nog niet alles. Globelink en de jongeren willen natuurlijk niet het enige doelpubliek zijn. Iedere groep stelt – met in het achterhoofd hun gekozen vraag – een ludieke actie op om de aandacht te trekken van de Vlaamse burgers. Dit kan zijn: spandoek ophangen aan de kerktoren met de vraag en het antwoord, op Pasen een feest voor eenzame mensen organiseren, snoepjes delen met de buren, spontaan met iedereen beginnen praten op de trein, gratis koffie uitdelen in verschillende woonbuurten, etc.

Nu ga ik ook met een groep Kiro jongeren (17 – 18 jaar) dit project organiseren (oktober). Het resultaat zal te zien zijn op de Faqtor 4 website. Zo kunnen we op een leuke en aangename manier te weten komen hoe het Zuiden denkt over helpen, geven en ontvangen. Gaan we daar niet altijd vanuit dat we hetzelfde denken? We zullen zien…

Aandacht iedereen want ik heb groot, belangrijk en avontuurlijk nieuws!
Ik zal dus maar niet rond de pot draaien en direct van mijn strooien dak schreeuwen dat ik nog bezoek krijg, namelijk van Rien! Ja, diene Hollander van het bedrijfje www.huureeneend.nl

Nu, aangezien Rien in Amsterdam woont, is het helemaal niet evident om rechtstreeks naar Congo, Lubumbashi te vliegen. Voor hem is het veel interessanter (en goedkoper) om naar een andere (hoofd)stad te vliegen, ergens in de buurt. En, als hij dan toch naar een ander land vliegt is het mooi meegenomen om er een leuke trektocht aan vast te hangen.

Brainstorming…
Het eerste idee klonk logisch. Rien komt naar Lusaka, de hoofdstad van Zambia. Ik ga ook naar de hoofdstad. Samen reizen we wat rond in Zambia en trekken dan Congo binnen. Leuk, maar wat simpel, niet?

Meer gebrainstormd …
Het tweede idee om via Zuid – Afrika, Botswana, Zimbabwe, Zambia en dan Congo binnen te komen hebben we ook links laten liggen. Zimbabwe is op dit ogenblik niet echt een aanrader. Deze landen (Botswana, Zimbabwe) zijn minder toeristisch en dus ook iets duurder.

Nog meer gebrainstormd … en de knoop doorgehakt!
Op 24 november vliegen zowel ik (vanuit Lubumbashi) en Rien (vanuit Amsterdam) naar Nairobi, de hoofdstad van Kenia. Vanuit Kenia gaat onze trektocht verder naar Tanzania. We weten nog niet of we het noorden van Malawi zullen meenemen maar vanuit deze richting gaan we naar Zambia om hierna in Congo aan te komen.

Een ware trektocht over land waar we gebruik zullen maken van openbaar vervoer en hopelijk veel gastvrijheid! Het wordt een onvergetelijke ervaring om de verschillende culturen te zien en ze ook daadwerkelijk aan den lijve te ondervinden!

Hoelang we over de tocht zullen doen is ons nog niet helemaal duidelijk maar, de aankomst is gepland ergens rond 20 december. Datums vastleggen is niet altijd een goed idee. Plannen wijzigen zich hier constant en we willen niet van de tijd afhankelijk zijn. Maar één ding is zeker: kerstmis wil en zal ik vieren in Congo! Ook Rien wil dit in Congo niet missen…

Willen jullie meer weten over deze landen en reizen in Afrika? Ik dacht het wel!
Op www.bombie3.spaces.live.com kun je een plan vinden van Afrika en waar de landen die we zullen bezoeken zich situeren. Er is ook van ieder land een plan apart te vinden. Verder in mijn verslag geef ik nog enkele interessante links en vindt je een korte omschrijving van ieder land!

www.op-reis.com
www.boabab.nl
www.impalatours.nl
www.magicalkenya.com
www.afrikareizenopmaat.nl
www.outtoafrica.nl
www.vamonos.be
www.630gondwana.com

Kenia
Kenia is wat oppervlakte betreft iets groter dan Frankrijk. Kenia is sinds 1963 onafhankelijk van Groot Brittannië en daarom spreekt de bevolking goed Engels. Het toerisme is de grootste bron van inkomsten.

Kenia richt zich meer en meer op de wereld van het toerisme, net als vele andere Afrikaanse landen. De safarimogelijkheden zijn ongekend, maar ook de stranden zijn aantrekkelijk. Onder meer Mombassa en vele aantrekkelijke kustplaatsen. Hier is nog geen massatoerisme en deze streek wordt veel door rugzaktoeristen bezocht.

Kenia biedt een gevarieerd landschap met woestijnen, besneeuwd hooggebergte, gletsjers, vulkaankraters, bossen, rivieren en watervallen en een tropische kust. Aan de Indische Oceaan vindt men voornamelijk laagland. De kustlijn is 536 km lang en bestaat uit zandstranden, afgewisseld met kliffen, eilandjes en inhammen.

Het westen van Kenia is weelderig groen, terwijl in het noorden de woestijn overheerst. Het land heeft veel savana – achtige vegetatie en enkele stukken zijn met bos begroeid. De meeste mensen wonen in de vruchtbare gebieden, het westen en zuidwesten van het land.

De hoofdstad Nairobi ligt in de hooglanden in het Zuidwesten. In het zuiden komen toeristen voor de luxe safari's en de natuurreservaten. Op de savana's liggen de grote wildparken, zoals het populaire Masai Mara en Tsavo. Hier dolen de Masai met hun kuddes rond, maar je ziet ook leeuwen, olifanten, luipaarden, giraffes, buffels, neushoorns en gazelles. In maart / april en van oktober tot en met december is de regentijd. Je kunt in de maanden januari en februari het beste de wildparken bezoeken, omdat de dieren door de droogte dan naar de meren toetrekken en goed te zien zijn.

De economie is moderner dan die van andere Oost – Afrikaanse landen, maar toch is het momenteel economisch slecht gesteld. Dit leidt tot een toenemende armoede. Op het platteland leven nog veel mensen in minder rooskleurige omstandigheden. Dit staat in schril contrast met de luxe ressorts waar de toeristen verblijven. Het doet wat wrang aan dat sommige reisgidsen Kenia aanprijzen als een kennismaking met het echte Afrika.


Tanzania
De naam "Tanzania" is een kunstmatige naam: het is een samenstelling van Tanganyika en Zanzibar. Tanganyika was het voormalige Duitse grondgebied – na de Eerste Wereldoorlog onder Brits bestuur – dat het gehele vasteland besloeg. Het specerijen – eiland Zanzibar was een Engelse kolonie.

In het noorden wordt Tanzania begrensd door Kenia, Lake Vicoria en Oeganda, door de Indische Oceaan waarin de eilanden Zanzibar en Pemba in het oosten, met in het zuiden Mozambique en Zambia. Over de westelijke grens bevinden zich Zaïre, Rwanda en Burundi. Met zijn 945.087 km² (waarvan 886.040 km² land) is Tanzania ongeveer 14 keer zo groot als België en Nederland samen.

Tanzania telt ruim 29 miljoen inwoners. Nagenoeg de gehele bevolking van Tanzania is van Afrikaanse origine en bestaat uit 120 stammen, voornamelijk Bantoetaligen. Elk volk heeft zo zijn eigen gewoonten en gebruiken. Bij het Eyasi – meer leven de Hadzabe, een stam die verwant is aan de bosjesmannen. Ze leven als jagers en spreken een 'klik'-taal.

In Tanzania vindt men enkele van de meest befaamde Nationale Parken en "Game Reserves" ter wereld. Terwijl het veel minder druk is dan in het buurland Kenia bieden de Nationale Parken van Tanzania enkele van ’s werelds beste bestemmingen voor het bezichtigen van (wilde) dieren in een natuurlijke omgeving.

Het landschap van Tanzania is afwisselend door savannes, hoogvlaktes en dalen. De bekendste plek in het land is de berg Kilimanjaro, ook bekend als "het dak van de wereld". Deze kolos is de hoogste vrijstaande berg ter wereld en één van de grootste vulkanen die ooit uit de aardkorst tevoorschijn kwamen. Op heldere dagen kan men hem al vanaf een afstand van 160 kilometer zien. De top ligt maar drie graden onder de evenaar, maar is altijd bedekt met sneeuw en ijs. De piek Uma is 5.895 meter hoog.


Malawi
De eerste inwoners van Malawi vestigden zich omstreeks 10.000 voor Christus rond het Malawi – meer. Tijdens de 16e eeuw na Christus werd een handelskoninkrijk gestart door de Maravi mensen, hier dankt het land dan ook zijn huidige naam aan. De eerste Europeaan die met dit land in aanraking kwam, is waarschijnlijk de Portugese ontdekkingsreiziger Gaspar Bocarro. Zijn dagboek, gepubliceerd in 1492, maakte voor het eerst notie van een groot meer in Centraal-Afrika.

De slavenhandel, die zich tussen de 16e en 19e eeuw afspeelde, liet ook in Malawi diepe sporen na. De geschiedenis van het moderne Malawi is verbonden met de Schotse missionaris David Livingstone. In 1875 richtte hij een missionaris station op, gericht tegen de slavenhandel. In 1891 kwam Malawi onder gezag van Groot Brittanië te staan. Uiteindelijk werd in 1959 de Malawi Congress Party opgericht onder leiding van dr. Hastings Kamuzu Banda. Uiteindelijk werd dan ook onafhankelijkheid van Groot Brittanie bereikt.

Malawi is bijna drie keer zo groot als Nederland met een oppervlakte van 118.484 vierkante kilometer. De bevolkingsdichtheid is ongeveer 83 mensen per vierkante kilometer.

In het noorden en noordoosten grenst Malawi aan Tanzania, in het oosten en zuidwesten aan Mozambique en in het westen aan Zambia. Malawi is een langgerekt land. De lengte is ruim 800 kilometer en de breedte varieert tussen de 80 en de 160 kilometer. Het Malawi meer ligt in het oosten van het land en is, net als het land zelf, langgerekt. Het meer neemt een vijfde deel van de totale oppervlakte van Malawi in beslag. Het Malawi meer ligt in de Centraal Afrikaanse Slenk en het diepste punt is 785 meter.

De begroeiing van Malawi bestaat uit grassen en bos. De oevers van de rivieren en het Malawi meer zijn moerassig. Er groeien veel bijzondere inheemse bloemen in Malawi. Een voorbeeld daarvan zijn de uitbundige gladiolen, maar er zijn ook meer dan honderd soorten orchideeën te vinden. Sparren en eucalyptusbomen zijn geplant voor de houtindustrie. Het wild in Malawi leeft voornamelijk in de nationale parken. Het bekendste park is het Liwonde National Park. Hier leven kuddes olifanten en antilopen. In de Shire Rivier baden kuddes nijlpaarden


Zambia
De eerste menselijke bewoning in het huidige Zambia dateert van ca. 200.000 jaar geleden. Gereedschap en bewerkte vuurstenen getuigen daarvan. Een belangrijke archeologische vondst werd in 1921 gedaan, de zogenaamde Broken Hill Man. De schedel die gevonden werd, schatte men op 125.000-300.000 jaar oud, en men beschouwt deze Broken Hill Man als een verre verwant van de Europese Neanderthaler.

Zambia heeft ca. 10 miljoen inwoners en de bevolkingsdichtheid bedraagt ca. 13 inwoners per km2. Ruim 98% van de Zambianen behoort tot een van de 73 Bantoetalige stammen. Bedacht moet wel worden dat deze 73 etnische groepen zijn samengesteld in de Britse tijd, door de Britten zelf. Door de Zambiaanse regering wordt nog steeds aan dit aantal vastgehouden, voor de Zambianen zelf is deze indeling van niet zoveel betekenis.

Het Zambiaanse landschap bestaat voor een groot gedeelte uit zacht golvende plateaus met een gemiddelde hoogte van ca. 1100 meter boven zeeniveau. In het oosten en het noorden wordt het geleidelijk aan wat hoger en langs de grens met Malawi komt de hoogte regelmatig boven de 1500 meter uit. Het hoogste punt van Zambia is te vinden in de Mafinga Hills (2301 meter), op de grens met Malawi. Beroemd zijn de Victoria-watervallen in de Zambezi, ruim 100 meter hoog en bijna twee kilometer breed.

De plantengroei in het grootste deel van het land bestaat uit savanne: grasland met een vaak zeer gevarieerde en complexe flora, inclusief kleine bomen, doornig struikgewas, cactussen en klimplanten.

De Zambiaanse economie was altijd sterk afhankelijk van de koperwinning, maar door de daling van de koperprijs op de wereldmarkt vanaf de jaren zeventig, bleek dat de Zambiaanse economie zeer kwetsbaar was. De regering heeft geprobeerd om tot grotere diversificatie te komen, maar dat heeft tot nu toe weinig succes gehad.


Congo
Daar weten jullie nu toch wel al genoeg over!  Nee?  Wel, lees mijn blog dan!



Zijt er maar zeker van dat het een heus verslag zal worden ... eentje om van te watertanden!

Byé
Sarah (en natuurlijk ook een beetje Rien)

Hallo

Ik merk dat week 16 mijn laatste weekverslag is geweest. Het wordt dus dringend tijd voor een vervolg en een verslag van week 24, de foto's vindt je terug op www.bombie3.spaces.live.com ! Wat gaat het vlug zeg ...

In deze week heb ik het vooral druk gehad met jawel: het vieren van mijn verjaardag (om nog maar eens in herhaling te vallen).

Donderdag (de dag van mijn verjaardag dus ;)) heb ik me rustig gehouden en me vooral niet moe gemaakt. Pater Eric zal wel begrijpen wat ik bedoel. Hij is getuige geweest dat ik 4uur heb zitten wachten op iemand die me een papier moest overhandigen. Bleek dat Pater Eric dit ook gewoon zelf kon doen!

's Avonds was het aangenaam thuiskomen. Patience, Diane, Charlotte en Dachamps hadden een lekker feestmaal klaargemaakt. Met zijn allen - 1 jarige, 5 volwassenen, 9 kinderen, 2 kleuter en 1 baby - hebben we gegeten tot we echt niet meer konden! Met een overvolle maag zijn we met die ene jarige en die 5 volwassenen een stapje in de wereld gaan zetten. Wel op het gemak hoor! Een frisse simba en genieten van ... mijn eerste dag als 22 jarige!

De vrijdag heb ik samen met Vinciane (zij vierde gisteren haar 30ste verjaardag) een verjaardagsfeestje georganiseerd voor de vrienden! Hier vooral een dikke merci aan Nelson voor het mogen gebruiken van zijn appartement als feestzaal. Eigenlijk was het niet zomaar een feestje! Nee hoor, we hadden alles voorzien. Eerst wat apperitieven met popcorn, nootjes en heerlijke congolese chips. Dan overgeschakeld op hotdogs met als nagerecht samosa's (soort loempia) en als toetje een héérlijke taart (en voor die ene keer mocht ik de taart wel, raar maar waar)! En vergeet niet de frisse simba's en tembo's erbij te denken!

Misschien even ter verduidelijking (en zie foto's), Vinciance is een leerkracht op Ecole Belge net zoals Nelson, Carlos, Sandrine en Brecht. Zij wonen elk in hun eigen appartement op Ecole Belge zelf. Hoe ben ik op Ecole Belge en daarnaast terecht gekomen? Simpel, enkele maanden geleden ben ik op stap geweest met Inge (Antwerpse). Inge werkt als vrijwilligster bij de straatkinderen. Zij kende al enkele leerkrachten van Ecole Belge en voila, zo gaat de bal aan het rollen en zijn de contacten niet ver te zoeken. Swat, 't zijn er natuurlijk niet allemaal van Ecole Belge. We hebben dan nog Raf, Arlette (vrijwilligster bij BTC), Silvaine (architect), Miguel (ngo groupe one), Amara (doet iets louche voor de mijnen), Eddy, Riva, ... en ga zomaar verder!

De zaterdag heb ik buiten een picknick - ontbijt, het opruimen van Nelson zijn appartement en het weggooien van heerlijke appelsienensaus niet veel uitgespookt! 's Avonds vroeg in mijn bedje en heerlijk de klok rondgeslapen om de zondag weer een luie maar leuke dag te beleven.

Samen met Arlette, Silvaine, Brecht en Paola (nog iemand van BTC) ben ik naar een meer geweest om een frisse duik in het water te nemen. Vergeef me, maar ik ben de naam van het meer vergeten. We hadden ons voorzien op eten en drank, en de namiddag was geslaagd. Het deed deugd om eens van de zon te genieten al zittend. Meestal als mijn teder vanille huidje de zon te zien krijgt ben ik in het stad aan het wandelen en zweet ik me te pletter. Een grasperkje vinden en dan nog eens zonder pottekijkers is iets waar ik al enkele maanden van droom. De werkgever van Silvaine was er ook samen met zijn jetski! Jawel, je leest goed. Waterskiën met vrouw, kinderen en dikke vrienden, tis ne keer wat anders é! Om de dag helemaal goed te maken hebben we nog overheerlijk gegeten in Tropic. Een lekker congolees kipje, met een heerlijk vettig sausje!

Wat er tussen week 16 en week 24 is gebeurd kun je vooral in de losse verslagen lezen (rubriek inhoud blog). Bijvoorbeeld over de conseil nationaal van de Kiro. Twee weken avontuur waar ik nog altijd met veel plezier aan terug denk. Of kun je een treinontsporing normaal vinden?

Deze week is het vooral uitkijken naar de komst van Lies. Ze komt op 20september aan en zal stage lopen op de Kiro voor enkele maanden. Ik ben ook al druk bezig (druk op zijn congolees, lees dus: ik moet nog zo goed als beginnen) met het opstellen van het programma voor de 3weekse reis van mijn zusje Tine. Ze komt aan op 1oktober en hopelijk met naaimachine !


Sarah

Er was eens heel lang geleden, op 13 september 1985, ergens in het varkensdorpje Wingene een dolgelukkige Claudine en Luc. Ze waren op die dag kersverse en trotse ouders geworden van de kleine spruit "Sarah".

De jaren gingen voorbij en de kleine Sarah werd stilletjes aan groter (figuurlijk dan), volwassener (mag je wel letterlijk nemen) maar vooral avontuurlijker. Zou ze dit meehebben van haar grote zus Tine, die de hele wereld al gezien heeft? Of van de aller grootste zus Nathalie? Hoewel zij naast de avontuurlijke moto ritten het liefst met manlief en de kindjes Sun Parks opzoekt.

Hoe Claudine en Luc er ook over denken, ze zullen nooit vergeten dat ze hun dochter niet naar Zuid-Afrika hebben laten vertrekken ... Zand erover? Ik dacht het niet ...

Onder druk van de strikte, maar o 'zo lieve oudertjes, moest Sarah haar droom en moed, om een andere land voor een tijdje op te zoeken, uitstellen tot na de studies. Niet teveel getwijfel dus en in 2007 was het de tijd om die droom en moed uit de kast te halen.

In de droom van Sarah zijn we nu bijna 6 maand verder... In de droom van Claudine en Luc om een derde kind van de wereld te laten genieten, zijn we vandaag 22 jaar verder. Sarah bedankt iedereen voor de vele verjaardagsgroetjes, maar denk ook even aan de lieve mama die er 22 jaar geleden bijna 4kg heeft moeten doorjagen... En ja, ook aan de lieve papa die al dit gekrijs moest aanhoren!



Sarah, bombie, punt, bouwblok, bauwens, bolleke, sarajevo of hoe ze ook noemen mag, zal nog lang en gelukkig leven!