Johan, Mario, Philiep en Johan fietsen de populaire camino Santiago De Compostella, vertrekkende vanuit Gent in een 4tal weken met volle bepakking. Een tocht van 2400 Km met ong. 25000 hoogtemeter.Lees hier hun dagelijkse belevenissen.
29-08-2018
DAG 17. deel 1
Gefietst van Oloron st Marie naar Jaca .; 88,6 km
Totale afstand ; 1593 km
Vandaag was de eerst grote test, de beklimming van Col du Somport. 56km lang met 1400 hm. In het begin maar een paar procent stijgen maar de laatste 16 km was het 7 à 8 procent. Gelukkig was het weertje ideaal. We hebben ook een fietser opgepikt die de camino doet. Jom ( eigenlijk Jean Marie ) maar iedereen zegt er Jom tegen. Na de beklimming kwamen we in Spanje uit. Iedereen was tevreden, zoals op de groepsfoto dat de test geslaagd was.
Nog even passeren langst de Kathedraal van Oloron maar niemand gaf thuis om te stempelen.
Detail van de mooie ingang.
Originele bron waar de pelgrims zich konden aan laven.
Grappige foto. Twee Fransmans die gezellig aan het keuvelen waren met de handen op de rug.
Nog even stoppen aan bureau tourisme in Bedous om de eerste tampon van de dag te verkrijgen.
Selfietje aan het riviertje die door Bedous stroomt.
Er hingen parasailers in de lucht.
Gepasseerd langst de weide waar ze landen.
Onderweg was er een betoging van boeren met veel flikken en vuurwerk
De persoon links is Jom die de gehele dag heeft meegereden.
Lekker gegeten in een restaurant in Urdos.
Boudin noir avec pommes op de menu.
Zo te zien vond Mario het een lekker gerechje
Het was ook lekker.
Er kwamen een aantal boeren binnen met van die typische petjes. Alpins dacht ik.
Philiep, jij durft zo geen petje op je hoofd zetten zei ik tegen hem.
Het duurde niet lang of ik kon deze mooie foto maken.
Gefietst van Sorde l'abbaye naar Oloron st Marie. ; 63km
Totale afstand 1505 km
Vandaag een zeer warme en zwoele dag. Tot 40 graden. Gelukkig voorspellen ze morgen 10 graden minder. De afgelegde afstand was dan ook niet zo fameus. De eindbestemming hebben we in Oleron ook gekozen omdat er een heftig onweer voorspeld was in de streek savonds em er daar een pelgrimshuis is. Inderdaad is het ook ferm beginnen regenen omstreeks 21u. De tentjes stonden lekker droog, opgevouwen in de fietszakken, in de kelder van het pelgrimshuis.
Goed uitgerust kunnen we dan morgen beginnen aan de zware klim " Col de Somport " met 1400 hm
Op de camping naast ons stond er een tentje van een jong koppel.
Iemand insinueerde dat we er serieus wat last van zouden hebben gedurende de nacht.
Niets was minder waar. Toen we opstonden hadden we van wat anders last, namelijk slakken. Ze waren tussen de buiten en binnentent gekropen en zaten echt overal.
Vieze beesten, er zat zelfs één in mijn gamel.
Hopelijk symboliseert dat niet dat we maar traagjes vorderen.
Een tijgerslak.
Na de slakkenjacht en het ontbijt terug op de fiets.
De 12e eeuwse romaanse abdijkerk van Sorde l'abbaye. Van buitenaf gezien een gedrocht maar met een mooie ingang en binnenin authentieke mozaieken.
De portalen dienden om de pelgrims te laten overnachten. Meer dan een dak boven het hoofd was het eigenlijk niet.
Mooi afgewerkte ingang
Philiep leest de plakaten die gaan over de restauratie van de Middeleeuwse mozaieken met Romeinse invloeden.
Details van de mozaieken.
De Pyreneeen zijn niet meer uit beeld vanaf nu.
Portaal van de kerk in Sauveterre. Terug met plaats om de pegrims te laten overnachten.
Zicht op de rivier " Gave d'Oleron"
Laas beweert de beste te zijn in het verwelkomen van pelgrims. Was toch niet bij ons. Uitgehongerd daar aangekomen in de enige brasserie werden we geweigerd wegens volzet.
In het dorpje Burgnein vonden we een brasserie waar we de menu du jour konden verorberen.
Voor de eerste keer kregen we eens soep. En wat voor één, ze stond stijf van de groenten, superlekker.
Lekkere asperges als voorgerecht.
Als dessert een lekker stuk taart met ijs. We konden er terug tegen.
Muurschilderij waarbij de koe voor de verandering eens beslegen word. Blijkbaar moet ze ook de ploeg trekken of zo.
Deze 4 ezels die op een wei stonden konden naar de Pyreneeen kijken. Die andere 4 moeten erover.
Tussenstopje na een beklimming om te bekomen. De hitte speelde hen parten ( tot 40 graden) terwijl superactieve Mario zijn zakken nog eens herschikt.
De silhouetten van de Pyreneeen worden alsmaar dreigender en dreigender.
Aangekomen op de eindbestemming in Oleron St Marie.
Het eerste wat opvalde was de kerk Notre Dame die opgebouwd is in lagen.
Daar besloten we te overnachten in een pelgrimshuis omdat er gewaarschuwd was voor onweer in de streek en we goed zouden uitgerust zijn voor de beklimming de volgende morgen van col de Somport. Philiep spreekt er al dagen van, van de Sompo rt dus zal het wel de moeite zijn ( 1400 hm)
Het huisje verlaten voor een aperitiefje te drinken.
Een pastis drinken op een terrasje op een zwoele avond, leven als God in Frankrijk.
En zo is er terug een blad vol in het stempelboekje. Ieder dorpje probeert toch origineel uit de hoek te komen.
Bij het ontbijt op de camping rond 8 uur kwam het zonnetje al serieus piepen en is de gehele dag niet meer weggeweest. Terwijl het in Belgie koud en regenachtig was stegen de temp. hier tot net boven de 30 graden. Dit is niet direct het weertje waar Philiep van houd.
Gelukkig voor hem was het een kalme dag, toch wat afgelegde km betreft. Op onze tocht passeerden we vandaag het stadje DAX.
In Dax is een decathlon gevestigd. Daar hebben we wat inkopen gedaan. Zoals kettingolie, electrolyten voor in de bidons, recoveryfrank, repen, een paar slippers , een nieuwe spiegel voor Mario en we mochten daar ook onze banden oppompen.
Dax is een tamelijk groot en druk stadje die in de Romeinse tijd al bekendheid had.
Het is ook het begin van de regio, Frans Baskensland. Er was vroeger een arena waar stierengevechten plaatsvonden. Dat is nu verboden. Tegenwoordig voeren ze daar shows op met koeien.
Johan DC zijn ochtendritueel. Nadat de fietsen geladen zijn controleerd hij het terrein of er niets vergeten is.
Deels terug door de bossen.
In de voormiddag was het al lekker warm om met ontbloot bovenlijf te fietsen. Mario zijn torso is toch niet meer wit wit.
We rijden Saint Vincent de Paul binnen, een dorpje voor Dax.
De plat du jour was terug in orde. Hierzie het voorgerechtje. Wat is pelgrimeren toch leuk. (niet altijd natuurlijk)
Hoofdgerecht.
De dame die naast Philiep zat beweerde dat ze vroeger zangeres was in Amerika en dat ze Janis Joplin persoonlijk gekend heeft. Of het waar was weet ik niet. Toen Mario een liedje van Janis speelde op zijn GSM ( Me and Bobby Mc Gee ) begon ze waarempel mee te zingen en kon de ambiance niet op.
De kathedraal van Dax.
Op het pleintje aan de kathedraal staat een beeld van een Romeinse soldaat met zijn hond met uitgestoken tong.Wat de achtergrond hiervan is weet ik niet. Wie meer weet mag me altijd mailen of bij de berichten zetten.
Regelmatig hebben we deze gekleurde lijnen al gezien. Een arbeider was bezig de straat te screenen om te traceren waar alle leidingen zitten. In Belgie doen ze het anders, ze breken direct de straat open tot ze iets raken en zeggen dan ; A ja, t'zit iere
Eerste zicht op de Pyreneeen
Philiep had al gezegd dat hij, eens in de bergen er koeken zou op geven. Als het zoals vandaag is zullen het maar petit-beurre koekjes zijn want hij stond door het warme weer helemaal niet in vorm.
Terug met gebogen rug de tentjes opstellen.
Het eenvoudige maar lekkere avondmaal in een nog zeer aangename temperatuur.
Gefietst van Hostens naar Lesperon ; 87km Totaal afgelegd ; 1372km
Na enkele kilometer gefietst te hebben kwamen in een nieuwe regio terecht: Landes.
De wijngaarden maakten plaats voor boslandschappen. Vooral schrale boomsoorten zoals sparren en lariksen en ook veel aspergevelden gezien. Heeft blijkbaar te maken met de ondergrond die gestolde ijzerslakken bevat. Wel een zeer vlak terrein, we hadden weinig hoogtemeter vandaag. Het zonnetje was terug van de partij, zo'n 25 graden, ideaal om te fietsen.
De tweede week zit erop. Als we de status maken:
Fietsen en materiaal; 1 lekke band en wat klein onderhoud( remblokken vervangen)
De moraal ( zeer belangrijk) ; onaangetast
Fysiek; Wat stijfheid in de knieen en beenspieren maar niet problematisch.
Doelstelling; Na 2 weken over halfweg en lichtjes voor op schema.
Besluit ; we gaan DOOR.
Toen we groen licht kregen konden we starten met de rit.
Kapel St Catherine in Retis met overdekt portaal en een klokkentoren met houten uitbouw.
Tegenwoordig gebruikt als museum met herinneringen aan pelgrimages
Veel velden worden daar besproeid met lange aan elkaar gekoppelde constructies.
Weldra reden we de regio Landes binnen.
In het dorpje Moustey staan een kapel en kerkje broederlijk naast elkaar. Beide met een pelgrimsverleden.
Terug met een houten uitbouw. Deze dienden om de klokken te luiden en als uitkijkpost.
Binnenin de kapel worden er nu expo's gehouden. Je ziet nog de fraaie muurschilderingen.
De dorpskerk St Martin in Moustey
Een glasraam met St Jacobus, afgebeeld als pelgrim.
Onderweg was de weg onderbroken. Omrijden zou minstens een half uur duren. We zijn dan maar ( na eerst de fietszakken losgemaakt te hebben) over het brugje gesukkeld.
De eerste vrouw die we tegenkomen die de camino al wandelend doet.
Volgens buienradar was van smorgens vroeg al lichte regenval verwacht. We waren dan ook blij dat het pas regende na het afbreken van de tent en het ontbijt.
De gehele dag hebben we door de wijnvelden vam de bordeaux-regios gereden met als hoogtepunt het stadje Saint-Emilion. Niet groot maar zeer sfeervol op een heuvel tussen de wijngaarden en kastelen, een echte aanrader. Het parcours in de bordeauxstreek is daar licht glooiend zodat we veel km konden afmalen. Terug een lekkere plat du jour gegeten in Cadillac om uiteindelijk te eindigen op een camping in Hostes waar ook veel jeugdbeweging komt kamperen. Beter joelende kinderen dan een goederentrein die om het half uur passeert, ook snachts, zoals vorige week. Als de kinderen in hun bedje liggen is het gedaan met lawaai.
Klaar voor de start
Even stoppen voor een fotootje van de eerste wijn
gaard
Een kerkje met een mooi kerkhof erachter. De wijnboeren planten hun ranken waarachtig tot net tegen het kerkhof. En de Fransen ons maar wijsmaken als een fles slecht smaakt het van de kurk komt.
Van bij het vertrek hadden we een eenzame Hollander aan ons been die maar bleef aanklampen.
Wat doet een Fransman de zaterdag? De hondjes eens loslaten om wat wild te vangen zekers.
Dit ziet er geen hondje uit maar een hond. Volgens het opschrift op de camionette jaagt deze jongen op everzwijnen.
Puisseguin in zicht
Philiep wijst de Hollander even waar zijn plaats is.
Het pittoreske en oude stadje Saint Emilion. Jammer dat het regende toen we het bezochten.
Mooi vergezicht over de wijngaarden.
En terug weg via een prachtig wijngaardterras.
Dit kerkje van Branne ligt aan de rivier Dordogne die uitmond in de Garonne. Een mooie ijzeren brug om het water over te steken.
In deze streek word elk plekje benut om druivenranken te plaatsen. Zelfs op de klokketoren van dit kerkje.
We rijden het stadje Cadillac binnen. Voor de vervollediging, hier worden geen auto's gebouwd maar druiven verbouwd.
Lekkere plat du jour gegeten s'middags voor geen geld. Met een karafje wijn van de streek uiteraard. Een karafje lekkere bordeaux van 1liter koste 10 euro. Je houd het niet voor mogelijk
Het voorgerechtje
De andouillette eens geprobeerd.
De kip met pastaschelpjes
Tiramisu met speculoos was ook top.
Mario kuiste eerst zijn bril. Hij wil graag zien wat hij eet, namelijk de " ile flottante" als dessert.
Nog even het stadje Cadillac verkennen.
Een koppel trouwers stond juist klaar om de kerk binnen te gaan in Cadillac.
De klokketoren. Een van de oude nog bewaard gebleven poorten van de omwalling.
Een veld zonnebloemen tussen de wijngaarden. Is eens iets anders.
Op één plaats was de pluk al begonnen.
Twee indrukwekkende tombes tussen de gaarden. Zal wel niet van plukkers zijn.
Het dorpje Landiras, waar we inkopen gedaan hebben.
Mario teste nog eens een nieuwe pose uit om de wind te snijden.
Camping gevonden, tentjes staan al recht en Johan DC zag dat het goed was.
Van Gurat naar Minzac. : 72 km Totaal afgelegd: 1186 km
Na de natte boel opgekraamd te hebben, het was de eerste keer dat we met regen te kampen hadden, gelukkig snachts konden we vertrekken. Het stralende weertje van de eerste dagen had plaats gemaakt voor een frisse dag.
Na een tijdje reden we de Dordogne streek binnen. Veel in het bos gereden om tenslotte de Isle over te steken en een camping op te zoeken. De eerste met een zwembad. Helaas was het ook de eerste frisse dag. Maar een echte pelgrim kan tegen een stootje, dus met zijn allen erin. Behalve Philiep die is bang van veel water zegt hij.
De natte tent opkramen
Even stoppen om de eerste stempel op te halen. Helaas niemand bereikbaar.
Bemerk de fles smeerolie in de bagagezak achterin. Altijd handig om de kettingen direct te kunnen smeren als je ze hoort piepen.
In het mooie dorpje Bonnes een stempel kunnen scoren bij de Mairie.
Feest in het dorp. Maar niet voor ons, wij moeten door.
Plat du jourtje s'middags voor de verandering.
In dit straatje mogen alleen pelgrims onder de 6t door.
Met al ons bagage is dat maar nipt.
2 supporters langst de weg.
In eerste instantie dachten we dat het teken rechtsboven een afbeelding van een Jacobsschelp was. Maar de kleuren kloppen niet van de schelp en rolwagens zullen wel niet de camino doen. Of wel?
Een plaatselijke wielertoerist die een camping wist zijn heeft een tijdje meegereden met ons. Hij vertelde dat hij ook op een projectje zat te broeden. Geen pelgrimstocht maar een fietstocht van het noorden van Noorwegen maar Bordeaux.
Nog een pizza voor het slapen gaan.
Alweer een blad vol.
Wel een mooie stempel onderaan van de kathedraal in Angouleme, maar het lieve vrouwtje kon niet zo goed mikken en had waarempel vier vakjes nodig.
Nog een fotootje van bij de start.
Piet en zijn vrouw Patricia (beide met helm) zijn ook fervente fietsers en hebben ook al heel wat trektochten gedaan. Piet heeft enkele jaren geleden ook de camino naar Compostella gedaan en kon heel wat bruikbare tips geven waarvoor dank. Toen ze die vier groentjes op 13 aug. zagen vertrekken proesten ze het uit.
Terug een warme dag met temperaturen tot 35 graden. De moeilijkheidsgraad blijft stijgen want we zijn geen enkel vlak stuk meer tegengekomen. Kleine dorpjes gepasseerd met één grote stad onderweg, namelijk Angouleme. Wat een verschrikkelijke naam. Nooit van gehoord, Philiep wist te vertellen dat (als ex-duivenmelker) er van deze stad duiven werden gelost. De oude binnenstad ligt op een heuvel. Interessant misschien om duiven te lossen maar niet om boven te fietsen. De inspanning werd echter beloond met eem prachtig uitzicht, een pittoreske en sfeervolle centre-ville en een unieke kathedraal.
Mario checkt zijn fiets nog even vooraleer de camping te verlaten.
Interessant als de straatnamen de naam van de camino krijgen.
We passeren de Limousin streek met uiteraard de koeien als uitgangsbord. En wat later ook OP het bord.
Bij het nuttigen van een drankje passeerden een hele stoet oldtimers, allemaal van het merk Porsche.
We passeerden het dorpje Brie. Niet te verwarren met zijn grote broertje met dezelfde naam.
Groententuintje langst de weg met vooral indrukwekkende tomaten.
In een winkel hadden ze ons wijs gemaakt dat we in Champniers een lekkere plat du jour konden eten. Daar aangekomen was alles potdicht natuurlijk. Dan maar verder naar de grote stad Angouleme gefietst. Kerkhof in Champniers met indrukwekkende bouwsels. Hier liggen precies geen arme pelgrims.
Middagmalen
Mooi uitzicht vanaf de binnenstad.
De markthal.
Philiep had een plannetje van de stad bij de touristische dienst meegenomen. Dan mocht hij ook alles uitzoeken. Hij zal het geen tweede keer meer doen.
De kathedraal St. Pierre in Angouleme. Prachtig bouwsel met een zeer mooie voorgevel met gebeeldhouwde taferelen. Jammer dat er straten met doorgaand rond de kathedraal lopen.
Totaalbeeld
Tafereel boven de hoofdingang. Zou deze persoon ook een stempel boekje in zijn hand hebben of is het de heilige schrift?
De middenbeuk. Deze kerk is uniek omdat de binnenkant is afgewerkt met witte steen zodat het veel klaarder is binnenin en er staan ook geen pilaren in de weg.
Mooi koor met één valse noot ( onderaan op de trappen).
Het kasteel Magnac - Lavalette
Chateau de Villebois Lavalette in de verte. De moeite om te bezichtigen maar we hadden al veel (klim)kilometers in de benen en hebben gepast.
Tentje opgezet aan een riviertje. Is eens iets anders.
De voorzieningen in deze camping waren rudimentair. Geen probleem natuurlijk. Een douche in het riviertje werkt ook.
Avondmaal tussen de bomen.
De sporadische heuvels en glooiingen worden kronisch. Geen enkel vlak stuk meer. Bijna 1000 hm.
In Charroux is een grote overdekte markt uit de 16e eeuw te bezichtegen, met een indrukwekkende houtconstructie.
In Charroux zijn er alleen nog resten van een benedictijnerabdij te zien.
De handjes wassen na een extra smeerbeurt door het warme weer De gps gaf tot 38 graden aan.
Onderweg terug een slachtoffer tegengekomen van het autoverkeer. Deze keer een fraaie bever. Om de grootte van het beest te kunnen inschatten heeft Philiep zijn grote voeten( lochtingterters in het Zults) er eens naast gezet.
Mooie wolkjes boven het veld zonnebloemen.
Aangekomen aan de kerk in het dorpje Nanteuil en Vallée die ook ons eindbestemming is.
Deze Jean Baptistkerk heeht twee bijzonderheden.
In een gebrandschilderd raam staat St Jacobus afgebeeld als pelgrim.
Tweede bijzonderheid een gebeeldhouwd tableau bij de doopvont.
Terrasje doen met géén bijzonderheid voor ons, namelijk een grote pint.
Het pelgrimsstadje heeft ook een abdij die gesticht werd door Karel de Grote in 780 zoals het plakkaat vermeld
Vandaag was het zoals ze in de Tour de France zouden zeggen een overgangsetappe.
Door kleine dorpjes gefietst aan een deftige snelheid, ondanks de hoge temperaturen.
Door de Charrante fietsten we met alleen het noemenswaardig te vermelden dorpje Charroux.
Daar zijn restanten te zien van de benedictijnerabdij van St Sauveur, één van de grootste in het Karolingische Europese rijk.
Na het ontbijt was er direct een stevige beklimming van 9%
Mario geraakte boven met de vingers in de neus.
Philiep met de glimlach zoals steeds.
In het dorpje Gençay stopten we even aan de kerk om de eerste stempel van de dag te scoren. Helaas was de pastoor juist weggegaan wisten ze daar te zeggen.
Wie er wel aanwezig was, was een killerbee. Gelukkig heeft hij niet gestoken, anders had Johan DC een stempel op zijn been ipv in het boekje.
Gepasseerd langst een gewas die ons onduidelijk was.
Kenners mogen altijd een tip geven (Rita DW?)
In alle dorpjes die we passeerden was er geen enkele bakker, winkel, terrasje of brasserie open.
Ik denk niet dat er in Frankrijk veel alcoholisten rondlopen.
Pas na 62 km fietsen was de eerste brasserie die open was in zicht. Gelukkig was het voor eens wind in de rug zoals te zien aan de windmolens.
Johan DC had al serieuze uitdrogingsverschijnselen. Zijn halve liter was dan ook rap weggeklokt.
In de wielerwedstrijd Parijs- Roubaix verschijnt er op het scherm van de Franse zender bij de verslaggeving " route pavé " als de renners een kasseistrook naderen.
Wij hebben om onze camino op het bord ook verder te zetten dan maar een "pavé de boeuf " besteld van de plat du jour.
Van Sainte-Maure de Tourrainne naar Poitiers ; 87.5km
Afgelegde weg 845 km
Na afscheid genomen te hebben van de vriendelijke uitbater Jean Michel konden we terug onder een stralend zonnetje en met benen die ook een beetje straalden de weg aanvatten richting Poitiers.
Door het licht heuvelend landschap ging het vrij vlot. Een deel van de route langst de Vienne gereden. Een prachtige rivier die in een dal loopt die nog ongeschonden is, behalve wat campings of speelterreinen.
De camping had speciaal uitgeruste constructies voor bikers. Onderaan kon je eten en je fiets plaatsen. Bovenaan kan je in het tentje slapen.
Even stoppen onderweg om meloenen te kopen.
Let op het prijskaartje, helemaal niet duur en terplaatse gekweekt. K
De fietsbrug in Chatellerault over de Vienne
De brug Pont Henri IV in Chatellerault. Blijkbaar is Belgie hier gedegradeerd tot Parking.
Mooi zicht op Pont Henri IV
Sfeerbeelden
Mooie wolkenhemel.
S'middags vroegen we een dagschotel. Blijkbaar kijken ze hier ook naar FC de kampioenen want de serveuze kwam af met 4 grote pinten. We hebben ze dan maar uitgedronken met de, overigens voortregfelijke "plat de jour"
Even uitblazen op het binnenplein. Kasteel is niet te bezichtegen
We naderen Poitiers. Op de achtergrond zie je futuroscope.
Aan de sfeer die dit straatje uitstraalt zie je dat we het Zuiden naderen.
De indrukwekkende kathedraal de Notre Dame le grande. Op de voorgevel staan bijbelverhalen en pelgrimverhalen die lezen als een strip.
Toch vier bezoekers precies in de kathedraal.
Ijsje uit de vuist van het kraam met het lekkerste ijs uit de stad volgens de broodverkoopster. Gelijk had ze, vooral de smaak rum met rozijnen was superlekker.
Nog een andere kathedraal in de buurt. Kathedraal Saint Pierre.
Tentje opzetten voor de nacht in een camping net buiten Poitiers. Zo te zien erg belastend voor de rug.
Avondeten met een Bache als tafel. Niet comfortabel maar wel gezellig. Daarna bedje binnen.
Het gewas dat we gisteren passeerden was blijkbaar Sorghum. Met dank aan Rita DW
Na ons moed in gedronken terug op pad want de weg is nog lang!!!
Aan de péage mochten we zo door. Toch iemand die medelijden heeft met een arme pelgrim.
Johan DC in volle actie langsheen een gewas die ons niet direct duidelijk was.
De uitbater van de camping, Jean Michel verwelkomde ons hartelijk in zijn bureau. Hij was aan het luisteren naar zwoele jazz en had er zin in.
Hij bekeek ons stempelboekje grondig en pochte dat de zijne de mooiste van al ging zijn
Hij had wel deels gelijk. De afdruk was perfect en dat is toch de eerste vereiste.
Een pelgrimsstaf met de schelp moet er sowiezo opstaan zei hij envooral de afbeelding van een geit was de verwijzing naar de lekkere geitenkaas die ze daar in de streek produceren.
Nog een lekker avondmaal.
Jean Michel kwam nog eens langst om te kijken of alles in orde was.
Gelukkig was de fles nog niet bovengehaald, anders had hij ze wel helpen soldaat maken.
Een vrouw uit de nood helpen door haar platte band te herstellen, zoals het een echte pelgrim betaamt. Ze was met haar man en 2 kindjes op fietsvakantie in .Frankrijk en afkomstig uit Nieuwzeeland.
Lekker fietsweertje.
Eventjes rusten, genieten van de Loire en energie bijtanken
De symmetrische brug in Blois die noord en zuid-blois van elkaar scheidt
De voorgevel van de kathedraal van Blois.
Niemand te bespeuren om een stempel te scoren in het boekje.
Nog eens de ingang van de kathedraal met 2 mooie Oleanders ervoor.
Het kasteel van Blois
Nog eventjes het stof wegspoelen met een watertje (lees Heineken)
In wikipedia staat niet vermeld welke de korste rivier is van Frankrijk. Er staat wel vermeld dat de Loire de langste is. We hebben ze de gehele dag gevolgd. Na eerst nog eens het standbeeld van Jeanne D'arc te bezoeken en een ontbijtje met zicht op de Loire zijn we er aan begonnen. Eenmaal oponthoud gehad om een vrouw uit de nood te helpen. Ze had lekke band. Haar man had de band nog eens opgepompt zonder succes. Hij was doorgereden naar hun camping met de kindjes, ze moest maar te voet achterkomen, vele kilometers ver. Ze was uiteraard dankbaar met de hulp.
De Loire heeft nog haar authenticiteit bewaard.Ze is te ondiep om te bevaren en de oevers krioelen van de vogels en hun broedplaatsen. De bruggen zijn supermooi maar het kasteel van Blois viel toch wat tegen. De overnachtingsplaats was wat sukkelen. Op deze die we op het oog hadden werden we geweigerd. Geen tentjes, alleen campers.
We zijn dan maar verder gereden tot we een camping municipal zijn tegengekomen. Dat is een camping die uit gebaat word door de gemeente en niet door particulieren.Daar waren we gelukkig wel welkom want het was al donker.
Na een weekje hebben we het opstellen al wat in de vingers en met een hoofdlampje op was dat geen probleem.
De eerste week zit er al op. Alles verliep vrij vlot. Dit smaakt naar meer.
Word vervolgd.
De fietsen worden geladen.
Johan DC drinkt nog een laatste koffietje.
Toen we afspraken wie de afwas zou doen zeiden we in koor : " Amerika first " .
Den John is er dan maar aan begonnen.
Mooi plein in Orleans met het standbeeld van J'eanne Darc.
Een Fransman loopt rond met 2 stokbroden onder zijn arm.
Wij steken er enkele onder onze rekker. (Zults voor snelbinder)
Ontbijtje met zicht op de Loire.
De brug in Orléans
De koeltorens van de kerncentrale van Saint Laurent in Nouan.
Geen ijsjes te verkrijgen. Dan maar een bierte besteld.
De 440 meter lange brug over de Loire in Beaugency.
