Johan, Mario, Philiep en Johan fietsen de populaire camino Santiago De Compostella, vertrekkende vanuit Gent in een 4tal weken met volle bepakking. Een tocht van 2400 Km met ong. 25000 hoogtemeter.Lees hier hun dagelijkse belevenissen.
06-09-2018
DAG. 25. deel 1
Gefietst van Mansilla de la Condos naar Astorga .; 89km
Totaal afgelegd. ; 2155km
Toen we wakker werden in de albergue rond 8 uur bleken we nog alleen over te schieten. Alle wandelaars waren voor dag en dauw al vertrokken. Prima zo, dan hadden we het kot vrij voor rustig te ontbijten. Prima fietsweertje vandaag. Enkele wolken in de verte maar er toch mooi aan ontsnapt. Op tv zagen we eens flarden van de vuelta. De renners zitten in de buurt in Noordspanje en ik zag dat zij wel in de regen gereden hebben. Vandaag een mooie stad, León doorgereden om te eindigen in Astorga, ook een mooi iets kleiner stadje die op een helling ligt.
Het was weer van dat. Mario had zijn drinkflessen vergeten vullen en dan maar gestopt aan een fonteintje.
De bedding van de hogesnelheidstrein in Spanje op de achtergrond.
In front een Belgisch boemeltreintje.
Via natuurschoon rijden we León binnen.
Overal mooie fonteinen in de stad, en in werking
Mooie buildings. Doet me een beetje aan Parijs denken. Daar is het verplicht om met zes verdiepingen te bouwen dacht ik.
Iemand maakte ons erop attent dat er niet mag gefietst worden in het centrum. Afgekeken van Gent zei Johan DC. waar ze al geruime tijd wandelstraten hebben.
De mooie, gigantische kathedraal van León
Even een koffietje om dit moois te bewonderen.
En terug op de fiets, we hebben een missie.
Kunst in de stad.
De San Marcos kerk in León in Venitiaanse stijl.
En terug de stad uit.
Een assortiment nesten op een vervallen huis.
Middagbreak
360 graden panoramafoto
Johan DC houd van watertorens. Niet direct om de architectuur of de vorm maar dat betekent dat de beklimming ten einde is.
Beeld van een pelgrim in de hof van de kerk, geflankeerd door de Spaanse vlag en een olijfboom. Bemerk ook de ijzeren afsluiting met de Jacobsschelp
De historische brug in Hospital de Orbigo met 18 stenen bogen en onregelmatige vormen.
Kaarten op straat. Gewoon de max toch. De locals amuseren zich. Philiep kijkt toe of er niet gezuurd word.
Hopveld in aanbouw.
Hopveld in volle bloei.
Astorga, de eindbestemming van de dag ligt in de hoogte. Een helling van 17graden was net iets te steil voor deze pelgrims.
Toen we stonden uit te hijgen en op onze gsm te kijken waar de pelgrimshuizen liggen in Astorga maakten we kontact met twee jongedames wandelpelgrims. Ze waren afkomstig uit Diksmuide en Moortsele. Toen ik vertelde dat mijn nonkel Ivan en Marie-Jeanne in Moortsele woonden bleek ze in dezelfde straat te wonen. Haar naam is Laure en ze had jaren vormselcatechese gegeven samen met Ivan. Its a small world.
De meisjes verbleven in deze mooie albergue.
Er was nog plaats voor ons. Helaas op een andere verdieping.
Mooie inkom met gekleurde lampenkappen in karton. Moest Friedel (veiligheidsschef op het werk)dat zien.
Twee pelgrims waarvan er ene binnen enkele dagen Santiago zal zien.
Als avondmaal nog eens de menu del peregrino. Voor de prijs moeten we het niet laten.
Gefietst van Carrion de la Condos naar Mansilla de las Mulas .; 78km
Totale afstand gefietst .; 2066km
Na het ontbijt op de terras van de camping, allen met regenvest want het was koud die ochtend konden we vertrekken. Het werd almaar zwarter in de verte, uiteindelijk hebben we ergens in een cafeetje geschuild. Onderweg nog wat tijd verloren met een vijs die losgekomen was van Johan R. zijn fietsstaander. Daardoor ondanks het lichtglooiend parcours niet zo veel km gedaan
Ontbijt in de camping met zelfgemaakte koffie.
Nog vlug een fotootje van de kerk Santa Maria del Camino in Carrion.
Het schrijn in goud.
Wolken troepen zich samen.
Het word alsmaar donkerder.
Eventjes geschuild in een cafe-hotel. Om de tijd te verdrijven een panoramafoto gemaakt van het interieur. Philiep zag lekkere kaastaart liggen op de toog. Hij bestelde een stuk maar toen hij zijn tanden erin zette bleek het quiche te zijn.
Een kerk in Sahagun die omgevormd was tot Albergue en de office voor tourisme.
Even poseren
De ober in het restaurant was alleen het Spaans machtig zoals zoveel Spanjaarden. Hij had wel een grote troef: de google translate app op zijn Gsm. Daarmee kun je getypte teksten, gesproken teksten en ook gescande teksten direct vertalen.
Het voorgerecht, gevulde prei.
Hoofdgerecht ; koetong met frietjes
Dessert was oa. een stuk aardbeitaart.
Voor 4 van deze lekkere menus del dia, + een fles rode wijn , water en extra frietjes betaalden we amper 40 euro. Is bijna gratis.
Oude kerk uit 1260 in het stadje Sahagun in Mudajar- stijl
Onderweg deze kerk, nieuwe stijl gespot. Als je het mij vraagt, trekt op niet veel. Ernaast hebben ze zelfs een mast gezet om ook een nest te hebben.
In deze streek werd vroeger aan Adobe-bouw gedaan. Blokken met leem en stro werden op elkaar gestapeld. Bij regen werd er een deel uitgespoeld.
Nog een gebouw in deze blokken vervaardigd
Detail
Moestuintje met veel (over)rijpe paprikas.
Aangekomen op de eindbestemming van de dag kozen we ervoor om nog eens te slapen in een albergue te slapen. Voor het geld moet je het niet laten. 5 euro p.p. voor een bed, proper sanitair en een uitgeruste keuken. Plus het gezelschap van andere pelgrims, vooral wandelaars. Er is er bijna gene te vinden zonder blaren op zijn voeten.
Terug een blad vol op het stempelboekje met bovenaan een erg leuke spreuk.
Floep, om 6 uur in de morgen gingen alle lichten aan in de albergue municipal. Onverbiddelijk. Wakker of niet, uitgeslapen of niet. We konden niet verder dan ons klaarmaken en gaan ontbijten on de stad. Met als gevolg dat we om 8 uur al op de fiets zaten. Het zalige warme weer had gedurende de nacht plaatsgemaakt voor iets frissere temperaturen. Gedurende de nacht had het flink geregend maar daar bleven we gelukkig van gespaard. Het parcours was vrij vlak, tussen de graanvelden, zodat we goed opschoten en op het einde van de dag was er weer een kleine honderd km afgebietst.
De propere slaapzaal in de albergue. Let op de laminaatvloer en de persoonlijke kastjes voor de bedden.
Ontbijten in een café
Terug op weg, met de jas aan.
Iedere kerktoren heeft zijn nest. Er word zelfs een soort mand in metaaldraad geplaatst omdat ze hun nest beter zouden kunnen vormen.
Graanstoppels. Overal graanstoppels en aan de horizon tientallen windmolens.
Resten van de vroegere abdij van San Anton.
Rechts in de muur 2 nissen waar verlate Compostellagangers vroeger brood en winn aantroffen.
Gezellig cafeetje onderweg die inspeelt op de vele pelgrims die daar passeren.
Op het plaatsje Castrojeriz ligt op een heuvel resten van een Tempeliersburcht uit de 8e eeuw
De Romaans-gotische abdijkerk Santa Maria del Manzano ( Maria van de appelboom ) uit 1214.
Een middeleeuwse stenenbrug van 12 bogen over de Rio Pisuerga.
Nog een bladzijde vol op het stempelboekje
De kerk van Boadilla del Camino.
Heel speciale sfeer binnenin. De muren zijn sober maar her en der staat een soort triptiek, heeft misschien wel een andere naam, waar schilderijen en beelden in verwerkt zijn
De doopvont is prachtig. Is van de 13e eeuw en rust op twaalf pilaartjes.
Voor de kerk staat een unieke, gotische zuil van de rechterlijke macht uit de 15e eeuw. Misdadigers werden hier tentoongesteld als deel van hun straf.
Lunchpauze met een grote vaas.
We bestelden een dagschotel met als voorgerecht de typische bonensoep ' sopas albadas'
De tuinvan het hotel-restaurant die net achter de kerk staat.
Een beeld in metaal van twee pelgrims. De ene heeft zijn schoen afgedaan en tast aan zijn arme voetjes.
De sluis in Canal de Castilla
Aangekomen in Carrion de los Condos.
Voor de verandering hebben we terug eens gekozen voor een camping ipv een pelgrimshuis zodat we het tentjes opzetten niet zouden verleren. We wilden trouwens niet in schaamte komen bij de andere pelgrims na het nuttigen van die nogal dikke bonensoep.
De nachtrust in de kleine herberg ( een kamer van 3 en een kamer voor de 2 snurkers) heeft iedereen goed gedaan. Pas om 8 uur wakker geworden maar iedereen was klaar om er terug in te vliegen. Ook minder warm vandaag. Tussen de 20 en 25 graden, ideaal. De regen is pas met bakken uit de lucht gevallen toen iedereen in zijn bedje lag.
Langst kleine dorpjes gefietst vandaag tussen de reeds geoogste graanvelden om te eindigen in de grote,moderne, met veel groen omringde stad Burgos
Sober ontbijt ( 3 euro betaald voor wat cakejes, zelf af te bakken brood en koffie zelf te maken.
Terug op stap.
Schaapjes vredig aan het grazen.
De boer maakt strobalen. Hier in Spanje zijn het altijd rechthoekige. In Frankrijk meestal ronde. Wat het verschil is weet ik niet. In ieder geval, moest de boer hier ronde maken en er rolt er ene naar beneden is de pehrimstocht van enkele direct afgelopen
De kerk San Pedro in het stadje Belorado. Jammer dat ze gesloten was, er staat een mooi beeld van onze St Jacob als pelgrim
Dit kleine Duitse meisje reed rond met een grote bepakking.
Toen we bij de middagstop kennis maakten en even aan haar fiets wogen was het inderdaad een deftig gewicht. Toch peddelde ze met haar korte beentjes vlot de hellingen op. Bewonderenswaardig.
Vele bloemige supporters langst de weg.
Middagmalen in een oud gezellig cafeetje.
Een van de voorhapjes toen we Bocadillios bestelden. Vettig gebakken vlees, niet definieerbaar, maar wel lekker als je grote honger hebt.
Parcours vandaag was licht heuvelend, behalve deze kuitenbijter tot wel 15 procent.
Het kerkje van Cardenajimeno met een vaste klant.
Als vogelliefhebber draait Philiep zich nog eens om. Deze ooievaarsnest past daar perfect.
In de verte viel er regen. Eventjes druppels gevoeld maar alweer een zonnige dag voor ons. De eieren die ik naar de heilige Clara heb gedragen voor het vertrek doen nog altijd hun dienst.
We rijden de groene stadsrand van Burgos binnen.
Burgos is een grote verzorgde stad met veel groen en veel kunstwerken.
In de pelgrimsherberg die door de stad uitgebaat word was er nog plek.
Een ultramodern gebouw met laminaat. Per bed een persoonlijk kastje en verzorgd sanitair. Voor 5 euro is dit spotgoedkoop uiteraard.
De grote Albergue in Logrono heeft zijn tol geeist. Lawaai tot 11 uur savonds en om 4u30 begon het alweer, de wandelaars die zich klaarmaakten om te vertrekken.
Met als gevolg een slechte nachtrust en slechte benen, gecombineerd met de hitte tot 35 graden zorgde voor een zware dag. Veel was er niet te beleven vandaag. Door de Rioja wijnvelden gereden, zelfs een hopveld gezien, om aan te komen in een albergue die prive uitgebaat word. 10 euro om de overnachting, 3 euro voor ontbijt en 7 euro voor avondeten. Best te doen dus. Het tekort aan slaap de vorige nacht zorgde ervoor dat iedereen na de avondmaaltijd zijn bedje opzocht.
Status van de 3 weken;
Materiaal en uitrusting : 1 lekke band en 1 kapotte spiegel die intussen vervangen is.
Moraal. : Hoog
Fysiek : De vermoeidheid laat zich toch voelen.
Doelstelling : 100km voor op schema. Nog een 624km te gaan, aan 75km per dag komt dat op een 9 dagen nog te fietsen.
In alle vroegte de pelgrimsherberg verlaten. Slapen zar er toch niet meer in met al dat lawaai. Hier door de straten van Logrono.
Ontbijten in cafe Monaco. Overal gingen foto's van Monaco. Achter de toog zie je de beroemde bocht waar de Formule I rijders flink moeten afremmen als het daar een GP is.
Door een parkje in Logrono
Een eekhoorntje die het blijkbaar gewend is kwam tot op een meter van het pad om kruimels schooien.
Een standje met wat fruit en souveniers langst de camino.
De monumentale kerk La Asuncion in Navarrete. Op de toren vol nesten met roofvogels.
Fietsen tussen de druivenranken voor de Rioja wijn
Het stadje Santo Domingo de la Calzada die zijn naam te danken heeft aan de monnik Sto Domingo die veel voor de stad en ook voor de pelgrims heeft gedaan.
Terwijl we op zoek gingen naar een stempel verbroederde Philiep met de wandelaars.
Even het vochtverlies terug aanvullen.
Toen we in Najera het bureau voor toerisme binnenstapten en ons verhaal deden om een stempel was de bediende zo enthousiast dat ze een foto van ons nam om op hun website te zetten.
Toen we op een terrasje in Villar de Teirre zaten te eten was er een vrouw die voortdurend Mario zat te roepen. Ze had blijkbaar een zoontje met dezelfde naam of onze pelgrim.
Kleine Mario kreeg een sleutelhanger cadeau van grote Mario en was daar erg content mee.
Na het nog niet helemaal uitgefeeste dorpje Obanos verlaten te hebben fietsten we direct al de eerste helling op. Bovenop de helling konden we al direct alle overbodige kledij verwijderen, het begin van een bloedhete dag.
Was een medepelgrim tot nu toe een zeldzaamheid. Vandaag konden we bijna geen kilometer fietsen zonder een wandelaar te zien. De landschappen waren bezaaid met druivenranken voor de Rioja-wijn en ook de eerste olijfbomen hebben we gepasseerd.
De rit vandaag, met een goeie 1000hm, eindigde in de grote stad Longrono. In één van de vele pelgrimshuizen konden we terug terecht voor een bed en douche. De e erste keer dat het huis zo bevolkt was. Slechts 1 fietser maar wel een honderdtal wandelaars. Middenin de stad, ideaal om nog eens rond te wandelen en een terrasje te doen.
Mario verjaart vandaag en krijgt aan het ontbijt al direct felicitaties van zijn kleinzoon.
Na enkele km gefietst te hebben kwamen we al direct aan de beroemde brug Puenta la Reine
Deze brug staat er al 900 jaar en is een geschenk van de Spaanse koningin aan de pelgrims om natte voetjes te vermijden.
De eerste klim met zicht op olijfbomen.
We rijden het dorpje Estella binnen.
Even de fiets geparkeerd aan de kerk om ernaast de eerste stempel van de dag te behalen.
In Estella is een groothandel in wijn, Bodegas Irache,waar de pelgrims gratis water en wijn mogen tappen.
Mario had beloofd dat hij vandaag zou trakteren met zijn verjaardag en was er dan ook als de kippen bij om al zijn flessen en Thermos te vullen met gratis wijn.
Mooi beeld met die opeenvolgende hellingen. Net Route 66.
In Estella stond een beeld van een vrouw die haar naaktheid bedekt.
Natuurlijk moest dat gefotografeerd worden.
Filevorming aan de flappentapper. Zo heet een betaalautomaat in Holland.
Het dorpje gepasseerd waar er familie woont van de 5voudige Tour de France winnaar.
Gepasseerd langst een kanaal die wel 10m hoger lag dan de omgeving. Je zou het een beetje kunnen vergelijken met een Levada in Madeira maar dan veel groter.
In Obanos, onze eindbestemming, vonden we terug een pelgrimshuis. Aan het inchecken. Alle gegevens worden nauwkeurig in een boekje genoteerd. De computer heeft zijn intrede nog niet gedaan.
In de plaats van betere verlichting te plaatsen kun je het ook zo oplossen.
In het stadje was het die dag groot feest met als hoogtepunt de stierenloop. Jonge stieren werden in een afgesloten straatcircuit losgelaten. Personen die zich geroepen voelden konden het beestje dan wat ophitsen in de hoop niet opgeschept te worden.
De plaatselijke fanfare en het medisch team waren ook van de partij.
Een beestje heeft zelfs eens op dat podium gesprongen.
Toen de stieren even uit beeld kwamen waren er nog andere dingen om naar te lijken.
Nadat de overste ons uitgezwaaid had konden we beginnen aan de dagetappe.
Vandaag fietsten we door een desolaat landschap. De ideale scene om een western op te nemen. Met als uitschieter de kloof van Lumbier.
Vroeger reed er een treintje door die kloof. Nu vooral in gebruik voor wandelaars en vogelspotters.
Een paar dagen geleden was er in Dax een beeld van een Romeinse soldaat met zijn jond afgebeeld. Het verhaal hierachtig kun je lezen bij Gastenboek in de rechterkolom. Een lezer ( Nicole V ) heeft dit mooi verwoord.
Handige tafels in de refter
De gotische Santiagokerk in Sanguesa
De apostel staat afgebeeld boven de ingang
We rijden de kloof binnen.
Vogels spotten
Veel roofvogels, vooral vale gieren
Rond de middag was er nergens een dorpje te bespeuren met bar,cafe of restaurant. In het plaatsje Reta zagen we iemand buitenlopen. We vroegen water en hij bood zijn terras aan om onze lunch op te eten. Hij maakte koffie en vertelde honderduit over de Basken en hun relatie met Spanje. Hij was precies blij om eens iemand te zien. In dat dorpje was het aantal inwoners van 100 zielen in enkele jaren tijd tot 13 geslonken.
Gefietst van yaca naar Javier via Yesa ; 94,6 +8 = 102.6 km
Totaal afgelegd ; 1695 km
Vandaag iets minder zwaar parcours voor de boeg, alhoewel. toch een 1000 hm.
Gelukkig zaten de 2 serieuze beklimmingen in de ochtend toen het wat frisser was.
Rond de middag zijn we enkele kloosters gepasseerd. De ene was in de helling onder de rotsen gebouwd. Na een grote brand is er een nieuw klooster gebouwd op de helling.
Na de afdaling, met veel bochten , geluncht in een pitoresk dorpje, Santa Cruz de la Seros, en dan in rechte lijn naar het eindpunt, Yesa. Helaas was de albergue volzet, we hebben dan nog 6km doorgereden naar het volgende dorpje Javier. Daar was er ook nils van camping of slaapgelegenheid. We waren de wanhoop nabij tot er plots een jonge kerel passeerde. Toen we hem aanspraken kon hij gelukkigluk goed Engels wat een zeldzaamheid daar is en hij vertelde dat hij in de plaatselijke kerkgemeenschap novice is en wel iets kon regelen. Na overleg met de overste konden we daar overnachten. Dank u wel Pablo.
Het voordeel van iemand in de groep op te nemen, je laat hem alle vuile werkjes doen.
Terug op weg, omgeven van de bergen
We naderen de kloosters.
Dit is de originele Monasterio San Juan de la Pena in de bergwand. Tegenwoordig gerestaureerd en te bezichtigen.
Middagmalen.
Vis met vlees serveren ze daar. Niet echt geslaagd volgens mij.
De kerk in Santa Cruz de la Seros met romaanse stijl.
Het portaal is mooi afgewerkt met een Chrismon voorzien van 2 leeuwen.
Berdun
Ook het heuvelstadje Berdin heeft zijn boekentoren zoals in Gent.
Vandaag was de eerst grote test, de beklimming van Col du Somport. 56km lang met 1400 hm. In het begin maar een paar procent stijgen maar de laatste 16 km was het 7 à 8 procent. Gelukkig was het weertje ideaal. We hebben ook een fietser opgepikt die de camino doet. Jom ( eigenlijk Jean Marie ) maar iedereen zegt er Jom tegen. Na de beklimming kwamen we in Spanje uit. Iedereen was tevreden, zoals op de groepsfoto dat de test geslaagd was.
Nog even passeren langst de Kathedraal van Oloron maar niemand gaf thuis om te stempelen.
Detail van de mooie ingang.
Originele bron waar de pelgrims zich konden aan laven.
Grappige foto. Twee Fransmans die gezellig aan het keuvelen waren met de handen op de rug.
Nog even stoppen aan bureau tourisme in Bedous om de eerste tampon van de dag te verkrijgen.
Selfietje aan het riviertje die door Bedous stroomt.
Er hingen parasailers in de lucht.
Gepasseerd langst de weide waar ze landen.
Onderweg was er een betoging van boeren met veel flikken en vuurwerk
De persoon links is Jom die de gehele dag heeft meegereden.
Lekker gegeten in een restaurant in Urdos.
Boudin noir avec pommes op de menu.
Zo te zien vond Mario het een lekker gerechje
Het was ook lekker.
Er kwamen een aantal boeren binnen met van die typische petjes. Alpins dacht ik.
Philiep, jij durft zo geen petje op je hoofd zetten zei ik tegen hem.
Het duurde niet lang of ik kon deze mooie foto maken.
Gefietst van Sorde l'abbaye naar Oloron st Marie. ; 63km
Totale afstand 1505 km
Vandaag een zeer warme en zwoele dag. Tot 40 graden. Gelukkig voorspellen ze morgen 10 graden minder. De afgelegde afstand was dan ook niet zo fameus. De eindbestemming hebben we in Oleron ook gekozen omdat er een heftig onweer voorspeld was in de streek savonds em er daar een pelgrimshuis is. Inderdaad is het ook ferm beginnen regenen omstreeks 21u. De tentjes stonden lekker droog, opgevouwen in de fietszakken, in de kelder van het pelgrimshuis.
Goed uitgerust kunnen we dan morgen beginnen aan de zware klim " Col de Somport " met 1400 hm
Op de camping naast ons stond er een tentje van een jong koppel.
Iemand insinueerde dat we er serieus wat last van zouden hebben gedurende de nacht.
Niets was minder waar. Toen we opstonden hadden we van wat anders last, namelijk slakken. Ze waren tussen de buiten en binnentent gekropen en zaten echt overal.
Vieze beesten, er zat zelfs één in mijn gamel.
Hopelijk symboliseert dat niet dat we maar traagjes vorderen.
Een tijgerslak.
Na de slakkenjacht en het ontbijt terug op de fiets.
De 12e eeuwse romaanse abdijkerk van Sorde l'abbaye. Van buitenaf gezien een gedrocht maar met een mooie ingang en binnenin authentieke mozaieken.
De portalen dienden om de pelgrims te laten overnachten. Meer dan een dak boven het hoofd was het eigenlijk niet.
Mooi afgewerkte ingang
Philiep leest de plakaten die gaan over de restauratie van de Middeleeuwse mozaieken met Romeinse invloeden.
Details van de mozaieken.
De Pyreneeen zijn niet meer uit beeld vanaf nu.
Portaal van de kerk in Sauveterre. Terug met plaats om de pegrims te laten overnachten.
Zicht op de rivier " Gave d'Oleron"
Laas beweert de beste te zijn in het verwelkomen van pelgrims. Was toch niet bij ons. Uitgehongerd daar aangekomen in de enige brasserie werden we geweigerd wegens volzet.
In het dorpje Burgnein vonden we een brasserie waar we de menu du jour konden verorberen.
Voor de eerste keer kregen we eens soep. En wat voor één, ze stond stijf van de groenten, superlekker.
Lekkere asperges als voorgerecht.
Als dessert een lekker stuk taart met ijs. We konden er terug tegen.
Muurschilderij waarbij de koe voor de verandering eens beslegen word. Blijkbaar moet ze ook de ploeg trekken of zo.
Deze 4 ezels die op een wei stonden konden naar de Pyreneeen kijken. Die andere 4 moeten erover.
Tussenstopje na een beklimming om te bekomen. De hitte speelde hen parten ( tot 40 graden) terwijl superactieve Mario zijn zakken nog eens herschikt.
De silhouetten van de Pyreneeen worden alsmaar dreigender en dreigender.
Aangekomen op de eindbestemming in Oleron St Marie.
Het eerste wat opvalde was de kerk Notre Dame die opgebouwd is in lagen.
Daar besloten we te overnachten in een pelgrimshuis omdat er gewaarschuwd was voor onweer in de streek en we goed zouden uitgerust zijn voor de beklimming de volgende morgen van col de Somport. Philiep spreekt er al dagen van, van de Sompo rt dus zal het wel de moeite zijn ( 1400 hm)
Het huisje verlaten voor een aperitiefje te drinken.
Een pastis drinken op een terrasje op een zwoele avond, leven als God in Frankrijk.
En zo is er terug een blad vol in het stempelboekje. Ieder dorpje probeert toch origineel uit de hoek te komen.
Bij het ontbijt op de camping rond 8 uur kwam het zonnetje al serieus piepen en is de gehele dag niet meer weggeweest. Terwijl het in Belgie koud en regenachtig was stegen de temp. hier tot net boven de 30 graden. Dit is niet direct het weertje waar Philiep van houd.
Gelukkig voor hem was het een kalme dag, toch wat afgelegde km betreft. Op onze tocht passeerden we vandaag het stadje DAX.
In Dax is een decathlon gevestigd. Daar hebben we wat inkopen gedaan. Zoals kettingolie, electrolyten voor in de bidons, recoveryfrank, repen, een paar slippers , een nieuwe spiegel voor Mario en we mochten daar ook onze banden oppompen.
Dax is een tamelijk groot en druk stadje die in de Romeinse tijd al bekendheid had.
Het is ook het begin van de regio, Frans Baskensland. Er was vroeger een arena waar stierengevechten plaatsvonden. Dat is nu verboden. Tegenwoordig voeren ze daar shows op met koeien.
Johan DC zijn ochtendritueel. Nadat de fietsen geladen zijn controleerd hij het terrein of er niets vergeten is.
Deels terug door de bossen.
In de voormiddag was het al lekker warm om met ontbloot bovenlijf te fietsen. Mario zijn torso is toch niet meer wit wit.
We rijden Saint Vincent de Paul binnen, een dorpje voor Dax.
De plat du jour was terug in orde. Hierzie het voorgerechtje. Wat is pelgrimeren toch leuk. (niet altijd natuurlijk)
Hoofdgerecht.
De dame die naast Philiep zat beweerde dat ze vroeger zangeres was in Amerika en dat ze Janis Joplin persoonlijk gekend heeft. Of het waar was weet ik niet. Toen Mario een liedje van Janis speelde op zijn GSM ( Me and Bobby Mc Gee ) begon ze waarempel mee te zingen en kon de ambiance niet op.
De kathedraal van Dax.
Op het pleintje aan de kathedraal staat een beeld van een Romeinse soldaat met zijn hond met uitgestoken tong.Wat de achtergrond hiervan is weet ik niet. Wie meer weet mag me altijd mailen of bij de berichten zetten.
Regelmatig hebben we deze gekleurde lijnen al gezien. Een arbeider was bezig de straat te screenen om te traceren waar alle leidingen zitten. In Belgie doen ze het anders, ze breken direct de straat open tot ze iets raken en zeggen dan ; A ja, t'zit iere
Eerste zicht op de Pyreneeen
Philiep had al gezegd dat hij, eens in de bergen er koeken zou op geven. Als het zoals vandaag is zullen het maar petit-beurre koekjes zijn want hij stond door het warme weer helemaal niet in vorm.
Terug met gebogen rug de tentjes opstellen.
Het eenvoudige maar lekkere avondmaal in een nog zeer aangename temperatuur.
