Johan, Mario, Philiep en Johan fietsen de populaire camino Santiago De Compostella, vertrekkende vanuit Gent in een 4tal weken met volle bepakking. Een tocht van 2400 Km met ong. 25000 hoogtemeter.Lees hier hun dagelijkse belevenissen.
13-09-2018
DAG 32. EINDE
Aan alle sprookjes komt een einde.
Dit sprookje " Camino de Santiago de Compostella" met de fiets die precies een maand duurde is geeindigd met een happy end.
Allen tevreden voor de goede afloop en blij om terug naar huis te mogen gaan.
Met de wetenschap dat dit tripje een grotere impact op ons verdere leven zal hebben dan pakweg een strandvakantie aan Costa del Sol.
Allen bedankt om deze blog te volgen. Dit gaf de kracht om het vol te houden, dag per dag. Ook bedankt aan de personen die iets neergepend hebben in het gastenboek. Het is nog niet te laat om ook uw impressie te geven.
De Amigos,
Johan,Philiep,Mario,Johan
Terug huiswaarts met de Flixbus
Netjes je beurt afwachten, zoals het een goede pelgrim betaamt.
Het eerste deel van de terugweg tot in Bilbao was het nog rustig en hadden we een bank voor onszelf. Vanaf Bilbao zat de bus stampvol en was het elk op een plekje.
Tip voor wie eens naar Parijs wil aan democratische prijs met de flixbus; Gent Dampoort - Parijs station Bercy ( binnen de péripherique) kost amper 15 euro.
Een groot deel van de reis werd waterpas doorgebracht.
De bus vertrekt pas morgen. Tijd genoeg om nog eens naar Finisterra te gaan.
Dat is een plaatsje die aan de Westkust van Spanje ligt. Het meest westelijke plaatsje van Europa.
De bus passeerde eerst nog langst de brug Pontemaceira
Aan de rivier was een dam waar een deel van het water afgeleid word naar een graanmaalderij.
Het onderstel van de maalstenen.
Het schoepenwiel die de bovenste maalsteen doet draaien.
Wat verder gestopt aan de cascada do Ézaro. Dat is de enige rivier in Europa waar je het water van de rivier in zee ziet storten. Niet al het water van de rivier, een groot deel word afgeleid naar een hydro-electriciteitscentrale wat verderop.
In Finisterra, een 90 km westelijker van Santiago staat de 0 km paal. Dit is het meest westelijke punt van Spanje en van Europa. In de Romeinse tijd toen Amerika nog niet ontdekt was, was dit het einde van de wereld. Vandaar de naam Finisterra.
De vuurtoren
Mogelijkheid om een laatste stempel te bekomen.
Op deze plaats verbranden de pelgrims vroeger hun oude kleren of schoenen. Symbolisch omdat ze ze niet meer nodig hadden. Hun einddoel was bereikt. Tegenwoordig is het verboden. Wegens brandgevaar en de vuile boel die achterblijft.
Allerlei boodschappen en voorwerpen hangen aan de mast waaronder dit mooie slot in hartvorm.
Smiddags stond er uiteraard een visschotel op de menu.
Het plaatsje Muxia.
In 2003 is op deze plaats een olietanker gezonken.
De volledige kust was besmeurd met olieresten.
Dit is een monument om deze ramp te herinneren en vooral voor de vele vrijwilligers die toen geholpen hebben om alles op te ruimen.
In de albergue verblijft er een blinde jongen uit Amerika. Hij is alleen op reis, je houd het niet voor mogelijk. Philiep had hem begeleid naar het restaurant en leest de menukaart voor.
S'avonds nog eens de stad ingetrokken. Hier aan het verbroederen met een bard die ons een cd probeerde aan te smeren
Het eerste dat we vandaag gedaan hebben was het diploma ophalen, het bewijs dat we de camino met succes voltooid hadden, het zogenaamde compostelanum. Gisteren hoorden we dat de wachtrij tot anderhalf uur opliep en dat wilden we vermijden door bij openingsuur daar te verschijnen. Op de website konden we zien dat er 1188 pelgrims die dag hun diploma kwamen ophalen.
Ontbijt met deze keer deftige fruitsappen.
Even poseren voor de kathedraal.
De fietsen inleveren voor verzending
Alle bagage, netjes gelabeld op een palet.
Terrasje doen en genieten van de stad.
Het lekkere bordje tapas verorberen.
Daarna de kathedraal bezocht. Het eerste wat we wilden zien was het wierookvat dat bij de kerkdiensten slingerde over de hoofden van de niet al te best ruikende pelgrims.
We hadden ons dit vat, botafumeiro genoemd toch heel wat groter voorgesteld.
Het beeld van St Jacob. Als je goed kijkt zie je twee vreemde handen, met polshorloge rond de nek van onze St Jacob. Als je wil kan je de apostel omhelzen maar de wachtrij was wel verschrikkelijk lang.
Menig persoon vroeg me om een kaarsje te branden in de kathedraal. Als plichtsbewuste pelgrim ( halve heilige) heb ik me van deze taak gekweten.
In de crypte van de kathedraal bevond zich in een zilveren kist de relikwieën van St Kacob.
Het gewelf waar de botafumeiro aan een katrol hangt.
De oude botafumeiro.
De middenbeuk van de kathedraal met bovenaan de twee orgels waar de pijpen naar mekaar wijzen.
Eén van de twee orgels.
Vooraan het nieuwe en achteraan het oude wierookvat.
In de namiddag nog even mijmerend de activiteiten op het plein gade slaan.
Delen met de duifjes. Ook dat is pelgrimeren. De fotograaf had toch beter zijne 46 wat ingetrokken.
Dit meisje met het lange haar heeft wel 100 maal omhoog gesprongen tot haar kapsel in de juiste plooi op de foto stond.
Links van de kathedraal is er een staatshotel, hotel de los Reyes Catalicos dat dagelijks aan de eerste 10 aanschuivende pelgrims een gratis maaltijd verschaft. Dit is historisch zo gegroeid. Het kan zijn dat de politie grote honger had en stond aan te schuiven maar eigenlijk kan het niet want je moet bewijzen dat je pelgrim bent en je Compostelanum tonen.
S' avonds een (sobere)maaltijd om de dag af te sluiten.
Tarte Santiago. Smaakt lekker met een Irisch koffie.
In de stad terug van die koperen vaten gezien in de cafes. Bij navraag bleek dat het plaatselijke bier ". Estrella Galactica " met tankwagens rechtstreeks in die vaten gepompt word bij hervulling.
De laatste dag was een van de zwaarste. Door de vermoeidheid, de vrij hoge temperaturen, de vele hoogtemeters nog te doen en met de eindmeet in gedachten.
De aankomst was toch een beetje emotioneel voor sommigen.
Gemengde gevoelens speelden ook door mijn kop.
Maar één ding is zeker, van elke dag heb ik genoten, van de landschappen die passeerden al fietsend, van het fietsen zelf, van het contact met andere pelgrims, de steden die we bezocht hebben, het verzamelen van de stempels, het opstellen van de tentjes of het zoeken naar albergues. De gesprekken savonds, het lekkere eten die we soms voorgeschoteld kregen. Ieder van ons heeft dit zo ervaren en zal dit avontuur zijn leven lang bijblijven. Een echte aanrader.
Minifruitsapjes bij het ontbijt.
Aan het plafond van het ontbijtcafe hangen twee koperen vaten die in de bierproductie gebruikt worden en precies wat druk kunnen verdragen. In ieder geval is Estrella Galicia een zeer lekker biertje.
Terwijl Mario in het stadhuis binnen was, we hadden nog geen stempel van Melide, kijkt Philiep naar de ingang van het plaatselijke museum. Heel wat mooie dingen te zien maar daarvoor is er helaas geen tijd.
Aan het stadhuis hangt een plaat met de geografische ligging. Even gecheckt met de GPS of ze geen foutje gemaakt hadden. Alles klopte.
En terug op weg. Voor de laatste keer.
Een soort bomen die we daar veel zagen hebben 2 soorten bladeren.
Waarom en welke soort bomen is me niet bekend.
Panoramafoto
De Belgen zijn tuk op Spanje om een tweede woning te kopen. Dit was nu eens precies wat we zochten. De getallen die we hoorden voor de aankoop waren in peseta's me dunkt.
Picknick aan de bosrand.
Onderweg lekker biertje met tapasschoteltje
Deze minihuisjes staan daar soms in de hof. Worden daar groenten opgeslagen of voor iets anders gebruikt. Geen idee. Soms hebben ze een kruis, soms ook niet.
Eén van de laatste beklimming. Zie je de verbetenheid op Mario zijn gezicht?
Laatste obstakel, op weg naar de kathedraal was er omleiding in de steile straten ernaar toe.
De Gps wist het ook niet goed meer. Het is er zo steil dat veel straten trappen hebben. Uiteindelijk geraalten we toch op het grote plein.
Daar zie dan. De kathedraal in volle glorie. Het einddoel is bereikt. Vorig jaar stond ze nog in de steigers. Nu is ze volledig opgekuist, speciaal voor ons.
Verschillende mensen spraken uit de lage landen spraken ons aan. Gewoon door de Belgische vlag te zien.
Na de eerste indrukken van de stad en ons geinstalleerd te hebben het avondmaal genuttigd.
Als speciale afsluiter nog een Irisch koffie
De rekening was terug een fractie van wat we in Belgie zouden betalen.
Voor 4 menu's met voorgerecht, hoofdgerecht en dessert + fles wijn, fles water en 4 Irisch koffies betaalden we 54,50 euro.
De kathedraal nog eens bij nacht.
Een groepje die daar aan het spelen was. Met ook de Spaanse cover van het Belgische nummer "eviva espana"
Nog 64 km te doen. Wel met 1300 hm. Het word dus nog een zware dag, die laatste.
Status na 4 weken:
Fysiek: bij de oudste begint de vermoeidheid. Duidelijk door te wegen. Het gaat allemaal zo vlot niet meer. Gelukkig maar 1 dag meer.
Moraal ; Nog altijd even hoog als de eerste dag.
Materiaal; na de lekke band van de derde dag en een gebroken spiegel een boutje die uit de bagagedrager was gekomen. Mario heeft reserveboutjes mee, probleem opgelost.
Doelstelling; Aantal fietsdagen begroot op 31. Het zullen er 29 zijn. Geslaagd dus.
Vandaag gefietst door een zeer mooie streek. Kleine slingerende straatjes door velden en weiden met koeien. Vooral het stuk route tussen Gonzar en Leboreiro was prachtig.
Snachts had het geregend. Overdag stralende zon tussen 25 en 30 graden. Wat een luxe.
In de albergue moesten we om 7u30 buiten.Gelukkig vonden we verderop een hotel waar we aan het ontbijtbuffet konden aanschuiven. 4 hongerige pelgrims die nog wat mondvoorraad meegristen voor onderweg, aan ons zullen ze niet veel verdiend hebben. Het bezoek aan het toilet was verrassend. Alles in inox. Precies zoals in de gevangenissen.
Mooie vergezichten terug.
De mist ging nog in het dal.
Dit fotootje gemaakt om mijn excollega Dirk van mijn vorige werkgever Pioneer te plezieren.
Op de brug bij Portomarin zie je de bedding van de Rio Mino.
Vergeleken met de foto in het boekje staat er nu heel wat minder water in.
In 1962 werd een stuwmeer aangelegd. Op de oevers zie je resten van vroegere aanlegkades en midden de rivier ook resten van een stenen pijler van de oude brug over de Rio Mino uit 1120 die voor de pelgrims van groot belang was.
Een mooie agave gespot langst de weg.
Onder de 100km. Nu gaat het snel.
Wie gaat er eerst zijn in Compostella?
Philiep fietst langst een kerkje waar langst de straat een granieten muur voor urnen staat.
Deze boer komt juist zijn koeien halen uit de wei om ze melken.
Met één van zijn stokken dirigeert hij ze op de juiste route.
Net voor Melide is er een begraafplaats voor mensen die iets speciaal betekent hebben in de pelgrimswereld denk ik.
Bij iedere grafsteen staat een eik geplant.
Aangekomen op de dagbestemming in Melide het vochtverlies compenseren uiteraard met het plaatselijke lekkere biertje.
Iglesia de san Pedro de Melide
Van ver leek het een mooi kerkje maar dichterbij trekt die mosbegroeing toch op niet veel.
Het was feest in de stad die dag. Groepjes muziekanten trokken van cafe tot cafe.
Veel volk in de straten. Precies Gentse feesten.
Toen we in onze albergue wilden binnenstappen versperde een groepje trommelaars nog de weg. We hebben ze moeten laten uitspelen voor we in onze eigen trommel konden kruipen.
De wekker om 7u20 gezet. Net tijd genoeg om ons klaar te maken.
In het centrum van Cacabelos ontbeten en dan de tocht aangevat met wat heftige beklimmingen. Terug waren de weergoden ons gunstig, 25 graden rond de middag en geen regen. Als beloning prachtige uitzichten. De eindbestemming was Samos. Een klein dorpje met een albergue in een oud gebouw. Een gepensioneerde meneer uit Amerika hield de albergue open. Zijn zoon woont in Madrid zei hij. Eerst een paar weken de albergue open houden als vrijwilliger en dan combineerde hij dat met een bezoek aan zijn zoon. Mooi toch.
De albergue in Cacabelos. Vooraan zie je het lange dak waar de cellen in gebouwd zijn voor de pelgrims.
Lekker ontbijt in een bar.
Terug op pad bij het opklaren van de dag.
Castillo de Villafranco del Bierzo
Een minitankpark. Tanks gevuld met wijn, zonder LSH's en met purges. Hier wil ik wel instrumentatietechnicus zijn.
Een pelgrimsbeeld in steen.
Het word druk op de weg.
We hebben de witte haan in het kerkje van San Domingo niet gezien omdat het gesloten was maar hier krijgen we een herkansing ( zie je hem, Marc Mortier)
Mooi huisje op een mooie locatie
De eerste tandem die we zien. Er zat een blind meisje op met waarschijnlijk haar vader aan het stuur.
De ene zet zijn petje nog eens goed, de andere is er gerust in.
Nog een panoramafoto. In het echt ziet het veel mooier en spectaculairder uit.
Maximumsnelheid lag in de afdaling van de Somport het hoogst ( 71.8 km/h ) maar dit is ook niet mis.
Het hoge verbruik van calorieen terug aanvullen met steaks van 1kg (per 2 man verorberd)
Nog een gratis toegift voor pelgrims. Een fles Orujo. Deze drank word gemaakt van wijnresten en bevat tussen de 40 en 60 procent alcohol. In Italie heten ze deze drank grappa.
Na een ritje door de stad Astorga hebben we een beklimming aangevat naar Cruz de Ferro. Op het hoogste punt staat daar een ijzeren kruis op een boomstam bevestigd. Door de eeuwen heen is het eem symbool geworden voor de pelgrims. Als ze dit punt bereiken zijn ze bijna zeker dat ze ook Santiago halen. M.a.w. er valt een last van hun schouders, symbolisch werpen ze een deel van hun last af door een steen op de hoop onder het kruis er bij te leggen. Huidige pelgrims houden dit gebruik in ere door er voorwerpen of boodschappen van geliefden achter te laten.
LLa cathedrale de Santa Maria de Astorga.
Kunstwerk in de stad met precies leden van de ku klux clan erop.
Modern kerkje.
Passage langst een vrouw die braambessen aan het plukken was in de berm.
De oudjes genieten van de rust onder de mooi geleide platanen.
Middageten
Lekkere artisjokken
We naderen het plaatsje Ponferrada dat zijn naam ontleent aan een brug uit ijzer en graniet dat over de Rio Sil loopt.
Kasteel in Ponferrada waar blijkbaar een feestje gaat gebeuren.
Moestuin(tje) met pompoenen.
In het mooie plaatsje Cacabelos vonden we een Albergue die heel speciaal is. Rondom een vroegere kerk zijn er cellen gebouwd in waar je per twee kunt slapen.
Wasbakken
Zoals in de oude tijd de was doen met een stuk zeep.
De ene vind zijn was belangrijk, de andere vind een propere fiets belangrijk
Gefietst van Mansilla de la Condos naar Astorga .; 89km
Totaal afgelegd. ; 2155km
Toen we wakker werden in de albergue rond 8 uur bleken we nog alleen over te schieten. Alle wandelaars waren voor dag en dauw al vertrokken. Prima zo, dan hadden we het kot vrij voor rustig te ontbijten. Prima fietsweertje vandaag. Enkele wolken in de verte maar er toch mooi aan ontsnapt. Op tv zagen we eens flarden van de vuelta. De renners zitten in de buurt in Noordspanje en ik zag dat zij wel in de regen gereden hebben. Vandaag een mooie stad, León doorgereden om te eindigen in Astorga, ook een mooi iets kleiner stadje die op een helling ligt.
Het was weer van dat. Mario had zijn drinkflessen vergeten vullen en dan maar gestopt aan een fonteintje.
De bedding van de hogesnelheidstrein in Spanje op de achtergrond.
In front een Belgisch boemeltreintje.
Via natuurschoon rijden we León binnen.
Overal mooie fonteinen in de stad, en in werking
Mooie buildings. Doet me een beetje aan Parijs denken. Daar is het verplicht om met zes verdiepingen te bouwen dacht ik.
Iemand maakte ons erop attent dat er niet mag gefietst worden in het centrum. Afgekeken van Gent zei Johan DC. waar ze al geruime tijd wandelstraten hebben.
De mooie, gigantische kathedraal van León
Even een koffietje om dit moois te bewonderen.
En terug op de fiets, we hebben een missie.
Kunst in de stad.
De San Marcos kerk in León in Venitiaanse stijl.
En terug de stad uit.
Een assortiment nesten op een vervallen huis.
Middagbreak
360 graden panoramafoto
Johan DC houd van watertorens. Niet direct om de architectuur of de vorm maar dat betekent dat de beklimming ten einde is.
Beeld van een pelgrim in de hof van de kerk, geflankeerd door de Spaanse vlag en een olijfboom. Bemerk ook de ijzeren afsluiting met de Jacobsschelp
De historische brug in Hospital de Orbigo met 18 stenen bogen en onregelmatige vormen.
Kaarten op straat. Gewoon de max toch. De locals amuseren zich. Philiep kijkt toe of er niet gezuurd word.
Hopveld in aanbouw.
Hopveld in volle bloei.
Astorga, de eindbestemming van de dag ligt in de hoogte. Een helling van 17graden was net iets te steil voor deze pelgrims.
Toen we stonden uit te hijgen en op onze gsm te kijken waar de pelgrimshuizen liggen in Astorga maakten we kontact met twee jongedames wandelpelgrims. Ze waren afkomstig uit Diksmuide en Moortsele. Toen ik vertelde dat mijn nonkel Ivan en Marie-Jeanne in Moortsele woonden bleek ze in dezelfde straat te wonen. Haar naam is Laure en ze had jaren vormselcatechese gegeven samen met Ivan. Its a small world.
De meisjes verbleven in deze mooie albergue.
Er was nog plaats voor ons. Helaas op een andere verdieping.
Mooie inkom met gekleurde lampenkappen in karton. Moest Friedel (veiligheidsschef op het werk)dat zien.
Twee pelgrims waarvan er ene binnen enkele dagen Santiago zal zien.
Als avondmaal nog eens de menu del peregrino. Voor de prijs moeten we het niet laten.
Gefietst van Carrion de la Condos naar Mansilla de las Mulas .; 78km
Totale afstand gefietst .; 2066km
Na het ontbijt op de terras van de camping, allen met regenvest want het was koud die ochtend konden we vertrekken. Het werd almaar zwarter in de verte, uiteindelijk hebben we ergens in een cafeetje geschuild. Onderweg nog wat tijd verloren met een vijs die losgekomen was van Johan R. zijn fietsstaander. Daardoor ondanks het lichtglooiend parcours niet zo veel km gedaan
Ontbijt in de camping met zelfgemaakte koffie.
Nog vlug een fotootje van de kerk Santa Maria del Camino in Carrion.
Het schrijn in goud.
Wolken troepen zich samen.
Het word alsmaar donkerder.
Eventjes geschuild in een cafe-hotel. Om de tijd te verdrijven een panoramafoto gemaakt van het interieur. Philiep zag lekkere kaastaart liggen op de toog. Hij bestelde een stuk maar toen hij zijn tanden erin zette bleek het quiche te zijn.
Een kerk in Sahagun die omgevormd was tot Albergue en de office voor tourisme.
Even poseren
De ober in het restaurant was alleen het Spaans machtig zoals zoveel Spanjaarden. Hij had wel een grote troef: de google translate app op zijn Gsm. Daarmee kun je getypte teksten, gesproken teksten en ook gescande teksten direct vertalen.
Het voorgerecht, gevulde prei.
Hoofdgerecht ; koetong met frietjes
Dessert was oa. een stuk aardbeitaart.
Voor 4 van deze lekkere menus del dia, + een fles rode wijn , water en extra frietjes betaalden we amper 40 euro. Is bijna gratis.
Oude kerk uit 1260 in het stadje Sahagun in Mudajar- stijl
Onderweg deze kerk, nieuwe stijl gespot. Als je het mij vraagt, trekt op niet veel. Ernaast hebben ze zelfs een mast gezet om ook een nest te hebben.
In deze streek werd vroeger aan Adobe-bouw gedaan. Blokken met leem en stro werden op elkaar gestapeld. Bij regen werd er een deel uitgespoeld.
Nog een gebouw in deze blokken vervaardigd
Detail
Moestuintje met veel (over)rijpe paprikas.
Aangekomen op de eindbestemming van de dag kozen we ervoor om nog eens te slapen in een albergue te slapen. Voor het geld moet je het niet laten. 5 euro p.p. voor een bed, proper sanitair en een uitgeruste keuken. Plus het gezelschap van andere pelgrims, vooral wandelaars. Er is er bijna gene te vinden zonder blaren op zijn voeten.
Terug een blad vol op het stempelboekje met bovenaan een erg leuke spreuk.
Floep, om 6 uur in de morgen gingen alle lichten aan in de albergue municipal. Onverbiddelijk. Wakker of niet, uitgeslapen of niet. We konden niet verder dan ons klaarmaken en gaan ontbijten on de stad. Met als gevolg dat we om 8 uur al op de fiets zaten. Het zalige warme weer had gedurende de nacht plaatsgemaakt voor iets frissere temperaturen. Gedurende de nacht had het flink geregend maar daar bleven we gelukkig van gespaard. Het parcours was vrij vlak, tussen de graanvelden, zodat we goed opschoten en op het einde van de dag was er weer een kleine honderd km afgebietst.
De propere slaapzaal in de albergue. Let op de laminaatvloer en de persoonlijke kastjes voor de bedden.
Ontbijten in een café
Terug op weg, met de jas aan.
Iedere kerktoren heeft zijn nest. Er word zelfs een soort mand in metaaldraad geplaatst omdat ze hun nest beter zouden kunnen vormen.
Graanstoppels. Overal graanstoppels en aan de horizon tientallen windmolens.
Resten van de vroegere abdij van San Anton.
Rechts in de muur 2 nissen waar verlate Compostellagangers vroeger brood en winn aantroffen.
Gezellig cafeetje onderweg die inspeelt op de vele pelgrims die daar passeren.
Op het plaatsje Castrojeriz ligt op een heuvel resten van een Tempeliersburcht uit de 8e eeuw
De Romaans-gotische abdijkerk Santa Maria del Manzano ( Maria van de appelboom ) uit 1214.
Een middeleeuwse stenenbrug van 12 bogen over de Rio Pisuerga.
Nog een bladzijde vol op het stempelboekje
De kerk van Boadilla del Camino.
Heel speciale sfeer binnenin. De muren zijn sober maar her en der staat een soort triptiek, heeft misschien wel een andere naam, waar schilderijen en beelden in verwerkt zijn
De doopvont is prachtig. Is van de 13e eeuw en rust op twaalf pilaartjes.
Voor de kerk staat een unieke, gotische zuil van de rechterlijke macht uit de 15e eeuw. Misdadigers werden hier tentoongesteld als deel van hun straf.
Lunchpauze met een grote vaas.
We bestelden een dagschotel met als voorgerecht de typische bonensoep ' sopas albadas'
De tuinvan het hotel-restaurant die net achter de kerk staat.
Een beeld in metaal van twee pelgrims. De ene heeft zijn schoen afgedaan en tast aan zijn arme voetjes.
De sluis in Canal de Castilla
Aangekomen in Carrion de los Condos.
Voor de verandering hebben we terug eens gekozen voor een camping ipv een pelgrimshuis zodat we het tentjes opzetten niet zouden verleren. We wilden trouwens niet in schaamte komen bij de andere pelgrims na het nuttigen van die nogal dikke bonensoep.
De nachtrust in de kleine herberg ( een kamer van 3 en een kamer voor de 2 snurkers) heeft iedereen goed gedaan. Pas om 8 uur wakker geworden maar iedereen was klaar om er terug in te vliegen. Ook minder warm vandaag. Tussen de 20 en 25 graden, ideaal. De regen is pas met bakken uit de lucht gevallen toen iedereen in zijn bedje lag.
Langst kleine dorpjes gefietst vandaag tussen de reeds geoogste graanvelden om te eindigen in de grote,moderne, met veel groen omringde stad Burgos
Sober ontbijt ( 3 euro betaald voor wat cakejes, zelf af te bakken brood en koffie zelf te maken.
Terug op stap.
Schaapjes vredig aan het grazen.
De boer maakt strobalen. Hier in Spanje zijn het altijd rechthoekige. In Frankrijk meestal ronde. Wat het verschil is weet ik niet. In ieder geval, moest de boer hier ronde maken en er rolt er ene naar beneden is de pehrimstocht van enkele direct afgelopen
De kerk San Pedro in het stadje Belorado. Jammer dat ze gesloten was, er staat een mooi beeld van onze St Jacob als pelgrim
Dit kleine Duitse meisje reed rond met een grote bepakking.
Toen we bij de middagstop kennis maakten en even aan haar fiets wogen was het inderdaad een deftig gewicht. Toch peddelde ze met haar korte beentjes vlot de hellingen op. Bewonderenswaardig.
Vele bloemige supporters langst de weg.
Middagmalen in een oud gezellig cafeetje.
Een van de voorhapjes toen we Bocadillios bestelden. Vettig gebakken vlees, niet definieerbaar, maar wel lekker als je grote honger hebt.
