Johan, Mario, Philiep en Johan fietsen de populaire camino Santiago De Compostella, vertrekkende vanuit Gent in een 4tal weken met volle bepakking. Een tocht van 2400 Km met ong. 25000 hoogtemeter.Lees hier hun dagelijkse belevenissen.
03-09-2018
DAG. 22. deel1
Gefietst van Granon naar Burgos. ; 76 km
Totaal gefietst 1892km
De nachtrust in de kleine herberg ( een kamer van 3 en een kamer voor de 2 snurkers) heeft iedereen goed gedaan. Pas om 8 uur wakker geworden maar iedereen was klaar om er terug in te vliegen. Ook minder warm vandaag. Tussen de 20 en 25 graden, ideaal. De regen is pas met bakken uit de lucht gevallen toen iedereen in zijn bedje lag.
Langst kleine dorpjes gefietst vandaag tussen de reeds geoogste graanvelden om te eindigen in de grote,moderne, met veel groen omringde stad Burgos
Sober ontbijt ( 3 euro betaald voor wat cakejes, zelf af te bakken brood en koffie zelf te maken.
Terug op stap.
Schaapjes vredig aan het grazen.
De boer maakt strobalen. Hier in Spanje zijn het altijd rechthoekige. In Frankrijk meestal ronde. Wat het verschil is weet ik niet. In ieder geval, moest de boer hier ronde maken en er rolt er ene naar beneden is de pehrimstocht van enkele direct afgelopen
De kerk San Pedro in het stadje Belorado. Jammer dat ze gesloten was, er staat een mooi beeld van onze St Jacob als pelgrim
Dit kleine Duitse meisje reed rond met een grote bepakking.
Toen we bij de middagstop kennis maakten en even aan haar fiets wogen was het inderdaad een deftig gewicht. Toch peddelde ze met haar korte beentjes vlot de hellingen op. Bewonderenswaardig.
Vele bloemige supporters langst de weg.
Middagmalen in een oud gezellig cafeetje.
Een van de voorhapjes toen we Bocadillios bestelden. Vettig gebakken vlees, niet definieerbaar, maar wel lekker als je grote honger hebt.
Parcours vandaag was licht heuvelend, behalve deze kuitenbijter tot wel 15 procent.
Het kerkje van Cardenajimeno met een vaste klant.
Als vogelliefhebber draait Philiep zich nog eens om. Deze ooievaarsnest past daar perfect.
In de verte viel er regen. Eventjes druppels gevoeld maar alweer een zonnige dag voor ons. De eieren die ik naar de heilige Clara heb gedragen voor het vertrek doen nog altijd hun dienst.
We rijden de groene stadsrand van Burgos binnen.
Burgos is een grote verzorgde stad met veel groen en veel kunstwerken.
In de pelgrimsherberg die door de stad uitgebaat word was er nog plek.
Een ultramodern gebouw met laminaat. Per bed een persoonlijk kastje en verzorgd sanitair. Voor 5 euro is dit spotgoedkoop uiteraard.
De grote Albergue in Logrono heeft zijn tol geeist. Lawaai tot 11 uur savonds en om 4u30 begon het alweer, de wandelaars die zich klaarmaakten om te vertrekken.
Met als gevolg een slechte nachtrust en slechte benen, gecombineerd met de hitte tot 35 graden zorgde voor een zware dag. Veel was er niet te beleven vandaag. Door de Rioja wijnvelden gereden, zelfs een hopveld gezien, om aan te komen in een albergue die prive uitgebaat word. 10 euro om de overnachting, 3 euro voor ontbijt en 7 euro voor avondeten. Best te doen dus. Het tekort aan slaap de vorige nacht zorgde ervoor dat iedereen na de avondmaaltijd zijn bedje opzocht.
Status van de 3 weken;
Materiaal en uitrusting : 1 lekke band en 1 kapotte spiegel die intussen vervangen is.
Moraal. : Hoog
Fysiek : De vermoeidheid laat zich toch voelen.
Doelstelling : 100km voor op schema. Nog een 624km te gaan, aan 75km per dag komt dat op een 9 dagen nog te fietsen.
In alle vroegte de pelgrimsherberg verlaten. Slapen zar er toch niet meer in met al dat lawaai. Hier door de straten van Logrono.
Ontbijten in cafe Monaco. Overal gingen foto's van Monaco. Achter de toog zie je de beroemde bocht waar de Formule I rijders flink moeten afremmen als het daar een GP is.
Door een parkje in Logrono
Een eekhoorntje die het blijkbaar gewend is kwam tot op een meter van het pad om kruimels schooien.
Een standje met wat fruit en souveniers langst de camino.
De monumentale kerk La Asuncion in Navarrete. Op de toren vol nesten met roofvogels.
Fietsen tussen de druivenranken voor de Rioja wijn
Het stadje Santo Domingo de la Calzada die zijn naam te danken heeft aan de monnik Sto Domingo die veel voor de stad en ook voor de pelgrims heeft gedaan.
Terwijl we op zoek gingen naar een stempel verbroederde Philiep met de wandelaars.
Even het vochtverlies terug aanvullen.
Toen we in Najera het bureau voor toerisme binnenstapten en ons verhaal deden om een stempel was de bediende zo enthousiast dat ze een foto van ons nam om op hun website te zetten.
Toen we op een terrasje in Villar de Teirre zaten te eten was er een vrouw die voortdurend Mario zat te roepen. Ze had blijkbaar een zoontje met dezelfde naam of onze pelgrim.
Kleine Mario kreeg een sleutelhanger cadeau van grote Mario en was daar erg content mee.
Na het nog niet helemaal uitgefeeste dorpje Obanos verlaten te hebben fietsten we direct al de eerste helling op. Bovenop de helling konden we al direct alle overbodige kledij verwijderen, het begin van een bloedhete dag.
Was een medepelgrim tot nu toe een zeldzaamheid. Vandaag konden we bijna geen kilometer fietsen zonder een wandelaar te zien. De landschappen waren bezaaid met druivenranken voor de Rioja-wijn en ook de eerste olijfbomen hebben we gepasseerd.
De rit vandaag, met een goeie 1000hm, eindigde in de grote stad Longrono. In één van de vele pelgrimshuizen konden we terug terecht voor een bed en douche. De e erste keer dat het huis zo bevolkt was. Slechts 1 fietser maar wel een honderdtal wandelaars. Middenin de stad, ideaal om nog eens rond te wandelen en een terrasje te doen.
Mario verjaart vandaag en krijgt aan het ontbijt al direct felicitaties van zijn kleinzoon.
Na enkele km gefietst te hebben kwamen we al direct aan de beroemde brug Puenta la Reine
Deze brug staat er al 900 jaar en is een geschenk van de Spaanse koningin aan de pelgrims om natte voetjes te vermijden.
De eerste klim met zicht op olijfbomen.
We rijden het dorpje Estella binnen.
Even de fiets geparkeerd aan de kerk om ernaast de eerste stempel van de dag te behalen.
In Estella is een groothandel in wijn, Bodegas Irache,waar de pelgrims gratis water en wijn mogen tappen.
Mario had beloofd dat hij vandaag zou trakteren met zijn verjaardag en was er dan ook als de kippen bij om al zijn flessen en Thermos te vullen met gratis wijn.
Mooi beeld met die opeenvolgende hellingen. Net Route 66.
In Estella stond een beeld van een vrouw die haar naaktheid bedekt.
Natuurlijk moest dat gefotografeerd worden.
Filevorming aan de flappentapper. Zo heet een betaalautomaat in Holland.
Het dorpje gepasseerd waar er familie woont van de 5voudige Tour de France winnaar.
Gepasseerd langst een kanaal die wel 10m hoger lag dan de omgeving. Je zou het een beetje kunnen vergelijken met een Levada in Madeira maar dan veel groter.
In Obanos, onze eindbestemming, vonden we terug een pelgrimshuis. Aan het inchecken. Alle gegevens worden nauwkeurig in een boekje genoteerd. De computer heeft zijn intrede nog niet gedaan.
In de plaats van betere verlichting te plaatsen kun je het ook zo oplossen.
In het stadje was het die dag groot feest met als hoogtepunt de stierenloop. Jonge stieren werden in een afgesloten straatcircuit losgelaten. Personen die zich geroepen voelden konden het beestje dan wat ophitsen in de hoop niet opgeschept te worden.
De plaatselijke fanfare en het medisch team waren ook van de partij.
Een beestje heeft zelfs eens op dat podium gesprongen.
Toen de stieren even uit beeld kwamen waren er nog andere dingen om naar te lijken.
Nadat de overste ons uitgezwaaid had konden we beginnen aan de dagetappe.
Vandaag fietsten we door een desolaat landschap. De ideale scene om een western op te nemen. Met als uitschieter de kloof van Lumbier.
Vroeger reed er een treintje door die kloof. Nu vooral in gebruik voor wandelaars en vogelspotters.
Een paar dagen geleden was er in Dax een beeld van een Romeinse soldaat met zijn jond afgebeeld. Het verhaal hierachtig kun je lezen bij Gastenboek in de rechterkolom. Een lezer ( Nicole V ) heeft dit mooi verwoord.
Handige tafels in de refter
De gotische Santiagokerk in Sanguesa
De apostel staat afgebeeld boven de ingang
We rijden de kloof binnen.
Vogels spotten
Veel roofvogels, vooral vale gieren
Rond de middag was er nergens een dorpje te bespeuren met bar,cafe of restaurant. In het plaatsje Reta zagen we iemand buitenlopen. We vroegen water en hij bood zijn terras aan om onze lunch op te eten. Hij maakte koffie en vertelde honderduit over de Basken en hun relatie met Spanje. Hij was precies blij om eens iemand te zien. In dat dorpje was het aantal inwoners van 100 zielen in enkele jaren tijd tot 13 geslonken.
Gefietst van yaca naar Javier via Yesa ; 94,6 +8 = 102.6 km
Totaal afgelegd ; 1695 km
Vandaag iets minder zwaar parcours voor de boeg, alhoewel. toch een 1000 hm.
Gelukkig zaten de 2 serieuze beklimmingen in de ochtend toen het wat frisser was.
Rond de middag zijn we enkele kloosters gepasseerd. De ene was in de helling onder de rotsen gebouwd. Na een grote brand is er een nieuw klooster gebouwd op de helling.
Na de afdaling, met veel bochten , geluncht in een pitoresk dorpje, Santa Cruz de la Seros, en dan in rechte lijn naar het eindpunt, Yesa. Helaas was de albergue volzet, we hebben dan nog 6km doorgereden naar het volgende dorpje Javier. Daar was er ook nils van camping of slaapgelegenheid. We waren de wanhoop nabij tot er plots een jonge kerel passeerde. Toen we hem aanspraken kon hij gelukkigluk goed Engels wat een zeldzaamheid daar is en hij vertelde dat hij in de plaatselijke kerkgemeenschap novice is en wel iets kon regelen. Na overleg met de overste konden we daar overnachten. Dank u wel Pablo.
Het voordeel van iemand in de groep op te nemen, je laat hem alle vuile werkjes doen.
Terug op weg, omgeven van de bergen
We naderen de kloosters.
Dit is de originele Monasterio San Juan de la Pena in de bergwand. Tegenwoordig gerestaureerd en te bezichtigen.
Middagmalen.
Vis met vlees serveren ze daar. Niet echt geslaagd volgens mij.
De kerk in Santa Cruz de la Seros met romaanse stijl.
Het portaal is mooi afgewerkt met een Chrismon voorzien van 2 leeuwen.
Berdun
Ook het heuvelstadje Berdin heeft zijn boekentoren zoals in Gent.
Vandaag was de eerst grote test, de beklimming van Col du Somport. 56km lang met 1400 hm. In het begin maar een paar procent stijgen maar de laatste 16 km was het 7 à 8 procent. Gelukkig was het weertje ideaal. We hebben ook een fietser opgepikt die de camino doet. Jom ( eigenlijk Jean Marie ) maar iedereen zegt er Jom tegen. Na de beklimming kwamen we in Spanje uit. Iedereen was tevreden, zoals op de groepsfoto dat de test geslaagd was.
Nog even passeren langst de Kathedraal van Oloron maar niemand gaf thuis om te stempelen.
Detail van de mooie ingang.
Originele bron waar de pelgrims zich konden aan laven.
Grappige foto. Twee Fransmans die gezellig aan het keuvelen waren met de handen op de rug.
Nog even stoppen aan bureau tourisme in Bedous om de eerste tampon van de dag te verkrijgen.
Selfietje aan het riviertje die door Bedous stroomt.
Er hingen parasailers in de lucht.
Gepasseerd langst de weide waar ze landen.
Onderweg was er een betoging van boeren met veel flikken en vuurwerk
De persoon links is Jom die de gehele dag heeft meegereden.
Lekker gegeten in een restaurant in Urdos.
Boudin noir avec pommes op de menu.
Zo te zien vond Mario het een lekker gerechje
Het was ook lekker.
Er kwamen een aantal boeren binnen met van die typische petjes. Alpins dacht ik.
Philiep, jij durft zo geen petje op je hoofd zetten zei ik tegen hem.
Het duurde niet lang of ik kon deze mooie foto maken.
Gefietst van Sorde l'abbaye naar Oloron st Marie. ; 63km
Totale afstand 1505 km
Vandaag een zeer warme en zwoele dag. Tot 40 graden. Gelukkig voorspellen ze morgen 10 graden minder. De afgelegde afstand was dan ook niet zo fameus. De eindbestemming hebben we in Oleron ook gekozen omdat er een heftig onweer voorspeld was in de streek savonds em er daar een pelgrimshuis is. Inderdaad is het ook ferm beginnen regenen omstreeks 21u. De tentjes stonden lekker droog, opgevouwen in de fietszakken, in de kelder van het pelgrimshuis.
Goed uitgerust kunnen we dan morgen beginnen aan de zware klim " Col de Somport " met 1400 hm
Op de camping naast ons stond er een tentje van een jong koppel.
Iemand insinueerde dat we er serieus wat last van zouden hebben gedurende de nacht.
Niets was minder waar. Toen we opstonden hadden we van wat anders last, namelijk slakken. Ze waren tussen de buiten en binnentent gekropen en zaten echt overal.
Vieze beesten, er zat zelfs één in mijn gamel.
Hopelijk symboliseert dat niet dat we maar traagjes vorderen.
Een tijgerslak.
Na de slakkenjacht en het ontbijt terug op de fiets.
De 12e eeuwse romaanse abdijkerk van Sorde l'abbaye. Van buitenaf gezien een gedrocht maar met een mooie ingang en binnenin authentieke mozaieken.
De portalen dienden om de pelgrims te laten overnachten. Meer dan een dak boven het hoofd was het eigenlijk niet.
Mooi afgewerkte ingang
Philiep leest de plakaten die gaan over de restauratie van de Middeleeuwse mozaieken met Romeinse invloeden.
Details van de mozaieken.
De Pyreneeen zijn niet meer uit beeld vanaf nu.
Portaal van de kerk in Sauveterre. Terug met plaats om de pegrims te laten overnachten.
Zicht op de rivier " Gave d'Oleron"
Laas beweert de beste te zijn in het verwelkomen van pelgrims. Was toch niet bij ons. Uitgehongerd daar aangekomen in de enige brasserie werden we geweigerd wegens volzet.
In het dorpje Burgnein vonden we een brasserie waar we de menu du jour konden verorberen.
Voor de eerste keer kregen we eens soep. En wat voor één, ze stond stijf van de groenten, superlekker.
Lekkere asperges als voorgerecht.
Als dessert een lekker stuk taart met ijs. We konden er terug tegen.
Muurschilderij waarbij de koe voor de verandering eens beslegen word. Blijkbaar moet ze ook de ploeg trekken of zo.
Deze 4 ezels die op een wei stonden konden naar de Pyreneeen kijken. Die andere 4 moeten erover.
Tussenstopje na een beklimming om te bekomen. De hitte speelde hen parten ( tot 40 graden) terwijl superactieve Mario zijn zakken nog eens herschikt.
De silhouetten van de Pyreneeen worden alsmaar dreigender en dreigender.
Aangekomen op de eindbestemming in Oleron St Marie.
Het eerste wat opvalde was de kerk Notre Dame die opgebouwd is in lagen.
Daar besloten we te overnachten in een pelgrimshuis omdat er gewaarschuwd was voor onweer in de streek en we goed zouden uitgerust zijn voor de beklimming de volgende morgen van col de Somport. Philiep spreekt er al dagen van, van de Sompo rt dus zal het wel de moeite zijn ( 1400 hm)
Het huisje verlaten voor een aperitiefje te drinken.
Een pastis drinken op een terrasje op een zwoele avond, leven als God in Frankrijk.
En zo is er terug een blad vol in het stempelboekje. Ieder dorpje probeert toch origineel uit de hoek te komen.
Bij het ontbijt op de camping rond 8 uur kwam het zonnetje al serieus piepen en is de gehele dag niet meer weggeweest. Terwijl het in Belgie koud en regenachtig was stegen de temp. hier tot net boven de 30 graden. Dit is niet direct het weertje waar Philiep van houd.
Gelukkig voor hem was het een kalme dag, toch wat afgelegde km betreft. Op onze tocht passeerden we vandaag het stadje DAX.
In Dax is een decathlon gevestigd. Daar hebben we wat inkopen gedaan. Zoals kettingolie, electrolyten voor in de bidons, recoveryfrank, repen, een paar slippers , een nieuwe spiegel voor Mario en we mochten daar ook onze banden oppompen.
Dax is een tamelijk groot en druk stadje die in de Romeinse tijd al bekendheid had.
Het is ook het begin van de regio, Frans Baskensland. Er was vroeger een arena waar stierengevechten plaatsvonden. Dat is nu verboden. Tegenwoordig voeren ze daar shows op met koeien.
Johan DC zijn ochtendritueel. Nadat de fietsen geladen zijn controleerd hij het terrein of er niets vergeten is.
Deels terug door de bossen.
In de voormiddag was het al lekker warm om met ontbloot bovenlijf te fietsen. Mario zijn torso is toch niet meer wit wit.
We rijden Saint Vincent de Paul binnen, een dorpje voor Dax.
De plat du jour was terug in orde. Hierzie het voorgerechtje. Wat is pelgrimeren toch leuk. (niet altijd natuurlijk)
Hoofdgerecht.
De dame die naast Philiep zat beweerde dat ze vroeger zangeres was in Amerika en dat ze Janis Joplin persoonlijk gekend heeft. Of het waar was weet ik niet. Toen Mario een liedje van Janis speelde op zijn GSM ( Me and Bobby Mc Gee ) begon ze waarempel mee te zingen en kon de ambiance niet op.
De kathedraal van Dax.
Op het pleintje aan de kathedraal staat een beeld van een Romeinse soldaat met zijn hond met uitgestoken tong.Wat de achtergrond hiervan is weet ik niet. Wie meer weet mag me altijd mailen of bij de berichten zetten.
Regelmatig hebben we deze gekleurde lijnen al gezien. Een arbeider was bezig de straat te screenen om te traceren waar alle leidingen zitten. In Belgie doen ze het anders, ze breken direct de straat open tot ze iets raken en zeggen dan ; A ja, t'zit iere
Eerste zicht op de Pyreneeen
Philiep had al gezegd dat hij, eens in de bergen er koeken zou op geven. Als het zoals vandaag is zullen het maar petit-beurre koekjes zijn want hij stond door het warme weer helemaal niet in vorm.
Terug met gebogen rug de tentjes opstellen.
Het eenvoudige maar lekkere avondmaal in een nog zeer aangename temperatuur.
Gefietst van Hostens naar Lesperon ; 87km Totaal afgelegd ; 1372km
Na enkele kilometer gefietst te hebben kwamen in een nieuwe regio terecht: Landes.
De wijngaarden maakten plaats voor boslandschappen. Vooral schrale boomsoorten zoals sparren en lariksen en ook veel aspergevelden gezien. Heeft blijkbaar te maken met de ondergrond die gestolde ijzerslakken bevat. Wel een zeer vlak terrein, we hadden weinig hoogtemeter vandaag. Het zonnetje was terug van de partij, zo'n 25 graden, ideaal om te fietsen.
De tweede week zit erop. Als we de status maken:
Fietsen en materiaal; 1 lekke band en wat klein onderhoud( remblokken vervangen)
De moraal ( zeer belangrijk) ; onaangetast
Fysiek; Wat stijfheid in de knieen en beenspieren maar niet problematisch.
Doelstelling; Na 2 weken over halfweg en lichtjes voor op schema.
Besluit ; we gaan DOOR.
Toen we groen licht kregen konden we starten met de rit.
Kapel St Catherine in Retis met overdekt portaal en een klokkentoren met houten uitbouw.
Tegenwoordig gebruikt als museum met herinneringen aan pelgrimages
Veel velden worden daar besproeid met lange aan elkaar gekoppelde constructies.
Weldra reden we de regio Landes binnen.
In het dorpje Moustey staan een kapel en kerkje broederlijk naast elkaar. Beide met een pelgrimsverleden.
Terug met een houten uitbouw. Deze dienden om de klokken te luiden en als uitkijkpost.
Binnenin de kapel worden er nu expo's gehouden. Je ziet nog de fraaie muurschilderingen.
De dorpskerk St Martin in Moustey
Een glasraam met St Jacobus, afgebeeld als pelgrim.
Onderweg was de weg onderbroken. Omrijden zou minstens een half uur duren. We zijn dan maar ( na eerst de fietszakken losgemaakt te hebben) over het brugje gesukkeld.
De eerste vrouw die we tegenkomen die de camino al wandelend doet.
Volgens buienradar was van smorgens vroeg al lichte regenval verwacht. We waren dan ook blij dat het pas regende na het afbreken van de tent en het ontbijt.
De gehele dag hebben we door de wijnvelden vam de bordeaux-regios gereden met als hoogtepunt het stadje Saint-Emilion. Niet groot maar zeer sfeervol op een heuvel tussen de wijngaarden en kastelen, een echte aanrader. Het parcours in de bordeauxstreek is daar licht glooiend zodat we veel km konden afmalen. Terug een lekkere plat du jour gegeten in Cadillac om uiteindelijk te eindigen op een camping in Hostes waar ook veel jeugdbeweging komt kamperen. Beter joelende kinderen dan een goederentrein die om het half uur passeert, ook snachts, zoals vorige week. Als de kinderen in hun bedje liggen is het gedaan met lawaai.
Klaar voor de start
Even stoppen voor een fotootje van de eerste wijn
gaard
Een kerkje met een mooi kerkhof erachter. De wijnboeren planten hun ranken waarachtig tot net tegen het kerkhof. En de Fransen ons maar wijsmaken als een fles slecht smaakt het van de kurk komt.
Van bij het vertrek hadden we een eenzame Hollander aan ons been die maar bleef aanklampen.
Wat doet een Fransman de zaterdag? De hondjes eens loslaten om wat wild te vangen zekers.
Dit ziet er geen hondje uit maar een hond. Volgens het opschrift op de camionette jaagt deze jongen op everzwijnen.
Puisseguin in zicht
Philiep wijst de Hollander even waar zijn plaats is.
Het pittoreske en oude stadje Saint Emilion. Jammer dat het regende toen we het bezochten.
Mooi vergezicht over de wijngaarden.
En terug weg via een prachtig wijngaardterras.
Dit kerkje van Branne ligt aan de rivier Dordogne die uitmond in de Garonne. Een mooie ijzeren brug om het water over te steken.
In deze streek word elk plekje benut om druivenranken te plaatsen. Zelfs op de klokketoren van dit kerkje.
We rijden het stadje Cadillac binnen. Voor de vervollediging, hier worden geen auto's gebouwd maar druiven verbouwd.
Lekkere plat du jour gegeten s'middags voor geen geld. Met een karafje wijn van de streek uiteraard. Een karafje lekkere bordeaux van 1liter koste 10 euro. Je houd het niet voor mogelijk
Het voorgerechtje
De andouillette eens geprobeerd.
De kip met pastaschelpjes
Tiramisu met speculoos was ook top.
Mario kuiste eerst zijn bril. Hij wil graag zien wat hij eet, namelijk de " ile flottante" als dessert.
Nog even het stadje Cadillac verkennen.
Een koppel trouwers stond juist klaar om de kerk binnen te gaan in Cadillac.
De klokketoren. Een van de oude nog bewaard gebleven poorten van de omwalling.
Een veld zonnebloemen tussen de wijngaarden. Is eens iets anders.
Op één plaats was de pluk al begonnen.
Twee indrukwekkende tombes tussen de gaarden. Zal wel niet van plukkers zijn.
Het dorpje Landiras, waar we inkopen gedaan hebben.
Mario teste nog eens een nieuwe pose uit om de wind te snijden.
Camping gevonden, tentjes staan al recht en Johan DC zag dat het goed was.
Van Gurat naar Minzac. : 72 km Totaal afgelegd: 1186 km
Na de natte boel opgekraamd te hebben, het was de eerste keer dat we met regen te kampen hadden, gelukkig snachts konden we vertrekken. Het stralende weertje van de eerste dagen had plaats gemaakt voor een frisse dag.
Na een tijdje reden we de Dordogne streek binnen. Veel in het bos gereden om tenslotte de Isle over te steken en een camping op te zoeken. De eerste met een zwembad. Helaas was het ook de eerste frisse dag. Maar een echte pelgrim kan tegen een stootje, dus met zijn allen erin. Behalve Philiep die is bang van veel water zegt hij.
De natte tent opkramen
Even stoppen om de eerste stempel op te halen. Helaas niemand bereikbaar.
Bemerk de fles smeerolie in de bagagezak achterin. Altijd handig om de kettingen direct te kunnen smeren als je ze hoort piepen.
In het mooie dorpje Bonnes een stempel kunnen scoren bij de Mairie.
Feest in het dorp. Maar niet voor ons, wij moeten door.
Plat du jourtje s'middags voor de verandering.
In dit straatje mogen alleen pelgrims onder de 6t door.
Met al ons bagage is dat maar nipt.
2 supporters langst de weg.
In eerste instantie dachten we dat het teken rechtsboven een afbeelding van een Jacobsschelp was. Maar de kleuren kloppen niet van de schelp en rolwagens zullen wel niet de camino doen. Of wel?
Een plaatselijke wielertoerist die een camping wist zijn heeft een tijdje meegereden met ons. Hij vertelde dat hij ook op een projectje zat te broeden. Geen pelgrimstocht maar een fietstocht van het noorden van Noorwegen maar Bordeaux.
Nog een pizza voor het slapen gaan.
Alweer een blad vol.
Wel een mooie stempel onderaan van de kathedraal in Angouleme, maar het lieve vrouwtje kon niet zo goed mikken en had waarempel vier vakjes nodig.
Nog een fotootje van bij de start.
Piet en zijn vrouw Patricia (beide met helm) zijn ook fervente fietsers en hebben ook al heel wat trektochten gedaan. Piet heeft enkele jaren geleden ook de camino naar Compostella gedaan en kon heel wat bruikbare tips geven waarvoor dank. Toen ze die vier groentjes op 13 aug. zagen vertrekken proesten ze het uit.
Terug een warme dag met temperaturen tot 35 graden. De moeilijkheidsgraad blijft stijgen want we zijn geen enkel vlak stuk meer tegengekomen. Kleine dorpjes gepasseerd met één grote stad onderweg, namelijk Angouleme. Wat een verschrikkelijke naam. Nooit van gehoord, Philiep wist te vertellen dat (als ex-duivenmelker) er van deze stad duiven werden gelost. De oude binnenstad ligt op een heuvel. Interessant misschien om duiven te lossen maar niet om boven te fietsen. De inspanning werd echter beloond met eem prachtig uitzicht, een pittoreske en sfeervolle centre-ville en een unieke kathedraal.
Mario checkt zijn fiets nog even vooraleer de camping te verlaten.
Interessant als de straatnamen de naam van de camino krijgen.
We passeren de Limousin streek met uiteraard de koeien als uitgangsbord. En wat later ook OP het bord.
Bij het nuttigen van een drankje passeerden een hele stoet oldtimers, allemaal van het merk Porsche.
We passeerden het dorpje Brie. Niet te verwarren met zijn grote broertje met dezelfde naam.
Groententuintje langst de weg met vooral indrukwekkende tomaten.
In een winkel hadden ze ons wijs gemaakt dat we in Champniers een lekkere plat du jour konden eten. Daar aangekomen was alles potdicht natuurlijk. Dan maar verder naar de grote stad Angouleme gefietst. Kerkhof in Champniers met indrukwekkende bouwsels. Hier liggen precies geen arme pelgrims.
Middagmalen
Mooi uitzicht vanaf de binnenstad.
De markthal.
Philiep had een plannetje van de stad bij de touristische dienst meegenomen. Dan mocht hij ook alles uitzoeken. Hij zal het geen tweede keer meer doen.
