Ik ben Tim
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/05/1987 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek (vooral rock), gitaar, cultuur, reizen.
Zoeken in blog
Comenius Lissabon
Stage lager onderwijs Lissabon Gedurende 3 maanden ga ik op avontuur in Lissabon. Ik hoop er meer te weten te komen over de methodes die daar worden gebruikt en zo een beter leerkracht te worden. Gedurende die drie maanden moet ik in het Nederlands lesgeven aan kinderen uit een plaatselijke school(lager onderwijs).
Er was eens, niet zo lang geleden, een
koning. Zijn naam was Timotheus de Eerste. Inderdaad, de Eerste was
zijn achternaam. De koning was een beetje verdrietig omdat zijn
jonkvrouw in het verre land Belgica verbleef. Maar op een dag kreeg
hij een brief van de postduif. Céline zou voor een kleine week op
visite komen.
Koning Timotheus was zo opgetogen. Hij
had het idee om haar zijn vakantieverblijf in Sintra te tonen. Het
terugzien was intens en emotioneel. Met de supperlange elektrische
koets vertrokken ze samen naar het mysterieuze Sintra. Sintra ligt op
een 40 minuten rijden van Lissabon, waar zijn kasteel ligt.
Met de superlange snelle koets reden ze
naar de koning het dorp. Daar aangekomen stond hen een lange
gevaarlijke tocht tegemoet. Ze moesten door het bos om tot zijn
verblijfplaats te komen.
Het bos zit vol met rare wezens. De
ridders van NI, mistdreken, randgevallen, koekoekklonen,
kabouterduiven, mensen achter de kassa enz....
Maar de koning was heldhaftig en was
niet bang voor die miezerige wezens. De koning kon elk wezen aan maar
voor de mensen achter de kassa moesten ze plooien. Dubbelgeplooid en
zonder geld wandelden ze door de mooie tuin. Maar niet zo lang.
Termont de niet pleujer zorge er voor dat ze weer ontplooid waren.
Eindelijk kwamen ze aan de poort van
het sprookjesverblijf. Het was een superromantische belevenis! Het
was net als het land van Disney!
Alles was mooi afgewerkt. Elke kamer
was anders versierd. Het uitzicht was adembenemend!
Na een rondleiding in het prachtig
kasteel gingen ze op bezoek bij Pol den Slappen.
Pol den Slappen Moor had ook een
verblijfplaats op slechts 10 minuten wandelen. Na even bellen met het
Geestige SpreekMedium was de afspraak geregeld.
Pol den Slappen Moor kreeg zijn naam
omdat hij altijd problemen had met de mistdreken. Hij kon ze nooit
verslaan. Dat was er ook aan te zien. We zagen haast geen meter voor
ons uit.
Toch was het een aangename tijd in het
Moorse kasteel. Na veel trappen kregen de koning en de jonkvrouw
honger en gingen ze terug naar het dorp om er iets te eten. Het was
een heerlijk driegangenmenu. Maar wie was in godsnaam die rare vrouw
aan de muur die op ons eten zat te kijken?
Het was een zalige tijd! Omdat ze nog
leven zal ik maar zeggen dat ze nog een lange en gelukkige tijd gaan
tegemoet gaan.
Volgende maand ga ik verhuizen bij mijn goede vriend Bruno. Het is veel goedkoper en ga mij daar beter op mijn gemak voelen. Bruno woont naast het kasteel. Ik heb het kasteel met hem bezocht. Ik kon gratis binnen.
In Lissabon heb je veel uitzichtpunten. Deze foto's tonen een uitzicht op een groot deel van de stad. Ik weet de naam niet juist meer van het uitzichtpunt. Het was een groot balkon. Op dat balkon is er een terras waar je iets kan eten en drinken.
Overal zie je van die gele en rode trams. De trams doen me denken aan de tram in die ene Suske en Wiske-album 'Wattman'.
