Zoals bekend vertrek k over enkele dagen richting Curacao!!!
De laatste dagen was ik al helemaal in de hip-hoi- stemming doch er was een - toch niet onbelangrijke-factor die de feestvreugde enigzins temperde. Wat gedaan met mijn dikke, lieve Fien?!

Aanvankelijk kon ze bij mijn goeie buurmensen terecht maar aangezien de goeierds tot de werkende klasse behoort, zou mijn trouwe viervoeter de ganse dag in hare alleene zitten!

Na grondig overleg met de viervoeter werd beslist naar een gezelligere oplossing te zoeken!!

Thank god for internet!

Aan Google gevraagd of ie geen leuke hondenopvang wist, en ja hoor, hij kwam met wwww.hondenservice.be op de proppen; de dieren moeten niet in hokken en mogen in huis rondlopen en dit op amper 10 km van mijn deur!

Dus de vraag of Fien welkom was gestuurd via de elektronische snelweg.
's Anderendaags al antwoord, om op kennismakingsgesprek te komen, met de hond.

Daarstraks dan vertrokken richting Gierle, toch wat nerveus daar Fien niet de allersociaalste is.

Bij aankomst werd ik begroet en Fien besnuffelt door een alleraardigste windhond.
Deze kenismaking verliep zeer vlot voor Fiens doen.

Toen liet de eigenaar viervoeter2 binnen, die als een gek op Fien afstormde, tot mijn verbazing ging de eerste hond tussen Fien en nr 2 staan, dit ter bescherming van Fien volgens de eigenaar.

In de keigrote tuin zaten de opvanghondjes, die ook wel in 't snuitje(!) hadden dat er wat gaande was, stonden als een ontvangscomite aan de tuindeur te wachten.

Fien overrompeld door al die hondse aandacht, ging met de staart tussen de poten de tuin in.
Het gesnuffel kon beginnen!

Tot mijn verbazing gunde Fien mij na 5 minuten geen blik meer en liep met een trotse staart mee met de rest!

Dus waar ik zoveel schrik voor had, werd opgelost door de werking van een roedel.

Ik kan nu in volledige hip-hoi-stemming vertrekken en Fien zit de komende 13 dagen in een waf-woef stemming!