Vandaag stond de Dales recreation area van het Karijini NP op het programma. Opnieuw voldoende water in ons rugzakken gestouwd om de wandeling in de gorge te overleven. Vanuit Tom Price was het toch nog een goed uur rijden naar de vertrekplaats van de wandeltochtjes. Het vertrekpunt van de wandeling bood al een mooi vergezicht op de uitgedroogde diep ingesneden rivier. Eerst een afdaling tot aan de Fortescue Falls, het water komt via een watervalletje langs de rotsen in een pool. Leuk om rondom het water over de rotsen te klimmen. Een ietsje verder kwamen we aan de Fern Pool, idyllische pool, ideaal om te picnicken. We klommen hetzelfde pad terug op tot we het vertrekpunt opnieuw bereikten. Daar namen we een pad in de andere richting. Dit was een makkelijk bewandelbaar weggetje dat we een half uurtje volgden. Dit bracht ons naar twee andere lookouts: Three Ways Lookout en Circular Pool. Deze boden opnieuw mooie uitzichten op het rivierdal. De andere uitzichtpunten in dit nationaal park zijn alleen bereikbaar via niet-geasfalteerde wegen, niet geschikt voor een gewone wagen. Allicht proberen we morgen ergens een 4WD te vinden om ook die te bezichtigen.
Deze morgen ontdekt dat het uur dit weekend veranderd is. We moesten tegen 10u uitchecken en om 10 voor 10 kwamen ze ons vragen waarom we nog niet weg waren aangezien het blijkbaar al 10 voor 11 was J Gelukkig hebben we gisteren onze boottocht niet gemist! Vertrokken uit Coral bay voor een 610 km lange trip naar Tom Price, onze uitvalbasis voor een bezoek aan het Karijini NP. t Was een lange rit maar het landschap was werkelijk prachtig, van lang uitgestrekte rood-droge vlaktes over vlaktes met middelhoge groene struikachtige boompjes tot een rood berglandschap dat dikwijls ook groen begroeid is. Verschillende brugjes over rivieren overgereden, maar de rivieren zijn momenteel totaal uitgedroogd, in de uitgedroogde bedding groeien bomen. 610 km lijkt lang maar het rijden hier is veel meer relaxed dan in Europa. Aangezien je maar af en toe een tegenligger tegenkomt, kan je voluit genieten van de fantastische vergezichten. We hebben al veel positieve commentaren gehoord en gelezen over het Karijini NP, morgen en overmorgen zullen we weten of dit terecht is. We houden jullie op de hoogte!
Deze morgen om kwart na 8 vertrokken naar de boot. De Nature Tour ging niet door omdat er in de namiddag te veel wind voorspeld werd. We deden dan maar de Manta Tour. Bedoeling was om eerst te zwemmen met mantas. We voeren naar een plaats waar er verschillende zitten en daar zocht een vliegtuigje waar er een goeie zat (een groot vrouwtje alleen). Dat was moeilijk te vinden vandaag, eerste poging mislukte. We gingen allemaal het water in maar het vrouwtje zwom te snel weg achternagezeten door een mannetje. Dan maar naar de plaats waar ze eten. Dat was echter ook niet super: je kon er wel enkele zien maar niet zo goed aangezien het water er heel troebel was. Eens we terug aan boord geklommen waren, stuurde de schipper de boot verder weg van de kust, naar een plaats waar een heleboel waterschildpadden zitten. Die konden we vanop de boot bewonderen, er zaten er hele grote bij. Hun schilden hadden verrassend mooie kleuren. Twee keer zagen we vanop de boot een groep dolfijnen zwemmen. Eentje kwam even met de boot meezwemmen zodat we die van heel dichtbij konden bekijken. De laatste stop was bij het rif waar we mochten snorkelen. Hier zwommen we bij allerlei soorten vissen (tja ik weet niet wat ik anders moet schrijven J). We zagen ook een schildpad. Het koraal had verschillende vormen en er waren verschillende soorten maar het was nogal eentonig van kleur. Behalve soms een heel klein beetje blauw was het overwegend bruin-groen. Het zwemmen tussen de vissen viel goed mee: de bodem was ongeveer 2 tot 3 meter onder ons dus de meeste zwommen dieper dan ons, aan de oppervlakte zwom alleen af en toe een school kleine blauwe visjes. De enkele grotere die toch hoger kwamen, zwommen wel precies naar ons toe en enkele achtervolgden Christophe. Gelukkig heb ik geen exemplaren gezien waar ik schrik van had. Ik had toch iets meer verwacht van het koraal en ook Christophe vond dat er weinig kleur inzat. Hopelijk zien we meer kleur in het Great Barrier Reef. Deze namiddag wandelden we nog langs het strand naarPointMaud. Hier zitten verschillende reef sharks. We klommen in de duinen om ze van iets verder te zien. We zagen er ongeveer 15 die per 2 of 3 in de baai daar rondzwommen. Tot zover ons kustavontuur, morgen trekken we het binnenland in op naar het veelbelovend Karijini NP.
Dag 1 in CoralBay. Deze morgen nog eens onze webblog bijgewerkt, zo zijn jullie weer een tijdje zoet met lezen en fotos bekijken J. Dankuwel voor de reacties trouwens, t is leuk voor ons om die te lezen en zo ook van jullie te horen en te weten dat we niet voor niets posten. We hebben vandaag een boottocht geboekt voor morgen. We kozen voor de Nature Tour: veelbelovend: 6uur durende tocht om het Ningaloo Reef te verkennen: zoeken naar schildpadden, dolfijnen, mantas, zeekoeien en misschien ook walvissen, er wordt ook gestopt op enkele mooie plaatsjes om te snorkelen. Nu nog hopen dat de tour doorgaat, dit hangt af van het aantal inschrijvers. Aangezien het de eerste keer is voor mij dat ik ga snorkelen hebben we van de tourorganisator alvast snorkel en zwemvliezen gekregen om te oefenen hier in de baai. Dat kwam goed uit want dat was nu net wat we vandaag wouden doen. Zo gezegd, zo gedaan. Ze hebben hier ook snorkelbrillen voor bij- en verzienden, daar was Christophe heel gelukkig mee. Als ervaren snorkelaar kon hij mij helpen bij mijn eerste keer J. Door die snorkel ademen is echt heel raar. Je bent gewoon om door je neus te ademen en plots moet je door je mond ademen en dan nog onder water. t Heeft mij een tijdje gekost maar uiteindelijk was ik er toch mee weg. t Was wel leuk om te zien dat in de baai hier en daar ook nog andere mensen duidelijk voor de eerste keer oefenden met snorkelen. s Middags een snack gegeten en de was gedaan. Daarna opnieuw naar de oefenzone! Op een aantal meter in het water is hier ook koraal te zien dus daar moesten we naartoe. Het snorkelen ging niet zo vlot als deze morgen, er was veel wind en onze snorkel liep steeds snel vol met water. Hoe dan ook hebben we hier de eerste vissen gezien. Niet zon heel bijzondere maar voor mij toch al een goed voorsmaakje voor morgen! Ik ben echt niet zot van die beesten J. Al benieuwd naar het verslag van morgen? Ik alvast wel! J
Deze ochtend zoals 10tallen anderetoeristen naar het strand getrokken om te kijken naar een groep wilde dolfijnen die hier elke morgen langskomt om gevoederd te worden (net zoals de pelikanen zeker niet voldoende om te overleven zodat ze wild blijven). Dat zijn echt lieve en sociale dieren! Ze speelden met elkaar en interageerden in zekere mate met de toeristen. We mochten ze echter niet aanraken om zeker geen virussen op ze over te zetten. Ook dit was op en top een toeristisch gebeuren maar wel een mogelijkheid om de dolfijnen eens van heel dichtbij te kunnen bekijken. Na de dolfijnen zijn we onmiddellijk uit Monkey Mia vertrokken. Eerst hadden we gedacht tot in Carnarvon te rijden maar aangezien daar niet zoveel te beleven valt, zijn we onmiddellijk doorgereden naar CoralBay. 150 km achter een vrachtwagen gereden die een huis vervoerde. Onmogelijk om voorbij te steken (oversized load, had bijna anderhalf rijvak nodig en zwenkte af en toe uit) maar hij reed gelukkig nog redelijk snel: 100 km/u terwijl de maxsnelheid 110 is. Onderweg enkele dieren gezien: emoes, runderen, geiten, roofvogels en een soort reiger(?). Dicht bij CoralBay zagen we ook enkele pinnacle-achtige rotsen opduiken in het landschap. Zo brachten we het grootste deel van de dag in de auto door. Het voordeel is dat we nu 2 dagen op ons gemak in CoralBay kunnen vertoeven. Hier kunnen we snorkelen en wildlife-spotting boottochten maken, benieuwd wat dat zal geven!
PS We kunnen onze blog niet zo regelmatig updaten als gehoopt aangezien in de meeste stadjes wel internet is maar geen mogelijkheid om een usb-stick aan te sluiten. Jullie zullen dus allicht af en toe een paar dagen extra moeten wachten op nieuws maar we doen zeker en vast ons best om telkens de internetlocaties op te zoeken om te kunnen bloggen.
Deze morgen vroeg opgestaan voor een grappige toeristische bezienswaardigheid: het voederen van de pelikanen. Elke morgen om kwart voor 9 komt iemand uit het dorp met een emmertje vis naar het strand. Daar komen enkele pelikanen op af. Deze morgen waren het er 4, volgens de voedster zijn het er gemiddeld 10 en 1 keer waren het er 40. De pelikanen krijgen maar een klein beetje vis zodat ze niet van het voederen afhankelijk worden. De aanwezige kindjes kregen een visje dat ze in de lucht moesten gooien zodat de pelikanen het konden oppikken. Echt toeristisch maar wel leuk. Daarna stond een lange autorit op het programma: van Kalbarri naar Monkey Mia (+- 450 km). Enkele korte stops onderweg: 1. de uitkijkpunten Hawks Head en Ross Graham in het Kalbarri NP: mooi maar niet anders dan de vorige canyons; 2. Hamelin Pool: marien reservaat bekend om de stromatolieten, dit zijn eeuwenoude steenachtige formaties van micro-organismen aan de kust, deze fossielen zijn allicht zeer interessant voor geologen en biologen, voor ons leken dit gewoon rotsen J. De aankomst in Monkey Mia was niet fantastisch, er is hier alleen een resort waar we van tevoren een kamer geboekt hadden maar hoewel het er veelbelovend uitzag, valt het wat tegen. Het lijkt hier niet superproper en de kamer is klein en zonder airco. Gelukkig hoeven we hier niet lang te blijven, morgenochtend gaan we kijken naar het voederen van de dolfijnen en daarna zetten we onze tocht verder. s Avonds nog een wandelingetje gemaakt langs het strand, in het ondiepe water zwommen roggen en aan het einde van de steiger zwom een grote zeeschildpad. Een leuke afsluiter van een vermoeiende dag.
Rugzak gepakt voor de 8km lange loop-wandeling van het Kalbarri NP (brochures raden minimum 3 liter water pp aan). De rit erheen was een avontuur op zich: het startpunt kon je alleen bereiken via een bumpy zandweg: rijden op zand, t is eens iets anders, met het nodige slippen en beetje slieren door de bochten, Christophe was in zijn nopjes! Eerst halve kilometer stappen tot het fameuze Natures Window (zie fotos), zicht door een rots op de diep ingesneden Murchison River. Dan konden we beginnen aan de 4 tot 6 uur durende wandeling rond een bocht van deze rivier (The Loop). Na een half uur stappen en over rotsen klauteren, hebben we toch maar besloten om terug te keren (net zoals de andere aanwezige toeristen). Het was gewoon veel te warm, vermoedelijk rond de 40 graden, nergens schaduw en na dat half uur waren we al door de helft van onze watervoorraad, verder doorgaan zou gewoon te gevaarlijk zijn in dit weer. Het landschap hier was wel mooi en wijds maar niet overdonderend. Het was na onze klimpartij en achter de bocht van de rivier ook niet veranderd waardoor we het niet zo erg vonden om terug te keren. Met de auto terug de zandweg op naar een ander lookout-point: Z Bend. Opnieuw halve kilometer stappen naar de lookout. Ook hier zicht op de Murchison River: dit zicht was veel mooier dan bij the Loop. De kleuren waren donkerder en meer gevarieerd. Daarna terug naar ons motel voor het middageten. Gezien onze vervroegde terugkeer hadden we nog tijd voor een extraatje. Christophe koos de Rainbow Jungle een must see volgens het plaatselijke foldertje. Hier kweken ze allerlei soorten papegaaien, parkieten en cockatoos, te bewonderen in afgeschermde kooien. Maar er was ook een walk-through kooi waar papegaaien van allerlei pluimage J vrij rondvlogen. Daar was Christophe voor gekomen, ik echter was al snel weer buiten J (Die vogels scheren rakelings langs je hoofd! Niets voor mij J) s Avonds de plaatselijke fusion keuken uitgeprobeerd. Steak met scampi. Geen waw-effect, gewoon lekker. Maar dineren met zicht op zee dit is vakantie!!!
Ongerust geslapen, maar zonder overvallen te worden. Vroeg opgestaan en het Western Australian Museum van Geraldton bezocht. Hoewel een aanrader volgens de reisgidsen, bleek dit niet echt interessant: opgezette Australische fauna en resten van schipbreuken. Ook een film gezien over de eerste blanken (Hollandse vloot: Batavia) die door schipbreuk de Australische kust bereikten. Vlug doorgereden naar Northhampton waar een aantal heritage buildings de moeite waard zouden zijn. Deze stop viel nogal tegen: lastige vliegjes, verzengende hitte en de oude gebouwen waren tja, oude gebouwen. En aangezien de plaatselijke pub uitzonderlijk gesloten was op dat moment op naar Kalbarri en bijhorend NP. Onderweg gestopt bijPort Gregory waar niet veel te zien was behalve het curieuze roze meer (pink lake), de roze kleur is afkomstig van bèta-caroteen. In Kalbarri hebben we eerst een slaapplaatsje gezocht, voor 2 nachten deze keer. Leuke en goed geprijsde motelkamer gevonden. Eerst boodschappen doen en dan de eerste verkenning van Kalbarri NP: de coastal cliffs. Een hele reeks stops langs de kust, makkelijk bereikbaar met de auto. Al dat natuurschoon maake onze dag dubbel en dik goed! Op elke stop een ander verbluffend zicht op de zee en de kliffen. Echt prachtig! Om al dit moois vast te leggen op foto ging Christophe zo ver door de knieën dat zijn broek ervan scheurde J lol J Hopelijk heeft die vernielde broek toch mooie plaatjes opgeleverd! Daar twijfel ik zelfs niet aan want het uitzicht was telkens fantastisch. Hier zou je uren kunnen staren naar het zeewater dat tegen de rotsen klotst en naar de zachte aarde-kleuren van de kliffen. We spotten ook enkele kangoeroes tussen het groen op het vasteland. We zagen de zon zakken in de zee en waren zeer tevreden over deze dag. Opnieuw een restaurantje opgezocht, ik at pasta met scampi en Christophe verorberde een krab, het ontleden duurde drie kwartier, het opeten 5 minuten J. Maar zeker en vast: heel lekker!
Vanuit Cervantes onze tocht noordwaarts verdergezet. Volgende stop: Dongara-PortDenison. Eerst naar het visitor-centre een wandelbrochure opgepikt en gestopt bij het telecentre om de eerste keer onze webblog aan te vullen. Het wandelen was allerminst vanzelfsprekend, moedig begonnen we aan de Irwin River Nature Trail (slechts? 4,6 km). We wisten al gauw dat we onze beschermende hoed tegen de vliegen moesten opzetten (zie fotos), althans als we Christophe nog ooit sane terug naar België willen krijgen. Hoewel die hoed de vliegen kropen er zelfs nog onder bij Christophe, wat tijdens het wandelen tot heel wat gemor leidde, maar hij zette toch flink door J. En dat was wel de moeite, want ondanks de hitte, de vliegen en de muggen konden we genieten van een prachtig landschap. De rivier, de vogels, de kleuren van de oeverstruiken echt fantastisch mooi ! Toch blij toen we terug bij de auto aankwamen : airco ipv de hitte en vliegvrij ! Onderweg naar Geraldton wouden we nog stoppen bij Greenough maar Greenough was gesloten ♪ en de sleutel was gebroken ♪ Dan maar naar Geraldton verdergereden waar we een slaapplaatsje zochten. Eerst een kamer van 157 AUD genomen maar dat vonden we dan toch te duur en na die kamer te hebben geannuleerd een kamer van 80 AUD gevonden in een ietwat louche uitziend motel, de concierge waarschuwde ons dat we ZEKER de deuren moesten op slot houden Benieuwd of we dit overleven. Als avondmaal op restaurant een zeeschotel gegeten met een lekker flesje witte wijn. Terug naar ons louche motel, hopelijk tot morgen!
Eerste keer lang uitgeslapen. Rond 12u vertrokken richting Cervantes. Vandaag was het echt warm, nog steeds een beetje wind maar wel een warme wind nu. We zagen voor het eerst kangoeroes, spijtig genoeg wel dood, langs de weg. Om 14.30u daar aangekomen en eerst een slaapplaats gezocht. Opnieuw (net zoals gisteren) een cottage gevonden, zo kunnen we zelf eten klaarmaken (besparing!) en hebben we veel ruimte. De prijs valt goed mee (100 AUD), zoveel hebben we ook betaald voor ons piepklein hotelkamertje in Perth! Valiezen binnen sleuren en boodschappen doen. Rond 16u aangekomen in het Nambung NP: hier moet je zijn om de beroemde Pinnacles te zien. Dit is een landschap vol geërodeerde rotspunten. Een soort vreemd aandoend woestijnlandschap. Met je auto maak je een loop doorheen deze prachtige natuurcreatie. Minpuntje : als je uit de auto stapt zit je gezicht na enkele seconden vol met vliegen, dus staat iedereen (en vooral Christophe J) als gek met zn armen te zwaaien om de vliegen weg te jagen. In onze lonely planet-gids stond dat het park vooral mooi is bij zonsopgang en ondergang. Daarom maakten we nog twee extra rondjes door het park en inderdaad de kleuren en schaduwen maakten dit schouwspel bij zonsondergang (tussen 18u en 18.30u) nog mooier. De terugweg van het park naar Cervantes was ook zaaaalig mooi: een ondergaande zon, prachtige natuur en enkele kangoeroes wipten de baan over. Ons avondmaal J is weer spaghetti, nu carbonara. Alweer een prachtige dag in Australië! Yeah, mate! No worries!
Voor de liefhebbers: het weer blijft hetzelfde: zeer zonnig maar redelijk stevige frisse wind. Op plaatsen waar de wind niet kan komen is het behoorlijk warm. Eerste stop vandaag: Yanchep NP. Park met een meer, veel eendjes en allerlei vogels. Dit park is echter vooral gekend voor een aantal koalas en een specifieke kangoeroesoort. De koalas hebben we gezien (schattige beestjes), de kangoeroes echter komen pas s morgens of s avonds ofte als de temperatuur draagbaar is, te voorschijn. Ook een leuk wandelingetje gemaakt in het woodland. Onze tocht in noordelijke richting verdergezet: kleine tussenstop in Guilderton waar de MooreRiver uitmondt in de zee. Einddoel vandaag is Lancelin. Hier konden we kite-surfers bewonderen. Als avondmaal een lekkere zelfgemaakte spaghetti bolognèse.
