Lezing uit het boek Jeremia 11,18-20.
Psalmen 7,2-3.9-10.11-12.
Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Johannes 7,40-53.

Lezing uit het boek Jeremia 11,18-20.

Jahweh, Gij hebt het mij bekend gemaakt, zodat ik het weet, Gij hebt mij hun toeleg doen zien;
Ik zelf was als een argeloos lam, Dat naar de slachtbank wordt geleid. Ik wist niet eens, dat zij aanslagen tegen mij smeedden: Komt, laten we de boom in zijn volle kracht vellen, Hem uit het land der levenden rukken, Zodat zijn naam niet meer wordt genoemd.
Jahweh der heirscharen, rechtvaardige Rechter, Die harten en nieren doorgrondt: Laat mij zien, hoe Gij wraak op hen neemt, Want U vertrouw ik mijn recht toe.


Psalmen 7,2-3.9-10.11-12.

Jahweh, mijn God, tot U neem ik mijn toevlucht; Help mij, en verlos mij van al mijn vervolgers,
Opdat ze mij niet als leeuwen verscheuren, En wegslepen, reddeloos verloren.
Als rechter der volken, o Jahweh; Doe mij recht, Jahweh, naar mijn gerechtigheid En naar de onschuld mijns harten.
Maak een einde aan de boosheid der zondaars, Maar laat de rechtvaardige blijven bestaan! Gij zijt het, die harten en nieren doorgrondt, Rechtvaardige God!
Het is God, die mijn schild draagt, Die redt de oprechten van hart;
Maar ook een rechtvaardig rechter is God, Een God, wiens gramschap voortdurend blijft dreigen.


Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Johannes 7,40-53.

Bij het horen dezer woorden zeiden sommigen van het volk: Deze is zeker de profeet.
Anderen zeiden: Hij is de Christus. Weer anderen zeiden: Komt dan de Christus uit Galilea?
Heeft dan de Schrift niet gezegd, dat de Christus uit het geslacht van David komt, en uit Bétlehem, het dorp, waar David woonde?
Zo ontstond er verdeeldheid over Hem onder het volk.
Sommigen van hen wilden Hem grijpen; maar niemand sloeg de hand aan Hem.
Nu kwamen ook de dienaars bij de opperpriesters en farizeën terug. Deze laatsten zeiden tot hen: Waarom hebt gij Hem niet meegebracht?
De dienaars antwoordden: Nooit heeft iemand zó gesproken als deze man.
De farizeën antwoordden hun: Hebt ook gij u laten misleiden?
Heeft soms iemand van de overheden of van de farizeën in Hem geloofd?
Ja, dat volk, dat de Wet niet kent: vervloekt zijn ze.
Maar één van hen, Nikodemus, die vroeger Hem eens had bezocht, sprak tot hen:
Onze Wet veroordeelt niemand, zonder hem vooraf te hebben gehoord, en zonder te weten, wat hij doet.
Ze gaven hem ten antwoord: Zijt gij soms uit Galilea? Onderzoek het maar; dan zult ge erkennen, dat er geen profeet uit Galilea opstaat.
Daarop gingen ze allen naar huis.

Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling

God,
Gij leidt ons door alle moeilijkheden heen.
Gij hebt ons de ogen geopend voor goed en voor kwaad.
Wees ons nabij wanneer het leven een woestijn voor ons wordt.
Help ons wanneer wij weerstand moeten bieden aan het kwade.
Dit vragen we door Jezus Christus, Uw zoon en onze Heer, Amen.

Goed en kwaad: het is een wereld van verschil.
Beiden zijn echter aanwezig in onze wereld.
En in die wereld leven ook wij.
Laten wij daarom bidden:

Heer Jezus,
Gij hebt de strijd tussen goed en kwaad gekend
en Gij hebt vrede gevonden.
Wees met ons, en schenk ons Uw vrede.
Maak ons tot mensen die uw vrede delen,
Gij die leeft in eeuwigheid, Amen.
Die vrede, de vrede van de Heer Jezus zij altijd met ons…
En met U Geest…
Geven wij ook mekaar een teken van vrede…

Heer, Gij hebt ons gemaakt uit het stof van de aarde.
Herschep in ons een zuiver hart, en geef ons toegang tot Uw Woord.
Leer ons in deze veertigdagentijd Uw evangelie te beleven,
en beter te begrijpen dat wij niet leven van brood alleen,
maar van elk woord dat Gij spreekt, ook in deze tijd.
Dit vragen wij door Jezus Christus, Uw Zoon en onze Heer,
Amen.

ZONDAG,  4.4.10.                              PASEN

Met Christus Verrezen.

  Dag van de Verrijzenis !   Begin, vol beloften, dat ons plechtig bekleedt met zijn schittering. Gisteren was ik, met Christus gekruisigd, vandaag ontvang ik, met Hem, de glorie.

  Gisteren stierf ik met Hem, vandaag krijg ik, met Hem, het leven.

  Gisteren was ik met Hem in het graf, vandaag ontvang ik, met Hem, de verrijzenis.

  Brengen wij dan onze offergaven aan Hem, die voor ons gestorven en verrezen is. Ik spreek niet over goud, zilver, weefsels, noch doorzichtige, edele stenen, aardse en vergankelijke materie, waarvan het grootste deel altijd voor de deugnieten zal zijn, slaven van het aardse en van de prins van deze wereld.  Neen, ik bedoel dat wij onszelf offeren, dat voor God kostbaarste goed en dat Hij bij Zich wil hebben. Geven wij aan Hem, die het beeld is van de Vader, dàt terug wat naar zijn beeld gemaakt is, laten wij onze waardigheid erkennen, geven wij eer aan ons model, laten wij de kracht van het mysterie ondervinden, wij, voor wie Christus is gestorven.

  Laten wij worden zoals Christus, vermits Christus is zoals wij.  Laten wij goden worden door Hem, vermits Hij mens is door ons. Hij heeft wat van onder komt gekregen om te geven wat van boven komt.  Hij is arm geworden opdat wij rijk zouden worden in zijn armoede. Hij heeft de vorm van een slaaf gekregen, opdat wij de vrijheid zouden verkrijgen. Hij is neergedaald opdat wij zouden verheven worden. Hij heeft de bekoring gekend, opdat wij die zouden overwinnen. Hij is eerloos geweest, opdat wij verheerlijkt zouden worden. Hij is gestorven opdat wij gered zouden worden. Hij heeft zich verheven om ons in zijn gevolg mee te trekken, wij, die ter aarde lagen door onze zondeval.

  Dat wij dan alles geven, alles offeren aan Hem die zichzelf gegeven heeft als losprijs en wissel voor ons. De edelste gave zal zijn, als wij in dit mysterie doordringen, door Hem alles te worden, wat Hij door ons geworden is.

    H. Gregorius van  Nazianze (325?-390), 1e rede over Pasen

Wie zijn zij ?

ANDREAS  VAN  KRETA  (H.)   (+740)   Geboren in een christelijke Arabische familie van Damascus, dat reeds een generatie een Muzelmanse stad was.  15 Jaar oud, wordt Andreas monnik aan het H. Graf in Jeruzalem.  Tien jaar later vertegenwoordigt hij de Patriarch van deze stad in Konstantinopel en blijft daar enkele tijd vooraleer te vertrekken naar Kreta als bisschop van Gortyne.  Met zijn landgenoot de H. Damascenus, zal hij de wettigheid verdedigen van afbeeldingen in de Christelijke vroomheid tegenover de beeldenstormers.  Zijn hoofdzakelijk poëtisch werk heeft een belangrijke plaats in de oosterse liturgie. 

ANSELMUS  (H.)   (1033-1109)  Geboren in Aosta in Italë, prior en later abt van de Abdij “Du Bec” in Normandië, Aartsbisschop van Cantorbéry in 1093, waar hij verbannen werd omwille van zijn verdediging van de rechter van de Kerk.  In de traditie van de H. Augustinus, zijn voorbeeld, verenigt hij een brede, onder andere filosofische, cultuur aan een grote geestelijke gevoeligheid. In dit dubbel opzicht is hij de meester van de eerste scholastiek, deze van de kloosters, een eeuw voor het christelijk gedachtengoed zich verplaatst naar de universiteiten. 

BERULLE (Pierre de -) (1567-1629) Uit een adellijke familie van de Champagne. Nauw verbonden met de middens die gezag droegen na de godsdienstoorlogen was hij eerst leerling bij de Jezuïeten en de Sorbone. Doordrongen van de Noordse en Spaanse mystiek, brengt hij de Theresiaanse Karmel naar Frankrijk in 1604, sticht in 1611 het “Oratoire de France”, dat een beslissende invloed zal hebben op de vernieuwing van de clerus in Frankrijk. Wordt kardinaal in 1627.

FABER  (William)  (1814-1863)  Geboren in Yorkshire in het Anglicanisme. Na schitterende studies in Oxford, bekeert hij zich, in het spoor van Newman, en sticht met hem het “Oratorium” van Birmingham, later dat van Londen, vooraleer van hem te scheiden.  Begiftigd met een buitengewone religieus gevoel, naast een schitterend apostolaat als predikant, laat hij een geestelijk werk na dat gaat van bevallige romantische devotie tot de werkelijk mystieke bladzijden van “Bethlehem”.

FRANCISCUS v. SALES. (H.) (1567-1622). Van adellijke afkomst uit de Savoye. Na een opleiding als edelman en jurist in Parijs en Padua treedt hij in en brengt het noorden van Savoye terug tot het Katholicisme. Bisschop van Geneve in 1602, verblijft hij in feite in Annecy en hervormt zijn bisdom naar de geest van het Concilie van Trente. In 1610 sticht hij een nieuwe vorm van gewijd leven door de Visitatie te stichten samen met Jeanne de Chantal. De uitputtende pastorale activiteit van Franciscus van Sales was gebaseerd op een zeer rijk innerlijk leven. Getuigen hiervan zijn zowel zijn onderrichtingen voor het grote publiek (Introduction à la Vie dévote, en correspondentie) als in zijn Traktaat over de Liefde Gods, een meesterlijke analyse van het geheel van het innerlijk leven. Geestelijk leider, predikant, diplomaat, schrijver …, een van de absolute meesters van de Katholieke contra-reformatie.

GREGORIUS VAN NAZIANZE (H.) (329-389)  Was een zoon van de bisschop van Nazianze, Gregorius de oudere, die in 325 tot het christendom was bekeerd. Kreeg een uitstekende klassieke opvoeding, o.a. op de heidense hogeschool in Athene, waar hij voor het leven vriendschap sloot met Basilius de Grote.

Eerst daarna werd hij in 357 gedoopt. Verlangde monnik te worden. Werd echter in 362 onder druk van de gelovigen door zijn vader priester gewijd. Werd in 372 bisschop gewijd door Basilius. Van hem zijn 44 redevoeringen bewaard. Vooral zijn vijf theologische preken zijn belangrijk, waarin hij de Drievuldigheidsleer verdedigt tegen Macedonius en Eunomius. . Ook 244 brieven zijn bekend.

GROU (Jean-Nicolas -) (1731-1803). Geboren in Calais, treedt de jonge Grou binnen bij de Jezuïeten aan 15 jaar. Briljant professor in de letteren in “La Flèche”, gaat hij in ballingschap naar Lotharingen bij de opheffing van de orde in 1763. Terug in Parijs wijdt hij zich aan geestelijke leiding voor hij terug in ballingschap gaat naar Engeland wegens de Franse Revolutie.

Humanist van de XVIIIe eeuw is Grou te gelijkertijd filosoof, twistschrijver, geloofsverdediger, moralist en mysticus.  Zijn geestelijk onderricht kent zijn hoogtepunt in het “Manuel des âmes intérieures” (Handboek van de inwendige zielen), een verzameling van een zestigtal onderrichtingen, die door zijn leerlingen uitgegeven werden. Opgesteld in een prachtige taal, kan men er de Salesiaanse spiritualiteit van de overgave in ontwaren en te gelijkertijd een uiterst fijne psychologische analyse.

JEANNE DE CHANTAL  (H.)   (1572-1641)  Dochter van de voorzitter van het parlement van Dijon, waar ze geboren werd in 1572, vertegenwoordigt Jeanne Frémyot het diep christelijk deel van de ambtsadel, die Frankrijk heropbouwde na de godsdienstoorlogen.  Aan 29 jaar ontroostbare weduwe van de Baron de Chantal, moeder van 4 kinderen, veroorzaakt de ontmoeting mat Franciscus van Sales, drie jaar later, een ommekeer in haar leven. Door hem geestelijk en menselijk begeleid, op basis van een zo doorzichtige als veeleisende vriendschap, wordt ze de hoeksteen van de Visitatie ( Er werden tijdens haar leven 86 kloosters gesticht) tot aan haar dood in 1641.  Haar briefwisseling en haar richtlijnen voor de Visitandinen zijn zoveel concrete toepassingen van het onderricht van de H. Franciscus van Sales.

JOHANNES VAN AVILA  (H.) (1499-1569) , Geboren nabij Toledo uit een bekeerde Joodse familie. Priester in 1526 na studies te Salamanca en Alcala. Modelpriester volgens de geest van het Concilie van Trente. Was verbonden met al wat geteld heeft in het Spanje van de XVIe eeuw. Vruchtbaar schrijver, predikant en geestelijk leider, kreeg hij veel invloed in Frankrijk langs de heilige Franciscus van Sales.

LEO DE GROTE  (H.)   (+461)  Afkomstig uit Toscanië wordt Leo tot Paus verkozen in 440, op het moment dat het Romeinse Rijk wankelt.  Verschillende keren moet hij er het burgerlijk gezag van op zich nemen, wat de oorzaak is van de sterke bevestiging van het primaatschap van de Paus tijdens zijn pontificaat.  Onder andere tegenover Bizantium dat zijn politieke en godsdienstige onafhankelijkheid van het westen opeist.  Het gezag van Leo bevestigt zich ook tegenover de ketterijen van Nestorius (die de mens en God scheidt en zo een dubbele persoonlijkheid toekent aan Christus) en van Pelagius (die de mens een beslossende rol toebedeelt in zijn heil, daar waar enkel de genade van God dit heil voor hem verdient). Het Concilie van Chalcedonië (451) bepaalt definitief de rol van de bisschop van Rome in leerstellige zaken. De sermoenen en de brieven van Leo, in een volmaakte taal, zullen een diepe invloed hebben in de Middeleeuwen, onder andere in het besef dat het Pausdom zal hebben over zichzelf als fundament  van de Christelijke beschaving.  De titel “de grote”, die hij deelt met de H. Gregorius, legt de nadruk op zijn rol bij het ontstaan van deze beschaving.

MARTIAL D’ETAMPES  (1575-1635). Geboren te Etampes, tussen parijs en Orleans, treedt Jean Raclardy in bij de Kapucijnen in 1597, onder de leiding van de ontzaglijke Benedictus van Canfield, meester van het mystieke Parijs van de XVIe eeuw. Gans zijn leven vormer van kloosterlingen, in Parijs en Amiens, maakt hij del uit van deze onbekende Kapucijnen (omdat ze weinig bestudeerd zijn) die zo diep bijgedragen hebben aan de Franse mystieke vitaliteit in de XVIIe  eeuw. 

MOINE  (Claudine) (1618- ?)  Geboren in een welgestelde, maar weinig vurige, familie van Franche-Comté, kreeg Caludine haar eerste christelijke opvoeding bij de Ursulinen van Langres.  De Derigjarige Oorlog dwong haar naar Parijs te vluchten in 1642, waar ze leefde van naaldwerk (Vandaar haar naam van “Mystieke naaister”) eerst op haar eigen, later in dienst van een adellijke familie van het “Marais”.  Kort na haar aankomst in Parijs dringt God zich met kracht aan haar op en begint dan een mystieke weg van een uitzonderlijke intensiteit. Hiervan getuigen de vier “Geestelijke relaties”, die ze schrijft op vraag van haar geestelijke leiders.

Van 1655 af, de datum waarop de tekst, die we hier citeren, geschreven werd, zijn we haar spoor volledig kwijt. 

PAULINUS VAN NOLE  (H.)   (353-431)  Uit een rijke en machtige familie van Bordeaux, leerling van de dichter Ausone, Hij verdeelde zijn fortuin op de leeftijd van 40 jaar en keert, samen met zijn heilige vrouw, terug naar het zuiden van Italië, waar ze beiden een kloosterleven leiden in Nole, waarvan hij bisschop wordt in 409. Correspondent met de H. Augustinus en de H. Hieronimus, behoren zijn brieven en gedichten  tot de laatste getuigenissen van de Christelijke oudheid, die verdwijnt onder de druk van de invallen van de Barbaren.

SEIDEL  (Wolfgang)  (+1562)  Van Wolfgans Seidel weten we enkel dat hij monnik was in de beroemde Duitse abdij van Tegernsee, ten zuiden van München en dat hij de schrijver is van een “Geestelijke Mei”, een verzameling dagelijkse meditaties voor deze tijd van het liturgisch jaar.

ZATERDAG,  3.4.10.                     Paaszaterdag

Van de dood naar het leven.

  Zo is het plan van de eeuwige Vader voor zijn Zoon, zo zijn welbehagen, Hem uit de dood en het graf te halen : Het is zijn wil om Hem voor de derde maal te zeggen : "Ik heb u heden verwekt !", door een derde geboorte, waarin Hij aan Jezus een nieuw leven geven wil, een sterker en glorievoller leven dan dat wat zijn beulen Hem hebben ontrukt.

  Gij hebt Hem aan het kruis geslagen, gij sluit Hem op in het graf, maar gij vergist u, o ontrouw volk ! Dit kruis is de brandstapel waar deze nieuwe Fenix, deze hemelse vogel, herrijzen zal, en in een beter leven. Dit graf zal een plaats van leven zijn, en niet van dood, en een sterker en glorieuzer leven dan dat wat gij Hem hebt ontrukt.

  Dààr, Heer, aanbid ik U, stervende en als uw kinderen barende in onsterfelijkheid.  Daar aanbid ik U, als stervende en als herboren wordend in een nieuw leven.  Daar aanbid ik U als stervend en het zaad strooiend van de onsterfelijkheid, èn voor U èn voor ons. Daar aanbid ik U, herboren wordend in een hemels leven, een nieuw recht op glorie verwervend en als bezit nemend van een nieuwe macht over de onsterfelijkheid.

   En ik aanbid U in dit gelukkig ogenblik, waarin Gij van het kruis overgaat naar de glorie, van de dood naar het leven, van de aarde naar de hemel, van het stervende en dolende leven naar het hemelse en eeuwige leven. O gelukzalig, beminnelijk en aanbiddelijk ogenblik !

  Pierre de Bérulle (1567-1629), Rede over de. Staat en de Grootheid van Jezus, X

OVERWEGEN.

  Paaszaterdag is de dag waarop de Kerk niets viert.  Dag van stilte, schijnbaar doods. Maar die stilte is die welke de nieuwe schepping voorafgaat, de dag waarop het leven zal ontspringen op Paasmorgen.

  Dit graf is het graf van de Zoon Gods, van de meester van het leven. Voortaan zal men niet meer spreken over een volgeling van Jezus als over een dode, maar over een "slapende", zoals het woord "coementerium", cimetière, aanduidt, wat wil zeggen dortoir, "dormter", slaapplaats. In deze dag van de grote Sabbat, vervoegt Jezus allen, die, sedert Adam en Eva, wachtten op die terugkeer naar het leven, en die in Hem rusten in afwachting dat Hij ze opwekt op de dag van zijn uiteindelijke komst.

  Het lichaam van Christus in het graf is een voorafbeelding dit van alle heiligen, die bezig zijn met verrijzen. Hun laatste sterfelijk omhulsel zal ook eindigen met over te gaan "van de dood naar het leven".

BESLISSEN.

  Op deze dag van stilte, neem ik de tijd voor een ruim ogenblik van ingetogenheid. En ik bereid in mijn missaal het verloop voor van de Paasliturgie. Indien ik niet kan deelnemen aan het nachtofficie, zal ik de voorziene teksten voor de Paaswake nemen en traag en vurig mijn doopbeloften herhalen.

VRIJDAG,   2.4.10.                       Goede  Vrijdag                (vasten en vleesderven)

Jezus heeft dorst.

  Zie hoe Hij, die aan dit harde kruis hangt, héél en al hart is geworden voor ons en als dorstend naar uw redding, roept Hij van dorst naar u, om u met Hem te verenigen, of ge door een liefhebbende blik op zijn lijden, ge u met Hem verenigt, zoals Hij zich door dit lijden ook met u verenigt, medelevend met uw miseries. 

  Daar is het dat Hij ons roept door zijn verliefde woorden en waar Hij hoopt ons te brengen door zijn voorbeeld. Daarom vraagt Hij dat wij Hem dikwijls een liefdevolle blik zouden geven, om Hem te vergezellen in zijn grote smarten.

  Hij wenst ons tot Hem te trekken door de berusting die Hij in de Olijfhof en op het kruis zijn hemelse Vader heeft betuigd, uit liefde tot ons, en in de grootste smarten op het einde van zijn leven : Aan het kruis te zijn genageld, de schandpaal, met grove nagels, door de heiligschennende handen van de wrede beulen, en tussen twee dieven.

  Dààr is het dat Hij ons opwacht, met open zijde en het hart bloot, om ons te ontvangen, met open armen om ons te omhelzen, zijn hoofd gebogen om ons, door een zachte vredeskus, zijn allerheiligste geest te geven, vooraleer te begeven, opdat wij zouden kunnen begrijpen met alle heiligen, de diepte, de breedte, de hoogte en de lengte van de oneindige liefde die Hem zo heeft doen lijden, zo mateloos.

      Martial d'Etampes (1575-1635), De Drie Nagels, Inleiding 

OVERWEGEN.

  Goede Vrijdag, de dag waarop Jezus "zich helemaal hart heeft gemaakt voor mij". Wij zullen het ons nooit voldoende bewust worden. Dag van vreugde, te midden van al onze kruisen, sedert het zijne dit oord van dood heeft veranderd in een oord van leven : "Dààr is het dat Hij ons opwacht, met open zijde en het hart bloot, om ons te ontvangen."

  De intensiteit van Jezus' smarten is er maar om de intensiteit van zijn liefde, van zijn verlangen om verenigd met ons te leven, en het absoluut drama van ons gescheiden te zijn, te beklemtonen.

  Al het leed van onze verscheurde wereld, al de beproevingen van de onschuldigen, alle oorlogen, alle haat, volstaan niet om ons te zeggen hoezeer Christus naar de mens verlangt, en hoezeer de mens verlangt naar Christus.

BESLISSEN.

  Ik zal vandaag een broeder gaan helpen om zij kruis te dragen : Een zieke zonder bezoek, een vriend in nood, een bedelaar, misprezen door de voorbijgangers, een ouderloos kind...

DONDERDAG, 1.4.10.               Witte Donderdag

Ga te Communie !

  Als de wereldse mensen u vragen waarom gij zo dikwijls te communie gaat, zeg dan dat het is om God te leren liefhebben, om u te zuiveren van uw onvolmaaktheden, u te bevrijden van uw miseries, u te troosten in uw droefheid, om steun te zoeken in uw zwakheid. Zeg hun dat twee soorten mensen dikwijls moeten te communie gaan : De volmaakten, omdat ze het goed menen, en groot ongelijk zouden hebben om niet te gaan naar de bron en fontein van de volmaaktheid, en de onvolmaakten, juist om te kunnen streven naar de volmaaktheid, de sterken, om niet zwak te worden, en de zwakken, om sterk te worden, de zieken om te genezen, en de gezonden om niet ziek te vallen. En voor u, die onvolmaakt, ziek en zwak zijt, dat gij het nodig hebt om veel te communiceren met uw volmaaktheid, uw kracht en uw geneesheer.

  Zeg hun, dat zij die niet te maken hebben met wereldse zaken, dikwijls moeten communiceren omdat zij er de gelegenheid toe hebben en dat wie veel te maken heeft met wereldse zaken er nood aan hebben en dat hij, die veel werkt en belast is met moeilijkheden, dikwijls en sterk voedsel moet nemen. Zeg hun dat gij het H. Sacrament ontvangt om te leren het goed te ontvangen, omdat men iets niet goed doet, waarin men zich niet veel oefent.

  H. Franciscus van Sales (1567-1622), Inleiding tot het Devote Leven, II, hfdst. 21

OVERWEGEN.

  Jezus begint zijn Lijden met het Laatste Avondmaal met zijn apostelen, tijdens hetwelk Hij zich aan hen geeft in de Eucharistie.  Sedert twintig eeuwen is het dààr dat het offer van zichzelf aan zijn Vader en aan zijn broeders wordt bestendigd.

  De Eucharistie is dus de spil van een christelijk leven.  Er ten volle aan deelnemen, d.i. er Christus ontvangen in zijn lichaam en bloed, voert ons terug naar de bron van ons bovennatuurlijk leven.  Laten wij de Eucharistie niet banaliseren, ons niet gewoon maken aan Christus' Lijden.

  Wij zijn niet altijd bekwaam om te communiceren : Misschien omdat wij ons van Christus gescheiden hebben, misschien in een familiale situatie die Hij niet kan goedkeuren, misschien omdat de Mis slechts zelden gevierd wordt in onze regio... Maar verre van ons daarbij neer te leggen, doen wij alles om de weg naar de Eucharistie terug te vinden, de weg van de volheid van het christendom.

BESLISSEN.

  Op deze Witte Donderdag zal ik in de avond een lange tijd doorbrengen bij het H. Sacrament. Als ik te ver van de kerk ben, zal ik thuis aanbidden, op een stille plek, gericht naar het tabernakel van de kerk, wetend dat er geen afstand is tussen de verrezen Jezus en de zijnen.

WOENSDAG,  31.3.10.                                                                In de Goede Week

Wij helpen Jezus om zijn kruis te dragen.

  Jezus heeft uit liefde voor ons geleden, laten wij lijden uit liefde tot Hem. Christus heeft het kruis gedragen, laten wij Hem helpen om het te dragen. Jezus is onteerd geworden, laten wij geen eerbewijzen zoeken. Jezus heeft het lijden verdragen, laat ik het lijden verdragen. Jezus heeft de armoede gekend, Hij heeft hier geleefd als een vreemdeling om mijnentwil, moge ik ook geen plaats vinden, waar mijn hart kan rusten.

   Hij is voor mij gestorven, dat mijn leven een voortdurend sterven zou zijn uit liefde tot Hem. "Ik ben het niet meer die leef, maar Christus leeft in mij". (Gal. 2,20) De gekruisigde, terechtgestelde, verlaten en alleen door God aanvaarde Christus, het is deze Christus die ik wil, dààr zoek ik Hem, en daarbuiten wil ik Hem niet ! Hij doe met mij wat Hij wil, want ik wil voor Hem lijden. Of Hij mij beloont of niet, alleen lijden voor Hem is de hoogste beloning. En indien Hij mij enige gunst wilde bewijzen, zou ik er Hem geen andere vragen dan beproevingen, want ik zou weten dat ik Hem bemin en dat Hij mij bemint als Hij mij op het kruis legde dat hier beneden het zijne was.

                       H. Johannes van Avila (1499-1569), Brief 23

OVERWEGEN.

  Alles delen met Christus : Dat is het leven van de christen. Maar wij zijn bang voor de beproevingen ? Ook Hij is bang geweest op de vooravond van zijn Lijden.  Geven we Hem dan onze angst, zoals Hij die heeft geofferd aan zijn Vader : "Niet mijn wil, maar uw wil geschiede !"

  Geen dolorisme, maar veel liefde in deze wil om Hem tot daartoe te volgen : "want ik zou weten dat ik Hem bemin, en dat Hij mij bemint, als Hij mij op het kruis legde dat hier beneden het zijne was."

  "Het kruis is van God, zegt ons Franciscus van Sales, maar het is een kruis omdat wij ons er niet mee verenigen, het is maar een kruis als wij het niet willen en als het dan van God is, waarom willen we het dan

niet ?” (Brief 2530)

BESLISSEN.

  Ik pas verder mijn besluiten toe van 26 maart, en meer nog, ik zal mij vandaag over niets beklagen.

DINSDAG,  30.3.10.                                                                   In de Goede Week

De Passie van Jezus in zijn Kerk.

  Sedert het begin der tijden beleeft Christus zijn Passie in al de zijnen. In Abel werd Hij gedood door zijn broer, in Isaac is Hij geofferd, in zijn apostelen werd Hij vervolgd te land en te water, in al zijn zalige martelaars werd Hij gekruisigd en gedood. Hij is het, die nu nog onze zwakheid en onze ziekten draagt, want Hij is zelf mens, voor ons blootgesteld aan alle kwalen, bekwaam de zwakheid te dragen die wij, zonder Hem, niet zouden kunnen of vermogen te dragen. Ja, Hij is het, die vandaag nog, voor ons en in ons, de last van de wereld draagt, en daardoor vernietigt. Hij is het die, in u, het misprijzen draagt en het is Hem, die de wereld haat in u.

  Danken wij de Heer, want Hij is het, die in ons triomfeert.  Door de staat van dienaar aan te nemen, verkrijgt Hij voor zijn dienaars de genade van vrijheid, en door deze vernedering bewerkt Hij in ons onze onzichtbare verheffing in de hemel.

  Bezie waarin wij, van in het begin, gevallen waren, en versta dat het door het plan van de wijsheid en goedheid van God was, dat wij aan het leven teruggegeven zijn.  In Adam waren wij, door hoogmoed, gevallen, en daarom worden wij in Christus vernederd. Zo wissen wij de zonde van de oeroude fout, door ons door de tegenovergestelde deugd te vernederen.  Wij, die de Heer hebben beledigd uit hoogmoed, behagen Hem door Hem te dienen.

  H. Paulinus van Nole (353-431), Leven van de H. Paulinus

OVERWEGEN.

  Sedert twintig eeuwen voltrekken de Passie en de Verrijzenis zich volgens de dubbele beweging van de val en de verlossing van de mensheid. "Ik vul in mijn lichaam aan wat nog ontbreekt aan de verdrukkingen van de Christus, ten bate van zijn lichaam, dat is de Kerk”, zegt de H. Paulus (Kol 1,24) door het feit van de onverbrekelijke eenheid die het geloof bewerkt tussen Christus en zijn leerling.

  Zo is het dat de christen de gebeurtenissen ziet in de wereld :  Hij weet dat hij met diens val verbonden is door zijn zonde, en tegelijk dat hij bewerker is van zijn heropstanding naar de maat van zijn eenheid met Christus.

  Beleven wij deze Goede Week, niet als een ver aandenken aan gebeurtenissen, die vandaag in het verleden verzonken zijn, maar als een hernieuwde wil om ze te beleven met Christus, en zo met Hem het heil van onze broeders te dragen.

 BESLISSEN.

  Ik doe verder met het toepassen van mijn besluiten van 26 maart, en meer nog, ik zal naar een lijdend lidmaat van Christus  toegaan, een zieke die ik moet bezoeken, een vriend die moet getroost worden, een vreemde die hulp moet krijgen...

MAANDAG, 29.3.10.                                                                 In de Goede Week

Een week in Christus' Hart.

  Kom met berouw en smart binnen in deze kamer van de ontvlamde liefde van Christus, met het goede voornemen om uw leven te beteren. Meteen ondervindt gij de wondere uitwerking van dit natuurlijk geneesmiddel, dat heilzaam is voor de ziekten van de ziel, en namelijk voor de pest van de gramschap.

  Beschouw dit gekwetste Hart, waarin de allerheiligste ziel van Christus gerust heeft, en de Godheid die alle eerbied verdient, en die ons hierbeneden bewaart. Beschouw het open hart van Christus als het veiligste asiel voor de vluchtelingen. Waar zou uw arme ziel kunnen vluchten bij leven of dood,  door de helse machten met alle soorten aanvallen bestookt, tenzij in dit zekere vluchtoord tegen alle vijanden ?

  Beschouw de heilige zijde van Christus als het nest van rust en geluk, waar gij, zoals de duif, uw kleintjes moet neerleggen, uw kleine goede werken, en ze ontroven aan de sperwer, de kwade geest. Beschouw het wonderbare Hart van Christus als het Offer van de goddelijke rechtvaardiging. Wilt gij voor God uw verlangens, devoties, gebeden, lijden, al uw daden welgevallig maken, plaats ze op dit slachtoffer, offer het alles op aan God de Vader, opdat Hij het zou ontsteken in het vlammend Hart van zijn enige geliefde Zoon, Jezus Christus.

                    Wolfgang Seidel (+1562), Geestelijke Pijn

OVERWEGEN.

  Al wat wij deze week vieren wordt verklaard door de mateloze liefde van Jezus' hart, dit hart dat wij uiteindelijk zullen doorboord zien op het kruis, als de opborrelende bron van eeuwig leven.

  Dit hart is onze toevlucht, omdat alleen de liefde telt om gelukkig te zijn, en er is alleen  liefde die uit dit hart voortkomt, Gods menselijk hart, open voor al zijn kinderen.

  Onze werken hebben maar de waarde van de liefde, die er in wordt uitgedrukt. Het ogenblik is gekomen om tot het einde te gaan van dit evangelisch principe : "Wilt gij uw verlangens, devoties, gebeden, lijden, al uw daden aan God aangenaam maken ?"  Beleef dan alles in eenheid met Christus, beleef alles in Jezus' hart.

BESLISSEN.

  Ik pas toe wat ik op 26 maart heb beslist, en ik vind een bijzondere gelegenheid tot broederlijke liefde om concreet de liefde van Christus te beleven gedurende heel deze Goede Week.

ZONDAG, 28.3.10.                       Palmzondag

Op naar onze ontmoeting met de Heer.

  Komt, laten wij samen de Olijfberg beklimmen, Christus tegemoet, die vandaag juist terugkeert van Bethanië, om zich vrijwillig te offeren voor zijn eerbiedwaardige en zalige Passie, om het mysterie van ons heil tot zijn einde toe te vervullen.

  Hij komt dus, en gaat weloverwogen op weg naar Jeruzalem, Hij, die uit de hemel is afgedaald voor ons, die in de diepten liggen. Maar Hij komt niet in zijn glorie, noch in feesten of ceremoniën. "Hij zal niet protesteren, niet roepen, men zal zijn stem niet horen". (Is. 42,2) Hij zal zacht zijn en nederig, Hij zal nederig zijn intrede doen, onder een arm voorkomen. Wat is er armer dan een ezel, nederiger dan een lastdier ?

  Laten wij dan met Hem optrekken, die zich naar zijn Lijden spoedt, en laten we doen zoals zij, die voor Hem uit lopen, niet zoals zij door op zijn weg olijftakken, mantels of palmtakken uit te spreiden, maar onszelf. Laten we onszelf voor Hem buigen, zo diep mogelijk, in nederigheid van hart en oprechtheid van geest, om het Woord te onthalen dat komt (Joh. 1,9), En dat God in ons ontvangen zou worden, Hij, die door niets kan bevat worden. Want Hij verheugt zich er over om zich zo aan ons aan te bieden, in al zijn zachtheid, Hij, die de Zachte is, Hij, die "boven de avondkim rijst", (Is 14,14) van ons vervallen menselijk bestaan, om met ons te komen wonen als een vriend, en ons te verheffen en met Zich mee te voeren. 

       H. Andreas van Kreta (660-740), Homilie voor Palmzondag.

OVERWEGEN.

  De Goede Week ontrolt zich voor de christen als een lange processie doorheen de heilige stad Jeruzalem. Van de triomfantelijke ontvangst van Palmzondag tot de miserabele graflegging van Goede Vrijdag volgen wij Jezus stap voor stap, ingaande op de gevoelens van Christus zelf, zoals Paulus ons uitnodigt in de eerste lezing van de Mis van deze dag.

  Deze vernedering van God in de diepten van de zondige mens is de sleutel van ons heil. Christus geeft ons het leven en het licht terug, dat wij verloren hadden, en vernietigt één voor één al de gevolgen van de zonde in ons leven, al onze schrik, al onze onevenwichtigheid.

  De Goede Week beleven onderstelt een ongeschonden wil om ons te laten doordringen door Christus, zoals wij verklaard hebben op de dag van ons doopsel, en zoals de trouwe beleving van deze week ons zal toelaten te herhalen in de Paasliturgie, die er de bekroning van zijn zal.

BESLISSEN.

  In mijn missaal (zie 21.02) doorloop ik het essentiële van de liturgie van de Goede Week, en in mijn agenda noteer ik de ogenblikken waarop ik in de kerk zal zijn om eraan deel te nemen.

ZATERDAG,  27.3.10.                                                                              Van de feria.

Geven of teruggeven ?

  Wij hebben alles van God gekregen, zowel in de natuurlijke orde als in die van de genade, en wij eigenen ons alles toe, onze eigenschappen van geest en hart, onze talenten, onze wetenschap, onze deugden. Zelfs over de eigenschappen van ons lichaam zijn wij ijdel, alsof zij ons eigen goed waren. God heeft ons niets gegeven voor onszelf, zelfs niet ons bestaan. Hij heeft alles voor zichzelf gedaan, zegt de Schrift (Spr. 16,4), en Hij eist dat alles Hem teruggebracht wordt. Maar de geest van eigendom is zo in ons geworteld, dat het eerste gevoel dat opkomt in onze ziel is dat wij ons beschouwen als de eigenaars van wat wij enkel in leen hebben, zodat wij geloven dat wij ons ontdoen van ons bezit, wanneer wij God ermee loven, en wij heten dat een offer, terwijl het slechts een teruggave is.

  Wij hebben dan ook veel moeite, zelfs bij nadenken, om te erkennen dat al wat er in ons is, en tot onze beschikking, aan God toebehoort, en om ons ervan te laten ontdoen, wanneer Hij oordeelt dat het van pas is dat Hij het terugneemt, of als Hij wil dat wij er aan verzaken, hetzij in de geest, hetzij in feite. Het schijnt ons dat men ons aan ons zelf ontrukt en wij moeten moeite doen om God niet van onrecht en dwingelandij te beschuldigen.

   Jean-Nicolas Grou (1731-1803), Innerlijk v. Jezus en Maria, II,XLVIII

OVERWEGEN.

  "Privaat Eigendom"... Is dat zo zeker ? Beter dan “Privaat eigendom” te plaatsen aan de ingang van onze tuin, zouden we beter een bordje maken met “Toevertrouwde eigendom”, door God toevertrouwd voor het gemeenschappelijk welzijn.

  De aarde behoort aan alle Gods kinderen. Eigendom is een verantwoordelijkheid en een broederdienst, vooraleer het een recht is. Delen is de eerste van onze verantwoordelijkheden als eigenaar, en de basis van een christelijke visie op de maatschappij.

  In plaats van te klagen over onrecht wanneer God ons het toevertrouwde domein terugneemt, moeten wij Hem danken omdat wij een dak boven ons hoofd hebben, terwijl wij dat niet meer verdiend hebben dan de clochard, die onder de bruggen slaapt.

BESLISSEN.

  Hoe zit het met mijn voornemen van 29.02 ? Bij dit einde van de vasten, heb ik waarschijnlijk een andere kijk op mijn rijkdommen en mijn manier om te consumeren.  Ik zie ongetwijfeld dat ik veel meer kan delen dan ik dacht. Dan schenk ik een gift van betekenis om de miserie te lenigen, die ik ergens heb opgemerkt, of om een caritatief werk te steunen.

VRIJDAG, 26.3.10.                                                            Van de feria (vleesderven)

Waarom  gebruikt de Kerk de Vasten?

  De dagelijkse ondervinding leert dat de verzadiging van het vlees de scherpte van de geest afstompt en dat een te overvloedige voeding de kracht van het hart vermindert. Het nut van het onderhouden van de vasten is de voornaamste reden van bestaan voor de vasten door de Kerk ingesteld. Wie verstaat er niet welke  hulp ons komt van de vasten ? Hij nodigt ons uit, niet alleen om het gebruik van voedsel te matigen, maar ook van alle vleselijke verlangens. Zo niet ware het overbodig om de honger te verdragen, en niet te verzaken aan een slecht verlangen, zich voedsel te ontzeggen, maar niet terug te keren van zijn zondige wegen. De vasten is lichamelijk, en niet geestelijk, als alleen het lichaam moet inleveren en alleen dat overblijft wat veel meer schade doet dan alle wulpsheid.

  Waartoe dient het de ziel als meesteres te heersen naar buiten toe en naar binnen als slavin te dienen, te bevelen aan de ledematen van het lichaam en aan het recht te verzaken zelf vrij te zijn ?  Dan is het wel terecht dat zij dikwijls de opstand van haar dienares moet ondergaan, als zij de Heer de dienst niet verleent die ze Hem verschuldigd is.

  Dus, terwijl de geest lichamelijk vast in voedsel, dat hij dan ook vaste in zijn ondeugden, en zijn zorgen en begeerten regelt volgens de wet van zijn koning.

  H. Leo de Grote (+461), 8e sermoen over de vasten van de 10e maand

OVERWEGEN.

  De Goede Week nadert.  Laten wij de christelijke waarden samenvatten van de vasten, die in de Oudheid deze laatste dagen van de veertigdagentijd beheerste.  Zelfs als de Kerk vandaag nog weinig oplegt terzake, waarom niet onze inspanningen hieromtrent opdrijven ?  Tot Pasen, zonder overdrijving, maar in het verlangen om dichter bij de Heer de voorbereiding van de vernieuwing van onze doopbeloften te beleven ?

  Lichamelijk vasten, wij zullen het ongetwijfeld gedaan hebben gedurende deze vijf weken, en wij zullen een zekere vrijheid hervonden hebben in onze eet- en drinkgewoonten.

  Vooral geestelijk vasten, zoals Jezus in de woestijn. Laten we afstand nemen van de " wereldse zorgen en passies ", als zij tegen Gods wet zijn, zeker, maar ook als zij ons van Hem weghouden, in een leven dat weinig verschilt van dat van de heidenen.

BESLISSEN.

  Schriftelijk maak ik nauwkeurig mijn programma voor de “Goede Week” op ik en voorzie er namelijk vastenoefeningen in, lichamelijk of niet.  Voor wie redelijkerwijze niet kunnen vasten, is er de televisie-vasten, internet-vasten, sigaretten-vasten, alcoholvasten...