WOENSDAG,  31.3.10.                                                                In de Goede Week

Wij helpen Jezus om zijn kruis te dragen.

  Jezus heeft uit liefde voor ons geleden, laten wij lijden uit liefde tot Hem. Christus heeft het kruis gedragen, laten wij Hem helpen om het te dragen. Jezus is onteerd geworden, laten wij geen eerbewijzen zoeken. Jezus heeft het lijden verdragen, laat ik het lijden verdragen. Jezus heeft de armoede gekend, Hij heeft hier geleefd als een vreemdeling om mijnentwil, moge ik ook geen plaats vinden, waar mijn hart kan rusten.

   Hij is voor mij gestorven, dat mijn leven een voortdurend sterven zou zijn uit liefde tot Hem. "Ik ben het niet meer die leef, maar Christus leeft in mij". (Gal. 2,20) De gekruisigde, terechtgestelde, verlaten en alleen door God aanvaarde Christus, het is deze Christus die ik wil, dààr zoek ik Hem, en daarbuiten wil ik Hem niet ! Hij doe met mij wat Hij wil, want ik wil voor Hem lijden. Of Hij mij beloont of niet, alleen lijden voor Hem is de hoogste beloning. En indien Hij mij enige gunst wilde bewijzen, zou ik er Hem geen andere vragen dan beproevingen, want ik zou weten dat ik Hem bemin en dat Hij mij bemint als Hij mij op het kruis legde dat hier beneden het zijne was.

                       H. Johannes van Avila (1499-1569), Brief 23

OVERWEGEN.

  Alles delen met Christus : Dat is het leven van de christen. Maar wij zijn bang voor de beproevingen ? Ook Hij is bang geweest op de vooravond van zijn Lijden.  Geven we Hem dan onze angst, zoals Hij die heeft geofferd aan zijn Vader : "Niet mijn wil, maar uw wil geschiede !"

  Geen dolorisme, maar veel liefde in deze wil om Hem tot daartoe te volgen : "want ik zou weten dat ik Hem bemin, en dat Hij mij bemint, als Hij mij op het kruis legde dat hier beneden het zijne was."

  "Het kruis is van God, zegt ons Franciscus van Sales, maar het is een kruis omdat wij ons er niet mee verenigen, het is maar een kruis als wij het niet willen en als het dan van God is, waarom willen we het dan

niet ?” (Brief 2530)

BESLISSEN.

  Ik pas verder mijn besluiten toe van 26 maart, en meer nog, ik zal mij vandaag over niets beklagen.

DINSDAG,  30.3.10.                                                                   In de Goede Week

De Passie van Jezus in zijn Kerk.

  Sedert het begin der tijden beleeft Christus zijn Passie in al de zijnen. In Abel werd Hij gedood door zijn broer, in Isaac is Hij geofferd, in zijn apostelen werd Hij vervolgd te land en te water, in al zijn zalige martelaars werd Hij gekruisigd en gedood. Hij is het, die nu nog onze zwakheid en onze ziekten draagt, want Hij is zelf mens, voor ons blootgesteld aan alle kwalen, bekwaam de zwakheid te dragen die wij, zonder Hem, niet zouden kunnen of vermogen te dragen. Ja, Hij is het, die vandaag nog, voor ons en in ons, de last van de wereld draagt, en daardoor vernietigt. Hij is het die, in u, het misprijzen draagt en het is Hem, die de wereld haat in u.

  Danken wij de Heer, want Hij is het, die in ons triomfeert.  Door de staat van dienaar aan te nemen, verkrijgt Hij voor zijn dienaars de genade van vrijheid, en door deze vernedering bewerkt Hij in ons onze onzichtbare verheffing in de hemel.

  Bezie waarin wij, van in het begin, gevallen waren, en versta dat het door het plan van de wijsheid en goedheid van God was, dat wij aan het leven teruggegeven zijn.  In Adam waren wij, door hoogmoed, gevallen, en daarom worden wij in Christus vernederd. Zo wissen wij de zonde van de oeroude fout, door ons door de tegenovergestelde deugd te vernederen.  Wij, die de Heer hebben beledigd uit hoogmoed, behagen Hem door Hem te dienen.

  H. Paulinus van Nole (353-431), Leven van de H. Paulinus

OVERWEGEN.

  Sedert twintig eeuwen voltrekken de Passie en de Verrijzenis zich volgens de dubbele beweging van de val en de verlossing van de mensheid. "Ik vul in mijn lichaam aan wat nog ontbreekt aan de verdrukkingen van de Christus, ten bate van zijn lichaam, dat is de Kerk”, zegt de H. Paulus (Kol 1,24) door het feit van de onverbrekelijke eenheid die het geloof bewerkt tussen Christus en zijn leerling.

  Zo is het dat de christen de gebeurtenissen ziet in de wereld :  Hij weet dat hij met diens val verbonden is door zijn zonde, en tegelijk dat hij bewerker is van zijn heropstanding naar de maat van zijn eenheid met Christus.

  Beleven wij deze Goede Week, niet als een ver aandenken aan gebeurtenissen, die vandaag in het verleden verzonken zijn, maar als een hernieuwde wil om ze te beleven met Christus, en zo met Hem het heil van onze broeders te dragen.

 BESLISSEN.

  Ik doe verder met het toepassen van mijn besluiten van 26 maart, en meer nog, ik zal naar een lijdend lidmaat van Christus  toegaan, een zieke die ik moet bezoeken, een vriend die moet getroost worden, een vreemde die hulp moet krijgen...

MAANDAG, 29.3.10.                                                                 In de Goede Week

Een week in Christus' Hart.

  Kom met berouw en smart binnen in deze kamer van de ontvlamde liefde van Christus, met het goede voornemen om uw leven te beteren. Meteen ondervindt gij de wondere uitwerking van dit natuurlijk geneesmiddel, dat heilzaam is voor de ziekten van de ziel, en namelijk voor de pest van de gramschap.

  Beschouw dit gekwetste Hart, waarin de allerheiligste ziel van Christus gerust heeft, en de Godheid die alle eerbied verdient, en die ons hierbeneden bewaart. Beschouw het open hart van Christus als het veiligste asiel voor de vluchtelingen. Waar zou uw arme ziel kunnen vluchten bij leven of dood,  door de helse machten met alle soorten aanvallen bestookt, tenzij in dit zekere vluchtoord tegen alle vijanden ?

  Beschouw de heilige zijde van Christus als het nest van rust en geluk, waar gij, zoals de duif, uw kleintjes moet neerleggen, uw kleine goede werken, en ze ontroven aan de sperwer, de kwade geest. Beschouw het wonderbare Hart van Christus als het Offer van de goddelijke rechtvaardiging. Wilt gij voor God uw verlangens, devoties, gebeden, lijden, al uw daden welgevallig maken, plaats ze op dit slachtoffer, offer het alles op aan God de Vader, opdat Hij het zou ontsteken in het vlammend Hart van zijn enige geliefde Zoon, Jezus Christus.

                    Wolfgang Seidel (+1562), Geestelijke Pijn

OVERWEGEN.

  Al wat wij deze week vieren wordt verklaard door de mateloze liefde van Jezus' hart, dit hart dat wij uiteindelijk zullen doorboord zien op het kruis, als de opborrelende bron van eeuwig leven.

  Dit hart is onze toevlucht, omdat alleen de liefde telt om gelukkig te zijn, en er is alleen  liefde die uit dit hart voortkomt, Gods menselijk hart, open voor al zijn kinderen.

  Onze werken hebben maar de waarde van de liefde, die er in wordt uitgedrukt. Het ogenblik is gekomen om tot het einde te gaan van dit evangelisch principe : "Wilt gij uw verlangens, devoties, gebeden, lijden, al uw daden aan God aangenaam maken ?"  Beleef dan alles in eenheid met Christus, beleef alles in Jezus' hart.

BESLISSEN.

  Ik pas toe wat ik op 26 maart heb beslist, en ik vind een bijzondere gelegenheid tot broederlijke liefde om concreet de liefde van Christus te beleven gedurende heel deze Goede Week.

ZONDAG, 28.3.10.                       Palmzondag

Op naar onze ontmoeting met de Heer.

  Komt, laten wij samen de Olijfberg beklimmen, Christus tegemoet, die vandaag juist terugkeert van Bethanië, om zich vrijwillig te offeren voor zijn eerbiedwaardige en zalige Passie, om het mysterie van ons heil tot zijn einde toe te vervullen.

  Hij komt dus, en gaat weloverwogen op weg naar Jeruzalem, Hij, die uit de hemel is afgedaald voor ons, die in de diepten liggen. Maar Hij komt niet in zijn glorie, noch in feesten of ceremoniën. "Hij zal niet protesteren, niet roepen, men zal zijn stem niet horen". (Is. 42,2) Hij zal zacht zijn en nederig, Hij zal nederig zijn intrede doen, onder een arm voorkomen. Wat is er armer dan een ezel, nederiger dan een lastdier ?

  Laten wij dan met Hem optrekken, die zich naar zijn Lijden spoedt, en laten we doen zoals zij, die voor Hem uit lopen, niet zoals zij door op zijn weg olijftakken, mantels of palmtakken uit te spreiden, maar onszelf. Laten we onszelf voor Hem buigen, zo diep mogelijk, in nederigheid van hart en oprechtheid van geest, om het Woord te onthalen dat komt (Joh. 1,9), En dat God in ons ontvangen zou worden, Hij, die door niets kan bevat worden. Want Hij verheugt zich er over om zich zo aan ons aan te bieden, in al zijn zachtheid, Hij, die de Zachte is, Hij, die "boven de avondkim rijst", (Is 14,14) van ons vervallen menselijk bestaan, om met ons te komen wonen als een vriend, en ons te verheffen en met Zich mee te voeren. 

       H. Andreas van Kreta (660-740), Homilie voor Palmzondag.

OVERWEGEN.

  De Goede Week ontrolt zich voor de christen als een lange processie doorheen de heilige stad Jeruzalem. Van de triomfantelijke ontvangst van Palmzondag tot de miserabele graflegging van Goede Vrijdag volgen wij Jezus stap voor stap, ingaande op de gevoelens van Christus zelf, zoals Paulus ons uitnodigt in de eerste lezing van de Mis van deze dag.

  Deze vernedering van God in de diepten van de zondige mens is de sleutel van ons heil. Christus geeft ons het leven en het licht terug, dat wij verloren hadden, en vernietigt één voor één al de gevolgen van de zonde in ons leven, al onze schrik, al onze onevenwichtigheid.

  De Goede Week beleven onderstelt een ongeschonden wil om ons te laten doordringen door Christus, zoals wij verklaard hebben op de dag van ons doopsel, en zoals de trouwe beleving van deze week ons zal toelaten te herhalen in de Paasliturgie, die er de bekroning van zijn zal.

BESLISSEN.

  In mijn missaal (zie 21.02) doorloop ik het essentiële van de liturgie van de Goede Week, en in mijn agenda noteer ik de ogenblikken waarop ik in de kerk zal zijn om eraan deel te nemen.

ZATERDAG,  27.3.10.                                                                              Van de feria.

Geven of teruggeven ?

  Wij hebben alles van God gekregen, zowel in de natuurlijke orde als in die van de genade, en wij eigenen ons alles toe, onze eigenschappen van geest en hart, onze talenten, onze wetenschap, onze deugden. Zelfs over de eigenschappen van ons lichaam zijn wij ijdel, alsof zij ons eigen goed waren. God heeft ons niets gegeven voor onszelf, zelfs niet ons bestaan. Hij heeft alles voor zichzelf gedaan, zegt de Schrift (Spr. 16,4), en Hij eist dat alles Hem teruggebracht wordt. Maar de geest van eigendom is zo in ons geworteld, dat het eerste gevoel dat opkomt in onze ziel is dat wij ons beschouwen als de eigenaars van wat wij enkel in leen hebben, zodat wij geloven dat wij ons ontdoen van ons bezit, wanneer wij God ermee loven, en wij heten dat een offer, terwijl het slechts een teruggave is.

  Wij hebben dan ook veel moeite, zelfs bij nadenken, om te erkennen dat al wat er in ons is, en tot onze beschikking, aan God toebehoort, en om ons ervan te laten ontdoen, wanneer Hij oordeelt dat het van pas is dat Hij het terugneemt, of als Hij wil dat wij er aan verzaken, hetzij in de geest, hetzij in feite. Het schijnt ons dat men ons aan ons zelf ontrukt en wij moeten moeite doen om God niet van onrecht en dwingelandij te beschuldigen.

   Jean-Nicolas Grou (1731-1803), Innerlijk v. Jezus en Maria, II,XLVIII

OVERWEGEN.

  "Privaat Eigendom"... Is dat zo zeker ? Beter dan “Privaat eigendom” te plaatsen aan de ingang van onze tuin, zouden we beter een bordje maken met “Toevertrouwde eigendom”, door God toevertrouwd voor het gemeenschappelijk welzijn.

  De aarde behoort aan alle Gods kinderen. Eigendom is een verantwoordelijkheid en een broederdienst, vooraleer het een recht is. Delen is de eerste van onze verantwoordelijkheden als eigenaar, en de basis van een christelijke visie op de maatschappij.

  In plaats van te klagen over onrecht wanneer God ons het toevertrouwde domein terugneemt, moeten wij Hem danken omdat wij een dak boven ons hoofd hebben, terwijl wij dat niet meer verdiend hebben dan de clochard, die onder de bruggen slaapt.

BESLISSEN.

  Hoe zit het met mijn voornemen van 29.02 ? Bij dit einde van de vasten, heb ik waarschijnlijk een andere kijk op mijn rijkdommen en mijn manier om te consumeren.  Ik zie ongetwijfeld dat ik veel meer kan delen dan ik dacht. Dan schenk ik een gift van betekenis om de miserie te lenigen, die ik ergens heb opgemerkt, of om een caritatief werk te steunen.

VRIJDAG, 26.3.10.                                                            Van de feria (vleesderven)

Waarom  gebruikt de Kerk de Vasten?

  De dagelijkse ondervinding leert dat de verzadiging van het vlees de scherpte van de geest afstompt en dat een te overvloedige voeding de kracht van het hart vermindert. Het nut van het onderhouden van de vasten is de voornaamste reden van bestaan voor de vasten door de Kerk ingesteld. Wie verstaat er niet welke  hulp ons komt van de vasten ? Hij nodigt ons uit, niet alleen om het gebruik van voedsel te matigen, maar ook van alle vleselijke verlangens. Zo niet ware het overbodig om de honger te verdragen, en niet te verzaken aan een slecht verlangen, zich voedsel te ontzeggen, maar niet terug te keren van zijn zondige wegen. De vasten is lichamelijk, en niet geestelijk, als alleen het lichaam moet inleveren en alleen dat overblijft wat veel meer schade doet dan alle wulpsheid.

  Waartoe dient het de ziel als meesteres te heersen naar buiten toe en naar binnen als slavin te dienen, te bevelen aan de ledematen van het lichaam en aan het recht te verzaken zelf vrij te zijn ?  Dan is het wel terecht dat zij dikwijls de opstand van haar dienares moet ondergaan, als zij de Heer de dienst niet verleent die ze Hem verschuldigd is.

  Dus, terwijl de geest lichamelijk vast in voedsel, dat hij dan ook vaste in zijn ondeugden, en zijn zorgen en begeerten regelt volgens de wet van zijn koning.

  H. Leo de Grote (+461), 8e sermoen over de vasten van de 10e maand

OVERWEGEN.

  De Goede Week nadert.  Laten wij de christelijke waarden samenvatten van de vasten, die in de Oudheid deze laatste dagen van de veertigdagentijd beheerste.  Zelfs als de Kerk vandaag nog weinig oplegt terzake, waarom niet onze inspanningen hieromtrent opdrijven ?  Tot Pasen, zonder overdrijving, maar in het verlangen om dichter bij de Heer de voorbereiding van de vernieuwing van onze doopbeloften te beleven ?

  Lichamelijk vasten, wij zullen het ongetwijfeld gedaan hebben gedurende deze vijf weken, en wij zullen een zekere vrijheid hervonden hebben in onze eet- en drinkgewoonten.

  Vooral geestelijk vasten, zoals Jezus in de woestijn. Laten we afstand nemen van de " wereldse zorgen en passies ", als zij tegen Gods wet zijn, zeker, maar ook als zij ons van Hem weghouden, in een leven dat weinig verschilt van dat van de heidenen.

BESLISSEN.

  Schriftelijk maak ik nauwkeurig mijn programma voor de “Goede Week” op ik en voorzie er namelijk vastenoefeningen in, lichamelijk of niet.  Voor wie redelijkerwijze niet kunnen vasten, is er de televisie-vasten, internet-vasten, sigaretten-vasten, alcoholvasten...

DONDERDAG,  25.3.10.                                                       MARIA BOODSCHAP

Maria, in het hart van de Vasten.

  O wonder, ik beschouw Maria : In welke sublieme hoogte zie ik haar ! Niets is gelijk aan Maria, niets, tenzij God, is groter dan zij. God heeft aan Maria zijn eigen Zoon zelf gegeven, die Hij alleen, aan Hem gelijk, uit zijn hart heeft gebaard, zoals Hij zichzelf zag en beminde.  Uit Maria heeft Hij zich een Zoon  gemaakt, geen andere, maar dezelfde, zodat Hij, van nature, enig en dezelfde was, Zoon van Maria zoals van God. Heel de natuur is door God geschapen, en God is uit Maria geboren. God heeft alles geschapen, en Maria heeft God gebaard. God, die alles gemaakt heeft, heeft Zichzelf gemaakt uit Maria en zo heeft Hij alles herschapen wat Hij gemaakt had. Hij, die alles uit niet heeft kunnen maken, heeft alles wat bezoedeld was, niet willen herstellen zonder Maria. God is dus de Vader van alles wat geschapen is, en Maria de moeder van wat “herschapen” is. God is de Vader, die alles gebouwd heeft, en Maria is de Moeder die alles herbouwd heeft. God heeft Degene voortgebracht die alles geschapen heeft, en Maria heeft Degene gebaard door wie alles gered werd. God heeft Degene voortgebracht zonder wie niets, op geen enkele wijze, zou bestaan, en Maria heeft Hem gebaard, zonder wie niets "goed" zou zijn. Waarlijk, de Heer is met u, want Hij maakt dat elk schepsel u zoveel verschuldigd zou zijn, zoals Hij !

             H. Anselmus (1033-1109), Gebeden en Beschouwingen

OVERWEGEN.

  Sedert Maria Boodschap, sedert de komst van God in ons vlees, baart Maria ons voor het eeuwig leven: daardoor is haar plaats in deze Vasten centraal, want "Degene die alles heeft kunnen maken, heeft niets, dat bezoedeld was, willen herstellen zonder Maria”.

  De vasten is er om ons te leren Fiat te zeggen, het "ja" van Maria.  Het is het ja van ons doopsel, en tegelijk moeten wij ons dat ja voortdurend eigen maken, het ontwikkelen, het doen doordringen in al de uithoeken van ons bestaan.

  Ongetwijfeld maakt een zekere vermoeidheid zich van ons meester op het einde van deze vasten.  Keren wij ons tot Maria, verzekerd dat zij ons zal dragen tot het einde van onze inspanningen, zoals zij Jezus heeft vergezeld tot op het einde van zijn aardse weg.

BESLISSEN.

  Ik neem vandaag de tijd om een klein "Mariaal" bilan op te maken van mijn christelijk leven. Welke is de plaats van de Maagd Maria in mijn gebeden ? Kan ik in enkele woorden mysteries, zoals de Onbevlekte Ontvangenis of de Ten Hemel Opneming uitleggen ?

WOENSDAG, 24.3.10.                                                                        Van de feria

Goedheid is een "goede zaak".

  De gelegenheden om goed te doen ontbreken niet. Geen dag gaat voorbij zonder dat wij het geluk hebben er een te vinden. Meer nog, de gewone regel voor de goedheid is, dat zij des te gemakkelijker valt daar de gelegenheden zo talrijk zijn. Nauwelijks één op twintig keren vraagt zij van ons enige inspanning tot zelfverloochening. Het gemak is de algemene regel. De moeilijkheid is de uitzondering, en in dit geval, hoe veredelt de goedheid door het offer ! Men wint altijd meer dan men verliest in dit spel !

  Laten we er aan toevoegen dat er veel voordeel is in de goedheid, zelfs de meest royale. Het minste beetje brengt lang voordeel. Men zou zeggen dat onder de mensen er een algemene illusie is om de goedheid te overschatten.  Zij zien nauwelijks wat we hebben moeten opofferen om hen goed te doen, zij hechten zich alleen aan de goedheid. Inzake illusie is deze echt wel zoet, zij herinnert ons aan die moedwillige vergissing waarbij God de bescheidenheid van onze liefde zo hoog wil schatten.

  Al bij al, de haat is geen veel voorkomende zaak.  Het is een zeldzaam soort brutaliteit, terwijl we niet zelden zien dat iemand, na een halve eeuw, goed doet aan degene die hem vijftig jaar geleden goedheid heeft bewezen.

             William Faber (1814-1!63), Geestelijke Conferenties, over de Goedheid, IV

OVERWEGEN.

  Eigenlijk is het simpeler, gemakkelijker en aangenamer om goed te zijn dan kwaadaardig. De erfzonde moet werkelijk in ons schade aangericht hebben om ons te verplichten dingen te doen die ons ongelukkig maken !

  Vraag eender wie om drie namen te noemen uit de Middeleeuwen. Hij zal u waarschijnlijk namen van heiligen geven, de anderen zijn al lang vergeten ! Wat bewijst dat alleen de heiligheid echt is en werkdadig, en dat de zonde berust op een illusie.

  Men vergist zich als men denkt dat de verdienste van onze goede werken afhangt van hun moeilijkheid.  Die is slechts bijkomstig, en onze eigen ondervinding leert dat de mensen die ons het meest goed gedaan hebben, dat met plezier deden.

BESLISSEN.

  Vandaag stel ik een goede daad, die ik zal uitkiezen en die mij aangenaam zal zijn !

DINSDAG,   23.3.10.                                                             H. Turibio van Mongrovia

Wat is dat : Een heilige zijn ?

  Ik heb soms bij mezelf gedacht dat men de levens van de heiligen beschrijft, en men nochtans niets minder beschrijft dan datgene, dat hen heilig maakt. Want men spreekt over hun waken, vasten, gebeden, penitenties, verstorvenheid, uitwendige devotiepraktijken en ander dergelijks.  Het is echter niet dàt wat hen heilig maakt, het zijn slechts middelen om tot de heiligheid te komen, maar die bestaat helemaal niet dààrin, vermits zij kunnen beoefend worden door zeer slechte mensen, en dikwijls met meer schijn van devotie dan door echt deugdzame mensen.

  Wat de heiligen heilig maakt, is de omgang van God met de ziel, en van de ziel met God, want dàt is het wat zuivert, heiligt, vergoddelijkt, één maakt en omvormt in God, in wie onze volmaaktheid bestaat, en onze heiligheid. Wij zullen zoveel heiligheid hebben als wij eenheid zullen hebben met God, en verandering in Hem. En die dingen zegt men niet, of heel weinig.

       Claudine Moine (1618-?), Geestelijke Relatie IV, 1 en 6

OVERWEGEN.

  Wij hebben het begrepen met Theresia v.h. Kind Jezus, verleden vrijdag : Het is niet de prestatie die heilig maakt, maar de liefde, dit is "de omgang van God met de ziel en van de ziel met God". Daarom ziet men de heiligheid niet van buitenaf, en hoe echter zij is, des te minder is zij te zien voor onze ogen.

  De waarde van "Vasten, gebeden, boetedoeningen, verstorvenheid, uitwendige devotiepraktijken en ander dergelijks" wordt juist gemeten aan de liefde waarmee wij die beleven. Niets gelijkt meer op de liefde dan de deugd : Lucifer was volmaakt deugdzaam, en zat nochtans aan de tegenpool van de liefde.

  Hoe kan men het dan weten ? Het volstaat om zich met God bezig te houden, in plaats van met zichzelf, om geen Lucifer meer te zijn. En dat herstelt al ons vasten en vastenpogingen in eer en waarde : Een vasten uit liefde, enkel uit liefde !

BESLISSEN.

  Als niemand mij zou zien handelen als christen, zou ik het dan nog zijn ? Zonder twijfel gedeeltelijk... Maar wat ontbreekt geeft juist de maat aan van wat niet de minste bovennatuurlijke waarde heeft, geen enkele waarde bij God. Zoeken wij dus om nooit opgemerkt te worden als “iemand die goed is”.

MAANDAG,  22.3.10.                                                                                Van de feria

"Ik slaag er niet in om te bidden..."

  Gij vraagt wat men doen moet wanneer men verstrooidheden heeft. Mijn dochter, als de verstrooidheden lastig zijn en voortduren, hoewel men ze steeds weg duwt, dan moet men het gebed van geduld bidden, en nederig het Onze Vader zeggen, of enkele verliefde woorden, zoals: "Heer, Gij zijt mijn steun en de enige toeverlaat van mijn ziel, Gij zijt mijn gids, mijn troost en mijn enige rust. Moest ik sterven, ik zou niet ophouden U te beminnen, door middel van Uw genade."

  Wij begrijpen niet wat de essentie van het echte gebed is, dat niets anders is dan altijd gereed zijn om te doen wat men ons opdraagt, en onze ziel, zoveel als in onze macht ligt, verenigd houden met Gods wil. Ziedaar waarin het echte gebed bestaat, en niet in altijd in een rustig hoekje te zitten, hèèl ingetogen. Dat is het niet waar de Heer naar kijkt, maar wel naar het hart, en of wij bereid zijn om met ons te laten gebeuren, wat men van ons verlangt. De ziel die altijd in waarheid kan zeggen dat ze klaar is voor alles wat men wil of wat men haar zal bevelen, is voordurend in inwendig gebed. Men moet niet altijd knielen om te bidden, men kan het doen al knedend, al vegend, en wat mij betreft, ik heb er meer genoegen in als ik een zuster bezig zie met het doen van een oefening van nauwgezetheid aan de gehoorzaamheid, dan wanneer ik haar zou in verrukking zien en minder getrouw aan de regel dan een ander.

  H. Jeanne de Chantal (1572-1641), Onderhoud XI, voor de Passie, II, over het gebed.

OVERWEGEN.

  Verstrooid gebed, verveeld gebed, slaperig gebed... Als gij, lieve lezer, getrouw uw besluiten gevolgd hebt over het gebed gedurende deze vasten, zult gij dit alles zeker beleefd hebben. Neen ? Houd dan nog wat vol, te meer dat verveling, verstrooidheid, en slaperigheid geen enkel belang hebben in het gebed !

  Zeker, men moet die moeilijkheden niet zoeken, maar wanneer ze komen, onderstrepen zij dat wij er niet zijn voor onszelf, maar voor God, en dat het Hem alleen toekomt om ons het gebed te schenken, dat Hij wenst : "De essentie van het echte gebed is onze ziel verenigd houden met Gods wil, zoveel wij kunnen”.

  Het gebed is slechts een "bijzonder geval" van het hele christelijk leven, van Jezus' leven. Aan wie Hem vroegen wat Hij was komen doen, was zijn antwoord onveranderd : De wil van de Vader.

BESLISSEN.

  Er is maar één echte moeilijkheid met het gebed, omdat er slechts één echte moeilijkheid is met de liefde : de trouw. Op dit einde van de vasten, ondervinden wij ongetwijfeld een zekere vermoeidheid, na de nieuwsgierigheid en de goede voornemens van het begin. Ons rest nog een laatste bekering te doen : Die van de trouw, zodat deze vasten het vertrekpunt zou zijn van een duurzame vernieuwing. Wij programmeren nu reeds wat ons gebedsleven zal zijn na Pasen.

Vasten 2010                                                                                     Deel  3      

Gebedsgroep

“HET  CENAKEL”

Waregem

VEERTIGDAGENTIJD voor KRASSELAARS  2010* 

In de Leer bij de Heiligen 

Eén tekst per dag om op te gaan naar Pasen 

Auteur : Abbé Max Huot de Longchamp, Centre St. Jean de la Croix,    F-36230  Mers-sur-Indre                                                                    

Oorspronkelijke Titel : Carême pour les Cancres, 2010.  A l’école des Saints.

Vertaling : Hilaire Mestdag,  Waregem 
 

“O Jezus, Gij hebt gezegd dat, eens Ge boven de aarde zoudt verheven zijn, Ge alles tot U zoudt trekken. Vervul Uw belofte, trek ons weg van de schepselen en van onszelf om enkel nog aan U gehecht te zijn !  

De liefde heeft zijn boog gespannen, ze heeft haar pijlen geslepen. Als ik U zie, de armen uitgestrekt en als gespannen aan het kruis, dan zie ik de boog van de liefde, maar waar is de pijl ?  Ah, ik zie hem gans in het midden, het is Uw Hart, totaal in vuur, met heilige vlammen. O Jezus, ik zie hem klaar om te vertrekken, deze liefhebbende pijl, hij heeft reeds een opening gemaakt in uw borst.  O Jezus schiet hem, met al uw krachten en richt hem recht naar mijn armzalig hart, raak het maar eens goed met deze wenselijke slag, die het zou doen sterven aan zichzelf, om enkel nog voor U te leven !”

Louis-François d’Argentan (1614-1680)

WERKWIJZE.

   Elke dag 10 minuten, d.i. 0,7% van ons leven, wijden aan ons toekomstig eeuwig leven. Daartoe:

MEDITEREN :

   Iedere dag zal een tekst, ontleend aan de grote geestelijke christelijke tradities ons helpen om een aspect

   van de Vasten te beleven :

      - van Aswoensdag tot de 1e zondag v.d. Vasten : De Vasten ingaan.

      - iedere zondag volgen wij het thema van het Evangelie van de dag.

      - gedurende de Passieweek volgen wij stap voor stap Jezus in zijn Passie.

      - op de andere vastenweken mediteren wij over de drie uitnodigingen van Jezus in het Evangelie

     van  Aswoensdag :

      - maandag en donderdag : "Als gij bidt..."  

      - dinsdag en vrijdag : "Als gij vast..."   

      - woensdag en zaterdag : "Als gij aalmoezen geeft..."

  IN PRAKTIJK BRENGEN :

  Op het einde van onze overweging vormen wij een precies voornemen om concreet onze overweging te

  beleven.

Het Belangrijkste Nieuws - 15/03/2010

Hij doet het door leven

Lezing uit het boek Exodus 32,7-14.
Psalmen 106(105),19-20.21-22.23.
Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Johannes 5,31-47.

Lezing uit het boek Exodus 32,7-14.

Toen sprak Jahweh tot Moses: Ga naar beneden, want uw volk, dat ge uit Egypte hebt geleid, is diep bedorven.
Het heeft nu de weg al verlaten, die Ik het heb voorgeschreven. Zij hebben zich een kalf gegoten, aanbidden het, brengen het offers, en roepen: Israël, dit is uw God, die u uit Egypte heeft geleid!
En Jahweh vervolgde tot Moses: Ik heb nu gemerkt, wat voor volk het is: een halsstarrig volk.
Laat Mij dus begaan, en mijn woede op hen koelen; Ik zal ze vernietigen en dan van u een groot volk maken.
Maar Moses trachtte Jahweh, zijn God, te vermurwen, en sprak: Ach, Jahweh, waarom zoudt Gij uw woede koelen op uw volk, dat Gij met grote kracht en sterke hand uit Egypte hebt geleid?
Waarom zouden de Egyptenaren zeggen: "Met opzet heeft Hij hen weggeleid, om hen in de bergen te doen omkomen en hen van de aarde te verdelgen!" Laat toch uw ziedende gramschap bedaren, en trek het onheil weer terug van uw volk.
Gedenk toch uw dienaren Abraham, Isaäk en Israël, wien Gij bij Uzelf hebt gezworen: "Ik zal uw kroost talrijk maken als de sterren aan de hemel, en hun heel dit land schenken, dat Ik hun heb beloofd, en zij zullen het als erfdeel bezitten voor eeuwig."
Toen kreeg Jahweh spijt over het onheil, waarmee Hij zijn volk had bedreigd.


Psalmen 106(105),19-20.21-22.23.

Dan maakten ze een kalf bij de Horeb, En wierpen zich voor een afgietsel neer;
Ze verruilden hun Glorie Voor het beeld van een grasvretend rund.
Ze vergaten God, hun Verlosser Die grote dingen in Egypte had gedaan,
Wonderwerken in het land van Cham, Ontzaglijke daden bij de Rode Zee.
En zeker had Hij hun verdelging beslist, Als Moses, zijn geliefde, er niet was geweest; Maar deze stelde zich tegen Hem in de bres, Om Hem te weerhouden, hen in zijn toorn te vernielen.


Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Johannes 5,31-47.

Indien Ik over Mijzelf getuig, dan is mijn getuigenis niet betrouwbaar.
Er is een ander, die over Mij getuigt; en Ik weet, dat het getuigenis, dat Hij over Mij aflegt, betrouwbaar is. —
Gij hebt een gezantschap naar Johannes gezonden; en hij heeft voor de waarheid getuigd.
Zeker, Ik aanvaard geen getuigenis van een mens; maar Ik zeg dit, opdat gij gered moogt worden.
Hij was de brandende en hel schijnende lamp; gij hebt u zelfs een ogenblik in zijn licht willen verheugen. —
Maar Ik heb een getuigenis groter dan dat van Johannes: want de werken, die de Vader Mij te volbrengen gaf, de werken juist die Ik doe, zij getuigen van Mij, dat de Vader Mij gezonden heeft. —
Ook heeft de Vader, die Mij zond, zelf over Mij getuigd. Nooit hebt gij zijn stem gehoord, en nooit zijn wezen gezien;
zelfs zijn woord hebt gij niet eens blijvend in u, omdat gij Hem niet gelooft, dien Hij gezonden heeft.
Gij onderzoekt de Schriften, want gij meent, daarin het eeuwige leven te hebben; welnu, zij zijn het, die van Mij getuigen.
Maar gij wilt niet tot Mij komen, om het leven te hebben.
Eer van mensen aanvaard Ik niet.
Maar Ik ken u: gij hebt de liefde Gods niet in u.
Ik ben gekomen in de naam van mijn Vader, maar gij neemt Mij niet aan; zo een ander komt in zijn eigen naam, dan neemt gij hem aan.
Hoe zoudt gij kunnen geloven, gij die u door elkander laat eren, maar de eer niet zoekt, die komt van den enigen God?
Denkt niet, dat Ik u aanklagen zal bij den Vader; uw aanklager is Moses, op wien gij uw hoop hebt gesteld.
Want zo gij Moses hadt geloofd, dan zoudt gij ook in Mij geloven; want over Mij heeft hij geschreven.
Maar zo gij zijn Schriften niet gelooft, hoe zoudt gij dan mijn woorden geloven?

Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling

Hoor ons, God van vrede en heil,
verlicht ons verstand, open ons hart en doe ons luisteren.
Dat wij mensen en de volkeren
in hun uitzichtloze nood niet laten vallen.
Zegen alle inspanningen tot vrede.
Laat de ogen opengaan
van wie nu terreur zaaien,
dat zij de wapens laten vallen en tot inkeer komen.
Vervul ons allen met uw Geest,
opdat we met volharding blijven zoeken
naar uw koninkrijk en zijn gerechtig­heid.
Wij vragen het door Jezus Christus,
onze Broeder en onze Heiland.