ZONDAG, 14.3.10.                     4e zondag v.d. Vasten

De  verloren  zoon.

  Die verkwister, zo zwaar schuldig, had nog zijn fout niet beleden, hij dacht er alleen over na. Hij had nog zijn fout niet uitgeboet, maar hij dacht eraan, en die ene nederige gedachte die hij vormde, verkreeg hem een onmiddellijk vergeving, die vergiffenis, waar men gewoonlijk zo lang op wacht en waar men zo om moet smeken, onder veel tranen en waar men met aandrang om verzoekt.  Wel, de belijdenis van de gekruisigde dief volstond  en voor de verloren zoon alleen de wil om zijn fout te belij­den.

  Gods barmhartigheid komt ons overal tegemoet.  Zij heeft de wil geïnspireerd voor de belijdenis en van de belijdenis ontheven,  wie er toe bereid was.  "Zijn vader zag hem al in de verte aankomen en werd door medelijden bewogen. Hij snelde op hem toe, viel hem om de hals en kuste hem hartelijk”. (Lc. 15,20)  Dit wijst erop dat de vader meer haast had om zijn zoon te vergeven, dan de zoon om die te ontvangen. De vader haastte zich om de schuldige te verlossen van het knagen van zijn geweten, het scheen dat het barmhartig medelijden de vader meer deed lijden, dan de ellen­dige zoon ondervond van zijn geweten.

  Het gaat er niet om onze menselijke gevoelens toe te schrij­ven aan Hem, wiens natuur onveranderlijk is, maar om onze gevoelens te leren verzachten door de liefde van zijn hoogste goedheid, vermits die ons meer bemint dan wijzelf doen.

           Guerric d'Igny (+1157), Sermoen II voor de Vasten

OVERWEGEN.

  Verleden maandag hebben wij het gehad over de biecht, het sacrament van de boete, dat deel uitmaakt van de praktijk van de Vasten.  De biecht veronderstelt de erkenning van de begane fou­ten. De parabel van de verloren zoon toont dat dit noodza­kelijk en voldoen­de is om vergiffenis te krijgen.

  Noodzakelijk : Men kan aan een onverantwoordelijke niet vergeven. De belijdenis is de noodzakelijke aanvaarding van de verantwoordelijkheid voor de begane fout.  De belijdenis herstelt ons in onze vrijheid en dus ons vermogen om te bemin­nen en dus vergeven te worden.

  Voldoende : God wil ons veel liever vergiffenis schenken, dan wij die willen krijgen !  Het volstaat daartoe dat Hij ons hart open vindt, door de belijdenis. Zo niet, dan zal Hij tevergeefs aan onze deur aankloppen en zijn vergeving zal daarom niet ontvangen worden.

BESLISSEN.

  Ons hart heeft slechts één deur (zie 27.02).  Men kan geen vergiffenis krijgen zonder zelf te vergeven. Dan vind ik een gebaar van verzoening met iemand die mij benadeeld heeft.

ZATERDAG, 13.3.10.                                                                               Van de feria.

Gierigheid is een dwaasheid.

  O menselijk ongeloof !  Een leugenaar ontleent een kapi­taal tegen de belofte van tien percent interest. Men gelooft hem. God, die niet kan liegen, belooft aan wie Hem aalmoezen geeft, een schat in de hemel, honderd tegen één, plus het eeuwig leven. En de gierige mens aarzelt, hij kan niet besluiten dat hij God krediet zal geven, hij verkiest zijn schat te verbergen daar waar de motten hem opvreten en de dieven hem roven, eerder dan hem te beleggen in de hemel, veilig voor motten en dieven.

  Maar veronderstel dat de dieven niet meer stelen, de roest en de motten niet meer knagen. Die moeizaam verworven goederen, ongelukkige !  Aan wie zullen zij toekomen ?  Eén ding is zeker : Zij zullen u niet meer toebehoren !  Zij hadden u kunnen toebehoren, indien gij, door de handen der armen, ze had overgeboekt in de hemelse schatten. De ondervinding leert, dat schatten, vergaderd door de gierigaards, overgaan op kwistige erfgena­men, die ze verspillen in minder tijd dan nodig om ze te op te stapelen. En niettegenstaande die ondervinding, woedt de gierigheid voort, zij zal tot in eeuwigheid woeden en de worm van het geweten zal niet sterven, en het vuur van de hel zal niet doven !  (Mc. 9,47)

  O mijn ziel !  Laat u beleren door andermans dwaasheid!   "Zelfs in de overvloed hangt het leven van de mens niet af van zijn bezit." (Lc. 12,15)

  H. Roberto Bellarmino (1542-1621), De Opgang van de Ziel naar God, 3e graad,4

OVERWEGEN.

  Gierigheid is een slechte berekening.  Slapend geld dient tot niets. De beste plaatsing is de liefdadig­heid. Door anderen te laten leven, vermenigvuldigt zij de rijkdommen. "Ja, maar het zal niet voor mij zijn !"  Ziedaar wel de dwaasheid !  Wij verkiezen te bezitten "voor ons" iets dat tot niets dient, eerder dan het te laten renderen door het mee te delen.

  Geven is niet verliezen, maar investeren.  Het is een band scheppen, en door het feit zelf liefhebben. En daarom zegt het Evangelie ons: "Wie zijn leven geeft, vindt en behoudt het in eeuwig leven."  De liefde vergaat niet, al het andere wel.  De liefde meet heel juist de toegevoegde waarde.

  Wij weten dat alles, maar doen alsof wij het niet wisten.  De vasten moet de gelegenheid zijn om na te denken over het christelijke beheer van onze rijkdommen. Volgt het een logica van liefde, of van egoïsme ?

BESLISSEN.

Ik neem mijn bankuittreksels van verleden maand. Welke verrichtingen wijzen op het zoeken naar het algemeen welzijn, en welke op de wil om een "goede zaak" te doen ?

  En waar zit ik met mijn besluit van 20 februari ?

VRIJDAG, 12.3.10.                                                          Van de feria (Vleesderven)

 Aan zichzelf vasten.

   God wil dat gij u aan Hem overgeeft, dat gij u totaal niet met uzelf of wat u aangaat bezighoudt. Geen terugval op uzelf, noch op uw vooruitgang in de deugd, noch op de middelen om die te verkrijgen. In één woord, dat gij uzelf vergeet, als iemand die niets meer is, die niets te vrezen of te zoeken heeft, te verliezen of te winnen, omdat hij verloren en verslonden is in zijn God, die voor hem alles is, die zelf in hem is, die door hem handelt, zijn gedachten, zijn hart en zijn geest bezielt, en die van hem niets anders vraagt dan dat hij Hem laat doen, en de goddelijke werking niet verstoort door zijn eigen doen.

  Die verzaking ligt niet alleen in het afwijzen van elke gehechtheid aan rijkdom, genoegens, eerbetoon, dat is slechts de eerste stap. Er is iets waaraan wij ons nog meer hechten.  Dat is onze eigen wil, ons eigen inzicht om de deugd te beoefenen of te verwerven, aan dit veelvoud van daden en praktijken, zonder dewelke wij menen alles te verliezen... Met moet zich van dit alles ontdoen, dit alles als  niets beschouwen, boven zichzelf uitstijgen, om door een eenvoudige neiging te vervloeien in God, ons eerste principe. Dat wil zeggen, dat het door Hem is, dat wij tot Hem moeten gaan. 

            Claude-François Milley (1668-1720), Brief van 1709 aan een religieuze

OVERWEGEN.

  Eens dat wij de vrijheid van een natuurlijk en bovennatuur­lijk evenwicht hebben herwonnen, rest ons het moeilijkste te doen : Ons bevrijden van onszelf !  Dit is : Geen plannen meer maken, zelfs voor onze heiligheid,

maar vooruitgaan, met de ogen gevestigd op Christus en het Evangelie, "zoals iemand, verloren in zijn God, die voor hem alles is."

  Maar hoe kan men zich van zichzelf bevrijden zonder een plan daartoe ?  Zonder een nieuwe keten te smeden om ons te bevrijden van de vorige ?  Dat kan God alleen : "Het is door Hem, dat wij tot Hem moeten gaan."

  Wel, mogen onze gebeden en onze inspanningen dan hoe langer hoe simpeler worden. Laten wij God "doen" in ons leven, laat onze voorkeur voor Hem spelen (zie 9.03), laten wij ons niet druk maken over waar wij staan in onze vooruitgang. Het moge ons genoeg zijn, bij Hem te zijn.

BESLISSEN.

  Ik ga na  hoe het staat met mijn besluiten van 19 en 26 februari.

DONDERDAG,  11.3.10.                                                                              Van de feria.

Zich niet generen !

   Laten wij met God omgaan, niet in een gemaakt gesprek, zoals met mensen die men "ceremonieel" ontmoet, maar zoals met een goede vriendin, die u in niets hindert, en die gijzelf ook niet stoort. Men ziet elkaar, praat met elkaar, beluistert mekaar, of men zegt niets, men is tevreden om samen te zijn, zonder iets te zeggen. De twee harten rusten en ontmoeten elkaar het één in het ander. En zij vormen slechts één.  Men weegt niet af wat men zegt en men zorgt dat men niets insinu­eert.  Alles wordt gezegd uit eenvoudig gevoel en zonder ordening. Men houdt niets achter, omzeilt niets, noch smukt iets op. Men is even tevreden op de dag dat men niets zegt, als wanneer men veel te vertellen had. Zo is men, maar onvolmaakt, met zijn beste vrienden, met God is men echter op die manier volmaakt : Als men zich niet wikkelt in de subtiliteiten van de eigenliefde. Men moet nooit naar God gaan voor een vluchtig verplicht bezoek, men moet bij Hem blijven in de gemeenzaamheid van de dienstboden, of beter nog, van de kinderen. Wees met Hem zoals juffrouw, uw dochter met u is.  Zo zult gij u er niet vervelen.  Tracht het met die eenvoud te doen, en gij zult mij erover schrijven.

               François de la Mothe Fénélon (1651-1715), Edit. Briand. Brief 181

OVERWEGEN.

  Geneer u nooit met de goede God, dat is het geheim van het gebed. Hij weet toch alles, ziet alles, raadt alles. Waarom zich dan verbergen ?

 Keren wij terug naar de tekst van de H. Augustinus op maandag 22 februari. Het gebed is er om bewust te worden van deze liefhebbende aanwezigheid van God, niet om die te bewerken. God is ons altijd voor in de liefde, wij beminnen Hem slechts omdat Hij ons het eerst bemint.

  Er bestaat geen geslaagd of mislukt gebed.  Er is enkel de liefde van twee personen, die mekaar volledig vertrouwen, in de totale wil om slechts voor elkaar te leven. "Betracht het met die eenvoud te doen, en gij zult u beloven."

BESLISSEN.

  Vooral in het begin moeten wij ons gebed organiseren, en sinds het begin van de vasten drukken wij er op trouw te zijn aan de precieze momenten van het gebed.  Het is tot die prijs dat wij een echte vrijheid verwerven tegenover onszelf, onze "goestin­kjes", enz.  Maar dat zonder krampachtigheid of onrust. Wij zijn daar uit liefde, niet uit dwang, zelfs niet uit plicht.  Of, ten minste, onze enige verplichting en onze enige plicht zijn deze van de liefde en haar trouw. Het is op die trouw dat wij ons vandaag zullen toeleggen.

WOENSDAG,  10.3.10.                                                                      Van de feria.

Vergeven is ook nog geven.

   "Vader, vergeef het hun!" Wanneer men die bewonderenswaar­dige woorden hoort, vol tederheid, vol liefde, vol vrede en sereniteit, wie zou dan niet onmiddellijk zijn vijanden harte­lijk omhelzen. Welke liefde, welke tederheid kunt gij nog toevoegen aan dit gebed ?

   En nochtans deed de Heer nog meer.  Niet alleen smeekte Hij, Hij wilde nog verschonen. "Vader, bad Hij, vergeef het hun, zij weten niet wat zij doen." Ongetwijfeld is hun zonde groot, maar hun oordeel is klein. Daarom,  Heer, vergeef het hun. Zij kruisigen, maar weten niet wie zij kruisigen, want "Als zij Hem hadden herkend, zouden zij nooit de Koning der glorie gekruisigd hebben". (1Kor.2,6)  Daarom, Vader, vergeef het

hun !   Zij menen een overtreder van de wet te kruisigen, een schenner van de godheid, een volksverleider.  Ik heb hun mijn gezicht ver­borgen, en zij hebben mijn majesteit niet herkend. Daarom, Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen !

  En zo, om zichzelf te beminnen zoals het hoort, laat de mens zich dan niet verderven door de genoegens van het vlees en om niet te bezwijken aan de slechte vleselijke verlangens, dat hij al zijn  affectie stelle in die zoetheid van het vlees van de Heer.  Beter nog :  Om voller en zoeter te genieten van de christelijke liefde, dat hij zelfs zijn vijanden omhelze met de armen van de ware liefde.

  Aelred de Rievaux (1110-1166), De Spiegel der Liefde, III,5

OVERWEGEN.

  Waarom vergeven ?  Omdat Christus vergeven heeft.  Zoals de vasten, het gebed, geldt de vergiffenis omdat Jezus die be­leefd heeft.

  Vergiffenis zonder enige reserve. Laten wij alle moge­lijkhe­den uitzoeken om onze broeders te verschonen vooraleer hen te veroordelen. Jezus heeft zonder voorwaarden gezocht om hen te verschonen, die duidelijk niet te verschonen waren. Was Hij dan naïef ?  Neen, maar de liefde zoekt alle mogelijke wegen om de verzoening kans te geven. Gelijk hebben is niet belangrijk, wel de hand reiken.

  De vergiffenis beleven is geen zaak van goed karakter, maar van vereniging met Christus.  Naar Hem moeten wij kijken wan­neer men ons beledigt, en dan zullen wij onze vijand zien in de waarheid van Zijn liefde.

BESLISSEN.

  Ik moet zeker in mijn omgeving vergiffenis geven en  krijgen. Dus spoor ik een geval op, en vandaag reeds zet ik een stap naar verzoening.

“HET  CENAKEL”

DINSDAG, 9.3.10.                                                                        H. Francisca Romana

Waarom zich dingen ontzeggen?

  God bemint u, en zegt u : "Vraag wat gij wilt."  Wat zult gij Hem vragen ?  Houd u niet in, laat uw gierigheid  los !  Vooruit, geen rem op uw hebzucht !  Het is niet eender wie, maar de almachtige God, die u zegt te vragen wat gij wilt.  Houdt gij van grondbezit ?  Vraag heel de aarde, en dat al wie er geboren worden uw slaven zijn en uw boeren. En als gij heel de aarde hebt, vraag dan de zee, zelfs als gij er niet kunt wonen, de vissen kunnen dat beter !  Tenzij gij de eilanden hebt !  Meer nog !  Vraag Hem de hemel.  Zelfs al kunt gij niet vliegen, breid uw begeerte uit tot het firmament, zeg dat de zon u toebehoort, de maan, de sterren, vermits Degene die alles gemaakt heeft u zegt : "Vraag maar op  !"

  Gij zult nochtans niets kostbaarders vinden, niets beters,  dan Hem, die alles gemaakt heeft. Vraag het Hem, vraag Hem Hem­zelf, en in Hem en door Hem zult gij alles hebben wat Hij gemaakt heeft. Ja, alles is kostbaar, want alles is mooi, maar wat is schoner dan Hijzelf ?  Alles is sterk, maar wat is ster­ker dan Hijzelf ?  En Hij wil niets liever geven dan Zichzelf.

  Als gij beters vindt dan Hem, vraag het dan, maar iets anders vragen, ware Hem beledigen en te gelijkertijd uzelf schade berokkenen. Het ware  kiezen voor wat Hij allemaal gemaakt heeft, boven Hemzelf, die het alles gemaakt heeft, en die Zichzelf aan u wil geven.

                   H. Augustinus (354-430), Over ps. 34,12

OVERWEGEN.

  Een christen houdt zich niet in, hij verkiest: "Indien gij iets beters vindt dan Hem die alles geschapen heeft, vraag het".  De geestelijke vooruitgang ligt niet in het verzaken, maar in het overtreffen. Door mens te worden, maakt God het de mens moge­lijk om God te worden.  Minder willen dan dat, is niet menswaar­dig.

  Heel de vastenweg is er om ons verlangen open te rekken, om te laten springen wat de toegang tot onze ziel verspert en God belet er zich in te storten.  Een kleine stuw kan een stroom tegenhouden. Dikwijls genoeg worden wij tegengehouden door onbenulligheden in ons groot christelijk avontuur : Mijn klein comfort, mijn zwakke gezondheid, mijn kleine genoegens...

  Laten we erkennen : Wat wij ons ontzeggen, onze verstervingen, onze vasten vragen maar weinig heldenmoed. Maar, goed geplaatst aan de voet van de stuwdam, zijn het de springstoffen, die hem kunnen doen springen.

BESLISSEN.

  Ik zoek in mijn leven een gehechtheid op, die een dam legt tegen het binnenkomen van de Heer. En zonder uitstel leg ik er een staaf dynamiet tegenaan !

Vasten 2010                                                                          Waregem

VEERTIGDAGENTIJD voor KRASSELAARS  2010*

In de Leer bij de Heiligen

Eén tekst per dag om op te gaan naar Pasen

Auteur : Abbé Max Huot de Longchamp, Centre St. Jean de la Croix,    F-36230  Mers-sur-Indre                                                                    

Oorspronkelijke Titel : Carême pour les Cancres, 2010.  A l’école des Saints.

Vertaling : Hilaire Mestdag,  Waregem

MAANDAG, 8.3.10                                                                   H. Johannes de Deo

Bidden opent ons de ogen.

   Gij blijft teveel omzien naar uw zwakheden, die u ontmoedi­gen en uw vrede verstoren. Wilt gij die vrede terugvinden, wees dan tevreden met de onderzoeken die men u aanraadt, en buiten de tijd die men u heeft aangeduid om over uw zonden na te denken, amuseer u niet met de gedachten aan u zonden, die terugkeren. Geloof mij, gij moet niet zoveel bezig zijn met uw miseries.

  De zonde is een basiliscus, die zo giftig is dat hij met één blik doodt, tenzij gij uw tegengif altijd bij de hand hebt, uw goddelijke Jezus. Uw ziel, beeld van God, is gescha­pen om de werken van God zelf uit te voeren, en om Hem na te doen in zijn daden. Welnu, God houdt er niet van de zonde te zien. Daarom bedekt Hij ze, zoals de Schrift zegt, dit wil zeggen dat Hij ze vernietigt en ten gronde richt om ze niet te zien in ons. En juist daarom is Hij mens geworden, en plaatst Hij voor de ogen van zijn Vader een wolk van bloed, opdat Hij onze natuur, verenigd met de godde­lijke ­natuur, zou omhullen en aan Gods ogen het zicht van onze zonden onttrekken, en alleen onze goede gesteldheid laten zien.

  Denkt gij in uw ziel een slechte grond te hebben, die even groot is als de goedheid van God, die oneindig is in zijn oorsprong, in zichzelf en in haar gevolgen ?

                  Jean-Jacques Olier (1608-1657), Brief 126

OVERWEGEN.

  De vooruitgang in het gebed doet de zonde in ons leven meer te voorschijn komen, ten gevolge de wet, die we verleden donderdag hebben vermeld : Het is Gods licht dat onthult wat verborgen is. Moge de basiliscus (fabel­dier dat doodt door zijn blik alleen), ons niet ontmoedigen, integendeel : De demonen kunnen zich niet meer verbergen, en komen naar buiten !

  En zodra onze demon aan het licht komt, verzwindt hij. De prins der duisternis verdraagt geen licht. Vandaar dat God onze zonden niet méér ziet dan dat de zon de duisternissen ziet : Het volstaat dat Hij er is opdat zij verdwijnen. God ziet ons en bemint ons, niet wat wij doen.

  Onze meest fameuze zonde, dat is de lege schaal van de liefde.  Laten we dan niet bang zijn van de leegte, God zal ze vullen !

BESLISSEN.

Lezing uit het boek Jeremia 17,5-10.
Psalmen 1,1-2.3.4.6.
Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Lucas 16,19-31.

Lezing uit het boek Jeremia 17,5-10.

Zo spreekt Jahweh! Vervloekt de man, die op mensen vertrouwt, En steun zoekt bij vlees, Maar wiens hart zich afwendt van Jahweh.
Hij is als een struik in de woestijn, Die nimmer zegen ziet komen, Maar op de verschroeide bodem der steppe blijft staan, Op brak en onbewoonbaar land.
Maar gezegend de man, die op Jahweh vertrouwt, En die zijn hoop stelt op Jahweh.
Hij is als een boom, aan het water geplant, Die zijn wortels schiet in de beek; Die dreigende hitte niet vreest, Wiens blad niet verwelkt; Die in droge jaren niet kwijnt, Maar altijd vruchten blijft dragen.
Het hart is het listigst van allen, Vol boosheid, wie kan het kennen?
Ik, Jahweh, doorgrond het hart, En peil de nieren, Om iedereen naar zijn gedrag te vergelden, En naar de vrucht van zijn werken.


Psalmen 1,1-2.3.4.6.

Gelukkig de man, Die de raad der goddelozen niet volgt, Niet de weg der zondaars betreedt, Niet neerzit in de kring van de spotters;
Maar die zijn vreugde vindt in Jahweh’s wet, En dag en nacht zijn wet overweegt.
Hij is als een boom, aan stromend water geplant, Die zijn vrucht geeft op tijd, Waarvan het blad niet verwelkt: Al wat hij doet zal gedijen.
De goddelozen zal het heel anders gaan: Als kaf opgejaagd door de wind!
Want Jahweh kent het pad der rechtvaardigen, Maar de weg der goddelozen loopt uit op verderf.


Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Lucas 16,19-31.

Er was eens een rijk man, die in purper en fijn linnen gekleed ging, en, dag in dag uit, een weelderig leven genoot.
Maar er was ook een bedelaar, Lázarus geheten, die zich bij zijn voorportaal had neergelegd. Hij was met zweren bedekt,
en was begerig, om zijn honger te stillen met de afval van de tafel van den rijke; en de honden kwamen zijn zweren likken.
Maar toen de arme gestorven was, werd hij door de engelen in Abrahams schoot gedragen. Daarna stierf ook de rijke, en werd begraven.
En terwijl hij in de hel werd gefolterd, sloeg hij zijn ogen op, en zag Abraham van verre, en Lázarus in zijn schoot.
En luid riep hij uit: Vader Abraham, heb medelijden met mij, en zend Lázarus hierheen; laat hem de top van zijn vinger in water dopen, om mijn tong te verfrissen; want ik lijd hier geweldige smart in de vlammen.
Maar Abraham sprak: Kind, denk er aan, dat gij in uw leven het goede hebt ontvangen, en Lázarus toen het kwade; nu wordt hij hier vertroost, en gij lijdt pijn.
Bovendien gaapt er tussen ons en u een geweldige afgrond; zodat men van hier niet naar u kan gaan, ook al zou men het willen, en men van ginds niet naar ons komen kan.
Toen zeide hij: Ik bid u dan, vader, dat ge hem naar het huis van mijn vader stuurt.
Want ik heb vijf broers; laat hij ze gaan waarschuwen, opdat ook zij niet in deze folterplaats komen.
Maar Abraham sprak tot hem: Ze hebben Moses en de profeten; laten ze luisteren naar hen.
Hij zei: Neen, vader Abraham; maar wèl zullen ze zich bekeren, wanneer er iemand van de doden tot hen komt.
Maar hij zei hem: Als ze niet luisteren naar Moses en de profeten, dan zullen ze zich ook niet laten gezeggen, zelfs al stond er iemand op uit de doden.

Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling

Lezing uit het boek Jeremia 18,18-20.
Psalmen 31(30),5-6.14.15-16.
Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Mattheus 20,17-28.

Lezing uit het boek Jeremia 18,18-20.

Toen zeiden zij: Komt, laat ons een aanslag tegen Jeremias beramen: "Neen, den priester is de wet niet ontnomen, Den wijze de raad niet, Den profeet niet het Godswoord!" Vooruit, laten we hem doden voor zo’n taal, En niet luisteren naar zijn woorden!
Jahweh, luister Gij dan naar mij, En hoor wat mijn bestrijders zeggen.
Mag men dan goed met kwaad vergelden, Dat ze mij een kuil mogen graven? Gedenk toch, dat ik bij U voor hen stond te pleiten, Om uw gramschap van hen af te wenden.


Psalmen 31(30),5-6.14.15-16.

En bevrijdt mij uit het net, dat men mij had gespannen; Want Gij zijt mijn toevlucht,
In úw handen beveel ik mijn geest. Gij verlost mij, Jahweh, trouwe God,
Ik hoor ze met elkander al fluisteren; Overal schrik om mij heen! Ze steken de hoofden bijeen, En smeden plannen, om mij te doden.
Maar ik blijf op U hopen, o Jahweh, En zeggen: Gij zijt mijn God!
Mijn lot blijft in uw handen liggen; Verlos mij van mijn vijand en vervolgers.


Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Mattheus 20,17-28.

Toen Jesus naar Jerusalem ging, nam Hij onderweg de twaalf leerlingen ter zijde, en sprak tot hen:
Ziet, wij gaan op naar Jerusalem; en de Mensenzoon zal worden overgeleverd aan de opperpriesters en schriftgeleerden, en ze zullen Hem ter dood veroordelen.
Ze zullen Hem overleveren aan de heidenen, om Hem te bespotten en te geselen en te kruisigen; maar op de derde dag zal Hij verrijzen.
Nu kwam de moeder der zonen van Zebedeüs naar Hem toe, vergezeld van haar zonen; ze viel voor Hem neer, om Hem iets te vragen.
Hij zeide haar: Wat verlangt ge? Ze sprak: Laat deze twee zonen van mij gezeten zijn in uw rijk, de een aan uw rechter-, de ander aan uw linkerhand.
Maar Jesus antwoordde: Gij weet niet, wat gij vraagt. Kunt gij de kelk drinken, die Ik drinken zal? Ze zeiden: Dat kunnen we.
Hij sprak tot hen: Mijn kelk zult gij wel drinken; maar het zitten aan mijn rechter- en linkerhand kan Ik niet geven; dit is voor hen, wien het door mijn Vader bereid is.
Toen de tien anderen dit hoorden, werden ze verontwaardigd op de beide broers.
Maar Jesus riep hen naar Zich toe, en sprak: Gij weet, dat de vorsten over de volkeren heersen, en dat de rijksgroten ze hun macht laten voelen.
Zo moet het niet zijn onder u; maar wie onder u groot wil worden, moet uw dienaar zijn;
en wie onder u de eerste wil wezen, moet uw knecht zijn.
Ook de Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen, en zijn leven te geven tot losprijs voor velen.

Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling

HET GEBROKEN HART 
 
 
 
 
 

“ Ik kom niet om schrik onder u te verspreiden, neen, Ik ben de God van liefde, de God die  vergiffenis schenkt en u allen redden wil.” 

“ Alle zondaars, die zonder berouw voor de afbeelding van mijn gebroken Hart neerknielen, zullen het vermogen van Mijn Genade zozeer ondervinden, dat zij bekeerd weer op zullen staan.” 

“ Degenen, die de afbeelding van Mijn gebroken Hart kussen, zal Ik reeds vóór de absolutie  de vergiffenis van hun zonden schenken. “ 

“ Bij de onverschilligen zal alleen reeds mijn Aanblik hun hart roeren en in gloed doen ontvlammen, zodat zij het goede zullen beoefenen.” 

“ Eén enkele oefening van liefde met de bede om vergiffenis,  vóór deze afbeelding zal voor Mij genoeg zijn om aan de ziel, die in het laatste uur voor Mij verschijnen moet, de Hemel te openen. “ 

“ Als sommigen weigeren de waarheden van de Godsdienst te geloven, laat men dan, zonder hun medeweten, een afbeelding van mijn gebroken  Hart, in hun kamer (woning) brengen. Het zal wonderen van Genade en plotselinge totaal bovennatuurlijke bekeringen bewerken.

Beloften door het Heilig Hart gegeven aan zuster Claire Ferchaud (1896 – 1972).

Goedgekeeurd door Monseigneur Humbrecht  Bisschop van Poitiers

BENELUX- Gebedsdag te BANNEUX

VRIENDEN VAN MEDJUGORJE 

Op Zaterdag 20 Maart 2010

Programma 

10:00 uur   Welkomswoord

10:10 uur   Rozenhoedje

11:00 uur  Toespraak  E.P. Landeka  ofm.

12:30 uur  Middagpauze en stille Aanbidding

13:30 uur  Rozenhoedje

14:15 uur  getuigenis door Sabrina Covic

15:00 uur  Eucharistieviering

16:00 uur  Aanbidding

17:00 uur  Einde 

SPECIAAL VOOR BELGISCHE LEZERS  VAN HET KATHOLIEK NIEUWSBLAD 

Op Zondag 7 Maart organiseert “ Katholiek Nieuwsblad “ speciaal voor de Belgische lezers een ontmoetingsdag in Scherpenheuvel met Monseigneur André-Joseph Léonard, Aartsbisschop.

Programma:

11:00 uur Pontificale Eucharistieviering met als hoofdcelebrant Monseigneur Leonard. Aanwezige priesters, gelieve stola en albe mee te brengen, maar worden verzocht dit vóór 1 Maart te melden via:

gerrij@katholieknieuwsblad.nl

Na de viering is er een interview van monsigneur Léonard door KN-Hoofdredacteur  Ed Arons 

Vervolgens is er een gezamenlijke lunch in het onthaalcentrum ‘De Pelgrim’.

Na de lunch is er mogelijkheid  om de redacteuren, medewerkers en bestuursleden van Katholiek Nieuwsblad

te spreken.

Belangstellenden mogen zich aanmelden door vóór  1 Maart  15 Euro per perdoon over te maken aan:

068-2386828-73  (Dexia)

Stg.  Katholiek Nieuwsblad-‘s - Hertogenbosch

Met de vermelding  “  KN 7 Maart  “ 

EEN ZONDAGSERMOEN ERGENS IN LIMBURG 

Dierbare broeders en zusters,

Het evangelie van vandaag (21 Februari) begint met de woorden: “In die tijd ging Jezus, vervuld van de Heilige Geest, weg van de Jordaan.” Over die Heilige Geest, het 8^ste artikel van onze geloofsbelijdenis, zullen we het vandaag hebben.

Wie is nu, die Heilige Geest? Hij is niemand minder dan de derde Goddelijke Persoon uit de heilige Drieëenheid. We weten dat God de Zoon van alle eeuwigheid geboren is uit God de Vader en dat de Vader en de Zoon elkander beminnen met een oneindige goddelijke liefde. Deze liefde in God is zo volmaakt, dat zij zich uitdrukt in een 3^de Persoon, namelijk de Heilige Geest. Een ondoorgrondelijk mysterie waarvoor we in de geschapen natuur geen voorbeeld of zelfs geen vergelijking kunnen vinden.

De Heilige Geest is dus niet een ‘iets’ of een oerkracht of een goddelijke energie. Neen, Hij is Iemand! Jezus was van Hem vervuld toen Hij de woestijn inging. Zo zegt Hijzelf: “De Geest des Heren is over Mij gekomen, omdat Hij mij gezalfd heeft. Hij heeft mij gezonden om aan armen de Blijde Boodschap te brengen, aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken, enz.”

Een kracht kan niemand zenden, alleen een persoon kan dit wel!

Zo is God de Zoon Mens geworden door de Heilige Geest in de Maagd Maria. Van in het begin van de menswording was de Heilige Geest al aanwezig. Eveneens bij Jezus’ doopsel in de Jordaan verscheen onmiddellijk de Heilige Geest in de gedaante van een duif. Beide goddelijke personen zijn onlosmakelijk. Vandaar dat Jezus ook ‘Christus’  genoemd wordt, wat betekent: de Gezalfde. Zo betekent de naam Christen: gezalfde. Wij allen, die gedoopt zijn, worden ‘gezalfden’ genoemd.

De zalving met olie, heden het ‘heilig Chrisma’ genoemd, had zijn aanvang in het Oude Testament. Daar werden profeten gezalfd die dan in de naam van Jahwe spraken. Onder hen was koning David de gezalfde bij uitstek!

We bemerken in het Oude Testament dat vele uitspraken, die de profeten richtten tot het volk, daarbij zeiden: “Zo spreekt Jahwe of zo spreekt de Heer!” Dit om duidelijk aan te tonen dat ze vanuit God spraken, dat het niet hun eigen woorden waren.

Deze gewoonte hebben wij als Christenen overgenomen om de 1^ste en 2^de lezing te besluiten met de woorden: “Zo spreekt de Heer” in plaats van  “Tot zover deze lezing”. We geloven immers dat doorheen de Bijbel het God zelf is die tot ons spreekt, want de Schrift is geïnspireerd door de Heilige Geest.

Door de zalving met de Heilige Geest zijn we allen tempels geworden van de Heilige Geest, Hij is in ons komen wonen. Zo zegt Paulus immers: “Weet gij niet, dat gij Gods tempel zijt en dat de Geest van God in u woont?”³ We worden dus bewoond door God zelf, vandaar dat we ons lichaam zuiver dienen te houden en de Heer laten heersen in ons leven.

Als we ons tot Hem richten en ons aan Hem toevertrouwen, kan Hij ons omvormen tot heiligen. Iets minder wil Hij niet! Jezus heeft door Zijn lijden en kruisdood de weg vrijgemaakt voor onze heiliging en Hij heeft ons de Heilige Geest geschonken om Zijn werk te voltooien. De Heilige Geest omvormt ons van binnenuit, van mens tot Christen.

Zo zei de Noorse schrijfster en Nobelprijswinnares Sigrid Undset, die (in 1924) op 42-jarige leeftijd toetrad tot de Katholieke Kerk: “Alleen een bovennatuurlijke tussenkomst kan ons van onszelf bevrijden”.⁴ Eind citaat.

Hoe kunnen we vaststellen dat we de Heer toelaten in onze ziel te werken? Als we de volgende vruchten voortbrengen, die Paulus vernoemt in zijn Galatenbrief: “liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtheid en ingetogenheid.”⁵

Als de mensen dit bij ons kunnen waarnemen, dan zijn we al aardig op de goede weg! Dit gebeurt natuurlijk niet van de ene dag op de andere, de Heilige Geest herschept ons geleidelijk aan, naarmate we meewerken! Hij geeft ons niet zozeer de kracht van het buitengewone, maar veeleer de kracht om het gewone op buitengewone wijze te doen.  

De Geest des Heren heiligt de mens, doordat Hij hem steeds maar hechter met de Vader en de Zoon verbindt. Zo zal het nieuwe leven van God in ons leven in concrete tekens zichtbaar worden: de liefde tot God moet belichaamd worden in de liefde tot de naaste.

Dierbare broeders en zusters, laten we in deze vastentijd meer tijd besteden aan gebed en offer. Hoe meer wij onszelf verloochenen, des te meer zullen wij leven door de Heilige Geest. ⁶ Richten we ons daarbij tot Maria, Bruid van de Heilige Geest, die vol van Hem was, vol van Genade, omdat ze totaal verstorven was aan haar eigen ‘ik’. Gans haar leven, al haar doen en laten, liet ze zich leiden door de Heer onze God. Maria was hét meesterwerk van de Drieëne God. En het is haar groot verlangen dat ook wij vervuld worden met de Heilige Geest, zodat we met Pasen waarlijk kinderen van het Licht ⁷ mogen genoemd worden! Heilige Maria, vol van Genade, bid voor ons. Amen.

UVWUVWUVWUVWUVWUVWUVWUVWUVWUVWUVW 

LITANIE VAN DE HEILIGE JOZEF 

Heer, ontferm U over ons.

Christus, ontferm U over ons.

Heer ontferm U over ons.

Christus, aanhoor ons.

Christus, verhoor ons.

God, hemelse Vader, ontferm U over ons.

God, Zoon, Verlosser van de wereld, ontferm U over ons.

God, heilige Geest, ontferm U over ons.

Heilige Drievuldigheid, Almachtige  God, ontferm U over ons.

Heilige Maria, bidt voor ons.

Heilige Jozef, bidt voor ons.

Heilige Jozef, roemrijke afstammeling van David,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, licht van de aartsvaders,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, bruidegom van de Moeder van God,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, kuise bewaarder van de Maagd,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, voedstervader van de Zoon van God,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, zorgvolle verdediger van Christus,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, hoofd van het heilig Huisgezin,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, allerrechtvaardigste Jozef,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, allerzuiverste Jozef,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, allervoorzichtigste Jozef,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, allerootmoedigste Jozef,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, allergehoorzaamste Jozef,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, allergetrouwste Jozef,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, spiegel van geduld,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, beminnaar van de armoede,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, voorbeeld van de werklieden,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, luister van het huiselijk leven,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, beschermer van de maagden,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, steun van de huisgezinnen,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, troost van de ongelukkigen,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, hoop van de zieken,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, patroon van de stervenden,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, schrik van de duivels,  bidt voor ons.

Heilige Jozef, beschermer van de heilige Kerk,  bidt voor ons.

God heeft hem aangesteld tot heer over zijn huis, en tot beheerder van al zijn bezittingen,  bidt voor ons.   Laat ons bidden.

Almachtige God, Gij hebt aan de heilige Jozef de taak gegeven om als een trouw dienaar te waken over het begin van uw heilswerk. Geef dat uw Kerk, op zijn voorspraak, altijd zorg draagt voor de voltooiing van dit mysterie. Door Christus onze Heer.

Amen

UVWUVWUVWUVWUVWUVWUVWUVWUVWUVWUVW