23/03 - Zijn Kinderjaren

Herman Wijns 1931 - 1941

Herman weende niet
Herman werd geboren op zondag 15 maart 1931, als de zoon van een slagersechtpaar, en de volgende dag al werd hij gedoopt in de St. Bartholomeuskerk.

Vader Jozef Wijns had een succesvolle varkensbeenhouwerij en charcuteriewinkel op de Bredabaan en was daarnaast vertegenwoordiger van verschillende buitenlandse vleeswarenfabrikanten.

Het was een bekende zaak met klanten uit de wijde omgeving waar naast vader en moeder Wijns ook vier gasten hun job hadden.

Herman Wijns, 2 jaar oud

Herman groeide op in de beenhouwerij van zijn ouders en al snel kende iedereen in Merksem het ventje, omdat hij bij goed weer door zijn moeder bij de winkeldeur werd gezet.

Uren kon hij daar naar verluid zitten, samen met zijn hond Mus en de kat van de familie.

Het kwam al eens voor dat vader en moeder Wijns in de drukte vergaten het kereltje eten te geven, maar naar het schijnt kwam er nooit een klacht over zijn lippen.

Herman weende niet en zaagde niet.

Hij trok zich terug op de zolder en verwonderde zich over de plaatjes in de oude gazetten, totdat men hem kwam roepen voor het avondeten, zo gaat het verhaal.

Nonkel Mon
Toen Herman een jaar of vijf was en al wat avontuurlijker de omgeving verkende trok hij veel naar de gasten, achter de beenhouwerij in het atelier.

De slagersjongens waren gek met het beminnelijke kereltje, namen hem mee op hun rondes en lieten hem dan voorop de fiets in de mand zitten.

Naar het schijnt was Herman beste vrienden met iedereen.

Hij moet een onbezorgde kindertijd gehad hebben, waarin het geloof en vooral zijn onkel Mon een centrale rol speelden.

Herman hing aan de lippen van nonkel Mon als die vertelde en wachtte geduldig naast diens zetel of zelfs op zijn schoot wanneer hij, moe van het vertellen, een dutje deed.

Herman en de hond van het gezin 'Mus'

Hermans favoriete spelletje was echter 'de mis spelen' met nonkel Mon.

Het moet een koddig toneel geweest zijn: een man van in de vijftig die met een bel of een ratel in zijn hand de mis diende van een manneke van vijf, waarbij dan eens een pompbak, dan een kast of een tafel dienst deed als altaar.

Het verhaal gaat ook dat wanneer de ouders van Herman 's avonds nog moesten gaan werken en de buren op hem pasten, de oudere kinderen daar er bijna om vochten om de kleuter bij zich te kunnen hebben.

St-Eduardusinstituut
Verliep voor Herman alles naar wens en was zijn wereld een grote speeltuin vol magie en mensen die hem graag zagen, voor vader en moeder Wijns ging het allemaal een pak minder.

De crisis van de jaren '30 deed zich ook in Merksem voelen en in 1938 - Herman was zeven jaar oud - moesten ze hun ooit zo florerende zaak op de Bredabaan sluiten.

Toen Herman vijf jaar was vond vader Wijns het tijd om hem op school te doen.

Niet direct in het eerste leerjaar.

Nee, beter zou het zijn om hem eerst een jaar naar de kleuterschool te sturen.

In de paasvakantie van 1936 ging pa Wijns daarom met zijn zoon naar de Broeder Bestuurder van het St-Eduardusinstituut.

Die wilde liever dat Herman ineens naar de jongensschool zou gaan, maar zijn leeftijd was wat dat betreft natuurlijk een probleem.

De Broeder Bestuurder twijfelde lang, maar gaf uiteindelijk toch toestemming om Herman het laatste trimester van het voorbereidende leerjaar te laten meedoen, maar niet voor hij de kleuter een klein testje afnam.

Een schoolklas van het St-Eduardusinstituut in de tijd dat Herman de school bezocht

“Hermanneke, waar woon je?” vroeg de Bestuurder.

“Op de Bredabaan 422,” antwoordde Hermanneke.

“Ha ja, dat is tegen de Oude Bareel, niet waar?”

“Nee,” zei de kleine rustig. “Dat is tegen het gemeentehuis.”

“Och ja, dat is waar ook. Dat is daar waar tram 12 en 17 rijden, niet waar?” probeerde de broeder.

“Nee,” antwoordde Herman weer, “tram 3 en 23.”

“Och ja, dat is waar ook.”

De kleine plagerij was voldoende voor de Broeder Bestuurder om te weten wat voor vlees hij in de kuip had, en Herman mocht na de paasvakantie naar school.

In het laatste trimester van het voorbereidende studiejaar deed hij het vervolgens zo goed dat er geen sprake van was dat Herman na de zomer in het voorbereidende studiejaar zou beginnen.

Hij werd meteen toegelaten tot het eerste leerjaar, als knulleke van vijf jaar oud.

Lezing uit de brief van de apostel Paulus aan de Kolossenzen 1,9-14.
Psalmen 98(97),2-6.
Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Lucas 5,1-11.

Lezing uit de brief van de apostel Paulus aan de Kolossenzen 1,9-14.

Sinds we dit vernomen hebben, houden we dan ook niet op, voor u te bidden en te smeken: dat gij, in het bezit van allerlei wijsheid en geestelijk inzicht, tot de volledige kennis van zijn wil moogt geraken;
dat gij daardoor een leven moogt leiden, den Heer waardig, en Hem in alles behagen; dat gij in ieder goed werk vruchten moogt dragen, en toenemen moogt in de kennis van God;
dat gij door de macht zijner glorie moogt worden toegerust met alle kracht, om alles met blijdschap te verdragen en te verduren;
dat gij den Vader moogt danken, die u in staat heeft gesteld, om deel te nemen aan de erfenis der heiligen in het licht.
Hij heeft ons uit de macht der duisternis bevrijd en ons overgebracht naar het Rijk van zijn geliefden Zoon,
door wien we de verlossing hebben verkregen, de vergiffenis der zonden.


Psalmen 98(97),2-6.

Jahweh heeft zijn redding doen zien, Voor het oog der volken zijn goedheid getoond;
Hij was zijn liefde voor Jakob indachtig, En zijn trouw aan Israëls huis. Ziet nu, alle grenzen der aarde, De redding, door God ons gebracht!
Jubelt voor Jahweh, heel de aarde, Juicht, weest vrolijk en zingt;
Speelt op de citer voor Jahweh, Op citer en harp,
Op trompet en bazuin: Jubelt voor Jahweh, den Koning!


Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Lucas 5,1-11.

Toen Hij eens aan de oever van het meer van Gennézaret stond, drong de menigte op Hem aan, om het woord Gods te horen.
Nu zag Hij twee boten liggen aan de oever van het meer; de vissers waren er uitgegaan, en spoelden de netten.
Hij stapte in een der boten, die aan Simon toebehoorde, en verzocht hem, een weinig van wal te steken. Hij zette Zich neer, en begon van de boot uit de menigte te onderrichten.
Toen Hij zijn toespraak had beëindigd, zei Hij tot Simon: Steek nu verder van wal, en werp uw netten uit voor de vangst.
Maar Simon antwoordde Hem: Meester, we hebben de hele nacht gewerkt, en niets gevangen; toch werp ik op uw woord de netten uit.
Ze deden het, en vingen zoveel vis, dat hun net er van scheurde.
Nu wenkten ze hun makkers in de andere boot, om hen te komen helpen. Ze kwamen, en vulden beide boten tot zinkens toe.
Toen Simon Petrus dit zag, viel hij Jesus te voet, en sprak: Heer, ga weg van mij, want ik ben een zondig mens.
Ontzetting had hem aangegrepen over de vangst, die ze hadden gedaan; hem en allen die bij hem waren,
ook Jakobus en Johannes, de zonen van Zebedeüs, die tot de gezellen van Simon behoorden. Maar Jesus zei tot Simon: Vrees niet; van nu af zult ge mensen vangen.
Toen brachten ze de boten aan wal, verlieten alles, en volgden Hem.

Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling

Goede Vader, altijd opnieuw mogen mensen bij U komen.
Altijd opnieuw krijgen zij een nieuwe kans omdat Gij meer van ons houdt dan wij beseffen.
Gij houdt van al deze kinderen, en Gij wilt dat zij een mooie toekomst tegemoet gaan.
Gij houdt van al deze ouders, al de mensen in deze kerk, onze vrienden, kennissen, ieder op deze aarde.
Help ons om over U te vertellen zodat iedereen ook kan voelen dat Gij van hen houdt.
Dan groeit er meer hoop en liefde, en blijven wij elkaar trouw vergeven en nieuwe kansen schenken;
dat vragen wij U in de Geest van Jezus, uw Zoon en onze Heer. Amen.

Goede God, Uw liefde telt voor iedereen op ieder moment, op iedere plaats,
in gelijk welke omstandigheid en bij gelijk welke gelegenheid.
Uw liefde wil mensen vrij maken van alles wat hen gevangen houdt
door regels, onrechtvaardige wetten en gewoonten, en door afkeer en haat.
Geef ons wat van uw liefde die medemensen kan vergeven en kansen geven.
Maak ons niet sjagrijnig maar open voor elke mens rondom ons,
door Jezus, uw Zoon en onze leermeester. Amen.

Jezus sprak: 'Ik bid voor alle mensen, Vader, opdat zij één mogen zijn.
zoals Gij, Vader, in Mij leeft en Ik dicht bij U ben,
zo dicht moeten wij bij hen zijn.
Dan pas zal iedereen geloven dat Gij Mij gezonden hebt.
Ik heb hen veel over U verteld,
opdat ook zij zich met U verbonden mogen weten,
zoals wij verbonden zijn met elkaar.
Ik heb Uw Droom met de mensen voorgeleefd,
opdat zij Mij zouden geloven, opdat zij zouden erkennen
dat Gij Mij gezonden hebt en dat Gij hen liefhebt,
zoals Gij Mij liefhebt.
Vader, voor al diegenen die Gij Mij hebt toevertrouwd,
wil ik zorg dragen, zodat zij aanvoelen waar het omgaat
en hoezeer Gij van hen houdt.

Vooraleer de wereld geschapen was, had Gij al een droom met ons.
Goede Vader, de mensen kennen U niet.
Ik ken U wel en wil van U getuigen.
Daartoe hebt Gij mij immers gezonden.
Ik heb over U gesproken, Ik heb van U getuigd,
Ik heb U voorgeleefd - en dat zal ik blijven doen,
opdat de Liefde die Gij in Mijn hart hebt gelegd, ook in hen mag groeien.
Opdat Ikzelf in hun leven mag geboren worden.'

Ooit heel lang geleden is het begonnen
met een handje vol kleine, zwakke, machteloze mensen.
Vanuit de onmacht, hun angst en ontgoocheling
hebben ze de handen in elkaar geslagen en zijn ze op weg gegaan.
Waarheen ?
Ze wisten het zelf niet, ze zouden wel zien.
Ze deelden wat ze hadden: brood en wijn, huis en goed.
In het samen bidden haalden ze de kracht om te blijven
doorgaan en hielden ze de droom wakker die Jezus in hen gewekt had.
Vanuit deze verbondenheid zetten ze de kleine dagelijkse
stappen die haalbaar waren.
En dat was heel wat !
Zo groeide indertijd nieuw leven.
Waarom zou dat nu niet kunnen als wij ook allemaal vrienden zijn.

In die dagen staarde Stefanus, vol van de heilige Geest, naar de hemel, en zag de heerlijkheid van God, en daar stond Jezus aan Gods rechterhand. Hij zei: `Ik zie de hemelen open en ik zie de Mensenzoon staan aan de rechterhand van God.' Maar ze hielden hun oren dicht, begonnen luid te schreeuwen, stormden als één man op hem af, sleurden hem de stad uit en stenigden hem. De getuigen legden hun kleren neer bij een jongeman, die Saulus heette. Ze stenigden Stefanus, terwijl hij bad: `Heer Jezus, ontvang mijn geest.' Hij viel op zijn knieën en riep met luide stem: `Heer, reken hun deze zonde niet aan.' Na deze woorden stierf hij.

Help mij
jouw woorden van vriendschap
ter hart te nemen, God,
en voldoende tijd vrij te maken
om te luisteren naar wat Jij mij
te vertellen hebt.
Zend mij jouw Geest
en geef mij jouw levensadem,
om het ritme van je hart
te leren kennen
en het over te nemen
als motor voor mijn eigen hart.
En geef mij de durf
van mijn geloof in Jou
ook te getuigen
en jouw woorden van vrede
zichtbaar te maken
in mijn manier van samenleven
met anderen,
overal, altijd, en met vreugde.

God van liefde,
in het hemels Jeruzalem dat komen gaat
maakt U alles nieuw
tranen zijn gedroogd,
de dood is overwonnen.
Wij bidden U:
geef dat wij
in onze zorg voor de ander
uw nieuwe hemel
en uw nieuwe aarde willen zijn,
alle dagen van ons leven.
Amen.

Vader van Barmhartigheid,
U kent ons zo goed
ons onbestendig hart,
U roept ons elke dag bij onze naam,
maar meer dan eens lopen wij weg van U.
Met volle teugen genieten wij
van wat U ons hebt toevertrouwd:
de aarde, onze talenten, de mensen om ons heen,
maar midden in de drukte vergeten wij U,
vergeten wij dat U de Gever van het leven bent.

Als wij ooit ver van U verwijderd zijn,
toon ons dan de weg naar huis,
terug naar U.
Help ons geloven dat U al op de uitkijk staat,
dat U op ons wacht en ons in uw armen sluit
nog voor we helemaal thuiskomen.

 Vader God
Leer ons geduld,
Leer ons fouten vergeven,
Leer ons te luisteren,
Leer ons te zorgen voor elkaar
een hele week lang.
Zo willen wij doen wat Jezus ons heeft geleerd. Amen.

Gij zijt een goede Vader.
Gij zijt altijd bij ons,
precies op het moment dat wij U nodig hebben.
Gij zijt een beetje als een troetel,
die bij ons is als wij alleen zijn.
Maar Gij zijt méér dan een troetel.
Door U zijn wij niet alleen,
en kennen wij vrienden om ons heen.
Wij vragen U, vader: leer ons leven
met een warm hart vol liefde,
net zoals Jezus leefde. Amen.

Begin niet zonder Hem
Begin niet vanuit de twijfel
maar vanuit het geloof
Begin niet vanuit het verleden
maar vanuit Hem
Begin niet zonder Hem eerst in je hart te ontvangen
Begin niet vanuit wensbeelden
maar vanuit Hem
Alles zal je lukken
Want je wortels staan bij de stroom
Door zijn “onnutte dienstknecht” te zijn
kun je je pas volop geven in liefde
Als oudste zoon
naast de Heer staan
Hij verzekert me:
“Alles wat van mij is, is van jou”
Wat heb ik meer nodig?
Verblijd en verheugd
Als ik hem ontvangen heb
heb ik geen reden meer om afgunstig te zijn
Ik in de Vader, de Vader in mij
Dit is de bron van liefde
het vuur dat mensen samensmeedt,
het vuur dat mensen vrijspreekt!

God,
grote woorden vallen ons zwaar.
Heil, vrede, gerechtigheid…
Ze klinken als een vloek wanneer we om ons heen kijken.
Leer ons de mens te zien zoals U ons ziet.
De mens die bang is.
De mens die vastzit in zijn bestaan.
De mens die geen hoop meer heeft.
De mens die te kort komt.
De mens die niet begrepen wordt.
De mens die niet mag meedoen.
De mens die niet meer kan bidden.
Wees hen nabij, God,
help ons mens te zijn met hen. Amen

Goede God,
Kwetsbaar als een kind
komt Jezus in ons midden.
Weerloos als een lam

neemt Hij het onrecht op zijn schouders.
En leert ons een mens te zijn voor de naaste.
Wij bidden U:
geef dat wij
zoals Uw eigen Zoon
licht doen stralen
en vredebrengers zijn.
Dit vragen wij U
door Jezus onze broeder.
Amen.