Ooit heel lang geleden is het begonnen
met een handje vol kleine, zwakke, machteloze mensen.
Vanuit de onmacht, hun angst en ontgoocheling
hebben ze de handen in elkaar geslagen en zijn ze op weg gegaan.
Waarheen ?
Ze wisten het zelf niet, ze zouden wel zien.
Ze deelden wat ze hadden: brood en wijn, huis en goed.
In het samen bidden haalden ze de kracht om te blijven
doorgaan en hielden ze de droom wakker die Jezus in hen gewekt had.
Vanuit deze verbondenheid zetten ze de kleine dagelijkse
stappen die haalbaar waren.
En dat was heel wat !
Zo groeide indertijd nieuw leven.
Waarom zou dat nu niet kunnen als wij ook allemaal vrienden zijn.

In die dagen staarde Stefanus, vol van de heilige Geest, naar de hemel, en zag de heerlijkheid van God, en daar stond Jezus aan Gods rechterhand. Hij zei: `Ik zie de hemelen open en ik zie de Mensenzoon staan aan de rechterhand van God.' Maar ze hielden hun oren dicht, begonnen luid te schreeuwen, stormden als één man op hem af, sleurden hem de stad uit en stenigden hem. De getuigen legden hun kleren neer bij een jongeman, die Saulus heette. Ze stenigden Stefanus, terwijl hij bad: `Heer Jezus, ontvang mijn geest.' Hij viel op zijn knieën en riep met luide stem: `Heer, reken hun deze zonde niet aan.' Na deze woorden stierf hij.

Help mij
jouw woorden van vriendschap
ter hart te nemen, God,
en voldoende tijd vrij te maken
om te luisteren naar wat Jij mij
te vertellen hebt.
Zend mij jouw Geest
en geef mij jouw levensadem,
om het ritme van je hart
te leren kennen
en het over te nemen
als motor voor mijn eigen hart.
En geef mij de durf
van mijn geloof in Jou
ook te getuigen
en jouw woorden van vrede
zichtbaar te maken
in mijn manier van samenleven
met anderen,
overal, altijd, en met vreugde.

God van liefde,
in het hemels Jeruzalem dat komen gaat
maakt U alles nieuw
tranen zijn gedroogd,
de dood is overwonnen.
Wij bidden U:
geef dat wij
in onze zorg voor de ander
uw nieuwe hemel
en uw nieuwe aarde willen zijn,
alle dagen van ons leven.
Amen.

Vader van Barmhartigheid,
U kent ons zo goed
ons onbestendig hart,
U roept ons elke dag bij onze naam,
maar meer dan eens lopen wij weg van U.
Met volle teugen genieten wij
van wat U ons hebt toevertrouwd:
de aarde, onze talenten, de mensen om ons heen,
maar midden in de drukte vergeten wij U,
vergeten wij dat U de Gever van het leven bent.

Als wij ooit ver van U verwijderd zijn,
toon ons dan de weg naar huis,
terug naar U.
Help ons geloven dat U al op de uitkijk staat,
dat U op ons wacht en ons in uw armen sluit
nog voor we helemaal thuiskomen.

 Vader God
Leer ons geduld,
Leer ons fouten vergeven,
Leer ons te luisteren,
Leer ons te zorgen voor elkaar
een hele week lang.
Zo willen wij doen wat Jezus ons heeft geleerd. Amen.

Gij zijt een goede Vader.
Gij zijt altijd bij ons,
precies op het moment dat wij U nodig hebben.
Gij zijt een beetje als een troetel,
die bij ons is als wij alleen zijn.
Maar Gij zijt méér dan een troetel.
Door U zijn wij niet alleen,
en kennen wij vrienden om ons heen.
Wij vragen U, vader: leer ons leven
met een warm hart vol liefde,
net zoals Jezus leefde. Amen.

Begin niet zonder Hem
Begin niet vanuit de twijfel
maar vanuit het geloof
Begin niet vanuit het verleden
maar vanuit Hem
Begin niet zonder Hem eerst in je hart te ontvangen
Begin niet vanuit wensbeelden
maar vanuit Hem
Alles zal je lukken
Want je wortels staan bij de stroom
Door zijn “onnutte dienstknecht” te zijn
kun je je pas volop geven in liefde
Als oudste zoon
naast de Heer staan
Hij verzekert me:
“Alles wat van mij is, is van jou”
Wat heb ik meer nodig?
Verblijd en verheugd
Als ik hem ontvangen heb
heb ik geen reden meer om afgunstig te zijn
Ik in de Vader, de Vader in mij
Dit is de bron van liefde
het vuur dat mensen samensmeedt,
het vuur dat mensen vrijspreekt!

God,
grote woorden vallen ons zwaar.
Heil, vrede, gerechtigheid…
Ze klinken als een vloek wanneer we om ons heen kijken.
Leer ons de mens te zien zoals U ons ziet.
De mens die bang is.
De mens die vastzit in zijn bestaan.
De mens die geen hoop meer heeft.
De mens die te kort komt.
De mens die niet begrepen wordt.
De mens die niet mag meedoen.
De mens die niet meer kan bidden.
Wees hen nabij, God,
help ons mens te zijn met hen. Amen

Goede God,
Kwetsbaar als een kind
komt Jezus in ons midden.
Weerloos als een lam

neemt Hij het onrecht op zijn schouders.
En leert ons een mens te zijn voor de naaste.
Wij bidden U:
geef dat wij
zoals Uw eigen Zoon
licht doen stralen
en vredebrengers zijn.
Dit vragen wij U
door Jezus onze broeder.
Amen.

NEGEN EN VEERTIGSTE VERSCHIJNING

Vrijdag, 6 oktober 1978 om 09.15 uur

Omdat zij Christus wil bezoeken aanwezig in het tabernakel, komt Madeleine 's ochtends om negen uur in de kapel. Zij is alleen. Zij vertelt :

"Om kwart over negen is het Licht verschenen; ik dacht erover om zuster B. te gaan halen maar ik had daar geen tijd voor. Jezus is verschenen met zijn handen in begroetende houding naar mij uitgestrekt. Hij zegt tegen mij :"

"Maakt het Kruisteken.

Hij glimlacht nog steeds naar mij. Vervolgens vouwt Hij zijn handen en zegt met een bedroefd gezicht :

Bidt en doet boete zonder u rust te gunnen."

Zijn toon was ernstig :

Voor de derde keer vraag Ik u, Madeleine, om mijn apostel te zijn om de tank te volbrengen die Ik u gevraagd heb. Vreest niet, u zult vanwege Mij gehaat worden. Maar vervolgens zullen Zonen van het Licht in deze stad opstaan.

Nadat een stilte was gevallen :

Vandaag ziet u Mij nog, maar voortaan zult u Mij niet meer zien en toch zal Ik u blijven bezoeken door mijn Lichaam en mijn Bloed.

Na weer een stilte :

Maar wanneer dit Kruis van de aarde verhoogd wordt, dan pas zult u Mij terugzien want op datzelfde ogenblik zal Ik aan de Kerken de verborgenheden onthullen die geschreven staan in het BOEK DES LEVENS dat zojuist geopend is. Zegt de bisschop wat u zoëven gezien en gehoord hebt.

Daarna lacht Jezus mij toe en zegt :

Weest ondanks mijn smekingen niet ongerust, u bezit een wijsheid die niemand hier beneden bezit; uw kalmte en stilzwijgen zijn de zichtbare tekenen van mijn Woord in deze wereld waar aktie en overmoed bepalend zijn. Dat uw gelaat steeds de onzichtbare Aanwezigheid weerspiegele !

Ik zeg u om gehoorzaam te zijn aan uw leidsman, hij alleen is hier op aarde belast om de wil van mijn Vader uit te voeren, maar wee de wereld die in gevaar verkeert, want hij draalt."

Vervolgens lacht Jezus mij toe en verdwijnt.

Opmerking :

De taak die Madeleine moet uitvoeren heeft Jezus in de 28e verschijning beschreven.

Aangezien de eerwaarde l’Horset, haar leidsman, zijn goedkeuring had onthouden, verkeerde Madeleine in tweestrijd en heeft zij een noveen gebeden om te weten hoe zij moet gehoorzamen, waarop Jezus in deze laatste verschijning antwoord geeft.

Opmerking (zie ook 31e en 33e verschijning) :

De Heer heeft duidelijk gemaakt dat de tijd voorbij is waarin Hij de lichamen opwekte en dat het ogenblik gekomen is waarop Hij de geesten moet opwekken. Zo'n opwekking deed zich tot grote vreugde van Madeleine in 1979 voor, dus na de laatste verschijning, want het was die van haar echtgenoot aan wie zij in dat jaar haar visioenen van het Kruis en de verschijningen van Jezus bekend maakte. Haar man, recht door zee en nuchter, die door zijn vrouw verzekerd was dat zij inderdaad het Glorierijke Kruis gezien had, werd tot tranen toe bewogen en ging voor het eerst sinds vele jaren weer naar de kapel, speciaal om daar te knielen en te gaan bidden...

VISIOEN VAN ZACHARIAS

“En wat ik toen zag was een voorspel van de dingen die tegen het Einde gebeuren moeten, en een begin van de komende overwinningen. Daar, ter plaatse waar zich de Draak bevond, werd, rechtop, stralend en krachtig een Kruis opgericht op de aarde... En het Kruis had een arm naar het oosten gericht en de andere naar het westen... En op de arm die naar het oosten keek was dit woord geschreven :

LICHT ;

en op de arm die naar het westen keek was dit woord geschreven :

KRACHT ;

en op de voorzijde van het Kruis was ook een woord geschreven en dit woord betekende :

VREDE.

Welnu, terwijl ik met bewondering en in verrukking deze dingen aanschouwde, zag ik geleidelijk alle plaatsen verlicht worden die het Kruis omringden. En het Licht bewoog voorwaarts en ging alle kanten uit, zoals de stralen van de zon die opkomt en omhoog stijgt; en de kracht bewoog voorwaarts en ging alle kanten uit. En het Licht was Waarheid en de Kracht was Deugd; en het Licht en de Kracht waren Heil en Deugd en zij waren Leven en Geluk !”

(Uittreksel van de profetische visioenen van Zacharias, een Katholiek bekeerd vanuit het jodendom in de eerste helft van de XIXe eeuw.)



/



/











 Einde.

Lezing uit de brief van de apostel Paulus aan de Kolossenzen 1,1-8.
Psalmen 52,10.11.
Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Lucas 4,38-44.

Lezing uit de brief van de apostel Paulus aan de Kolossenzen 1,1-8.

Paulus, apostel van Christus Jesus door Gods wil, en broeder Timóteus:
aan de heilige en gelovige broeders in Christus te Kolosse: Genade en vrede zij u van God onzen Vader.
We brengen dank aan God, den Vader van onzen Heer Jesus Christus, telkens wanneer wij voor u bidden.
Want wij hebben gehoord van uw geloof in Christus Jesus, en van de liefde, die gij alle heiligen toedraagt,
om wille der hoop, die voor u is weggelegd in de hemel, maar die gij thans reeds hebt vernomen door het waarachtige woord van het Evangelie,
dat tot u is doorgedrongen. Zoals dit immers in heel de wereld vruchten draagt en groeit, zo doet het dit ook onder u van de dag af, waarop gij Gods genade hebt vernomen, en ze in waarheid hebt aanvaard,
juist zoals ge ze geleerd hebt van Épafras, onzen geliefden medearbeider. Deze is een trouw dienaar van Christus voor u;
hij is het ook, die ons bericht heeft gebracht van uw liefde in den Geest.


Psalmen 52,10.11.

Maar ik ben als een bloeiende olijf in Gods huis, En vertrouw op Gods goedheid voor eeuwig en immer.
Eeuwig zal ik U danken, omdat het úw werk is geweest, En de goedheid van uw Naam voor uw vromen verkonden!


Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Lucas 4,38-44.

Toen Hij de synagoge had verlaten, begaf Hij Zich naar het huis van Simon. De schoonmoeder van Simon lag ziek aan zware koorts; en men vroeg Hem haar te helpen.
Hij boog Zich over haar heen, gebood de koorts, en deze verliet haar. Onmiddellijk stond ze op, en bediende Hem.
Na zonsondergang brachten allen hun zieken, aan welke kwaal ze ook leden, naar Hem toe; Hij legde hun één voor één de handen op, en genas ze.
Ook gingen van velen de boze geesten uit, terwijl ze riepen: Gij zijt de Zoon van God. Maar ten strengste verbood Hij hun te spreken, omdat ze wisten, dat Hij de Christus was.
Toen het dag was geworden, ging Hij heen, en begaf Hij Zich naar een eenzame plaats. De scharen zochten naar Hem; en toen ze Hem hadden bereikt, trachtten ze Hem te beletten, van hen heen te gaan.
Maar Hij zeide hun: Ook aan andere steden moet Ik de blijde boodschap van het koninkrijk Gods gaan verkondigen; want daartoe ben Ik gezonden.
En Hij preekte in de synagogen van Judea.

Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling