Al wat leeft verslijt als een kleed en reeds heel jong
weet de mens dat hij moet sterven.
Zoals een prachtige boom zijn bladeren verliest
en weer andere krijgt,
zo gaat het met mensen van vlees en bloed:
de éne sterft, de andere wordt geboren.
Aan ieder werk van de mens komt een einde
en met het werk verdwijnt ook de maker.
De Heer heeft de mens uit de aarde geschapen
en heeft hem tot haar doen terugkeren.
Hij schonk hun een aantal
dagen en een bepaalde tijd
en gaf hun macht
over de dingen der aarde.
Hij heeft hen gemaakt
naar zijn beeld
en hun een hart gegeven om lief te hebben.
De Heer heeft zijn oog in hun hart geplant,
om de mensen te laten zien hoe groot zijn werken zijn.
Zo kunnen zij zijn grootheid verkondigen
en zijn heilige Naam prijzen.
Uiteindelijk zal de Heer opstaan
en ieder mens geven naar zijn verdienste.
Voor een mens is niet alles bereikbaar,
omdat elk mensenkind sterfelijk is.
Maar de barmhartigheid van God is eeuwig
en zijn goedheid onuitputtelijk.

N.

God, die ons met zorg omringt en vol mededogen is;
wij bidden U:
laat ons doen wat Jezus ons heeft voorgeleefd:
werken aan het geluk van onze medemensen,
zodat wij samen één gemeenschap zijn,
waar plaats is voor iedereen,
waar ieder tot zijn recht komt.
Dan groeien wij tot nieuwe verbondenheid,
dan komt uw Koninkrijk nabij;
Dat vragen wij U door Jezus, onze Broeder,
en Maria, de moeder van Barmhartigheid,
vandaag en alle komende dagen. Amen.

N.

DAMIAANGEBED

God onze Vader,
Gij schenkt ons een nieuwe heilige,
iemand van bij ons, Pater Damiaan.
Wij danken U met heel ons hart.
In hem is uw Zoon Jezus
opnieuw ‘al weldoende rondgegaan'
tussen de armen en de verworpenen.

Geef ons meer geloof om ook het verborgen lijden te kunnen zien
en te helpen wie vaak vergeten wordt.
Leer ons hopen ‘tegen alle hoop in', en schenk ons vertrouwen
ook bij uitzichtloze situaties.
Maar leer ons bovenal te beminnen zoals Damiaan,die zelf niet
geaarzeld heeft om melaatse onder de melaatsen te worden, één van hen.
 Maak ons door uw genade zoals hij, heldhaftig en heilig
in uw dienst en in dienst van de mensen,
de armen en de verworpenen eerst.

Door Jezus Christus onze Heer. Amen.

Heilige Pater Damiaan, bid voor ons.

+ Godfried kardinaal Danneels

OPGELET! Voor wie er belangstelling voor heeft.

Op zaterdag 31 oktober 2009 spreekt E.P. Sylvester Demunter over:

“De Mariale Priesterbeweging.”

BEZINNING BIJ DE APOCALYPS.

E.H. P. Van de Kerckhove.

            Ik heb vroeger voor SGAG een reeks bezinningen gehouden over de zaligsprekingen in de Evangeliën en in het bijzonder in de Bergrede volgens Matteüs. Welnu, aansluitend bij het onderwerp van vandaag, nl. de betekenis van de Apocalyps van Johannes en vooral de waarde ervan voor onze tijd, wil ik u een tweetal bezinningen geven over de zaligsprekingen in de Apocalyps. Hier volgt nu deze tweede bezinning.

“Gelukkig de mens die waakt en zijn klederen aanhoudt zodat hij niet naakt hoeft te gaan.” (Apok. 16,5)

Dit is een macarisme (=zaligspreking) in de context van de zeven schalen, d.i. de zeven catastrofes die God uitgiet boven de aarde. Het komt dus na de zeven trompetten: “Gelukkig de mens die waakzaam is …” Dat zegt ook de Heer Jezus: “De Mensenzoon komt als een dief in de nacht. Gelukkig de knecht die de Heer waakzaam aantreft, en niet in slaap gevallen.” Dit is de dienaar die zijn plicht vervult en die niet zijn plicht verwaarloost. De dienaar die volhardt tot het uiterste toe en die trouw blijft in het geloof en die niet verslapt en die niet afvallig geworden is. De Apocalyps situeert dit macarisme in de context van de zeven catastrofes: de zesde schaal, d.i. de wereldoorlog die Armageddon genoemd wordt, of de strijd van alle volkeren, de strijd van de Grote Dag van God, d.i. de Laatste Dag waarop God zal terugkomen en wereld zal oordelen.

Hij komt onverwacht en op een ogenblik dat je het niet verwacht. Hij komt onverwacht in glorie. Dus: wees voorbereid op het Laatste Oordeel. Bereid u dus voor en leef alsof het nu gaat gebeuren! Vandaag kan de laatste dag van uw leven zijn, of, de laatste dag van de wereld. De plaats, Armageddon, is een historische plaats – Apok. 16,16 – waar de eindstrijd zal worden uitgevochten.

De waakzaamheid van de christenen is zodanig dat zij hun klederen aanhouden, zodat zij niet naakt hoeven te gaan. Waakzaam zijn, of volledig gekleed gaan, is een uitdrukking die betekent dat men zich niet overgeeft aan ontucht of afgoderij, het verafgoden van idolen. … Het ‘naakt gaan’ is in het O.T. een beschuldiging die God richt aan Israël, dat afgoden achterna liep (Jesaja 20, 1-6). Christenen moeten gekleed zijn, d.w.z. dat ze moeten weerstaan aan de aanvallen van de heidenen (daarmee kan de Romeinse macht (= hier de keizer) bedoeld zijn die zich liet aanbidden als een afgod). Er kan ook mee verwezen worden naar allerlei situaties van vervolging, en zeker naar de vervolging op het einde van de wereld. In ieder geval staat de christenen een grote vervolging te wachten op het einde van de wereld en die zal vreselijk en bloedig zijn en daarbij zal de antichrist een laatste poging doen. … Dat zal dan ook het moment zijn van Christus’ wederkomst in glorie en van het Laatste Oordeel.  

De laatste eindstrijd vindt plaats in Armageddon. Alle boze machten van de wereld komen samen, de koningen van de wereld, d.i. alle wereldse machten, bankiers, industriëlen, zakenlui, politici, hoogwaardigheidsbekleders, voor de strijd in Armageddon.

Hebreeuws: har megiddo – betekent letterlijk “berg van Megiddo”.

Megiddo was een oude stad in de vallei van Jizreël en het was een slagveld, in het O.T. een beroemd slagveld want vele veldslagen werden er uitgevochten.

Historisch gezien: een berg van Megiddo bestaat niet … Megiddo ligt ook niet bij een berg. Megiddo is nooit in enige apocalyptische traditie gebruikt.

HAR-MAGEDDON kan ook een andere etymologische (= woordoorsprong) verklaring krijgen. Het is de “berg van de verzameling” (Jes. 14,13: ‘Op de berg waar de goden samenkomen zal ik zetelen …”). Het is de berg van de vergadering, van de vergaderde volkeren. Het is dus een apocalyptisch beeld en geen historische plaats. Etymologisch blijft de betekenis onzeker. De auteur heeft “het slagveld Megiddo” willen combineren met Ezechiël 39 (39, 4-18) waar de aartsvijand van de eindtijd vernietigd wordt op de bergen. Vandaar de symbolische naam: Har Mageddon.

            Men moet er zeker geen historische plaats in zoeken alsof men in die vallei een historische eindtijdstrijd zal uitvechten. Het is gewoon apocalyptische beeldspraak: de eindstrijd zal komen en de vijand zal overwonnen worden en de Heer zal in glorie triomferen. De referentie naar de bergen van Israël, waar de vijanden van Israël vernietigd worden, wordt geplaatst in combinatie met Megiddo, het beroemde slagveld van het Oude Testament. De laatste veldslag zal leiden tot de definitieve vernieling van de aartsvijand van Christus en van alle vijanden van Christus: de wereldse machten in dienst van het kwaad. Armageddon is een apocalyptisch beeld van de ziener van deze visioenen. De vijandige naties worden Gog en Magog genoemd bij Ezechiël (38-39) en Apok. 20,8 in een eindtijd context en vlak vóór het Laatste Oordeel. Misschien wordt er met Armageddon de stad Jeruzalem bedoeld dat op een berg ligt en dat strijdtoneel zal zijn van de laatste strijd tegen alle vijanden van Christus Die dan zal wederkomen in glorie.

            Armageddon is naar mijn persoonlijke mening een metafoor (figuurlijke uitdrukking, berustend op een vergelijking) en de term moet niet letterlijk opgevat worden. Armageddon (dus letterlijk: berg van Megiddo” (Megiddo is een plaats in Israël waar, ironisch genoeg, geen bergen zijn (js))) is eigenlijk de formulering van een universele berg die de hele wereld als strijdtoneel voorstelt en waar alle vijandige krachten tegen God strijden en tegen Zijn heiligen. Dat gebeurt nu eigenlijk al overal in de wereld en dat zal uitmonden in een vreselijke wereldoorlog vlak vóór het einde van de wereld. Uiteraard zal de eindoverwinnaar de verrezen Heer Jezus Christus zijn Die zal wederkomen op het einde van de wereld. Wanneer dat zal zijn en het Laatste Oordeel, dat weten we niet! Er zal ondertussen altijd een strijd zijn tussen goed en kwaad, tussen rechtvaardigheid en onrechtvaardigheid. Voor ons is het belangrijk aan de goed kant te staan en trouw te zijn aan onze christelijke doopbeloften.

De betekenis van de Apocalyps voor onze tijden – deel II.

E.H. P. Van de Kerckhove.

            In het eerste deel van mijn conferentie heb ik het literaire genre van de Apocalyps uitgelegd en enkele symbolen die in de Apocalyps vaak gebruikt worden. In dit 2^de deel wil ik de analyse maken van de tekst en van de structuur en trachten een uitleg te geven over het millennium.

            De hele moeilijkheid van de Apocalyps ligt in het symbolische gebruik dat de auteur van het O.T. maakt, van de Joodse apocalyptische feiten en van namen die hij hervormt door er een nieuwe christelijke betekenis aan te geven in een fictief tijdskader.

            Het boek Apocalyps bevat wel degelijk passages over het einde van de wereld. Dat einde komt en de wederkomst van Christus op het einde komt ook. Rampen, epidemieën, aardbevingen en oorlogen zijn er altijd geweest, in alle historische periodes van de geschiedenis van de mensheid en die zullen er altijd zijn tot het einde van de wereld.

            “We beleven apocalyptische tijden!”, hoort men soms zeggen. Dit wil zeggen dat we tijden beleven van de vervolgingen tegen de Kerk. Maar die zullen er altijd zijn. Vandaar de titel van de film van Coppola “Apocalypse Now”. Oorlogen brengen catastrofen voort, dat weet iedereen. De Apocalyps duidt de oorzaken aan van die catastrofes, nl. Gods straffende oordeel voor de zonden van de mensheid. (De hebzucht van enkele miljardairs is de oorzaak van de huidige economische en bankcrisis). Maar er is ook Gods heilsactiviteit die wordt beschreven in een tijdskader waarin zowel verleden, heden als toekomst door elkaar worden geweven.

            Laat ons nu naar de structuur van de Apocalyps kijken:

Er zijn de zogenaamde “zeven zegels”. De boekrol die verzegeld is, is Gods raadsbesluit en dat wordt geopend door het Lam. Met het verbreken van het 7^de zegel begint een nieuwe sectie, nl. de “zeven trompetten” – hoofdstuk 16. Daarna komt er weer een nieuwe sectie over de “zeven plagen”.

Het getal “zeven” drukt vaak in de Bijbel een totaliteit uit.

            Zo zijn er de zeven zegels: bij de eerst 4 zegels verschijnt er telkens een paard van een andere kleur. Kleuren zijn ook een belangrijk symbool in de Apocalyps, naast de getallen. Die vier paarden, van verschillende kleur, duiden verschillende catastrofes aan: oorlog, economische crisis, hongersnood, epidemieën. Maar dit is een universele symboliek van de alomtegenwoordigheid van de plagen en de straffen over de wereld. Het getal “vier” duidt universaliteit aan, geheel de wereld, bijv. de vier dieren rond de Troon zijn de gehele schepping. Het getal 4 duidt de vier hoeken van de aarde aan, de vier dimensies.             

            Het 5^de zegel gaat over de vervolgingen tegen christenen. Het 6^de zegel is een enorme aardbeving die heel de wereld doet schokken, vooral de rijken die denken dat ze gevrijwaard zijn van elk onheil omdat ze geld hebben. Zie maar bijv. naar de bankcrisis, er zijn miljonairs die in deze crisis miljoenen verloren hebben en die zelfmoord hebben gepleegd.

            Met het 7^de zegel begint dan een serie van de “zeven trompetten” vanaf het 8^ste hoofdstuk. De 7^de trompet begint vanaf hoofdstuk 11,15 en loopt tot hoofdstuk 16,1. De zeven trompetten worden telkens geblazen door een engel. De eerste tot vierde trompet gaat over een reeks catastrofes. Hagel van vuur met bloed, de val van een meteoor, de val van een brandende ster, de verduistering van 1/3 van zon, maan en sterren. Dat zijn cataclysmen met een verwoestend effect. Maar slecht 1/3 wordt vernield en dat is dus een waarschuwing voor de rest van de mensheid – 2/3 – die zich moet bekeren.

            De 5^de tot de 7^de trompet zijn de drie “Wee’s”. De 5^de trompet – het 1^ste “Wee” – begint met een vulkaanuitbarsting, een wolk van sprinkhanen met schorpioenenstaarten en die de mensen pijnigen. De ziener beschrijft de sprinkhanen als oorlogstanks of militaire paarden (zoals die gebruikt werden bij de Parthen in de oorlog met Rome).

            De 6^de trompet is een grote invasie vanuit de Eufraatregio. Dat was historisch een bedreiging voor het Romeinse Rijk. De militaire nederlaag zou de mensen tot in keer moeten brengen. Hoofdstuk 9,20-21 merkt op dat dit zo niet was! De 7^de trompet opent dus in hoofdstuk 11,15 een uitkomst aan de cyclus van ongelukken. De 7^de trompet wordt voorbereid door een goddelijk wezen dat in hoofdstuk 10 een klein boek in de hand houdt.

            In hoofdstuk 11 komt dan het getuigenis van de martelaren en in 11,15 is het de 7^de trompet die geen onheil aankondigt maar een nieuwe, hemelse liturgie. Dan komt in hoofdstuk 12 de grote strijd tussen de Vrouw en de draak en dit loopt uit op een definitieve overwinning van God. Maar dat was al aangekondigd in Genesis, hoofdstuk 3: “Ik zal een strijd plaatsen tussen u en de Vrouw, tussen uw nageslacht en Haar nageslacht.” De krachten van het kwaad zijn dan de twee beesten, een oprijzend vanuit het land en een vanuit de zee – hoofdstukken 13 en 14 en tenslotte is er in hoofdstuk 15 de victorie van het Lam.

            Met hoofdstuk 16 komt dan een reeks van 7 plagen – of schalen.

Elk der schalen is gevuld met een plaag die over de aarde wordt gebracht. Ook hier is de gelijkenis met de plagen van Egypte treffend zoals dat in de 7 trompetten het geval is. De plagen zijn de aankondiging van een bevrijding door het Paaslam Christus.

            De 1^ste schaal is een soort van lepra, de 2^de de zee die bloed wordt en de 3^de schaal de rivieren van de gehele wereld die bloed worden. De 4^de schaal is een grote opwarming en de 5^de schaal is een duisternis over de gehele wereld – in Garabandal is er sprake van een grote duisternis. Het is een beeld ontleend aan het Exodusverhaal, maar het kan een historisch feit zijn dat nog moet komen. De 6^de schaal is het opdrogen van de Eufraat en de 7^de schaal is een grote aardbeving. Historisch kan hiermee de verwoesting van het Romeinse Rijk bedoeld zijn alsook de invasie van de Parthen. Maar het historische perspectief is bij Johannes toch veel universeler.

            Vanaf hoofdstukken 19 en 20 komt dan een totaal en definitief conflict tussen Christus Koning en Zijn vijanden, nl. het Beest, de valse profeten en de afgodendienaren. De Draak, d.i. satan zelf, zal aan het hoofd staan van alle afvallige naties. Het gaat hier niet meer om natuurrampen, maar om een bovenaardse realiteit. Maar tenslotte zal er geen lijden en dood meer zijn en alle krachten van het kwaad zullen vernietigd worden, d.i. daarna dus een ideale toestand. Er zal een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zijn en het hemelse Jeruzalem, de Bruid van het Lam. God zal wonen onder de mensen in en nieuwe wereld, waar er geen lijden en geen dood meer is!

Nu nog een woordje uitleg bij: HET MILLENNIUM.

Er is volgens de Apocalyps een periode van “1000 jaar” tijdens dewelke satan gevangen zal zijn in de afgrond. De martelaren zullen 1000 jaren leven met Christus, zegt de Apocalyps 20, 4-5: “Zij werden weer levend.”, d.i. de eerste verrijzenis. Zij hebben niets meer te vrezen van de 2^de dood, d.i. het oordeel in de eindtijd, het Laatste Oordeel, waarbij de verdoemenis het deel zal zijn van de boze mensen (dat noemt Johannes de 2^de dood). De andere doden moeten nog wachten voordat ze verrijzen, tot na de 1000 jaar. Satan zal bevrijd worden uit zijn gevangenis en hij zal in een definitieve veldslag verslagen worden en verdwijnen. De komst van het Laatste Oordeel en de boze mens gaat de verdoemenis in – d.i. de 2^de dood.

Het “millennium”, is dat letterlijk te verstaan of symbolisch? Is het een gebeuren in het hiernamaals of hier op aarde? Er wordt in de Apocalyps gesproken over twee opeenvolgende processen van verrijzenis:

1^ste is die van de heilige martelaren: deze gaan onmiddellijke het eeuwige, goddelijke leven binnen.

2^de de andere moeten nog wachten tot het Laatste Oordeel op de eindverrijzenis.

Voor de enen zal het de uitverkiezing zijn in de hemel. Voor de anderen zal het een vervloeking zijn. Dat millennium is een tussentijdse periode, maar die niet historisch hoeft te zijn. Een tussentijdse periode tussen de zogenaamde “1^ste verrijzenis” – dit is de gelukzaligheid van de martelaren en de “verrijzenis van de anderen” bij het Laatste Oordeel.

Over dat millennium wil ik graag wat meer uitleg geven.

a) Er zijn exegeten die het millennium laten beginnen bij de glorievolle wederkomst (Hfd. 20, 11-15) en laten voortduren tot het Laatste Oordeel. Op dit Laatste Oordeel volgt dan de nieuwe schepping (Hfd. 21,1 – 22,5). Het millennium situeert zich dus nog in deze schepping: het is Christus’ wederkomst op aarde en een lichamelijke verrijzenis van heiligen, d.i. een terugkeer naar het natuurlijke leven gedurende 1000 jaren met Christus op aarde. Tegen deze chiliastische (chiliasme: leer van een aanstaande vrederijk) interpretatie die we vinden bij Kerkvaders zoals Papias, Justinus, Ireneüs (A.H. IV) …, moet gezegd worden dat volgens het N.T. en de gehele Traditie, het Laatste Oordeel coïncideert (samenvalt in ruimte en tijd) met de glorievolle wederkomst van Christus.

b) Een andere interpretatie geeft Augustinus – ook vele moderne katholieke exegeten. Volgens deze Kerkvader is het millennium een beeld van de huidige positie van de christenen. Het millennium betekent dan een periode van lange duur, zolang als de Kerk op aarde duurt. Maar deze zienswijze houdt niet voldoende rekening met de eschatologische (leer van de laatste dingen) zienswijze van Apocalyps. De 1^ste verrijzenis is in deze interpretatie het moment dat de ziel, na het martelaarschap, in de hemel komt. Maar de 1^ste verrijzenis in de Apocalyps is wel degelijk een lichamelijke verrijzenis. De rest van de doden verrees niet gedurende het gehele millennium.

c) Een andere zienswijze – ook een vroegchristelijke en non-chiliastische zienswijze!) is dat het millennium een tijd is waarin de heiligen, met Christus, in de hemel zullen regeren vanuit de hemel. Maar ook deze zienswijze blijft gebrekkig. De Apocalyps zegt wel degelijk dat de heiligen met Christus zullen regeren op aarde.

d) Een meer recente zienswijze ziet in het millennium een symbool voor Gods overwinning op het kwaad.

e) Volgens nog een andere interpretatie is het millennium een beeld van een regeerperiode tussen de wederkomst en het Laatste Oordeel. De 1000 jaren krijgen geen letterlijke interpretatie. Het is geen “interim” aards koninkrijk waarnaar de Joden verlangden, maar wel een toestand van hemelse zegening, uitgestort over de Kerk. De Joods hoop op een aards Messiaans rijk vinden we reeds in Joodse apocalyptische geschriften van de 1^ste eeuw voor Christus. Henoch 91-103; Jubileeën 23 … beschrijft het Messiaanse tijdperk “als mensen voor 1000 jaren bijeen zijn. Duizend jaar was de leeftijd die mensen zouden bereikt hebben indien er geen zondeval van Adam en Eva zou hebben plaats gevonden. Adam is 70 jaar minder dan 1000 jaar oud geworden omwille van zijn zondeval. Wij vinden in ieder geval in de Joodse apocalyptiek een Messiaans tijdperk van beperkte duur ( o.a. rabbi Eliëzer einde 1^ste eeuw) en een Samaritaanse traditie spreekt over een Messiaans tijdperk van 1000 jaar. Het boek van de geheimen van Henoch spreekt van een rustdag die 1000 jaar duurt, een beeld van het Messiaanse tijdperk.

f) Nog anderen zien erin de uitdrukking van een concept dat de martelaren een speciale beloning waard zijn. Het millennium is een symbolische beschrijving van de overwinning van de martelaren en hun speciale beloning (cfr. Schnackenburg).

g) Fiorenza, in haar doctoraatsthesis (Priester für Gott), heeft het meest volledige antwoord op de vraag over Apok. 20, 1-10. Vers 2-4 is een interludium, een positief verdict tegenover de heiligen. Gog en Magog zijn een beeld voor alle demonen uit de hel en hun machten, die een slag zullen leveren. Johannes inspireerde zich op Ezech. 37 i.v.m. de verrijzenis van de heiligen in de Messiaanse tijd. Het is een oude Joodse droom van een eeuwig aardse rijk met de Messias. In Johannes’ Apocalyps is “1000 jaar” de tijd dat satan opgesloten blijft, een tijd voor het Laatste Oordeel. Fiorenza concludeerde dat Johannes geen chronologische bedoeling had met het visioen: 1000 jaar heeft geen tijdskarakter, want er is geen verband met het Messiaans wereldtijdperk. Men moet de tekst van Apok. 20, 1-10 tussen 19,11 (de Parousie) en 21,11 (de nieuwe schepping) plaatsen. Heel die sectie moet men bekijken om de betekenis van het millennium te definiëren. Daarin staat centraal de uitverkiezing van de enen en de verwerping van de anderen. Apok. 19, 11-21 heeft drie thema’s: Christus is Agent van Gods oordeel. Christus komt weer als Gods Rechter en het wordt een oordeel met vuur en Babylon wordt verwoest. Het zal een oordeel worden over de gehele mensheid, maar in begrippen uit het O.T. wordt dat eschatologische eindoordeel voorgesteld in een strijd of oorlog tussen God en Zijn Messias aan de ene kant en de boze, zondige mensheid aan de andere kant. Maar de parousie is een heilsgebeuren. Heil betekent zoveel als deelname in de oordeelsmacht van God en de onderwerping van de volkeren. Het is ook de ultieme communio met Christus en God, zoals tussen bruid en bruidegom en in hoofdstuk 19 wordt Christus voorgesteld als de Bruidegom. In hoofdstuk 20, 1-3 wordt satan gevangen gezet voor 1000 jaar met een grote ketting. Dit is met verwijzing naar Jes. 24-27: straf en opsluiting van de boze machten en Heerschappij van God. Verrijzenis voor de heiligen, maar niet voor de anderen en straf voor de aardbewoners. Duizend jaar is “vele dagen”: een onbepaalde periode.

BEZINNING BIJ DE APOCALYPS.

E.H. P. Van de Kerckhove.

            Ik heb vroeger voor SGAG (Studie Groep Actueel Geloofsleven) een reeks bezinningen gehouden over de zaligsprekingen in de Evangeliën en in het bijzonder in de Bergrede volgens Matteüs. Welnu, aansluitend bij het onderwerp van vandaag, nl. de betekenis van de Apocalyps van Johannes en vooral de waarde ervan voor onze tijd, wil ik u een tweetal bezinningen geven over de zaligsprekingen in de Apocalyps.

1^ste zaligspreking is Apok. 1,3:

“Zalig hij die luistert naar deze profetie en die in acht neemt, wat daarin geschreven staat, want de tijd is nabij.”

2^de zaligspreking is Apok. 14,13:

“Zalig de doden die in de Heer sterven, van nu af aan.”

Dat zou ik graag op mijn doodsprentje willen schrijven. De Apocalyps rijst diegene zalig die sterft in de Heer, d.w.z. diegene die volhardt tot het einde en die tot de dood trouw is aan de geboden van God. De eindvolharding is noodzakelijk ter zaligheid. Ook het Evangelie leert ons dat. De zaligsprekingen van de Apocalyps sluiten goed aan bij die van de Bergrede.

3^de zaligspreking is Apok. 16,15:

“Zalig de mens die waakt en zijn kleren aanhoudt, dan hoeft hij niet naakt te gaan en ziet men zijn schaamte niet.”

Deze zaligspreking wordt voorafgegaan door de waarschuwing: “Pas op! Ik kom als een dief in de nacht.” Uit het Evangelie is het ook duidelijk dat het over de Heer Jezus gaat die zal komen wanneer men hem niet verwacht.

4^de zaligspreking is Apok. 19,9:

“Zalig zij die zijn uitgenodigd voor het Bruiloftsmaal van het Lam.”

5^de zaligspreking is Apok. 20,6:

“Zalig zij die delen in de eerste opstanding. Over hen heeft de tweede dood geen macht.”

Diegenen die eerst verrijzen en met Christus heersen “duizend” jaren lang, zijn de martelaren. Ze zijn onthoofd omwille het getuigenis van Jezus. Over hen heeft de tweede dood geen macht zegt de Apocalyps. Na de dood van het lichaam, is er de dood van de ziel die gestraft wordt met de eeuwige verdoemenis in de hel. Dat noemt de Apocalyps de tweede dood.

6^de zaligspreking is Apok. 22,7:

“Zalig die de profetische woorden van dit boek bewaart.”

7^de zaligspreking is Apok. 22,14:

“Zalig zij die hun kleren zullen wassen. Ze zullen recht krijgen op de boom des levens en door de poorten de Stad mogen binnengaan.”

We bezinnen ons over de eerste en de tweede zaligspreking.

“Zalig hij die luistert naar deze profetie en die in acht neemt, wat daarin geschreven staat, want de tijd is nabij.”

            Men vindt al gelijkaardige aansporingen in de Evangeliën. “Gelukkig diegene die het Woord van God hoort en het onderhoudt.”, zegt de Heer als antwoord op een vrouw die tot Hem zegt: “Gelukkig de borst die U gezoogd heeft en de schoot die U gedragen heeft.” De Heer prijst veeleer diegene zalig die naar het Woord van God luistert en er naar handelt, diegene die het Woord van God ook concreet toepast en er naar leeft. Zijn daden zullen hem vergezellen.

            Het Woord van dit boek en van deze profetie beluisteren en het in acht nemen. Het is dezelfde zaligspreking die in 22,7 herhaald wordt. Dus ik maak er hier één enkele bezinning van. Het zijn dus twee passages in één bezinning. Luisteren en in acht nemen of trouw bewaren, het komt op hetzelfde neer. De Heer zegt in Zijn parabel van de zaaier: het deel dat op de goede aarde valt, zijn diegenen die vruchten voortbrengen door hun volharding. Dus trouw blijven en trouw blijven tot in de dood.

“Sterven in de Heer”, zegt een andere zaligspreking van de Apocalyps.

Wat betekent dat nu eigenlijk: “horen en bewaren, in acht nemen.”?

            Het wil ten eerste zeggen “er in geloven”, begrijpen wat de inhoud is van dit boek. Het is een moeilijk boek, vol met symbolische beeldspraak.

            Ten tweede wil het ook zeggen “de daad bij het geloof voegen” en vooral standvastig blijven in tijden van vervolging. Ik weet niet of wij wel zo standvastig zullen zijn als we vervolgd zouden worden. In Orissa in India worden christenen nu vreselijk vervolgd. Een man werd bijv. geleidelijk in stukken gekapt telkens als hij weigerde “Ja!” te antwoorden op de vraag: “Wil je Hindoe worden?” Telkens hij “Neen!” zegde werd er een stuk van zijn lichaam afgesneden. Hij is na uren doodgebloed en in stukken gesneden. Dat is een voorbeeld van echte trouw aan het geloof.

            De hemelse zaligheid is niet iets wat we automatisch krijgen, maar het is wel een beloning voor onze werken op aarde. In de Bergrede zegt Jezus: “Verheug u, want groot is uw loon in de hemel.” Het gaat om een beloning voor onze goede werken hier op aarde, dit is o.a. het doorstaan van vervolgingen en elk ander goed werk van Godliefde en naastenliefde. In de Apocalyps gaat het om een vermaning om te volharden tot het uiterste. Zoals de zaligsprekingen in de Evangeliën een programma zijn van christelijke heiligheid, zo zijn de zaligsprekingen in de Apocalyps een speciaal programma voor de heiligheid van de christengemeenten in Asia.

            “Want de tijd is nabij”, zo zegt ook deze zaligspreking in de Apocalyps. De tijd, in het Grieks “kairos”, is hier in Apok. 1 een tijdstip in de geschiedenis, een kritisch ogenblik in de geschiedenis van de mensheid, heel in het bijzonder: “de eindtijd” (Apok. 22,10 – Rom. 13,11 – Hand. 1,7). Het beslissende moment waarover de ziener van Patmos het hier heeft, is uitsluitend de wederkomst van Christus in glorie op het einde van de wereld. Vandaar de herhaalde oproep tot bekering en berouw, een oproep tot geloof ook. “Doet boete en bekeert u.”, zo riep de Heer Jezus Zijn volk op bij Zijn eerste optreden en Zijn eerste komst aan het begin van Zijn openbaar leven. Ook vlak voor Zijn glorievolle wederkomst herhaalt Hij de waarschuwingen en Hij zal wederkomen als Heerser en Rechter! Bekeert u dus en doet boete en gelooft in de visioenen van de ziener van Patmos, want die tijd zal een tijd zijn van geweeklaag, van geweldige vervolgingen en geloofsafval, maar ook van heroïsche geloofsbelijdenis en martelaarschap. Sta dus aan de goede kant, bij de schapen en niet bij de bokken.

Christus heeft toch overwonnen!

DE BETEKENIS VAN DE APOCALYPS VOOR ONZE TIJDEN.

E.H. P. Van de Kerckhove.

“Apocalyps now” is een film over de oorlog in Vietnam waarin een kapitein van het leger wordt uitgezonden om een overloper uit te schakelen die zich als een god bij een lokale stam heeft gevestigd. Het ongeveer gelijknamige boek “Apocalyps van Jezus Christus aan Johannes.”, is het laatste boek van het Nieuwe Testament. Het heeft een hele tijd geduurd voordat de Kerk het boek toch in de canon van de Bijbel heeft opgenomen, precies omdat men maar moeilijk kon aannemen dat bepaalde doctrines die erin vervat liggen, overeenstemmen met het orthodoxe christelijke geloof. Ook de authenticiteit (is de apostel Johannes wel de auteur?) werd door de kerkvaders in twijfel getrokken om dezelfde reden.    

            Het Boek Apocalyps is eigenlijk een lange, profetische brief (22 hoofdstukken) aan de 7 kerken van Azië en het behoort tot een literair genre dat we apocalyptische literatuur genoemd hebben. Voor de inleiding over “wat is apocalyptische literatuur” verwijs ik naar het artikel in mijn tijdschrift “Gij zijt Petrus” van maart 2009. Daar geef ik de volgende definitie: “Openbaringsliteratuur in een fictief chronologisch kader met een transcendente realiteit, zowel in tijd als in ruimte, waarbij aardse gebeurtenissen geïntegreerd worden in het licht van de toekomstige, bovennatuurlijke wereld.”

            De Apocalyps is geschreven in de 1^ste eeuw, volgens mij ten tijde van keizer Nero 64-68, om de kerken, de christengemeenten van Johannes, te waarschuwen en ook aan te moedigen.

Een waarschuwing is tevens een aanmoediging.

            Theologisch is Apocalyps een Openbaring van Gods Raadsbesluit met de wereld. Het woord Apocalyps betekent “openbaring” en niet “catastrofe”. Apocalyps is in de eerste plaats een openbaring van een hoopvolle boodschap. Daarnaast zijn er onheilspellende gedeelten, maar die zijn secundair. Om de Apocalyps te begrijpen, moet men hem plaatsen in de context van de literatuur van die tijd en zelfs in de tijd van de 3^de eeuw voor Christus. Het boek Daniël uit het O.T. behoort ertoe en het is misschien het eerste in dat genre. Er zijn ook apocriefe Apocalypsteksten, apocriefe geschriften die tot dat genre behoren maar die niet zijn opgenomen in de officiële canon van de Bijbel: bijv. Apocalyps van Baruch, Apocalyps van Petrus … enz. dus zowel in de Joodse als in de christelijke literatuur.

            De schoonheid van onze Apocalyps (aan Johannes) zit hem in zijn beeldspraak die typisch is voor dat soort literatuur. De apocriefe Henoch en het boek Daniël (dit laatste behoort wel tot de Bijbelse boeken) behoren tot dat soort literatuur. Het zijn boeken die spreken over de gebeurtenissen uit de eindtijd. Dat soort literatuur ontstond vaak in tijden van verdrukking of vervolging en had tot doel de onderdrukten (bijv. ballingen in Babylonië, de christenen van Azië) troost te brengen. Wat er nu gebeurt, is reeds voorzien in Gods eeuwig Raadsbesluit en op het einde zal de overwinning zijn voor diegenen die onderdrukt worden. Dat einde wordt dan, in het eindtijdperspectief, het ‘einde van de wereld’ genoemd, waarin God definitief zal zegevieren. We worden hier op aarde een tijdje vervolgd en met de dood bedreigd, of zelfs effectief ter dood gebracht. Maar God is met ons en God zal zijn uitverkorenen redden en wreken tegen Zijn vijanden. Op het einde heeft God toch de zege! God heeft het laatste woord tegen de onderdrukkers van de getrouwen.

            Zo spreken de Joodse Apocalypsen over een restauratie van Israël o.l.v. de Messias na de verwoesting van de tempel. Typisch voor dit soort literatuur is het hemelse visioen: de auteur wordt in hemelse extase gevoerd en beschrijft in zeer sterk symbolisch geladen beelden wat Gods raadsbesluit is met de wereld. De inhoud betreft het einde der tijden, het eindoordeel: straf of beloning. Dat zijn allemaal thema’s van dat soort literatuur, o.a. het boek Henoch. Henoch was de 7^de stamvader na Adam en hij maakte een reis door de hemel waar hij symbolische visioenen heeft van wat er gebeurd is en van wat er gebeuren zal. Het boek Daniël o.a. is in dezelfde trant.

            De val van de slechte engelen en de schepping van de hel worden verhaald in het boek Henoch (uit de 3^de eeuw voor Christus). De figuur van de Mensenzoon komt voor het eerst voor in het boek Daniël. De eindverrijzenis komt ook daarin ter sprake. In dat soort literatuur spreken cijfers een grote rol. Men heeft herhaaldelijk getracht het einde van de wereld te berekenen … tevergeefs!

            Ons boek Apocalyps is een boek dat ontstaan is in tijden van grote vervolging of grote crisis en het brengt de openbaring dat wat gebeurd is, in overeenstemming is met Gods Raadsbesluit. Dus: heb goede moed, want God komt tussenbeide en God is de Eindoverwinnaar. Andere Apocalypsen zijn nog geschreven in de 1^ste eeuw: IV Esdras en II Baruch. Dat is dus ook onze Apocalyps aan Johannes. Qua literair genre zijn er gelijkenissen tussen die drie. Daar zijn studies over geschreven. In de literatuur van Qumran zit ook heel wat apocalyptische literatuur. Er is o.a. een manuscript over de ultieme strijd tussen de zonen van het licht o.l.v. Michaël en de zonen van de duisternis o.l.v. Belial. De Evangeliën stellen Jezus voor als de apocalyptische profeet die beelden gebruikte o.m. uit Daniël (De Mensenzoon zal komen op de wolken …). Hij sprak over het goddelijke oordeel en over de catastrofale gebeurtenissen uit de eindtijd.

            De vraag die wij ons stellen, is: “Voor wanneer is dat einde en voor wanneer is de wederkomst van Jezus Christus? Is het voor volgende maand of is het voor volgend jaar? Kunnen we, aan de hand van de gegevens van Apocalyps, bepalen voor wanneer het is?” Ik zeg u meteen: “Neen!”, en misschien ontgoochel ik u. Daarvoor is de Apocalyps te vaag. We kunnen niets met meer historische zekerheid zeggen dan wat we leren uit de Evangeliën waar de Heer Jezus zegt: “Gij kent dag noch uur.” De getuigen van Jehova besluiten dan maar: “Ge kent niet dag of uur, maar ge kent wel de maand of het jaar.” Maar ze hebben zich al zo vaak vergist . …

            De Apocalyps beschrijft een reeks van catastrofes, rampen, verwoestingen, oorlogen die over een deel van de mensheid komen als deel van Gods plan voor het oordeel over de goddeloze mensheid. Maar men mag zich niet vastpinnen op die onheilstijdingen alsof er ons vreselijke dingen te wachten staan in de toekomst. De Apocalyps is geschreven door Johannes om zijn christen gemeenschap te waarschuwen en aan te moedigen om trouw te blijven of zich te bekeren en, waar nodig, terug te keren tot de geloofsijver. Maar dat is niet alleen voor de generaties van christenen in de laatste tijden van het einde van de wereld, maar is ook voor ons in 2009 bedoeld.

            We beleven een crisistijd waarin de Kerk van Christus wordt beproefd en we zijn soms geneigd om ontmoedigd te worden in een heidens wordende wereld. Ook wanneer we zien hoevelen van onze vrienden en familie van het geloof vervreemd geraakt zijn. Gods oordeel of heilsplan is een Raadsbesluit en dat ontvouwt de ziener van Patmos en ik denk, ook al zijn er eschatologische passages, dat de ‘rode draad’ van het boek Apocalyps er een is van aanmoediging voor zijn tijd, voor onze tijd, en ook voor de tijd na ons, hoe lang de wereld ook nog zal duren. Maar Johannes doet dat met beelden van Oud Testamentische profetieën en Joodse apocalyptiek.

            Ik heb u uitgelegd wat voor literair genre dat is. De tijd waarin Johannes schreef, was er een van vervolgingen, maar ook nu worden christenen vreselijk vervolgd. In Islamitische landen zoals Turkije, Arabië, Soedan en door Hindoes in Orissa. … Het woord Apocalyps betekent dus niet “catastrofe” maar “openbaring” van wat Gods oordeel is over de mensheid en de hoop op verlossing wordt er in uitgedrukt. Het is verkeerd overwegend het catastrofale aspect ervan te benadrukken en er een rampenscenario van te maken, een “thriller” voor het einde van de wereld.

Nu een woordje over de symbolen van de Apocalyps.

            Zo is er het symbool van de vier levende wezens, symbool voor de gehele schepping en de gehele schepping die God verheerlijkt.

            Zo is er ook het Lam voorgesteld als geslacht. Welnu, dat is uiteraard een beeld voor Jezus Christus Die gestorven is en men denkt daarbij aan het Paaslam en de uittocht van de Joden uit Egypte. Jezus, ons Paaslam van het einde der tijden, is het Lam Gods dat ons bevrijd heeft uit de slavernij van de zonde.

            Zo is er het boek met “zeven zegels” dat alleen het Lam kan openen. Jezus heeft de Oud Testamentische profetieën vervuld en de definitieve overwinning behaald op het kwaad dat wordt voorgesteld in een reeks van 3 X 7 plagen. De 7 trompetten is daar een reeks van. Maar men moet daar geen chronologische tijdsorde geven aan die opeenvolgende reeksen. Het is gewoon een multiforme manier om dezelfde realiteit te beschrijven van de heilsactiviteit van Christus tot aan het hemelse Jeruzalem (de Apotheose!).

            De draak is nog zo een beeld: de Kerk van Rome kan ermee bedoeld zijn, als je er een historische interpretatie wilt aan geven. Maar de draak is ook het antieke serpent, Satan dus die Eva en Adam heeft verleid en die de strijd zal aanbinden met de christenen (het nageslacht van de Vrouw Gen. 3). Maar hij is definitief overwonnen door het kruisoffer van Christus. Dat weet de duivel ook! Maar toch tracht hij er zoveel mogelijk te doen afdwalen van het ware geloof!

            Nog zo een beeld is het dier uit de zee (Apok. 13). Men kan daarin het Romeinse Rijk zien. Er is ook een dier van het land, een karikatuur van de Heilige Geest. Het getal van het beest is 666 en dit is een karikatuur van de Heilige Drieëenheid, een pervertering van de Drieëenheid. De duivel wil de Heilige Drieëenheid nabootsen (u weet, de duivel is de aap van God!).

            Babylon is een ander beeld. In de Apocalyps bedoelt men daarmee het heidense Rome. Babylon had Jeruzalem verwoest en de inwoners in ballingschap gevoerd. Welnu, het heidense Rome zal hetzelfde doen. In Apok. 17,18 wordt dat heidense Rome de grote prostituee genoemd, gezeten op zeven heuvels. Het gaat hier dus om het heidense Rome. Luther zegde dat die grote prostituee het pauselijke Rome was en de Heilige Mis was voor hem de grootste afgoderij die er bestond. Typisch voorbeeld van hoe de Apocalyps misbruikt wordt, nu nog door de Evangelische christenen en allerlei sektarische stromingen. We moeten dus afstand nemen van al te enge historische toepassingen die de auteur er nooit heeft willen inleggen. Met Babylon bedoelde Johannes (en ook 1 Petrus) het heidense Rome. De Bijbel moet geïnterpreteerd worden in de Kerk.

            Het hemelse Jeruzalem is het nieuwe Jeruzalem van hierboven. Dat is de Kerk, volgens Sint Paulus. Het oude Jeruzalem, met zijn tempel, heeft afgedaan en is trouwens vernietigd geworden. De Kerk zal haar definitieve dimensie ingaan in de hemel. Het hemelse Jeruzalem is een beeld voor de toekomstige Kerk in de eindfase! Het is de antithese van de prostituee in hoofdstuk 17. Het is de Bruid van het Lam. Het is een beschrijving ontleend aan Ezechiël 40.

Is het einde van de wereld nabij?

            Er is al zo vaak over het einde van de wereld voorspeld geworden. Toen de Vandalen in Noord-Afrika binnenvielen, zegden de christenen dat dit het einde van de wereld was. Toen de Islam zich verspreide als een lopend vuurtje (in minder dan 100 jaar was geheel het Midden-Oosten, Noord-Afrika en Spanje onder de voet gelopen) zegden de christenen ook dat dit het einde van de wereld was. In tijden van economische recessie en religieuze crisis, tijden van geloofsafval zoals we nu zien, is men ook rapper geneigd om er het einde van de wereld in te zien en men leest de Apocalyps met een vooroordeel, d.w.z. met een gekleurde bril op. Als je de Apocalyps leest, moeten de glazen van je bril gewoon transparant zijn en niet gekleurd.

            De Antichrist kan een persoon zijn. Luther dacht dat het de paus was en hij was ervan overtuigd dat hij nog gelijk had ook! Ik heb de algemene overste van de Pius X broederschap in een conferentie  voor seminaristen in Ecône horen zeggen dat de stoel van Petrus bezet is door de Antichrist.

            De Antichrist (Paulus spreekt van de man van het verderf) zal komen vóór Christus’ glorievolle wederkomst. Maar de Antichrist is reeds aan het werk, er zijn vele Antichristen zegt Johannes in een van zijn Brieven. Oorlogen, vervolging, rampen zijn er altijd geweest. Maar er komt een eindstrijd op het einde van de wereld. Dan zal Christus overwinnen en er zal een Laatste Oordeel zijn en de verrijzenis van alle doden. Wat zijn de tekenen van de eindtijd en van het einde van de wereld en de glorievolle wederkomst? Welnu, dat vroegen de apostelen reeds aan O. L. Heer en de Heer antwoordde daarop: “Let op dat niemand u misleidt want er zullen schijn christussenopstaan, die zelfs schijnwonderen zullen doen, charlatans. … De Maitreya is zo’n figuur die wordt voorgesteld als een christus van de eindtijd.

            De Antichrist kan ook een macht zijn en er kan Rome mee bedoeld zijn in de tijd van de apostelen Johannes en Paulus. Zijn nederlaag zal het begin zijn van de definitieve triomf. Het Romeinse Rijk is christelijk geworden. Na het Romeinse Rijk kwamen er allerlei barbaarse koninkrijken en men zag daarin de vederzetting van allerlei apocalyptische profetieën. Dan kwam de Islam en die werd dan weer beschouwd als de Antichrist die het Byzantijnse Rijk zal aanvallen. Gewoonlijk voegde men dan nog wat profetieën toe van eigen makelij: er zou een laatste Griekse keizer komen om de Islam te verslaan en om Jeruzalem te heroveren en de christelijke autoriteit er terug te vestigen (Dat schreef dus een Syrische “profeet”, de zogenaamde pseudo-Methodius in de 7^de eeuw).

            In de westerse versie wordt die laatste keizer een “Franse koning” en die zou komen bij de eerste kruistocht (1095) die een apocalyptische dimensie had. Het 6^de hoofd van de draak, daar maakte men Saladin van, de tegenstrever van Richard Leeuwenhart. Het 7^de hoofd is dan de Antichrist. In 1213 noemde men zelfs Mohamed de Antichrist aan wie men het cijfer 666 geeft.

            Ook nu zien we weer in conflicten in onze tijd de apocalyptische dimensie opdoemen (o.a. de oorlog ik Irak). De dreiging van de Islam is er niet minder om geworden. Integendeel, het religieus en moreel verval is nog niet het einde van de wereld. Er is de dreiging van de atoomoorlog, die heel de wereld kan verwoesten en die dreiging is nog altijd reëel. Maar vooral is het nodig de Boodschap van de Heer te volgen: “Wees voorbereid opdat wanneer de Heer komt Hij u niet slapend zou vinden, maar waakzaam in het vervullen van uw plichten. …”

Dozulé, Nieuw Jeruzalem

VIJF EN VEERTIGSTE VERSCHIJNING

Vrijdag, 1 juli 1977

"Mijnheer pastoor" was naar Caen vertrokken of Bayeux om de bisschop te spreken. Zuster B. was ook afwezig. Madeleine en Mevrouw T. waren op dat moment alleen in de kapel.

Madeleine schrijft :

"Er was een krakend geluid en de aartsengel Michaël toont zich links van het Heilig Sacrament; ik kniel voor hem neer maar hij geeft met zijn linkerhand die vrij is, een teken om me te begeven naar het Heilig Sacrament.

Dus trek ik mij terug en op het moment dat ik daar op mijn knieën ga, werpt Hij rode en witte stralen uit zonder dat ik Hem zie.

Jezus is duidelijk aanwezig want ik voel mij doordrenkt met zijn stralen."

De aartsengel zegt tegen mij :

"Weest gegroet."

Hij knikt mij toe en zegt :

"Vrome dochter brandend van liefde, God heeft in zijn Kerk aangesteld :

1° Apostelen

2° Profeten

3° Leraren en ieder ander die Hij kiest.

Maar u, heden in deze wereld, apostel èn profeet, handelt met ieder volgens uw hart, de Trooster leidt u.

God heef bekend gemaakt wat morgen geschieden, zal bij de dageraad, getuigenis gevend met al wat u van Jezus Christus gezien, gehoord en aangeraakt hebt. Maar wee de wereld vanwege de vermetele priesters die zich verzetten en afwijzen. God is vertoornd over deze weigering om te gehoorzamen en zijn toorn is gruwelijk. Maar Jezus, de Milde, de Wijze, zijn Liefde voor de mensen is zo groot, dat Hij ze ondanks alles redden wil, want dit geslacht is het meest schijnheilig en boos. Maar vanwege de inaktieve priesters en omdat de dag is gekomen waarop God de wereld moet oordelen, geeft Hij zijn genade aan allen die naar Hem luisteren en spreekt zalig zij die zijn Boodschap doen kennen en in praktijk brengen.

Maar u Madeleine, die de opdracht gekregen heeft om het de priester door te geven, luistert naar hem en correspondeert met hem. Blijft in de Vrede die Jezus u gegeven heeft, overweegt in uw hart en bidt, bidt, want Jezus weent over de afbraak van zijn Kerk."

De aartsengel verdwijnt en daarna de stralen die het H. Sacrament omringen.

Opmerking :

De Heer had tijdens de zesde verschijning duidelijk bepaald dat de priester zijn parochie niet moest verlaten voordat de hem opgedragen taak was volbracht. De bisschop echter, die zich ervan wilde vergewissen of de verschijningen ook door zouden gaan als er een andere priester kwam, kondigt 1 juli 1977 aan dat de eerwaarde l’Horset wordt overgeplaatst naar Pont-Farcy. Hoewel met bezwaard hart, stemt hij erin toe omdat hij meent de zaak van de Boodschap zo te kunnen dienen. Het is opmerkelijk dat hij motorpech kreeg op weg naar de bijeenkomst van de bisschop, maar ook de zuster die te hulp was geschoten, kreeg motorpech. De eerwaarde l’Horset was zeer doordrongen van de Boodschap en had sinds enige tijd bijeenkomsten georganiseerd om uitleg te geven.

Zijn vervanger, de eerwaarde Queudeville, was niet op de hoogte van de verschijningen.

— Op 12 juli 1977 is Gérard Cordonnier overleden.


Wordt  vervolgd. 

Lezing uit het boek Jeremia 1,17-19.
Psalmen 71(70),1-2.3-4.5-6.15.17.
Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Marcus 6,17-29.

Lezing uit het boek Jeremia 1,17-19.

Maar gij moet uw lenden omgorden, Opstaan en tot hen spreken al wat Ik u zal bevelen. Ge moet niet bang voor hen zijn, Ik zal zorgen, dat ge ze niet hoeft te vrezen.
Zie, Ik maak thans een vesting van u, Een ijzeren zuil, een bronzen muur tegen het hele land: Tegen de koningen en vorsten van Juda, Tegen zijn priesters en het volk van het land.
Zeker, ze zullen strijd met u voeren, Maar u niets kunnen doen; Want Ik ben met u, om u te beschermen: Is de godsspraak van Jahweh!


Psalmen 71(70),1-2.3-4.5-6.15.17.

Tot U neem ik mijn toevlucht, o Jahweh; Laat mij toch nooit beschaamd komen staan.
Bevrijd en verlos mij door uw genade, Hoor mij aan, en kom mij te hulp.
Wees mij een veilige, altijd toegankelijke rots; Gewaardig U, mij te helpen, want Gij zijt mijn toevlucht en schuts!
Mijn God, red mij uit de hand van den boze, Uit de vuist van tyran en verdrukker.
Want Gij, o Heer, zijt mijn hoop, Van kindsbeen af mijn vertrouwen, o Jahweh;
Ik steunde op U van de moederschoot af, Reeds vóór mijn geboorte waart Gij mijn beschermer. In U heb ik altijd gejubeld,
Mijn mond zal uw gerechtigheid melden, En altijd uw heil, want ik ken er geen maat van;
Gij hebt mij van jongsaf geleid, o mijn God, En tot nu toe heb ik uw wonderen verkondigd;


Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Marcus 6,17-29.

Herodes namelijk had Johannes laten grijpen, in boeien geslagen en in de gevangenis geworpen, naar aanleiding van Heródias, de vrouw van zijn broer Filippus, omdat hij haar had gehuwd.
Want Johannes had tot Herodes gezegd: Ge moogt de vrouw van uw broer niet hebben.
Heródias was hem dus vijandig gezind, en wilde hem doden; maar het lukte haar niet.
Want Herodes had ontzag voor Johannes, daar hij wist, dat hij een rechtvaardig en heilig man was; en hij beschermde hem. Telkens wanneer hij hem hoorde, raakte hij in grote verlegenheid; toch luisterde hij gaarne naar hem.
Maar er kwam een gunstige dag, toen Herodes op zijn verjaringsfeest een maaltijd gaf aan zijn groten en legeroversten en de aanzienlijken van Galilea.
Nu kwam de dochter van die Heródias binnen, en danste; en ze behaagde aan Herodes en aan de gasten. Toen sprak de koning tot het meisje: Vraag van mij wat ge wilt, en ik zal het u geven.
En hij zwoer haar: Wat ge ook vraagt, ik zal het u geven, al was het ook de helft van mijn rijk.
Ze ging heen. en zei tot haar moeder: Wat zal ik vragen? Deze sprak: Het hoofd van Johannes den Doper.
Aanstonds spoedde ze zich naar den koning, en eiste: Ik verlang, dat ge me op staande voet op een schotel het hoofd van Johannes den Doper geeft.
Wel had de koning er spijt van, maar om de eed en om de gasten wilde hij haar niet teleurstellen.
Onmiddellijk stuurde hij een der trawanten. en gaf bevel, het hoofd van Johannes te brengen. Deze ging heen, en onthoofdde hem in de gevangenis.
Hij bracht het hoofd op een schotel, en gaf het aan het meisje; en het meisje gaf het aan haar moeder.
Toen zijn leerlingen dit hadden gehoord, kwamen ze zijn lichaam halen, en legden het in een graf.

Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling

Per kerende post antwoordde God:
Je hebt gelijk. De toestand is ernstig, maar niet hopeloos. Om te beginnen: ik stuur jou al zeker. De rest komt wel
Groetjes
God, van Jezus.

N.

Vader.
Een groot geloof had Maria in haar zoon Jezus.
En toch was het niet steeds eenvoudig voor haar.
Want Jezus ging een weg van liefde voor wie klein en misdeeld was.
Geen carrière, geen rustig leven, neen, een blijvende zoektocht.
Vanuit een groot geloof is Maria op die zoektocht meegegaan,
in Kana zette zij haar Zoon aan om zijn woorden war te maken
en bij zijn dood trachtte zij in het geloof in haar zoon
een nieuwe toekomst op te bouwen samen met de leerlingen.
Door haar leren wij dat geloof geen zwak en schimmig iets is,
maar een spoor dat naar uw liefde leidt.
Dank u voor de kansen die ons leven biedt om uw liefde te ontdekken
in zoveel dingen, elke dag weer.
Dank u dat Gij uw belofte houdt als wij in het voetspoor treden
van Jezus, de richtinggever, uw Zoon en onze gids ten leven. Amen.
 

Uit het heilig evangelie van onze Heer Jezus Christus
In die tijd zei Jezus tot zijn apostelen:
"Weest niet bang voor de mensen.
Niets is bedekt of het zal onthuld,
niets verborgen of het zal bekend worden.
Wat Ik u zeg in het duister,
spreekt dat uit in het licht,
en wat ge u in het oor hoort fluisteren,
verkondigt dat van de daken.
Weest niet bevreesd voor hen
die wel het lichaam kunnen doden
maar niet de ziel;
vreest veeleer Hem
die én ziel én lichaam
in het verderf kan storten in de hel.
Verkoopt men niet twee mussen voor een stuiver?
En toch zal buiten de wil van uw Vader
niet één mus op de grond vallen.
Bij u echter is zelfs ieder haar van uw hoofd geteld.
Weest dus niet bevreesd;
gij zijt toch méér waard dan een zwerm mussen.
Ieder die Mij bij de mensen belijdt,
zal ook Ik als de mijne erkennen bij mijn Vader
die in de hemel is.
Maar ieder die Mij zal verloochenen
tegenover de mensen,
zal ook Ik verloochenen
tegenover mijn Vader die in de hemel is."

        N.

Zijn volksgenoten wilden Jeremia aanklagen, vervolgen, uitschakelen omdat hij de waarheid zei. Jeremia vermaande zijn tijdgenoten en ging moedig in tegen de stroming van zijn tijd. Ze gaven hem de bijnaam : 'de doemdenker”. Toen bad de profeet

Uit de profeet Jeremia

Ik hoor vele mensen fluisteren,
Kijk daar heb je hem: de zwartkijker, de pessimist. Geef hem aan.
Zelfs mijn vrienden willen mijn ondergang.
Ze keren zich tegen mij,
Want ze horen niet graag de waarheid.
Ze denken dat ze mij kunnen overmeesteren.
Maar laat het hun duidelijk zijn.
De Heer staat aan mijn kant,
Hun schande zal eeuwig duren.
Ik heb mijn zaak in zijn handen gelegd,
Ik zing een lied voor mijn heer,
Want Hij heeft mijn leven gered uit de hand van de zondaar.

Vader,
heb dank voor de mensen in ons midden
die getuigen van Uw liefde,
mensen naar Uw hart, mensen die leven naar Uw droom.
Draag hen als een zegel op Uw hart.
Wees hen nabij in verwarde tijden
en help hen om te onderscheiden wat echt goed is.
Laat hen uw trouwe nabijheid ervaren.

Vader,
wij bidden U om nieuw leven in uw Kerk :
mensen die zich inzetten voor Uw Rijk,
mensen die overal Uw woord spreken
en Uw blijde boodschap uitdragen,
mensen die bezield zijn door Uw geest van liefde,
mensen naar Uw hart.

Vader,
geef ons de kracht om trouw te blijven aan onze zending
ook in moeilijke, soms onzekere tijden.
Leer ons geloven dat Gij er zijt
en dat Gij ons altijd zult dragen
als een zegel op Uw hart.

        N.

Daar gaan ze,
Twee aan twee,
uitgezonden naar
onbekende omstandigheden
ver van huis
overgeleverd aan
welwillendheid
van mensen
uitgerust met
alleen vertrouwen in zichzelf.

Daar gaan ze,
twee aan twee,
geroepen voor hun zending in de wereld.
Aangemoedigd door uithoudingsvermogen
van de ander,
beschermd door blijvende zorg
voor elkaar.

Daar gaan ze,
Twee aan twee,
geplaatst in de geloofstraditie van Jezus,
vervuld van de onwankelbare trouw aan God,
hopend op wat Hij heeft beloofd.
En toch gaan ze.
En toch gaan we.
Daar is moed voor nodig.
Ga maar.

        N.