Michel De Keukelaere                                                            Gent, woensdag 26 augustus 2009

Coupure 679

9000 Gent                                                      “Zij die voor slavernij waren, waren vrij.

                                                        Zij die voor abortus zijn, zijn in leven.”

(een spandoek op de Amerikaanse mars

voor het leven)       

Geachte heer/mevrouw,

In 2010 zal het twintig jaar zijn dat abortus legaal werd in België (wet van 3 april 1990). Sinds die “wet” hebben ongeveer 300.000 ongeboren kinderen het licht niet gezien. In het jaar 1991 lieten zo’n 10.000 onschuldige kinderen het leven, twintig jaar later zijn het er ongeveer 19.000 per jaar.

In 2002 werd euthanasie legaal in ons land. Indien men het leven niet respecteert vanaf conceptie tot zijn natuurlijke dood dan verdwijnt logischer wijze ook het respect voor het geboren kind (zaak Lhermitte bijvoorbeeld – moord van een moeder op haar vijf (geboren) kinderen). De desastreuze gevolgen van deze wet worden steeds zichtbaarder. Europa dreigt uit te sterven omdat er niet genoeg kinderen geboren worden. Steeds meer landen proberen met subsidies geboorte te bevorderen. Rusland sterft met één miljoen per jaar uit. Frankrijk doet pogingen om meer geboorten te krijgen. Europa is kindonvriendelijk. De doodscultuur wint terrein…

Politiek en maatschappelijk neemt de aandacht voor abortus gelukkig toe. Er wordt niet meer ontkend dat er bij abortus een kindje gedood wordt en  dat moeders in problemen komen door hun abortus. De pro-life beweging in Amerika wordt jaar na jaar sterker en het aantal abortussen neemt sterk af, Europa daarentegen moet dringend wakker geschud worden. Eind januari was ik aanwezig in Parijs voor de jaarlijkse mars voor het leven in Frankrijk (zo’n 15.000 mensen). Ook Nederland en Duitsland hebben zo’n mars. Eind maart kwamen zo’n 100.000 Spanjaarden op straat om te protesteren tegen abortus. In België ontbreekt zo’n grote mars in samenwerking met alle pro-life bewegingen.

Daarom heb ik samen met enkele jongeren – en in samenwerking met Jeunes Pour La Vie - besloten om een nationale mars voor het leven te organiseren in 2010 te Brussel. We mogen deze symbolische datum, twintig jaar abortus, niet zomaar laten voorbijgaan. Het is onze plicht op te komen voor hen die geen stem hebben. Deze mars zal plaatsvinden op zondag 28 maart 2010, bijna dag op dag 20 jaar na de abortus wet. Deze mars is apolitiek en niet gebonden aan een bepaalde religie. Wat ons allen bindt is de verdediging van het ongeboren kind!

Op een dag zal men het ongeboren kind (weer) respecteren en dan zal de samenleving er echt anders uitzien. We moeten de politici duidelijk maken, dat zonder het respect voor het ongeboren kind een vredevolle samenleving ONMOGELIJK is ! Als zelfs de moederschoot geen veilige plaats meer is, als zelfs die al geweld moet doorstaan, die plaats waar alles voor IEDEREEN begon, hoe kunnen we dan een vredevolle samenleving bouwen? (Moeder Theresa)

Ter voorbereiding van deze mars, nodig ik alle pro-life bewegingen (een of twee afgevaardigden per vereniging) van het land uit om samen te komen in Brussel op vrijdagavond 25 september 2009 om 20h. Adres : Rue Potagère 9 (metro Madou) – Brussel. Het project zal dan voorgesteld worden en suggesties kunnen gedaan worden. Men kan nu al beginnen met de basis te mobiliseren. Deze brief mag doorgemaild worden aan alle mensen van goede wil!

Hoogachtend,

Michel De Keukelaere michel_de_keukelaere@hotmail.com   0498/83.02.44

!! Gelieve te antwoorden of u aanwezig zal zijn voor vrijdag 4 september !!

Het ongeboren kind heeft ONZE STEM dringend nodig !!!

EEN VERSCHIJNING VOOR GÉRARD

Dus, op vrijdag 10 december 1976 heeft Madeleine hem uitgenodigd om naar de kapel te komen. Na twintig minuten van stille overpeinzing zag zij links van het tabernakel de aartsengel Michaël uit de muur te voorschijn komen.

Hij zei tegen hem :

"Weest gegroet; zegt aan Gérard dat ik mij tot hem richt :

Gérard, u die de Boodschap met zoveel liefde ontvangen heeft, doet na iedere stille overpeinzing hetgeen uw geweten ingeeft. U zult zich door God laten leiden. Zij zullen niet zonen van God genoemd worden die niet naar de Boodschap willen luisteren."

Madeleine tekent aan :

"Ik was nog goed en wel in de kapel, ik voelde mij niet in hemelse verrukking zoals tijdens een verschijning van Jezus."

Opmerking :

De omstandigheden bij Gérards’ komst zijn vermeldenswaard. In een werk van de schrijver Jean Guitton trekt een bepaalde zin de aandacht van de eerwaarde l’Horset omdat die veel lijkt op een zin van hem over eenzelfde onderwerp, hetgeen hij ter kennis brengt bij deze auteur die hem antwoordt dat dit niet van hemzelf is maar van Gérard C. wiens adres hij geeft. Gérard C., door de eerwaarde l’Horset benaderd, verneemt terloops dat zich een mystiek in de parochie bevindt. Welnu, Gérard, een ingenieur, zeer deskundig in de optiek, etc. Heeft sinds 1933 ook belangstelling voor mystieke fenomenen, in het bijzonder voor hedendaagse verschijningen. Hij prijst zich dus gelukkig in Dozulé ontvangen te worden waar hij voor het eerst aankomt op 14 september 1976 precies op het feest van Kruisverheffing. Verscheidene maanden van onderzoek en minutieuze controle zullen voor hem de echtheid bevestigen van de enige en laatste Boodschap door Jezus aan Madeleine gegeven, en eveneens haar uitzonderlijke eigenschappen belichten van evenwichtigheid en wijsheid. Hij zorgt daarom voor de verspreiding van de Boodschap die sinds 1972 verborgen was gebleven maar haalt zich daarmee wel de afkeuring van de kerkelijke autoriteiten op de hals. Juist wanneer Madeleine hem schrijven moet met het verzoek niet meer naar Dozulé te komen, stelt een auto-ongeluk op 12 juli 1977 een eind aan zijn aards bestaan. Gérard heeft verzekerd dat de technische uitvoering van het Glorierijke Kruis geen enkel probleem vormt. Hij laat ons zijn studies na. (Voor de technische details van constructie.

 
Wordt  vervolgd.

Lezing uit de 1e brief van de apostel Paulus aan de Tessalonisenzen 4,1-8.
Psalmen 97,1.2.5-6.10.11-12.
Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Mattheus 25,1-13.

Lezing uit de 1e brief van de apostel Paulus aan de Tessalonisenzen 4,1-8.

Overigens broeders, bidden en smeken we u in den Heer Jesus, dat gij nog meer moogt uitmunten in uw levenswandel en in het behagen aan God, zoals gij dat van ons hebt geleerd, en zoals gij dat feitelijk reeds betracht.
Gij weet toch wel, welke voorschriften we u uit naam van den Heer Jesus hebben gegeven.
Want dit is Gods wil, uw heiliging: dat gij u namelijk van ontucht onthoudt;
dat ieder van u zijn eigen vrouw weet te verwerven in heiligheid en eerbaarheid,
niet in hartstochtelijke begeerlijkheid, zoals de heidenen, die God niet kennen;
dat niemand zich te buiten gaat, en in deze aangelegenheid zijn broeder bedriegt. Want de Heer is de Wreker van al deze dingen, zoals we het vroeger hebben gezegd en voortdurend betuigd.
Want God heeft ons niet tot onreinheid geroepen, maar tot heiligheid.
Wie dit dus veracht, veracht niet een mens, maar God zelf, die ook aan u zijn heiligen Geest heeft geschonken.


Psalmen 97,1.2.5-6.10.11-12.

Jahweh is Koning! Laat de aarde jubelen, De ontelbare eilanden juichen!
Donkere wolken pakken zich om Hem heen, Recht en gerechtigheid schragen zijn troon.
De bergen smelten als was voor het aanschijn van Jahweh, Voor den Heer van de volheid der aarde;
De hemelen kondigen zijn gerechtigheid aan, Alle volken aanschouwen zijn glorie.
Jahweh heeft lief Die de ongerechtigheid haat; Hij behoedt het leven van zijn getrouwen, En redt ze uit de handen der bozen.
Een licht straalt over de rechtvaardigen uit, En blijdschap over de oprechten van hart;
De vromen zullen zich in Jahweh verheugen, En loven zijn heilige Naam!


Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Mattheus 25,1-13.

Dan zal het rijk der hemelen gelijk zijn aan tien maagden, die haar lampen namen, om den bruidegom tegemoet te gaan.
Vijf van haar waren dwaas, en vijf waren wijs.
De dwaze namen wel haar lampen mee, doch geen olie.
Maar de wijze namen met haar lampen ook olie in haar kruiken mee.
Toen nu de bruidegom toefde, werden ze slaperig en sluimerden allemaal in.
Maar midden in de nacht werd er geroepen: Ziet, de bruidegom komt; gaat naar buiten, hem te gemoet.
Toen stonden al die maagden op, en brachten haar lampen in orde.
Nu zeiden de dwaze tot de wijze: Geeft ons wat van uw olie; want onze lampen gaan uit.
De wijze gaven ten antwoord: Neen, dan is er misschien niet genoeg voor ons en voor u; gaat liever naar de verkopers, en koopt voor uzelf.
Maar terwijl ze heengingen om te kopen, kwam de bruidegom, en zij die gereed waren, gingen met hem ter bruiloft in; en de deur werd gesloten.
Later kwamen ook de andere maagden, en zeiden: Heer, heer, doe ons open.
Maar hij antwoordde: Voorwaar, ik zeg u, ik ken u niet.
Waakt dus, want gij kent dag noch uur.

Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling

Goede God.
Steeds weer blijft Gij ons uw gaven schenken:
wijsheid en kracht, en voedsel op onze moeizame tocht.
Gij hebt ons hier willen sterken om vanuit U verder te leven.
Sterk ons als wij twijfelen aan U en aan het goede.
Leg uw liefde en uw trouw in ons hart.
Wij vragen het U door Jezus Christus, die samen met U
en de heilige Geest leeft tot in de eeuwen der eeuwen. Amen. 

 N.

 Toen God door de Wijsheid zijn volk bezocht, was Hij het, en niet de mensen, die het eerst het voedsel van inzicht en leven schonk. Toen Hij ons bezocht door zijn Zoon, heeft deze ons zijn eigen lichaam en bloed als voedsel voor het eeuwig leven gegeven.
Ev.: Joh 6,51-58: Jezus is het levend brood, teken van Gods nabijheid.

      N.

Goede God, Gij zijt niet tevreden met een wereld waarin onrecht, tegenslag en onheil het leven van mensen vergallen. gij wilt een vredevolle wereld waarin mensen elkaar hoop en vreugde brengen. Sta ons bij vandaag en morgen bij elke inspanning die wij daartoe trachten te leveren. Amen.

      N.

Om nieuw inzicht bidden we voor allen die voorgaan in onze kerken, opdat ze met vreugde de weg van de Blijde Boodschap blijven gaan.

Om nieuw leven bidden we voor allen die ontgoocheld zijn, opdat ze voelen dat er om hen gegeven wordt.

Om nieuw licht bidden we voor hen die verblind en verdwaasd zijn, opdat hun ogen en oren opengaan.

Om nieuwe energie bidden we voor al die mensen die aan vrede werken, opdat ze niet moe worden.

Om vrede bidden we voor de mensen die betrokken zijn in de oorlog in Irak, opdat die verschrikking uit de wereld mag verdwijnen.

Om bemoediging bidden we voor hen die binnenkort hun plechtige geloofsbelijdenis doen, voor de kinderen die zich voorbereiden op de eerste communie, voor onze zieken.

Om eeuwig leven bidden we voor hen die ons zijn voorgegaan in de dood.
In het bijzonder bidden we voor:
... Laat ons bidden.

Gezegend zij Gij,
om uw licht, uw kracht en uw leven.
Verhoor onze gebeden
door Jezus Christus, uw Zoon en onze Heer. Amen.

"In de nacht kwam de Farizeeër Nikodemus bij Jezus.
Ze spraken een hele tijd met elkaar
zonder dat Nikodemus begreep wat Jezus hem wilde verduidelijken.
Zijn ogen bleven gesloten toen Jezus hem zei
dat alleen wie van bovenuit, uit water en geest geboren wordt,
het koninkrijk van God kan zien.
Toen zei Jezus: Evenals Mozes in de woestijn de slang omhoog heeft geheven
moet de Mensenzoon omhoog worden geheven,
opdat eenieder die gelooft in Hem eeuwig leven zal hebben.
Zozeer immers heeft God de wereld lief gehad
dat Hij Zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven,
opdat al wie in Hem gelooft niet verloren zal gaan, maar eeuwig leven zal hebben.
God heeft Zijn Zoon niet naar de wereld gezonden om de wereld te oordelen,
maar opdat de wereld door Hem zou worden gered.
Wie in Hem gelooft wordt niet geoordeeld,
maar wie niet gelooft is al veroordeeld,
omdat hij niet heeft geloofd in de Naam van de eniggeboren Zoon Gods.
Hierin bestaat het oordeel:
Het licht is in de wereld gekomen,
maar de mensen beminden de duisternis meer dan het licht,
omdat hun daden slecht waren;
ieder die slecht handelt heeft afschuw van het licht en gaat niet naar het licht toe
uit vrees dat zijn werken openbaar gemaakt worden;
maar wie de waarheid doet gaat naar het licht,
opdat van zijn daden moge blijken dat zij in God zijn gedaan."

Broeders en zusters,
God die rijk is aan erbarming,
heeft wegens de grote liefde waarmee Hij ons heeft liefgehad
ons met Christus ten leven gewekt,
hoewel wij dood waren door onze zonden;
aan zijn genade dankt gij uw redding.
En Hij heeft ons samen met Hem doen opstaan
en zetelen in de hemelen, in Christus Jezus,
om de naderbij komende Eeuwen de overgrote rijkdom van Zijn genade te tonen
door Zijn goedheid jegens ons in Christus Jezus.
Ja, aan die genade dankt gij uw heil, door het geloof;
niet aan uzelf : Gods gave is het;
niet aan uw werken, niemand mag zich verhovaardigen.
Gods werk zijn wij, geschapen in Christus Jezus
om in ons leven de goede dagen te verrichten
die God voor ons al bereid heeft.

In die dagen maakten ook al de voornaamste priesters en het volk
zich herhaaldelijk schuldig aan de gruweldaden der heidenen
en ontheiligden de tempel van Jeruzalem die aan de Heer gewijd was.
En de Heer, de God van hun voorvaderen, stuurde al maar gezanten naar hen toe,
want Hij had medelijden met Zijn volk en met Zijn woning;
Maar zij verachtten Gods gezanten, spotten met hun boodschap
en maakten zich vrolijk over de profeten,
zodat tenslotte de toorn des Heren wel genadeloos moest losbarsten over het volk.
De koning der Chaldeeën liet de tempel in brand steken
en de muur van Jeruzalem afbreken en alle paleizen liet hij plat branden
zodat alle kostbaarheden verloren gingen.
Allen die aan het zwaard ontkomen waren
liet hij in ballingschap wegvoeren naar Babel,
waar zij hem en zijn zonen als slaven moesten dienen
tot het Perzische rijk aan de macht kwam.
Zo ging de voorspelling in vervulling die de Heer bij monde van Jeremia gedaan had:
"Zolang het land zijn sabbatjaren niet vergoed gekregen heeft,
zal het braak blijven liggen : zeventig jaar lang."
In het eerste regeringsjaar van Cyrus, de koning van Perzië,
ging de voorspelling in vervulling, die de Heer bij monde van Jeremia gedaan had :
de Heer wekte de geest op van Cyrus, de koning van Perzië.
Deze liet in heel zijn koninkrijk de volgende boodschap afkondigen
en ook schriftelijk verspreiden : "Zo spreekt Cyrus, de koning van Perzië:
de Heer, de God des Hemels heeft mij alle koninkrijken der aarde geschonken.
Hij heeft mij opgedragen voor Hem te Jeruzalem in Juda een tempel te bouwen:
laten allen onder u die tot het volk des Heren behoren
onder de hoede van de Heer, hun God, terugkeren naar Jeruzalem."

       N.

God,
Gij die niet ophoudt ons te roepen
trek ons uit het duister,
kom in ons midden,
groei in ons.
Wakker aan in ons
het geloof dat een andere wereld mogelijk is.
Moedig ons aan
kleine stapjes van solidariteit te zetten.
In navolging van Jezus, onze Heer. Amen.

MIJN  PRIESTERSCHAP  EN  EEN  ONBEKENDE

BARON  WILHELM  EMMANUEL  DE  KETTELER  (1811-1877)

Wij allemaal hebben wat we zijn en onze roeping

te danken aan het gebed en het offer van anderen.

In het geval van de bekende bisschop Mgr. Ketteler,

een opmerkelijk figuur van het Duitse episcopaat uit de XIXe eeuw

en één van de belangrijkste figuren onder de stichters van de katholieke sociologie,

was een werkzuster zijn weldoenster,

de laatste en meest gewone zuster van haar klooster.

            In 1869, was de bisschop van een Duits bisdom samen met zijn gast, Mgr. Ketteler van Mainz. In de loop van het gesprek benadrukte de diocesane bisschop de vele liefdadigheidswerken van zijn gast. Mgr. Ketteler legde toen aan zijn gesprekspartner uit: “Al wat ik met Gods hulp heb kunnen doen, heb ik te danken aan het gebed en het offer van iemand die ik niet ken. Ik kan alleen zeggen dat iemand haar leven voor mij aan God geofferd heeft en ik heb het aan haar te danken dat ik priester geworden ben”.

            En hij vervolgde: “Aanvankelijk voelde ik mij niet bestemd om priester te worden. Toen ik mijn staatsdiploma van rechten bekomen had, streefde ik nog slechts naar een belangrijke loopbaan in de wereld en naar eer, aanzien en fortuin. Een buitengewone gebeurtenis verplichtte mij deze weg te verlaten en een andere in te slaan.

            Op een avond, toen ik alleen was in mijn kamer, gaf ik me over aan mijn ambitieuze dromen en toekomstplannen. Ik weet niet wat er toen gebeurde, of ik wakker was of ingeslapen: wat ik zag, was het werkelijk of was het een droom? Ik weet slechts één zaak: ik zag de reden van de ommezwaai in mijn leven. Ik zag heel duidelijk in een lichtende wolk boven mij Christus die me Zijn Heilig Hart toonde. Voor Hem zat een zuster geknield die haar handen ophief in een smekende houding. Uit de mond van Jezus hoorde ik deze woorden: “Zij bidt onophoudelijk voor u!”. Ik zag scherp het beeld van de zuster, haar fysionomie is zo in mij ingeprent dat zij vandaag nog voor mij staat. Zij leek mij een gewone werkzuster. Haar habijt was schamel en ruw. Was het een droom of niet? Wat er ook van zij, voor mij was dit buitengewoon; diep geschrokken door wat me was overkomen, besloot ik toen mij helemaal aan God te wijden door priester te worden.

            Ik trok me terug in een klooster voor een retraite en heb alles met mijn biechtvader besproken. Op mijn dertigste ben ik theologie gaan studeren. Het vervolg kent u. En als u denkt dat iets goeds tot stand gekomen is door mijn persoon, dan weet u nu wie er de verdienste van heeft: het is deze zuster die, misschien zonder mij te kennen, voor mij gebeden heeft. Want ik ben ervan overtuigd dat voor mij in het geheim gebeden werd en dat ik zonder dit gebed de zending niet zou kunnen vervullen die God mij heeft toevertrouwd.”

            “Weet u wie voor u gebeden heeft, en waar, heeft u daar een idee van?” vroeg de diocesane bisschop. “Nee, maar ik kan God slechts dagelijks vragen dat Hij haar zegent, als zij nog in leven is, en haar duizend keer teruggeeft wat zij voor mij gedaan heeft”.

DE  STALZUSTER

            ’s Anderendaags bezocht Mgr. Ketteler een klooster van religieuzen in de naburige stad en droeg voor hen de Mis op in de kapel. De communie liep ten einde en zijn blik fixeerde zich op een zuster. Doodsbleek, bleef hij onbeweeglijk en toen hij zich herpakt had, gaf hij de Communie aan de zuster die niets bemerkt had en vroom op haar knieën zat. De Heilige Mis eindigde sereen.

            De diocesane bisschop van de dag voordien kwam  in het klooster voor het ontbijt. Mgr. Ketteler vroeg de overste hem al de zusters van de gemeenschap te willen voorstellen; kort daarop kwamen zij. De twee bisschoppen kwamen naderbij en Mgr. Ketteler groette en observeerde hen; hij leek niet degene te vinden die hij zocht. Hij vroeg stilletjes aan de overste: “Zijn alle zusters hier?”. Haar blik ging over de gemeenschap en ze zei: “Excellentie, ik heb ze allemaal laten roepen, maar inderdaad één ontbreekt”. – “Waarom is zij niet gekomen?” De overste zei: “Zij houdt zich bezig met de stal en omdat zij zo voorbeeldig is in haar ijver, vergeet zij soms andere dingen”. – “Ik verlang die zuster te kennen”, insisteerde de bisschop. Korte tijd later, kwam de zuster. Hij verbleekte opnieuw en na enkele woorden tot de gemeenschap gesproken te hebben, vroeg hij of men hem met haar alleen wou laten.

            Hij vroeg haar: “Kent u mij?” – “Ik heb uwe Excellentie nooit gezien.” – “Heeft u voor mij gebeden of goede werken voor mij opgedragen?” trachtte hij te weten te komen. “Ik ben er mij niet van bewust, omdat ik van uw bestaan niet afwist, Excellentie.” De bisschop bleef enkele ogenblikken bewegingsloos en stil en ging door met zijn vragen: “Welke devotie pratikeert u het liefst?” – “De devotie tot Jezus’ Heilig Hart”, was haar antwoord. “U lijkt de moeilijkste taak in het klooster te vervullen”, vervolgde hij. “Oh nee, Excellentie”, antwoordde zij, “zeker, ik kan niet ontkennen dat ze mij soms tegenstaat”. – “Wat doet u wanneer u zich door bekoringen belaagd ziet?” – “Ik heb de gewoonte aangenomen uit liefde voor God met vreugde en ijver iedere bezigheid te volbrengen die me moeite kost. En ik maak er een offer van voor een ziel op deze aarde. Het komt de goede God toe te kiezen wie de begunstigde van Zijn genade is, ik wil het niet weten. Met dezelfde bedoeling offer ik Hem elke avond de aanbidding van het Heilig Sacrament van acht tot negen uur.” – “En hoe is bij u de idee opgekomen dat allemaal voor een ziel te offeren?” – De zuster antwoordde: “Het is een gewoonte die ik had toen ik nog in de wereld leefde. Op school had mijnheer pastoor ons geleerd voor anderen te bidden zoals voor zijn eigen familie. Hij zei bovendien: ‘er moet veel gebeden worden voor zielen die het gevaar lopen verloren te gaan. Maar omdat God alleen weet wie er vooral nood aan heeft, is het best gebeden te offeren aan het Heilig Hart van Jezus, vertrouwend op Zijn wijsheid en alwetendheid’. Dat is wat ik gedaan heb en ik heb altijd gedacht dat God de gepaste ziel vindt”.

DAG  VAN  DE  GEBOORTE  EN  DAG  VAN  DE  BEKERING

            “Wat is uw leeftijd?”, vroeg Ketteler. “Drieëndertig jaar, Excellentie.” In de war onderbrak de bisschop even en vroeg dan: “Wat is uw geboortedatum?”. De zuster zei de dag en de bisschop slaakte een kreet: het was precies de dag van zijn bekering! Op die dag had hij haar juist gezien zoals zij op dit ogenblik voor hem stond. “Weet u niet of uw gebeden en offers verhoord werden?” “Nee, Excellentie.” – “Zou u het niet willen weten?” – “De goede God weet wanneer iets goeds gedaan wordt, dat volstaat”, antwoordde zij eenvoudig. De ontstelde bisschop zei: “Om de liefde Gods, ga door met uw werk!”.

            De zuster knielde voor hem neer en vroeg zijn zegen. De bisschop verhief plechtig de handen en door diepe ontroering aangegrepen, zei hij: “Door mijn bisschoppelijke macht, zegen ik uw ziel, uw handen en het werk dat zij verrichten, ik zegen uw gebeden en uw offers, uw zelfopoffering en uw gehoorzaamheid. Ik zegen u heel bijzonder voor uw laatste uur en bid God dat Hij u bijstaat en u troost”. – “Amen”, antwoordde de zuster rustig, daarna ging zij weg.

EEN  LES  VOOR  HEEL  HET  LEVEN

            Mgr. Ketteler, ging, erg geschrokken, naar het venster en keek naar buiten terwijl hij probeerde zijn kalmte terug te vinden. Later nam hij afscheid van de overste om terug te keren naar de woonplaats van zijn vriend en confrater. Hij vertrouwde hem toe: “Nu heb ik degene gevonden aan wie ik mijn roeping te danken heb. Het is de laatste en  schamelste werkzuster van het klooster. Ik zal God nooit genoeg kunnen danken voor Zijn barmhartigheid, want deze zuster bidt bijna 20 jaar voor mij. En God heeft haar gebed bij voorbaat aanvaard en had voorzien dat de dag van haar geboorte zou samenvallen met de dag van mijn bekering; later heeft God de gebeden en goede werken van deze zuster aangenomen.

            Wat een les en welke waarschuwing voor mij! Indien ik ooit zou kunnen bekoord worden om tegenover de mensen trots te zijn over bepaalde successen of werken, zou ik er moeten aan denken dat dit alles komt door het gebed en het offer van een schamele dienares die in de stal van een klooster werkt. En wanneer een onbelangrijk werk mij van weinig waarde lijkt, moet ik eraan denken dat wat deze povere dienares in nederige gehoorzaamheid aan God doet en Hem met zelfopoffering aanbiedt, ten overstaan van God zo een waarde heeft dat al haar werken in feite een bisschop voor de Kerk waard zijn”.