ZESTIENDE VERSCHIJNING

Vrijdag, 3 mei 1974 van 17.10 tot 17.25 uur

Jezus vertoont zich met de handen naar Madeleine uitgestrekt. Hij lacht haar toe, zij is zeer gelukkig en zou voor altijd in zijn tegenwoordigheid willen blijven.

Hij zegt :

"Zegt dit hardop :

 “De priester heeft het niet verkeerd. Die schuine boom is het symbool van Zonde. Rukt hem uit, nog voordat hij vruchten draagt en haast u om in zijn plaats het Glorierijke Kruis te doen oprichten, want het Glorierijke Kruis zal vrijspreken van alle zonde."

Madeleine zegt :

"Direkt daarna legde Jezus zijn handen gevouwen op de borst. Hij keek mij bedroefd aan en ik zag twee tranen vanuit zijn ogen glijden. Ik heb toen gehuild, Jezus was zo bedroefd."

Vervolgens zei Hij :

"Wee de gehele mensheid, indien zich binnen vijftig dagen na aanleg geen water in dat bekken bevindt, want Satan verhindert de reiniging van zoveel mogelijk. Weest mijn Woord indachtig, Ik zal laten begaan wegens het gebrek aan geloof”.

Even later :

Zegt aan de Kerk dat zij boodschappen over de gehele wereld rondstuurt en dat zij zich moet haasten om op de aangeduidde plaats het Glorierijke Kruis te doen oprichten, en aan de voet ervan een Heiligdom. Vol berouw zullen allen daar komen en er de Vrede en Vreugde vinden. Het Glorierijke Kruis, of het Teken van de Mensenzoon, is de aankondiging van de nabije wederkomst in Heerlijkheid van de verrezen Jezus. Wanneer dit Kruis van de aarde verhoogd wordt, zal Ik alles tot mij trekken.

Daarop zegt Jezus :

Vindt elf personen in deze gezegende en geheiligde stad. Zij zullen mijn discipelen zijn. In mijn Naam zullen zij van deur tot deur collecteren voor de oprichting van het Glorierijke Kruis. En dit zijn de geboden waaraan iedere discipel zich houden moet :

- Werkt tot aan de oprichting van het Glorierijke Kruis;

- zijt nederig, geduldig en liefdevol, opdat men in u mijn discipelen herkent;

- zoekt geen persoonlijk voordeel, maar zet u volledig in ten dienste van de oprichting van het Glorierijke Kruis, want een ieder die hier vol berouw gekomen is, zal worden gered.

Daarna zegt Jezus tot haar, zonder opdracht om het na te zeggen :

Zegt de priester dat Ik u voor de zeventiende keer bezoek, want het Glorierijke Kruis is ook de verrezen Jezus."

Daarna verdwijnt Jezus.

Opmerking :

Tevergeefs hadden de priester en Madeleine de Haute Butte bestegen en geprobeerd de plaats te bepalen van het Kruis. Na die poging maakten zij in het schemerdonker gebruik van elektrische lampen omhoog wijzend naar de hemel.

Terwijl Madeleine bij het venster bleef staan vanwaar ze zes keer het Kruis had gezien. Daar vandaan gaf zij aanwijzingen aan de priester die de Haute Butte op ging. Tenslotte kwam hij uit bij een ronde verhoging door een greppel omgeven, wat zich juist op de grens van het gebied van Dozulé bleek te bevinden. Het juiste punt om het Kruis in vast te zetten, hoefde nu alleen nog maar overeenkomstig de wens van de Heer, te worden gevonden op die verhoging zelf. De priester dacht dat het heel goed op de plaats van die scheve appelboom zou kunnen zijn die zich op die verhoging bevond, maar hij voelde zich niet zeker zodat hij er 's nachts niet van slapen kon. Het is Jezus die hier de juistheid van zijn oordeel bevestigt.

Opmerking :

Het waterbekken was bepaald door vanaf de stam van de scheve appelboom met een lang touw de 223 meter af te passen. Reeds 3 weken geleden was dat bekken gegraven, volgens de bevestiging van Jezus dus op de juiste plaats. Vanaf nu wordt de komst van water daarin hun voornaamste zorg, zelfs zo dat men vergeet om zich naar de plek van het Kruis te begeven. Na Pinksteren wordt er een noveen gehouden voor het water dat maar niet komen wil. Op een nacht dromen Madeleine en zuster M. dat water in het bekken verschenen is en vertellen dit 's ochtends aan de priester, die antwoordt :

"Beste zuster, wat droomt u toch fraaie dromen !"

Hij had namelijk de vorige avond geconstateerd dat er geen water was in het bekken.

Desondanks beklimt Madeleine de Haute Butte en stelt vast dat het water wel degelijk gekomen is en niet zo’n klein beetje : 30 cm hoog. Het was toen 19 juli, 98 dagen nadat het waterbekken gegraven was. Op navraag deelt het weerstation mee dat het de vorige nacht niet geregend heeft en dat een dergelijke hoeveelheid niet veroorzaakt kon zijn door een regenbui.

 
Wordt  vervolgd.

Goede Vrijdag, 12 april 1974

‘s Middags, nadat zuster B. met de eigenaar van het grasland overeenstemming had bereikt, graven drie mannen het waterbekken uit. Het was koud en zuster B. houdt voor de vrijwilligers de koffie warm op een spiritusbrander onder in de kuil van het waterbekken, dat geleidelijk aan vorm neemt.

Lezing uit het boek Leviticus 23,1.4-11.15-16.27.34-37.
Psalmen 81(80),3-4.5-6.10-11.
Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Mattheus 13,54-58.

Lezing uit het boek Leviticus 23,1.4-11.15-16.27.34-37.

Jahweh sprak tot Moses:
Dit zijn de feestdagen van Jahweh met de godsdienstige bijeenkomsten, die gij op hun vastgestelde tijden moet vieren.
Op de veertiende dag van de eerste maand tegen het vallen van de avond is het Pasen ter ere van Jahweh.
En op de vijftiende dag van dezelfde maand het feest van de ongedesemde broden ter ere van Jahweh; gedurende zeven dagen moet ge dan ongedesemde broden eten.
Op de eerste dag moet gij bovendien een godsdienstige bijeenkomst houden, en moogt ge geen enkel slafelijk werk verrichten.
Zeven dagen lang moet ge vuuroffers aan Jahweh opdragen, en op de zevende dag weer een godsdienstige bijeenkomst houden, en moogt ge geen enkel slafelijk werk verrichten.
Jahweh sprak tot Moses:
Beveel de Israëlieten, en zeg hun: Wanneer ge in het land zijt gekomen, dat Ik u geven zal, en ge zijn oogst afmaait, dan moet ge de eerste schoof van uw oogst den priester brengen.
Hij moet die schoof voor het aanschijn van Jahweh als strekoffer aanbieden, opdat het u ten goede kome; daags na de sabbat moet de priester ze aanbieden.
Van de dag na de sabbat, waarop ge de schoof als strekoffer hebt aangeboden, moet ge zeven volle weken tellen; zeven volle weken moeten het zijn,
tot aan de dag na de zevende sabbat; dus vijftig dagen moet ge tellen. Dan moet ge een nieuw spijsoffer aan Jahweh opdragen.
Bovendien valt op de tiende dag van de zevende maand de verzoendag. Dan moet ge een godsdienstige bijeenkomst houden, boete doen, en een vuuroffer aan Jahweh brengen.
Zeg aan de Israëlieten: Op de vijftiende dag van de zevende maand begint het loofhuttenfeest, zeven dagen lang, ter ere van Jahweh.
Op de eerste dag moet een godsdienstige bijeenkomst worden gehouden, en moogt ge geen slafelijk werk verrichten.
Zeven dagen lang moet ge Jahweh een vuuroffer opdragen. Op de achtste dag moet ge een godsdienstige bijeenkomst houden, en een vuuroffer opdragen ter ere van Jahweh. Het is een hoogtij, waarop ge geen slafelijk werk moogt verrichten.
Dit zijn de feesten van Jahweh, waarop gij godsdienstige bijeenkomsten moet houden, en aan Jahweh vuuroffers opdragen: brand(-) en spijsoffers, slacht(-) en plengoffers, zoals het voor iedere dag is bepaald;


Psalmen 81(80),3-4.5-6.10-11.

Stemt lofzangen aan, slaat de pauken, Met lieflijke citer en harp;
Steekt deze maand de bazuinen, Bij volle maan voor de dag van ons feest!
Want dit is een voorschrift aan Israël, En een bevel van Jakobs God:
Een gebod, aan Josef gegeven, Na zijn tocht uit het land van Egypte, Toen hij een woord vernam, Dat hij nooit had gehoord:
Geen andere god mag er onder u zijn; Geen vreemden god moogt gij aanbidden!
Ik ben Jahweh, uw God, die u uit Egypte heb geleid, En die uw mond heb gevuld, toen hij wijd was geopend!


Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Mattheus 13,54-58.

Nadat Hij in zijn vaderstad was gekomen, onderrichtte Hij hen in hun synagoge. zodat ze verbaasd waren en zeiden: Waar heeft Hij die wijsheid en wonderkracht vandaan?
Is Hij niet de zoon van den timmerman? Heet zijn moeder niet Maria, en zijn broers niet Jakobus, Josef, Simon en Judas?
En leven zijn zusters niet allen onder ons? Waar heeft Hij dan dit alles vandaan?
En ze ergerden zich aan Hem. Maar Jesus zeide hun: Een profeet wordt enkel in zijn geboortestad en in zijn eigen familie miskend.
En om hun ongeloof deed Hij er maar weinig wonderen.

Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling

God onze Vader,
in Maria hebt Gij ons een model gegeven van gelovige dienstbaarheid.
Zij heeft met gans haar wezen JA gezegd op uw uitnodiging.
Zo was haar naam: dienares van de Heer.
Wij vragen u: maak ons tot dienaren en dienaressen van u en van elkaar.
Dat wij niet langer eigen belangen en plannen dienen,
maar beschikbaar zijn voor elk woord van U.
Verdiep onze dienstbaarheid.
Laat uw Liefde voor uw mensen de bron zijn waaraan onze inzet ontspringt.
Dat wij onszelf meer en meer verstaan als geroepen om te dienen. Amen.

De eerste christenen wilden Jezus beter leren kennen.
Daarom kwamen zij geregeld samen
om onderricht te ontvangen van de apostelen,
het brood te breken en te bidden.
Iedereen was vol ontzag over de wonderen en tekenen
die de apostelen deden.
Allen die het geloof hadden aangenomen,
gingen met elkaar om als broers en zusters.
En er was niemand van hen die zei: "Dit is van mij!"
Neen, alles was voor iedereen.
Zij verkochten hun bezittingen
en iedereen kreeg wat hij nodig had,
zodat er bij hen geen armen of rijken waren.
Men kon ze elke dag naar de tempel zien gaan
om er in groep te bidden.
's Avonds braken zij het brood in een of ander huis.
Daarna gingen ze samen aan tafel, loofden God
en waren één van hart en blij met elkaar.
De mensen spraken met lof over hen
en elke dag kwamen er mensen vragen
of zij ook christen mochten worden.

Luisteren wij naar woorden van Jezus zoals Lucas ze opgeschreven heeft:
Jezus wees nog tweeenzeventig andere discipelen aan.
Hij stuurde hen twee aan twee vooruit naar de dorpen en steden waar Hij langs zou komen.
Hij zei tegen hen: "Vraag God meer arbeiders te sturen om de oogst binnen te halen. Want de oogst is groot, maar er zijn te weinig arbeiders.
Ga dan en vergeet niet dat Ik jullie er op uitstuur als lammeren tussen de wolven.
Neem geen geld mee, geen tas en zelfs geen extra schoenen.
Ga recht op je doel af.
Breng vrede in elk huis dat je binnengaat.
Woont daar een vredelievend man, dan zal je vrede over hem komen.
Zo niet, dan komt die vrede bij je terug.
Wanneer je in een dorp komt, ga dan niet van het ene adres naar het andere. Blijf logeren in hetzelfde huis en eet en drink wat je wordt voorgezet.
Geniet gerust van de gastvrijheid. Een arbeider moet zijn loon hebben.
Als jullie in een stad gastvrij worden ontvangen, moet je dit doen: Eet zonder bezwaar wat je wordt voorgezet.
Genees de zieken. En zeg tegen de mensen dat het Koninkrijk van God heel dichtbij is gekomen.

Goede vrienden,
Als je iets doet voor mensen die het moeilijk hebben,
doe het dan niet met een zwaar hart.
Heb elkaar lief zonder te doen alsof.
Haat het kwaad en houd het goede vast.
Hou veel van mekaar als zussen en broers.
Probeer elkaar te overtreffen in achting voor mekaar,
doe je best en wees niet lui.
Laat je enthousiasme niet verflauwen in je dienst aan de Heer.
Wees gelukkig met wat je te wachten staat
en draag moeilijke omstandigheden met veel geduld.
Blijf bidden.
Help de nood van medegelovigen dragen
en doe je best om andersdenkenden goed te bejegenen.
Spreek zelfs goed van de mensen die je opjagen,
spreek goed van ze in plaats van kwaad.
Wees blij met wie blij zijn en verdrietig met wie verdriet hebben.
Wees het zoveel mogelijk eens met elkaar.
Wees niet hooghartig maar probeer je aan te passen bij eenvoudige mensen.
Wees niet eigenwijs en klamp je niet al te vast aan je eigen mening.
Doe asjeblief niet uit de hoogte maar blijf gewoon.

Deze nacht had ik een droom,
een droom van een parochie,
waarin mensen elkaar echt wilden ontmoeten
en een deel van hun levensweg samen wilden gaan.
Het was een parochie,
waarin het woordje "moeten" vervangen was door "mogen";
waar eigenbelang nooit de voorrang kreeg op de belangen van de groep,
waar jong en oud ongedwongen samen leefden,
met geloof, eerbied en vertrouwen in elkaar.
Daarom konden ze ook openhartig met elkaar praten,
over alles wat hen gelukkig maakte,
maar ook over hetgeen ze aanvoelden als minder gelukkig.
Het was een parochie, waarin niemand werd uitgesloten,
noch om zijn afkomst, noch om zijn taal, noch om zijn eigenheid,
maar waar men eenieder wist te waarderen,
omdat er toch zoveel moois te ontdekken viel
in de rijkdom van verscheidenheid.
Het was een parochie, waarin het woordje "God" tastbaar was
in kleine, onopvallende daden van mensen,
die elkaar echt probeerden te beminnen.
Het was een parochie, waar hartelijkheid voelbaar was,
omdat eenieder zich verantwoordelijk wist,
elk met zijn eigen inbreng,
als een grote familie rond dezelfde Vader.
Toen werd ik wakker en besloot:
"aan die droom wil ik voortaan van harte meewerken."

 Wij bidden U, genadige God,
Vader van Jezus Christus, de verrezen Heer
dat Gij wilt aanvaarden en zegenen
de gaven die wij U aanbieden.
Dat Gij zult heiligen dit brood en deze beker,
opdat zij ten goede komen aan heel de Kerk.
Wij zegenen en aanbidden U,
omdat Jezus uit de dood is opgestaan,
en wij smeken U,
samen met Maria altijd maagd, die bij U verheerlijkt is,
met de heilige Jozef en alle heiligen.
Wees onze toevlucht waar wij ook gaan. Wees onze kracht.

Dierbaren,
Sluit u aan bij Jezus, de Heer.
Hij is de levende steen, waarop God zijn bouwwerk optrekt.
Hoewel de mensen Hem hebben afgewezen heeft God deze kostbare steen uitgekozen.
Gij weet dat er vele stenen nodig zijn om een tempel op te richten.
Laat uzelf dan als levende stenen samenvoegen tot een geestelijke tempel.
In de schrift staat het zo:
"Ik, God, heb een kostbare steen uitgekozen waarop mijn huis zal gebouwd worden.
Wie vol vertrouwen daarop verder bouwt, zal er geen spijt van krijgen".
Inderdaad, die steen is voor u kostbaar omdat gij gelooft.
Gij zijt een volk van priesters in dienst van Jezus Christus, door God uitgekozen en geheiligd.
Uit de duisternis heeft God u geroepen om te leven in zijn heerlijk licht.
Zo zijt gij Gods eigen volk geworden en krijgt gij de taak om zijn grote daden bekend te maken en levende stenen te zijn in dat huis van God

Ik zal niet geloven in het recht van de sterkste
in de taal van de wapens, in de macht van de machtigen.
Maar ik wil geloven in het recht van de mens,
in de open hand, in de macht der geweldloosheid.

Ik zal niet geloven in ras of rijkdom,
in voorrechten, in de gevestigde orde.
Maar ik wil geloven dat alle mensen mensen zijn,
dat de orde van de macht en het onrecht wanorde is.

Ik zal niet geloven dat ik niets te maken heb
met wat ver van hier gebeurt.
Maar ik wil geloven dat de hele wereld mijn huis is en het veld dat ik bezaai,
dat allen oogsten van wat allen gezaaid hebben.

Ik zal niet geloven dat ik verdrukking dáár kan bestrijden,
als ik onrecht hier laat bestaan.
Maar ik wil geloven dat recht één is hier en daar,
dat ik niet vrij ben zolang nog een mens slaaf is.

Ik zal niet geloven dat oorlog en honger onvermijdelijk zijn
en vrede onbereikbaar.
Maar ik wil geloven in de kleine daad, in de schijnbaar machteloze liefde,
in de vrede op aarde.

Ik zal niet geloven dat alle moeite vergeefs is.
Ik zal niet geloven dat de droom van de mensheid een droom zal blijven,
dat de dood het einde zal zijn.
Maar ik durf geloven altijd en ondanks alles in de nieuwe mens.
Ik durf geloven in Gods eigen droom: een nieuwe hemel, een nieuwe aarde,
waar gerechtigheid zal wonen.