De eerste christenen wilden Jezus beter leren kennen.
Daarom kwamen zij geregeld samen
om onderricht te ontvangen van de apostelen,
het brood te breken en te bidden.
Iedereen was vol ontzag over de wonderen en tekenen
die de apostelen deden.
Allen die het geloof hadden aangenomen,
gingen met elkaar om als broers en zusters.
En er was niemand van hen die zei: "Dit is van mij!"
Neen, alles was voor iedereen.
Zij verkochten hun bezittingen
en iedereen kreeg wat hij nodig had,
zodat er bij hen geen armen of rijken waren.
Men kon ze elke dag naar de tempel zien gaan
om er in groep te bidden.
's Avonds braken zij het brood in een of ander huis.
Daarna gingen ze samen aan tafel, loofden God
en waren één van hart en blij met elkaar.
De mensen spraken met lof over hen
en elke dag kwamen er mensen vragen
of zij ook christen mochten worden.

Luisteren wij naar woorden van Jezus zoals Lucas ze opgeschreven heeft:
Jezus wees nog tweeenzeventig andere discipelen aan.
Hij stuurde hen twee aan twee vooruit naar de dorpen en steden waar Hij langs zou komen.
Hij zei tegen hen: "Vraag God meer arbeiders te sturen om de oogst binnen te halen. Want de oogst is groot, maar er zijn te weinig arbeiders.
Ga dan en vergeet niet dat Ik jullie er op uitstuur als lammeren tussen de wolven.
Neem geen geld mee, geen tas en zelfs geen extra schoenen.
Ga recht op je doel af.
Breng vrede in elk huis dat je binnengaat.
Woont daar een vredelievend man, dan zal je vrede over hem komen.
Zo niet, dan komt die vrede bij je terug.
Wanneer je in een dorp komt, ga dan niet van het ene adres naar het andere. Blijf logeren in hetzelfde huis en eet en drink wat je wordt voorgezet.
Geniet gerust van de gastvrijheid. Een arbeider moet zijn loon hebben.
Als jullie in een stad gastvrij worden ontvangen, moet je dit doen: Eet zonder bezwaar wat je wordt voorgezet.
Genees de zieken. En zeg tegen de mensen dat het Koninkrijk van God heel dichtbij is gekomen.

Goede vrienden,
Als je iets doet voor mensen die het moeilijk hebben,
doe het dan niet met een zwaar hart.
Heb elkaar lief zonder te doen alsof.
Haat het kwaad en houd het goede vast.
Hou veel van mekaar als zussen en broers.
Probeer elkaar te overtreffen in achting voor mekaar,
doe je best en wees niet lui.
Laat je enthousiasme niet verflauwen in je dienst aan de Heer.
Wees gelukkig met wat je te wachten staat
en draag moeilijke omstandigheden met veel geduld.
Blijf bidden.
Help de nood van medegelovigen dragen
en doe je best om andersdenkenden goed te bejegenen.
Spreek zelfs goed van de mensen die je opjagen,
spreek goed van ze in plaats van kwaad.
Wees blij met wie blij zijn en verdrietig met wie verdriet hebben.
Wees het zoveel mogelijk eens met elkaar.
Wees niet hooghartig maar probeer je aan te passen bij eenvoudige mensen.
Wees niet eigenwijs en klamp je niet al te vast aan je eigen mening.
Doe asjeblief niet uit de hoogte maar blijf gewoon.

Deze nacht had ik een droom,
een droom van een parochie,
waarin mensen elkaar echt wilden ontmoeten
en een deel van hun levensweg samen wilden gaan.
Het was een parochie,
waarin het woordje "moeten" vervangen was door "mogen";
waar eigenbelang nooit de voorrang kreeg op de belangen van de groep,
waar jong en oud ongedwongen samen leefden,
met geloof, eerbied en vertrouwen in elkaar.
Daarom konden ze ook openhartig met elkaar praten,
over alles wat hen gelukkig maakte,
maar ook over hetgeen ze aanvoelden als minder gelukkig.
Het was een parochie, waarin niemand werd uitgesloten,
noch om zijn afkomst, noch om zijn taal, noch om zijn eigenheid,
maar waar men eenieder wist te waarderen,
omdat er toch zoveel moois te ontdekken viel
in de rijkdom van verscheidenheid.
Het was een parochie, waarin het woordje "God" tastbaar was
in kleine, onopvallende daden van mensen,
die elkaar echt probeerden te beminnen.
Het was een parochie, waar hartelijkheid voelbaar was,
omdat eenieder zich verantwoordelijk wist,
elk met zijn eigen inbreng,
als een grote familie rond dezelfde Vader.
Toen werd ik wakker en besloot:
"aan die droom wil ik voortaan van harte meewerken."

 Wij bidden U, genadige God,
Vader van Jezus Christus, de verrezen Heer
dat Gij wilt aanvaarden en zegenen
de gaven die wij U aanbieden.
Dat Gij zult heiligen dit brood en deze beker,
opdat zij ten goede komen aan heel de Kerk.
Wij zegenen en aanbidden U,
omdat Jezus uit de dood is opgestaan,
en wij smeken U,
samen met Maria altijd maagd, die bij U verheerlijkt is,
met de heilige Jozef en alle heiligen.
Wees onze toevlucht waar wij ook gaan. Wees onze kracht.

Dierbaren,
Sluit u aan bij Jezus, de Heer.
Hij is de levende steen, waarop God zijn bouwwerk optrekt.
Hoewel de mensen Hem hebben afgewezen heeft God deze kostbare steen uitgekozen.
Gij weet dat er vele stenen nodig zijn om een tempel op te richten.
Laat uzelf dan als levende stenen samenvoegen tot een geestelijke tempel.
In de schrift staat het zo:
"Ik, God, heb een kostbare steen uitgekozen waarop mijn huis zal gebouwd worden.
Wie vol vertrouwen daarop verder bouwt, zal er geen spijt van krijgen".
Inderdaad, die steen is voor u kostbaar omdat gij gelooft.
Gij zijt een volk van priesters in dienst van Jezus Christus, door God uitgekozen en geheiligd.
Uit de duisternis heeft God u geroepen om te leven in zijn heerlijk licht.
Zo zijt gij Gods eigen volk geworden en krijgt gij de taak om zijn grote daden bekend te maken en levende stenen te zijn in dat huis van God

Ik zal niet geloven in het recht van de sterkste
in de taal van de wapens, in de macht van de machtigen.
Maar ik wil geloven in het recht van de mens,
in de open hand, in de macht der geweldloosheid.

Ik zal niet geloven in ras of rijkdom,
in voorrechten, in de gevestigde orde.
Maar ik wil geloven dat alle mensen mensen zijn,
dat de orde van de macht en het onrecht wanorde is.

Ik zal niet geloven dat ik niets te maken heb
met wat ver van hier gebeurt.
Maar ik wil geloven dat de hele wereld mijn huis is en het veld dat ik bezaai,
dat allen oogsten van wat allen gezaaid hebben.

Ik zal niet geloven dat ik verdrukking dáár kan bestrijden,
als ik onrecht hier laat bestaan.
Maar ik wil geloven dat recht één is hier en daar,
dat ik niet vrij ben zolang nog een mens slaaf is.

Ik zal niet geloven dat oorlog en honger onvermijdelijk zijn
en vrede onbereikbaar.
Maar ik wil geloven in de kleine daad, in de schijnbaar machteloze liefde,
in de vrede op aarde.

Ik zal niet geloven dat alle moeite vergeefs is.
Ik zal niet geloven dat de droom van de mensheid een droom zal blijven,
dat de dood het einde zal zijn.
Maar ik durf geloven altijd en ondanks alles in de nieuwe mens.
Ik durf geloven in Gods eigen droom: een nieuwe hemel, een nieuwe aarde,
waar gerechtigheid zal wonen.

Lezing uit het boek Exodus 40,16-21.34-38.
Psalmen 84,3.4.5-6.8.11.
Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Mattheus 13,47-53.

Lezing uit het boek Exodus 40,16-21.34-38.

En Moses deed alles, juist zoals Jahweh het hem bevolen had.
En in de eerste maand van het tweede jaar, op de eerste dag van de maand, werd de tabernakel opgericht.
Moses richtte de tabernakel op; hij plaatste de voetstukken, zette de schotten er in, bevestigde de bindlatten, en richtte de palen op;
hij spande de tent uit over de tabernakel, en legde het tentdek er over heen, zoals Jahweh het Moses bevolen had.
Dan nam hij de verbondstafelen, legde ze in de ark, stak de handbomen aan de ark, legde het verzoendeksel op de ark,
bracht de ark in de tabernakel, hing het voorhangsel op en onttrok zo de ark des Verbonds aan het oog, zoals Jahweh het Moses bevolen had.
Toen bedekte de wolk de openbaringstent en vervulde Jahweh’s Glorie de tabernakel;
en Moses kon de openbaringstent niet binnengaan, omdat de wolk daarop rustte en Jahweh’s Glorie de tabernakel vervulde.
En telkens wanneer de wolk zich boven de tabernakel verhief, braken de Israëlieten op, om hun tocht te hervatten;
maar zolang de wolk zich niet verhief, wachtten zij met het vertrekken tot het ogenblik, dat zij opsteeg.
Want overdag rustte de wolk van Jahweh op de tabernakel, en des nachts was er een vuur in de wolk ten aanschouwen van heel het huis van Israël op al zijn tochten.


Psalmen 84,3.4.5-6.8.11.

Mijn ziel smacht van verlangen Naar de voorhoven van Jahweh; Mijn hart en mijn lichaam heffen een jubelzang aan Voor den levenden God!
Ook de mus vindt een woning, De zwaluw een nest, waar ze haar jongen kan leggen: Bij uw altaren, Jahweh der heirscharen, Mijn Koning en God.
Gelukkig, die in uw huis mogen wonen, En eeuwig U loven!
Gelukkig de mensen, die hun kracht in U vinden, Als ze met blijdschap ter bedevaart gaan!
Zo gaan ze steeds krachtiger voort, Totdat ze voor God op de Sion verschijnen.
Waarachtig, één dag in uw voorhoven Is beter dan duizend daarbuiten; Liever wil ik op de drempel van Gods huis blijven staan, Dan wonen in de tenten der bozen.


Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Mattheus 13,47-53.

Nog is het rijk der hemelen gelijk aan een net, dat in de zee wordt uitgeworpen, en waarmee allerlei soort van vis wordt gevangen.
Toen het vol was, trok men het op het strand, zette zich neer, en zocht de goede vissen uit om ze in vaten te doen, maar de slechte gooide men weg.
Zo zal het ook gaan aan het einde der wereld. De engelen zullen uitgaan, en de bozen van de rechtvaardigen scheiden.
En zij zullen ze in de vuuroven werpen; daar zal geween zijn en gekners der tanden.
Hebt gij dit alles begrepen? Ze zeiden Hem: Ja. En Hij zei hun:
Zo is iedere schriftgeleerde, die onderwezen is in het rijk der hemelen, gelijk aan een huisvader, die uit zijn schat nieuw en oud te voorschijn brengt.
Toen Jesus met deze gelijkenissen ten einde was, ging Hij heen.

Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling

Zalig zij, die kunnen lachen met zichzelf,
zij zullen veel plezier beleven.

Zalig zij, die het onderscheid weten tussen een berg en een molshoop,
hun zullen veel kopzorgen bespaard blijven.

Zalig zij, die kunnen rusten en gaan slapen
zonder daarvoor excuses te zoeken,
zij zullen wijze mensen worden.

Zalig zij, die verstandig genoeg zijn om zichzelf niet ernstig te nemen,
zij zullen waardering oogsten bij hun omgeving.

Zalig ben jij, als je de kleine dingen met de nodige ernst
en de ernstige dingen met de nodige vrede kan bekijken,
je zal het er brengen in het leven.

Zalig ben jij, als je erin slaagt steeds andermans houdingen
welwillend te interpreteren, ook al hebben ze de schijn tegen,
je zal voor naïef versleten worden, maar de Liefde is die prijs waard.

Zalig zij, die nadenken alvorens ze handelen
en die lachen alvorens ze nadenken,
zij zullen veel stommiteiten vermijden.

Zalig ben vooral jij, die de Heer weet te herkennen
in allen die je ontmoet,
jij hebt het ware licht gevonden, de ware wijsheid.

God, midden het leven, de taak en de opdracht die aan ons is toevertrouwd,
bidden wij om helderheid van geest, om open handen en een warm hart.
Om open ogen die zien wat misloopt en wat goed en hoopvol is in deze wereld.
Om woorden in onze mond die wijs en verstaanbaar zijn.
Om luisterbereidheid en fijngevoeligheid voor wat mensen ten diepste beroert.
Om voldoende kracht om te leven en te werken en dromen te realiseren.
Om de lange adem om het uit te houden in moeilijke momenten.
Wij blijven bidden, God, dat in onze leven iets van U herkenbaar wordt. Amen.

VIJFTIENDE VERSCHIJNING

Vrijdag, 5 april om 15.40 uur

In de kapel vormt zich de stralenkrans op de plaats van de monstrans, waarna

Jezus verschijnt met zijn handen in begroeting naar Madeleine uitgestrekt, die

Hem vol bewondering aankijkt, "want het is zo prachtig !"

Hij lacht haar toe.

Hardop vraagt zij Hem :

"Indien u de Christus bent, waarom zie ik dan nooit uw Wonden ?"

De priester had haar opgedragen deze vraag te stellen.

Jezus bleef haar glimlachend aanzien.

"Wat een onbeschrijflijke zoetheid ondervond ik op dat moment, ik voelde mij niet meer van deze wereld", schrijft zij.

Jezus doet dan zijn rechterhand omhoog en zegt haar :

"De Vrede zij met u !"

"Zegt dit hardop :

Vervolgens zei Hij, terwijl Hij weer in zijn normale houding ging staan en niet meer glimlachte :

Jezus vraagt :

“Waarom die verlegenheid, waarom komen die gedachten in u op ? Is het voor u, de priesters, die tot taak hebt om uit te voeren wat Ik van u verlang, gemakkelijker om wonder te roepen als u vanuit de berg water ziet ontspringen dan wanneer u door de dienares van de Heer woorden hoort uitspreken die zijzelf niet kent ?” Gij kleinsgelovigen, weest mijn Woord indachtig :

Jezus stem klonk streng.

"Zij die in mijn Naam komen, zullen talen spreken die die hun vreemd zijn."

Na een korte stilte, en zonder instructie om het na te zeggen :

"Hebt geen enkele twijfel, staat op en betast Mijn handen."

Madeleine richtte zich op; Jezus toonde haar eerst Zijn linkerhand en daarna Zijn rechter.

Zij schrijft :

"Ik heb dus Zijn twee handen in de mijne genomen."

De aanwezigen zagen Madeleine haar twee handen eerst naar rechts en toen naar links uitstrekken, aan iedere kant van de monstrans, als om de handen van Christus vast te pakken.

Hij zei mij :

"Twijfelt niet meer, een geest heeft geen hand, en geen vlees."

Madeleine is weer op haar plaats gaan knielen.

Waarna Jezus tegen haar zei :

"Zegt ze dit (zij heeft hardop herhaald) Twijfelt niet meer, het is de verrezen Jezus zelf, die ik vandaag voor de zevende maal* zie. Ik heb daarnet zijn handen betast.”

Opmerking  :

De 14e, 15e en 16e verschijning vormen een probleem voor wat betreft de bezoeken of visioenen van de Heer :

- Tijdens de 14e wordt gezegd : “Jezus bezoekt mij door de 8e keer”; vanaf de 7e verschijning wordt hier ieder als een bezoek geteld.

- Tijdens de 15e wordt gezegd; “De "Verrezen Jezus" die ik voor de 7e maal zie.”; hier wordt de 7e verschijning niet meegeteld evenmin als de 13e waar Madeleine niet in staat is te "zien".

- Tijdens de 16e wordt gezegd : “Ik bezoek u voor de 17e keer, want het Glorierijke Kruis is ook de verrezen Jezus.” Hier wordt ieder visioen van het Kruis ook als een bezoek gerekend, maar omdat Jezus tijdens de 7e verschijning als Glorierijke Kruis en ook als persoon is verschenen, telt die verschijning dubbel, in totaal dus

16 + 1 = 17.

Om te voldoen aan de wens van hen die niet wisten waar moest worden gegraven voor het waterbekken, vraagt Madeleine hierna het volgende, duidelijk hoorbaar :

"Heer, waar moet gegraven worden om water te krijgen ?"

Hij antwoordde haar :

"Het Glorierijke Kruis opgericht op de Haute Butte staat zo dicht mogelijk bij de grens van het gebied van Dozulé, op precies dezelfde plaats waar zich de fruitboom bevindt, de boom van Zonde, want het Glorierijke Kruis zal vrijspreken van alle zonde. Zijn armen moeten gericht staan van Oost naar West. Iedere arm moet 123 meter lang zijn en zijn hoogte zes keer zoveel. Vanaf deze 123 meter die door het Kruis in beslag worden genomen, moeten de 100 meter worden afgepast. Laat daarna een waterbekken graven van twee bij anderhalve meter en één meter diep. Maakt een ommuring. Water zal te voorschijn komen.

Hierop voegt Jezus toe :

Indien uw hart droog is, zal er weinig water zijn en weinig zullen gered worden."

En verder zegt Hij :

Vos amici Mei estis si feceritis quæ Ego præcipio vobis, dixit Dominus."

Vertaling uit het Latijn : "Gij zijt Mijn vrienden, indien gij doet wat Ik u gebied, zo spreekt de Heer."

Jezus voegt toe :

"Legt uw linkerhand op uw hart en uw rechter er overheen."

Daarna verdwijnt Jezus en Madeleine gaat dus naar haar plaats terug.

Zij heeft zin om haar vreugde uit te roepen, haar ogen tranen van geluk en zij zegt tot de priester en iemand anders, de kapel verlatend :

"Jezus leeft echt. In het vlees opgestaan heb ik zijn handen betast. Het zijn handen van vlees zoals de onze, zij voelen warm aan... ik had zin om te zingen… "

Op haar verzoek zingt men het Magnificat.

"Ik mag volgens opdracht niets zeggen, men dient te gehoorzamen aan de priesters en bisschoppen. Dat heeft mij weerhouden. Ik zou mijn vreugde aan iedereen hebben willen toeroepen om daarmee aan een ieder die twijfelt de Vreugde van de verrezen Jezus te schenken."

Opmerking :

De hoogte van het Kruis van 738 meter, komt overeen met de gemiddelde hoogte boven zeeniveau van Jeruzalem.

Wordt  vervolgd.

Lezing uit de 1e brief van de apostel Johannes 4,7-16.
Psalmen 33(32),2-11.
Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Johannes 11,19-27.

Lezing uit de 1e brief van de apostel Johannes 4,7-16.

Geliefden, laat ons elkander beminnen. Want de liefde is uit God, en wie liefheeft, is uit God geboren en kent God;
wie niet liefheeft, kent God niet. Want God is liefde!
Hierdoor heeft Gods liefde zich aan ons geopenbaard, dat God zijn eniggeboren Zoon in de wereld heeft gezonden, opdat wij door Hem zouden leven.
Hierin bestaat de liefde: niet dat wij God hebben liefgehad, maar dat Hij ons heeft bemind en zijn Zoon heeft gezonden tot verzoening voor onze zonden.
Geliefden, als God ons zó heeft liefgehad, dan moeten ook wij elkander beminnen.
Nooit heeft iemand God aanschouwd; maar wanneer wij elkander beminnen, dan blijft God in ons, en is in ons de volmaakte liefde tot Hem.
Hieraan erkennen wij, dat wij in Hem blijven, en Hij in ons: dat Hij ons van zijn Geest heeft meegedeeld.
En we hebben aanschouwd en getuigen, dat de Vader den Zoon heeft gezonden als Verlosser der wereld;
wie dus belijdt, dat Jesus de Zoon is van God, in hem blijft God, en hij blijft in God;
dan hebben we ook de liefde erkend en geloofd, die God voor ons heeft. God is liefde; en wie in de liefde blijft, blijft in God en God in hem.


Psalmen 33(32),2-11.

Looft Jahweh met citers, Bespeelt voor Hem de tiensnarige harp;
Stemt een nieuw lied voor Hem aan, Tokkelt de lieren, lustig en luid!
Want Jahweh’s woord is waarachtig, Onveranderlijk al zijn daden.
Gerechtigheid en recht heeft Hij lief; Van Jahweh’s goedheid is de aarde vol.
Door het woord van Jahweh zijn de hemelen gemaakt, Door de adem van zijn mond heel hun heir;
Hij verzamelde het water der zee in een zak, Legde de oceanen in schuren op.
Heel de aarde moet Jahweh vrezen, Al de bewoners der wereld Hem duchten.
Want Hij sprak: en het was; Hij gebood: en het stond.
De raadslagen der volken gooit Jahweh omver, Hij verijdelt de plannen der naties;
Maar Jahweh’s raadsbesluit staat in eeuwigheid vast: Wat zijn hart heeft bedacht, van geslacht tot geslacht.


Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Johannes 11,19-27.

waren er veel Joden naar Marta en Maria gekomen, om haar hun rouwbeklag te doen over haar broer.
Zodra Marta Jesus’ aankomst vernam, ging ze Hem tegemoet; Maria bleef thuis.
En Marta zei tot Jesus: Heer, zo Gij hier waart geweest, was mijn broer niet gestorven.
Maar zelfs nu weet ik nog, dat God U zal geven, wat Gij Hem vraagt.
Jesus sprak tot haar: Uw broer zal verrijzen.
Marta zeide Hem: Ik weet, dat hij verrijzen zal bij de opstanding op de jongste dag.
Jesus sprak tot haar: Ik ben de verrijzenis en het leven. Wie in Mij gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven;
en wie leeft en in Mij gelooft, zal niet sterven voor eeuwig. Gelooft ge dit?
Ze zeide Hem: Ja, Heer; ik geloof, dat Gij de Christus zijt, Gods Zoon, die in de wereld komt.

Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling