Al het goede, dat ons gegeven is
-in de natuur, in de kunst en in de techniek-
krijgt pas echt zin in gemeenschap met anderen.
Maar zo denken en voelen wij niet altijd.
Soms ontbreekt ons de moed om blij te zijn
om het goede met anderen te delen.
Vergeef ons, geef ons moed en leer ons delen

Wij bekennen aan elkaar dat wij tekort geschoten zijn.
Het spijt ons dat wij soms onze oren en ogen
hebben afgesloten voor de ander en de wereld om ons heen.
Wij vragen om vergeving en om kracht ten goede.

Ook zijn wij vaak zwak in ons geloof
en staan wij niet open voor de Geest
die ons geweten aanspreekt.
Wek in ons de Geest van gemeenschap op
die streeft naar volle eenheid met elkaar.

 Moge de Goede God zich over ons ontfermen,
ons vergeving schenken voor de dingen
die we fout deden
en ons vrij maken om altijd met Hem te leven.
Amen.

Er staat geschreven “Gehoorzaamheid is beter dan offers” en ik zeg dat het ook beter is dan zegen. Dit is de diepere betekenis van het verhaal waarin Abraham zijn zoon Isaak offert op het altaar. God zei “Ga dit doen” en hij gehoorzaamde. Verliet Abraham dat altaar omdat “God van gedachte was verandert”? Ik denk het niet, God verlangde enkel en alleen gehoorzaamheid en ontving dit. Ik heb dat afgelopen dag nog meegemaakt, God vertelde mij dat ik moest onderhandelen en Hij gaf me elk bewijs en overtuiging waarom ik een bepaalde zaak moest claimen. Ik deed alles wat binnen mijn macht lag om het te verkrijgen, maar ik kreeg het niet! Wat nu! Is God niet te vertrouwen? Moet ik er soms aan twijfelen dat Hij tot mij gesproken heeft? Of moet ik nu geloven dat satan mij tegenwerkt? Nee! Ik zocht de Heer en Hij zei “Ga dit doen” en ik deed het. Ik zal vrede vinden in mijn gehoorzaamheid, dat maakt het veel beter dan zegen.

Een dienaar van God moet gehoorzamen zonder twijfel, en zonder je af te vragen “waarom” want ook dat is geloof. Als een meester zijn dienaar opdraagt om te gaan, moet hij gaan. En als die meester opdraagt om terug te komen komt hij terug.

“Wil Hij mij doden, ik blijf op Hem hopen” (Job 13:15)

Kan een mens God nog steeds met heel zijn hart vertrouwen wanneer blijkt dat hij zich niet aan zijn beloften houd? Kan een mens nog steeds woorden van geloof spreken wanneer blijkt dat hij op een doodlopende weg loopt? De grote mannen Gods deden dit! Deze mannen stonden oog in oog met de meest grote beproevingen. God heeft hele eigenaardige manieren om geloof op te bouwen in Zijn kinderen, en hoe dieper je in Hem bent, en hoe langer je met Hem wandelt hoe eigenaardiger deze testen zullen zijn. Maar verval niet in een denkpatroon dat al deze zaken een teken zijn dat je Hem teleursteld! Bedenk uzelf dat wonderen kunnen alleen voorkomen temidden van onmogelijkheden … Dus als u er naar verlangt een man of vrouw van geloof te zijn – wees dan klaar voor een leven met de meest eigenaardige beproevingen en louteringen.

Geloof ontstaat door te gebruiken wat je hebt. Wacht niet totdat de obstakels verwijderd zijn, loop ongeacht dat alles gewoon door (alles zal uiteindelijk meewerken ten goede). Het meest kritieke stukje van het geloof is net dat laatste stukje van de weg wanneer wij het niet meer zien.

VEERTIENDE VERSCHIJNING

Vrijdag, 1 maart 1974 van 15.30 tot 15.40 uur

In de kapei zijn de priester, de drie kloosterzusters en vier dames aanwezig.

"Daar is het Licht", zegt Madeleine.

Jezus toont zich zoals gewoonlijk op dezelfde plaats alsof Hij Madeleine wil begroeten. Hij lacht haar even toe, Hij richt zijn ogen ten hemel met een ernstige en afstandelijke blik, en zegt :

"Weest zo goed dit te herhalen :

Hij heft zijn armen kruisvormig omhoog, iets hoger, en spreekt heel langzaam; iedere zin wordt door Madeleine herhaald.

"Ecce cujus imperti* Nomen est in æternum. Quae videt Me, videt et Patrem meum. Magdalena !" "Annuntiate virtutes Ejus qui vos de tenebris vocavit in admirabile Lumen suum. Nolite timere, Deum benedicite, et cantate Illi."

Vertaling uit het Latijn : "Aanschouwt Hem, wiens Naam een eeuwig Rijk heeft. Die Mij ziet, ziet ook mijn Vader. Madeleine ! Verkondigt de deugden van Hem die u geroepen heeft vanuit de duisternis tot zijn wonderbaar Licht. Vreest niet, zegent de Heer en zingt voor Hem."

Jezus vervolgt :

"Ik ben het Licht der wereld, en het Licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet begrepen.

Boete, boete, boete, kust de grond drie keer uit boete, wegens het gebrek aan geloof in de wereld.

Hierna hernam Jezus zijn normale houding en vervolgt :

Vandaag bezoekt Jezus van Nazareth, de verrezen Mensenzoon, mij voor de achtste keer. Zijn Handen, zijn Gezicht, schitteren als de zon, zijn kleren zijn van een stralende witheid, zijn oogopslag is Liefde en Goedheid. Bemint uw naaste zoals Ik u bemin, dat uw blik liefde en goedheid zij voor ieder ander. Kust één van de aanwezigen uit liefde en medemenselijkheid."

Madeleine heeft de eerste persoon die zich in de buurt bevond de kus gegeven; het was zuster M. de l’A., de algemene overste van B.

Hierop voegt Jezus toe :

"Dit gebaar is een teken van liefde en verzoening voor de gehele wereld. Zijt verheugd Maria, sprak de aartsengel Gabriël, bij de Ontvangenis van de Mensenzoon.

En op zeer ernstige toon :

Waarlijk, Ik zeg u dat het heden hetzelfde is. Verheugt u, want de tijd is nabij dat de Mensenzoon zal terugkomen in Heerlijkheid. Verheugd, verheugt u zonder ophouden in de Heer, dat uw vreugde bij alle mensen bekend zij, vanwege de woorden die u zojuist gehoord heeft en vanwege mijn Naam.

Daarna, korte tijd later.

Dat ieder van u, in de stilte van zijn hart, aan God de genade vraagt die hij wenst; vandaag nog zal zij u geschonken worden."

Madeleine bleef enkele ogenblikken in stilte. Daarna luisterde zij naar de zeer ernstige woorden die Jezus tot haar richtte. Zij durfde ze niet te herhalen vanwege hun ernst; zij vertrouwde ze toe aan de priester bij het verlaten van de kapel.

Nog steeds in dezelfde houding gaat de Heer verder :

"Zegt de kerk dat zij haar boodschap van VREDE aan de hele wereld hernieuwt, want het uur is ernstig. Satan leidt de wereld, hij verleidt de geesten, stelt ze in staat om – in enkele minuten - de mensheid te vernietigen. Indien de mensheid zich hier niet tegen verzet zal Ik laten begaan, en het zal de catastrofe zijn, zoals sinds de zondvloed niet meer geweest is - en dit voor het eind dezer eeuw. Allen die vol berouw aan de voet van het Glorierijke Kruis zijn gekomen, zullen gered worden. Satan zal vernietigd worden; slechts Vrede en Vreugde zullen overblijven."

Hierop verdwijnt Hij.

Opmerking  :

In verband met het woord "imperti" :

Na veel overpeinzingen en advies te hebben ingewonnen van verschillende deskundigen in Latijn, besluiten wij zonder enige twijfel dat het woord "imperti" niet bestaat in het Latijn, zelfs niet in de vormen van het werkwoord "impertio", wat betekent : toewijzen, aan iemand zijn deel geven. De heilige engel Michaël geeft tijdens de 17e verschijning de precieze betekenis weer met het woord "Rijk" en niet de letterlijke vertaling van de zin, en veronderstelt daarmee het Latijnse woord "imperium". De juiste spelling leidt ertoe om "imperii" te schrijven en te vertalen met : “Aanschouw Hem wiens naam der Wereldheerschappij eeuwigdurend is”. In deze zelfde betekenis vindt men het woord "imperium" ook terug in het introiïtus van de derde Kerst-mis en de gregoriaanse mis van Christus-Koning. Welnu, het gaat hier om de komst van Christus-Koning "met Macht en grote Glorie".

Wij hebben het woord "imperti" onaangetast gelaten vanuit zorg voor een getrouwe tekst die, naar wij mogen aannemen, beantwoordt aan een bedoeling van de Heer.

 Wordt  vervolgd. 

De eerste vrijdag van februari, 1974

Jezus is niet verschenen.

Lezing uit het boek Exodus 33,7-11.34,5-9.28.
Psalmen 103(102),6-7.8-9.10-11.12-13.
Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Mattheus 13,36-43.

Lezing uit het boek Exodus 33,7-11.34,5-9.28.

Daarom nam Moses zijn tent, sloeg ze op enige afstand buiten de legerplaats op, en noemde ze openbaringstent; en iedereen, die Jahweh wilde raadplegen, moest zich naar de openbaringstent begeven, die buiten de legerplaats lag.
Telkens nu als Moses zich naar de tent begaf, kwam al het volk aan de ingang van zijn tenten staan en staarde Moses na, tot hij de tent was binnengegaan.
Zodra Moses dan binnen de tent was gekomen, daalde de wolkkolom neer, en plaatste zich voor de ingang van de tent, waar Jahweh dan met Moses sprak.
Wanneer nu het hele volk de wolkkolom aan de ingang van de tent zag geplaatst, stond het hele volk overeind, en wierpen allen zich aan de ingang van hun tenten neer.
Dan sprak Jahweh tot Moses van aanschijn tot aanschijn, zoals iemand spreekt met zijn vriend; daarna keerde Moses naar de legerplaats terug, terwijl zijn dienaar, de jeugdige Josuë, de zoon van Noen, de tent nooit verliet.
Toen daalde Jahweh neer in de wolk, terwijl Moses daar op Hem wachtte en Jahweh aanriep bij zijn Naam.
Nu ging Jahweh hem voorbij, en Jahweh riep: Jahweh is een barmhartige en ontfermende God, lankmoedig, vol van liefde en trouw,
die duizenden genade bewijst, die misdaden, fouten en zonden vergeeft, zonder ze ongestraft te laten, maar de zonden der vaderen op de zonen en kleinzonen wreekt tot in het derde en vierde geslacht.
Haastig wierp Moses zich op zijn knieën, boog zich ter aarde,
en sprak: Heer, zo ik genade gevonden heb ik uw ogen, Heer, trek dan mee op, te midden van ons. Zeker het is een weerbarstig volk; maar vergeef ons onze zonde en schuld, en neem ons als uw erfdeel aan.
En Moses bleef daar met Jahweh veertig dagen en veertig nachten, zonder te eten of te drinken, en Hij schreef op de tafelen de bepalingen van het Verbond: de tien geboden.


Psalmen 103(102),6-7.8-9.10-11.12-13.

Jahweh oefent gerechtigheid uit, Schaft recht aan alle verdrukten:
Hij toonde Moses zijn wegen, Aan de kinderen van Israël zijn machtige werken!
Maar Jahweh is ook barmhartig en genadig, Lankmoedig en rijk aan ontferming:
Hij toornt niet voor immer, En wrokt niet voor eeuwig;
Hij vergeldt ons niet naar onze zonden, En straft ons niet naar onze schuld.
Neen, zo hoog als de hemel Zich boven de aarde verheft, Zo groot is zijn goedheid Voor hen, die Hem vrezen!
Zo ver het oosten staat van het westen, Werpt Hij onze schuld van Zich af;
Zoals een vader zich over zijn kinderen ontfermt, Ontfermt Zich Jahweh over hen, die Hem vrezen:


Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Mattheus 13,36-43.

Toen Hij de menigte had laten gaan, keerde Hij naar huis terug. Nu kwamen zijn leerlingen naar Hem toe, en zeiden: Verklaar ons de gelijkenis van het onkruid op de akker.
Hij antwoordde hun: Die het goede zaad uitzaait, is de Mensenzoon;
de akker is de wereld; het goede zaad zijn de kinderen van het rijk; het onkruid zijn de kinderen van den boze;
de vijand, die het zaaide, is de duivel; de oogst is het einde der wereld; de maaiers zijn de engelen.
Zoals dus het onkruid verzameld en in het vuur wordt verbrand, zo zal het ook geschieden aan het einde der wereld.
De Mensenzoon zal zijn engelen zenden. Ze zullen uit zijn rijk alle ergernisgevers verzamelen, en hen die ongerechtigheid plegen,
en ze in de vuuroven werpen; daar zal geween zijn en gekners der tanden.
Dan zullen de rechtvaardigen blinken als de zon in het rijk van hun Vader. Wie oren heeft om te horen, hij hore.

Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling

Goede God,

uw geestkracht is onder ons doorgebroken

en wij zijn op de goede weg,

uw liefde omvat ons

en wij laten ons bemoedigen en leiden.

Bevestig in ons wat Gij begonnen zijt

en doe ons uitdragen

uw kracht, uw liefde, uw mildheid

in en door Jezus Christus, onze Heer.

Goede God,

niemand heeft u ooit gezien,

maar uw Zoon heeft ons uw liefde voorgeleefd.

Mogen wij in zijn voetsporen treden

om zijn visioen van eenheid uit te dragen,

in woord en daad.

Dat vragen wij u door Jezus Christus, onze Heer,

die met u en de heilige Geest leeft in de eeuwen der eeuwen.
Amen.

Heer, Gij die in ons midden wilt zijn,

ontferm u over ons.

Heer, ontferm u over ons.

Christus, Gij die ons een nieuwe toekomst aanzegt,

ontferm u over ons.

Christus, ontferm u over ons.

Heer, die ons oproept tot betrokkenheid en liefde,

ontferm u over ons.

Heer, ontferm u over ons.

Moge de goede en barmhartige God onze zwakheid vergeven en ons tot getuigen maken van zijn Rijk van vrede en gerechtigheid.

O God, wij zijn één met U.

U hebt ons één gemaakt met U.

U hebt ons geleerd dat U in ons woont

als we open zijn voor elkaar.

Help ons om die openheid te bewaren

en ervoor te vechten met heel ons hart.

Help ons beseffen dat er geen begrip kan zijn

als wij elkaar niet willen respecteren.

O God, wanneer we elkaar

met heel ons hart volledig aanvaarden,

aanvaarden we U en danken we U -

we verheerlijken U en we houden van U

met ons hele zijn: mensen van U.

Want ons zijn is in Uw zijn,

onze geest is geworteld in Uw Geest.

Vervul ons dan met liefde

en laat ons verbonden zijn in liefde,

wanneer we als mensen onze eigen,

verschillende wegen opgaan.

Verenig ons in deze ene Geest,

die U aanwezig stelt in de wereld

en die U tot getuige maakt

van de laatste werkelijkheid die liefde is.

De liefde heeft overwonnen, zij triomfeert.

Amen.

nu en altijd en eeuwig.

Vrijdag, 7 december 1973

Jezus is niet gekomen. Madeleine wacht lang.

Om 19.45 uur verlaat zij de kapel. Toch weet zij dat Hij daar altijd is, aanwezig in het leven van alle dag.

"Mijn Jezus, indien U eens wist hoezeer ik U bemin, en Hij weet het", schrijft zij.

Verwacht spoedig grote veranderingen

God, wij bidden dat in onze wereld

uw barmhartigheid er zal zijn...

voor mensen die, onverzadigd,

niet weten wat zij zoeken;

voor mensen die, onbevredigd,

verharden en zichzelf verliezen;

voor mensen die met een overgrote

honger in hun lijf moeten leven;

voor mensen die vernederd worden

omdat zij hun hand moeten ophouden;

voor mensen die hun eigen overvloed

niet kennen, die bezeten zijn van hun bezit;

voor mensen die vereenzamen

in hun houden van wat zij hebben...

Goede God,

Gij weet van onze lege handen.

Gij kent de armzaligheid waarmee wij onszelf

willen redden en het niet kunnen.

Geef ons ook vandaag het brood

dat ons verzadigt, dat ons zoeken vervult

en ons aanstekelijk maakt voor elkaar:

Jezus Christus, onze Heer.

Amen.