nu en altijd en eeuwig.

Vrijdag, 7 december 1973

Jezus is niet gekomen. Madeleine wacht lang.

Om 19.45 uur verlaat zij de kapel. Toch weet zij dat Hij daar altijd is, aanwezig in het leven van alle dag.

"Mijn Jezus, indien U eens wist hoezeer ik U bemin, en Hij weet het", schrijft zij.

Verwacht spoedig grote veranderingen

God, wij bidden dat in onze wereld

uw barmhartigheid er zal zijn...

voor mensen die, onverzadigd,

niet weten wat zij zoeken;

voor mensen die, onbevredigd,

verharden en zichzelf verliezen;

voor mensen die met een overgrote

honger in hun lijf moeten leven;

voor mensen die vernederd worden

omdat zij hun hand moeten ophouden;

voor mensen die hun eigen overvloed

niet kennen, die bezeten zijn van hun bezit;

voor mensen die vereenzamen

in hun houden van wat zij hebben...

Goede God,

Gij weet van onze lege handen.

Gij kent de armzaligheid waarmee wij onszelf

willen redden en het niet kunnen.

Geef ons ook vandaag het brood

dat ons verzadigt, dat ons zoeken vervult

en ons aanstekelijk maakt voor elkaar:

Jezus Christus, onze Heer.

Amen.

Lezing uit het boek Exodus 32,15-24.30-34.
Psalmen 106(105),19-20.21-22.23.
Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Mattheus 13,31-35.

Lezing uit het boek Exodus 32,15-24.30-34.

Nu daalde Moses af van de berg met de beide tafelen van het Verbond in de hand, die aan beide zijden, van voren en van achteren, waren beschreven.
Die tafelen waren Gods eigen werk, en het schrift in die tafelen gegrift, was Gods eigen schrift.
Toen Josuë het volk hoorde joelen, zei hij tot Moses: Er is strijdrumoer in de legerplaats.
Maar Moses antwoordde: Dit zijn geen overwinningskreten noch kreten bij een nederlaag; maar ik hoor zingen.
Toen Moses de legerplaats was genaderd, en het kalf en de reidansen zag, barstte zijn gramschap los, wierp hij de tafelen uit zijn handen en smeet ze tegen de voet van de berg aan stukken.
Daarop greep hij het kalf, dat ze hadden gemaakt, verbrandde het, vergruizelde het tot stof, en strooide dit op het water, dat hij de Israëlieten liet drinken.
Toen zei Moses tegen Aäron: Wat heeft dit volk u toch gedaan, dat ge het met zulk een zware schuld hebt beladen?
Aäron antwoordde: Laat mijn heer niet toornig worden; gij weet toch zelf, hoe slecht dat volk is.
Ze zeiden tot mij: Maak ons een god, die voor ons uittrekt; want we weten niet, wat er met Moses is gebeurd, den man, die ons uit Egypte heeft geleid.
Toen sprak ik tot hen: Wie goud heeft, moet er zich van ontdoen. En ze gaven het mij; ik wierp het in het vuur, en dit kalf kwam er uit.
De volgende dag sprak Moses tot het volk: Ge hebt een zware zonde bedreven. Maar ik wil omhoog naar Jahweh gaan; misschien dat ik nog vergiffenis voor uw zonden kan krijgen.
En Moses keerde naar Jahweh terug, en sprak: Ach Jahweh, het volk heeft zwaar gezondigd; zij hebben zich een god van goud gemaakt.
Maar vergeef toch hun zonden, of schrap mij uit het boek, dat Gij hebt geschreven.
Jahweh gaf Moses ten antwoord: Ik schrap hem uit mijn boek, die tegen Mij heeft gezondigd!
Ga nu, en leid het volk naar de plaats, waarvan Ik u gesproken heb. Zie, een engel zal wel voor u uitgaan; maar als de dag voor mijn wraak is gekomen, zal Ik hen voor hun zonden straffen.


Psalmen 106(105),19-20.21-22.23.

Dan maakten ze een kalf bij de Horeb, En wierpen zich voor een afgietsel neer;
Ze verruilden hun Glorie Voor het beeld van een grasvretend rund.
Ze vergaten God, hun Verlosser Die grote dingen in Egypte had gedaan,
Wonderwerken in het land van Cham, Ontzaglijke daden bij de Rode Zee.
En zeker had Hij hun verdelging beslist, Als Moses, zijn geliefde, er niet was geweest; Maar deze stelde zich tegen Hem in de bres, Om Hem te weerhouden, hen in zijn toorn te vernielen.


Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Mattheus 13,31-35.

Een andere gelijkenis stelde Hij hun voor, en sprak: Het rijk der hemelen is gelijk aan een mosterdzaadje, dat iemand op zijn akker zaaide.
Het is wel het kleinste van alle zaden, maar als het is opgewassen is het groter dan het tuingewas, en wordt het een boom, zodat de vogels in de lucht in zijn takken komen nestelen. —
Nog een andere gelijkenis sprak Hij tot hen: Het rijk der hemelen is gelijk aan zuurdeeg, dat een vrouw onder drie maten meel mengde, totdat het meel geheel was gegist.
Dit alles zeide Jesus tot de menigte in gelijkenissen, en zonder gelijkenis sprak hij hun niet toe;
opdat vervuld zou worden, wat door den profeet was voorzegd: "Ik zal mijn mond openen in gelijkenissen, en openbaren, wat verborgen was van de grondvesting der wereld af."

Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling

TWAALFDE VERSCHIJNING

Vrijdag, 2 november 1973 om 19.00 uur

In de kapel heeft Jezus zich met open handen getoond en heeft de armen kruisvormig opgeheven, het hoofd enigszins naar rechts gebogen alsof men Hem ging kruisigen; er waren geen wondetekenen, overigens heb ik zijn wondetekenen nog nooit waargenomen. Hij zei :

"Dozulé is voortaan een gezegende en geheiligde stad... U maakt de tijd mee van de allergrootste inspanning van de Boze tegen Christus. Satan is uit zijn gevangenis losgelaten. Hij bezet het gehele gezicht van de aarde."

Jezus spreekt steeds heel langzaam tegen mij. Op die dag klonk zijn stem buitengewoon ernstig. Ik werd zeer bedroefd toen ik Hem zo zag. Vervolgens zei Hij mij :

"Gog en Magog, hun getal is onberekenbaar. Wat er ook gebeurt, weest niet bezorgd. Allen zullen in het vuur geworpen worden, voor in de eeuwen der eeuwen... Gelukkig hij die slechts bekoord wordt door de allerhoogste God."

Hierop heeft Jezus zijn armen en handen laten zakken. Hij heeft zijn normale houding weer aangenomen, wat wil zeggen, zoals gewoonlijk, met de handen naar mij uitgestrekt en heeft gezegd :

"Deze Boodschap is voor u :

“Gelukkig hij die slechts bekoord wordt door de allerhoogste God, want mijn Vader is enkel Goedheid. Hij vergeeft de grootste zondaar op het laatste moment van zijn leven... Zegt aan de rouwmoedig stervenden, dat hoe groter de zonde, des te groter is mijn Barmhartigheid. Op hetzelfde ogenblik dat zijn ziel zijn lichaam verlaat, bevindt zij zich in dit schitterende Licht. Zegt hen - Woorden van Jezus.”

Een hele poos heeft Jezus haar toegedacht en heeft haar een ernstige boodschap toevertrouwd voor de bisschop en heeft ook een mededeling gedaan die haar zelf betreft...

Waarop Jezus verdwijnt.

Wordt  vervolgd. 

Lezing uit het 2e boek der Koningen 4,42-44.
Psalmen 145(144),10-11.15-16.17-18.
Lezing uit de brief van de apostel Paulus aan de Efeziërs 4,1-6.
Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Johannes 6,1-15.

Lezing uit het 2e boek der Koningen 4,42-44.

Eens kwam er iemand uit Báal-Sjalisja, die voor den godsman twintig gerstebroden als eerstelingenbrood en een zak vers koren had meegebracht. Eliseus beval: Geef het aan het volk te eten.
Zijn dienaar antwoordde: Hoe kan ik dit nu aan honderd man voorzetten? Maar Eliseus hernam: Geef het aan het volk te eten; want zo spreekt Jahweh! Ge zult eten, en nog overhouden.
Nu zette hij het hun voor; en toen ze gegeten hadden, hielden ze nog over, zoals Jahweh gezegd had.


Psalmen 145(144),10-11.15-16.17-18.

Al uw werken zullen U loven, o Jahweh, En uw vromen zullen U prijzen;
Ze zullen de glorie van uw Koningschap roemen, En uw almacht verkonden:
Aller ogen zien naar U uit, Gij geeft voedsel aan allen, elk op zijn tijd;
Gij opent uw handen, En verzadigt naar hartelust al wat leeft!
Goedertieren is Jahweh in al zijn wegen, En in al zijn werken vol liefde.
Jahweh is allen, die Hem roepen, nabij: Allen, die oprecht tot Hem bidden.


Lezing uit de brief van de apostel Paulus aan de Efeziërs 4,1-6.

Ik, de gevangene voor de zaak des Heren, vermaan u dus, dat gij u gedraagt overeenkomstig uw roeping;
dat gij elkander in liefde verdraagt met alle ootmoedigheid, zachtheid en geduld;
dat gij uw best doet, de eenheid des geestes te bewaren door de band van de vrede.
Eén lichaam en één geest, zoals gij ook geroepen zijt tot één hoop, die aan uw roeping ontspruit;
één Heer, één geloof, één doopsel;
één God en Vader van allen, die boven alles, door alles, en in alles is.


Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Johannes 6,1-15.

Daarna begaf Jesus Zich naar de overkant van het meer van Galilea of van Tibérias.
Een grote schare volgde Hem, omdat ze de wonderen hadden gezien, die Hij voor de zieken verricht had.
En Jesus besteeg het gebergte, en zette Zich daar met zijn leerlingen neer.
Het was kort voor Pasen, het feest van de Joden.
Toen Jesus nu de ogen opsloeg en een talrijke menigte tot Zich zag komen, sprak Hij tot Filippus: Waar zullen we brood kopen, zodat ze kunnen eten?
Dit zeide Hij echter, om hem op de proef te stellen; want zelf wist Hij goed, wat Hij doen zou.
Filippus antwoordde Hem: Voor tweehonderd tienlingen brood is niet genoeg, als ieder van hen een stukje krijgt.
Een zijner leerlingen, Andreas, de broer van Simon Petrus, zeide tot Hem:
Hier is een jongen, die vijf gerstebroden heeft en twee vissen; maar wat betekent dat voor zo velen?
Jesus sprak: Laat de mensen gaan zitten. Er stond nu veel gras op die plaats. Ze gingen dus zitten; er waren ongeveer vijf duizend mannen.
Nu nam Jesus de broden, sprak een dankgebed uit, en deelde ze rond aan hen die daar zaten; zo ook van de vissen, zoveel ze wilden.
En toen ze waren verzadigd, zeide Hij tot zijn leerlingen: Verzamelt de overgeschoten brokken, opdat er niets verloren gaat.
Zij verzamelden ze dus, en vulden twaalf korven met de brokken der vijf gerstebroden, die na het eten waren overgebleven.
Bij het zien van het teken, dat Jesus gewrocht had, zeiden de mensen: Deze is waarlijk de profeet, die in de wereld moet komen!
Daar nu Jesus voorzag, dat ze Hem zouden meevoeren, om Hem tot koning uit te roepen, trok Hij Zich heel alleen weer in het gebergte terug.

Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling