O God, ik ben een vat vol tegenstrijdigheden.

Het ene moment

hef ik mijn handen in aanbidding naar U op

en het andere moment schud ik mijn vuist naar U.

Ik word heen en weer geslingerd

tussen groeiende hoop

en steeds dieper wordende wanhoop.

Ik heb een groot geloof, maar ook sterke twijfels.

Ik gun anderen het beste,

maar ben jaloers als ze het krijgen.

Toch wil ik niet voor U weglopen, o God.

En ik wil me ook niet beter voordoen dan ik ben.

Dank U dat U me accepteert

met al mijn tegenstrijdigheden.

Amen.

Het lied van de armen

en rechtelozen

willen we niet altijd horen.

Jij, Heer, woont echter

in het woord

van de landloze boer,

de baby met aids,

de kansloze jongere,

de vrouw die werkt

voor een hongerloon.

Schep kansen, schep momenten

van ontmoeting met hen.

Wek in ons het verlangen

om solidair te zijn

met het Zuiden.

Geef ons levende tekens,

mensen die hun noden begrijpen.

Amen.

De verachting van alle tijdelijke eer.

Mijn zoon, trek het u niet aan, als gij ziet dat anderen geëerd en verheven worden, maar gij veracht en vernederd. Verhef uw hart tot Mij in de hemel, dan zal verachting die van de mensen op aarde komt u niet zeer bedroeven.

Heer, wij zijn blind en door ijdele waan worden wij snel verleid. Als ik mijzelf goed beschouw, is mij nooit door enig schepsel onrecht aangedaan; daarom heb ik ook niet het recht bij U te komen klagen.

Maar omdat ik dikwijls en ernstig tegen U gezondigd heb, staat ieder schepsel terecht zo agressief tegenover mij.

Beschaming en verachting komen mij ten volle toe, maar U de lof, de eer en de roem.

En als ik er mij niet op voorbereid houd, graag door elk geschapen wezen te worden veracht, verlaten en voor volkomen onbenullig te worden aangezien, kan ik van binnen niet tot bevestiging en vrede komen en ook niet geestelijk verlicht of ten volle met U verenigd worden.

BIJ HET GRAF VAN SINT-NICOLAUS TE BARI.

ZESDE BOEK, KAP. 103.

Toen de bruid van Christus de relikwieën van St. Nicolaus te Bari bezocht, begon zij bij zijn graf te denken aan de olie, die uit zijn lichaam vloeit, en toen zag zij in een geestelijk visioen iemand met olie besmeerd, die een heerlijken geur verspreidde en tot haar zeide: "Ik ben bisschop Nicolaus, die zich voor u vertoont in de gedaante, die mijn ziel had, toen ik leefde. Want al mijn ledematen waren even geschikt en lenig om God te dienen als een met vet ingesmeerd instrument geschikt is voor het werk.

En daarom was mijn ziel altijd verheugd en sprak mijn mond woorden tot glorie van God, en was ik geduldig. Boven alle deugden had ik vooral de kuisheid en de ootmoed lief. Maar omdat de beenderen van de meeste mensen droog zijn en geen goddelijk vocht inhouden, klinken zij hol en rinkelen als zij tegen elkaar aan slaan en zijn ongeschikt om de rechtvaardigheid te dienen en afschuwelijk voor God om aan te zien. Maar gij zult weten, dat evenals de roos geur geeft en de druif zoet is, God mijn lichaam de bijzondere genadegave gaf, dat er olie zou uitvloeien. Want, Hij eert niet alleen Zijn uitverkorenen in de hemel, maar Hij verheugt en verheft hen ook op aarde, opdat velen deel zullen hebben aan de genade, die hun gegeven is.

O stilte, hoe hemels groot ben je...

zo wijd als ‘t firmament...

ik hoor je... ik voel je...

ik zie je...

‘n aards rumoer, lawaaierig en nerveus,

probeert je te doorbreken...

doch tevergeefs...

Je bent te groot voor al wat storen wil...

en ieder gerucht,

hoe hels dan ook,

wordt slechts een stofdeel in je schoot...!

O stilte... je bent m’n vriend,

m’n alles,... m’n God!

Bij jou vind ik geluk en vrede...hemelse liefde...

Bij jou, mijn God...

Jij, Stilte, bent m’n ganse leven...

‘n leven zonder smart of angst...

Ja, zonder ziek zijn...

zonder dood...

jij bent het leven...

Het Eeuwig Leven...

Bij Jou is noch begin,

noch eind dat stoort...

want Jij bent God

en ik de stilte.  Amen.

Ouder worden is terugzien naar mijn leven.

Dagen van voorheen keren terug in mij.

Soms doen ze verdiet en pijn

sommige dagen zou ik willen vergeten

over andere dagen praat ik graag nog eens

het doet me goed ze te herinneren.

Ik ben dankbaar voor mensen

die naar mij willen luisteren.

Ik zie terug op mijn leven en ik

probeer mijn leven te aanvaarden

zoals het was.

Ik vraag om vergeving als ik verkeerd deed,

tekort ben geschoten, verkeerd heb gekozen.

ik bid U, Heer, mij te aanvaarden

zoals ik geworden ben en dat ik niet

vastraak in eindeloos gepieker.

Schenk mij het vertrouwen

dat U een God van barmhartigheid bent;

groter dan ons hart. Amen.

"Indien wij in het licht wandelen, gelijk Hij in het licht is, hebben wij gemeenschap met elkander; en het bloed van Jezus, zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde" (1 Johannes 1:7).

"Allen hebben gezondigd" (Romeinen 3:23). De zonde heeft geestelijke onreinheid tot gevolg. Water en vele andere oplosmiddelen worden gebruikt om stoffelijk vuil weg te wassen, maar niets dan het bloed van Christus kan ons van zonde reinigen.

Velen begrijpen niet hoe bloed zonden kan wegnemen. Zonde is opstand tegen God. Dus God is de enige die kan bepalen hoe zonden worden vergeven.

God heeft bloed gegeven als het zoenmiddel waardoor zonden worden vergeven. In Leviticus 17:11 verklaart Hij: "De ziel van het vlees is in het bloed en Ik heb het u op het altaar gegeven om verzoening over uw zielen te doen, want het bloed bewerkt verzoening door middel van de ziel." Verzoening is genoegdoening voor een overtreding met de herstelling van een gebroken relatie als gevolg. "Nagenoeg alles wordt volgens de wet met bloed gereinigd, en zonder bloedstorting geschiedt er geen vergeving" (Hebreeën 9:22).

Onder het Oude Verbond was er verzoening door het bloed van offerdieren. Dit was een voorafbeelding van het bloed van Christus, die het ultieme offer voor zonde zou brengen. "Want het is onmogelijk, dat het bloed van stieren of bokken zonden zou wegnemen" (Hebreeën 10:4).

"Niet met het bloed van bokken en kalveren, maar met zijn eigen bloed [is Hij] eens voor altijd binnengegaan in het heiligdom, waardoor Hij een eeuwige verlossing verwierf. Want als (reeds) het bloed van bokken en stieren en de besprenging met de as der vaars hen, die verontreinigd zijn, heiligt, zodat zij naar het vlees gereinigd worden, hoeveel te meer zal het bloed van Christus, die door de eeuwige Geest Zichzelf als een smetteloos offer aan God gebracht heeft, ons bewustzijn reinigen van dode werken, om de levende God te dienen?" (Hebreeën 9:12 t/m 14). Christus was bevoegd de straf voor onze zonde te dragen omdat Hij zonder zonde was. Aangezien Hij niet onder hetzelfde oordeel was, kon Hij vrijwillig onze plaats innemen, "die zelf onze zonden in zijn lichaam op het hout gebracht heeft, opdat wij, aan de zonden afgestorven, voor de gerechtigheid zouden leven" (1 Petrus 2:24).

Het bloed van Christus is het bloed van het Nieuwe Verbond. Jezus zei aan Zijn toehoorders: "Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, tenzij gij het vlees van de Zoon des mensen eet en zijn bloed drinkt, hebt gij geen leven in uzelf. Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven en Ik zal hem opwekken ten jongsten dage. Want mijn vlees is ware spijs en mijn bloed is ware drank. Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, blijft in Mij en Ik in hem. Gelijk de levende Vader Mij gezonden heeft en Ik leef door de Vader, zo zal ook hij, die Mij eet, leven door Mij" (Johannes 6:53 t/m 57).

De betekenis van dit geheimenis werd bekendgemaakt toen Jezus de maaltijd des Heren instelde: "En terwijl zij aten, nam Jezus een brood, sprak de zegen uit, brak het en gaf het aan zijn discipelen en zeide: Neemt, eet, dit is mijn lichaam. En Hij nam een beker, sprak de dankzegging uit en gaf hun die en zeide: Drinkt allen daaruit. Want dit is het bloed van mijn verbond, dat voor velen vergoten wordt tot vergeving van zonden" (Matteüs 26:26 t/m 28). Paulus lichte toe: "Is niet de beker der dankzegging, waarover wij de dankzegging uitspreken, een gemeenschap met het bloed van Christus? Is niet het brood, dat wij breken, een gemeenschap met het lichaam van Christus?" (1 Korintiërs 10:16).

Wij kunnen nu de woorden van Johannes beter verstaan: "Indien wij in het licht wandelen, gelijk Hij in het licht is, hebben wij gemeenschap met elkander; en het bloed van Jezus, zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde" (1 Johannes 1:7).

Wij beginnen onze wandel in het licht wanneer wij tot het lichaam van Christus worden gedoopt (1 Korintiërs 12:13). Paulus kreeg de opdracht: "Sta op, laat u dopen en uw zonden afwassen, onder aanroeping van zijn naam" (Handelingen 22:16).

Wij blijven in het licht wandelen door Christus dag na dag te volgen en door op de eerste dag van de week samen te komen om bij de tafel des Heren aan het lichaam en bloed van Christus deel te nemen. Paulus zegt dat christenen zwak en ziekelijk worden indien zij niet op een juiste wijze aan de maaltijd des Heren deelnemen (1 Korintiërs 11:30).

Er is kracht in het bloed van Christus.

Het Oude Verbond werd aan het volk Israël gegeven. Het Nieuwe Verbond is voor de gehele wereld. Aan niet-joodse christenen schreef Paulus: "Maar thans in Christus Jezus zijt gij, die eertijds veraf waart, dichtbij gekomen door het bloed van Christus" (Efeziërs 2:13).

Onder het Oude Verbond had alleen de hoge priester toegang tot de aller heiligste plaats in de tempel. Onder het Nieuwe Verbond mag iedere christen God in het hemelse heiligdom benaderen, daar wij "volle vrijmoedigheid bezitten om in te gaan in het heiligdom door het bloed van Jezus, langs de nieuwe en levende weg, die Hij ons ingewijd heeft, door het voorhangsel, dat is, zijn vlees" (Hebreeën 10:19,20). Jezus leed "ten einde zijn volk door zijn eigen bloed te heiligen" (Hebreeën 13:12). Nu wij door het bloed van Christus heilig zijn gemaakt, mogen wij met vrijmoedigheid Gods genadetroon benaderen.

Het bloed van Christus is het ultieme bewijs van Gods liefde. "God echter bewijst zijn liefde jegens ons, doordat Christus, toen wij nog zondaren waren, voor ons gestorven is. Veel meer zullen wij derhalve, thans door zijn bloed gerechtvaardigd, door Hem behouden worden van de toorn" (Romeinen 5:8,9). Hij "die ons liefheeft en ons uit onze zonden verlost heeft door zijn bloed" (Openbaring 1:5).

God bewijst Zijn liefde door de prijs die Hij bereid was voor onze redding te betalen: "Wandelt dan in vreze de tijd uwer vreemdelingschap, wetende, dat gij niet met vergankelijke dingen, zilver of goud, zijt vrijgekocht van uw ijdele wandel, die (u) van de vaderen overgeleverd is, maar met het kostbare bloed van Christus, als van een onberispelijk en vlekkeloos lam" (1 Peter 1:17 t/m 19). De gemeente werd door het bloed van Christus verworven (Handelingen 20:28).

Gods genade wordt door het bloed van Christus aangetoond. Wij "worden om niet gerechtvaardigd uit zijn genade, door de verlossing in Christus Jezus. Hem heeft God voorgesteld als zoenmiddel door het geloof, in zijn bloed" (Romeinen 3:24,25). "In Hem hebben wij de verlossing door zijn bloed, de vergeving van de overtredingen, naar de rijkdom zijner genade" (Efeziërs 1:7).

Het bloed van Christus bevrijdt ons van de satan en plaatst ons in het koninkrijk van God: "Hij heeft ons verlost uit de macht der duisternis en overgebracht in het Koninkrijk van de Zoon zijner liefde, in wie wij de verlossing hebben [door Zijn bloed], de vergeving der zonden" (Kolossenzen 1:13,14). "En ik hoorde een luide stem in de hemel zeggen: Nu is verschenen het heil en de kracht en het koningschap van onze God en de macht van zijn Gezalfde; want de aanklager van onze broeders, die hen dag en nacht aanklaagde voor onze God, is nedergeworpen. En zij hebben hem overwonnen door het bloed van het Lam en door het woord van hun getuigenis, en zij hebben hun leven niet liefgehad, tot in de dood" (Openbaring 12:10,11).

Wegens het bloed van Christus, mogen wij in wit voor de troon van God staan: "En één van de oudsten antwoordde en zeide tot mij: Wie zijn dezen, die bekleed zijn met de witte gewaden, en vanwaar zijn zij gekomen? En ik sprak tot hem: Mijn heer, gij weet het. En hij zeide tot mij: Dezen zijn het, die komen uit de grote verdrukking; en zij hebben hun gewaden gewassen en die wit gemaakt in het bloed des Lams" (Openbaring 7:13,14). "En zij zongen een nieuw gezang, zeggende: Gij zijt waardig de boekrol te nemen en haar zegels te openen; want Gij zijt geslacht en Gij hebt (hen) voor God gekocht met uw bloed, uit elke stam en taal en volk en natie" (Openbaring 5:9).

"Indien wij in het licht wandelen, gelijk Hij in het licht is, hebben wij gemeenschap met elkander; en het bloed van Jezus, zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde" (1 Johannes 1:7).

"Toen sloeg Abraham zijn ogen op en daar zag hij een ram achter zich, met zijn horens verward in het struikgewas. En Abraham ging en nam de ram en offerde hem ten brandoffer in plaats van zijn zoon. En Abraham noemde die plaats: De Here zal erin voorzien; waarom nog heden gezegd wordt: Op de berg des Heren zal erin voorzien worden" (Genesis 22:13, 14).

Dit was nadat Abraham bereid was Gods bevel te gehoorzamen om zijn zoon, Isaak, als een brandoffer te offeren. Hij was bereid dit te doen omdat hij op Gods belofte volledig vertrouwde dat Isaak de vader van zijn nakomelingen zou worden (Genesis 17:21).

Dit wordt in het Nieuwe Testament uitgelegd: "Door het geloof heeft Abraham, toen hij verzocht werd, Isaak ten offer gebracht, en hij, die de beloften aanvaard had, wilde zijn enige zoon offeren, hij, tot wie gezegd was: Door Isaak zal men van nageslacht van u spreken. Hij heeft overwogen, dat God bij machte was hem zelfs uit de doden op te wekken, en daaruit heeft hij hem ook bij wijze van spreken teruggekregen" (Hebreeën 11:17 t/m 19).

In dit geloof zei Abraham aan zijn knechten, "Blijft gij hier met de ezel, terwijl ik en de jongen daarginds heengaan; wanneer we hebben aangebeden, zullen wij tot u terugkeren" (Genesis 22:5). Hoewel hij ten volle van plan was Gods bevel te gehoorzamen, was hij overtuigd dat zowel hij als Isaak terug zouden komen.

In dit geloof, toen Isaak hem vroeg, "Hier is het vuur en het hout, maar waar is het lam ten brandoffer?" antwoordde hij, "God zal Zichzelf voorzien van een lam ten brandoffer, mijn zoon" (Genesis 22:7, 8).

Volgens het geloof van Abraham, heeft God inderdaad in het Lam als offer voorzien. Zoals Abraham, mogen wij op Gods voorzienigheid vertrouwen. Abrahams offer van zijn zoon was een voorafbeelding van het geven van Gods Zoon als offer voor de zonden van de wereld.

Naast het voorzien in het offer voor onze zonden opdat wij gered kunnen worden, breidt Gods voorzienigheid zich uit tot alle aspecten van ons leven, "Want in Hem leven wij, bewegen wij ons en zijn wij" (Handelingen 17:28).

Zoals Elihu zegt: "Indien Hij ... zijn geest en zijn adem tot Zich terugnam, dan zou al wat leeft tegelijk de geest geven, en de mens zou wederkeren tot stof" (Job 34:14, 15).

Wat droevig dat zo velen hun vertrouwen in het drijfzand van de humanistische filosofie stellen i.p.v. in het woord van God. Zij geloven liever dat het leven door de voorzienigheid van een geesteloos, materialistische evolutie bestaat, dan door de voorzienigheid van God die in zes dagen de hemel en de aarde, de zee en al wat daarin is, gemaakt heeft (Exodus 20:11).

Zulke mensen hebben "de waarheid Gods vervangen door de leugen en het schepsel vereerd en gediend boven de Schepper" (Romeinen 1:25).

God wordt toornig wanneer mensen, die Hij naar Zijn eigen geestelijk beeld geschapen heeft, ondankbaar zijn en Zijn voorzienigheid verloochenen: "Want toorn van God openbaart zich van de hemel over alle goddeloosheid en ongerechtigheid van mensen, die de waarheid in ongerechtigheid ten onder houden, daarom dat hetgeen van God gekend kan worden in hen openbaar is, want God heeft het hun geopenbaard. Want hetgeen van Hem niet gezien kan worden, zijn eeuwige kracht en goddelijkheid, wordt sedert de schepping der wereld uit zijn werken met het verstand doorzien, zodat zij geen verontschuldiging hebben. Immers, hoewel zij God kenden, hebben zij Hem niet als God verheerlijkt of gedankt, maar hun overleggingen zijn op niets uitgelopen, en het is duister geworden in hun onverstandig hart" (Romeinen 1:18 t/m 21).

Moest God Zijn Geest en Zijn adem tot Zich terugnemen, zou het leven op aarde ophouden te bestaan. God heeft het heelal niet als een opgewonden uurwerk geschapen, dat nu vanzelf loopt. De Zoon van God, door Wie de wereld geschapen werd, draagt alle dingen "door het woord zijner kracht" (Hebreeën 1:11 t/m 13).

Al het goede waarvan wij genieten, hebben wij door de voorzienigheid van God: "Iedere gave, die goed, en elk geschenk, dat volmaakt is, daalt van boven neder, van de Vader der lichten" (Jakobus 1:17).

Hoewel God de mens een keuze tussen goed en kwaad heeft gegeven, en hoewel alle mensen verkiezen te zondigen, begeleidt God de aangelegenheden van deze wereld zodanig dat het goede de overhand zal krijgen. Hij heeft beloofd dat Hij "alle dingen doet medewerken ten goede voor hen, die God liefhebben, die volgens zijn voornemen geroepenen zijn" (Romeinen 8:28).

Zoals Jozef aan zijn broers zei, die hem in Egyptische slavernij verkocht hadden: "Gij hebt wel kwaad tegen mij gedacht, maar God heeft dat ten goede gedacht, ten einde te doen, zoals heden het geval is: een groot volk in het leven te behouden" (Genesis 50:20).

Gods gebruik van hun kwade daad om iets goeds te bereiken, neemt hun verantwoordelijkheid voor hun keuze niet weg.

Van Jozef hebben zij om vergiffenis gevraagd: "Nu dan, vergeef toch de overtreding der dienaren van de God van uw vader" (Genesis 50:17). Jozef was bereid om te vergeven en hun uiteindelijk oordeel aan God over te laten: "Vreest niet, want ben ik in Gods plaats? ... Vreest dus niet, ik zal u onderhouden en ook uw kinderen. Zo troostte hij hen en sprak tot hun hart" (Genesis 50:19, 21).

Dit is een voorbeeld van de voorzienigheid van God ondanks het kwade. Degene die de slechte broers hebben verworpen en tot slavernij verkocht, werd door God gebruikt om in hun noden en de noden van hun kinderen te voorzien. Dit is een voorafbeelding van Gods reddende voorzienigheid door Christus.

Nadat Hij ons redt, helpt God ons ook het kwade te vermijden en in gerechtigheid te wankelen: "Gij hebt geen bovenmenselijke verzoeking te doorstaan. En God is getrouw, die niet zal gedogen, dat gij boven vermogen verzocht wordt, want Hij zal met de verzoeking ook voor de uitkomst zorgen, zodat gij ertegen bestand zijt" (1 Korintiërs 10:13).

God in Zijn goedertierenheid voorziet in alles wat wij nodig hebben om gered te worden: "Genade en vrede worde u vermenigvuldigd door de kennis van God en van Jezus onze Here. Zijn goddelijke kracht immers heeft ons met alles, wat tot leven en godsvrucht strekt, begiftigd door de kennis van Hem, die ons geroepen heeft door zijn heerlijkheid en macht; door deze zijn wij met kostbare en zeer grote beloften begiftigd, opdat gij daardoor deel zoudt hebben aan de goddelijke natuur, ontkomen aan het verderf, dat door de begeerte in de wereld heerst" (2 Petrus 1:2 t/m 4).

Gods voorzienigheid betekent niet dat er niets is dat wij in respons moeten doen. Petrus vervolgt: "Maar schraagt om deze reden met betoon van alle ijver door uw geloof de deugd, door de deugd de kennis, door de kennis de zelfbeheersing, door de zelfbeheersing de volharding, door de volharding de godsvrucht, door de godsvrucht de broederliefde en door de broederliefde de liefde (jegens allen). Want als deze dingen bij u aanwezig zijn en overvloedig worden, laten zij u niet zonder werk of vrucht voor de kennis van onze Here Jezus Christus. Want bij wie zij niet zijn, die is verblind in zijn bijziendheid, daar hij de reiniging van zijn vroegere zonden heeft vergeten" (2 Petrus 1:5 t/m 9).

God voorziet in alles wat wij nodig hebben om behouden te worden. Het zal nooit de schuld van God zijn dat iemand wordt verloren. Let op het woord "als", "als deze dingen bij u aanwezig zijn en overvloedig worden, laten zij u niet zonder werk of vrucht".

Onze roeping en uitverkiezing leidt uiteindelijk tot redding uitsluitend indien wij gebruik maken van de geestelijke middelen die God voorziet. Petrus vervolgt met deze slotsom: "Beijvert u daarom des te meer, broeders, om uw roeping en verkiezing te bevestigen; want als gij dit doet, zult gij nimmer struikelen. Want zo zal u rijkelijk worden verleend de toegang tot het eeuwige Koninkrijk van onze Here en Heiland, Jezus Christus" (2 Petrus 1:10, 11). Let weer op het woord "als", "als gij dit doet, zult gij nimmer struikelen".

Wie beheerst uw leven? "Het hart des mensen overdenkt zijn weg, maar de Here bestiert zijn gang" (Spreuken 16:9). Indien uw gang anders is dan wat u zich voorgesteld had, wees niet bezorgd. God weet wel wat Hij doet.

Blijf plannen maken, maar vergeet niet dat God iets heel anders voor u in petto kan hebben. "Welaan dan, gij, die zegt: Vandaag of morgen gaan wij op reis naar die en die stad, wij zullen er een jaar doorbrengen, zaken doen en winst maken; gij, die niet (eens) weet, hoe morgen uw leven zijn zal! Want gij zijt een damp, die voor een korte tijd verschijnt en daarna verdwijnt; in plaats van te zeggen: Indien de Here wil, zullen wij leven en dit of dat doen" (Jakobus 4:13 t/m 15).

Zoals Abraham, laten wij volledig op Gods voorzienigheid vertrouwen. "Op de berg des Heren zal erin voorzien worden" (Genesis 22:14).

In profetie stelt de berg des Heren de gemeente van Christus voor. Jesaja zei van het Messiaanse rijk: "En het zal geschieden in het laatste der dagen: dan zal de berg van het huis des Heren vaststaan als de hoogste der bergen, en hij zal verheven zijn boven de heuvelen. En alle volkeren zullen derwaarts heenstromen. En vele natiën zullen optrekken en zeggen: Komt, laten wij opgaan naar de berg des Heren, naar het huis van de God Jakobs, opdat Hij ons lere aangaande zijn wegen en opdat wij zijn paden bewandelen. Want uit Sion zal de wet uitgaan en des Heren woord uit Jeruzalem" (Jesaja 2:2, 3 // Mica 4:1).

In de eerste eeuw ging dit in vervulling toen de gemeente ontstond en het evangelie ging vanuit Jeruzalem tot in de hele wereld.

"Maar gij zijt genaderd tot de berg Sion, tot de stad van de levende God, het hemelse Jeruzalem, en tot tienduizendtallen van engelen, en tot een feestelijke en plechtige vergadering van eerstgeborenen, die ingeschreven zijn in de hemelen" (Hebreeën 12:22, 23).

In de gemeente van Christus worden wij van alles voorzien wat wij nodig hebben om gered te worden, en God heeft beloofd dat, indien wij in ons leven Zijn koninkrijk en Zijn gerechtigheid boven alles zoeken, Hij ook in al onze dagelijkse noden zal voorzien (Matteüs 6:33).

"De HERE zal erin voorzien" (Genesis 22:14).

Herder Israëls, neem ter ore! Gij, die Jozef leidt als schapen,

Gij, die op de cherubs troont, verschijn in lichtglans.

Wek uw sterkte op voor Efraïm, Benjamin en Manasse;

en kom tot onze verlossing.

O God, herstel ons, doe uw aanschijn lichten, opdat wij verlost worden.

Here, God der heerscharen, hoelang brandt uw toorn tegen het gebed van uw volk?

Gij hebt hen tranenbrood doen eten, hen tranen doen drinken in overvloed.

Gij hebt ons tot een twistappel voor onze naburen gesteld,

en onze vijanden bespotten ons.

O God der heerscharen, herstel ons,

doe uw aanschijn lichten, opdat wij verlost worden.

Gij hebt een wijnstok uit Egypte uitgegraven,

Gij hebt volken verdreven en hem geplant.

Gij hebt de grond voor hem toebereid, zodat hij wortelen schoot en het land vulde.

Bergen waren met zijn schaduw bedekt, en ceders Gods met zijn twijgen;

hij breidde zijn takken uit tot aan de zee, zijn scheuten tot aan de Rivier.

Waarom hebt Gij zijn muren doorbroken,

zodat ieder die langs de weg voorbijgaat, ervan plukt,

het everzwijn uit het woud hem afvreet, en wat op het veld zich roert, hem afweidt?

O God der heerscharen, keer toch weder,

aanschouw uit de hemel en zie, en sla acht op deze wijnstok,

de stek die uw rechterhand heeft geplant, op de zoon die Gij U hebt grootgebracht.

Als afval is hij met vuur verbrand; door uw dreigende aanblik gaan zij te gronde.

Uw bescherming zij over de man van uw rechterhand,

over het mensenkind dat Gij U hebt grootgebracht.

Dan zullen wij niet van U wijken; maak ons levend,

dan zullen wij uw naam aanroepen.

Here, God der heerscharen, herstel ons, doe uw aanschijn lichten,

opdat wij verlost worden.

Jezus,

soms kijk ik – wat verloren –

naar Jouw handen aan het kruis.

Hoe zou ik de pijn van die nagels

willen wegnemen.

Ik herinner me de zorg

die Jouw handen

aan mensen gaven.

Daarom…

Raak mij aan in mijn zwak geloof,

zodat ik weer geloven kan.

Raak mij aan

in al wat mijn ziel zo diep treft,

zodat ik bidden mag met woorden,

alléén voor Jou.

Omarm me als Jouw kwetsbaar kind.

Dit is een heilig moment.

Amen.

De mens heeft uit zichzelf niets goeds,

en kan zich nergens op beroemen.

‘Heer, wat is de mens dat Gij aan hem denkt? En de zoon des mensen dat Gij hem bezoekt?’. Waaraan heeft de mens verdiend dat Gij hem uw gunst bewijst?

Heer, waarover zou ik kunnen klagen, als Gij mij verlaat? Of op welke grond mij iets aanmatigen, als Gij niet doet wat ik graag wil?

Zonder de minste twijfel kan ik dit in waarheid menen en zeggen: Heer, ik ben niets, ik kan niets, uit mijzelf heb ik niets goeds; maar in alles schiet ik te kort en richt mij altijd naar wat niets is. En als Gij mij niet helpt en inwendig met kracht bedeelt, ben ik volkomen lauw en ontredderd.

Maar uw Wezen, Heer, is altijd hetzelfde, in eeuwigheid blijft Gij goed, rechtvaardig en heilig: uw werking is in alles goed, rechtvaardig en heilig, Gij regelt alles met wijsheid.

Maar ik die eerder geneigd ben terug te vallen dan op te stijgen, ik ben niet blijvend in eenzelfde staat; want zeven tijden gaan over mij heen. Maar het gaat spoedig beter, zodra het U behaagd heeft mij uw helpende hand te reiken; want Gij alleen kunt zonder menselijke middelen helpen en mij in die mate bevestigen, dat mijn gelaatsuitdrukking niet meer voortdurend wisselt, maar mijn hart zich tot U alleen wendt en daar rust vindt.

Als ik dus goed de kunst verstond alle menselijke troost vaarwel te zeggen ofwel om vroomheid te verkrijgen ofwel omdat ik U noodgedwongen wel moet zoeken, omdat er geen mens meer is die mij hulp biedt, dan zou ik terecht op uw gunst mogen rekenen en opnieuw jubelen om het geschenk van de nieuwe vertroosting.

Dank zij U van wie alles komt zo dikwijls ik ergens goed in slaag.

Zelf ben ik ijdelheid en als niets voor U, een onstandvastig mens, een zwakkeling. Waar kan ik mij dan op beroemen of waarom verlang ik naar een grote naam? Om dat niets? Het is de reinste waan. Werkelijk, zinloze glorie is een kwaad soort pest, de allergrootste leegheid: want zij trekt van de ware glorie weg en berooft mij van de hemelse genade.

Immers, terwijl de mens behagen stelt in zijn eigen ik, mishaagt hij U; hunkerend naar menselijke lof, laat hij zich de ware deugd ontstelen.

De echte glorie daarentegen en de heilige opgetogenheid is: het roemen op U en niet op het eigen ik; zich verheugen in uw naam, niet in zijn eigen waarde, ook niet in het genieten van wat geschapen is, tenzij dat gebeurt om U.

Uw naam zij geprezen, niet de mijne, uw werk moet geroemd worden, niet wat ik doe; uw heilige naam moeten wij zegenen, maar niets mag ik mijzelf toeëigenen van de waardering die de mensen voor mij hebben. Gij zijt mijn roem, Gij de jubel van mijn hart. Op U zal ik roemen en mij verblijden de hele dag door; op mijzelf helemaal niet, behalve op mijn zwakheden

Laat Joden glorie zoeken, die ze van elkaar kunnen krijgen; ik zoek deze, die van God alleen komt. Want alle menselijke glorie, alle tijdelijke eer, alle wereldse grootheid is vergeleken bij uw eeuwige roem idioot en zonder zin.

Mijn waarheid en mijn barmhartigheid, mijn God, zalige Drieëenheid, aan U alleen lof, eer, kracht en roem in de oneindige eeuwen der eeuwen.

ZUSTER RAMBORGS MOEDER.

ZESDE BOEK, KAP. 102.

Een vrouw uit Zweden lag lang ziek te Rome en zeide eens lachend en bij wijze van scherts in het nabijzijn van Birgitta: "Er wordt gezegd dat er in deze stad aflaten zijn voor zonden en pijnen. Hoewel voor God niets onmogelijk is, voel ik en lijd ik pijn en kwelling." Den volgenden morgen hoorde Gods bruid een stem in den geest, die tot haar zeide: "O, dochter, deze vrouw behaagt mij, want zij leefde zelf goed en voedde haar dochter op tot mijn glorie en tot mijn dienst.

Toch heeft zij in haar pijnen nog geen berouw gehad even groot als haar lust om te zondigen zou geweest zijn, ware zij niet door mijn liefde teruggehouden. Want, omdat ik een ieder gezondheid en ziekte zend, volgens wat ik zie dat een ieder behoeft, wens ik door niemand zelfs niet door het geringste woord vertoornd noch veroordeeld te worden, maar overal gevreesd en geëerd. Zeg haar ook dat de aflaten der Kerken te Rome hoger bij God staan aangeschreven, dan men zegt.

Want zij die zich van deze aflaten bedienen met een innig geloovig hart, zullen niet alleen vergiffenis hunner zonden verkrijgen, maar ook eeuwig Gods glorie genieten. Want al stierf de mensch ook duizend malen ter wille van God, toch is hij niet de glorie waardig, die de Heiligen genieten. En hoewel de mens  zovele duizenden jaren niet leven kan, en toch eindeloos lijden uitgestaan moet worden voor de ontelbare zonden, die hij in dit leven niet kan uitboeten, worden vele zonden uitgeboet door aflaten, en wordt de zwaarste en langste straf veranderd in de geringste.

En hun, die den aflaat verkregen en de wereld verlieten met volmaakte liefde en volmaakt berouw, worden niet alleen de zonden kwijtgescholden maar ook de straf. Want ik, God, zal mijn uitverkorenen geven niet alleen om wat zij bidden, maar ik zal het drievoudig en honderdvoudig doen uit liefde. Vermaan daarom deze zieke vrouw tot geduld en standvastigheid, want ik zal doen met haar, wat het nuttigst is voor haar zaligheid.

VERKLARING.

De Heilige Birgitta zag de ziel van deze vrouw opstijgen als een vlam, door vele negers gevolgd. En toen de ziel de negers zag, werd zij bevreesd en beefde. En oogenblikkelijk kwam de schoonste maagd haar te hulp. En de maagd zeide tot de negers: "Wat wilt gij met deze ziel? Zij behoort tot het personeel van mijn Zoons nieuwe bruid." En dadelijk vluchtten de duivels en volgden haar slechts op groten afstand.

Toen de ziel voor het oordeel kwam, zeide de rechter: "Wie is verantwoordelijk voor deze ziel, of wie is haar hulp?" En dadelijk verscheen de H. Jacobus en zeide: "O! Heer, ik ben verantwoordelijk voor haar, want zij kwam tweemaal naar mijn stad, met groote moeite. O! Heer, erbarm U over haar, want zij wilde, maar kon niet." De rechter zeide: "Wat was het dat zij wilde, maar niet kon?" Jacobus zeide: "Zij wilde U dienen met heel haar hart, maar zij kon niet, want zij werd door ziekte verhinderd."

Toen zeide de rechter tot de ziel: "Ga, want uw geloof en uw wil zullen u redden." En dadelijk verdween de ziel uit het aanschijn des rechters, vol vreugde en stralende als een ster. En allen die in de nabijheid stonden, zeiden: "Gezegend, zijt Gij, God, die is en was en zijn zal, want Gij onthoudt Uw barmhartigheid niet aan hen, die op u hopen."

Ik groet U witte lelie

van de glorierijke en altijd

vreedzame

Heilige Drievuldigheid .

Ik groet U schitterende Roos aan

den hof der Hemelse vreugden .

Oh, Gij van wie de Koning des

Hemels heeft willen geboren

en gevoed worden,

vervul onze ziel met de

uitstortingen der

Goddelijke genade .

AMEN.

God, onze Vader, wij danken U

omdat wij mogen leven in de

tijd van uw geduld. Het onkruid

groeit nog tussen de tarwe in de

wereld, in onze gemeenschappen,

in ons eigen hart. Gij gunt uw

mensen nog de tijd. Uit uw barmhartigheid leven wij. Maak

ons hart klaar voor de oogst, voor

het uur van de beslissing. Uiterharte

willen wij uw leerlingen zijn, en

overal delen in uw geduld voor de

mensen alle dagen van ons leven.

Amen.

Almachtige God, moge Uw genade

ons helpen opdat wij die het

priesterambt ontvangen hebben, U

waardig en trouw zouden dienen,

in volledige zuiverheid en met een

goed geweten.

En indien wij er niet

toe komen in deze onschuld te

leven, verleen ons oprecht het

kwaad te bewenen dat wij begaan

hebben en U in alles ijverig,

nederig en met goede wil te

dienen.

Door Christus onze Heer.

Amen.

"God is liefde, en wie in de liefde blijft, blijft in God en God blijft in hem" (1 Johannes 4:16). "Wie niet liefheeft, kent God niet, want God is liefde" (1 Johannes 4:8).

De liefde is een wezenlijke hoedanigheid van God. Liefde is Zijn aard. Wij moeten leren liefhebben; wij moeten onze liefde ontplooien. God is liefde.

Dit mag niet omgedraaid worden. Dat God liefde is, betekent niet dat de liefde God is. Deze verkeerde opvatting verlaagt God tot de personificatie van een deugd. Johannes zegt ook, "God is licht" (1 Johannes 1:5). Dit betekent niet dat licht God is.

'God is liefde' omschrijft Zijn aard.

Johannes, in zijn eerste brief, beklemtoont Gods liefde voor ons en hoe wij behoren te reageren.

God toonde Zijn liefde door Zijn Zoon te zenden.

"Hierin is de liefde Gods jegens ons geopenbaard, dat God zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft in de wereld, opdat wij zouden leven door Hem. Hierin is de liefde, niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij ons heeft liefgehad en zijn Zoon gezonden heeft als een verzoening voor onze zonden" (1 Johannes 4:9, 10).

"God echter bewijst zijn liefde jegens ons, doordat Christus, toen wij nog zondaren waren, voor ons gestorven is" (Romeinen 5:8). "Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe" (Johannes 3:16). "Hieraan hebben wij de liefde leren kennen, dat Hij zijn leven voor ons heeft ingezet" (1 Johannes 3:16).

"God echter, die rijk is aan erbarming, heeft, om zijn grote liefde, waarmee Hij ons heeft liefgehad, ons, hoewel wij dood waren door de overtredingen mede levend gemaakt met Christus, door genade zijt gij behouden" (Efeziërs 2:4, 5).

Niets van buiten af kan ons van Gods liefde scheiden: "Want ik ben verzekerd, dat noch dood noch leven, noch engelen noch machten, noch heden noch toekomst, noch krachten, noch hoogte noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Here" (Romeinen 8:38, 39).

"Ziet, welk een liefde ons de Vader heeft gegeven, dat wij kinderen Gods genoemd worden" (1 Johannes 3:1).

Gods liefde vertroost ons en geeft ons de moed om een hechte relatie met Hem te hebben: "En wij hebben de liefde onderkend en geloofd, die God voor ons heeft. God is liefde, en wie in de liefde blijft, blijft in God en God blijft in hem. Hierin is de liefde bij ons volmaakt geworden, dat wij vrijmoedigheid hebben op de dag van het oordeel, want gelijk Hij is, zijn ook wij in deze wereld. Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees uit; want de vrees houdt verband met straf en wie vreest, is niet volmaakt in de liefde. Wij hebben lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad" (1 Johannes 4:16 t/m 19).

"Wij hebben lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad" (1 Johannes 4:19).

Onze hoogste liefde komt God toe. Jezus zei, "Gij zult de Here, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. Dit is het grote en eerste gebod" (Matteüs 22:37, 38).

Paulus spreekt over "haters van God" in Romeinen 1:30.

God heeft Zijn liefde bewezen. Hij verdient onze liefde. Hij bezielt onze liefde. Toch kiest iedere mens òf God lief te hebben òf God te haten. Een neutrale houding tegenover God is niet mogelijk. God straft de mensen die Hem haten en zegent de mensen die Hem liefhebben (Exodus 20:5, 6).

Waarom zou wie dan ook God haten? Omdat men meer liefde heeft voor iets anders: "Hebt de wereld niet lief en hetgeen in de wereld is. Indien iemand de wereld liefheeft, de liefde van de Vader is niet in hem. Want al wat in de wereld is: de begeerte van het vlees, de begeerte van de ogen en een hovaardig leven, is niet uit de Vader, maar uit de wereld. En de wereld gaat voorbij en haar begeren, maar wie de wil van God doet, blijft tot in eeuwigheid" (1 Johannes 2:15 t/m 17).

Wanneer wij de liefdevolle genade Gods aanvaarden door ons te laten dopen, wordt Gods Geest over ons uitgestort: "Maar toen de goedertierenheid en mensenliefde van onze Heiland (en) God verscheen, heeft Hij, niet om werken van gerechtigheid, die wij zouden gedaan hebben, doch naar zijn ontferming ons gered door het bad van de wedergeboorte en van de vernieuwing door de heilige Geest, die Hij rijkelijk over ons heeft uitgestort door Jezus Christus, onze Heiland, opdat wij, gerechtvaardigd door zijn genade, erfgenamen zouden worden overeenkomstig de hoop van het eeuwig leven" (Titus 3:4 t/m 7).

Door de Geest wordt Gods liefde in onze harten uitgestort: "De hoop maakt niet beschaamd, omdat de liefde Gods in onze harten uitgestort is door de heilige Geest, die ons gegeven is" (Romeinen 5:5).

Wij ontvangen de gave van de heilige Geest bij de doop: "Bekeert u en een ieder van u late zich dopen op de naam van Jezus Christus, tot vergeving van uw zonden, en gij zult de gave van de heilige Geest ontvangen" (Handelingen 2:38).

De liefde van God wordt in onze harten uitgestort door de heilige Geest die ons geven is. Omdat wij Gods liefde ervaren hebben, willen wij Hem en anderen liefhebben zoals Hij ons liefheeft.

Wie God liefheeft, moet ook zijn broeder liefhebben.

"En dit is zijn gebod: dat wij geloven in de naam van zijn Zoon Jezus Christus en elkander liefhebben, gelijk Hij ons geboden heeft" (1 Johannes 3:23).

"Geliefden, laten wij elkander liefhebben, want de liefde is uit God; en een ieder, die liefheeft, is uit God geboren en kent God. Wie niet liefheeft, kent God niet, want God is liefde. Hierin is de liefde Gods jegens ons geopenbaard, dat God zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft in de wereld, opdat wij zouden leven door Hem. Hierin is de liefde, niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij ons heeft liefgehad en zijn Zoon gezonden heeft als een verzoening voor onze zonden. Geliefden, indien God ons zó heeft liefgehad, behoren ook wij elkander lief te hebben. Niemand heeft ooit God aanschouwd; indien wij elkander liefhebben, blijft God in ons en zijn liefde is in ons volmaakt geworden" (1 Johannes 4:7 t/m 12).

Paulus zei aan de Tessalonicenzen: "Over de broederliefde is het niet nodig u te schrijven; immers, gij hebt zelf van God geleerd elkander lief te hebben" (1 Tessalonicenzen 4:9).

"Want dit is de verkondiging, die gij van het begin gehoord hebt: dat wij elkander zouden liefhebben" (1 Johannes 3:11).

De mensen behoren ons als volgelingen van Christus te herkennen wegens onze liefde voor elkaar. Jezus zegt aan Zijn volgelingen: "Een nieuw gebod geef Ik u, dat gij elkander liefhebt; gelijk Ik u liefgehad heb, dat gij ook elkander liefhebt. Hieraan zullen allen weten, dat gij discipelen van Mij zijt, indien gij liefde hebt onder elkander" (Johannes 13:34, 35).

Het is niet voldoende te zeggen dat wij de broeders liefhebben. De ware liefde geeft daadwerkelijke hulp waar nodig: "Hieraan hebben wij de liefde leren kennen, dat Hij zijn leven voor ons heeft ingezet; ook wij behoren dan voor de broeders ons leven in te zetten. Wie nu in de wereld een bestaan heeft en zijn broeder gebrek ziet lijden, maar zijn binnenste voor hem toesluit, hoe blijft de liefde Gods in hem? Kinderkens, laten wij liefhebben niet met het woord of met de tong, maar met de daad en in waarheid" (1 Johannes 3:16 t/m 18).

"Indien iemand zegt: Ik heb God lief, doch zijn broeder haat, dan is hij een leugenaar; want wie zijn broeder, die hij gezien heeft, niet liefheeft, kan (ook) God, die hij niet gezien heeft, niet liefhebben. En dit gebod hebben wij van Hem: Wie God liefheeft, moet ook zijn broeder liefhebben" (1 Johannes 4:20, 21).

Wie God liefheeft, onderhoudt Zijn geboden.

Jezus zegt: "Dit is mijn gebod, dat gij elkander liefhebt, gelijk Ik u heb liefgehad. Niemand heeft grotere liefde, dan dat hij zijn leven inzet voor zijn vrienden. Gij zijt mijn vrienden, indien gij doet, wat Ik u gebied" (Johannes 15:12 t/m 14).

"En hieraan onderkennen wij, dat wij Hem kennen: indien wij zijn geboden bewaren. Wie zegt: Ik ken Hem, en zijn geboden niet bewaart, is een leugenaar en in die is de waarheid niet; maar wie zijn woord bewaart, in die is waarlijk de liefde Gods volmaakt. Hieraan onderkennen wij, dat wij in Hem zijn. Wie zegt, dat hij in Hem blijft, behoort ook zelf zó te wandelen, als Hij gewandeld heeft" (1 Johannes 2:3 t/m 6).

Sommigen misbruiken de uitdrukking, "Indien wij elkander liefhebben, blijft God in ons" (1 Johannes 4:12) bij een bewering dat wat wij leren of hoe wij aanbidden van geen belang is, zolang wij elkaar liefhebben. Maar Johannes verklaart: "Hieraan onderkennen wij, dat wij de kinderen Gods liefhebben, wanneer wij God liefhebben en zijn geboden doen. Want dit is de liefde Gods, dat wij zijn geboden bewaren" (1 Johannes 5:2, 3). "Dit is de liefde, dat wij naar zijn geboden wandelen" (2 Johannes 6).

Indien ons onderricht en onze aanbidding niet in overeenstemming zijn met Gods woord, zijn wij leugenaars wanneer wij zeggen dat wij God liefhebben en zijn wij leugenaars wanneer wij zeggen dat wij de broeders liefhebben, volgens de apostel Johannes.

Wat hebben wij geleerd over Gods liefde voor ons en hoe wij behoren te reageren?

"God is liefde, en wie in de liefde blijft, blijft in God en God blijft in hem" (1 Johannes 4:16). "Wie niet liefheeft, kent God niet, want God is liefde" (1 Johannes 4:8).

God toonde Zijn liefde door Zijn Zoon te zenden. Wij hebben lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad. Wie God liefheeft, moet ook zijn broeder liefhebben. Wie God liefheeft, onderhoudt Zijn geboden.

"De Here neige uw harten tot de liefde Gods" (2 Tessalonicenzen 3:5). "Bewaart uzelf in de liefde Gods" (Judas 20).

"Weest eensgezind, houdt vrede, en de God van de liefde en van de vrede zal met u zijn" (2 Korintiërs 13:11). "De genade van de Here Jezus Christus, en de liefde Gods, en de gemeenschap van de heilige Geest zij met u allen. Amen" (2 Korintiërs 13:13).

Een prediker dient de gelovigen wakker te houden. Petrus schreef: "Ik acht het mijn plicht, zolang ik in deze tent ben, u door herinnering wakker te houden". Hij had net geschreven: "Daarom zal het steeds mijn voornemen zijn u hieraan te herinneren, hoewel gij het weet en in de waarheid, die in u is, versterkt zijt" (2 Petrus 1:12,13).

Eenmaal het evangelie horen is niet voldoende. Wij vergeten Gods woord indien ons geheugen niet wordt opgefrist.

Daarom schreef Petrus zijn brieven: "Dit is reeds de tweede brief, geliefden, die ik u schrijf; in beide tracht ik uw zuiver besef door herinnering wakker te houden, om aan de woorden te denken, die door de heilige profeten tevoren gesproken zijn, en van het gebod uwer apostelen van de Here en Heiland" (2 Petrus 3:1,2).

Hoe blijven we wakker? Door herinnerd te worden aan het profetisch woord en aan het gebod der apostelen.

"Blijft dit in herinnering brengen" schreef Paulus (2 Timoteüs 2:14). Uit het voorgaande leren wij waaraan wij herinnerd moeten worden. "Gedenk, dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt" ... "Het woord is betrouwbaar: immers, indien wij met Hem gestorven zijn, zullen wij ook met Hem leven; indien wij volharden, zullen wij ook met Hem als koningen heersen" (2 Timoteüs 2:8,11-13).

"Gedenk, dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt." Indien wij dit onthouden, zullen wij niet indommelen.

"Het woord is betrouwbaar." Indien wij dit onthouden, zullen wij Gods woord lezen en ernaar leven.

"Indien wij met Hem gestorven zijn, zullen wij ook met Hem leven." De herinnering hieraan geeft ons kracht om voor God zowel te leven als te sterven.

"Indien wij volharden, zullen wij ook met Hem als koningen heersen." Als wij dit onthouden, blijven we volharden, wetende dat ons "arbeid niet vergeefs is in de Here" (1 Korintiërs 15:58).

Om wakker te blijven, moeten we steeds herinnerd worden aan het goed nieuws van redding uit genade door de opstanding van Jezus Christus.

Wij mogen ook niet vergeten hoe wij moeten leven.

Aan Titus schreef Paulus: "Herinner hen eraan, dat zij zich aan overheid en gezag onderwerpen, gehoorzaam, tot alle goed werk bereid zijn, geen lastertaal uiten, niet twisten, vriendelijk zijn en alle zachtmoedigheid bewijzen aan alle mensen" (Titus 3:1,2).

"Herinner hen eraan, dat zij zich aan overheid en gezag onderwerpen" (Titus 3:1,2). Wij onderwerpen ons aan de Vader der geesten (Hebreeën 12:9), aan de wet Gods (Romeinen 8:7), aan de gerechtigheid Gods (Romeinen 10:3). "Onderwerpt u dus aan God" (Jakobus 4:7). "Gij, jongeren, onderwerpt u aan de oudsten" (1 Petrus 5:5). "Zoals in alle gemeenten der heiligen moeten de vrouwen in de gemeenten zwijgen; want het is haar niet vergund te spreken, maar zij moeten ondergeschikt blijven, zoals ook de wet zegt" (1 Korintiërs 14:34). "Vrouwen, weest aan uw man onderdanig" (Efeziërs 5:22).

"Herinner hen eraan dat zij ... gehoorzaam ... zijn" (Titus 3:1,2). "Men moet Gode meer gehoorzamen dan de mensen" (Handelingen 5:29). "Kinderen, gehoorzaamt uw ouders in alles" (Kolossenzen 3:20). "Gehoorzaamt uw voorgangers en onderwerpt u (aan hen), want zij zijn het, die waken over uw zielen, daar zij rekenschap zullen moeten afleggen" (Hebreeën 13:17).

"Herinner hen eraan, dat zij ... tot alle goed werk bereid zijn" (Titus 3:1,2). "Want zijn maaksel zijn wij, in Christus Jezus geschapen om goede werken te doen, die God tevoren bereid heeft, opdat wij daarin zouden wandelen" (Efeziërs 2:10). "Laat zo uw licht schijnen voor de mensen, opdat zij uw goede werken zien en uw Vader, die in de hemelen is, verheerlijken" (Matteüs 5:16).

"Herinner hen eraan, dat zij ... geen lastertaal uiten" (Titus 3:1,2). "Spreekt geen kwaad van elkander, broeders" (Jakobus 4:11). Dit wordt soms vergeten.

"Herinner hen eraan, dat zij ... niet twisten" (Titus 3:1,2). "Een dienstknecht des Heren moet niet twisten, maar vriendelijk zijn jegens allen" (2 Timoteüs 2:24).

"Herinner hen eraan, dat zij ... vriendelijk zijn" (Titus 3:1,2). "Uw vriendelijkheid zij alle mensen bekend" (Filippenzen 4:5).

"Herinner hen eraan, dat zij ... alle zachtmoedigheid bewijzen aan alle mensen" (Titus 3:1,2). "Doet dan aan, als door God uitverkoren heiligen en geliefden, innerlijke ontferming, goedheid, nederigheid, zachtmoedigheid en geduld" (Kolossenzen 3:12).

Blijft wakker. Jezus komt.