De kinderen zijn er door en door verwend. Ieder gezin heeft immers slechts één kind en de generatie kleine keizertjes van nu heeft ouders die op hun beurt ook geen broers of zusters hebben. De kinderen die meestal opgevoed worden door hun grootouders, aangezien beide ouders gaan werken, zijn reeds rijk nog voor ze de leeftijd van 20 jaar bereikt hebben. Als deze kinderen dan trouwen, krijgen ze van hun ouders een huis en van het andere paar ouders bijvoorbeeld nog een auto. Deze kinderen komen werkelijk niets tekort wat betreft aandacht.
Als je door de straten wandelt, zie je kindjes die gedragen worden door ouders, grootouders en van zodra de kinderen nog maar een kreet laten, krijgen ze alle aandacht.
Deze door en door verwende kinderen zullen wel op hun beurt later moeten zorgen voor hun ouders en soms ook voor de grootouders.
De kinderen worden anderzijds dan wel erg gekoesterd. De ouders en grootouders zijn trots op hun klein keizertje (er zijn wel opmerkelijk méér jongetjes dan meisjes) en van jongs af leren ze hun kinderen om te poseren voor iedere foto. Als reiziger is het dan ook leuk dat deze kinderen graag op de foto staan.
Oudere kinderen komen lachend naar je toe gelopen en zeggen 'ni hao'. Met een 'vredesteken' poseren ze ook graag voor de camera.
Wat betreft het uitdrukkelijk méér aanwezig zijn van jongetjes konden we afleiden door de 'open broekjes'. De kinderen dragen daar meestal geen pampers (of dan toch slechts een beperkte tijd). Chinezen lossen dit op door de open broekjes: kinderen kunnen plassen en ontlasten waar ze staan of zitten (jaja!).
