EEN EERSTE KENNISMAKING MET EEN LAND DAT ME NADIEN NOOIT MEER LOS ZOU LATEN China!
In 2011 zocht ik een reisbestemming. Twee opties bleken tot mijn interesse te behoren:
1.) Verenigde Staten van Amerika
2.) China.
De keuze was moeilijk, doch uiteindelijk koos ik toch voor China.
Het werd liefde op het eerste gezicht.
In 2014 plan ik weer een reis naar China.
11-01-2012
Open broekjes
Hallo beste lezer,
Als je nog niet begrepen zou hebben wat er bedoeld wordt met een 'open broekje', dan zal de bijgevoegde foto alles verduidelijken.
Vergeet niet, in China zijn jongetjes een zegen, een rijkdom, terwijl meisjes liever ter adoptie worden aangeboden.
Op 15 september 2011 liepen we in een parkje in Xi'an toen we daar enkele kinderen met volwassenen zagen. We vermoeden dat hier een kinderopvang is.
Of dit altijd zo is in China moet ik nog wel uitzoeken.
De reden waarom ik denk dat dit kinderopvang is, is de 'krukjes' die te zien zijn op de foto hieronder. Ook het feit dat deze kinderen activiteiten aangeboden krijgen onder toezicht van volwassenen doet me vermoeden dat het om buitenschoolse of naschoolse kinderopvang gaat.
Alles wat ik over China in mijn handen krijg, lees ik.
Zo vond ik nog een boekje over Wijze verhalen uit het Oude China.
1.) Het idioom doet me zo'n beetje denken aan Klein Duimpje die broodkruimels uitstrooit om nadien zijn weg terug te vinden. In China zeggen ze 'De boot merken om een verloren zwaard terug te vinden', Kè zhõu qiú jiàn of nog beter 刻舟求剑
Deze idioom beschrijft iemand die iets wil zonder er rekening mee te houden dat omstandigheden wel eens kunnen wijzigen.
2.) 'Wanneer de aalscholver en de zoetwatermossel vechten, profiteert de visser', Yù bàng xiang zheng, yúrén dé lì.
In het Nederlands hebben wij eenzelfde zegswijze: als twee honden vechten om een been, loopt een derde ermee heen.
De voorlaatste dag van onze reis naar CHINA brengen we door in Shanghai. Morgen vertrekken we immers op de Luchthaven Pudong in Shanghai met een vliegtuig van British Airways richting Londen.
Zover is het nog niet. We brengen nog één dag door in Shanghai. Om 8 uur staan we paraat voor een eenvoudig, doch gratis ontbijt in het jeugdhotel.
Na een nacht van veelvuldige hoestbuien omwille van het slijm in mijn keel, kost me dit opstaan extra moeite.
Iedereen brengt de dag door op zijn of haar manier. Caroline en ik nemen een dagkaart voor de metro. Onze eerste stops zijn de oude Chinese volkswijken met zijn bazaar, Starbucks en de prachtige Yuyuan tuin.
Door de hitte beslissen we aanvankelijk om geen pauze te nemen om te eten. Drinken doen we wel!
Een flinke wandeling brengt ons verder naar de buurt van de Franse concessie, de antiekmarkt, Fuxing park met het standbeeld van Karl Marx en Friedrich Engels, de woning (gratis bezoek) waar de volkspartij werd opgericht, people's square. Op het einde van de namiddag spreken we af aan de winkel van Apple.
Slechts zeven leden van de groep eten samen. Enkelen besluiten om nog terug te keren naar de Bund.
Mijn pijp is uit en ik besluit met de metro terug te gaan naar de jeugdherberg.
De volgende dag moeten we immers om 5u45 opstaan en een taxi nemen naar Pudong Airport.
Einde van een prachtige reis en een eerste kennismaking met CHINA.
Vandaag trekken we richting Shanghai, dat een diepe indruk op mij zou achterlaten.
Onze gastheer in Suzhou wist ons uit te leggen dat Europa reeds een 'gerijpte appel' is, vlak voor de rotting. Chinezen houden van beeldspraak en als men lang genoeg in China woont, neemt men wellicht die gewoonte over
China is een land dat volop in ontwikkeling is. Ik ben dit stuk nu op 22 februari 2013 aan het schrijven, en ik moet toegeven, onze gastheer heeft gelijk!
Deze ochtend nemen we de supersnelle trein richting Shanghai. Topsnelheid: 300 km/uur.
Na het inchecken in het hotel, nemen we de metro. We doen telkens lange afstanden te voet (jammer van al dat tijdverlies).
We passeren voorbij een 'hop on, hop off-bus' en beslissen een rit te maken langs alle bezienswaardigheden van Shanghai. Als je zo'n grote stad te voet wil bezoeken, heb je meer tijd nodig dan de tijd die wij zullen doorbrengen in Shanghai. 24 september 2011 vertrekken we immers weer richting België en dus hebben we maar een kleine twee dagen om Shanghai te bezoeken.
De skyline van Shanghai is subliem!
Voorbij het oude stadsgedeelte van Shanghai gaan we af de bus en gaan voor één keertje Westers eten: Kentucky Fried Chicken (KFC), dat ontzettend populair is in China. KFC boekt zijn grootste winst trouwens in China! Voor 21,50 yuan (+/- 2,69 euro) kan je er lekker eten.
De eerste foto's van de laatste etappe van onze reis: bestemming Shanghai.
Er zullen nog veel foto's en tekst geplaatst worden, maar dat is voor één van de komende dagen.
De foto's hieronder zijn genomen vanaf de 'Bund', dé wandelpromenade naast de Huangpu rivier, waar mensen samen komen om elkaar te ontmoeten op een toch wel indrukwekkende plek. Flaneren over de Bund om te kijken en bekeken te worden!
Als je op de Bund bent, zie je aan de overkant de prachtige skyline van Shanghai. Ideaal moment om mooie foto's te maken, is tegen valavond. De Bund heet in het Chinees 'Waitan', wat zoveel betekent als ingedijkte kade. We krijgen niet genoeg van deze plek en als het donker wordt, lopen we nog steeds over de Bund.
Op de Huangpu rivier zien we toch nog enkele oude 'sampans' (roei-, zeil- of motorboot, gemaakt uit hout en zijn meestal zo'n 4 m lang) voorbijvaren. China is duidelijk een land volop in het ontwikkeling, waar 'old meets new' overal te zien is.
Op de achtergrond van de foto hieronder zie je één van de hoogste gebouwen ter wereld, de 'flesopener' of beter bekend onder de naam Shanghai World Financial Center. We zijn met de lift tot helemaal bovenaan geraakt. Je loopt er van boven op een deels glazen platform, 'observation deck', zodanig dat je prachtige foto's kunt maken. Je mag wel geen hoogtevrees hebben! Het Shanghai World Financial Center opende zijn deuren op 28 augustus 2008 en op 30 augustus van dat jaar kon het observation deck betreden worden. Je staat er 474 meter boven de zeespiegel.
In 2008 was dit gebouw met zijn 492 meter het hoogste gebouw ter wereld!
Op de 101ste verdieping sta je helemaal bovenaan. We genieten van het uitzicht Wel niets voor mensen met hoogtevrees (zoals ik). Je kunt door het glas van de vloer helemaal naar beneden kijken. De eerste foto's heb ik van op een afstand gemaakt. Op de duur ben ik toch dichter bij het raam gaan staan en maakte ik foto's door de vloer.
Nadien bezoeken we nog de oude volkswijken van Shanghai. Prachtig om zo 's avonds foto's te maken!
We gaan de typische keuken van Hongkong proeven: zeer pikant! Hoe meer zuiders je gaat in China, hoe pikanter het voedsel.
Een snelle taxi brengt Caroline en ik weer naar de jeugdherberg. Totale prijs: 30 yuan (+/- 3,7 euro, of 1,85 euro/persoon). Spotgoedkoop dus!
In de bar geniet ik nog van een Cointreau (ja, ook dat kennen ze in China), want ik heb last van mijn keel. Kostprijs voor de Cointreau: 25 yuan (goedkoop dus).
Op 21 september 2011 ontbijten we uitgebreid (voor 5 euro per persoon!) in het Bamboo Grove Hotel. Wat zijn de prijzen hier toch ontzettend laag.
Een busje brengt ons richting de buurt van het Zijdemuseum. We huren een fiets voor een ganse dag en verkennen alzo de omgeving van Suzhou. Persoonlijk fiets ik liever in China dan véél te voet te doen, want de afstanden in China zijn toch niet te overzien. Ik denk soms dat één mijl in China, meer is dan één mijl bij ons
Op de werelderfgoedlijst van de UNESCO (sinds 1997) prijkt de naam: The Humble Administrator's Garden in Suzhou.
Wellicht dé mooiste tuin van Suzhou, provincie Jiangsu, is méér dan een bezoek waard. De mooiste tuin van het zuiden van China.
Hieronder zie je enkele foto's van de Tuin.
's Middags zetten we ons op een terrasje en genieten van het weer en de rust. Het eten smaakt ons! Na de middag kiezen we ervoor om nog wat te fietsen.
Suzhou wordt wel eens het Venetië van China genoemd; terecht! Een boottochtje op de kanalen van Suzhou doet me dromen
We brengen nadien nog een bezoek aan een Pagode.
Aanvankelijk willen we de rit naar het hotel doen met een taxi, maar gezien het spitsuur lijkt dat niet de beste oplossing. We nemen de bus en het laatste stuk naar het hotel doen we te voet. We stappen weer veel te veel. In zo'n groot land is dat pure tijdverspilling.
Om 19u wordt er afgesproken in de hal van het hotel. We gaan op zoek naar een restaurant en wederom wordt er gekozen om te voet te gaan.
De 'keuken' van Suzhou is redelijk typisch: zoet en heel pikant. Het is te merken
Na de lekkere maaltijd besluiten Caroline en ik om een gemotoriseerd voertuigje te zoeken en hiervoor te betalen. Te betalen: 20 yuan (+/- 2,5 euro in totaal).
Na een laatste pintje in de bar van het hotel, besluit ik te gaan slapen. Ik ben uitgeput.
Aankomst rond 11u30 in Suzhou in de provincie Jiangsu.
We vertrekken met 11 + 1 personen en 11 zware rugzakken en valiezen en dito dagrugzakken richting jeugdherberg. Alles geraakt in het busje, zelfs de helikopter van één van de groepsleden. Mannen hé
De jeugdherberg is niet in orde, t.t.z. ze zijn volop aan het vernieuwen en de kamers zijn maar deels klaar. De geur van de verf komt ons tegemoet.
Er ontstaat wrevel, het wordt sommigen echt te veel. Eén van de koppels heeft van iemand een adres door gekregen van een zeer goed hotel in Suzhou: hotel Bamboo Grove, excellent hotel en helemaal niet duur: 48 euro per nacht per kamer.
Klik op de foto om te vergroten.
Ik kies voor een kamer alleen. Het is trouwens voor twee nachten en dat lijkt me wel fijn te zijn om in zo'n hotel eens alleen te kunnen slapen.
Na een uitgebreide douche voel ik me gelijk een ander mens. We gaan op verkenning door Suzhou. We wandelen langs pittoreske straatjes en steegjes en bezoeken de Twin Pagode, nadat de inkomtickets herhaaldelijk herteld zijn. De man aan de kassa heeft ons te weinig tickets geven. Toch opletten dat we niet gefopt worden, zo lijkt het wel. Alhoewel dit de eerste keer is dat het gebeurt.
Achteraf gezien blijkt de tuin niet echt de moeite van het bezoeken. Er staat hun daar nog veel werk te wachten.
Nadien brengen we nog een bezoekje aan een tuin niet ver van het hotel. Het steegje richting de tuin ligt bezaaid met - hoe kan het ook anders - kraampjes met allerlei prullaria.
Eén van de hoogtepunten (er waren er wel veel!) van onze reis naar China was alleszins ons verblijf in Suzhou, in het hotel 'Bamboo Grove'.
Na een eerste kennismaking met Suzhou zijn we om 18 uur uitgenodigd voor een etentje met Johan C., productie-directeur van Pinacol in Suzhou. Ook zijn sympathieke partner was erbij.
Via die man had één van de koppels het adres bekomen van het hotel Bamboo Grove.
We zijn maar met een deel (7) van onze groep ingegaan op de uitnodiging voor een etentje.
Het busje staat klaar om ons naar het restaurant te brengen. Onze chauffeur vraagt ons 140 yuan (+/- 17,50 euro).
2,5 euro per persoon dus, wat volgens Chinese normen erg veel is.
Ik neem initiatief en reageer heel kordaat: 100 (12,5 euro) and no more! De chauffeur besluit dat die prijs aanvaardbaar is
Eigenlijk betalen we nog te veel, maar nu is iedereen min of meer tevreden.
Eens in het restaurant worden we naar boven geloodst, waar we een aparte kamer zullen krijgen. Dat is wel vaker de gewoonte in Chinese restaurants. Onze gastheer met zijn partner wacht reeds op ons.
Allerlei kleine gerechtjes worden op de ronde tafel, op het glas, geplaatst. Je draait naar believen tot je iets vindt dat er lekker uitziet en je proeft ervan
Soms gokken we wat we aan het eten zijn.
Later die avond zijn we nog een cocktail gaan drinken in de Blue Marlin, een Westerse bar/restaurant waar vooral veel 'expats' komen.
Het 'bandje' dat die avond speelde, kende écht alle liedjes: Pianoman van Billy Joel, Satisfaction van de Rolling Stones, Yellow Submarine van The Beatles. Knap hoor!
We mochten aanvragen wat we wilden, ze speelden het allemaal.
Na 'Satisfaction' ronden we moe, maar tevreden, onze dag af.
Subliem!
Op de foto hieronder zie je onze gastheer met zijn partner.
's Morgens bezoeken we een aantal hutongs aan de achterkant van het hotel. Na dagen van hevige regenval is iedereen blij dat de zon schijnt. We ontbijten op een food market. Langs de kant van de weg, in winkeltjes en bij kraampjes, kopen we wat er lekker uitziet.
We slenteren langs kleine straatjes. Een paar leden (drie koppels) van de groep besluiten om op hun eentje verder te gaan. Met vijf (4 alleenstaande vrouwen + de begeleider) bezoeken we een tempel met museum: Luoyang Folkway Museum (een plaatselijk heemkundig museum).
Eens terug in de jeugdherberg nestel ik me in een zetel en val in slaap.
Zoals beloofd, wil ik eens een woordje uitleg geven over hutongs. Het woord 'hutong' komt van het Mongoolse woordje 'hottog' dat 'bron' betekent. Het is namelijk zo dat een gegraven bron het centrum betekende van een nieuwe woonwijk.
In China hebben we nog wel een aantal hutongs gezien, doch de Chinezen zijn de Hutongs aan het afbreken om volop nieuwe gebouwen neer te zetten.
Een hutong wordt vaak ommuurd en aan het begin van zo'n hutong heb je dan een poort. In zo'n hutong was het maar armzalig wonen. De huisjes zijn er vrij klein en de straten niet breder dan 9 meter (meestal zijn ze wel veel smaller). In sommige straatjes konden we amper met onze fiets door. Woningen in zo'n hutong zijn niet voorzien van het nodige sanitair en dus heb je overal 'openbare' toiletten en wasgelegenheden. Dat 'openbaar' mag je echt wel letterlijk nemen.
Hutongs zijn stilaan een toeristische attractie aan het worden.
Rond 16u zijn we nog naar een groot plein gegaan aan de overkant van het hotel. Lachende kinderen roepen 'hello' als ze ons foto's zien trekken. Ze willen graag op de foto staan. Chinezen poseren blijkbaar graag.
Een jongeman op een brommertje wenst ons 'welcome to China', waarop ik spontaan antwoord 'welcome to Bilishi' (België dus) Zo weet die kerel meteen waar wij vandaag komen. Als je met twee rondloopt, word je nog makkelijker aangesproken door de 'locals'.
Zalig om zo te kuieren langs de straten, zeker nu de zon schijnt.
Twee kleine busjes brengen ons naar het station om zo de nachttrein te nemen naar Suzhou, waar we enkele tuinen zullen bezoeken.
Het belooft een trage trein te worden, met weinig comfort op de toch wel harde 'soft sleepers'.
Bedankt Ann en Johan, Linda en Lieven, en Rita voor de lekkere chocolade
De naam Wang Chen gaf ik niet zomaar aan de Chinees-met-de-pet.
Ik ben nu het boek 'Kikkers' van Mo Yan aan het lezen. Volgens een oud Chinees gebruik kregen baby's als voornaam de naam van een lichaamsdeel, bijvoorbeeld Wang. Dit gebeurde wel vaker in een gezin waar beide ouders niet gestudeerd hadden.
Hoe dit precies in elkaar zit, moet ik nog wel uitzoeken. Ik vind er alleszins niet veel info over terug op het internet.
Chinezen poseren gewillig, vaak lachend, voor de camera.
Persoonlijk heb ik zeer positieve ervaringen met Chinezen. Wij werden vaak heel vriendelijk aangesproken en jongeren, zelfs kinderen, kwamen naar ons toe. Ze heten ons dan 'welkom' of wilden op de foto met ons. Eén keer vroeg een jong meisje of ik mijn naam wou schrijven
Regen, regen en nog eens regen. We geraken er niet vanaf!
We besluiten om deel te nemen aan een georganiseerde tour naar de Shaolin tempel. Het oorspronkelijke programma valt letterlijk in het water, want een gepland bezoek aan de grotten van Longmen, in Luoyang (provincie Henan) kan niet doorgaan. Alles staat er onder water. Die grotten op zich zijn zeker de moeite waard (lijst Unesco Werelderfgoed).
In Luoyang valt er voor de rest trouwens niet veel te zien. Een bezoek aan Luoyang kun je makkelijk beperken tot één dag!
Een lastige chauffeur, die claxonneerde naar 'iedere grasspriet', brengt ons naar de Shaolin tempel: we zouden er een voorstelling krijgen van de 'Shaolin martial art'. De moeite niet waard! Het ondermaatse schouwspel door de 'krijgers' zelf duurde hooguit 10 minuten. Bovendien moest je ontzettend lang aanschuiven om even wat te kunnen zien. Het bezoeken niet waard.
Na een lekker middagmaal rijden we terug naar de jeugdherberg waar we de rest van de dag zullen doorbrengen. Niemand lijkt nog zin te hebben om buiten te komen.
Om 19u bestel ik een pizza in de jeugdherberg. Anderen eten dumplings of hamburger met frietjes.
Rond 22u heeft zowat iedereen zijn eten verorberd.
Gelukkig hebben ze in China bier en thee, wat het leed verzacht
Kletsnat word je van die Chinese regen. Als je denkt dat het regent in België, kom dan maar eens naar China.
Regen, regen, regen! Wat we toen niet wisten, is dat het nog erger zou worden en dat over een paar dagen iedereen ziek is.
Hoe dan ook, we hebben allemaal een Chinese paraplu gekocht voor 10 yuan (+/- 1,2 euro).
Aangezien we deze middag richting Luoyang vertrekken, hebben we een vrije voormiddag. Met die regen, en de koude, is buiten lopen geen optie.
We besluiten om naar het shoppingcenter (7 verdiepingen) van Xi'an te gaan. Met vier nemen we een taxi en we gaan lekker Westers doen: we gaan binnen bij Starbucks en genieten daar van een Chinese 'tall java chip'.
Ieder verdiep heeft een andere functie: voor huisraad, voor sportkledij, voor de vrouw, voor de man, voor kinderen....
Na de middag vertrekken we met een CGR (soort TGV) richting Luoyang, in de Chinese provincie Henan. De trein haalt snelheden van +/- 250 km/uur. Na onze treinrit nemen we de bus (duur van de rit: twee uur). Nadien nemen we nog een taxi om dan eindelijk aan het hotel te arriveren.
Ook dit hotel heeft zijn beste tijd gekend!
In de regen zoeken we een restaurant. Het eten valt ons tegen, doch het bier smaakt altijd
Komt het door de regen - wie zal het zeggen - maar sommigen zijn ziek en uiten hun onvrede nadat de begeleider is gaan slapen.
Het zal nog duren tot 19 september (mijn verjaardag) vooraleer we eindelijk de ZON weer te zien krijgen
Op het programma van vandaag staat o.a. een bezoek gepland aan het 'Terracottaleger' in Xi'an.
Veel trappen en afstanden doen; ik geraak het maar niet gewoon. Misschien is het daarom dat Chinezen zo klein en mager zijn!
Noot: na enkele fietstochten heb ik last van zadelpijn. De fietsen zijn hier gemaakt voor mini-mensjes. Niet klagen, Kristin!
We mochten er niet tussen lopen zoals prins Filip en prinses Mathilde, maar we konden alleszins toch een glimp opvangen van het immense Terracottaleger.
Alle Terracotta-beelden hebben een lengte van zo'n 1,60 m tot ongeveer 1,80 m. Slechts één beeld is niet vernietigd.
Onze gids, Mikael, nam mij mee naar een plek die weinig mensen kenden. Zo maakte ik bovenstaande foto. Nog maar weinig van die beelden hebben hun kleur kunnen behouden!
Soms wel jammer van de povere verlichting in het gebouw, want het is niet makkelijk om dan mooie foto's te maken Het is vaak dringen om een goed plekje te vinden om je foto's te maken. En je moet je dan haasten ook, want de Chinezen komen talrijk naar dit 'leger' kijken.
Na het bezoek aan dit 'Terracottaleger' zijn we nog naar een open plek geweest waar Keizer Qin Shi Huangdi (de eerste keizer van China) van de Qin-dynastie begraven ligt. Het mausoleum is momenteel niet geopend en er is werkelijk niets (gras en bomen) te zien.
Deze ochtend zijn we rond 9 uur toegekomen in Xi'an, in de provincie Shaanxi. De volgende dagen zullen we in Xi'an verblijven. Een 'hotelmedewerker' komt ons afhalen in het treinstation en te voet, met onze koffers op wieltjes (sommigen met een zware rugzak) trekken we naar de plaatselijke jeugdherberg Qixian:
1 Qixianzhuang, Beixin St in 710004 Xi'an, tel 0086 (0)2987 444087
Mooi hoor en wat een luxe! Je slaapt er in kamertjes en niet meer in zalen!
Na een 'kattenwasje' lunchen we uitgebreid. We huren een fiets en rijden over de 'muur van Xi'an'. Aan de ene kant van de muur zie je de oude wijken en de andere kant toont nieuwbouw (lees vooral hoogbouw). We genieten van deze contrasten en van de fietstocht.
Na de fietstocht gaan we op stap en verkennen we de moslimwijk. Het bezichtigen van een Moskee maakt deel uit van deze wandeling.
In een parkje genieten we van de zangkunst van een lokale 'zanger'. Een massa volk kijkt naar ons; wij zijn even de 'attractie'.
We lopen over een marktje waar we ons deels te goed doen aan de uitgestalde lekkernijen. We trachten de sfeer van de markt vast te leggen op de gevoelige plaat.
We bezoeken de straten van de moslimwijk, met zijn plaatselijke souvenirshops.
Rond 18 uur bestellen we enkele lekkernijen voor ons avondmaal, dit keer wel zonder bier! Er is immers geen bier te vinden in een moslimwijk.
Na het avondmaal besluiten we richting jeugdherberg te gaan en drinken we aldaar een biertje. De flesjes bier zijn hier duidelijk kleiner. Ik ben moe van de reis met de nachttrein en na twee biertjes besluit ik dat het welletjes geweest is.
