'k vind het vreemd om vast te stellen hoe snel ik een gevoel ben vergeten, zowel positief als negatief. iemand waar je kwaad op bent, iemand die je heeft gekwetst uiteindelijk vervaagt het wel, de ene keer al wat sneller dan de andere. Maar dat de positieve gevoelens zo vergeten worden verbaast mij nog meer. Van een relatie een lange tijd geleden herinnerde ik mij tot voor kort alleen maar de negatieve dingen. Ik was vergeten hoe graag we elkaar wel zagen, ook al was de liefde nog relatief jong. Door oude mails nog eens te lezen is dat gevoel weer boven gekomen, begreep ik eindelijk weer waarom ik ooit iets was begonnen met haar; waarom ik haar toen zo graag zag. Maar veel pijn heeft mij lang belet om dat gevoel te durven voelen.
En nu overvalt het mij weer, vandaag tijdens het blokken. Al enkele dagen ben ik half in gedachten verzonken tijdens het leren. Uiteraard door een meisje. maar nu, vandaag heb ik pas echt door dat ik het mis om haar in mijn omgeving ergens te hebben, dat ik het mis om haar regelmatig te zien. Heb ik door dat ik echt wel meer voel voor haar. En nu weet ik weer hoe het is om echt verliefd te zijn, 't was al lang geleden om dat pure gevoel mee te maken, de intense beleving te voelen. En ondanks het minder leuke gevoel van haar te missen ben ik blij dat ik nog zo verliefd kan zijn, dat er nog mensen zijn die me echt raken, die meer betekenen dan "gewoon" en vriend of vriendin. alleen... de examens staan in de weg
Met de examens in aantocht en drukke tijden achter de rug was en zal het voor mij niet eenvoudig zijn om mijn zegje hier kwijt te geraken. Maar 'k zal er mijn best voor doen.
Na een laatste avondje uit onlangs, met een staartje van een week heb ik eindelijk iets door. Een lange tijd geleden, laten we zeggen 3 jaar, was ik eens héél verliefd op een meisje, ze leek wel mijn prinses in haar witte koets en ik mocht haar koene ridder zijn. Na korte tijd echter was het kleine sprookje al gedaan. Ze zei me toen "we moeten eens babbelen" veel meer woorden zijn er dan niet nodig natuurlijk om te beseffen dat je niet lang meer een relatie zal hebben en inderdaad de volgende dag was het gedaan. Wat het zo lastig maakte voor mij was dat ze mij niet een echte reden kon geven. Relaties komen relaties gaan, zo gaat het nu eenmaal, dat weet en geloof ik ook, maar als een relatie gedaan is wil ik wel graag weten hoe het komt, of ik iets misdaan heb, of we gewoon niet voor elkaar "bestemd" waren, ... 't maakt niet zoveel uit wat de reden is, zolang er maar één is. Zij wist me te vertellen dat ze meer vrijheid wou. Maar wat wil dat zeggen? Ben ik te opdringerig? Vraagt zij te veel? Toen kon ik er mijn verstand niet rond krijgen. Nuja uiteindelijk waren we dan terug samen, en na een tijd heel gelukkig te zijn was het dan toch gedaan geraakt, gewoon ja, een relatie die niet mocht zijn... Externe omstandigheden? Wij? 'k weet het eigenlijk nog steeds niet. De breuk was dan ook ongelooflijk pijnlijk voor mij ('k had de indruk dat het voor haar minder moeilijk was, maar dat weet je nooit echt hé?) en ik geloof wel aan de gevleugelde woorden van ABN in Ex-Liefdadigheid: Liefde is een hond die je blijft aaien, al weet je dat hij bijt en is het mes dat langs één kant pijnlijker snijdt.
En nu, na drie jaar, heb ik eindelijk door waarom het die eerste keer gedaan was. 't was niet zij, 't was niet ik. 't was gewoon beangstigend om al de mogelijkheden van geen relatie te hebben te zien verdwijnen, beseffen dat je iemand hebt om rekening mee te houden. En hoewel ik héél graag de aandacht van een meisje krijg, en ze ook héél graag die aandacht terug geef, is het een verbinding die je aangaat, die tijd en moeite vraagt en soms is het een beetje een opgave om aan te werken. En als je ook maar een beetje twijfelt of die persoon wel een juiste persoon voor je is, wordt het moeilijk om de energie vrij te maken voor die persoon.
Aan al de studenten: veel moed en studie-ijver voor de examens!
Ik had gisteren een tekst getypt, maar door een druk op de verkeerde knop was alles onherroepelijk verdwenen! nu een tweede poging om het terug verwoord te krijgen...
Ik vroeg mij al redelijk lang af of ik een one night stand zou kunnen hebben ('k bedoel niet of een meisje zo zou kunnen versieren, maar op emotioneel vlak). Er zijn in mijn ogen twee soorten one night stands, ofwel met een compleet onbekende, iemand die je op café leert kennen en er dezelfde avond mee in bed kruipt, ofwel iemand die je al wat kent en daar dan eens een nachtje met onder de lakens kruipt. Het eerste geval kan ik snel beoordelen: dat zou ik niet willen en daardoor ook niet kunnen. Het tweede geval ja... dat ligt toch anders. 'k vermoed dat je het allemaal wel kan voorstellen maar 'k zal toch even de situatie schetsen. Je wordt op een avond uitgenodigd op kot (of appartement) van een vriendin (of vriend voor de lezende meisjes/dames onder ons ) om bv monopolie te spelen (ok dom voorbeeld maar 'k kan op niet veel anders komen) Om de andere persoon even te schetsen... vooral geen "girlfriend-material". Voor zij die niet weten wat ik hiermee bedoel: een goede vriendin (of vriend, ja 'k ga dat niet meer typen vanaf nu zij die op jongens vallen zullen het zo ook wel begrijpen) je kan je er goed mee amuseren, niet lelijk, misschien zelfs (heel) knap, maar om één of andere reden is "de vonk" er niet... geen idee wat ik bedoel? -> 't eenvoudigste waar ik kan aan denken is, stel je een knappe BV voor, je voelt je er in zekere zin wel tot aangetrokken maar weet dat een relatie nooit zal lukken... (ok daar zijn we door ) Waarom geen girlfriend material? tja, 't zou voor mij niet als een oprecht begin van een relatie overkomen en als ik dan toch een relatie zou willen opbouwen met iemand begin ik liever van de grond te bouwen. Dus: 't is een heel leuke avond, je amuseert je goed en als iedereen langzaamaan vertrekt blijf jij als laatste achter... Je begint elkaar wat te plagen en voor je het weet lig je half bovenop elkaar. Dan de grote vraag, wat doe ik, kus ik haar, plaag ik wat verder, stop ik abrupt, ... en dan kies je afhankelijk van veel meer omstandigheden, meestal voor het tweede of derde, ik dan toch... Nu die ene keer kwam dan toch de eerste keuze uit de bus, enkele maanden geleden. Een geweldige nacht en misschien nog belangrijker achteraf geen lastige gevoelens, geen van beide problemen met de andere en voor zover ik weet geen verliefdheid daardoor (zou dan vooral lastig zijn aangezien ik dit nooit zou doen met iemand waar ik een relatie mee zou kunnen beginnen) Dan zou je denken, hé tof voor jou! Maar dan zijn er twee dingen, ten eerste kan je er niet echt met iemand over babbelen zonder stoeferig over te komen vind ik en ergens ja, vind ik toch dat je over zoiets nog iets zou moeten kunnen zeggen (leve deze blog!) ten tweede... zie de titel... Wat als je nog is zo'n nacht met haar zou willen beleven? Geen probleem? Dat weet ik zo nog niet, enerzijds zou het dan kunnen lijken alsof je haar nog alleen maar kent voor die nachten, anderzijds stijgt zo wel de kans op een verliefdheid (van haar kant vooral (die "vooral" voor het voorgaande) maar dan ook langs jouw kant) en dan wordt het helemaal lastig, vind ik toch. Niet dat ik hier antwoorden verwacht, maar 'k wou het gewoon even delen... Uit mijn leven gegrepen
'k heb altijd zo van die impulsieve momenten waarop ik ineens vanalles wil. Meestal zijn het dingen die nog gemakkelijk te krijgen zijn of snel overgaan. Nu zijn het weer twee levende dingen waardoor het al iets moeilijker wordt. 't is alletwee voor op mijn kot (in Gent) om het een beetje levendiger te maken... Het ene is een plant (wat op zich nog meevalt) het andere is een vogel (wat al minder meevalt). Nu hoop ik mijzelf weer even in te kunnen houden zodat de bevlieging snel overgaat anders zal ik nog veel vogelstront mogen kuisen op mijn kot. En meer planten op kot ('k heb er al enkele staan) wordt door mijn moeder aangemoedigd, maar 'k ben niet zo heel goed in het verzorgen van de planten (de huidige toestand van mijn papyrus is daar getuige van). Anderzijds is een kamer zoveel gezelliger als er wat groen in staat. Niet?
En een vogeltje ja, da's extra vrolijk, 't grote probleem is dan vervoer en thuis mijn (super coole ) kat ik zal hem Wollé noemen vanaf nu (maar zo heet hij niet) want er zal waarschijnlijk nog wel wat over hem verschijnen.
woow een tweede post in mijn blog! 'k ben trots op mijzelf!
Chimp
Alright een eerste keer voor alles zeggen ze. Blijkbaar klopt het wel. Nu vraag ik mij vooral af, zal er iemand dit ooit lezen. Ik post dit wel anoniem (normaal gezien zal niemand echt weten wie ik ben maar da's mijn persoonlijke keuze anders zou ik wel op windows live bloggen) en 'k denk dat dat nog minder aanzet tot lezen van iemands blog. Zeker als het op grote schaal gebeurt. Ik zal in elk geval mijn best doen eens wat andere blogs ook te lezen. Tenslotte doen jullie de moeite om het te schrijven, dan kan ik ook wel de moeite nemen om het te lezen.
Nuja ik wil het vooral eens proberen en als het niet lukt, of niets voor mij blijkt te zijn, jammer maar helaas!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Ik had gisteren een tekst getypt, maar door een druk op de verkeerde knop was alles onherroepelijk verdwenen!  "Sad"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
'k heb altijd zo van die impulsieve momenten waarop ik ineens vanalles wil. Meestal zijn het dingen die nog gemakkelijk te krijgen zijn of snel overgaan. Nu zijn het weer twee levende dingen waardoor het al iets moeilijker wordt. 't is alletwee voor op mijn kot (in Gent) om het een beetje levendiger te maken... Het ene is een plant (wat op zich nog meevalt) het andere is een vogel (wat al minder meevalt). Nu hoop ik mijzelf weer even in te kunnen houden zodat de bevlieging snel overgaat anders zal ik nog veel vogelstront mogen kuisen op mijn kot. En meer planten op kot ('k heb er al enkele staan) wordt door mijn moeder aangemoedigd, maar 'k ben niet zo heel goed in het verzorgen van de planten (de huidige toestand van mijn papyrus is daar getuige van). Anderzijds is een kamer zoveel gezelliger als er wat groen in staat. Niet?
En een vogeltje ja, da's extra vrolijk, 't grote probleem is dan vervoer en thuis mijn (super coole 
) kat ik zal hem Wollé noemen vanaf nu (maar zo heet hij niet) want er zal waarschijnlijk nog wel wat over hem verschijnen.
woow een tweede post in mijn blog! 'k ben trots op mijzelf! 
