(Dag 1 deel 2, het volgt elkaar niet op! en jij is hier niet diegene die het leest, vermoed ik)
En als je toch even toegeeft, de deur toch op een kiertje laat, misschien wil er iemand binnen, iemand die je goed doet, iemand anders. Maar je laat de deur toe. Je weet wel beter. Je geheugen laat je niet in de steek, je kijkt niet verkeerd. En als je het toch doet, loopt het verkeerd af. Je mag de stukken weer zelf lijmen. Littekens kan je alleen maar maken, niet genezen, niet laten verdwijnen. Je kan ze alleen maar verbergen en hopen dat niemand ze ziet. Ik blijf bij mij, ik kom niet naar jou. Jij mag komen en gaan, ik blijf wel staan, ik kijk wel naar mezelf, jij mag niet. Jullie hebben je kansen gehad en weggegooid, alsof ik het niets vind. Je tweede kans kreeg jij niet meer, maar jij kreeg ze. Zelfde verhaal, zelfde rotte geur en ik mag kuisen en lijmen. Verbergen en hopen...
Chimp
Reacties op bericht (1)
11-11-2007
littekens
Littekens kunnen genezen, wil ik graag geloven. Maar enkel door het juiste medicijn... Het enige waar je niets aan kan doen, is de drang om littekens telkens zelf weer open te halen. Zoals ik. Door het gebruiken van het verkeerde medicijn
Liefs, ikke x
11-11-2007 om 14:34
geschreven door meisje met de vlecht
