Joow mannekes , mijn verhaal bij de directeur is met sisser afgelopen; dixit de directeur heb ik te veel stress ervaren door de gebeurtenissen van de laatste weken.   Ma bon … buiten dat ik een blog vol kan klagen over de hoeveelheid schoolwerk die naar onze hoofden word gesmeten en buiten het feit dat die foor van een Blair, als dramaqueen, tegen iedereen heeft liggen rondbazuinen dat ik een oogje heb op die mega knappe Heisenberg van de klas, heb ik gisteren voor zoveel commotie gezorgd op school, amai de rellen in Brussel waren er nieeeets tegen. Maar nog efkes over Heisenberg tussen ons gezegd en gezwegen alleen al als hij naar mij kijkt heb ik zin om de kleren van zijn gespierd en atletisch lichaam te rukken. En hem mijn kamer in te strikken en nog zo veel meer.

Ma bon …. op een of andere manier had zo’n de plaatselijke miss du monde met een Franse ‘rrrrrr’ en met zo’n dikke bontjas (en natuurlijk weer een vriendin van de 3 viswijven van onze klas) het in haar hoofd gehaald om voor niemand plaats te maken in de gang en met haar dikke dieren bonte jas rond haar heen in de gang te paraderen van links naar rechts. Ik zou het begot niet weten waarom (misschien was ik weer sensuele blikken naar Heisenberg aan het werpen) maar ik had die miss du monde dus niet gezien en zoals je wel raden kan bots ik juist op dat bolleke bond in het midden van de gang. Ineens was het precies doodse stilte ge kent da wel zo da precies alle blikken op u gericht zijn, mijn adem stokte en mijn handen werden klam, ik zag alles in slowmotion en reageerde ook in slowmotion dus zonder dat ik er ook maar iets tegen kon doen gooide ze haar nog steeds hete Starbucks coffee over mij heen en draaide zich om zonder me nog maar één blik te gunnen. Als verstijfd stond ik daar een pilaar te wezen met Starbucks coffee over me heen. Nu lijk ik wel zwak en weinig assertief maar ik zou Charlotte Peeters niet wezen indien ik dit zo zou laten. De bitchfight is nu officieel begonnen…