Een nieuwe dag, een nieuwe blog

Eerst je geheugen eens opfrissen. Op mijn vorige blog vermelde ik dat ik na al die jaren eindelijk iets meer te weten ben gekomen over mijn vader. Ik ben erachter gekomen dat mijn vader een crimineel is die uit de gevangenis is ontsnapt, wat dus het strenge gedrag van mijn ouders verklaarde. Nadat ik dit nieuws had laten bezinken heb ik al mijn moed bij elkaar geraapt om mijn mama en mijn vader Gert eindelijk te confronteren om te zeggen dat ik op de hoogte ben en dat ze moeten stoppen met zich telkens zo zorgen te maken om mij, ik ben geen klein kind! misschien had ik dat laatste maar beter niet gezegd, want nu heb ik 1 week huisarrest gekregen en mag ik het huis niet meer uit. Het enigste herinnering die ik aan mijn vader heb is een goudkleurige paardenpion met rode ogen dus als ze denken dat huisarrest mij tegenhoud om verder onderzoek te doen naar mijn vader, dan hebben ze het goed mis! Ik las voor het laatst dat mijn vader het laatst werd gezien in [plaats] en besefte dat het hier eigenlijk niet ver vandaan was, dus besloot ik om er met mijn fiets naar toe te gaan. Wanneer mijn ouders sliepen natuurlijk. Na een tiental minuten fietsen begon ik mij kei veel vragen te stellen, zou hij mij nog herkennen, zou hij mij accepteren als dochter...? Hoe dichter ik bij mijn bestemming kwam hoe onzekerder ik werd. Ongeveer 1 min voor mijn bestemming zie ik 8 politiewagens, 5 politiemotors en 2 helikopters voorbij vliegen alsof Pablo Escobar hier in [plaats] werd gespot. Je weet wel, die ene Mexicaan die als de grootste drugsdealer ter wereld wordt gezien. Toen ik er eindelijk aankwam was alles al verzegeld door de politie en was er een menigte waardoor ik niets kon zien. Ik probeerde mezelf dus tussen de menigte te wringen om te zien wat er aan de hand was en uiteindelijk zie ik een lijk. Ik kon jammer genoeg niet zien wie het was, en of het een meisje of jongen was. Het enigste wat ik ervan kon zien was een arm. Een gestrekte arm met in de hand een goudkleurige paardenpion met rode ogen. Ik kon mijn ogen niet geloven! De toeval dat ik er toevallig bij was. Was mijn vader het lijk? Of was het een teken naar mij toe dat hij het gedaan heeft? Ik vertrok snel terug naar huis voor mijn ouders door hadden dat ik niet in mijn bed lag. Ik los dit mysterie wel een andere keer op

Tot de volgende keer!